Bagno

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Poczuwszy ból zadany od smoczycy zasmucił się. Nie spodziewał się, że będzie w stanie zadać mu taki ból. Krew z jego ciała zaczęła cieknąć, a on ugiął się na kończynach cały czas słuchając nauczycielki. Nie chciał marnować czasu na jej korzyść, więc od razu się obrócił i zatrzepotał skrzydłami próbując odwrócić jej uwagę i ugryźć w którąś z łap, lecz tym razem bacznie obserwując jej zachowanie. Był gotowy do odskoku by zrobić unik odskakując na bok i ogonem uderzyć w wystawioną część ciała. -Widzisz? Nie kocha Cię! Nikt Cię nigdy nie kochał i nie pokocha! Musisz pokazać jej co to cierpienie! Usłysz jej krzyki!-nagle zaczęły mu mącić w głowie jakieś głosy. W tej samej chwili stracił swoje skupienie, a sam krzyknął-Zamknij się! Nienawidzę Cię!-Było to bardzo emocjonalne, a oczy adepta świeciły od gromadzących się łez. Zabrzmiało to tak jakby krzyknął to do smoczycy. Gdy sobie uświadomił, że pewnie myśli, że to do niej było skierowane, łzy spłynęły po pysku smoka, a on sam wycofał się z walki i pobiegł kawałek dalej zatrzymując się pod spróchniałym drzewem. Położył się pod nim i zaczął użalać się nad sobą.Pieczenie z jego piersi było bardzo odczuwalne. Smok mimo to złapał za jakiś patyk i zaczął dłubać nim sobie płytko w ranie. Cały drżał z bólu sobie zadawanego, a on sam dyszał pojękując na przemian. Jego tętno było wysokie, a on sam czuł się zagubiony. Pewnie teraz go Apokalipsa zostawi. Przecież nie dość, że jest brzydki, to jeszcze ją zwyzywał. Czuł się okropnie. Po chwili odłożył brudny od krwi patyk i położył się na ziemi przy pniu. Jego kolory idealnie wpasowywały się w drewno, więc nie było go tak łatwo dostrzec, gdyby nie fakt, że śnieg dawno już leżał na pniu, zaś na smoku nie tworząc duży kontrast.

// proszę o dokładniejsze opisy obrony jak i ataku!

Uskok samca nawet się nie udał, ponieważ nie ugiął swoich łap ani nie przyjął żadnej pozycji. Samiec wywrócił się, ale jakoś wstał. Potem tylko kłapnął szczęką i skakał jak szalony, zachowując się dziwnie. Jeździec uniosła lekko brew do góry, uważnie go obserwując. Słysząc jego słowa zdenerwowała się, jej oczy lekko zabłyszczały.
– Słuchaj cholero jedna, żebyś sam zaraz nie zniknął. – Warknęła, rzucając się szybko w jego stronę i przywarła go do ziemi, blokując każde jego ciosy. Była wojownikiem, a on adeptem. Nie miał szans.
– Co to miało znaczyć? – Syknęła, kawałek odchodząc do tyłu, tkwiąc w pozycji gotowości. Nie zamierzała pozwolić mu się zbliżyć, był chory. Apokalipsa zaczęła mieć spore wątpliwości co do jego nauki i.. z pewnością nie pozwoli mu normalnie chodzić po terenach. Miała pisklęta. A co jeśli jakieś skrzywdzi? Krew automatycznie zagotowała się w jej żyłach.

Gdy został zablokowany, a ona go zaczęła pytać ten się rozpłakał. Powinien być silny. Nie powinien okazywać słabości. Jednakże traktował Apokalipsę jak własną matkę. Ze wstydu, jak i strachu nie patrzył jej nawet w oczy. -Pewnie sądzisz, że to co mówiłem było do Ciebie. Ale tak nie było. Kocham Cię!-powiedział smok wyswobadzając się podbiegł do smoczycy i zrobił to samo co jakiś czas wcześniej. Zaczął ocierać się o nią pyszczkiem po czym powiedział cicho-Przepraszam. To się więcej nie powtórzy-po tych słowach cofnął się, ugiął wszystkie kończyny i ustawił się w pozycji obronnej. Głowę trzymał nisko, a skrzydłem otarł łzy. Uśmiechnął się do smoczycy będąc cały czas przodem do niej. Po chwili odbił się z tylnych kończyn, po czym spróbował podrapać smoczycę w tors, a machając skrzydłami próbował odwrócić uwagę smoczycy. Cały czas miał ugięte kolana, by w razie czego odskoczyć przed jej ciosem. Kolce na ogonie Martwego były najeżone, a wzrok czujny. Piekł go rana na grzbiecie, ale musiał sobie z nią jakoś radzić. Wziął się w garść. Jakoś cała ta sytuacja go spoważniała. Chociaż się uśmiechał, to w oczach widać było tym razem inteligencję. Był skupiony. Gdyby smoczyca zaatakowała go od boku przewidywał by uderzyć ją kolcami ogona prosto w odsłoniętą jakąkolwiek część ciała trenerki. Był przygotowany bardziej niż kiedykolwiek. Jakby był przez chwilę innym smokiem w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Apokalipsa uważnie się w niego wpatrywała, a kiedy ten się rozpłakał.. nie pozwoliła sobie mu wejść na łeb. Patrzyła na niego chłodnym wzrokiem, aby po chwili zauważyć.. że był po prostu zagubiony. Na jego słowa wyszczerzyła mocniej oczy. Kochał ją? Ale.. Chyba nie w znaczeniu, że jako samicę, że mu się podoba.. dla niego była kimś w rodzaju matki, ale wojowniczka nie była pewna.
– Spokojnie, no już, już. – Powiedziała cichym, ale przyjemnym głosem. Gdy zaczął do niej biec spięła mięśnie i zacisnęła szczękę. Mógł ją zaatakować, a ten.. zaczął się o nią ocierać. Jak małe pisklę, które zrobiło coś złego i chciało przeprosić rodzica. Martwy jednak był już dawno dorosłym samcem.. i cały widok mógł wyglądać bardzo dziwnie. Gdy jednak przyjął pozycję, nie zamierzała go dłużej męczyć. Zmrużyła ślepia i wzięła sporo powietrza do płuc. Splunęła w jego stronę kwasem, celując w jego pysk. Samiec miał jednak trochę czasu, aby móc uniknąć ciosu. Jak widać wolała nie atakować go bezpośrednio.. nie była pewna co mógł jej zrobić. Wciąż jednak była czujna i uważnie go obserwowała. Jaką obronę zastosuje?

Przyjąwszy pozycję obserwował smoczycę. Brała głęboki oddech i czymś w niego splunęła. Odskoczył na bok momentalnie, po czym spojrzał na to coś. Było to obrzydliwe. Jakaś maź...ale jakaś dziwna. Zaczęła wypalać ziemię, na której wcześniej stał. -Łaaaał...co to było?-spytał patrząc na Apokalipsę ze zdziwieniem i jednocześnie podziwem. Wiedział, że smoki potrafią zionąć ogniem, ale to było coś innego. Czy on też potrafił coś takiego zrobić? Nazbierał w gardle całą masę śliny i splunął w to samo miejsce, co Apokalipsa. Jednakże była to tylko ślina, która wnet się rozpuściła od kwasu smoczycy. Martwy westchnął cicho po czym patrzył na smoczycę oczekując wyjaśnień. Koniuszek ogona drżał niczym u grzechotnika pokazując podekscytowanie smoka. Jego oczy wręcz świeciły, a szpony wbił mocno w ziemię.

// staraj się dokładniej opisywać obronę! Samo ''odskoczył'' nie wystarczy!

Wojowniczka uważnie spojrzała na smoka, który ledwo co uniknął kwasu, który w jego stronę posłała. Zmrużyła ślepia i uśmiechnęła się lekko, machając łbem na boki.
– Jako iż jestem smokiem drzewnym, potrafię pluć kwasem. Ogólnie smoki mogą ziać ogniem, lodem bądź właśnie tym kwasem. Zależy to od gatunku jakim się jest.. podejrzewam więc, że również będziesz mógł odkryć czym się posługujesz, ale dopiero wtedy kiedy poprawnie unikniesz ataku. – Stwierdziła, wzruszając lekko barkami po czym raz jeszcze splunęła zielonkawym kwasem w jego stronę, celując w klatkę piersiową. Jak teraz sobie z tym wszystkim poradzi? Wojowniczka uważnie śledziła jego ruchy, licząc że nie wpadnie w jej atak. Na szczęście nie splunęła sporą kulą, więc.. jak go trafi to za dużej rany nie odniesie.

//Mam nadzieję, że taki opis jest wystarczający. Nie wiem co innego mógłbym uwzględnić :B

Gdy tylko smoczyca mu to opowiedziała, samemu chciał splunąć takim kwasem. Zobaczył jednak jak nagle znowu bierze oddech. Ugiął kończyny i odskoczył w swoją prawą wyrzucając się z tylko bocznych kończyn, po czym trzymał się blisko ziemi by umożliwić sobie zrobienie kolejny unik poprzez obrót ciałem. Skrzydła miał mocno dociśnięte do ciała. Nie spuszczał tym razem wzroku ze smoczycy, chociaż widok żrącego kwasu byłby na pewno bardzo ciekawy. Ogon miał sztywno wyciągnięty do tyłu, by jego poza zajmowała jak najmniej powierzchni, którą można by zaatakować. W chwili gdy tylko usłyszał jak kwas syczy wypalając ziemię, spróbował skoczyć ponownie w tę samą stronę, po czym w chwili dotknięcia kończyn wybić się z tylnych kończyn jak ze sprężyn do przodu by uderzyć ją w jej bok. Wybijając się do przodu wyciągnął przednie kończyny, tak jak to robią lwy gdy polują na zwierzynę, by w chwili uniknięcia ataku móc wylądować bez utraty równowagi. Starał się mieć smoczycę cały czas na oku, lecz trochę się wahał z atakowaniem jej na wypadek gdyby jej coś zrobił. Przewidział, że gdyby tylko nie trafił w smoczycę, chce szybko się przekręcić w jej stronę i rzucić się z dziobem na jej gardło. Mimo postępowania bardziej ofensywnego, niż defensywnego, próbował być cały czas sprężysty, by szybko reagować na ataki smoczycy.

// już lepiej, ale jeden atak, a nie kilka!

Wojowniczka uśmiechnęła się gdy ten odskoczył, jednak po chwili zmarszczyła pysk.
– Kiedy celowała w klatkę, lepiej byłoby ci się przeturlać. Inaczej kwas trafiłby Cię gdzieś w okolicach tylnych łap. I staraj się skupić na jednym ataku, jeszcze raz! – Wyjaśniła, nawet nie odskakując bowiem samiec po prostu się zmieszał i upadł na ziemię. Chyba zbyt bardzo chciał kombinować. Wojowniczka czekała aż wykona atak. Lekko rozstawiła łapy i poruszała uniesionym ogonem. Jej ulubiona pozycja. Liczyła jednak, że Martwy postara się ją jakoś zaskoczyć. Przecież nie zrobi jej krzywdy. Prędzej ona jemu!

Smoczyca okazała się mieć duże doświadczenie i widać było, że ataki Martwego nie robią na niej żadnego wrażenia. Gdy ta dała mu poradę uważnie posłuchał, lecz nie było to dla niego coś wygodnego. Zwłaszcza, że stali na błotnistym terenie i cały się do niego kleił. -A nie szybciej jest odskoczyć? Przynajmniej się nie odsłania brzucha. Sama mi mówiłaś, że to delikatne miejsce...-rzekł smok próbując się wykazać wiedzą. Mimo jego uśmiechu, był cały czas w pozie obronnej gotowy do kolejnego manewru. Chciał się przeturlać, ale psychicznie coś go blokowało. Co jak splunie akurat tam gdzie się przeturla. Lub gdy zrobi to zbyt powoli i smoczyca go znów zadrapie. Nie. Turlanie sobie póki co darował. Przynajmniej póki nie będą naprawdę konieczne. Postanowił więc skoczyć bezpośrednio na Apokalipsę z wyciągniętymi na nią szponami i otwartym dziobem próbując ją ugryźć. Nie miał pojęcia jak mógłby ją zaatakować. Była na tyle szybka, że próbowanie szybkich ciosów nie miały sensu. Próbował więc zaatakować z użyciem siły.

Rzeczywiście podłoże nie było zbytnio sprzyjające nauce, jednak wojownik winien jest móc potrafić walczyć na każdym terenie, na jakim stanie. Apokalipsa odrzuciła lekko błoto w prawą stronę.
– No tak, ale jak już mówiłem, skaczesz w górę. Wtedy zostaniesz zraniony w odnóża, a przy turlaniu prawdopodobnie nic Ci się nie stanie. – Wyjaśniła, mrużąc ślepia i uważnie obserwując Martwego. Samiec jednak skoczył otworzył pysk i.. w sumie nic się nie stało. Wylądował przed nią, a wojowniczka skrzywiła się.
– A co to miało być? Czym ty atakujesz i w ogóle w co celujesz? W powietrze? – Skarciła go, nie czekając tym razem na jego słowa i od razu, korzystając z bliskiej odległości zamachnęła się prawą łapą, aby pionowo przejechać nią po piersi adepta, boleśnie zatapiając w niej szpony. Co tym razem wykombinuje?

Gdy tylko pazury Apokalipsy zraniły Martwego odskoczył do tyłu na bezpieczną odległość. Rana zaczęła go piec i swędzieć, ale nie mógł się tym przejmować. W końcu co to za wojownik, który nie ponosi żadnych ran. Wziął się w garść. Zmrużył ślepia i wyobraził sobie co każda sytuacja przyniesie za skutki. Chciał jakoś dostać się do czułych miejsc smoczycy. Czy może skorzystać z podstępu? W sumie ona chciała go opluć kwasem, gdy smok jeszcze nie wiedział, że tak można, więc nie zaszkodzi mu spróbować. Zaczął powoli okrążać smoczycę, lecz oczywistym było to, że jej zwyczajnie nie zaskoczy. Zgarnął więc trochę błota z ziemi i rzucił w stronę ślepi smoczycy, po czym odbijając się z tylnych łap wyciągnął ku niej swoją prawą przednią łapę z wyeksponowanymi szponami i spróbował ją podrapać wzdłuż gardła. Miał nadzieję, że tym razem mu się uda ją trafić. Była znacznie szybsza od niego, ale może błoto chociaż ten jeden raz da mu przewagę. Po zamachu swoją łapą postanowił zrobić tak jak mu mówiła. Myślał, że da mu to efekt zaskoczenia i przeturlał się w swoją prawą stronę w bezpieczną odległość od smoczycy by zobaczyć jak zareaguje. Jego ogon latał sztywno na boki i był gotowy, by w razie jej ataku uderzyć ją nim z całej siły. Dociskał więc mocno skrzydła do ciała i czekał na jej posunięcie. Był cały brudny od błota, ale smokowi to nie przeszkadzało.

// 1 atak, ale czekasz na obronę jak JA Cię zaatakuje, a nie sobie skaczesz ''bo tak''.

Rana była zaledwie draśnięciem, więc niech Martwy nie narzeka. Widocznie mało się starał, skoro działy się takie rzeczy. Piasek, który rzucił w jej stronę spowodował, że na chwilę zamknęła oczy, ale dobrze wiedziała co zamierzał zrobić. Zwinnie przeturlała się w bok, a gdy wstała, splunęła w bok.
– Po pierwsze. Co to ma być? Próbujesz mnie zabić? Ogarnij się i jeśli łaska nie syp mi więcej piaskiem w oczy. – Warknęła nieprzyjemnym tonem, garbiąc się. Nie tak polegały walki, a on łamał wszelkie zasady. Nie podobało się jej to, że po raz kolejny robi ten smok coś głupiego. Może był niepoczytalny?
– Po drugie, co to ma być? Masz czekać na mój atak, a nie się turlać jak głupi. – Rzekła, po czym nagle w stronę smoka zaczęła lecieć wielka kula kwasu, która celowała w jego klatkę piersiową. Widocznie wojowniczce nie chciało się do niego podchodzić, więc wolała to wykonać za sprawą kwasu, który z pewnością do przyjemnych nie należał.

// Heh...chyba nie nadaję się do ataków i obrony. Nawet po przeczytaniu kilku nauk nic nie dało :/

Widząc jak kula kwasu leci w stronę smoka, ten zasłonił się skrzydłami jak tarczą i wystawiając łapę do przodu zwiększył swoją stabilność, dzięki czemu nie odleciał do tyłu po tym uderzeniu. Jego skóra jednak została oparzona i zaczęła wręcz syczeć, a miejscami wręcz się łuszczyć. Odsłaniając skrzydła by móc zerknąć na smoczycę i by móc poprawnie zareagować na jej poczynienia. Jednakże zdziwił się, że smoczyca myślała, że chce ją zabić. Przecież nie taki był jego plan. chciał po prostu zwiększyć swoje szanse by ją w ogóle trafić. Lecz tym razem czekał na jej następne posunięcie. Stwierdził, że zaczeka na jej ruch, by samemu najlepiej wykorzystać jej ruch przeciwko niej samej. Stanął w swojej pozie obronnej, i podnosząc swe wargi szczerzył dziób. Jego ogon zaś sztywno machał na boki, a skrzydła docisnął do tułowia, by trudniej go było trafić. Stał solidnie, lecz na ugiętych kończynach, by w razie czego wykonać szybkie cięcie pazurami.

// To nie jest nic skomplikowanego! Ja atakuje, Ty się bronisz i opisujesz swój atak. :) W dodatku chciałam już składać raport.. :o Po Twoim poście nauka więc się skończy!

Wojowniczka zakręciła oczami, widząc jego obronę. Dobrze, że kula była naprawdę mała.. Inaczej stałaby mu się większa krzywda.
– Jesteś z siebie zadowolony? Co to miało być? Bazujesz teraz na swojej zręczności więc albo się turlasz albo odskakujesz. Inaczej następnym razem stracisz skrzydła. W dodatku będziesz tak stał? Mówiłam Ci, że masz atakować. – Burknęła mało przyjemnym głosem po czym raptowanie do niego doskoczyła, aby prawą łapą ciąć go pionowo w klatkę piersiową, od obojczyków ku dołowi. Cięcie nie miało być głębokie, ale szybkie. Smoczyca miała nadzieję, że jakoś mu się uda z tego wybronić.

//Taa...proste :D Widać jak świetnie mi idzie XD
Martwy nie zwracał uwagi na krytykę Apokalipsy. Przynajmniej w pewnym sensie. Słuchał jedynie rad, a to w jaki sposób do niego mówi stawało się niesłyszalne. Gdy zobaczył jak smoczyca wysuwa łapę w stronę smoka i próbuję go pionowo podrapać, ten ugiął swoje obie prawe kończyny i przeturlał się na bok, a w momencie gdy był zwrócony brzuchem do dołu podniósł się i ugiął kończyny wszystkie kończyny by stabilniej się utrzymać jak i by łatwiej mu było wyskoczyć do ataku. Teraz jej atakująca łapa była mniej groźna. Zanim by go mogła nią dosięgnąć, ten szybkim doskokiem w jej stronę zaatakował jej boczną część brzucha. Spróbował podrapać ją pazurami również pionowym cięciem. Nie miała jak przed tym uciec. Przynajmniej tak Martwy myślał. Bo jeśli odsunie się do przodu, to podrapie ją w zad, zaś jak do tyłu to w szyję. Jeśli odskoczy w jego stronę, to tylko łatwiej będzie ją trafić, zaś jak w drugą, to wystarczy że do niej podbiegnie. Wydawał się to być według smoka atak idealny. Jego skrzydła były mocno dociśnięte do tułowia, lecz gotowe by je rozpościerając wbić szpony w ciało smoczycy. Nie by jej zrobić krzywdę. Nie potrafiłby. Cały czas miał świadomość, że to tylko trening. Gdyby udało mu się ją porządnie trafić...ucieszyłoby to smoka. Przynajmniej by wiedział, że potrafi walczyć.

// ataki idealne nie istnieją – pamiętaj. xD

Wojowniczka widząc, co ten planuje prychnęła sobie. Coś tam wyszło.. ale robił to trochę niedbale, wciąż musiał wiele się nauczyć.
– Pamiętaj, aby pomyśleć nad atakiem. Chcesz mnie podrapać jak mały kotek czy jak jakiś groźny zwierz? – Mruknęła, odskakując właśnie do tyłu. I nic się jej nie stało, bo nawet nie zdążył jej tknąć. Walka była dla niego ciężka, oby nie zamierzał zostać wojownikiem. Apokalipsa podeszła do niego i zmrużyła ślepia, zastanawiając się czy jeszcze go nie pomęczyć. Nie zamierzała być jednak aż tak okrutna, więc skinęła łbem.
– Tyle wystarczy. – Stwierdziła oschle, otrzepując skrzydła i patrząc na niego wyczekująco. Chciał coś jeszcze?

raport z ataku i obrony I (możesz spróbować przy okazji na II)

Nauka w rzeczy samej była dla smoka męcząca. Był cały zdyszany, a jego rany go szczypały. Czuł nieprzyjemny i rwący ból biegnący wzdłuż każdej rany jaką zyskał. Najbardziej jednak piekły go skrzydła, a na skórze pojawiły się bąble. Cofnął się od smoczycy o krok i z brakiem entuzjazmu, lecz z ostatnią siłą wyprężył się i stojąc w pozie obronnej powiedział-Podobno jest atak, który nie wymaga sprawności fizycznej. Co o nim wiesz?-spytał bacznie obserwując smoczycę. Czy był zbyt nachalny wobec niej? Jednak była dla niego najważniejszą istotą w jego życiu. Skromnie i o dziwo z przejawem inteligencji rzekł swym ochrypłym głosem-Może tym drugim sposobem walki mi pójdzie lepiej...-powiedział, po czym pochylił głowę i zaczął się krztusić. Po chwili z jego pyska wystrzeliła flegma zmieszana z krwią. Zmrużył ślepia i z drżącą szyją podniósł wzrok na szmoczycę. Czuł się słabo. Może wdało się jakieś zakażenie. Nie wiedział tego, lecz na pewno zrobiło mu się gorąco i zaczął się obficie pocić.

Dodano: 2016-04-11, 21:48[/i] ]
Zaraz po zadaniu pytania przez Martwego Apokalipsa odleciała. Martwy rozejrzał się wokół czując wciąż intensywny zapach gnijącego mięsa. Zaczął więc pożądać za swoim węchem, aż natrafił na sporej wielkości mokradła i bagna. Pośrodku jeziora zalanego grząskim terenem znajdywało się martwe zwierzę, które widocznie ugrzęzło i nie wydostało się na czas. Smok szukał sposobu, by się do niego dostać, aż wpadł na najbardziej oczywisty pomysł. Stwierdził, że podleci i wyciągnie zwierzę stamtąd. Był głodny i zdeterminowany. Gdy tylko podleciał do ciała stworzenia złapał je swoimi kończynami i próbował wyciągnąć. Trwało to kilkanaście minut, a smok czuł się wykończony. Jego mięśnie skrzydeł zaczynały się męczyć, a on sam zaczął sapać. Po chwili udało mu się. W połowie zwierzyna była już zgniła i jedzona przez robactwo, więc Martwy ostrożnie omijał te miejsca. Jadł tylko mięso , które nadawało się do spożycia. Nie było go wiele, ale wystarczyło by zaspokoić głód smoka. Nie potrafił nawet kreślić tego co jadł. Ważne, że dało się to zjeść. Zresztą nawet gdyby był to smok, to cienisty by się tym nie przejął. Zadowolony odleciał z bagna jak najprędzej w stronę swojego legowiska by nie męczyć się dłużej na tym ostrym słońcu.

Agrest niezbyt przepadała za terenami podmokłymi. Bo choć była smokiem i z niewielką trudnością zawsze mogła się z niego wydostać gdy ugrzęźnie to wolała jednak i tak chodzić po starym gruncie. Lub drzewach. Drzewa były o wiele lepsze. Stanęła na skraju bagna, w lesie. Przymrużonymi ślepiami wpatrywała się w znajdującą się niedaleko, zdradziecką taflę niezbyt przyjemnie wyglądającej wody. Jej uczennica – Szmaragdowa Łuska – powinna iść gdzieś za nią. Tempo podróży było szybkie toteż smoczyca raz lecąc, raz idąc dotarły tu w całkiem szybkim czasie. Było późne popołudnie. Obie stały na gęsto rosnącej trawie, a słońce, które ledwo przebijało się przez liście drzew co chwilę muskało ich pyszczki.
– A więc zaczynając od śledzenie. Wiedząc co to za umiejętność i do czego może służyć? – Zaczęła od razu, nie czekając na nic. Jeśli chciały zdążyć z tymi umiejętnościami do polowania to musiały się pospieszyć. Agrest uważnie wpatrywała się swymi dzikimi ślepiami w Veles. Nie zastanawiała się nad planem nauki. Będzie ją uczyć tak, jak sama się uczyła w stronach, z których pochodziła.

Szmaragdowa Łuska szła lojalnie za swoją mistrzynią. Nie wiedziała na razie, co jest celem ich wędrówki tutaj. Nauka ? A może coś innego ? Tereny podmokłe jej nie przeszkadzały. Wiedziała że jako Łowca musi się do nich przyzwyczaić. W przyszłości pewnie nie raz będzie na takich polować. Musi się nauczyć, poruszać po takim gruncie. Ale raczej nie taki był powód ich wędrówki. Zatrzymała się w odległości około ogona od swojej nauczycielki. Zastanowiła się przez chwilę nad zadanym przez Agrest pytaniem. W sumie to nie było aż tak trudne.
– Śledzenie jest niezbędnym elementem polowań. Dzięki niemu nie zgubimy zwierzyny z pola widzenia. – Odpowiedziała.
Nie wiedziała czy to jest dobra odpowiedź. Jedynie tyle wiedziała o śledzeniu. Przynajmniej jak na razie. Kiedyś z pewnością będzie mogła więcej powiedzieć, lecz na tą chwilę nie mogła. To było jedyne co przychodziło jej do głowy.

– Szukanie, rozpoznanie jak i odpowiednie podążanie za tropem. Ślady mogąc znaleźć za pomocą wielu zmysłów. Do słuchu zaliczamy dźwięki wydawane przez smoka bądź zwierzę. Słysząc je zazwyczaj tylko będąc blisko poszukiwanej istoty. – Rozejrzała się, a za pomocą maddary w międzyczasie przygotowała późbiejszą część nauki. Zerknęła gdzieś na bok i nabrała w płuca dużo powietrza, by poczuć tę wspaniałą woń lasu i wszystkiego, co się w nim znajdowało. Postąpiła kilka kroków przed siebię dając jednocześnie znać łapą Szmaragdowej, by nie szła za nią.
– Miejąc może pomysł jakie tropy smok może zbaleźć podczas śledzenia? – uniosła jeden ze swoich łuków brwiowych – Wymienić jak najwięcej. – Puściła jej oko i delikatnie się na moment miło uśmiechnęła. Sama zaś przechadzała się jakby slalomem między znajdującymi się w pobliżu drzewami. Nie lubiła siedzieć w miejscu. Jej pomarańczowe ślepia uważnie wpatrywały się w uczennicę. Czekała na odpowiedź.

Przysłuchiwała się w dalszym ciągu w jej słowa i starała się najwięcej nauczyć. Nie wiedziała że śledzenie to też słuch i węch. Myślała że o tylko wzrok ale jak widać myliła się. Dobrze że Dziki Agrest ją wyprowadziła z tego błędu bo inaczej byłaby wielka katastrofa na polowaniu ! Patrzyła ciągle na nauczycielkę. Tak jak jej pokazała, nie poszła za nią. Zastanowiła się chwilę nad pytaniem zadanym przez starszą smoczycę.
– Tropem może być na przykład ślad zwierzęcia. Jeżeli prawidłowo go odczytamy to dowiemy się w którym kierunku zwierze się udało. Mogą to też być odchody lub również kępy sierści... – Odpowiedziała po chwili.
Tylko tyle udało jej się wymyślić. Machała delikatnie ogonem na wszystkie strony i czekała na odpowiedź Łowczyni.

Smoki Wolnych Stad

Bagno

Chcesz dołączyć do gry?

Rejestracja

Logowanie

Kto jest online

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu