Miejsce wymian

[Nathi]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Słowo przyszedł do świątyni z żółtym, połyskującym kamieniem w paszczy – cytrynem. Nie tym, który został mu jeszcze z czasów, w których był w Życiu. Tamten zachował jako pamiątkę. Bezchmurny mu go zostawił jako jedyny z kamieni. Pozostałe zabrał jako "karę" za próbę "kradzieży". Jak Słowo mógłby ukraść coś, co należało do niego?
W każdym razie wojownik posiadał dwa cytryny i dbał, aby mu się nie pomylili. Na kamień położył ten zwyczajny, który znalazł nie tak dawno. Ten, który był tylko kamieniem.
Cóż, był głodny.

[Administrator]

Ach, the zycie w nowym stadzie bywalo nadzwyczaj ciezkie. Przynajmniej tak to wygladalo w przypadku zglodnialego Slowa Prawdy. Ale nie bogom krecic nosem na kamyk – o ile to bogowie zajmowali sie tym miejscem.
Cytryn zniknal bez szumu i swiatla, a na jego miejscu pojawily sie cztery jeszcze opierzone, ale juz calkiem martwe kormorany. Mniam?

+ 4/4 mięsa
– cytryn

[Poszukiwacz Kości]

I kolejny raz Poszukiwacz Kości zawitał do tego miejsca. Teraz bywało tu chłodniej niż zwykle. Najwyraźniej coraz zimniejszy klimat czuć i tutaj. Na szczęście nie przyszedł tu po schronienie przed chłodem, a po wymianę.
Wojownik podszedł do płaskiego kamienia, kładąc przyniesiony ze sobą Jaspis na jego zimnej powierzchni. Następnie cofnął się o krok i pozwolił by dalej działy się cuda. Jaki tym razem oryginalny smak otrzyma od Bogów?

[Administrator]

/ powinieneś poczekać do 15:54!!!!!

Jaspisowi chłód nie przeszkadzał – to by było głupie, w końcu jaspis był kamieniem szlachetnym. A więc kiedy ów kamyk został położony na ołtarzu dla bogów, dmuchnął silny wiatr, błysnęło światło, a Poszukiwacz Kości musiał na chwilę odwrócić wzrok. I kiedy jasność zgasła a wiatr zelżał, a ołtarzu zamiast kamienia leżała tusza żubra... Dość apetycznie pachnąca.

– jaspis
+ 4/4 mięsa

[Poszukiwacz Kości]

// Oj, faktycznie! Nie zdawałem sobie z tego sprawy. ;–;


Zawsze światło musi dawać aż tak po ślepiach? Za każdym razem gdy się to działo, mimowolnie musiał się odwrócić na tą chwilę by to światło go nie oślepiło. Za każdym razem jednak próbował zobaczyć co się dzieje po drugiej stronie kurtyny. Trudno, może kiedyś dowie się w jaki sposób się to dzieje.
A tymczasem.. Mięsko! I w dodatku należące do jednej istoty. Czymkolwiek to zwierze było, musiało być na prawdę sporę. Czyżby żubr? Krowa? Mógł tylko zgadywać, zwłaszcza że żadnej doczepionej metki nie zauważył.
Wziął mięso do pyska i przeciągnął je kilka kroków wstecz. Następnie zaczął powolne konsumowanie pożywienia , nie chcąc przypadkiem się udławić. Dosyć trudne zadanie, zwłaszcza że choć w smaku czuł że było przepyszne, jego żołądek krzyczał o wypełnienie. Balansował więc na granicy rozsądnego konsumowania a wypełnienia szaleńczej żądzy pożarcia. Wkrótce cała zawartość trafiła do jego brzuszka, i nawet kamienna skała w świątyni nie została pobrudzona! Wojownik wyczyścił wszystko do cna. Po pysznej tuszy z żubra zostało tylko wspomnienie. Po wojowniku zaś zapewne tylko woń, gdy już opuścił to miejsce.

[Dwuznaczna Aluzja]

Nigdy wcześniej nie była w tym miejscu. Obiecała sobie również, że nie zamierza więcej wracać do Świątyni – nie po tym, jak bogowie sobie z niej zakpili. Czy będzie to miało wpływ również na to, czy dadzą jej mięso, czy też nie?
Nie kryła swojej obecności, złote pazury stukały o ziemię z cichym echem. Wokół było dość chłodno, poza tym nie zauważyła nikogo innego. Dlaczego więc ma się skradać?
Położyła na ołtarzu jaspis. Nie darzyła tych kamieni specjalnym zainteresowaniem, nie było sensu dawać czegoś, co akurat chętnie by sobie zostawiła. I czekała. Czy coś się wydarzy, a może usłyszy w głowie jakiś głos który każde jej się wynosić? Uśmiechnęła się pod nosem, na samą myśl o czymś takim.

[Administrator]

Cóż się mogło stać, jaspis na ołtarzu, błysk światła... I raptem zapach mięsa. I to właśnie się stało.
Jaspis zniknął, pojawił się kawał tuszy żubra. Może wystarczy na czyjś głodny żołądek. Mały żołądek. Się zobaczy...

– jaspis
+ 4/4 miesa

[Słodki Kolec]

Przyszedłem do świątyni, z innym celem niż modlitwa. Kroczyłem polowi w stronę ołtarza wymian. Powoli, spokojnie. Słuchałem ciszy panującej w grocie świątynnej, przerywanej co jakiś czas dźwiękiem spadającej kropli.
Wyciągnąłem z torby cytryn. Żółty kamień położyłem na środku ołtarza. Zrobiłem krok w tył i cicho przemówiłem, niczym modlitwa
–Czy możecie przyjąć ów kamień w zamian za owoce? – szacunek i lekka niepewność zdominowały moją wypowiedź. Miałem wielką nadzieję, ze bogowie mnie wysłuchają i przyjmą moją wymianę. Garść owoców, za kamień.

[Administrator]

Ołtarz z leżącym na nim cytrynem na chwilę rozbłysł jasnym światłem. Wieczne Ukojenie mógł usłyszeć jakiś dziwny dźwięk, coś jakby brzęczenie. Ale potem jasność znikła, a wraz z nią kamień. Na miejsce cytrynu pojawiła się sterta jabłek. Dość pokaźna sterta. A jabłka wyglądały, jakby ledwo co zakończyły dojrzewanie, i nawet nie zdążyły jeszcze paść ofiarą robaków.

– cytryn
+ 4/4 owoców (jabłka)

[Miażdżąca Łuska]

Zamieć kroczyła dumnie przed siebie, zachowując przy tym ciszę i spokój. Była przecież w świątyni. Rozglądała się wokół siebie, podziwiając przy tym piękno oraz harmonię tego miejsca. Trzeba przyznać, że świątynie oraz miejsca wszelakiej świętości nie należały do jej ulubionych. Nie lubiła wysłuchiwać mitów o bogach, lecz potrafiła uszanować wyjątkowość oraz niebiańskość takich miejsc jak to. Była ciekawa owego zjawiska wymiany. Jej celem była zamiana kamienia rubinu na mięso. Spokojnym ruchem wyciągnęła kamień, po czym położyła go na ołtarz. Teraz pozostało jej tylko czekać, aby ujrzeć tak intrygujące ją zjawisko.

[Administrator]

Kolejny smok z kamieniem szlachetnym. I to Ognisty. Z rubinem. Bardzo dobraną parę tworzyli.
Ale Zamiec przyszła tu w konkretnym celu, a bogowie przecież nie mogli jej zawieść. Rubin leżący na ołtarzu wymian zamigotał, po czym znikł z głośnym syknięciem. Uderzenie serca później na jego miejscu pojawiła się sterta jeszcze ciepłego mięsa przyozdobiona nadal bijącym sercem na szczycie. Mięso pochodzenia jeleniego.
Serce uderzyło jeszcze dwa razy, po czym znieruchomiało, gotowe na zjedzenie.

– rubin
+ 4/4 mięsa

[Miażdżąca Łuska]

Zamieć była piekielnie głodna. Na widok świeżego mięsa zaiskrzyły się jej ślepia. Była zdumiona całym zjawiskiem, po czym dorwała się do mięsa, które jeszcze praktycznie żyło. Po napełnieniu żołądka, Zamieć czuła się spełniona. Nie miała już ochoty na kęs jakiegokolwiek jedzenia. Teraz Zamieć mogła oddalić się ze Świątyni i zająć swoimi sprawunkami.

[Słodki Kolec]

Przybyłem do miejsca wymian, gdzie byłem ostatnio trzy księżyce temu. Byłem w gorszym stanie niż ostatnio. Niemowa, która ledwo dycha "przypełzła" do ołtarza. Z białej torby wyciągnąłem porcję mięsa (4/4) i położyłem na ołtarzu.
–Czy możecie mi wymienić tę porcję mięsa na akwamaryn? – te jedno zdanie było niczym modlitwa.

[Administrator]

Odpowiedź bogów (czy aby na pewno bogów?) była krótka i treściwa.
– Nie – odpowiedział grzmiący głos.
Bo w końcu w Świątyni działy się tylko przemiany kamieni w mięso. Być może przemiana w drugą stronę była dużo trudniejsza – a może mięso było elementem, który był smokom bardziej niezbędny do życia niż kamienie szlachetne.

[Dziki Agrest]

Dzika nie mogła przepuścić okazji otrzymania mięsa dla głodujących smoków. Miała ze sobą topaz, który to po przybyciu położyła na odpowiednim miejscu. Dawno tutaj nikogo chyba nie było. Woń smoków z innych stad była ledwo wyczuwalna. Adeptka odeszła nieco od kamienia szlachetnego. Miała nadzieję, że pokarm, który otrzyma od bogów to będą jakieś smaczne owoce. Na przykład jabłka, wiśnie lub chociaż truskawki. Albo może ryby? Zawsze chciała spróbować ryb. No cóż, zaraz się przekonamy o ile to naprawdę działa.

[Administrator]

Coś zaszumiało za plecami Dzikiej. A potem coś brzęknęło za ołtarzem, ale smoczyca nie była w stanie dostrzec co to było. Ale czy ją to w ogóle interesowało? Skoro po chwili topaz został oblany jasnym białym światłem, by po jego zgaśnięciu stać się kawałem parującej i krwistej tuszy żubra (4/4 mięsa) która na pewno nasyci przynajmniej jeden głodny i pusty brzuszek?

– topaz
+ 4/4 mięsa

[Dziki Agrest]

Dlaczego tak niewiele smoków przychodziło wymieniać kamienie na mięso? Przecież to była najlepsza opcja by wzbogacić się o stertę mięcha czy czegoś tam do zjedzenia za zaledwie jeden, niewielki kamyczek. Dzika na ołtarzu położyła niedawno znalezione tygrysie oko. Wiedziała, że zamienią się w mięso, ewentualnie ryby. A może...
– Proszę, owoce? – wyszeptała dość głośno. Może będzie miała farta i zamiast mięsa tym razem dostanie kilka soczystych, słodziutkich owoców?

[Absurd Istnienia]

Rudy przybył do świątyni. Stała już tam jakaś samica. Czyżby również wymieniala kamień na mięso? Cóż Rudy robił to po raz pierwszy. Spokojnie podszedł do ołtarzu, kiwnął głową samicy i skłonił łeb przed bogami. Ostrożnie położył agat na ołtarzu i ummm. Poczekał? Ma coś robić? Chyba ummm.... chyba nie. Więc po prostu stał koło Dzikiej.

[Administrator]

Środek zimy zazwyczaj nie był okresem czasu, w którym owoce można było znaleźć gdziekolwiek. Dlatego niestety Dziki Agrest tym razem nie otrzyma tego, co chciała. Rozbłysło jasne, białe światło, które po chwili zgasło, a smoki powitał nowy widok.
Oba kamienie znikły z ołtarza, zastąpione wielkimi kawałami soczystego mięsa.
Zamiast tygrysiego oka Dziki Agrest miała teraz przed sobą krwistoczerwoną tuszę żubra, która ją nasyci aż po dziurki w nosie.
Zaś Absurd Istnienia, za swój agat, otrzymał miękkie mięso niedźwiedzia. Prawdziwy rarytas.

Dziki Agrest:
– tygrysie oko
+ mięso (4/4 sztuk)

Absurd Istnienia:
– agat
+ mięso (4/4 sztuk)

[Łagodna Łuska]

To doprawdy fascynujące, że w tym miejscu można wymienić kamień szlachetny na mięso – myślała babunia, rozglądając się z zaciekawieniem po świątyni. Wkrótce zauważyła ołtarz, na którym smoki dokonywały wymian. Podeszła do niego wolnym krokiem, po czym położyła na nim jej lśniący ametyst. Cóż, miło byłoby zachować taki ładny kamień w jaskini, ale równie miło byłoby coś zjeść. Ciekawe, czy Lezinraeter dostanie świeże czy stare mięso? A może to będą owoce? Ach, jak dawno ich nie jadła! Nie przepadała za zimą, bo wtedy musiała się odżywiać tylko i wyłącznie mięsem.

[Administrator]

Kamienny ołtarz rozbłysł na chwilę białym, oślepiającym światłem. Kiedy Łagodna Łuska mogła znowu bez szkody dla siebie spojrzeć na miejsce, w którym zostawiła kamień, dostrzegła kawał (4/4) mięsa sarny. Apetyczny zapach, który docierał do jej nozdrzy sugerował, iż nie jest to iluzja. Mistyczne siły faktycznie działały w tym miejscu, w ten dość przyziemny sposób.

– ametyst
+ 4/4 mięsa