Smoki Wolnych Stad

Stał w dostojnej pozycji, słuchając zmian w smoczym prawie. Zmiany wydawały mu się dobre więc nie zamierzał ich w żaden sposób kwestionować. Szczególnie, że ich autorami byli bogowie.

Uwierał go jednak brak zmian w pewnych aspektach, w których bogowie również pragnęli by smoczego posłuszeństwa.

– Szacunek wobec bogów winniśmy uczynić osobnym i pierwszym punktem, jako że na jego podstawie budowana jest cała reszta naszych praw. To bogowie trzymają pieczę nad naszymi prawami, zatem szacunek wobec nich, powinien być na pierwszym miejscu, przed lojalnością wobec przywódcy, gdyż nawet ona pochodzi z bożego prawa, a okrzyknięcie smoka zdrajcą ma moc sprawczą jedynie dzięki boskiej woli.

Gdy bogowie sÄ… na pierwszym miejscu, wszystko inne jest na swoim miejscu.

– Sam zaś szacunek wobec bogów powinniśmy zachowywać nie tylko w respektowaniu ich prawa, ale i w akceptacji bogów jako pierwszych, ponad wszystkimi innymi istotami. Tyczy się to przede wszystkim czci innych istot. Niedopuszczalnym jest stawiać obce duchy na równi Rodu Immanora, Bogów Wojny i Rzemiosła, Boga Śmierci oraz Bogów Zimy i Lata. Jeszcze gorszym jest stawiać obce duchy ponad naszymi bogami. W naszych prawach winniśmy zatem umieścić zakaz stawiania pomników poświęconych obcym siłom. Budowanie pomników i miejsc czci dla obcych bogów na Terenach Wspólnych jest afrontem dla boskiej zwierzchności nad Wolnymi Stadami.

Wpatrywał się w proroka, oczekując jego reakcji. Choć Strażnik preferował pasywną postawę, podjęcie się zmiany w prawie zobowiązywało go do umieszczenia w nim boskiej woli.

Strażnik Gwiazd

– Owszem – odpowiedział, pokazując na piątkę pomników znajdujących się w głównej komnacie. – Wszechwieczny Immanor i jego rodzeństwo: Kammanor, Tarram, Nenya i Thahar.

Wskazał na każdy z pięciu pomników, wymieniając ich imiona. Ten Tarrama jednak nie był pomnikiem, a jedynie prostym blokiem czarnego obsydianu.

– Zdrada przynosi wielkie zagrożenie dla całego stada. Jeden smok sprowadza zgubę na dziesiątki swoich pobratymców. Na rodziców, na potomstwo i na rodzeństwo. Z resztą nie tylko smoki są zdolne do zdrady.

Podeszli bliżej czarnej skały bez oblicza. Wyglądała niczym kamienny blok, czekający na rzeźbiarza, który jednak nigdy nie przyszedł i nie nadał mu formy.

– Tarram Upadły. Dawniej bóg śmierci, zapragnął władzy i zdradził swojego brata Immanora. Niebo pociemniało, a świat przeszył lodowaty mróz. Podczas tej okrutnej zimy wielu smoków wykluło się i dożyło sędziwego wieku, nigdy nie doznawszy letniego ciepła. Nigdy nie usłyszawszy śpiewu ptaków, ani nie poczuwszy słodkiej woni kwiatów.

Sprowadził na nas tyranię i śmierć. Plugawe potwory, wrogie wszystkiemu co żyje, chodziły wtedy po naszym świecie. Życie było kruche i krótkie.

Bez wątpienia były to jedne z najgorszych czasów, jakie mogły spotkać smoki. Porównywalne do wielkiej zarazy i niewoli wśród równinnych smoków, a może nawet i gorsze. On sam nie był świadkiem tych wydarzeń, lecz kronikach napisane było wystarczająco wiele, by móc wyrobić sobie obraz tamtych wydarzeń. A przynajmniej spróbować to zrobić.

Serafin

PoproszÄ™ o runÄ™ ochronnÄ… przed pazurem, a w zamian oddajÄ™ runÄ™ ochronnÄ… przed maddarÄ….

Oddaję Powrotom Słońca jeden kwiat marchwi w zamian za jedną czarnuszkę.

Ok

– Niech Valanyan wam sprzyja – przywitał się z parą gnomów. Dał im garść znalezionych kwiatów. W zamian, wybrał sobie towary, które go zainteresowały.

– Jak daleko na północy mieszkacie, że wciąż nie ma tam kwiatów? – Jego pytanie zadane było głównie z ciekawości. – Lato już nadchodzi.

Nigdy nie spodziewałby się, że kwiaty mogłyby być dla kogoś aż tak cenne.

//
2x fioletowy $ krew jednorożca
4x różowy $ 2x eliksir leczący
5x żółty $ bursztyn, saszetka pieprzu

W locie zatoczył koło nad zebranymi, szukając pośród nich znajomych pysków. Ostatecznie zdecydował się wylądować nieopodal Wyśnionego Szczęścia.

– Chwała Immanorowi! – przywitał się z wszystkimi. – Niech Wszechwieczny obdarzy nas swą mądrością, by nowe prawo pomagało nam godnie wypełniać jego wolę.

Nadszedł czas najwyższy, żeby przedstawić Serafina bogom. Zanim jednak Pielgrzym przekroczył świątynne wrota, zatrzymał się z Serafinem przed postawioną tam tablicą.

– Oto są nasze prawa, a najważniejsze z nich są dwa:

Pierwsze. Smok winien jest lojalność, posłuszeństwo i wierność stadu, jego Przywódcy i Zastępcy. Smok winien jest szacunek Bogom.

Drugie. Smok, który złamał przysięgę lojalności wobec stada, powinien zostać okrzyknięty zdrajcą. Przywódca zdradzonego stada ma prawo wydać rozkaz zabicia zdrajcy.

Lojalność, posłuszeństwo, wierność, szacunek. Tego wymagają od nas bogowie. To dzięki tym cnotom, zasługujemy na ich opiekę nad nami.

Prawo zostało spisane w tym miejscu, by każdy mógł je dostrzec. A jednak, jak wielu smoków nie pielęgnowało w sobie tych kilku cech, które zbliżały ich do bogów.

Serafin

// Viliar

Pielgrzym przyszedł do świątyni niosąc ze sobą cielsko niedźwiedzia, niedawno zabitego w Diamentowych Górach. Położył je przed łapami pomnika Viliara i kiwnął mu łbem w ramach hołdu i okazania szacunku.

– Jako twój nowy Czempion, składam ci hołd, Viliarze. Przyjmij proszę tą zdobycz, którą życia pozbawiły moje pazury.

Niestety, nie był to trudny przeciwnik. Gdyby miał okazję pokonać demona, albo przeciwnika podobnej siły, to złożyłby w ofierze takowego. Niestety, nie miał okazji spotkać nic silniejszego podczas swoich polowań.

– Jako bóg wojny, nie jesteś zadowolony z ostatnich walk o ten tytuł, a raczej z ich braku. Proszę cię Viliarze o wyzwanie, któremu mógłbym podołać, bądź przeciwnika, którego mógłbym pokonać, by w pełni zasłużyć na miano Czempiona, a tobie przynieść należytego krwawego spektaklu.

// oddaję 5/4 mięsa

Nachylił lekko łeb, zastanawiając się, jaki warunek chciał mu postawić Rytm. Szybko jednak się tego dowiedział.

Przez jedno uderzenie serca, patrzył zaskoczony na odlatującego smoka.

– Heh – mruknął do siebie z lekkim uśmiechem, po czym sam rozbiegł się i wzbił z doskoku w powietrze.

// zt

Rytm Wydm

Potrzebował chwili na przetrawienie odpowiedzi.

– Mi również. – Brzmiał przy tym poważnie, choć zdobył się na odrobinę łagodności w głosie. Choć nadal nie był całkowicie przekonany, dlaczego Uessas wybrał akurat takiego smoka, powoli zaczynał się do niego przyzwyczajać.

– Możemy też wznieść się w powietrze i zobaczyć znacznie więcej – skomentował pomysł Rytmu. – O tej porze powinno być stąd widać zarys Gór Diamentowych. Zrobimy wyścig do ich najwyższego szczytu. Ten, kto przegra, będzie musiał wyskrobać na wierzchołku pochwałę dla zwycięzcy. I się pod nią podpisać, oczywiście.

Wyścig, którego stawką jest honor, brzmiał rozsądnie w jego zrozumieniu. Zrobi w końcu coś więcej, bo rozmowa już go nużyła.

Rytm Wydm

Kiwnął łbem na pomocną wskazówkę od Rytmu. Nie była ona może trafiona, gdyż Pielgrzym żył na tych ziemiach już grubo ponad połowę swojego życia, ale mimo to docenił chęci piastuna.

– Rozumiem – powiedział w zamyśleniu. – Cieszę się, że spotkanie ze mną przynosi ci szczęście.

. . .

Tak... Genialny komentarz...

Pielgrzymowi drgnęła powieka. Zaraz jednak zamrugał i odchrząknął, żeby doprowadzić się do porządku.

– Czy miałbyś coś przeciwko, aby się przejść, albo zrobić coś wspólnie? – Szybka zmiana tematu. – Jaką formę rozrywki preferujesz?

Mimo szacunku dla swojego rozmówcy, monotonny głos piastuna zaczął nużyć Pielgrzyma. Docenił wtedy tą nadaktywność fizyczną. Może i jemu przydałoby się trochę ruchu?

Rytm Wydm

Poproszę o pożyczkę w postaci:

1x Runa Ataku Pazura
1x Runa Ochrony Przed MaddarÄ…
1x Eliksir Zwiększający Siłę

akt

Wraz z tym, jak zima ustępowała powoli na rzecz lata, Pielgrzym trafiał na coraz więcej kolorowych kwiatów. Na miejsce przybył z całym ich wiankiem. Położył go na ziemi, składając w ofierze, i zmówił modlitwę do Sennah z prośbą o błogosławieństwo.

Sam również miał koronę wiosennych kwiatów, wetkniętych między odstające łuski łba.

// boski ulubieniec za 24.04

Poproszę ze skarbca: 2x rubin, 2x diament, zdobiony topór wojenny (arcydzieło)

akt

– Przyprowadziła mnie tu opowieść, którą inni uważali za bujdy i plotkę – odpowiedział na pytanie smoka. – Szukam prawdy o świecie i o bogach. Nie jest to jednak jak znalezienie skarbu zakopanego w ziemi, a bardziej jak nauczenie się smakowania i przygotowania każdego jadalnego pożywienia.

Pogodził się już z tym, że nie pozna jej w całości. Nie znaczyło to jednak, że nie będzie próbował.

– A chcesz, żeby cię za takiego uważano? – zapytał się, podnosząc łuk brwiowy w zdumieniu. Nigdy nie spotkał kogoś podobnego.

– Przy pisklętach i ja jestem bardziej infantylny, ale w rozmowie z dorosłymi wolę dobrze się prezentować. Twój monotonny głos bardziej pasowałby do dostojnej prezencji. W mojej opinii, pisklęce ruchy wchodzą z twoją mową w szkodliwy dysonans.

Pielgrzym nie miał wątpliwości, że jego rozmówca wiedział, jak rozmawiać z innymi smokami w taki sposób, żeby otrzymać to co zechce. Nie zaszkodziłoby mu jednak zmienić nieco swój obraz, żeby otrzymywać dzięki temu więcej szacunku. Sam gotów był pomóc pustynnemu, jeśli byłaby taka potrzeba.

Rytm Wydm