Kwarce Percepcji i Aparycji

[Kaltarel]

PERCEPCJA

Szczegóły są esencją postrzeganego przez nas świata. Mając przed sobą drzewo na pierwszy rzut oka widzisz tylko je. Rozpoznasz gatunek, to jak jest duże. Ale ten prosty obraz niesie za sobą o wiele, wiele więcej informacji.
Grubość pnia powie Ci ile księżyców widziała już roślina rosnąca przed Tobą. Kolor liści może zdradzić nie tylko to czy drzewo jest zdrowe, ale również to czy ostatnimi czasy deszcz padał w tej okolicy, czy też może zżółkły już z powodu suszy. Mech pokryje korę po zacienionej stronie, wskazując Ci kierunek wędrówki względem trasy Złotej Twarzy. Gniazdo skryte wśród gałęzi może zdradzić żyjące tu ptaki, może nawet na tyle duże by mogły zostać smoczym posiłkiem. Rysy na pniu, a nawet oderwane pasy kory w trakcie Białej Pory będą znakiem tego, że drzewo to widziało z bliska potencjalną zwierzynę. Rogacze ocierają swe poroże o tą potężną roślinę, a niewybredne i głodne zwierzęta posilą się jej ochroną gdy śnieg przykryje trawę. Warto wtedy poszukać tropów w okolicy – śladów w miękkiej ziemi czy śniegu, kłębków futra zgubionych na krzewie nieopodal.
Analizując w ten sposób świat uczysz się dostrzegać o wiele więcej, a z czasem wchodzi to w nawyk. Pomoże Ci nie tylko na polowaniu, ale i w walce czy w życiu codziennym. Negocjując z obcym smokiem obserwuj mowę jego ciała. Nerwowe drganie ogona czy palców, a nawet kompulsywne oblizywanie kłów może zdradzić jego zdenerwowanie. Świadomy tego możesz wykorzystać swoją przewagę, choć nie działaj pochopnie. Widzisz, że Twój rozmówca czegoś się boi lub coś ukrywa, ale nie posiadasz jeszcze wszystkich informacji. Przestraszony smok będzie patrzył na świat szeroko otwartymi ślepiami, a jego oddech i uderzenie serca przyspieszy. Smokom posiadającym futro ciężej jest okiełznać jego reakcję – nastroszona sierść na karku czy pióra u skrzydeł są o wiele bardziej widoczne niż dreszcz który przejdzie po grzbiecie smoka pokrytego łuskami.
Nie wszystko co dostrzeżesz będzie miało sens na pierwszy rzut oka. Wczuwaj się w świat który Cię otacza i spróbuj go zrozumieć. Łącz dźwięki, zapachy i kształty. Zwracaj uwagę na drobnostki. Podejrzanie głęboki smoczy ślad może być jedynie tropem pozostawionym w wyjątkowo paskudną pogodę, gdy ciężki stwór zapadał się w błocie. Ale może też być nałożonymi na siebie tropami grupy, która próbowała zataić swą liczebność idąc po swych śladach. Wielkość znalezionego tropu zwierzęcia powie Ci nie tylko o jego istnieniu czy kierunku wędrówki. Może zdradzić jego wiek, wielkość, a nawet to czy nie jest ranny. Kulejąca sarna odciążająca jedną nogę pozostawi inne ślady na śniegu niż w pełni zdrowy osobnik.
Drobne wskazówki łączą się ze sobą tworząc jasną całość. Łatwiej jest podążać ścieżką jeśli widzisz dokąd biegnie. Pozostawaj czujny.

APARYCJA

Widzisz, mój uczniu. Aparycja nie jest efektem skrzyżowana ojca z matką. To efekt wielu starań, łączących wysiłek cielesny i wysiłek ducha. Podejdź do jeziora, spójrz na swoje odbicie. Twoja mimika – co w niej widzisz? Czy to, co chcesz przekazać światu? Naucz się tego, jak oddzielić swoje uczucia od twojego wyrazu. Jesteś zagniewany, ale nie możesz tego okazać. Rozluźnij mięśnie pyska. One tam są, nawet jeśli o tym nie wiesz. Uśmiechaj się, zaciskaj wargi, otwieraj oczy szeroko, by Złota Twarz spoglądała w twoją z podziwem. Podnieś głowę. Widzisz swoje ciało? Powinieneś biegać, pływać i latać. Tylko idealna równowaga pomiędzy wyćwiczeniem wszystkich partii mięśni zapewni ci kształt, który zapamięta twoje ciało. Mięśnie nadadzą ci uroku i siły pożądane przez płeć przeciwną, dodadzą ci garść pewności siebie wśród tłumu. Dadzą ci proporcji, których szukasz.
Ale spójrz jak chodzisz. To nie tylko twoje ciało musi być dopieszczone. Nie tylko odbicie twoich myśli w twoich oczach. Aby zbliżyć się do Nytby, musisz kroczyć jak ona. Podnoś swe łapy. Nie mogą musnąć ziemi ni kamienia, nie mogą zaszeleścić gdy stawiasz krok, a ziemia po stąpnięciu powinna zostawić płytki ślad. Miękko, powoli. Tak, jakbyś chciał by sama ziemia zachwyciła się twoim krokiem. Unoś ogon, nie chowaj głowy. Oto symbol odwagi i gotowości.
I pamiętaj o tym nawet w powietrzu. Oszczędnie uderzaj skrzydłami, suń razem z wiatrem. Niech stanie się twoim przyjacielem i towarzyszem. Nie walcz z nim, używaj go i swojego ciała, aby nie walczyć z prądami ciepła. Przestaniesz wtenże wydawać się nieporadny, choć jedyne co zrobisz, to ulegniesz wichrom. Prostuj swoją szyję, nie bój się upadku. Niech niebo stanie ci się domem.
A gdy zechcesz płynąć, unoś głowę z dumą, bowiem nie utoniesz. Synchronizuj ruchy, bowiem staranność użycia każdej kończyny nagradzana jest ostateczną postawą, której pragniesz.
Spójrz w taflę raz jeszcze. Kogo widzisz? Siebie? Tego, kim chciałeś się stać? Istotę wyniosłą, przerażającą lub grzesznie atrakcyjną? Znajdź gesty, które podkreślą to, co chcesz uczynić. Pamiętaj o mruganiu, o uśmiechach. Pamiętaj o swym Głosie. Ćwicz go. Całym sobą. Krzycz, śpiewaj, szepcz przez korzeń w pysku. Ćwicz swą dykcję, ćwicz tony, w których możesz się poruszać. Dobrze. Coraz lepiej. Teraz kontroluj swój głos. Obniż go, gdy chcesz go obniżyć, idź w górę gdy tego chcesz. A przede wszystkim, każde zdanie kończ przez obniżenie głosu na ostatniej runie wyrazu.
Spójrz w taflę jeszcze raz.
Kim jesteś?

[Kres Pragnień]

Nigdy wcześniej nie był w świątyni, ale słyszał o niej wiele. Głównie to matka opowiadała mu o tej niesamowitej strukturze poświęconej bogom. Cudowne posągi ją zdobiące, prastara wydeptana ścieżka ku niej prowadząca i wnętrze o tak enigmatycznej aurze. To miejsce w którym smok mógł ujrzeć prawdziwy cud, od pojawienia się prawdziwego mięsa znikąd i po uprzedniej opłacie, aż po odpowiedź samego Boga.
Upragniony Kolec znając już całkiem dobrze tereny wspólne, nie miał żadnego problemu z odnalezieniem ścieżki do świątyni. Północny smok o beżowym futrze szedł spokojnie wydeptaną ścieżką, kierując się w stronę jej wejścia. Już stąd czuć było dobrze wszystkie cztery stada, chociaż Ogień wydawał się mniej wyczuwalny. Co jednak go bardziej zaskoczyło, to fakt że już stąd nawet było słychać pierwsze smocze głosy. Czy czasem w świątyni nie powinno się odpowiednio.. cicho zachowywać?
Adept jednak nawet do świątyni nie wszedł, bo jak się okazało, jeden z jego celów podróży był już tutaj, na zewnątrz! Wyjątkowe miejsce które posiadało wiele naładowanych boską magią kryształów. Kwarce – bo tak się nazywały – które pozwalały smokom na rozwinięcie poprzez natchnienie ich nasączoną w kryształach magią.
Upragniony podszedł do jednego z nich. Zatrzymał się przy kwarcu Percepcji i uważnie mu się przyjrzał. Bez dwóch zdań, to właśnie był ten którego szukał.
W zaczepionym do ciała pojemniku przyniósł ze sobą kilka kamieni szlachetnych, oraz wyjątkowy podarunek dla jednego z tutejszych Bogów. Wyciągnął wszystkie kamienie które tu przyniósł i ułożył ładnie przed kwarcem.
Spojrzał w głębie kwarcu, pozwalając mu na uwolnienie swojej magii. Czekał.

// rubin, 2x topaz, 2x opal, nefryt – Percepcja 2

[Opiekun]

Pierzasty Adept może nie powinien patrzeć tak uważnie na Kwarc. Bo światło, które zapaliło się w jego środku, szybko się powiększało i w dwa uderzenia serca całkowicie go oślepiło.
Upragniony Kolec usłyszał dobrze znany mu głos Piastuna Ognia. Właśnie. Usłyszał. Miał wrażenie, że z każdym jego słowem jego uszy robią się ostrzejsze, łatwiej i dokładniej chwytają dźwięki, są w stanie lepiej je rozróżnić. Podobnie było z węchem. Zapachy stały się mocniejsze, wręcz doprowadzały do swędzenia w nosie. A Upragniony czuł się wręcz przebodźcowany. Sensacje tylko narastały...
Aż Kwarc nie zgasł.
Zaklęta w krysztale cząstka wiedzy Poszeptu Nocy dokładnie pokazywała, jak czujnym i uważnym jest obserwatorem. Może dzięki temu doświadczeniu, Kolec zyska dla niego jeszcze większy szacunek. Tymczasem był nieco zmęczony i uboższy, za to bogatszy w nowe doświadczenie.

//– 2x topazy i opale, nefryt, rubin
Raport z Percepcji II.

[Urna Cieni]

Tym razem do Warsztatu zawitali nietypowi goście... Którzy zdecydowanie nie byli smokami. Latawiec oraz ekimma przyleciały na miejsce, lądując obok siebie i wypatrując celu. Dostrzegła go dosyć szybko Aen, wskazując rogatym łbem – a raczej czaszką – na kryształ oferujący wzmocnienie percepcji. Wampirzyca ostrożnie ruszyła w tym kierunku razem z dracolichem. Dwójka zatrzymała się przy błyskotce i, pamiętając instrukcie od Mahvran, położyły przed nim dwa zawiniątka. W pierwszym były dwa malachity oraz dwa opale, natomiast w drugim – dwa turkusy, jaspis i tygrysie oko. Osiem kamieni szlachetnych... Po to, by w przyszłości znaleźć ich więcej.

[Opiekun]

Och! To było coś niezwykłego. Takich gości jeszcze w Warsztacie nie było. Kompani sami w sobie byli ekscytujący. Ale pozostałość po smoczej duszy i krwiożerczy wampir? To dopiero coś.
Kwarc, jak zwykle, rozjarzył się bielą. Blask jednak nie oślepił kompanek Uzdrowicielki Plagi. Zamiast tego Oderwały się od niego cztery punciki światła. Małe, można by je pomylić ze świetlikami.
I wleciały prosto w ślepia Aenkryntith i Keezheekoni. Ich dyskomfort – ból – był doskonale odczuwalny dla znajdującej się daleko Infamii Nieumarłych. Jak gdyby światło zjadało ich oczy, oblepiając gałki i wlewając się weń niczym wrząca woda.
Uczucie znikało powoli. Ani latawiec ani ekimma nie usłyszały żadnego smoczego głosu. Nie dostały instrukcji. Zauważyły za to, że po dostatecznej liczbie mrugnięć... Widzą ostrzej. Wyraźniej. Głębiej. Kolory były mocniejsze, szczegóły bardziej zauważalne.
A Kwarc gasł. Po kamieniach szlachetnych nie został ślad.

// -2x malachit, 2x opal, 2x turkus, jaspis, tygrysie oko
Aenkryntith i Keezheekoni – raport z Percepcji II.

[Despotyczny Ferwor]

Plamiaty dużo słyszał o tym miejscu. I o tych... Kwarcach. Podobno posiadały one moc, która mogła udoskonalić jego umiejętności, oczywiście nie za darmo, ale w tej kwesti był już przygotowany. Na luzie podszedł do kwarcu percepcji, bo jak sądził, to powinno mu się najbardziej przydać... Przynajmniej na razie. Z przyniesionego ze sobą kosza wyjął sześć kamieni szlachetnych, czyli po trzy perły i agaty, które ułożył przed kwarcem. Z nudów ułożył z nich kwadrat, bo kto mu zabroni. Gdy to zrobił, odsunął się od nich na niewielką odległość i... Czekał. Zastanawiając co się teraz stanie.

//3x perła, 3xagat – percepcja II

[Przesilenie Północne]

Dźwigając w torbie dwa tygrysie oka, na grzbiecie truchła renifera i kelpie , a w siatce utkanej z maddary lewitującej obok niego, suszone owoce , przylazł po raz kolejny do warsztatu. Wymnął kryształ, który odwiedzł już raz, a także kolejny, który odwiedzał nieco częściej, uśmiechając się do siebie pod nosem; i zasiadł dopiero przed kryształem percepcji, ze zdziwieniem zauważając tutaj i Mułka.
– Polowania nie idą najlepiej? – zagaił. Zabrzmiało źle, ale nie miał o tym pojęcia – w końcu sam był tutaj właśnie z tego powodu.
Położył dary przed kamieniem.

// Percepcja II – 10/4 owoców, 6/4 mięsa, 2x tygrysie oko //

[Opiekun]

Dwaj Wodni postanowili skorzystać z boskiej pomocy. Dary którymi otoczyli Kwarc były liczne; lśniące kamienie; pachnące mięso; słodkie owoce. Jeden ze smoków znał już działanie Kwarców, na drugiego czekała niespodzianka.
Białe światło powoli rosło w krysztale, przyciągając wzrok samców i jednocześnie ich oślepiając. Ślepia aż bolały od jasności, która rosła i rosła i rosła...
Przez chwilę poczuli się ślepi. W uszach zabrzmiał miękki, przyjazny głos Ognistego Piastuna. Wyjaśniał on Przywódcy i Łowcy jak mieli ćwiczyć swoje zmysły, na co zwracać uwagę. Jak być dobrym obserwatorem – co mogło się przydać nie tylko na polowaniach.
Światło zgasło. Przesilenie Północne i Despotyczny Ferwor nadal mieli mroczki przed oczyma i czuli się, jakby przydała by się im porządna drzemka. Niemniej świat wydawał się pełniejszy; bardziej nasycony kolorami, głośniejszy. Ich ofiara zniknęła, a oni wyraźnie czuli działanie Kwarcu.

//– 10/4 owoców, 6/4 mięsa, 2x tygrysie oko
– 3x perła, 3x agat
Przesilenie Północne, Despotyczny Ferwor – Raport z Percepcji II.

[Nierozważny Duch]

Reth już drugi raz odwiedzał jeden z kwarców i tym razem wiedział, że ich moc jest prawdziwa. Wciąż pamiętał uczucie, kiedy nieznana mu wiedza magiczna przepłynęła przez jego umysł i wzmocniła jego zdolność do ataku. Postanowił ponownie spróbować, choć z innym rodzajem umiejętności.
Zabrał ze sobą także Rey'a, żeby sprawdzić czy i na niego wpłynie to fascynujące zjawisko. Niosąc ze sobą większość zapasów mięsa i kamieni, przystanął przed kwarcem percepcji. Kocur zatrzymał się obok niego, sceptycznie lustrując okolice wzrokiem. Nie go końca rozumiał, co jego smoczy towarzysz planuje osiągnąć, ale nie zamierzał się wycofywać i zostanie, by zobaczyć co z tego wyniknie.

/4x opal, 2x granat za Percepcje na 2 dla Nierozważnego Ducha i 16/4 mięsa za Percepcje na 2 dla kompana – Rey

[Gasnący Wiciokrzew]

I Dziewanna zjawiła się pod kwarcem Percepcji. Skinęła łbem Ognistemu, uśmiechnęła się przyjaźnie i już po chwili cała jej uwaga skupiła się na kamieniu. Och! Jeszcze jeden szczegół. Zdjęła torbę i wyjęła wszelkie dary na zapłatę, układając w ładny kopczyk mięso różnej maści i kształtów, obok całkiem ładny arbuz, a na szczyt dwa błękitne kamienie. Dzieło sztuki! Miała nadzieję, że spodoba się sile drzemiącej w jasnym krysztale.

/ 2x akwamaryn, 16/4 pożywienia (10/4 mięsa i 6/4 owoców) za Percepcję II

[Echo Istnienia]

Echo już raz była w Warsztacie i raz korzystała z kryształów, więc (mniej więcej) wiedziała o co chodzi i co trzeba zrobić.
Wyszukała kwarc odpowiedzialny za percepcję, bo jej nie-znajdowanie niczego przydatnego na wyprawach chyba już stawało się legendarne, a to ona była odpowiedzialna za zioła Wody... więc musiała jakoś poprawić swoją spostrzegawczość, a jak lepiej ją poprawić niż przez nie do końca zrozumiałe magiczne kryształy pracujące jedynie za zapłatą?
Obok kwarcu stały już dwa smoki, jednym z nich była uzdrowicielka ziemi. Jej skinęła łbem, a tego drugiego zignorowa ła. Po czym wiągnęła ze swojej torby kamienie szlachetne i położyła je pod kwarcem. I czekała.

//nefryt, 4x szafir, malachit za percepcję II

[Barbarzyński Pogrom]

Był sceptyczny, to prawda – ale po ostatnim razie w istocie poczuł spory wzrost swojej wytrzymałości. Nawet jeśli nie zaliczyłby samej wizyty przy kwarcu do najprzyjemniejszych i najbardziej... normalnych wspomnień. Choć w porównaniu z niektórymi, jak pogawędka z dawną, martwą Przywódczynią, mogło się to wydawać jak najbardziej zwyczajne.
No cóż, przytargał swój ciężki zad do Warsztatu już kolejny raz, choć tym razem zasiadł przy innym kwarcu. Przyniesienie zapłaty nie było najprostszym zadaniem. Całe to mięso, które zgromadził, było ciężkie jak cholera i nawet mimo swojej siły sapał głośno, dociągnąwszy je do Warsztatu w skórzanym, wypchanym po brzegi worze. A i tak wcześniej pozbył się kości i wszelkich niejadalnych części, by uczynić mięcho jak najlżejszym.
Dociągnął jednak ostatecznie wór do kwarcu, wieńcząc cały pakunek jednym, czerwonym, lśniącym kamyczkiem.
Zmarszczył pysk nieznacznie, już z oddali czując, że kwarc był dosyć... oblegany, ale dopiero teraz dojrzał to na własne oczy. Z obecnych tu rozpoznał jedynie Wodną uzdrowicielkę, która kiedyś podziękowała mu za wezwanie po zakończeniu walki, gdy jeszcze był adeptem.
I nawet skinął jej krótko, spokojnie z pomrukiem, choć nie miał bladego pojęcia, jak się zwie. Resztę zebranych obrzucił przeciągłym spojrzeniem, czując wonie różnych, obcych Stad.
No, no. Ciekawe. Przedstawiciele wszystkich Stad w jednym miejscu – i to całkowitym przypadkiem. Khardah nie stroszył łusek ani nie okazywał wrogości, był spokojny, jednak zachowywał zdrową czujność.

/ 24/4 mięsa + rubin za Percepcję III

[Opiekun]

Co za tłumy! Kryształ Percepcji zajaśniał z dumy. Cztery smoki i kompan. I każde z innego stada – tyle różnorodności!
Kiedy każdy złożył ofiarę, światło w środku boskiego kryształu wzmocniło się. Stawało się coraz jaśniejsze, aż do punktu oślepienia. Smoki nie zobaczyły tego, co nastąpiło później. Dwa kawałki światła oderwały się od Kwarcu i poleciały w stronę pumy. Osiadły delikatanie na ślepiach Reya. Sensacja była okropna i bolesna, co przez więź poczuł Czarodziej Ognia.
Ale Nierozważny Duch doświadczał czego innego. Słyszał głos znajomego Piastuna. Tego samego doświadczyli Wonna Dziewanna, Echo Istnienia i Barbarzyński Pogrom. Głos był przyjazny i rzeczowy. Udzielał wam instrukcji na temat obserwacji i jej poprawnego wykonywania.
Całe to doświadczenie było dość przyjemne, przynajmniej dla smoków. Kiedy światło zgasło, każde z was miało mroczki przed oczami i czuło się zmęczone – Rey najbardziej. Ale nie dało się zaprzeczyć – zmysły wydawały się teraz ostrzejsze.

//Nierozważny Duch – Raport z Percepcji II.
Wonna Dziewanna – Raport z Percepcji II.
Echo Istnienia – Raport z Percepcji II.
Rey – Raport z Percepcji II.
Barbarzyński Pogrom – Raport z Percepcji III.

[Przesilenie Północne]

Przylazł po raz kolejny niedługo później, w torbie dźwigając agat i granat, a na grzbiecie cielska dwójki jednorożców i salamandry . Zdobycze z polowania i niedawnych wizyt na arenie.
Bójka leciała za nim, nieśmiało i niepewnie. Oczywiście, wiedziała, dlaczego musiała za nim iść – ale czy wierzyła, że zadziała, nawet, jeżeli towarzyszyła mu już wcześniej? Bardzo sceptycznie podchodziła do tej idei, nawet, jeżeli kompan przekonywał ją, że nie będzie męczyć się już tak ze znalezieniem pożywienia dla samej siebie, jak ostatnio.
Dary zostały położone, białołuski przysiadł obok kamienia, a przed nim samym została postawiona speszona Bójka. Lewitowała przez chwilę, a gdy nic się nie działo – podpłynęła do kryształu, trzymając od niego ślepia na mniej niż łuskę, macając go na tyle, na ile była w stanie jej niematerialna forma.

// Bójka, Percepcja II – agat, granat, 8/4 mięsa //

[Opiekun]

Kwarc dostrzegł speszenie i nieśmiałość Bójki. Był w końcu bardzo spostrzegawczy!
W fasetkowanym wnętrzu zapaliło się światełko. Dwa drobne krople jasności oderwały się od niego i podryfowały w powietrzu. Wylądowały delikatnie w dwóch punktach – ślepiach Bójki. Zapiekło. Uczucie zdecydowanie nie było przyjemne, co Przywódca Wody odczuł przez więź. Przypominało dotykanie żaru. Bolało. Kwarc chyba nie był z tego powodu szczęśliwy, bo smutno przygasł. Chmurnik nie słyszała żadnego głosu czy instrukcji, czuła tylko ból.
Na szczęście nie na długo. Kwarc zgasł zupełnie, zabierając za sobą ofiarę. A Bójka – teraz, na spokojnie, mogła zdecydowanie zauważyć, ze jej wzrok wydaje się ostrzejszy, tak samo jak reszta zmysłów.

//– agat, granat, 8/4 mięsa
Raport z Percepcji II.