Smoki Wolnych Stad

Atut grupy III: Nieugięty
link.

Atut grupy IV: Poświęcenie
link.

+ Wiedza 1
link.

– 8 PF
+ Percepcja 3 dla kompana – Hansen
link.

użycie: możliwość zmiany 1 atutu – L24, zużyj do końca '25
Szczęściarz —> Niestabilny
link.

– 8 PF
+ Zwinność 3 dla kompana – Leraikha
link.

2 x szmaragd dla Tkającej Sny ode mnie

klik

Aktualizacja

2 x szmaragd dla Tkającej Sny ode mnie

klik

Aktualizacja.

+ migrena (niezdolność do używania magii)
+ atut: Przeciążony – w razie niepowodzenia w testach magicznych smok otrzymuje ranę lekką
link.

– 14 PF
+ Percepcja 2 dla kompana
+ 12/4 mięsa
link.

Zamiany Magii Ataku 2 na Magię Obrony 2
Zmiany mechaniczne w hybrydach
link.

Przez chwilę zastanawiał się czy warkot faktycznie jest jego czy oni, on, ciało w którym był miało co innego właściwie zrobić. Nie miał innego wyjścia nie miał kontroli nad sytuacją, nawet jeżeli z natury empatycznie chciałby ochronić równie rosłego biesa samym sobą. Przez chwilę czuł delikatność tego połączenia z tym stworzeniem. Tak bliskie było to więzi kompańskiej, ale jednocześnie bardziej bliższe między dwoma stworzeniami.
Nie pomagał ból łba, jak gdyby coś w jego wnętrzu wierciło zażarcie, nie pomagały kończyny które drżały jak u zwierzyny a nie u zażartego drapieżnika.
Nie pomagał rozrywający ból z prawej kończyny. Zwrócił ślepia w tamtą stronę sprawdzając czy jego/ich łapa jest cała.
Strach wbijał szpony głęboko w jego podświadomość każąc mu kwestionować wszystko. Każdy szmer, dźwięk każde poruszenie. Miał wrażenie że ktoś do niego mówi, może bies do smoka w jego umyślę? a może słyszał własne myśli odbijające się echem w wspólnej świadomości, może diabelskie elfy?
Widział kije, strach tylko wzmagał się w poranionym ciele biesa. Potrzebował opanować siebie, a co dopiero z opanowaniem swojego towarzysza niedoli.
Przez chwilę przeszła mu przez łeb myśl że to co właśnie widział było procesem jak powstawało jajo. Każde zwierzę które tu było miało swój wkład w powstanie chimery która miała się z niego wykluć. Nie była to dobra myśl, wręcz taka koszmarna, bo to by znaczyło że los wszystkich stworzeń tu był przesądzony. Liczył się mylił, liczył że się diabelnie mylił.
Nie miał szans by złapać elfa, kiedy ten strach tak go pochłaniał.
Zamiast tego pozwolił działać dalej instynktowi, próbując go uspokoić. Cofnij się, poza ich zasięg, cofnij.
Biesie ciało miało się cofać krok w krok powoli do klatki, cały czas szczerząc kły na elfy, strosząc się o napiętych mięśniach, szorując pazurami po podłożu. Jak bardzo były zaznajomione z konceptem zwierzęcia które nie mając drogi ucieczki będzie walczyć agresywniej.
W tym czasie Skaza próbował uspokoić ich obu w jakiś sposób. Nie uderzyli go jeszcze tymi kijami nawet jeśli czuł ból. Był ranny to mógł stwierdzić.
Próbował wyobrazić sobie zamiast klatki kryjówkę, norę otoczoną krzewami, gdzie taki bies miałby bezpieczniejsze miejsce, miejsce które nie kojarzyło się z bólem i strachem jak ta grota i klatka, gdzie mógłby wylizać rany przed kolejnym atakiem.
Jeżeli jego zauważenie podobieństwa między tym a więzią z kompanem miało sens, chciał wyciągnąć ból stworzenia na siebie, na swój umysł, na swoje ciało, które przecież gdzieś się musiało znajdować prawda?

+ Biegłości językowe: Wspólny południowy / ludzki [ojczysty]
link.

+ Zręczność 4
link.

Może powinien skupić się na tym co się dzieje z nim, ale on nigdy nie miał dobrze rozwiniętego instynktu samozachowawczego czyż nie?
Ból głowy zwiększył się, nie mógł się skupić, futro było mokre, nie lubił mokrego futra, oni nie lubili mokrego futra, on oni?, czy oni nie byli tym samym? Skąd się w ogóle wzięła taka myśl?
Był smokiem, coś się stało i wylądował w ciele innego stworzenia, jakimś cudem.
Miał interesującego sąsiada to na pewno, węża na czterech łapach.
Ciało zareagowało na klekot szybciej niż jego świadomość. Łańcuch na szyi ciężar. Magiczny? Jakby inaczej się tam pojawił jeżeli wcześniej go nie zauważył.
Drzwiczki jego klatki się otworzyły, poczuł kaganiec zaciskający się na pysku, a więc był czymś co mogłoby gryźć, kąsać, jeżeli elfy się tego obawiały.
Ciało reagowało szybciej niż on myślał, prawdopodobnie kierowane czystym instynktem.
Czuł, widział jednak intencje. Chciał staranować elfa.
O jakże nienawiść do tej rasy płonęła żywo. Czy była to nienawiść i strach stworzenia podjudzane niechęcią Hissetha, czy może sam Hisseth ich w tym momencie nienawidził i napędzali siebie nawzajem.
Był ospały, jego mięsnie nie działały tak jak powinny. Bolał go łeb, czuł jak panika narasta w piersi nie pozwalając mu nabrać tchu. Nie mógł sobie nawet przypomnieć co było takiego złego, ale wiedział podświadomie że było to przerażające, krzywdzące.

Gdyby był tu w smoczej postaci byłby pierwszy do obrony tych stworzeń, choćby własną piersią, ciekawe jak pięknie płonęłyby elfy?
Jak to jest że nigdy nie spotkał dobrego elfa? Ludzie bywali źli i dobrzy, ale najwyraźniej elfy tylko złe.

Skupił się, starając się przemówić do swojego ciała, dotrzeć do niego przez te panikę, którą czuł samodzielnie. Nie był w stanie atakować aktualnie, będąc zbyt ociężałym. Próbował jednak nakierować stworzenie.
~ Cofnij się, cofnij, nie daj się zabrać, tam gdzie strach tak krzyczy, wystrasz ich zamiast tego.
Nakłaniał zwierzę by się cofnęło, zaparło całą siłą swoich mięśni, wszystkich łap które mógł zliczyć, nie szło dalej, by mieć oba elfy na widoku. Chciał się nastroszyć, zwiększyć wizualnie, wyszczerzyłby zęby gdyby nie miał kagańca. Warknąć, szorować łapami i cokolwiek tam miał na nich po ziemi, czy szpony czy cokolwiek innego.

Może gdyby miał pewność czym był, byłoby mu łatwiej. Pierwszy traf okazał się nietrafiony, ale być może próba instynktownego taranowania była właśnie tym czego potrzebował by to ogarnąć? Liczył że był biesem.


//miałam nie zgadywać, ale zgaduje że jestem Biesem

Atut Grupy 1: Ostry Węch
Atut Grupy 2: Trudny Cel
link.

+ Percjepcja 3, Aparycja 3 i Moc 3
– jaspis, 2x perła, cytryn, 2x opal, koral, 2x bursztyn, 2x tygrysie oko, 28/4 mięsa, 12/4 roślin
link.

+ 41/4 mięsa, 2/4 roślin
+ 3x ametyst, akwamaryn, szafir
Śmierć Otchłani Ametystu
link.