Mgła

[Najstarszy]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Serce Elladana bolało, jak słyszał o smokach pochopnie rozmawiających na temat skazywania bezbronnego zwierzęcia na śmierć w męczarniach. Jak smoki mogły tak lekko podchodzić do tego tematu?
– Zamiast skazywać zwierzę na śmierć, mogliby poobserwować trochę mgłę aby zobaczyć, czy jakiekolwiek dzikie zwierzątko się do niej zbliża, wchodzi w jej kłęby lub z niej wychodzi – powiedział do Oprawcy, nie na tyle głośno, by słyszeli go przywódcy, ale już nie dbając o to, by okoliczne smoki nie mogły zrozumieć wypowiadanych przez niego słów.
A potem Płomień Pustyni zadała pytanie jemu, co Elladan uznał za zaproszenie do dyskusji, i także postanowił wtrącić swoje trzy grosze na temat rozważanych przez smoki teorii. Kolejne słowa wypowiadał głośno i pewnie. Mógł jeszcze nie wiedzieć wiele o samej mgle, ale sporo wiedział o naturze, drzewach, zwierzętach... Więc mógł publicznie wystąpić jako ich obrońca.
– Wystarczy jeden mały błąd, by palenie mgły miało kolosalne i katastrofalne skutki, a tymczasem nie ma nawet potwierdzenia, iż przyniosłoby to jakiekolwiek długoterminowe efekty. Czy warto więc tak bardzo skupiać się na tym pojedynczym pomyśle? – spojrzał na Pustynię, a jego twarz była pozbawiona wyrazu. – Podczas spotkania ze mną umknął wam bardzo ważny element otoczenia. Mój obóz jest otoczony innego rodzaju mgłą. A ta niewiadomego pochodzenia mgła, która zaatakowała tereny stada Życia, nie wlała się do naszego obozu, chociaż byliśmy na jej drodze – przekrzywił głowę na bok. – Więc wiedzieliśmy już przedtem że pewne elementy struktury naszej ochrony działają, dlatego w ramach gestu dobrej woli – przyciszył głos na tyle, by tylko Oprawca go usłyszał. – I zwrócenia na siebie uwagi... Postanowiliśmy wypróbować je nieco dalej od obozu. Pytasz, skąd wiedzieliśmy jak zatrzymać mgłę dzięki tym znakom? Nie wiedzieliśmy. Ale mieliśmy nadzieję. Co się nam, i wam, opłaciło. Niestety, nie na długo.
Elladan westchnął ze smutkiem. Smoki ignorowały elfy wiele, wiele księżyców, niepomne na to, co żyje w sercu ich terenów. A przecież elfy dysponowały rozległą wiedzą, innymi niż smoki umiejętnościami, i magią, która nie dość, że zapewne byłaby ciekawa dla smoków do odkrycia, ale czasem mogła się okazać przydatna.

[Jad Duszy]

Słuchał uważnie wszystkich smoków. Był w końcu obserwatorem, więc nic nie powinno mu umknąć, prawda? Zwłaszcza słowa Elladana zdawały mu się przypaść do gustu. Niewiele smoków wykazywało zdolność do rozsądnego, logicznego myślenia. Nowy Najstarszy to potrafił, a na dodatek miał poczucie humoru. Oprawca uśmiechnął się, słysząc jego słowa. Zwłaszcza te, o zwróceniu uwagi na elfy.
– Są mało spostrzegawczy, więc do zwrócenia uwagi potrzebujecie czegoś lepszego. Taka mgła to dobry pomysł – stwierdził tak, by dotarło to jedynie do jego uszu.
– Czasem trzeba im przypomnieć, że są myślącymi istotami. Nie wszyscy chcą w to jednak uwierzyć – powiedział do elfa. Znów na tyle cicho, by tylko on to usłyszał. Potem ponownie spojrzał na Pustynię.
– Kilka smoków ładnie to ujęło. Ty, jako przywódczyni Ognia powinnaś znać się trochę lepiej na żywiole, którego nazwę nosi twoje stado – zauważył, przenosząc spojrzenie na Kruczopiórego oraz Popielatego Kolca. A także Zwiastuna. Smoki te mogły zauważyć aprobatę we wzroku Proroka. Nie tylko zastanawiali nad konsekwencjami, ale również wykazali się ogólną zdolnością do myślenia. I oczywiście ta dwójka ognistych rzeczywiście badała mgłę. Kruczopióry poruszył przy tym ważną kwestię.
– Skupiacie się na objawach, nie na przyczynie. Kruczopióry powiedział kilka mądrych rzeczy, które moglibyście rozważyć. Poza tym ty, Pustynio, wciąż nie podzieliłaś się wszystkimi informacjami – powiedział, ponownie patrząc na przywódczynię Ognia.
– Co z tym, co opowiedział ci Poszukiwacz Kości? – Zapytał, nie spuszczając oczu ze smoczycy. Zastanawiał się, czemu jeszcze o tym nie wspomniała. on sam uważał to za bardzo istotna informację... Ale czemu on miał to mówić, skoro Pustynia czy sam Poszukiwacz mogli to zrobić?
– Co do kompanów... Czy jest ktoś, kto zaryzykuje życie swoich kompanów? – stwierdził, drapiąc się po szyi. Cóż, w końcu on tez nie był wszechwiedzący. A nawet był ciekawy, jak mgła zareagowałaby na coś, co w zasadzie nie ma ciała. Cień był niematerialny, nie miał ciała do poparzenia – ale mgła była w końcu magiczna, podobnie jak on.
– Teraz mają trochę informacji, więc powinni sobie poradzić. "Powinni" jest tu jednak słowem kluczowym – powiedział do Elladana, tym razem nie dbając o to, by okoliczne smoki go nie usłyszały. Kto nie ryzykuje, niczego nie osiągnie. Oczywiście pozostawał jeszcze element układanki, o którym mogła powiedzieć Pustynia lub Poszukiwacz.

[Sketch]

//Na prawdę za bardzo napadacie na Pustynię. Takie jest przynajmniej moje odczucie z waszych postów ;/ //

Może sam Zwiastun nie posiadał zwierzęcia, ale osobiście uważał, że każde życie jest ważne- nawet kompana. Przecież nikt nie powiedział, ze zwierze zginie. Wiadomo im było tylko, że mgła wyciągała macki i tym sposobem też raniła. Kompan mógłby zostać zraniony, ale z pewnością nie zginąłby tak od razu... Zanimby się to stało, zapewne wyciągnąłby go ktoś z tej mgły. Wystarczyło posiadać jakiś pomysł... albo właśnie istotę magiczną, która nie posiadała ciała... Może jakiś żywiołak? W ogóle ktoś posiadał takowego? No i w tym problem, że prawdopodobnie nikt go nie miał. Potem przysłuchiwał się dziwnemu głosowi elfa. O proszę! Nagle się odezwał jak normalna istota. Szkoda, że nie było żadnego elfa do wypowiedzi, kiedy znalazł się w centrum ich obozu i praktycznie w panice z stamtąd uciekał, bo wszystko wyglądało na to, że ktoś próbował go porwać! Nie było jednak istotne to co czuł w tamtej chwili. Istotne było to co powiedział elf. Zwiastun zmrużył ślepia, które od razu zrobiły się(źrenice ma się rozumieć) pionowe.
–Może i to 'innego rodzaju' mgła, jak mówisz, długouchy... Ale skoro wasza magia zadziałała na to ustrojstwo, to zapewne istoty stojące za tym posługują się tą samą magią... Bo chyba nikt tu nie ma wątpliwości, że to magiczna mgła... Czy te całe mroczne elfy mają predyspozycje do takich mgieł? Wiesz coś więcej na ten temat?
Swoje słowa wypowiadał głośno patrząc na dwunożną istotę, a następnie spojrzał na przywódców.
–Uważam, że warto byłoby spróbować przelecieć nad mgłą i przynajmniej spróbować zlokalizować miejsce w którym jest jej mniej, albo właśnie wręcz przeciwnie- więcej... Jeśli mgła oddziałuje tak samo na wszystkie żyjące istoty to z pewnością musi gdzieś być na terenach naszego stada istota, która to czyni. A jeśli to czyni to nie powinna mieć dookoła siebie tej mgły... A nawet jeśli nie to przynajmniej będziemy mogli wykluczyć tą opcję...-Nie wiedział ile ma w tym wszystkim racji, ale nie zamierzał tutaj stać i palić terenów Życia, bo prędzej wypluje sobie płuca na kawałku ziemi. Poza tym jak mieliby żyć na jałowej ziemi?

[Wilcza Pani]

Faolitiarna lubiła przebywać w otoczeniu wielu smoków. Mogła je wtedy obserwować, słuchać i analizować ich zachowania. A że sama się nie wychylala... Cóż, czy ktoś mógł ją winić że czuła lekka treme? Nie. Raczej. Toteż od czasu kiedy przybyła na Skały Pokoju, niedługo po Wrzosie, podążyła za większością Cienistych i przysiadla w miejscu nieco oddalonym od zgromadzenia. Dwadzieścia trzy smoki! Fao rozpoznala zaledwie garstke – wszystkich Cienistych, Proroka, Kruka i swego ojca. A, no może jeszcze młodsze smoki że spotkania z Ateralem. Kiedy smok który ich tu zwołał przemówił, skupiła się na jego słowach i z żywym zainteresowaniem słuchała dyskusji.
A-ha, czyli mgle dało się odegnac ogniem i elfimi runami, chociaż tymoże pierwszym nietrwale. I można było nad nią latać. I miała macki, które sięgały po niezapalone części pochodni. I nie reagowała na lód. Te informacje wydały jej się skąpe ale nie miała zamiaru narzekać.
Drgnela lekko, kiedy Kruczopióry wspomniał o wszystkich, którzy mieli jakieś inne informacje. Ona miała sen... I poza krótka wizyta u proroka, nic z nim nie zrobiła. Fao zrobiło się wstyd, niemniej przelknela to uczucie gdy Prokok zwrócił się do Płomienia Pustyni, mówiąc że zapomniala jeszcze o czymś. Młoda szybko rozejrzała się – i, tak, dostrzegła czarnoluskiego smoka Ognia, który chyba nazywał się Poszukiwacz Kości. Skoro on na razie się niewielkie odezwał... kolej na nią.
Podniosła się i przeszła pomiędzy smokami, tak by znaleźć się nieco bliżej Skal.
– Mgła ma źródło. – Zaczęła, patrząc to na Zwiastuna, to na Kruka. – Przynajmniej, eee, tak myślę – poprawila się szybko i odetchnela głęboko, w duchu nakazując sobie spokój.
– Ja, i on – tu otwarcie wskazała na Poszukiwacza – mieliśmy ten sam sen. Każde oddzielnie, oczywiście. To było tak: widziałam szary wir, i słyszałam odległe grzmoty. W przerwach między grzmoty mi, było słychać cichy głos, który szeptal – i ten szept dobiegal zewsząd, nie z określonego kierunku. I byłam w tym wirze, jakby tornadzie, i czułam się jakbym była pod wodą, bo nie mogłam oddychać. I wtedy się ruszyłam! Wyciagnelam przed siebie łapę, i wtedy z niej zeszły łuski, skóra i mięso... Przez chwilę jeszcze czułam kości, mogłam nimi ruszyć, a potem nie. Tylko że one się nie rozpuscily, one spadły w dół! Spadały tak dziwnie wolno, i wyladowaly na świetlistej powierzchni, całej gładkiej... Bosh'tet, jakiego huku przy tym narobily! A ta powierzchnia wyglądała jak słońce, i oczy bolały mnie od patrzenia. Oslepiala mnie, i ten blask był tak silny, że oczy... no, że zaczęły mi plonac oczy. Ale chwilę przed tym, jak patrzyłam na to jakby-słonce... To coś popatrzylo na mnie z jego środka. I wtedy mnie oslepilo, ślepia mi plonely i się obudziłam. – Zakończyła, ściskając ogonem przednią łapę aż do bolu. To nie było przyjemne do przypominania sobie, nic a nic.
– Przysnilo mi się to... jakoś okolo czterech ksiezycy temu. Jakoś... księżyc? Po śnie, odwiedziłam Proroka i spotkałam też tego.. eee. . To jest, Poszukiwacza Kości, i stwierdziliśmy że ten szary wir to na pewno mgła. A, i mówiłeś – tu zerknąła na Oprawce – że we mgle może siedzieć ktoś... ale nie smok, tylko inna istota rozumna... lub coś, co może ją kontrolować i ma z nią bezpośredni związek.
Zamilkła, powstrzymujac się od niezrecznego odkaszlniecia. Ta sytuacja była o wiele poważniejsza niż jej się wydawało, a ona mogła głupio przetrzymywac ważne rzeczy z nią związane! Ale to nie czas na poczucie winy i bycie mieczakiem. Najwyżej Przywódca jej potem nagada... lub coś.
– I chyba posłanie zwierzęcia do mgły to słaby pomysł. Zarówno na granicy Cienia z Życiem, i w Szklistego Zagajniku przy Starej Brzozie nie było żadnych zwierząt, okolica wydawała sie pusta kiedy mgła się tam pojawiła. Moim zdaniem, uciekły tak jak my... to jest, Stado Życia opuściło tereny.

[Chłodny Obrońca]

Wszyscy stali bądź siedzieli on więc postanowił więc, że się położy niczym sfinks przy piramidach. Nie żeby wiedział co to jest… no ale tak teraz wyglądał. Oparł ciężki kosmaty łeb na jednej z łap i przymknął ślepia tak jakby całość sytuacji go nie dotyczyła. Słuchał spod przymkniętych oczu wszystkich i dumał sobie. Poprawił łapę i przywołał sobie nawet bańkę wody z pobliskiego jeziora by się napić. Zaschło mu w gardle od tego wszystkiego. Poza tym miał nieodpartą ochotę rzucić się na Oprawcę, więc chyba lepiej, że sobie leżał i pił wodę, prawda? Jeszcze Życie straciłoby w głupi sposób przywódcę. Słuchał jak Oprawca mówi, że smoki Wolnych Stad wszystko łykają jak im się poda. Chłód zaśmiał się pod nosem i pokręcił łbem. Nadal jednak nic nie powiedział. Potem poczuł elfa, przywódcę elfów. Nie wnosił jednak jeszcze nic ciekawe do całej rozprawy. Chcecie spalić tereny Życia?! Chcecie poświęcić życie zwierząt?! Czarodziej znów musiał się powstrzymywać by nie parsknąć śmiechem. Ależ oczywiście i co wam do tego?! To nasze ziemie, jeśli chce je spalić to je sobie spalę. Mówił do siebie z głębokim rozgoryczeniem. Posyłanie kompanów wydało mu się słabym pomysłem ale nic nie mówił. Nie miał kompana ale słyszał, że łączy je ze smokami jakaś cudaczna więź. Może smok czułby gdy jego kompan umiera? Mało przyjemna perspektywa. Wyczuł emanującą od Pustyni energię i aż otworzył jedno ślepie by na nią spojrzeć. Rozzłościł ją Oprawca, cóż… nie tylko ją. Dobrze się kryła z wybuchem, ale siedział tak blisko niej, że czuł jak całe powietrze faluje. Westchnął ciężko i dopił bańkę z wodą do końca, machnął kilka razy ogonem na boki. Sprytnie… Piórko podzielił się z nimi ważną informacją o elfich runach, ciekawe czy gdyby nie to, elf w ogóle by o tym napomknął. Krew pewnie należała do tych istot, nie smoków.
Chłód nadal opierał łeb na jednej z łap. Teraz jednak otworzył leniwie ślepia i obserwował wszystkich. Wyraz jego pyska nie mówił nic. Cóż miał dodać do tej konwersacji. Powiedział już co sam wiedział… bogowie w świątyni nie odpowiedzieli na jego pytanie dotyczące jakiś artefaktów, więc nie uznał by warto było o tym wspominać. Małe stworzenia tworzące mgłę, mroczne elfy, nie palić, nie wysyłać zwierząt, mieć na uwadze dobro elfów i smoków. Nic nie mogli przetestować bo zawsze było kilku którym się to nie podobało. Ot jedno wspólne działanie Wolnych Stad. Dlatego tworzyli oddzielne stada, to był zdrowszy układ niż gdy wszyscy musieli pracować razem. Zerknął kątem oka na Szaleństwo Cieni, aż dziw bierze, że jeszcze nie rzucił się na elfa. I tak za nim nie przepadał, a teraz jeszcze ważył się w obecności Cienia zabierać głos. Westchnął ciężko i przesunął wzrok na Oprawcę. Słyszał, że odwiedził niektóre smoki… cwaniak. Wpaść, namieszać, a potem się śmiać zza zasłony.
-Szkoda, że Wichura zginęła.– szepnął z dołu, jako że nadal leżał, do Pustyni.
-Pomysł z lotem nie wydaje się taki zły, a ona chyba była najlepszą lotniczką w Wolnych Stadach, czyż nie?– nie mówił zbyt głośno więc słyszała go głównie Przywódczyni Ognia, może tez Ciche Wody i Szaleństwo.
-Swoją drogą największą radą jaką mamy od dosłownie wszystkich jest, działajcie razem.– znów tylko przywódcy go usłyszeli.
-Niech im będzie pokażmy, że jesteśmy dobrymi, potulnymi przywódcami i słuchamy naszych braci. Nie będzie palenia, ani korzystania z kompanów. Ale pomysł z lotem i te elfie runy jest dość dobry.– dodał niezbyt głośno nieco zmęczonym już głosem.
-Zawiesimy je naszym lotnikom na szyjach, może coś to da jeśli zniżą się niebezpiecznie blisko mgły.– westchnął i podniósł się powoli do góry.
-Co do zwierząt, nie wiem jak mają się te hasające po łąkach, ale ryby nie żyją. Kiedy siedziałem na pod wierzbą cała rzeka spłynęła martwymi rybami, za nimi napłynęła gęsta znana nam już mgła.– dodał przeciągając się z cichym jękiem. Wtedy też spojrzał na bardzo młodziutką samiczkę z Cienia o znajomych rysach pyska. Kalina? Zamrugał kilkukrotnie, a jego serce zabiło nieco szybciej. Samiczka zaczęła jednak już swą opowieść, a Chłód marszczył brwi coraz bardziej. Co do… Jej sen czy raczej koszmar, niby współdzielony z Poszukiwaczem, cóż to miało znaczyć. Był absurdalny, brutalny i… ewidentnie ten wir chciał przemielić przez siebie każdego smoka co do nogi. Może wcale nie chodziło o drzewo Odnowy jak myśleli.
-Faolitiarna, jesteś niezwykle mądra samiczką. Dziękuje że opowiedziałaś nam o wszystkim.– powiedział poważnie i spojrzał po przywódcach.
-Lot nie wydaje się taki zły.– dodał i spojrzał na Zwiastuna. Wygrałeś, ale to chyba dobrze że nie polecieliśmy tam sami. Zdawał się mówić jego wzrok.

[Najstarszy]

Elladan przyjrzał się z uwagą Zwiastunowi Światła – którego imienia rzecz jasna nie znał.
– Nasza magia działa też na waszą, więc to może nie do końca być taką prostą zależnością – powiedział ostrożnie. – To, że wasza magia nie działa na mgłę może też oznaczać to, że jeśli mgła faktycznie jest magicznego pochodzenia, jest zbyt silna, by pojedynczy smok mógł na nią wpłynąć. Problemem może się tutaj okazać to, że to, co my zrobiliśmy, wpłynęło na mgłę bardzo nieznacznie. Jeśli próbowaliście nasze znaki badać, mogliście dostrzec, że jedyne co sprawiły, to zatrzymanie się mgły do pewnej linii. Mgła się nie cofnęła. Nie zmieniła swoich właściwości. Prawdopodobnie użyte przez nas znaki nic nie zrobią, jeśli na przykład narysujemy je na kamieniu i wrzucimy we mgłę. Znaki bariery nie utworzą bariery tam, gdzie po obu stronach byłoby dokładnie to samo.
Następnie, z niezwykłym zainteresowaniem, Elladan zwrócił się do młodej cienistej.
– Młoda smoczyco, jesli wybaczysz mi moją bezpośredniość, czy coś cię łączy ze smokiem, który miał ten sam sen co ty? Czy spotkałaś go kiedyś w swoim życiu, może macie wspólne więzy krwi? Może wspólnie dzień przed snem przeżyliście coś, co wywołało takie a nie inne obrazy we śnie?
Elf nie oddalał się od boku Oprawcy Gwiazd. Paradoksalnie, ten bezpośredni, drwiący i często chamski samiec był smokiem, na którym elf czuł że może polegać. I u jego boku Elladan czuł się najbezpieczniej. W takim skupisku smoków, które widziały go jako pasożytującego robaka, musiał znaleźć sprzyjającego sobie osobnika, jeśli miał mieć nadzieje na przeżycie.

[Cichy Potok]

Cichy ze spokojem wysłuchał wszelkich wątpliwości, dogryzek, wypowiedzi. Kręcił od czasu do czasu łbem. Jednak póki co milczał, starając się nie narzucać swojego zdania, chcąc poznać inne uwagi i spojrzenia na otaczający ich problem. Gdy po słowa elfach zapadła cisza, miedzianołuski powędrował wzrokiem po wszystkich zebranych. – Nikt nie mówił o marszu na ślepo, jeśli mgła nie wycofałaby się. Myślałem raczej o tym, tak jak Chłodny, by spróbować podgrzać otoczenie, unikając spalenia roślin i utrzymywać to ocieplenie. Jeśli mgła wycofałaby się na stałe z odsłoniętego przez nas terenu, wtedy ruszylibyśmy dalej, nikt nie chce zginąć w śmiertelnych oparach Kruczopióry i nikt nie posyła smoków na pewną śmierć. – skomentował słowa młodzika. Potem popatrzył po wszystkich, ale swoje ślepia Cichy utkwił w Zwiastunie. – Skoro nie chcesz wierzyć, może sam spróbujesz wejść w mgłę, aby się przekonać, że ta stanowi dość duże zagrożenie dla życia? – posłał mu lekki uśmiech. – Jeden ze smoków Wody powiedział mi, że na granicy z waszym stadem, gdy raptem mgła pojawiła się, czuł okropny swąd, a także śnięte ryby płynące w rzece. Wątpię, aby którykolwiek ze smoków chciał narażać swojego kompana na taki los... – oznajmił, potwierdzając także słowa pozostałych. Cichy ponownie utkwił wzrok w Kruczopiórym, gdy wspominał o Naranlei i pokiwał powoli łbem. – Tak, to dobry pomysł. Byliśmy u Oprawcy, otrzymaliśmy pewne informacje, które teraz sam próbuje obalić, dobre poczucie humoru, Oprawco, naprawdę, zacne. Byliśmy i elfów, by pozyskać dalsze informacje. Ja sam byłem także u Nauczyciela, aby dowiedzieć się co nieco...jednak każdy z osobna wysyła nieco sprzeczne sygnały...Oprawca mówi, że to mroczne elfy, po co podejrzewać proroka, który mimo wszystko jest głosem bogów, czuwających nad nami, swoimi wyznawcami, o łgarstwo. Idziemy więc tym tropem, poszliśmy do elfów, by dowiedzieć się więcej o ich odwiecznym wrogu. Jednak jesteśmy zbywani, kierowani na pomysł, że to wcale to nie sprawka mrocznych elfów....a przynajmniej tak podejrzewają. Nauczyciel nie chce dzielić się informacjami, nie dziwię się mu....może za odpowiednią zapłatę. Potem jesteśmy targani za uszy, że w ogóle szukamy informacji...a Naranlea mówi, abyśmy tych informacji szukali. Bogowie ukazują mi także istoty, które istnieją, a których nie widać...Dużo informacji, mało jednak dedukcji. Być może nie jestem najmądrzejszym ze smoków, ale mamy do czynienia z czymś, co myśli i my także musimy zacząć to robić. – powiedział, tym razem przeczesując wzrokiem zebranych. – Kruczopióry, masz rację. Należałoby znaleźć źródło...a z tego, co powiedział Fatum, mgła pojawiła się na granicy stada Życia i Wody, tam zaczęła po kolei pochłaniać coraz to większe połacie terenów stada Życia, a potem, przesunęła się nieznacznie, pochłaniając część terenów stada Wody, Cienia, Ognia i Terenów Wspólnych. Być może udanie się w to miejsce, będzie najrozsądniejsze. A może jest twór kogoś lub czegoś, co porusza się w tej mgle, jeśli tak...opcji, gdzie jest źródło...może być wiele. – oznajmił wciąż spokojnie. Dość ciekawy pomysł rzucił młody smok z Ognia. Potem wyłapał, że zwą go Piórkiem. – Ty, młody smoku, Piórko, czy tak? – popatrzył przez chwilę na Pustynię. – Rzuciłeś bardzo interesującym pomysłem. Można spróbować złapać maddarę w bańkę maddary, zobaczyć, czy w ogóle jest to możliwe, a potem spróbować ją zniszczyć...Wprawdzie takie oczyszczanie terenów zajęłoby bardzo dużo czasu, ale trzeba próbować wszystkiego. – powiedział z lekkim uśmiechem. O elfich runach nie miał pojęcia, nie, inaczej, wiedział, że Elladan wysłał elfy, by zaradziły coś na mgłę, ale nie powiedział nic więcej. Potem popatrzył na Chłodnego, czując jego spięcie. ~ Spokojnie, nikt nie spali ci terenów. – rzekł do jego umysłu, po czym rozejrzał się raz jeszcze po smokach, czekając, czy ktoś jeszcze ma jakieś pomysły. I wtedy przybyła Cienista smoczyca, która opowiedziała o swoim śnie. Cichy pokiwał głową. – Dziękuję. – skwitował jej wypowiedź, po czym spojrzał ponownie na Chłodnego i uśmiechnął się pod nosem, kpiąco. – Cóż, jak widać ci, co wiedzą najwięcej, dzielą się swoimi informacjami w taki sposób, że mącą nam jeszcze bardziej w głowach...zamiast przybliżać nas do rozwiązania. – rzekł bardzo cicho, tak, że w zasadzie tylko Chłodny i Pustynia, którzy stali blisko niego mogli go usłyszeć.

[Wirtuoz Iluzji]

Koszmarny postanowił zabrać głos, gdyż nie miał zamiaru siedzieć i czekać aż coś wymyślą. Dlatego na poczekaniu sam wpadł na chyba dość dobry pomysł, by ten się przyjął.
– Jak wiadomo twory maddary, jak i zapewne sama mgła muszą być utrzymywane jakąś mocą. – Rozpoczął wychylając lekko łeb wyżej by lepiej go było słychać. – Czy to elfy, czy stworki, czy nie wiadomo co, musi dostarczać energię. Według mnie sposób działania jest prosty. — Kravsax przywołał mini retrospekcję mgły, ich i okolicznych ziem, którą uniósł w górę. — Musimy wzbić się w powietrze, razem ze stworzonymi kulami ognia, lub czegoś po prostu gorącego. Na bezpiecznej od mgły odległości zaczniemy równymi pasami oddzielać kawałki mgły. — Wszystko pokazywało się na małym tworze. — Mgła albo zniknie, albo pozostanie, co oznaczać bedzie obecność w wyznaczonym kawałku źródła. Wtedy możemy skierować więcej kul na źródło. — Zostały przedstawione obydwie wersje. W jednej coś spłoneło w drugiej mgła znikła. — Nie mamy jedynie pewności czy to zadziała. — Dodał z lekko zniesmaczonym głosem.

[Lazurowa Mgiełka]

Obserwowała, słuchała i czuła się wyjątkowo malutka. dosłownie jak pisklę, którym do niedawna była. Co z tego, że miała już rangę Adeptki, skoro tak niewiele wiedziała? Czy spotkania wszystkich stad zawsze tak wyglądały? Czy współpraca, nawet w chwili takiego zagrożenia była niemożliwa? Lazurowa nieco się dziwiła – ale może to tylko brak doświadczenia sprawiał, że uważała, że w takich chwilach powinni działać razem, niezależnie od różnic? Z pozoru to próbowali robić, jednak wydawało jej się, ze w rzeczywistości nikt nie słucha się wzajemnie. I jeszcze ten elf. Czyli jednak takie istoty istnieją, zupełnie jak twierdził tata. nie wątpiła w jego słowa, ale trudno jej było uwierzyć, ze coś tak dziwnie wyglądającego mogło naprawdę istnieć. A jednak stał tutaj, przed nimi... i wszyscy zdawali się jedynie irytować. W jej uznaniu prorok, nawet jeśli był niemiły, wcale nie podawał sprzecznych informacji. Podobnie jak elf. Ale przecież nie wiedziała wszystkiego, tata mówił, że mieszają im w głowach, więc tak na pewno było.
– Co oznacza, że opłaciło się, ale nie na długo? – Zapytała, patrząc a elfa. Zastanawiała się cały czas, na czym polega elfia magia. Runy, czym były? Wszystko, co związane z magia ja fascynowało. Z trudem powstrzymała się od zasypania elfa pytaniami na temat ich magii. Jak działała, czym była, czego wymagała, czy można się jej było nauczyć? Ale to nie był dobry moment.

[Tejfe]

Rycerski Kolec przybył tutaj wraz ze swym Przywódcą, Cichymi Wodami. Odkąd tylko zaczęły się przemowy wielu ważnych i mniej ważnych smoków, które wręcz przekrzykiwały siebie nawzajem, on siedział jak makiem zasiał. I słuchał. Był tu nowy. Nie rozumiał wszystkiego. Nie wiedział co mają na celu te wszystkie gierki słowne, wyraźny konflikt między niektórymi ze zgromadzonych. Nie widział w tym sensu, ale uznał, że to nie jemu to oceniać. Jam jest po to tylko, by rozkazy swego Pana wykonywać. – powtarzał sobie, przy coraz bardziej zaostrzonych komentarzach, w których jedni z drugimi sprzeczali się co należy zrobić w sprawie Mgły. Bo po to się tu zebraliśmy. By podjąć decyzję i zmienić ją w działanie. – W trakcie sprzeczek i prób dojścia do zgody na zebraniu pojawił się elf, który bardzo przypominał mu człowieka. Samczyk nie wiedział jak wielkim niebezpieczeństwem jest owa mgła, ale z każdym słowem tu zgromadzonych przekonywał się, że to nich błahego. Czy moje wątłe umiejętności w czymś się zdadzą?– przełknął ślinę i słuchał dalej. Miał nadzieję, że to niespokojne spotkanie wkrótce się skończy i przejdą do konkretów. Jako, że nie był zbyt dobrze obeznany ze sprawą, wolał się nie wypowiadać.

[Kruczopióry]

Słuchał. Przez długi czas po prostu słuchał, jakkolwiek jego serce rwało się do działania, a i czasem do zgryźliwego komentarza, to nie była jakąś tam ceremonia. To było zebranie, na którym ważyły się być może losy wszystkich Wolnych Stad. I tylko z tego powodu starał się panować nad emocjami, skupiając na wszystkim i ignorując, do wcale nie przychodziło mu prostu, wszelkie docinki w czyjąkolwiek stronę. Kilka informacji... należało do wartościowych. Ale czy to nie za mało...?

– Twoja informacja jest z jednego powodu bardzo cenna, Piórko – zaczął wreszcie, zwracając wzrok na innego Ognistego. – Skoro mgła potrafiła wyciągnąć ręce, aby gasić pochodnie... to oznacza, że jest w pewnym sensie inteligentnym tworem. Że kiedy będziemy działali, może próbować nam przeciwdziałać inaczej niż samym swoim istnieniem. Samo to badanie nie daje nam raczej wielu informacji na temat tego, jak ją pokonać... ale jest ważnym ostrzeżeniem. Dobrze, że o tym powiedziałeś – zakończył tę część wypowiedzi, następnie kierując wzrok na swojego przybranego ojca, Koszmarnego. – Tyle że mgła po odsunięciu się maddary nigdy nie zniknie, ona wraca z powrotem na swoje miejsce; już to sprawdzaliśmy – stwierdził spokojnym i nieofensywnym, ale jednak stanowczym tonem. – Krótko mówiąc, wątpię, aby podobna próba coś dała.

W następnej kolejności ślepia smoka powędrowały ku Faolitiarnie, Powędrowały i... zatrzymały się na jej sylwetce. Na długo; sen nie należał do zbyt konkretnych, dlatego potrzebował dłuższej chwili, aby spróbować go zrozumieć. Nie wiedział, czy rozumie – ale może...?
– Nie jestem mistrzem w interpretacji snów, ale zgaduję, że ten ktoś, kto stworzył mgłę, może obserwować nas w jakiś sposób z jej wnętrza, co zresztą pasuje do opisu badan Piórka – stwierdził, choć na jego pysku niezmiennie malowało się zastanowienie. – I że jeśli zechcemy zajrzeć zbyt głęboko w jej wnętrze... zainterweniuje. Nie pozwoli nam go oglądać – dodał. – Niestety, to tylko domniemanie, równie dobrze mogę się mylić; mówimy wszak o śnie. Ale jeszcze jedno przykuło moją uwagę... – Tym razem skierował spojrzenie na Poszukiwacza. A konkretnie na jego łapę... A właściwie to... jej kikuta. – Może... Może to nie przypadek, iż sen mówi właśnie o utracie łapy. Łapy, z której zostały same kości. Zaś tajemnicze światło znajduje się tam, gdzie... znajdziemy kości. – Nagle zwrócił łeb ku przywódcom. – Ciche Wody miał wizję, gdy został uleczony z kalectwa; może jeśli to samo przytrafi się Poszukiwaczowi, ten, będąc w jakiś sposób wybrany, ujrzy... więcej. Tylko nie rozumiem, nie przychodzi mi nijak do łba, jaki związek z tym mogłaby mieć Faolitiarna – stwierdził i mruknął nieprzyjemnie, spuszczając łeb. – Tak samo może chodziło o sam fakt cudownego ozdrowienia, co przytrafiło się Cichym Wodom, więc Poszukiwacz i tak nie ujrzałby nic więcej. Nie wiem. Równie dobrze mogę po prostu źle interpretować sen – dopowiedział, wzruszywszy barkami. – Choć tak czy tak, nie myślę, aby Poszukiwacz obraził się, gdybyśmy go wsparli w odzyskaniu łapy; nawet jeżeli nie da to żadnego nowego obrazu, pewnie lepiej poczuje się, mając znów wszystkie kończyny – zakończył, podnosząc łeb i przewracając ślepiami.

– Na razie spróbujmy jeszcze wnioskować. Nie planować, ale wnioskować, ciągle towarzyszy mi poczucie, że jeszcze co nieco możemy wyciągnąć samym rozumem. Zwłaszcza że jedyny realistyczny plan ze wszystkich, które padły – i tego się trzymam – to lot nad mgłą. Niezmiennie uwalam, ze zupełnie bez potrzeby przejmujemy się chmurą zamiast myślec o jej przyczynie. Jeśli do niczego nie dojdziemy, najwyżej poszukiwania rozpoczniemy od miejsca, gdzie wszystko się zaczęło... i zobaczymy, co dalej – zaznaczył, przybrawszy marsową minę.

I wtedy... zdał sobie sprawę z jednej rzeczy: przecież Najstarszy wcale nie stał tutaj od początku spotkania! A więc...
– Elladanie, jak zgaduję twoje imię z wypowiedzi Pustyni – kontynuował mowę, tym razem kierując ją bezpośrednio do elfa – zanim przybyłeś, czego już być może zdążyłeś się domyślić po moich wcześniejszych słowach, była mowa o jeszcze jednym, dość istotnym fakcie... Otóż Ciche Wody miał wizję, w której widział małe stworzenia, rzekomo stworzenia obecne cały czas w naszym świecie... Stworzenia, które istnieją, ale jednak smoki z jakiegoś powodu nie potrafią ich dostrzec, a przynajmniej nie bez udziału boskiego dotyku. Stworzenia, wśród których podobno są dobre i złe... Być może to tylko moja naiwna nadzieja... ale być może wiecie coś na temat czegoś podobnego? – zapytał, wlepiając swoje ślepia w elfa. – To znaczy... co to za stworzenia? Co mogą mieć do uzdrowień? Jak to się dzieje, że ich nie widzimy? I czy może istnieje sposób, aby je... dostrzec? – Pozostawał całkowicie skupiony na Najstarszym. – Posiadasz na ten temat choć cień pojęcia czy tez wiedza ta wykracza także poza doświadczenia elfów?

[Szaleństwo Cieni]

Kerrenthar siedział w milczeniu, przysłuchując się po kolei różnym smokom. Najpierw wysłuchał z uwagą Cichego, na szczęście jego matka powiedziała dokładnie to, co cisnęło się na język Przywódcy Cienia. Z całym szacunkiem do Cichych Wód, uwierzenie w małe, niewidzialne i niewykrywalne istotki było dla niego bardzo trudne. Spodobał mu się pomysł z zianiem ogniem, ale faktycznie, trzeba by zamienić dużą cześć terenów Wolnych Stad w jałowe, spalone pustkowie. To byłaby ogromna strata. Mgła może i by zniknęła, ale smoki i całe życie również, bo pogorzelisko nie nadawałoby się już do zamieszkania. Szaleństwo pomyślał o tym mimo, iż tereny te należały do Stada Życia.
Im dalej toczyły się dyskusje i rozmowy, tym bardziej myślał o tym, że to nie on tu jest szalony. Jakieś sny, jakieś wizje zesłane przez bogów, niewidzialne stworzenia... To wszystko aż przerastało pojęcie przeciętnego smoka. Im więcej mieli informacji, tym mniej wiedzieli. Nic się nie zgadzało, nic nie tworzyło spójnej układanki. Nie chciał się odzywać, mącić jeszcze bardziej, dyskutować na tak bardzo niepewny temat. Wolał wysłuchać najpierw wszystkich.
– A więc jedyne, co posiadamy, to wizje, sny, domysły i hipotezyyy – wymruczał cicho fioletowołuski, stwierdzając fakt oczywisty. – Wyjście, które wydaje się najbardziej efektowne – ogień – jest też najbardziej ryzykowne i stratneee. Jeśli miałbym wybierać, wybrałbym opcję z lotem ponad mgłą. Moglibyśmy spróbować dostrzec coś z góry, odnaleźć jej źródło, zrobić jak mówił Cichy. A jeśli mgła wyciągnie macki, obronić się ogniem – wychrypiał. – Gdy ten pomysł przejdzie, chętnie podejmę się tego zadaniaaa – dodał i zerknął na Pustynię. Dobrze radzili sobie z ogniem, dlatego to między innymi oni mogliby to zrobić.
Potem fioletowowłuski spojrzał na Elledana, ciekaw jego odpowiedzi na pytanie czarnołuskiego Ognistego.
– Lepiej znasz się na waszych... elfich zwyczajach. Może będziesz w stanie dowiedzieć się czegoś z tego truchłaaa – oznajmił, po czym uśmiechnął się paskudnie. Przyzwał na miejsce zebrania martwe truchło wyverny, jednej z tych, która zaatakowała Obóz Cienia, po czym rzucił je na ziemię przed sobą.

Opis wyverny:

Wyverna była wielkością porównywalna do smoka. Brak przednich łap upodabniać mógłby ją do smoka wyvernowego. Ktoś niezorientowany mógłby się nabrać. Był to samiec o brązowej łusce. Miał "haki na zgięciach skrzydeł"* oraz "kilka modyfikowań w sylwetce"**. Jego ciało było już w stanie lekkiego rozkładu, a więc do nozdrzy znajdujących się najbliżej smoków dotarła niezbyt przyjemna woń, jednak Kerrenthar nie zwrócił na to uwagi, niewzruszonym wzrokiem przypatrując się z ciekawością Elladanowi. Łuski wyverny pokryte były w wielu miejscach zaschniętą, sczerniałą krwią, miała też gdzieniegdzie sporo ran zadanych jej głównie przez Brakującą Łuskę.

// **cytaty z postu MG.

[Sketch]

Zwiastun spojrzał na Chłodnego, ale w jego ślepiach nie było ani krztyny rozbawienia, albo chociaż tryumfu. Na jego pysku nie brakowało jednak determinacji. Słuchał co inni mieli do powiedzenia, ale nadal tu siedzieli! Wszyscy!
–Proponuję wybrać czarodzieja, wojownika i dwóch łowców, albo spostrzegawczych adeptów. Dobrze by było również, abyśmy dostali po jednej elfiej runie, która odpędza mgłę, a jeśli to nie wystarczy to posłużymy się ogniem i tyle... To dwa zabezpieczenia i skromna część sił, więc nie osłabilibyśmy strasznie zebrania takiej gromady smoków. Chętnie polecę tam z jakąś pomocą. W tym samym czasie cała reszta będzie myślała nadal nad rozwiązaniem, albo ewentualnie przeniosą się na granicę, gdzie zauważono pierwszy raz mgłę... Zrobiłbym szybką rundę przelotu przy granicy życia i Cienia, obserwując z góry czy nie widać nic konkretnego, a potem spotkalibyśmy się w wyznaczonym miejscu... Co wy na to? Ja mam już dość stania tutaj...
Czy działanie 'wspólne' oznaczało jedną zwartą grupę? Niekoniecznie. Mogli działać wspólnie na różnych frontach przecie.
Poza tym Zwiastun nie miał zbyt wiele do powiedzenia. Zmienił tylko nerwowo pozycję, ponieważ chciał już ruszyć i coś wreszcie uczynić!

[Najstarszy]

Drgnął, kiedy zrozumiał, że pytanie Lazurowej Łuski było kierowane do niego.
– Mechanizm znaków polega na tym, że ich trwałość zależy od źródła mocy, która je ożywia. W tym wypadku znaki zostały napełnione mocą tylko przy ich tworzeniu. Skutkiem tego z czasem mgła je przełamie jak każdą inną tarczę – powiedział z namysłem, patrząc na młodą adeptkę. – Mam jednak nadzieje, że da to nam wystarczająco dużo czasu, by mieć gotowe opcje innych działań.
Zmarszczył czoło, a jego oczy przybrały nieobecny wyraz.
– Szanowny smoku, nie wiadomo mi o niczym takim, jednak wiem, że boskie stworzenie kryje wiele tajemnic jeszcze przez nas nie poznanych – rzekł do Kruczopiórego. – Więc nie mogę wykluczyć twojej hipotezy. Mogę jedynie podać kontrargument, sugerując, że jeśli te małe istotki są obecne cały czas i wszędzie, mogą nie mieć znaczenia w przypadku mgły, która przecież pojawiła się jedynie ostatnio. To po prostu wydaje się mało prawdopodobne.
Uniósł brew, patrząc na wyvernę z pewnym niepokojem. Tak, to trzeba będzie zbadać, ale lepiej niech to zrobią wprawieni Konsyliarze, a nie on.
... po czym pokręcił głową, słuchając Zwiastuna Światła.
– Szanowny smoku, nie ignoruj mych słów. Runa bariery nie wpłynie na mgłę podczas przelotu nad nią, co już powiedziałem. Bariera powstrzymała dalszy pochód mgły, nie sprawiła że mgła się cofnęła lub cokolwiek podobnego, bo coś takiego po prostu nie jest w naturze tej magii.
Inaczej już dawno byśmy to wam powiedzieli, bo byśmy to przetestowali, ale tego rzecz jasna Elladan nie powiedział na głos.
Najstarszy przyglądał się kątem oka Oprawcy Gwiazd.

[Sketch]

Zwiastun spojrzał na elfa i westchnął. Jedna obrona mniej to osłabienie, ale nie oznacza to, że jakaś inna runa, albo magia nie powstrzyma mglistych macek.
–A więc krótko mówiąc nadal siedzimy w martwym punkcie. Niemniej uważam, że patrol nad mgłą t obędzie dobry pomysł... Zarazem dobrze byłoby wysłuchać dokładniej również naszego dwunożnego 'przyjaciela', albo nawet i wszystkich jego pobratymców...
Rzekł trochę zbyt cicho, aby jego dźwięk wyszedł chociażby za obręb przywódców. W końcu jednak zmienił koncepcję tego jak chciał 'działać razem' odnośnie wszystkich stad. Działać razem, ale każdy z innym zadaniem- jak przy dobrej maszynie...
–Zróbmy coś wreszcie! Skoro nie mamy niczego konkretnego na mgłę, ani też nie znamy przyczyn tej mgły- rozdzielmy się. Niech każde stado zajmie się inną kwestią-Pustynio! Proszę Cie, wysłuchaj mnie. Zajmijcie się proszę jeszcze raz elfami, być może sam Elladan nie wie jeszcze wszystkiego co odkryli jego pobratymcy! Cichy... Być może zechciałbyś zbadać wraz ze swoim stadem miejsce, które podejrzewasz jako początek mgły... Bracie! Wyruszmy na chociażby krótki patrol nad mgłą i wtedy będziemy mięli pewność czy kłęby dymu sięgają całych naszych granic, a może mgła ma luki w które można by się dostać...-Wtem spojrzał na truchło wyverny. Zaraz potem przeniósł wzrok na przywódce Cienia... Przecież to był ten samiec, którego uczył kichać!
–Szaleństwo... A Ty zostałbyś tutaj ze swoimi smokami i poszukał byś więcej odpowiedzi. Może spróbowałbyś też porozmawiać o tym z Nauczycielem i Ateralem na ten temat...
Zwiastun raczej nie posiadał tyle charyzmy co powinien, aby tak próbować zmusić innych do działania- a szczególnie już przywódców. Niemniej po całym planie spojrzał na tych, których znał bardzo dobrze, a w jego ślepiach było widać nadzieję i prośbę. Może przynajmniej jego partnerka z Cienia, przyjaciel z Ognia i brat z Życia poprą jego słowa i wreszcie ruszą się z miejsca...

[Piórko Nadziei]

Piórkowy kolec przysłuchiwał się wszystkiemu i coraz mniej z tego rozumiał. leciał już raz nad mgłą, może co prawda tylko przy granicy z nią, a nie nad całymi terenami życia, jednak z wysokości mgła szczelnie przykrywała ziemię daleko nad czubki drzew i nic nie było widać. Co da latanie nad mgłą. Dlaczego ciągle o tym mówią? Dlaczego nikt nie chce badać mgły tylko wysnuwa się jakieś wnioski z niczego?
– Jedynie co mamy to spostrzeżenia i domysły. Podsumować czas naszą wiedzę. Choćby na temat run. Postawiona runa stanowi barierę która powstrzymuje mgłę przed ekspansją. Moje pytanie do Najstarszego jest takie.
– Gdybyśmy oczyścili kawałek ziemi zajętej przez mgłę, to na tej wolnej i odzyskanej ziemi, jesteś w stanie postawić nowe runy? Czy one zadziałają?
Piórko spojrzał po smokach i dodał.
– Logiczne planowanie ma sens. Mgła gdzieś się pojawiła i potem posuwała w jakimś kierunku. Logicznym więc jest że trzeba badać nie tył mgły, gdzie się pojawiła a jej czoło. Jednym z atutów tej mgły, jest to że zasłania nam pole obserwacji. A próby zajrzenia w nią sprawia jej agresję. Zastanówmy się nad celem działania mgły. Czy chodzi o zwykłe zajęcie terenów, czy mgła idzie w jakimś kierunku. Źródło mgły będzie tam gdzie jej cel, a nie gdzie jej początek.
– Jeśli elfy mogą postawić nowe runy, możemy oczyścić niewielki teren nawet w środku mgły, na zajętych terenach. A elfy przetransportujemy drogą powietrzną. Co wy na to?–
Piórko postanowił też podzielić się dylematami związanymi z życiem na terenie zajętym.
– Jeśli mgła jest zabójcza dla życia to co z setkami zwierząt które żyją na terenach łowieckich? Co z drzewami i inną roślinnością. Musimy oczyścić mały teren aby się o tym przekonać. Dlaczego nie przyjmujecie propozycji działania?

[Poszukiwacz Kości]

O cholera, chyba nie zdąży zapamiętać tych wszystkich wymienionych rzeczy. Informacji jakie posiadali było mnóstwo, teraz tylko pytanie co z tego ma jakąkolwiek wartość.
Jeszcze dużo wcześniej, na pytanie o niego samego Poszukiwacz tylko spojrzał łbem na przywódczynie. No to ma mówić on czy ona? Wyjątkowo głupi moment na takie zakłopotania, ale nerwy same w sobie też dużo robią, a sama myśl że w jakiś sposób jest w tą wplątany nie bardzo mu się podobała.
Może więc na (nie)szczęście, odezwał się smok ze stada Życia. Kolejne ciekawe spostrzeżenia, które starał się brać pod uwagę, ale oczywiście nie mógł wszystkiego tak notować. W głowie wciąż starał się to co najistotniejsze.
W końcu głos przejęła znana mu samiczka, która postanowiła opowiedzieć ich wspólny sen. Poszukiwacz wyszedł naprzeciw zaraz gdy tylko go wymieniła, spokojnie dając jej dokończyć opisanie ich snu. Miło jej się słuchało, szczególnie takie wyjątkowe szczegóły o rozrywanej skórze. Miny co niektórych smoków były po prostu niesamowite. On natomiast po prostu śledził jej opis, by ewentualnie coś dopowiedzieć. Nie było takiej potrzeby, skinął łbem potwierdzając jej słowa.
Pytania elfa szczególnie wzbudziły jego ciekawość. Nie zamierzał się wtrącać, gdyż było to pytanie bezpośrednio skierowane do niej. Natomiast z góry był pewien że nie jest w żaden sposób powiązany z samiczką z Cienia, a przynajmniej nie w więzach rodzinnych. Z Czerwienią Kaliny styczności nigdy nie miał. Mógł mieć, tylko czy to coś w ogóle znaczyło? Bynajmniej.
Czujna Łuska nie zabrała głosu, i on też tego nie uczynił. Z pewnością jednak wróci jeszcze do tej kwestii.
Dużo jeszcze zostało powiedziane, dużo spraw które może nie dawały skutecznej odpowiedzi, ale mimowolnie w jakiś sposób się ze sobą łączyły, nawet jeśli przedstawiciel Elfów stwierdził inaczej.
– Cóż.. dziękuję? – Skierował do Kruczopiórego gdy skończył mówić. Był mile zaskoczony. Nie znaczyło to że go z jakiegoś powodu nie lubi, po prostu docenił jego starania. Z drugiej strony nie był przekonany do tego by odzyskanie jego łapy w jakiś sposób przyczyniło się do rozwiązania zagadki. No, przynajmniej nie bezpośrednio.
Postanowił w końcu zabrać głos, ileż w końcu można słuchać co inni mówią.
– Bo to działanie na oślep. – Odpowiedział od razu Piórkowemu – Mieliśmy bardzo dużo czasu na działania. Pośpiech jest wskazany, ale jeśli mamy jeszcze szansę na ustalenie czegoś wartościowego, to warto byłoby to zrobić teraz, a nie w czasie podjętych już działań. – Stwierdził, po czym spojrzał na dwunożną istotę.
– Wracając do twojego wcześniejszego pytania które zadałeś Faolitarnie, to nie. A przynajmniej nie są to więzy rodzinne. Jej matka opatrzyła moje rany gdy straciłem łapę w pojedynku. To wydarzyło się dużo wcześniej przed snem. Jednak dzień przed snem musiałem.. pogodzić się z utratą bliskiej mi osoby. Co by tu dużo nie mówić, nie był to najlepszy moment w moim życiu i właśnie w tym dniu doznałem tej samej wizji co Faolitarna. Nie sądzę by faktycznie wystąpił tu jakiś związek między tym wydarzeniem a snem, ale w obecnej sytuacji lepiej powiedzieć wszystko co się wie. – Przyznał, zerkając na chwilę na samiczkę.
– Co do wspomnianych stworzeń które Ciche Wody ujrzał, to ich obecność na pewno nie jest przypadkowa. Byłbym skłonny uznać, że są tu od dłuższego czasu, działające pod przykryciem, bezpośrednio powiązane z mgłą która przejęła tereny Życia. Nietrudno jest przygotować plan na olbrzymią skalę, gdy nikt nie jest w stanie cię zauważyć i masz sporo czasu na jego wykonanie. – Stwierdził, miał na to również swoje dowody, ale wolał przejść do omówienia spraw które pozwolą im wykonać wreszcie jakiś postęp w celu pokonania mgły.
– Więc zanim przejdziemy do konkretnych działań, wykonajmy zwiad o którym już była mowa wcześniej. Mamy dużo informacji jak i przypuszczeń. Warto byłoby coś z tego wykluczyć a także zbadać jak bezpieczny może być obszar odsłonięty ogniem czy wysoką temperaturą.

[Chłodny Obrońca]

Znów odezwało się wiele smoków… no i elf. Niestety kolejna porcja stanowisk i informacji tylko pogłębiała chaos. Jedni chcieli do sprawy podejść racjonalnie, powolutku, reszta z zapałem i ogniem w ślepiach. Westchnął ciężko, zdawało się że większość smoków czeka na jakąś magiczną aprobatę ze strony Cichych Wód. Czyżby ktoś mimowolnie ogłosił go przywódcą zebrania? Albo wszyscy czekali, aż Oprawca przyklaśnie któremuś z pomysłów. Pokręcił lekko głową nadal stojąc u boku Pustyni, Cichego i Szaleństwa. Wystąpił o niewielkie krok do przodu. Milczał znów dość długo. Jeśli się odzywał to raczej tylko do pobliskich smoków. Postanowił więc podkreślić to co mówił już kilkakrotnie Zwiastun Światła. Może wspólne działanie po prostu nie leżało w krwi smoków i tyle.
-Ci co chcą wykorzystać pomysł z ogniem powinni udać się na Pustynię Celeri. Nie ma tam wiele roślinności. Piórkowy Kolcu, leć razem z tymi co chcą ziać ogniem. Czy Elladan mógłbyś użyczyć nam kilku kamieni z runami. Wiem, wiem już podkreślałeś jak działają. Chcę jednak dać adeptowi szansę. Odgonią część mgły po czym rzucą na pusty teren kamień, zobaczymy co się stanie. Potrzebny im też będzie jeden czarodziej. Zamiast ognia, niech podniesie znaczącą temperaturę na pewnym obszarze mgły. Jeśli są to jakieś żyjątka na pewno im się nie spodoba skok temperatury.– zaczął spokojnie ale i na tyle głośno by każdy go usłyszał. Może był jednym z młodszych przywódców, ale chodziło przecież głównie o dom jego stada. Chyba miał coś w tej sprawie do powiedzenia.
-Na rozmowy nigdy nie jest za późno, ale moim zdaniem to Ciche Wody lub Kruczopióry powinien porozmawiać z Nauczycielem, nie Szaleństwo. Jego ogień przyda się w drużynie pierwszej. O czym rozmawiać? O wszystkim o czym gadaliśmy tu na tym spotkaniu. O śnie, o małych istotach, o czymś co zapewne czyha we mgle i nie chce zostać przez nas zobaczone. Może Nauczyciel będzie potrafił wysnuć z tego bałaganu choć jedną, maleńką informację. W końcu jest z nas najstarszy i najmądrzejszy, chyba nikt temu nie zaprzeczy.– zrobił dość krótką pauzę by spojrzeć po wszystkich zebranych tu smokach. Wszyscy chcieli działać, to było widać. Niech więc działają, dość już rozmawiali.
-Najlepsi lotnicy polecą rozejrzeć się nad mgłą jak sugerowało już wielu. Być może Piórko masz rację i zobaczymy jedynie zwały mgły… ale nie zaszkodzi jeśli część smoków rozejrzy się ponad tym zjawiskiem. Być może coś zauważymy z bardzo wysoka. Może gdzieś jest wir podobny do tego ze snu, być może to tylko zły nic nie znaczący koszmar, ale mamy tylko to, dlatego musimy to zbadać. Czy pominąłem jakiś pomysł? Jeśli nie… proszę utwórzmy jakieś grupy i zabierzmy się do pracy.– zakończył po czym odszedł nieco od reszty przywódców by podejść do Elladana. Pochylił nieznacznie ku niemu łeb.
-Naprawdę wszyscy chcą sobie pomóc, to że jesteś ode mniejszy nie sprawia, że cię nie szanuję. Ty chcesz chronić swój lud, a ja swój. Nie chcę też widzieć jak płoną moje lasy, wystarczy że straciłem las Yraio.– mówił do elfa dość cicho oraz swoim łagodnym i charakterystycznym pełnym szczerości głosem. Zdecydował się też na te słowa ponieważ, czuł że Elladan mimo posiadania tak ważnej funkcji, jest mocno zepchnięty na margines całego spotkania. Co prawda smoki zasypywały go pytaniami, ale tak jakby był zwiadowcą, a nie kimś pokroju przywódcy.

[Jad Duszy]

Słuchał i obserwował, a kąciki jego pyska wyginały się w cynicznym i na dodatek bardzo drwiącym uśmiechu. Równie kpiące było rozbawienie widoczne w złotych oczach, których spojrzenie przesuwało się po smokach... Zwłaszcza po Przywódcach. Potem spojrzał na Elladana, cały czas rozbawiony.
– Masz okazję obserwować typowe zachowanie smoków. Najpierw nic nie robią, potem się spieszą, a na końcu słuchają rozkazów tego, kto wydaje się mieć plan, bo nie chcą brać odpowiedzialności na własne barki – powiedział do Najstarszego, przenosząc wzrok na Chłód Życia oraz Zwiastuna Światła.
– Czy nie wypytywaliście już Nauczyciela? – Zapytał z udawanym zdumieniem, unosząc do góry jeden łuk brwiowy. Nie uważał, aby kręcenie się w kółko po własnych śladach było logicznym rozwiązaniem. Tym bardziej, jeśli zależy im na czasie, jak to wyraźnie teraz sugerują. Ale to ich decyzja, on tu jest obserwatorem. Jego rady zignorowali, podobnie jak większość tego, co zostało powiedziane na tym spotkaniu. Przynajmniej zdecydowali się, aby w końcu coś zrobić. Tylko czy to coś da?

[Lazurowa Mgiełka]

Lazurowa spojrzała pytająco na tatę, czekając, co tez on zdecyduje – czy zleci jej jakieś zadanie? Może każe czekać? Była gotowa działać dla dobra Wody, nawet jeśli nie była pewna słuszności decyzji innych smoków. Czy tez skutków ich działań. Tata jednak z pewnością wiedział, co powinna zrobić. póki jednak nie zdecydowano o roli dla niej, postanowiła wypytywać elfa dalej. Ich magia była niezwykle interesująca, a ona czuła, ze nie powinni ot tak ignorować jego słów.
– Mówiłeś, że wasz obóz również otacza mgła, jednak nieco inna. Nie wiem, jak ją tworzycie i czy nie jest to tajemnicą... Ale czy myślisz, że ta mgła może być tworzona podobnie? Mieć podobne źródło? – Zapytała, przekrzywiając lekko głowę. Było to jedno z wielu pytań, które chodziły jej po głowie jak zawsze była bardzo dociekliwa i chciała znać wszystkie szczegóły, nawet w takiej sytuacji. Innymi słowy chciałaby wiedzieć, jak elfy tworzyły swoja mgłę i czy ktoś może to naśladować.
– Czy istnieje sposób, aby przedłożyć działanie waszych runów? To znaczy... – urwała, nie potrafiąc dobrze zobrazować swoich myśli.
– Nie są trwałe, bo tylko na początku napełniono je mocą, więc mogą się wyczerpać. Ale czy można je stale napełniać mocą? – Zapytała. Nie była zadowolona z tego, jak często w ważnych chwilach brakuje jej słów.

[Sketch]

//I tak oto udowadniasz, że czytasz wiadomości tylko wybiórczo, Lazurze. Pierwsze pytanie, które zadałaś jest praktycznie identyczne z moim na które padła odpowiedź już dawno~

I dlatego właśnie musimy się koniecznie podzielić na mniejsze grupy, bo każdy tutaj robi pod siebie~!//

Zwiastun spojrzał na Chłodnego, który nieco zmodyfikował jego pomysł, jednak w większości się zgodził. A to już dobra droga do rozwiązania tego problemu. Działać wspólnie. Chociażby zacząć od współpracy samego Chłodnego i Zwiastuna. W końcu dojdą do jakiś działań, a nie będą szukać odpowiedzi, których nikt im nie poda pod nozdrza. Potem spojrzał na Oprawcę i ponownie musiał westchnąć.
–A czy wie o tych snach? Może on będzie potrafił coś więcej o nich powiedzieć. Albo właśnie bóg śmierci... Warto spróbować- w końcu jedyne co mamy do stracenia to odrobinę czasu...
Odrzekł Oprawcy z pełną powagą w głosie. Może i Chłodny miał go za chaotycznego smoka, jednak on osobiście czuł, że zachodziły w nim zmiany, które można było nazwać nakierowaniem jego charakteru. Od bólu i straty do chłodnej przezorności i powagi...