Komnaty z posągami

[Niewinna Łuska]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Z zaciekawieniem zwrócił się w kierunku wodnego. Przysunął łeb do łuski, obwąchując ją dokładnie i przerzucając w myślach bazę danych zatytułowaną "wszystkie znajome smoki". Ciekawe, bardzo ciekawe! Czyżby tak szybko dotarli do sprawcy? Czyżby tak szybko wszystko miało wyjść na jaw? W końcu nic dziwnego! Jak taki haniebny czyn miałby ujść niezauważonym? Jak sprawca miałby zamaskować tak rozległe ślady? Ha! Nie było takiej opcji. Oddał się dedukcji na temat ewentualnego pochodzenia smoczej pozostałości.
– To mi przypomina... – zaczął powoli, przyrównując znalezisko do kogoś znajomego.

[Jeździec Apokalipsy]

Wojowniczka uważnie oglądała pióro, aby w pewnym momencie spojrzeć znacząco na Czerwień. Ona chyba również wyczuła ten zapach.. charakterystyczny tylko dla jednego smoka wolnych stad. A mianowicie był to nauczyciel.
~ Poznajesz? Czyż podobnie nie pachnie nauczyciel? ~ Mruknęła, po czym nagle się obróciła w stronę wyjścia, uważnie obserwując pozostałe smoki. One też gdzieś wychodziły.. może szły do samego nauczyciela? Również mieli te pióra, które pachniały starym smokiem.
~ Idziemy do nauczyciela, podejrzewam, że inni też tam się właśnie kierują. ~ Mruknęła, po czym zaczęła skierować się w stronę wyjścia z komnat, aby potem polecieć do miejsca, w którym znajdował się nauczyciel. Być może wiedział coś na ten temat i kto wie.. może jednak dowiedzą się czegoś nowego. Warto byłoby nieco się pospieszyć, aby nie tracić więcej czasu.

[Administrator]

Smoczyca była zaskoczona, kiedy wyczuła na tym białym piórze woń starego Mentora wszystkich smoków. Zdążyła go nieco poznać, o ile tak można było o ich spotkaniach w celu nauki nazwać. Ale przecież sam samiec nie miał piór, tylko łuski. No i nigdy nie widziała przy nim żadnych ptaków, chyba sam nie miał kompanów.
Czy może był tam ktoś, kto ma białe pióra?
Była tutaj ta samica z życia, ich uzdrowicielka, ale pióro nie wyglądało na smocze.
Skinęła jedynie powoli złotym, trójkątnym pyskiem, słysząc w swym umyśle głos Kiary.
Rozejrzała się raz jeszcze i ruszyła za Kiarą do wyjścia ze świątyni. Pióro przytwierdziła sobie do jednego z dłuższych pukli grzywy, mogło się jeszcze przydać.

/legowisko Nauczyciela

[Wizja Zniszczenia]

Wizja sięgnęła po pazur, po czym podniosła go na wysokość swoich ślepi. Obejrzała go dokładnie, powęszyła, ale faktycznie nie pachniał jak żadne ze stada. Ale być może rozpozna woń na przykład tego samotnika, albo innego smoka, który nie należał do żadnego stada? Może sam Ateral? Ale...on nie miał zapachu, przynajmniej nie takiego, co by był charakterystyczny dla żywej istoty. Zmarszczyła pysk obracając w łapie pazur, dokładnie się mu przypatrując, jakby jego widok miał ją natchnąć, po czym pokazała go Poszukiwaczowi. Może on będzie wiedział, co z nim zrobić.

[Administrator]

Błękitny Szkwał, Wieczne Ukojenie
Piedestał nie wyglądał ładnie. Popękany, pokruszony, pokryty pyłem z marmuru. Nie pachniał żadnym charakterystycznym zapachem wskazującym na winowajcę. Ale zaraz. Coś Błękitnemu Szkwałowi mignęło na jednym z kantów posągu. Tak, chyba było to ważne znalezisko. Trzy długie włosy, splątane w pęknięcie w marmurze. Ciężko było stwierdzić czym pachniały i jakiego koloru były zanim się je wydostało z ich pułapki. Tylko ważna była ostrożność, bo były na tyle cienkie, by łatwo pęknąć pod naciskiem.
Wieczne Ukojenie znalazł mnóstwo kawałków marmuru, ale nie znalazł śladów sugerujących kto i jak wyciągnął ze Świątyni posąg.


Ciche Wody, Kaszmirowy Dotyk
Wydostana zgrabnym użyciem magii łuska była, oczywiście, nadłamana, ale to nie przeszkadzało, by stwierdzić, iż jest ona błękitna o tęczowym połysku. Nie pachniała nikim znajomym. Wydawała się wyzbyta ze smoczego zapachu (chociaż jej wielkość jednoznacznie wskazywała, iż pochodziła ze smoka!), wszystko tłumił silny zapach wierzb. Znajomy wam, aczkolwiek kojarzył się raczej z miejscem, nie z osobą. Nie kojarzyliście też smoka posiadającego takie akurat umaszczenie. Czyżby na terenach Wolnych Stad znajdował się jakiś smok niezrzeszony, który ukrył swoją obecność aż do dziś?


Kruczy Śpiew, Chłodny Obrońca
Nie musieliście się zbytnio wysilać w swoich poszukiwaniach. Byliście chyba jedną z ostatnich par, która postanowiła wziąć udział w zadaniu Aterala, przez co Świątynia była już jasno wydeptana, zaś obecne tu smoki skupiły się zasadniczo w jednym miejscu lub wokół niego.
Bowiem rzeczą, której tu brakowało, był posąg Immanora. Piedestał, na którym stała podobizna, nosił ślady znęcania się (był poobijany, nadkruszony i popękany), zaś dalszym świadectwem czyjegoś znęcania się nad nim były wszechobecne odłamki marmuru o rozmaitych wielkościach, największy średnicy pazura, i biały pył, obecny gdzieniegdzie. Tam, gdzie nie został zmazany smoczymi łapami. Nie mogliście dostrzec śladów informujących o tym JAK posąg Immanora został stąd usunięty, a ilość odłamków skały i pyłu sugerowała, iż nie został zniszczony na miejscu. Wtedy kawałków skały byłoby znacznie wiecej, nieprawdaż?

[Cichy Potok]

Cichy wciągnął raz jeszcze mocniej w nozdrza zapach łuski, która faktycznie, nie pachniała żadnym znajomym smokiem, ani żadnym znajomym stadem. Utwierdziło go to w przekonaniu, że nie mogła pochodzić od nikogo ze stad, ani z terenów tych stad. Zaraz potem zmarszczył pysk. Wierzby...w zasadzie znał tylko jedno miejsce, które nie należało do żadnego stada, a posiadało bardzo dużo wierzb...Skupił wzrok na Kaszmirowym i posłał po nici mentalnej. ~ Czy myślisz o tym samym co ja? – zapytał go mentalnie, po czym konsternacja na jego pysku zmieniła się w nieme zainteresowanie. ~ Chyba musimy się udać do doliny płaczących wierzb...nie znam żadnego innego miejsca, które posiadało by na tyle dużo tych drzew, aby zapach ostał się tak wyraźnie...A ty? – oznajmił i zapytał o zdanie swojego partnera w poszukiwaniach, wciąż posługując się mową poprzez połączenie umysłów. Miejsce, o którym mówił znajdowało się w Szklistym Zagajniku, jednak mimo wszystko nie był do końca pewien.

[Złoty Bażant]

To było dziwne, każda wskazówka jaką udało się im znaleźć ( choć ta była pierwszą poważną) rodziła tylko kolejne pytania, nie dając żadnej odpowiedzi. Trzeba było tylko teraz jakoś wyjąć to spomiędzy kamieni, uważając by nie rozerwać delikatnego tworzywa. Tego by tylko brakowało żeby zniszczyli wskazówkę. Dlatego właśnie Błękitny pociągnął lekko włosy ale jednocześnie starał się ich nie rozerwać. A w razie gdyby włos gdzieś się zaplątał, zawiązał czy coś w tym rodzaju, starał się go zręcznie odplątać. Kiedy Szkwałowi udało się jak najdelikatniej wydobyć włosy spomiędzy kamieni, zaczął je dokładnie oglądać i obwąchiwać, nie kojarzyły mu się jednak z niczym znajomym. Rzucił jeszcze raz okiem na piedestał i podszedł do Ukojenia
– Zobacz mam tu coś, jakieś włosie ale nie wiem do kogo mogło należeć. Nie pachnie mi żadnym smokiem, a choć słyszałem że niektóre dwunogi mają włosy to jakoś nie chce mi się wierzyć że oni dali radę ukraść nasz posąg– powiedział, jednocześnie licząc na to że może Wieczny ma jakieś pomysły.

[Niewinna Łuska]

Zamiast dokończyć rozpoczęte przed obwąchaniem łuski zdanie, spojrzał tylko na wodnego, który uzupełnił jego wypowiedź za niego. Tak, właśnie o tym pomyślał. Ciekawe, czy ktoś oprócz nich też wpadł na ten trop... Jeśli znaleźli odpowiednią poszlakę, powinno ich być więcej.
– Tak, właśnie o tym pomyślałem – uśmiechnął się zawadiacko. Przygoda wzywa! Pościgi, wybuchy i jedna, dziwnie pachnąc łuska. W tej chwili, nie wydawało mu się to ani trochę podejrzane. – Ruszajmy natychmiast! Nie ma co tracić czasu!
Zapach prowadził oczywiście do opisanego przez czarodzieja miejsca. To był wystarczający powód, by Kaszmir nie zadawał więcej pytań. Nie zastanawiając się dłużej ruszył w stronę wyjścia (z oporami mniejszymi lub większymi), by udać się do Doliny Płaczących Wierzb na terenach wspólnych. Miał nadzieję, że przywódca sojuszniczego stada podzielał jego zapał i podąży jego śladem.

// Dolina Płaczących Wierzb

[Cichy Potok]

Och, Cichy oczywiście nie był tego pewien, ale widząc, jak Kaszmir wręcz wybucha entuzjazmem widząc wzmiankę o Dolinie, od razu stwierdził, że jest to warte po prostu...odwzajemnienia. Dlatego Cichy zabrał ze sobą znalezioną przez nich łuskę i ruszył pędem za swoim towarzyszem w poszukiwaniach. A więc ze Świątyni do Doliny. Czas na rozejrzenie się za rabusiem.

[Słodki Kolec]

Spojrzałem na to co znalazł mój brat. Podszedłem do niego i powąchałem te kawałki włosów. Zastanawiałem sie do kogo mogły należeć.
Popatrzyłem po reszcie smoków, które powoli gdzieś sie ewakuowały.
–Do kogo mogly należeć te włosy. – zastanawiałrm się głośno. Usiadłem na zolu, ogon owinąłem wokoło łapek i przeszukiwałem mój pałac pamięci. Wszystkie zapachy smoków, zwierząt i humaniorów przelatywały mi przez pamięć. Szukałem i porównywałem z próbką.

// sorry że to trochę przedłużam

[Administrator]

/Okej, miśki, ale wypadałoby napisać chociaż zdanie o sposobie wydostawania waszego znaleziska... Napiszcie to, a dostaniecie odpowiedź ;)

[Poszukiwacz Kości]

Wizja sięgnęła po znalezisko gdzie w tym czasie Poszukiwacz przyglądał się jej poczynaniom oraz przede wszystkim samemu pazurowi. Dał jej wolną łapę by miała pierwszeństwo w identyfikowaniu znalezionego tropu. Z chwilą gdy podzieliła się swoim znaleziskiem, wojownik przyjrzał się pazurowi lepiej. Starał się wywęszyć jakąkolwiek woń, ale pazur żadnego zapachu nie zostawił, zupełnie jakby był to tylko kawałek kamienia w kształcie pazura, niemniej wygląd nie sugerowałby na odłamek piedestału, zdecydowanie nie.
Na oczy rzucały się dwa oczywiste fakty. Pazur ułamał się pod siłą oraz był ubrudzony w błocie. To jednak zdecydowanie za mało by kontynuować poszukiwania.
– To wygląda tak, jakby ktoś próbował siłą przewrócić posąg chwytając o piedestał. – Podzielił się swoim geniuszem, po czym chwycił pazur który Wizja trzymała by upewnić się czy nic nie pominął. Po samym ułamanym pazurze ciężko być pewnym czy właścicielem był smok, a nie wiwerna, drakonid a nawet wilk? Swoją wiedzę posiadał, a mimo wszystko była to dla niego łamigłówka.

[Administrator]

Błękitny Szkwał i Wieczne Ukojenie
Włosy okazały się wytrzymalsze niż można było podejrzewać, i bez problemu pozwoliły się wydostać spomiedzy popękanych kamieni. W ciemnym świetle opalizujących roślinek włosy miały jasny kolor. Były też na tyle cienkie i długie (o długości aż smoczego przedramienia) by nie należeć do żadnego smoka. I bardzo dobrze, bo smokiem też nie pachniały. Za to pachniały elfem. Jednym z tych z Dzikiej Puszczy. Może one za tym stały. A jak nie, to może one będą coś o tym wiedziały.


Wizja Zniszczenia i Poszukiwacz Kości
Jeśli pazur rzeczywiście został ułamany przy próbie przewrócenia piedestalu lub posągu... To czemu tylko jeden? A jeśli przewrócenie się udało to czemu nie było śladów w podłodze? Przecież kamień o takim ciężarze na pewno zostawiłby po sobie pęknięcia i rysy.
Tymczasem oględziny pazura przyniosły dośc mieszane informacje. Smoczego zapachu nie udało się przypisać do nikogo wam znajomego. Koloru – też niekoniecznie. Może błoto wam pomoże? Miało taki nieco jeziorny posmak, zapewne wam znajomy. W końcu na Terenach Wspólnych było jezioro, może pazur został ubrudzony właśnie tam?

[Poszukiwacz Kości]

Dokładne oględziny nie przyniosły wiele informacji, tak jak się spodziewał. Ale mieli jeszcze jedną poszlakę którą warto było sprawdzić.
Samiec spojrzał na partnerkę, po czym się odezwał.
– Nie wiem... to za mało żeby wywnioskować coś konkretnego. Jedyne co wiem to to, że potencjalny właściciel mógł wcześniej być w okolicy jeziora, poruszać się po jakimś mule. Możemy skierować się w stronę najbliższego brzegu jeziora i tam powęszyć. – Zaproponował, kierując swoje spojrzenie w kierunku wyjścia. A co na to Wizja? Może wyciągnie inne wnioski? Poszukiwacz na tą chwilę wyglądał na zdezorientowanego w swoich postanowieniach. Pojedynczy pazur, nieznany zapach, jezioro. Chyba wycieczka nad jezioro będzie jak najbardziej wskazana!

[Wizja Zniszczenia]

Wizja przyjrzała się raz jeszcze uważniej pazurowi, po czym spojrzała na swojego partnera. Skinęła krótko łbem.
– Zimne Jezioro będzie dobre do rozpoczęcia poszukiwań.
Oznajmiła cicho, jak nie ona. Czyżby nie chciała wydawać swoich planów innym? No pewnie, że tak. To była wiadomość tylko dla nich. Skinęła łbem w stronę wyjścia.
– Chodźmy.
Powiedziała krótko, po czym ruszyła w kierunku wyjścia, na wszelki wypadek zachowując pazur.


//Zimne jezioro → jezioro

[Złoty Bażant]

Zastanowił się, te włosy miały coś wspólnego z elfami na to wygląda, ale jak elfy i po co miałyby kraść posąg ? A może to nie elfy, może tam w ich siedlisku kryła się tylko kolejna poszlaka.
– Hej Ukojenie, co o tym myślisz ? Te włosy pachną elfami a z tego co wiem to osiedliły się one w Dzikiej Puszczy, może warto byłoby to sprawdzić, co ?– spytał, sądził że będzie najlepszym rozwiązaniem pójść tam i sprawdzić czemu włosy się tu znalazły. Oczywiście zatrzymał te włosy i czekał jeszcze tylko co powie Wieczny.

[Słodki Kolec]

Popatrzyłem na włosie i analizowałem to co powiedzia mój brat. Dziką puszcza. Hmmm... To może mieć sens. Dawno tam nie byłem, a u tych dwónogów tym bardziej. Choć ją je pamiętam jako miłe stworzenia.
–Dobrze, wić prowadź do puszczy mój łowcę.[/i] – zaśmiałem się. Następnie przeciągnął em się. Od tego zimna cały kręgosłup mi ścierp. No nic powoli wyszedłem z świątyni i ruszyłem w stronę Dzikiej puszczy

[Administrator]

//Event. Czekam na kontynuację, Wieczny i Szkwale :)

[Gra Pozorów]

Sam nie wiedział po co przyszedł. Raczej nie spodziewał się za wiele. Podobno Thahar był jednak najłagodniejszym z obecnie aktywnych istot wyższych, więc może nie zgromi go za jego ponure myśli? Heh, marzenie ściętej głowy. Pozostaje liczyć, że bóg go wysłucha, nawet jeżeli z pyska samczyka nie wypadnie żadne słowo. W końcu wszechmocny powinien wiedzieć o co chodzi, prawda? Ostatnio Iphi nie był zbyt rozmowny...
Znalazł się pod posągiem boga. Czy się ukłonił? Nie bardzo. Za co miał dziękować? Nie zyskał nic w ostatnim czasie, jedynie tracił. Nie miał już niczego. Nie chciał też za bardzo o nic prosić. Bogowie nie mogli mu dać tego, czego chciał. Jak na ironię. Postanowił więc po prostu tu posiedzieć. Wyciszyć się, może Thahar usłyszy jego chaotyczne myśli. Czy chciałby być lepszy? Na pewno. Brakowało mu wprawy w łapach i tej wrodzonej precyzji. Brakowało mu też doświadczenia, a nie miał za bardzo okazji go nabierać. Iphi skrzywił się na samą myśl. O co mógł prosić boga Łowów? Chyba tylko o to, by chociaż on go nie oceniał i nie odrzucał za to, jakim był.
Kleryk siedział z lekko spuszczonym pyskiem. Zamknął ślepia. Z jakiegoś powodu tutaj czuł się lepiej, niż w domu. O ile jeszcze miał dom w który wierzył. Filuterny położył łapę na piedestale na którym powinien stać posąg i zamarł w bezruchu. Pozostaje podziękować za to, że ma się szanse oddychać, chyba...

[Mistrz Gry.]

Do Świątyni zawitał zagubiony Kleryk Ziemi. Podobnie jak Despotycznemu, nie sprzyjał mu humor. A jednak, ledwie ustawił się przed piedestałem, Filuterny Kolec poczuł na swoich błonach ciepły powiew. Poczucie czyjejś obecności, która słucha wszystkich tych zamąconych myśli i ich nie ocenia. Po prostu słucha.
– Tak długo, jak będziesz szanował inne smoki i nie czynił im krzywdy, nigdy cię nie odrzucę, Filuterny. Nie obawiaj się o to, i nie obawiaj się wrócić do domu. Założę się, że Pyzaty za tobą tęskni. – Filuterny usłyszał czyjś pogodny śmiech i poczuł, jak na krótką chwilę przytulają go niewidzialne łapy. Uczucie było prawie tak miłe, jak przy matczynym uścisku.

[Błysk Przeszłości]

Gdzie jest Krwawy?
Zgubił go ze ślepi w trakcie lotu z powodu niesprzyjającego wiatru i musiał nawet na chwilę wylądować, aby odsapnąć. Widział jednak, w którą stronę leci. Połączenie Krwawego ze Świątynią niestety kojarzyło mu się tylko w jeden sposób.
Pierwszym miejscem do sprawdzenia było oczywiście miejsce poprzedniej tragedii szukanego wojownika. Zamącony żwawym krokiem skierował się właśnie w stronę pomnika Nenyi mając nadzieję, że nie zobaczy go tam już martwego, czy coś... po tym smoku można się wszystkiego spodziewać.
Szukał swoim wzrokiem go w milczeniu, gdyż nie chciał zakłócać świątynnej ciszy.