Kwarce Zręczności i Mocy

[Opiekun]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Przytarganie tak wielkiej ofiary mogło być trudne, ale z pewnością miało zostać docenione: duszki wprawdzie trochę się ociągały (czyżby przytłoczyła je tak duża ilość pożywienia i kamieni?), ale w końcu zebrały wszystkie przyniesione przez Kwitnącą dary i już jedno uderzenie serca po tym, kwarc znowu rozbłysnął jasnym światłem.
Księżycowa z pewnością wiedziała, czego się spodziewać, gdyż nie tak dawno temu pobierała naukę w dokładnie ten sam sposób... a jednak, kwarc zręczności mógł zaskoczyć: zamiast podstawowego treningu wykorzystywania swych łap w sztuce leczenia, wizja smoczycy rozpoczęła się obrazem gęstego, ciemnego lasu. Widmowy głos, który słyszała tuż przy swoim uchu, nakazał jej poruszać się po okolicy tak bezszelestnie, jak tylko potrafiła, miękko, nie hacząc o żadną z roślin, co z pewnością nie było na początku zbyt łatwe. Kwitnąca otrzymała wiele wskazówek na temat tego, jak radzić sobie w gąszczu, a następnie wizja przeniosła się na arenę. Ponieważ młoda nie potrafiła atakować, mogła tylko obserwować jak dwa widmowe smoki walczą, a jej nauczyciel wytykał błędy lub chwalił ich postawę w momencie uniku.
W końcu, w końcu wizja skupiła się na leczeniu. Umiejętne przygotowywanie opatrunków było w końcu niezwykle ważne i Księżycowa miała okazję się wykazać. Musiała w końcu działać pod presją czasu, bo, jak wspaniałomyślnie przypomniał jej głos, często od reakcji uzdrowiciela zależało smocze życie.
Kiedy wizja dobiegła końca, smoczyca miała pełne prawo być zmęczona, ale też zadowolona z siebie: podołała, choć nauka wcale nie należała do najprostszych.
Kwitnąca Łuska
– 16/4 mięsa, 4/4 owoców;
– tygrysie oko, 3x szmaragd, szafir, agat, 2x nefryt;
+ Zręczność II, Zręczność III

[Odłamek Raju]

Ella w końcu się ugięła i pomogła jej udać się do warsztatu. Kompani uzdrowicielki nieśli spore zapasy, sama Erlyn trzymała w łapkach tylko jagody jałowca. Ostatecznie biała stanęła przed jednym z kwarców, ostrożnie przenosząc zapłatę. Podobnie zrobiła to wobec siostrzanej błyskotki, leżącej tuż obok. Opiekunka dobrze – chyba – wyliczyła te zapasy, więc córka Ragana wycofała się o kilka kroków, niepewna czego się spodziewać. Zerknęła na Ellę, ale ta milczała. Chyba trzeba było poczekać.

W myślach poprosiła grzecznie o pomoc z jej nadal rozwijającą się maddarą oraz zwinnością. Z tą drugą miała nieco mniej kłopotu, ale zawsze mogło być lepiej.

_______

Moc 3 – 2x szmaragd, 2x ametyst, 2x tygrysie oko, akwamaryn
Zręczność 3 – 12/4 mięsa, 12/4 grzybów, 10x jałowiec

[Córa Róż]

Kolejnym przystankiem w zwiedzaniu magicznych kamieni były Kwarce Zręczności oraz Mocy. Sama Łowczyni nie miała potrzeby rozwijania już bardziej tych atrybutów, jednak jej kompani ostatnio wyrazili chęć samorozwoju właśnie w tych kierunkach. Córa nie miała nic przeciwko, a przyjęła to nawet z pewnym entuzjazmem, który zaowocował pojawieniem się trójki – smoka, biesa i kotołaka w Warsztacie. Goździk ułożyła przed Kwarcem Mocy cztery korale. Z tego kwarcu miał skorzystać Dixi.
Następnie Łowczyni położyła przed drugim magicznym kamieniem – Kwarcem Zręczności, cztery śliczne kamienie szlachetne oraz pakunek z surowym mięsem reniferów. Na polepszeniu zręczności mieli skorzystać zarówno Dixi jak i Trufla.
Wspomniani kompani zbliżyli się do kwarców, a kotołak nawet do dwóch.

// 4x koral, cytryn, 3x granat za moc II i zręczność II dla Dixiego, 16/4 mięsa za zręczność II dla Trufli

[Opiekun]

Grupka zebrana przed kwarcem, musiała chwilę poczekać, jednak po przeliczeniu całej ofiary przyniesionej przez Erlyn, a niewiele później także i przez Córę Róż, duszki zaczęły ochoczo zaganiać ją na potrzeby świątyni, tym samym dematerializując wprost sprzed pyszczka młodej Plagijki i niepewnych swego kompanów. Magia kwarców już wkrótce rozświetliła je od środka, a warsztat skąpany został w barwach od jasnej zieleni, przez błękit, aż do bieli. Ślepia Ziemnej smoczycy były jedynymi, które zachowały zdolność widzenia.
W umysłach pozostałych kwarc zaszczepił wizje, dla każdego z osobna, lecz o wielu cechach wspólnych: mentalnie nikt z nich nie pozostał w świątyni, bo spokojny głos smoka, który przekazywał im właśnie swą wiedzę, prowadził ich przez zupełnie obce tereny, wskazywał nowe rozwiązania i uczył, w jaki sposób radzić sobie z sytuacjami wymagającymi dużej precyzji i zręczności.
Erlyn trwała w transie jeszcze dłużej niż kotołak i bies — jej wizja obejmowała jeszcze jedną naukę, naukę zdolności manipulowania maddarą i choć mała wciąż miała przed sobą sporo czasu, zanim w ogóle dojrzeje do tego, by czarować, to już na tym etapie mogła czuć swoje źródło odrobinę wyraźniej, niż przeciętni jej rówieśnicy.Erlyn
– 2x szmaragd, 2x ametyst, 2x tygrysie oko, akwamaryn;
– 12/4 mięsa, 12/4 grzybów;
– 10x jałowiec;
+ Zręczność III;
+ Moc III;

Córa Róż
– 4x koral, cytryn, 3x granat;
– 16/4 mięsa;

Dixi
+ Zręcznośc II;
+ Moc II

Trufla
+ Zręczność II.

[Jadowity Jeż]

Od razu odwiedzić oba miejsca, ha! Bojowy kruk musi umieć obijać ryje, jak trzeba! A wiadomo, że dyplomacja czasem zawodzi. Podleciał do właściwego kwarcu, przysiadł, zastanowił się chwile. Trzeba rozgrzać głos.
– Tralalalla, tralala, siuuup! – zaczął buczeć kruk, aby jego słowiczym śpiew nie brzmiał źle. Cóż, kwarcach to takie mini koncerty, nie można nawet na małych pokazach wypadać źle. Wyłożył dary na powierzchnie kamienia.
– Kwarcu najmądrzejszy! Spraw, abym mógł lepiej się bić! Niestety przekonanie niedźwiedzi do siebie nie będzie łatwe, może potrzebny być pokaz umiejętności bitewnych! Niech Twa łaska spłynie na mnieee! – zaśpiewał operowym głosem kruk, z odpowiednik zastosowaniem wibrato. Całkiem nieźle mu poszło, mimo tego, że słowa głupie jak but.

/Zręczność II – 1/4 warzyw, 1/4 grzybów, 2/4 mięsa, topaz, malachit, turkus. (Kruk)

[Opiekun]

Walka niedźwiedzia z krukiem na pewno nie miała być łatwa dla tego drugiego… tak z pomocą kwarcu, jak i bez niej. Ponieważ jednak Grot był chętny do nauki, a, co ważniejsze, przyniósł ze sobą także zapłatę, kwarc zamierzał spełnić jego życzenie, na tyle, na ile tylko był w stanie.
Ofiara zniknęła, by za jej przyczyną przejrzysty dotychczas kamień rozjaśniał od środka. Kruk miał już dość doświadczenia w obcowaniu z kwarcami by spodziewać się nadchodzącej wizji, choć i tak chwilowa utrata wzroku nie należała do przyjemnych… nawet jeśli była konieczna, by w zwierzęcym umyśle narodziła się wizja pola walki.
Zgodnie ze swoim życzeniem, Grot musiał się sporo napracować, to atakując, to uciekając przed atakiem. A przy tym jeszcze smoczy głos cały czas nakazywał mu coś zmieniać! Albo inaczej ułożyć skrzydło, albo zareagować szybciej, albo wykonać zwrot trochę inaczej…
Lekcja nie należała ani do łatwych, ani do przyjemnych. Przyniosła jednak spodziewany efekt i chyba to było w tym wszystkim najważniejsze.
Szalej Jadowity
– 1/4 warzyw, 1/4 grzybów, 2/4 mięsa, topaz, malachit, turkus;

Grot
+ Zręczność II.

[Odłamek Raju]

Pewnego poranka zjawiła się po raz kolejny w tym samym kwarcu. Ułożyła przed magicznym kamyczkiem swoją zapłatę w postaci, uh, mniej magicznych kamyczków? Nie była pewna dlaczego akurat to było potrzebne kwarcom, ale nie negowała tej idei. Przeliczyła wszystko ze dwa razy zanim odsunęła się i delikatnie dygnęła (na tyle na ile pozwalały jej smocze standardy). W myślach poprosiła magiczne kamyczki o pomoc z jej maddarą i czekała, tak jak ostatnio.

[Wzburzone Cienie]

Wcale nie uśmiechało mu się przekazywać tak ciężko zdobytych łupów kwarcom, ale nie widział dla siebie wyboru. Z niezadowoloną miną przyniósł w swych potężnych łapach zapłatę, zatrzymał się przed kwarcem zręczności i warknął głośno, przeciągle, zwracając na siebie uwage... no właśnie, czego? Kto dokładniej tu siedział?

20/4 mięsa, onyks za zręczność II

[Impresja Niebytu]

Wkrótce i Akanth przybyła do kwarców, o których jedynie posłyszała co nieco. Otrzymane od Przywódczyni kamyki brzęczały w skórzanej torbie na jej boku, podobnie jak znajdujący się tam cytryn od Aberracji Światła oraz akwamaryn od tajemniczego samca. Ciężko było jej się rozstawać z pięknym, żółtym kamieniem, który był naprawdę miłym upominkiem. Rozumiała jednak, że jeśli pewnego dnia chce stać się Uzdrowicielem, tak jak jej ojciec, zmuszona była się uczyć. Za odpowiednią opłatą to tajemnicze miejsce na to zezwalało, więc tak najwidoczniej musiało być.

Wyjęła wszystkie z błyskotek ostrożnie, zerkając tylko na Ciężkiego Kolca i nieznaną jej samiczkę. Nie gapiła się na nich wprost, ani nie odezwała się słowem, układając kryształowe dary przed kwarcem, prosząc go cicho o udoskonalenie jej wrodzonej zwinności i zręczności – precyzja szczupłych łap była w końcu tym, co zdecydowanie przyda jej się na drodze Medyka. Chciała być w tym tak dobra, jak tylko potrafiła.

» Zręczność IV za 2x akwamaryn, cytryn, 2x malachit, nefryt, diament, szmaragd

[Opiekun]

Kwarce Mocy i Zręczności znowu gościły przybyszów z różnych stad i… znowu kazały im czekać, aż tajemnicza magia zabierze złożone przez nich ofiary. Być może duszki najpierw udały się ku Kwarcowi Mocy, bowiem to on rozjaśniał jako pierwszy (oczywiście zbiegając się w czasie ze zniknięciem ofiary przyniesionej przez Ośnieżoną), mieniąc się barwami przynoszącymi na myśl te, które miały kamienie przyniesione przez kleryczkę. Raz jeszcze jej wzrok został zabrany na rzecz wizji… i raz jeszcze głos przodka prowadził ją w głąb jej istoty, ku źródłu maddary, mocy tworzenia. To właśnie wokół niego skupiona była nauka — na tym, jak lepiej rozumieć magię, jak odciąć od przeróżnych bodźców zewnętrznych i w jaki sposób czerpać z niej jeszcze więcej.
Zręczność była natomiast cechą nie tyle umysłu, co zdolności ciała — nic dziwnego, że wizje, które chwilę później Kwarc Zręczności zesłał na dwoje Ognistych, różniły się znacząco od tej, którą otrzymała Plagijka: choć dla obserwatora z zewnątrz wciąż stali przed kwarcem i nigdzie się nie ruszali, wewnątrz ich umysłów pokonywali właśnie rozmaite przeszkody, starając się udoskonalić zdolności ciała i czas swojej reakcji.
A później… wszystko zniknęło i znów byli w warsztacie. Tyle tylko, że ich mięśnie bolały jak po kilku dniach nieprzerwanych ćwiczeń — świat zaś nie zmienił się na tyle, by mogło upłynąć zbyt wiele czasu: Złota Twarz pokonała na nieboskłonie tylko niewielką odległość.
Ośnieżona Łuska
– 2x ametyst, 2x diament, 1x agat, 1x szmaragd, 2x malachit;
+ Moc IV;

Ciężki Kolec
– 20/4 mięsa; onyks;
+ Zręczność II

Akanth
– 2x akwamaryn, cytryn, 2x malachit, nefryt, diament, szmaragd;
+ Zręczność IV

[Huragan Popiołów]

Sproszkowany znów zawitał do Kwarców, tym razem Zręczności i Mocy. Powoli zaczynał się do tego przyzwyczajać. Podszedł do wielkich kamieni na środku i odłożył te z którymi przyszedł przy na ziemi. Zamiótł ostrożnie ogonem podłogę wokół, bo nudziło mu się czekanie. Poza tym był trochę wdzięczny tym dziwnym głosom i wizjom. Mógł dzięki nim szybciej się uczyć, a wyżebrywanie od znajomych smoków kamieni szlachetnych tylko w tym pomagało.

Odgarnął kurz i naniesioną ziemię, a potem poprawił kamienie szlachetne, układając je w stosik.
– Chciałbym być silniejszy. Tak maddarą.

// Moc IV za 8x turkus 6x akwamaryn 3x onyks 2x granat 2x malachit

[Opiekun]

Ktoś z pewnością obserwował poczynania młodego samca, który przybył na miejsce z całkiem sporym stosem kamieni szlachetnych. Swoim ogonem wzniecił nieco kurzu, który stopniowo opadł na ziemią naokoło, oczyszczając okolice kwarcu.
– Miło wiedzieć, że ktoś poza nami dba o to miejsce – po prawej stronie, widziane przez Sproszkowanego jedynie kątem ślepia, przemknął czyiś cień.
Jeden z kamieni, znajdujący się na szczycie stosu spadł na sam dół, obrócił kilka razu turlając po ziemi i zamarł bez ruchu. Wtedy też kwarc rozbłysł, a adepta pochłonęło znane już uczucie. Wizja pomogła mu opanować tajniki lepszego wykorzystania swojego źródła oraz panowania nad mocą. Gdy było już po wszystkim, wraz z błyskiem zniknęła również zapłata, a sam zainteresowany wzmocnieniem swojej maddary, czuł, że właśnie tak się stało.

Sproszkowany Kolec
-8x turkus, 6x akwamaryn, 3x onyks, 2x granat, 2x malachit
+ Moc II, III, IV

[Słodkie Wspomnienie]

Do kwarców przybyła też Gerna. Samotnie wylądowała przed kamieniami, po których powiodła wzrokiem. Ciekawska była, więc dostrzegła, że świecą słabiej, niż wcześniej. Drobna różnica, ale istotna. Samica jednak nie powiodła wzrokiem po żadnym z kwarców na dłużej. Wyjęła z torby nieco skarbów, a potem poprosiła o zwiększenie swojej mocy.
– Proszę o moją maddarę. – Odezwała się spokojnie. Mogłaby tak milczeć, ale samica w końcu odezwała się, czując, że nie może tego tak zostawić. – Czy wszystko w porządku? – Nie spodziewała się odpowiedzi, ale przynajmniej uspokoi własne sumienie.

Moc III – Nefryt, nefryt, nefryt diament, opal, turkus i bursztyn

[Niepozorny Kolec]

Fazma zbierał wszystko co mógł znaleźć. Wszystko co zostało zgubione przez inne smoki na terenach Stada Ognia. Wszystko co Sekret Lasu i inne smoki dałyby mu jako podarunek. Zbierał i chował w wnętrzu groty Sekretu Lasu. Wiedział czego chciał i nareszcie miał...wystarczająco. Przynajmniej na to wyglądało. Po zebraniu wystarczającej ilości materiałów, Fazma udał się w dłuższą podróż, do samej świątyni. Tego samego miejsca do którego zabrała go niegdyś Diamentowe Serce.
Powoli przechodząc w pobliże kwarców, młody samiec wyjął z niewielkiej torby sześć kamieni szlachetnych i średnią porcję mięsa, która starczyłaby na posiłek dla pojedynczego smoka. Zapłata była na miejscu, zgodnie z zasadami. On wywiązał się ze swojej części tej wymiany, czas nastał by kwarc się odpłacił.
– Moje ciało mnie zawodzi. Potrzebuję więcej maddary by móc przetrwać. – Świątynia była pusta i Fazma nie był pewien czy kwarce w ogóle miały jakąkolwiek świadomość. Nie wyglądały na żywe istoty, ale musiała stać za procesem jakaś magia. Sam własną nie potrafił nawet jeszcze skutecznie władać. Ale mógł mieć tylko nadzieję że koszty będą tego warte.

Moc III – malachit, 2x koral, opal, nefryt, tygrysie oko + 4/4 mięsa z KP

[Opiekun]

Czy okolice kwarców były rzeczywiście puste? Jeśli ślepia czegoś nie widziały, nie znaczyło, że tego tam nie ma, prawda? Duszki obserwowały przybyłych od samego początku, przez moment powstało nawet delikatne poruszenie, coś zaszuralo gdzieś w cieniu, gdy rozbrzmiało pytanie smoczycy. Ktoś tu był, Ostatnia Kołysanka mogła odczuć czyjąś obecność, opiekun pozwolił by go zauważono. Nie dosłownie rzecz jasna.
– Mieliśmy tu mały... Wypadek. – Było to jedyne wyjaśnienie jakie usłyszała, kolejnych pytań nie zdołała już zadać przez wizję, która pochłonęła jej umysł. Jako uzdrowicielka używała mocy do regeneracji ciała rannego, dlatego też właśnie to przedstawił jej kwarc. Drobne wskazówki jak sprawniej wnikać w ciało, jak pobudzić komórki do regeneracji, czy wyprowadzać niechciane substancje z organizmu. Wraz z wizją, zniknął również blask kwarcu i zapłata.
Fazme za to przywitała cisza, od razu przeszedł do rzeczy, więc i duszki nie podejmowały jakiejkolwiek rozmowy. Samiec mógł zobaczyć, jak jego zapłata powoli przesuwa się w cień, a czyiś głos spokojnie rozbrzmiewa we łbie. Moc była potrzebna smokom w wielu rzeczach, uniwersalna pozwalała na wiele. Walka była jedną z tych rzeczy, twory tam musiały być jak najbardziej trwałe i właśnie to ćwiczył adept. Po wszystkim czuł się równie zmęczony, co po zwykłym treningu. Kamieni już nie było.

Ostatnia Kołysanka
– 3x nefryt, diament, opal, turkus i bursztyn
+ Moc III

Fazma
– malachit, 2x koral, opal, nefryt, tygrysie oko, 4/4 mięsa
+ Moc III

[Tonące Słońce]

Nie odpowiadało mu to – sprawa, zdaje się, oczywista?
W pełni rozumiał podejmowane przez Plagijczyków środki ostrożności w obawie przed potencjalnym podstępem, jednakowoż nie przyszedł tu tylko i wyłącznie dla kwarców oraz swojego syna, w związku z czym pętla na jego szyi zaciskała się coraz bardziej. Zamierzał odwiedzić świątynię przede wszystkim w ramach ponownego kontaktu z Duszkami, co odnosiło się do jego – i wyłącznie jego – prywatnych interesów z pewnymi eksplozjami i nie tylko, lecz obecna sytuacja nie była komfortowa na ponowne spotykanie Kuny oraz Cienia.
Szlag by to.
Nie miał zielonego pojęcia, kiedy łańcuchy kontroli zelżą, a ponad jego wolnością wzejdzie słońce.
Zwilżył ślepia trzecią powieką, raz po raz tubalnie pomrukując w jakimś rytmie, lecz nie odzywał się. Nie chciał, aby którykolwiek ze smoków go usłyszał i nie chciał też, aby usłyszeli go bogowie, dlatego musiał rozdawać karty w nie do końca czytelny sposób.
Oddalił się od zbiorowiska i okrążył kwarce, zmierzając ku Mocy, o której kanciastą powierzchnię oparł szpony prawego skrzydła i zbliżył swój łeb do gładkiej powierzchni. Spojrzał w jej głębię, lecz nie widział tam niczego. Tak, jak ostatnio – tańczyły weń jedynie rozmyte i niewyraźne zarysy Zwęglonego czerepu. Syknął przeciągle pod nosem, czując, że zmarnował okazję.
Nie, nie on... to stado księżyca wszystko spaprało.
Gdyby nie składali się z zaślepionych własną glorią megalomanów, nigdy nie doszłoby do burdy na ceremonii, w związku z czym mógłby kontynuować prace z duchami.
Cmoknął, pomału przymykając oczy i... zatopił się we własnych myślach:
Mroki Wierzbowego Boru są moimi ulubionymi... zwłaszcza te, które czają się w podziemnych jaskiniach.
Jeżeli którykolwiek z duchów – tych, z którymi miał kontakt – tu był, powinien zrozumieć przekaz odnośnie miejsca spotkania. Jeśli zaś nie, wtedy cóż... Hades postawi na nich krzyżyk i zapomni o całym incydencie.
Kamieni szlachetnych również nie brakuje... takich jak te. Zapłata za moc.
Zdjąwszy z kwarcu szpony, użył tego wskazującego, aby szturchnąć rubin nieco bliżej Mocy, po czym zaczekał, aż łaska boska, czy inne tałatajstwo, oświetli mu drogę przez te wszystkie wypełnione cieniem doliny.
Po reakcji duszków przeszedł do kolejnego kwarcu.

» Po poście opiekuna postać od razu przechodzi do kwarcu percepcji i stąd jest /zt.


» 2x ametyst, opal, onyks, akwamaryn, rubin, tygrysie oko, 4/4 mięsa (z pożywienia, nie własnej zdobyczy) za moc IV.