Smoki Wolnych Stad

Nebbia Samotnik Smok 18 księżyców Podziemny Samica Nytba

detaleSylwetka pierwotna
Łuski
Brak skrzydeł
Dwie pary łap
Kolor oczu: Złote
Dominujący kolor smoka: Zgaszony fiolet
Wzrost (1,4 m)
Znaki szczególne smoka: czerwone bliznowe oznaczenia, jarzące kolce, złote drobiny na bokach i piersi
Zieje kwasem



Smoczyca o smukłej, wydłużonej sylwetce pokryta jest łuskami w odcieniach zgaszonego fioletu, które w wielu miejscach przechodzą w jeszcze ciemniejsze, niemal czarne tony. Pysk jest wydłużony i kanciasty, o ostrych, surowych liniach, z czerwonymi oznaczeniami przypominającymi ślady po bliznach. Najbardziej charakterystyczne znajdują się przy oczach, biegnąc pionowo w dół, jakby przecinały skórę. Na bokach pyska, tuż przy linii żuchwy, widoczne są drobne kolce o czerwonych krawędziach, które stają się coraz gęstsze na tylnych partiach głowy i karku. Ich jarzące się w mroku brzegi dodatkowo akcentują kształt pyska. Oczy smoczycy mają intensywnie żółty kolor, a dzięki odbijaniu światła w ciemności sprawiają wrażenie świecących. Szyję oplatają czerwone, podłużne oznaczenia, przywodzące na myśl ślady po pazurach.

Tułów jest smukły i elastyczny, pozbawiony ciężkiej budowy, lecz wyraźnie zarysowany. Wzdłuż całego grzbietu biegnie równy rząd długich kolców wygiętych ku tyłowi, których krawędzie rozświetla intensywna czerwień jarząca się w mroku. Tworzą one świetlistą linię ciągnącą się od karku aż po zad. Po bokach, tuż pod linią grzbietu, znajdują się ciemniejsze oznaczenia o barwie niemal czarnego fioletu, wypełnione złotymi drobinami rozświetlającymi się w ciemności jak skupiska gwiazd. Takie same wzory znajdują się również na klatce piersiowej, stanowiąc kontrast wobec ciemnych łusek.

Łapy smoczycy są smukłe i dobrze umięśnione, zachowując proporcję i lekkość odpowiednią do jej sylwetki. Łuski zachowują barwę zgaszonego fioletu, który ku wyższym partiom przechodzi w jeszcze ciemniejsze odcienie, aż po prawie czarny. Na łokciach przednich łap oraz udach tylnych wyrastają ostre kolce o czerwonych krawędziach jarzących się w ciemności. Pazury są długie, zakrzywione, twarde i ciemne, kontrastujące z resztą ciała. Ogon ma średnią długość, cięższy u nasady i zwężający się ku końcowi, a wzdłuż niego biegnie rząd kolców z jarzącymi się krawędziami, które tworzą postrzępione zakończenie, podkreślając drapieżny i niepokojący charakter całej sylwetki.

Jest istotą czujną, ostrożną i nieufną wobec obcych – zanim dopuści kogoś bliżej, obserwuje i analizuje każdy ruch, jakby stale spodziewała się zagrożenia. Rzadko okazuje emocje wprost, czy też działa pod wpływem impulsu. Nie obdarza łatwo zaufaniem, ale nie można jej nazwać zimną. Ma w sobie pewną surową troskę – jeśli uzna kogoś za część swojego otoczenia, potrafi być wobec niego lojalna i czujna. Nie okazuje tego w otwarty sposób, a raczej poprzez milczącą obecność, gotowość do ochrony i obserwowanie otoczenia, aby w razie potrzeby wkroczyć. Jest dumna i niechętnie przyznaje się do słabości. Woli sprawiać wrażenie nieugiętej, nawet gdy wewnętrznie zmaga się z lękiem czy niepewnością. Potrafi być nieustępliwa w dążeniu do celu i z determinacją bronić tego, co uzna za swoje. Najpewniej czuje się w ciasnych przestrzeniach gdzie ze względu na swoje umiejętności ma przewagę.

Smoczyca przyszła na świat głęboko pod ziemią, wśród skalnych ścian i ciemności, które od pierwszego oddechu były jej naturalnym środowiskiem. Jej matka zajmowała się nią jedynie do czasu, gdy młode zyskało siłę w łapach i potrafiło samodzielnie poruszać się po korytarzach. Gdy tylko nauczyła się biegać, została opuszczona – pozostawiona samej sobie, bez opieki i przewodnictwa.

Pierwsze księżyce życia spędziła w poszukiwaniu najmniejszej zdobyczy. Żywiła się przede wszystkim gryzoniami i drobnymi stworzeniami, które nie miały dość szybkości, by uciec przed jej pazurami. Polowania były dla niej szkołą przetrwania – każde niepowodzenie mogło oznaczać głód, a każdy sukces pozwalał przetrwać kolejną noc. Czasem spotykała starsze podziemne smoki, jednak one nie widziały w niej towarzyszki, lecz intruza. Wyrzucały ją z zajmowanych korytarzy i jaskiń, zmuszając do dalszej wędrówki.

Zdarzało się jednak, że udawało jej się ukryć w ciemnych zakamarkach i przez chwilę obserwować innych. Patrzyła, jak ze sobą rozmawiają, jak poruszają się w mroku i jak walczą. Pojedynki między dorosłymi smokami były dla niej lekcją – widziała brutalność starć, siłę i determinację, jakie kryły się za obroną terytorium. Sama nie miała swojej przestrzeni pod ziemią, więc szybko zrozumiała, że musi iść dalej.

Jej wędrówki prowadziły coraz wyżej, aż dotarła do tuneli wychodzących na powierzchnię. Pierwsze spotkanie ze słońcem okazało się bolesnym doświadczeniem. Jasność raziła oczy, a gorące promienie parzyły łuski, które dotąd znały jedynie chłód skał i ciemność korytarzy. Smoczyca nauczyła się, że dzień nie był jej zbytnio przyjazny– od tamtej pory ruszała w drogę nocą, kiedy mrok dawał jej osłonę, a gwiazdy przypominały złote punkty podobne do tych, które zdobiły jej własne ciało.

Podróżując w ten sposób, powoli przemierzała nowe tereny, ryzykując spotkania z nieznanym, lecz z uporem posuwając się naprzód. W końcu trafiła na krainy obfite, gdzie ziemia była bogata, a powietrze cięższe od zapachów roślin i zwierzyny. Słońce było tam bezlitosne, jakby pragnęło ją spalić przy każdej okazji, lecz znalazła w tych ziemiach kryjówki i miejsca, które mogły stać się jej schronieniem.

---

Punkty Rangowe: 0
Punkty Fabuły: 11

+ Aparycja 3

+ B,L,Pł,O,A,W,Skr,Śl,Kż,Prs,MO,MP,MA: 1

+ Atuty grupy 0, I i II

viewtopic.php?p=696903#p696903

Gdy tylko jej łapy przekroczyły granicę ziem Wolnych, niebo zasnuły leniwe, jasnoszare chmury, których obecność nie zwiastowała burzy, a raczej tę specyficzną ciszę, jaka poprzedza mgłę. Powietrze zgęstniało, nabierając wilgoci – najpierw na pysku, potem na wibrysach zaczęły osiadać drobne kropelki. Mgła nie napłynęła gwałtownie – raczej otuliła świat powoli, jakby czule i z namysłem. Liście na gałęziach poruszały się lekko, choć nikt ich nie dotykał, a z pobliskiego zarośla dobiegł przeciągły, gardłowy dźwięk – ani ptasi, ani smoczy, brzmiący jak echo pradawnego pomruku. Wszystko zdawało się miękkie i niedookreślone, jakby świat wokół utracił swoje ostre kontury. Wszystko jednak trwało za krótko, zaraz ponownie pojawiło się to okropne słońce.Nytba

+ Zręczność II
(PA dla smoka spoza Wolnych Stad)

+ Percepcja II
(– PA z Aparycji)

viewtopic.php?p=697125#p697125

Aktualizacja daty ostatniego karmienia

viewtopic.php?p=699764#p699764

+ 4x PF

viewtopic.php?p=699839#p699839

+ 2/4 mięsa

viewtopic.php?p=700331#p700331

+ 2x PF

viewtopic.php?p=697747#p697747

+ 4/4 mięsa

viewtopic.php?p=701643#p701643

+ 3/4 mięsa

viewtopic.php?p=702500#p702500

+ Granat

viewtopic.php?p=702556#p702556