Posąg Lahae

[Słodycz Ziemi]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Wiedziała, że Astral czeka na nią przed grotą, pewnie już mocno zniecierpliwiony, ale ona musiała przecież zrobić się ma bóstwo! Wiadomo, że odwiedziny w świątyni wymagały tego, żeby się odpowiednio uczesać, ubrać i tak dalej. Bo co powie sąsiadka?
– Kochanie, juz prawie jestem gotowa! – Krzyknęła do wyjścia groty, wplatając we włosy czerwony kwiat. Jeszcze zgarnęła z kamiennej półeczki różową torebkę z napisem "Astral + Goździk ♥", popryskała się różanymi perfumami i mogli ruszać. Musieli odwiedzić Kammanora, pokłonić się przed Erycalem, pomachać Taharowi i poprzyglądać się innym bogom. I to odpowiednio wcześnie żeby zająć najlepsze miejsca w świątyni! Na starość jakoś tak zrobili się bardziej religijni, odwiedzając bogów regularnie raz na księżyc.
Wkraczając na teren świątyni, Córa poruszała lekko nozdrzami, rozglądając się uważnie wokół. Czy to..
– Czujesz? To chyba.. Szron? I wcale nie chodzi o jego nieświeży oddech! – Spojrzała karcąco na Astrala. Jak on mógł tak okropnie zażartować sobie ze Szrona przy całym Stadzie? Przecież wiadomo, że młodzi są przewrażliwieni na swoim punkcie, więc na pewno było mu przykro!
– Myślisz, że jest gdzies tutaj i zajął nam miejsca? – Na pewno tak bylo. Kości juz nie te co kiedyś, teraz Astral musiał częściej odpoczywać. Nie był już młodzieniaszkiem, w przeciwieństwie do Córy.

// Przyszliśmy tylko odebrać Szrona xD
Pasterz Ziemi

[Obca Idea]

Su nie spał od kilku nocy spokojnie. Śniły mi się niekoherentne koszmary, w których udział brały znane mu smoki i Kaveh. Czasami pokazywali się w nich bogowie, czasami ludzie, czasami bliżej nieokreślone, podmorskie bestie. Ogarniała go ciemność, topił się w morzu, widział bliskich opętywanych przez bogów i służących za boskie marionetki.

Zaniepokoił go zwłaszcza ostatni sen, w którym wędrował przez pustynię. Dookoła niego znajdowała się zupełna pustka, żadnych nawet karłowatych roślin, żadnych skał, jedynie same, piaskowe wydmy. Na jednej z takich wydm dostrzegł leżącego nieruchomo Szrona. Podszedł do niego, ale gdy dotknął nieprzytomnego smoka, jego łapa pokryła się czarną smołą. Po chwili czarna maź pokryła całe ciało uzdrowiciela, który rozpłynął się i wsiąknął w piasek mimo wysiłków czarodzieja by zedrzeć z niego czarną maź.

Su obudził się dysząc ciężko, w samym środku parnej nocy.

I choć starał się racjonalizować irracjonalność śnienia, nie mógł pozbyć się drażniącego poczucia niepokoju. Widział już raz tą smolistą substancję – gdy rozmawiał z Sekcją Zwłok. Czarna, dość lepka, nieco gęstsza od ośmiernicowego atramentu. Kara nałożona przez Lahae.

Za dnia, dając jakąś wymówkę swojemu kompanowi, udał się do świątyni, zżymając się za swoją zabobonność. Tego nawet nie dało się nazwać teorią, to były szalone majaki wyśnione w środku gorącego lata. Nawet nie wiedział po co tam lezie i czego oczekuje.

Na pewno nie spodziewał się znaleźć nieprzytomnego, pogrążonego we śnie Szrona. Ani jego rodziców, którzy najwyraźniej przed chwilą go znaleźli. Zaraza, mór i czarcia grypa. Zatrzymał się jak wryty, nie wiedząc czy powinien się przywitać, coś powiedzieć, czy też udać że po prostu przechodził przypadkiem? Najgorsze, że nie mógł dokładnie zobaczyć Szrona.

Podszedł bliżej i odchrząknął niezręcznie by subtelnie dać znać, że stoi za Goździk i Astralem.
– Czy coś... stało się ze Szronem? – zapytał cicho.

//akwardly crashing the party, pls don't be mad

[Pasterz Kóz]

Goździk jak zwykle się spóźniała, a przecież co księżyc chodzili do tej Świątyni! To nie tak, że została zaskoczona nagle albo obudzona z rana z tekstem "wstawaj, moja matka dzwoniła, jedziemy do rodziców". Mimo to miała problemy z wyrobieniem się, no nic, oby pierwsze rzędy były wolne i aby nikt z sąsiadów potem nie plotkował.
Gdy znaleźli się w końcu przed Świątynią, wypluł żute liście mięty, które miały odświeżyć mu oddech. Chuchnął jeszcze w swoją łapę, poprawił grzebień na głowie i ruszył razem z Goździk do środka. Już miał iść do Kammanora, kiedy to poczuli zapach Świateł. Niby nic takiego, może nawrócił się do bogów?
Ale ale! Ledwo go znaleźli, a tu już Su się pojawił. Ten to miał wyczucie czasu!
– Eee, chyba śpi – odpowiedział samcowi, a potem tyknął łapą Szrona, tak raz po raz. Bardzo twardy sen.
– Wstawaj synek, mam bojowe zadanie dla Ciebie, poświecić mi będziesz musiał – dalej starał się go dobudzić, ale cosik nie szło.

[Słodycz Ziemi]

Ledwo zdążyła dostrzec Szrona, a już za grzbietem usłyszała czyjeś chrząknięcie. O nie, nie ma mowy, że odda swoje miejsce w pierwszym rzędzie jakiejś smoczycy! Odwróciła się jednak w jej, a właściwie w jego, stronę dopiero gdy smok się odezwał. Spojrzała na samca z nieskrywanym, szczerym zdziwieniem.
– A co się miało stać? Śpi sobie. – Wyjaśniła, jakby to było coś najbardziej naturalne na świecie. Biedny Światła, tyle na nich tutaj czekał, że musiał uciąć sobie drzemkę.
– Patrz jaki jest słodki. I ma taką niewinną minkę... A pamiętasz jak był pisklęciem i czasem podczas snu puszczał takie bańki z pyszczka? – Zachichotała, zwracając się do Astrusia. – Albo gdy zasypiał w różnych dziwnych miejscach, a później go przenosiłeś do jego legowiska. – Dodała, zbliżając się do swojego dziecka. Pochyliła się nad Szronem, nosem tykając go w policzek, a dłonią przeczesując mu delikatnie włosy.
– Pobudka, skarbie. – Odezwała się tonem jakby faktycznie zwracała się do pisklęcia. Przez chwilę przemknęła jej przez głowę również myśl, że młody ma w niektórych miejscach strasznie rozdwojone końcówki. Dobrze, że miała pastę z Winatona.. znaczy kokosa. Będzie musiała mu trochę dać, żeby wtarł ją w grzywę.

// Pasterz Ziemi Obca Idea Światła Północy

[Obca Idea]

Nie zdziwiło go, że popatrzyli na niego jakby urwał się z choinki i wpadł do świątyni przez dziurę w sklepieniu. Czarodziej milczał, stojąc z boku i patrząc jak Astral i jego partnerka próbują obudzić swojego syna. Czuł rosnący ucisk w gardle, a niepokój do tej pory spychany w tył głowy okowami racjonalizacji zaczął obejmować zimnym uściskiem jego trzewia. Przypomniał sobie swój sen, swój majak.

Szron się nie budził. Nie otwierał oczu, chociaż widział jak jego pierś unosi się miarowo. Spał.

Chciał wierzyć, że to zwykłe zmęczenie, że to przypadek i że zrobił z siebie idiotę przychodząc tutaj. Po raz pierwszy w swoim życiu chciał zrobić z siebie idiotę, preferował to ponad to co podpowiadała mu logika.

Nie wyglądało jednak na to by uzdrowiciel miał się obudzić. Nie reagował też na żadne próby obudzenia go.

Stał i patrzył, wodząc wzrokiem od śpiącego Szrona do jego rodziców. Nadal wierzyli, że uzdrowiciel po prostu spał? Dorosły smok losowo zasypiający w takim miejscu?

Pasterz Ziemi Córa Róż

[Pasterz Kóz]

Tyk tyk.
– Stary jest, znowu mam go przenosić? – spytał Goździk i dalej robił tyk tyk. – Może wpadł w ten, magiczny sen tak jak Ty kiedyś? – zapytał partnerki i dopiero wniknął maddarą w organizm syna, aby zbadać jego funkcje życiowe. I chyba znalazł potwierdzenie w swojej teorii.
– Tak, to to. Jego organizm wolniej działa, maddara bardziej utrzymuje go przy życiu. Może miał za gorąco albo czymś się martwił? Na pewno warto go przenieść w inne miejsce, bo Świątynia to jednak Świątynia, dużo osób się tutaj kręci – spojrzał niby przypadkiem w stronę Su. Co on tutaj tak właściwie jeszcze robił? Na pewno był kumplem Świateł i dlatego tak się martwił.
– Eee, nie martw się, to normalna rzecz. Tak się zdarza. Pewnie wybudzi się za jakiś czas, zadbamy o niego do tej pory. Powiemy mu, żeby dał Ci znać jak się obudzi, hm? – zagaił Słonecznego. Mimo sytuacji, Astral nie wydawał się martwić tym za bardzo. W sensie, wiedział że jest to normalne, choć w jakimś stopniu niepokojące, ale co miał zrobić? Nie mogli go w żaden sposób wybudzić, mogli tylko zapewnić mu odpowiednie warunki i dostawę jedzenia, gdy tylko otworzy oczy. Potem porozmawiają o jego problemach, o ile to przez nie wpadł w magiczny sen.

// Obca Idea Córa Róż

[Obca Idea]

Nie odzywał się obserwując próby dobudzenia uzdrowiciela, ale z całą pewnością zarówno Astral jak i jego partnerka mogli odczuć jego nerwową obecność i czujne spojrzenie. Słuchał uważnie, gdy Pasterz zbadał ciało swojego syna. Ach, więc jednak. Szron był ostatnim smokiem jakiego mógł posądzić o zaśnięcie w takim miejscu. Nie udzielało to jednak odpowiedzi dlaczego? Czy mógł jakoś temu zapobiec?

Gdy Pasterz zwrócił się do niego, podniósł na niego wzrok.
– Ja... – zaczął, ale słowa utknęły mu w gardle. Co ty, Su? Zabierzesz go do siebie? Jesteś jego znajomym, w najlepszym wypadku. Jego pierwsza, odruchowa myśl utonęła w okowach zimnej logiki. Nie był tu w pozycji by cokolwiek negocjować. Zamknął pysk i zamiast tego sięgnął do swojej płowej grzywy, małym zaklęciem odcinając długi kosmyk włosów. Potem sięgnął do swojego ogna i z miotełki na jego końcu wyjął jedno, długie, granatowe pióro. Od spodu było turkusowe, na ciemniejszej części zaś pełgał turkusowy pobłysk.

O ile nie został powstrzymany przez Astrala lub jego partnerkę, szybkimi ruchami wplótł swój kosmyk i pióro w grzywę Szrona, nieco za uchem i cofnął się prędko.
– Tak, będę wdzięczny jeśli po przebudzeniu powiecie mu, że Su go szukał. – powiedział cicho, jakby zawstydzony, uciekając wzrokiem na bok. Czuł się jak ostatni kretyn, i gdyby nie pióra widać by było, że jest w tym momencie czerwony jak burak. Zrobiło mu się gorąco i duszo, ale stał nadal tam gdzie wcześniej.

Pasterz Ziemi Córa Róż

[Słodycz Ziemi]

Patrzyła jak Szron nie reaguje na "tyk tyk" Astrala i zaczęła narastać w niej panika. Nawet wstrzymała oddech w oczekiwaniu na werdykt podczas gdy Uzdrowiciel skanował ciało Świateł. W pierwszej chwili słowa partnera dotarły do niej jakby spod wody i musiała chwilę przeanalizować to, co właśnie usłyszała.
– Niemożliwe.. – Szepnęła przez łzy, trącając swoje dziecko, nieco mniej delikatnie niż jeszcze chwilę temu. Wątpiła aby magiczny sen zależał od gorąca albo zmartwień... Przecież gdy ona zasnęła, nie miała większych trosk na karku. Po obudzeniu żałowała jedynie, że straciła tyle księżyców.
Westchnęła ciężko, przenosząc wzrok na Astrusia.
– Dasz radę sam go przenieść, czy Ci jakoś pomóc? – Rzekła smutno, wskazując na grzbiet partnera. Nie było tu nawet mowy o dyskusji czy go zabierać czy nie. – Powinniśmy go zabrać do naszej groty, żeby mieć go cały czas na oku. – Dodała jeszcze i nagle zmrużyła podejrzliwie ślepia, obserwując ruchy Su. Nie powstrzymała go, gdy wplatał pióro w grzywę Szrona, zastanawiała się za to nad czymś innym..
– To Ty jesteś tym młodym samcem, o którym mówił nam Światła? Jesteś jego partnerem? – Dopytała, widząc, że w geście Czarodzieja było coś więcej niż zwykła znajomość. Teraz wszystko zaczynało nabierać sensu. Oprócz magicznego snu jej pisklęcia.

Pasterz Ziemi Obca Idea

[Pasterz Kóz]

Ten coś wplótł we włosy Światła, Goździk to już panikować zaczęła, a to przecież nic takiego, smoki się z tego budziły! Przeważnie.
– No już już. Zabierzemy go do nas i zadbamy o niego – objął partnerkę skrzydłem i przytulił ją do siebie. – Trochę magii i damy radę, nie jest na pewno tak ciężki – postarał się ją pocieszyć i jeszcze liznął ją lekko w bok pyska. Zanim jednak ruszą...
Partner? Nie pamiętał jak skończyła się rozmowa na Leśnej Polanie. Że ten od Alaleyi? Niby niezła partia, ale jak to tak, samiec z samcem? Nic nie mówił jednak, tylko czekał na to co odpowie Su.

// Córa Róż Obca Idea

[Obca Idea]

Jesteś jego partnerem?

Podniósł wzrok zimnych, turkusowych ślepi na Córę Róż, a na jego pysku malowało się zaskoczenie. Szron co prawda wspominał coś raz o frytkach gdy wracali z wyprawy, ale nie sądził że komukolwiek o nim opowiadał. Przynajmniej nie na tyle by ktoś mógł pomyśleć, że byli partnerami. Rozumiał dlaczego jego gest mógł zostać odebrany w taki sposób. Chciałby, żeby wiedział że czekał na niego ktoś jeszcze, niezwiązany z rodziną.
– Przyjacielem. – wyjaśnił odrobinę niezręczne. – Byliśmy na kilku wyprawach, czasami spotykamy się by rozmawiać o magii. Szron ma jeden z najbystrzejszych umysłów jakie spotkałem i szanuję jego obserwacje. – dodał, cały czas patrząc na zastępczynię Ziemi. Mógłby powiedzieć dużo więcej, ale nie było to ani odpowiednie miejsce ani czas. – Dlatego mam nadzieję, że obudzi się niedługo. – dodał ciszej, uciekając wzrokiem na bok. Po za rodziną, którą miał w Słońcu, mógł na palcach jednej łapy policzyć smoki, których istnienie go obchodziło w jakikolwiek sposób. Byłby znaczniej bardziej samotny, gdyby stracił jednego z nich.

Pasterz Ziemi Córa Róż

[Słodycz Ziemi]

Wtuliła się w Astrala, będąc mu wdzięczna za ten czuły gest, którego teraz bardzo potrzebowała. Bardzo chciała wierzyć w jego słowa, że Szron z tego wyjdzie, jednak nadzieja mieszała się w jej sercu z wyobrażeniem najgorszego. Jej maleństwo... Pogłaskała swoje dziecko jeszcze raz po grzywce, uważając by nie zrzucić plecionki Su, i spojrzała wyczekująco na Pasterza. Chciala jak najszybciej stąd wyjść wraz ze Światłami. Spokojna, chłodna atmosfera świątyni zaczęła jej ciążyć.
– Astruś, chodźmy już. – Poprosiła cicho partnera, po czym przeniosła spojrzenie na Obcą Ideę. Przyjaciel. Mmm tak się to pewnie teraz nazywa. Nie chciała jednak bardziej ciagnac go za język, miała teraz na głowie inne problemy. Nie żeby związek Szrona i Su miał być problemem, ale nie chciała się teraz zastanawiać co siedzi w ich młodych głowach. Miała tylko nadzieję, że jej syn nie rozważał na poważnie przeniesienia się do Słońca, tym bardziej, że mieli teraz otwarte granice, więc Ziemni i Słoneczni mogli spotykać się bez przeszkód. A właśnie, skoro mowa o otwartych granicach...
– Zabieramy Szrona do siebie, nic nie stoi jednak na przeszkodzie abyś od czasu do czasu go odwiedzał. Wprawdzie nie możemy wpuścić Cię do Obozu, jednak myślę, że udałoby się coś wykombinować. Proszę jednak, żebyś wcześniej nas uprzedził, że chcesz go zobaczyć. – Zwróciła się do Czarodzieja, delikatnie opierając dłoń na grzbiecie Szrona.
– I tak, masz rację, Szron ma umysł ostry niczym smoczy szpon. – Dodała jeszcze i zerknęła na Astrala, aby sprawdzić czy ten ma jeszcze coś do dodania.

Pasterz Ziemi Obca Idea

[Pasterz Kóz]

Szron miał bystry umysł? Musiał się bardzo dobrze z tym kryć i nie dawać po sobie poznać do tej pory. Albo to Su był mniej inteligentny i dlatego za mądrzejszego uważał Światła. Mniejsza jednak o takie drobne złośliwości, wiadomo, że Astral kochał syna niezależnie od tego jaki był. Z pasieką miał przykładowo dobry pomysł, o.
Nie podzielił się jednak żadnymi przemyśleniami czy innymi słowami. Ot, może wpuszczą Ideę w drodze wyjątku do obozu, żeby odwiedził Światła albo oczy mu przesłonią. Coś się wymyśli jeśli będzie taka potrzeba. Póki co to kiwnął głową smokowi na pożegnanie, a potem razem z Goździk wzięli jakoś Światła ze sobą. Trochę magii, trochę na grzbiet i dosyć delikatnie, bez większych turbulencji powinni go przenieść. Nie takich już Astral nosił w swoim życiu. Harpun raz wlekł razem z Błyskiem, wynosił smoki z wody w walce z wielorybem, targali zwłoki Gharnca na Wolne. Co to dla niego!

// Zt z Goździk i nieprzytomnymi Światłami Córa Róż Obca Idea

[Pielgrzym Światła]

Nie rozumiał co znaczą strumienie czarnych łez, spływające ze ślepi Bogini Percepcji. Zatrzymał się przed posągiem, uważając, żeby przypadkiem nie nadepnąć na mroczną kałużę i zaśpiewał Lahae pieśń dziękczynną.

Dziękujemy Ci chwalebna Lahae
Dziękujemy za percepcję, którą nam dajesz
Ty widzisz wczoraj, dzisiaj i jutro
Tobie służą umysły śniących smoków

Wycofując się od pomnika, skierował się ku wyjściu z groty, śpiewając po raz ostatni refren swej pieśni.

Dziękujemy Wam chwalebni Bogowie
Wam ofiarujemy nasze dziękczynienie
Wielbimy Was za Wasze hojne dary
Dary Wasze są wielkie wobec smoków

Po tym, stanął przed wejściem Świątyni i odwrócił się w stronę wnętrza. Uchylił łeb na kilka chwil, a potem odwrócił się i wyszedł na zewnątrz.

// zt