Smoki Wolnych Stad

Ĉielo → Rozwichrzony Kolec Ziemia Pisklę → Adept 1 Olbrzymi skrajny (północny x pierwotny) Samiec Uessas


detaleSylwetka pierwotna
Futro
Skrzydła błoniaste, jedna para
Dwie pary łap
Kolor oczu: złote z lazurową obwódką
Dominujący kolor smoka: Jasnozielony
Gigantyzm (2,0 m)
Zieje ogniem
Znaki szczególne: Bordowy pas na pysku, złote pasemka w bordowej grzywie, atramentowe i złote nieregularne pręgi, pstrokate umaszczenie.


Siadając na przeciwko, zmysł wzroku od razu przykuwa figura potulnie dużego pluszowego misia, którego ktoś wytarzał w kolorach gorejącego lata i kwitnącej lipy. Bordowa grzywa o iskrzących słomianych pasemkach figlarnie faluje na bok, kiedy przekrzywia ciemno-pistacjową głowę w szczerym uśmiechu spod rozemocjonowanych złotych, kocich oczu, w których lazurowa obwódka ledwo co powstrzymuje całą buzującą w nich ekscytację od erupcji. Porcelanowe ząbki rozstępują się w gorącym powitaniu, a jedyne na czym można się skupić to zapraszająco miękkie kremowe futro, spływające spod żuchwy po szyi, piersi i - bez zaglądania pod ogon - łatwo domyślić się, że tam się nie kończy. Łapy ubrane w wysokie, krzywe słomiane skarpetki przestępują niecierpliwie z jednej na drugą, podskakując pazurami w tym samym kolorze co grzywa i obracając barkami o maści morskiej zieleni... A może to rozmyty ruch atramentowych pręg myli wzrok? Nie, jego futro rzeczywiście ciemnieje tam gdzie zostały chaotycznie maźnięte. A są wszędzie! Na barkach dwóch par łap, na karku, wysnuwając się spod bujnej grzywy, szczególnie gęsto na błonie skrzydeł, dość niepasujących do rasy północnej... Gdzie też kolor stonowanej pistacji, malującej mu większość ciała, gradualnie jaśnieje od ramienia w równie smaczny kremowy kolor co na podbrzuszu. Zmartwiony brakiem odpowiedzi miś oplata smutno ogonem łapy i uwydatnia w ten sposób resztę zgubionych bordowych kołtunów – te zadomowiły się symetrycznie na górze i dole owego ogona, tuż za nasadą, ciągnąc się obficie aż za jego koniuszek. Wtedy też Ĉielo obniża pysk, żeby złapać twój wzrok i orientujesz się, że ten chyba rodzinny, bordowy kolor również spływa szerokim, twardym pasmem spod grzywy po czubek nosa trójkątnej głowy i przecina ostrą pionową blizną obydwoje oczu, osadzonych w innym, poziomym kremowym pasemku. Uspokojony, że odzyskał uwagę, miś gubi nadmiar energii i pozwala się zorientować, że to koniec karuzeli kolorowych różności, jaka wyskoczyła zza krzaków. Ale może początek przyjaźni?


Puchaty goblin pełny energii, radości i przekomarzania się. Jeśli inne smoki gromadzą złoto, relikty i kamienie szlachetne, on śpi na chmurze miłych wspomnień, błogich chwil spędzonych z rodziną, bliskimi i przyjaciółmi, przeżytych przygód, uldze zaleczonej rany, kuszącym zapachu i smaku sycącego jedzenia. Mówi zanim myśli, reaguje zanim zaplanuje i zaufa zanim się zadufa. Notorycznie kiepski w trzymaniu sekretów, ale prędzej skoczy w ogień niż pozwoli by kogoś sparzył i kocha gwarny chaos ponad wszystko. Nie podchodzi do niczego na poważnie, co potrafi być momentami straszne, biorąc pod uwagę jego rozmiary i potrzebę częstego dotyku oraz poświęconej uwagi, więc łatwo go skrzywdzić i zmanipulować, tak jak on może nieumyślnie zrobić to komuś innemu. Naiwność to jego drugie imię. Ale hej, żyje się raz, nie?


Choć to po pierwszym ojcu (chyba ojcu?), Trupim Kolcu, odziedziczył tą niezaprzeczalną, imprezową prezencję (Aparycję), to drugi ojciec Łaknący Przyjemności, jest cóż, ewidentnie odpowiedzialny za stylówę i za imprezowe triki (Moc). Poza tym wciąż stawia swoje pierwsze kroki, więc ciężko powiedzieć o nim cokolwiek więcej, niż że jest bardzo... Utalentowanym śpiewakiem, szczególnie w tych wyższych, przebijających bębenki tonacjach, kiedy próbuje nieustannie zwrócić na siebie uwagę.

---

Punkty Honoru: 0
Punkty Fabuły: 4

+ wiedza I

Ĉielo

Za Spotkanie Młodych:
+ srebrna moneta, 4 PF

Powiadomienia

Zanim cokolwiek zdążyło się poruszyć, do wnętrza legowiska wślizgnął się delikatny podmuch – ciepły, miękki, jakby przyniesiony z bardzo daleka. Bezszelestnie uniósł w powietrzu pojedynczy kwiat wiśni i pozwolił mu opaść prosto na pyszczek pisklaka. Kwiat nie zdążył nawet opaść w pełni – rozpadł się na drobne, lśniące punkciki światła, które powoli uniosły się i otuliły małe ciałko za nim zniknęły. W powietrzu zawisł słodki zapach – nie mdlący, lecz lekki, przywodzący na myśl pierwsze kwitnące drzewa owocowe i skryte wśród nich wyznania. Uessas

+ bieg I, pływanie I

Ĉielo

+ MP I

Ĉielo