Ustronie

[Wirtuoz Iluzji]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Czarnołuski.. A zresztą. Każdy wie o co chodzi. Jak zwykle się przechadzał i to tyle. Nie zwracał na nic uwagi, jedynie co mogło go zainteresować to jakiś smok, lub niezwykły okaz.. Czegoś. Smoka też. Byle, by dodać jakiś kolejny punkt jego kolekcji, bo krew siedmiu ogrów to przeżytek. Krew smocza... To już coś. Swoją oczywiście miał, więc nie potrzeba mu więcej.
W pewnym momencie, postanowił wdrapać się na drzewo i zrobił to z miłą chęcia. Po udanej czynności położył się wygodnie i mimo zagrożeń zaczął medytować. Zmysły pozostawały czułe, ale sam organizm nie zareaguje, nawet na czynniki wrodzone, takie jak ruch łukowy na ból. Zalety medytacji. Tak oto samiec ze zwisającym ogonem siedział na drzewie obserwując leniwe okolice wokoło.

[Zmierzch Gwiazd]

Veles kolejny raz opuściła bezpieczne tereny i udała się w nieznane. Ale to nie ważne. Była umówiona z smokiem o imieniu Szkarłatny Kolec na prośbę Cichego. Poruszała się powoli przebierając łapa za łapą. W końcu doszła do umówionego miejsca. Rozejrzała się wokoło. Jak na razie nikogo nie zauważyła. Ani śladu smoka. Spojrzała się również w niebo. Również nikogo nie zobaczyła. Najwidoczniej przybyła przed czasem. Przysiadła oczekując na smoka. Nie znała go jeszcze ale z chęcią pozna. Machając lekko ogonem co chwilę patrzyła się wokół, sprawdzając czy już czasami nie przyszedł.

[Szkarłatny Księżyc]

Veles przybyła nieco przed nim, co nie oznacza, że przybyła wcześniej niż powinna. Po prostu szybciej pokonała dystans, jaki dzielił obojga od wyznaczonego przez Cichego miejsca. Szkarłatny nie spieszył się. Szedł przyjemnym spacerem, ale wyruszył na tyle wcześnie, żeby nie spóźnić się jakoś znacznie. Nie minęło dużo czasu, gdy Veles mogła dostrzec sylwetkę Szkarłatnego gdzieś w okolicach horyzontu. Było ciepło i słonecznie, więc dostrzeżenie go nie było szczególnym problemem.
W końcu znalazł się niedaleko nieznajomej mu jeszcze samicy.
– Veles? – zapytał, upewniając się, czy spotkał odpowiednią osobę. Poczekał chwilę na odpowiedź, po czym nieco obojętnym tonem rzekł:
– Gotowa na naukę? Chciałaś umieć mediację, zgadza się? – zapytał, po czym przeszedł kilka kroków mijając ją i usadawiając się gdzieś pod drzewem. Było na tyle ciepło, że Szkarłatny nie czuł potrzeby tworzenia ogniska. Przeszedł od razu do tematu, nawet zapominając, aby się przywitać.
– Wiesz w ogóle, czym jest mediacja? – zapytał w pewnym momencie, wlepiając w nią Szkarłatne ślepia. Wydawał się być nieco oschły, ale może to tylko pierwsze wrażenie?

[Zmierzch Gwiazd]

W końcu dostrzegła sylwetkę Adepta. Wstała z ziemi i patrzyła na niego swoimi szmaragdowymi ślepiami. Czyli to był Szkarłatny Kolec ! W końcu dotarł.
– Tak. – Odpowiedziała lakonicznie, nie wiedząc co jeszcze dodać do swojej wypowiedzi.
– Jestem gotowa. Zgadza się. Chciałam się nauczyć mediacji. – Odpowiedziała po słowach Szkarłatnego kolca.
Usadowiła się naprzeciw niego w odległości około pół ogona.
– Nie... Nie wiem co to jest mediacja. – Odrzekła cicho z lekkim zawstydzeniem.
Veles nie przeszkadzało że starszy od niej samiec był oschły. Nawet nie zwróciła na to większej uwagi. O tym że zapomniał się przywitać również nie rozmyślała. Każdemu mogło się zdarzyć. Samiczka nie czuła się tym urażona. Zignorowała to i spojrzała się w szkarłatne oczy samca.

[Szkarłatny Księżyc]

Szkarłatny często z tego powodu był nietaktowny. Dlatego jego podświadomość cieszyła się, że Szmaragdowa nie zwracała uwagi na takie szczegóły. Może kiedyś zacznie? Trudno powiedzieć. No, ale wracajmy do nauki.
– Mediacja jest swego rodzaju sztuką manipulacji. Dzięki niej jesteśmy w stanie przekonać innych do swoich racji, pozwala nam dążyć do celów i rozwiązywać codzienne problemy. Jest to dość istotna umiejętność – zaczął, spoglądając uważnie na młodszą koleżankę. Zaraz potem wlepił ślepia w losowy punkt na horyzoncie, rozmyślając o czymś chwilę. Kiedy tylko wpadł mu do głowy jakiś pomysł.
– Będę uczył Cię rozwiązywania tego rodzaju problemów. Wyobraź sobie, że jesteś przywódczynią stada Życia. Pomyśl, że macie aktualnie napięte stosunki ze stadem Cienia i wszystko wisi na włosku, żeby o mało nie wybuchła wojna pomiędzy waszymi stadami. Na domiar złego w pewnym momencie dowiadujesz się, że twój smok zaatakował smoka ze stada właśnie Cienia. Kiedy przybywasz na miejsce zdarzenia, smoki wciąż walczą. Co byś zrobiła? Co postanowisz, jeśli sprawisz, żeby smoki przestały walczyć? – zapytał, teraz przerzucając nieco zaciekawione spojrzenie na Veles. On sam kiedyś dostał takie samo zadanie od Cichego. Zastanawiał się, jak samica poradzi sobie z tym problemem.

[Zmierzch Gwiazd]

Lekko się uśmiechnęła do Szkarłatnego. Cieszyła się że poświęca swój cenny czas na jej naukę. Było to dla niej bardzo ważne. W końcu nauka byłą dla niej bardzo ważna. Przysłuchiwała się w słowa starszego smoka i starała się jak najwięcej zapamiętać z jego wypowiedzi. Wygląda na to że mediacja była sztuką rozwiązywania konfliktów między smokami. Zainteresowała ją ta sztuka. Wydawała się bardzo ciekawa. Ale czy taka jest w praktyce ? Kiedyś się zobaczy. Nadszedł czas na pierwsze zagadnienie z nauki. Wyobraziła sobie że jest Przywódczynią Życia i że mają nieprzyjemne stosunki ze smokami Cienia. Oczywiście nie chciała by coś takiego kiedykolwiek się wydarzyło. Zastanowiła się przez chwilę nad odpowiedzią i w końcu ją znalazła.
– Starałabym się rozdzielić walczące smoki. Następnie starałabym się dowiedzieć dlaczego rzuciły się na siebie i jakoś rozwiązać ich spór... – Odpowiedziała.
Nie była pewna czy jej odpowiedź jest dobra ale chyba na tym polega nauka żeby skorygować błędy... Prawda ?

[Szkarłatny Księżyc]

– Łatwo powiedzieć, że próbowałabyś rozdzielić. Pytanie JAK byś tego dokonała. Nie będę Ci podsuwał pomysłów. Pomyśl sama. Istnieje kilka sposobów – dodał, po czym zamilknął na kilka dłuższych chwil, aby dać jej czas do namysłu i na odpowiedź. Kiedy już odpowiedziała, kontynuował.
– Załóżmy, że oba smoki mówią co innego. Smok Cienia twierdzi, że zgubił się i trafił tutaj przez przypadek, zaś smok Wody mówi, że ten drugi sprowokował go do ataku. Komu uwierzysz? Jakie rozwiązanie na ten problem poradzisz? Czy wyciągniesz konsekwencje ze swojego smoka, czy raczej zachowasz się wobec niego inaczej? – zachęcił ją do odpowiedzi, uważnie przypatrując się jej osobie. Na jej uśmiech nie odpowiedział. Być może go nie zauważył? Albo był zbyt pochłonięty nauką? Ewentualnie po prostu taki był. Trudno powiedzieć.

[Zmierzch Gwiazd]

Zastanowiła się jeszcze przez chwilę. Szkarłatny miał rację. Jak ? Smoczyca w końcu wymyśliła w miarę logiczną odpowiedź. Wbiła wzrok w pobliskie drzewo i wreszcie podzieliła się swoją myślą z smokiem Wody.
– Hmm... Rozdzieliłabym ich wchodząc pomiędzy walczących. Wtedy nie mięliby wyboru i musieliby przerwać walkę. Przywódcy raczej nie zaatakują...– Odpowiedziała w końcu.
Może nie był to najlepszy pomysł ale co tam. Ważne jest dobro stad. Co tam że smoki mogą przy okazji zranić ją. Ważne było to , żeby rozwiązać spór. Przecież nikt nie chce wojny. Przysłuchała się w odpowiedź Szkarłatnego. Znowu przez chwilę zapanowała cisza. Szmaragdowa ponownie przez chwilę się zastanowiła nad odpowiedzią.
– Według mnie w tej sytuacji trzeba było wezwać również Przywódcę drugiego stada. Oba smoki było po części winne. I smok Cienia i smok z mojego stada powinny zostać ukarane. – Odpowiedziała.
W końcu ponownie spojrzała na Szkarłatnego. Czekała na jego odpowiedź. Czy aby dobrze odpowiedziała ? A może wzywając Przywódcę Cienia jedynie rozpętałaby wojnę ?

[Szkarłatny Księżyc]

Wysłuchał jej słów, kiwając łbem przytakująco.
– Masz rację. Przywódca stada ma silny autorytet wśród smoków. Nawet, jeśli jest on z innego stada – potwierdził jej słowa. Postanowił innych pomysłów nie przedstawiać, ponieważ ten był jednym z lepszych. Nie chciał jej też mieszać w głowie. W sumie miała osiem księżyców, więc pewnie zrozumiałaby bez problemu. No, ale nie przeciągając.
– Dobrze, wezwałaś przywódcę. I co dalej? Przybywa on na miejsce i wierzy, że jego smok mówi prawdę, a twój kłamie. Uważa też, że twój smok bezpodstawnie zaatakował smoka z jego stada. Zażądał od Ciebie połowy łupów twoich łowców przez następne cztery księżyce jako rozwiązanie kłopotu. Ty wiesz jednak, że aktualnie w stadzie macie problem z ilością łowców i taka ilość mięsa, jaka wam pozostanie, może nie wystarczyć do wykarmienia stada. Jak rozwiążesz tą sytuację? – zapytał, uważnie jej się przyglądając.

[Zmierzch Gwiazd]

Lekko się uśmiechnęła. Słuchała uważnie jego słów. Nie spodziewała się tego, że jej odpowiedź będzie poprawna. Zastanowiła się dłuższą chwilę nad odpowiedzią. Usilnie starała się coś wymyślić. W końcu wpadła na pomysł. Nie był on zbyt dobry. Był raczej ryzykowny ale mimo to postanowiła o nim opowiedzieć.
– Sprzeciwiłabym się. Powiedziałabym że zarówno smok z mojego stada, jak i ze stada cienia są winne. Najlepiej by było gdyby walczące smoki przeprosiły się na wzajem. Zarówno ja jak i Przywódca Cienia ukaralibyśmy smoki. Każdy był winny. Smok z mego stada nie powinien atakować a smok ze stada Cienia nie powinien go prowokować. Jeżeli jednak to nie poskutkuje to nie wiem jakie mogłoby być rozwiązanie tej trudnej sytuacji żeby nikogo nie zranić decyzją...– Spuściła łeb z niemałym zrezygnowaniem.
Nie wiedziała co teraz zrobić. Po prostu wbiła wzrok w ziemię i czekała na odpowiedź Szkarłatnego Kolca.

[Szkarłatny Księżyc]

Wysłuchał uważnie jej słów i skinął łbem na jej odpowiedź. Czyżby była poprawna?
– Czasem warto jest pokazać pewność siebie i stanowczość. Możliwe, że przywódca Cienia również nie chce rozpętać wojny. Wtedy nie straciłabyś tak dużej ilości zwierzyny oraz nie zaczęłabyś wojny. Warto jednak zaproponować jakąś jednorazową pomoc. Na przykład wyszkolenie nowego łowcy dla Stada Cienia czy podzielenie się jakąś pojedynczą zwierzyną, jeśli mają problemy z pożywieniem – wyjaśnił i przymrużył delikatnie ślepia. Pozostał jeszcze jeden problem do wyjaśnienia i można by było zakończyć naukę. Szmaragdowej całkiem nieźle szło.
– To teraz pomyśl, że jesteś dorosłą i dostałaś za zadanie zaopiekować się dwójką piskląt przywódcy – siostrę i brata. Rodzeństwo często się kłóciło i w pewnym momencie doszło do bójki. Chodziło o to, że siostra z jakiegoś powodu rzuciła się na brata. Ponoć obraził się on na nią i nie chciał bawić. Jak rozdzielisz młodzież i co zrobisz, jak Ci się to uda? – zapytał. Było to ostatnie zagadnienie.

[Zmierzch Gwiazd]

Wysłuchała z uwagą jego słów i lekko zmrużyła oczy. Miał rację. Czasami warto się podzielić z innymi choćby pojedynczą rzeczą. Spojrzała w jego szkarłatne oczy i zaczęła się zastanawiać nad kolejnym zagadnieniem. Wydawało się łatwiejsze od poprzedniego ale pozory bywają mylne. Zastanowiła się chwilę. Wyobraziła sobie dokładnie to o czym mówił Szkarłatny Kolec. Że jest dorosła i że podczas opieki nad dziećmi doszło do bójki.
-Hmm... Skoro siostra rzuciła się na swojego własnego brata to odciągnęłabym ją od niego. Złapała w łapy i poczekała aż się uspokoi. W pierwszej kolejności zapytałabym się samca za co się na nią obraził, a potem siostry dlaczego zdecydowała się go zaatakować. Gdyby odpowiedzieli starałabym się rozwiązać ich spór na spokojnie i poleciłabym im, żeby się na wzajem przeprosili. W końcu oboje byli po części winni. Oczywiście należy również poinformować ich rodziców o całym tym zdarzeniu. Przywódca powinien o tym wiedzieć. Ale to dopiero po załagodzeniu konfliktu rodzeństwa. – Odpowiedziała z większą pewnością siebie.
Wbiła wzrok w jakiś odległy punkt na horyzoncie. Czy jej odpowiedź jest dobra ? A może zbyt ostro postąpiła w stosunku do córki przywódcy.

[Szkarłatny Księżyc]

Skinął łbem.
– Dobrze. Warto jest powstrzymać się od karania takich maluchów, odkąd to nie ty je wychowujesz, a przywódca. Wystarczą przeprosiny, aby młode zrozumiały swój błąd – odparł. Cała reszta była poprawna. Szmaragdowa szybko zrozumiała na czym polega mediacja i wyglądało na to, że nauka zakończona. Podniósł się do siadu, wlepiając spojrzenie w młodszą koleżankę.
– Jest jeszcze coś, czego chciałabyś się dowiedzieć? – zapytał, oferując jednocześnie swoją pomoc. Wciąż wydawał się być trochę oschły i "sztywny".

//Raport mediacja I. Mam nadzieję, że to wystarczy .3.

[Zmierzch Gwiazd]

Uśmiechnęła się szeroko znów wracając wzrokiem do starszego adepta. Była mu niezwykle wdzięczna za to że zgodził się ją uczyć. Może w zamian ona kiedyś czegoś go nauczy ? Ale póki co nie miała czego. Szkarłatny umiał wszystko to co ona lepiej. Kiedyś na pewno znajdzie coś co będzie mogła mu zaoferować w zamian ale póki co nic nie mogła.
– Dziękuję za to że poświęciłeś mi czas na naukę mediacji. Jestem ci niezmiernie wdzięczna – Odpowiedziała.
Stanęła znów na łapy. Przez chwilę zastanowiła się. Czego mogła się jeszcze uczyć ? Póki co chyba niczego. Może w przyszłości ponownie będzie się u niego uczyć.
– Póki co to chyba tyle. Jeszcze raz dziękuję za naukę. Jestem ci niezmiernie wdzięczna – Powiedziała radośnie.

[Szkarłatny Księżyc]

//Masz pomysł na jakieś jeszcze fabu, czy kończymy?

Skinął łbem do Szmaragdowej, która najwyraźniej się powtarzała. W duchu nieco ta wdzięczność go rozgrzała, ale nie dało się po nim tego poznać. Czy kiedykolwiek cokolwiek dawało?
– Zawsze do usług – skinął delikatnie łbem mówiąc nieco więcej niż zamierzał. Uśmiechnąłby się do niej, gdyby nie fakt, że to do niego nie podobne. Przeważnie wydawał się być zdystansowany i neutralny. Zastanawiał się przez chwilę, czy samica rzeczywiście nie ma czego się już u niego uczyć, czy po prostu nie chce sprawiać kłopotu. Wyglądała na taką, która niekoniecznie kryje prawdę więc uznał, że po prostu nie ma już niczego do nauki.

[Zmierzch Gwiazd]

// Jeżeli masz czas to prosiłabym jeszcze o naukę Biegu na II

Zastanowiła się chwilę. Skoro już tu są to może Szkarłatny ma czas pouczyć ją czegoś jeszcze ? Wygląda na to że ma czas na kolejną naukę. Raczej bieg dużo czasu nie zajmuje. Prawda ?
– Czy mógłbyś mnie podszkolić jeszcze w biegu ? – Zapytała. – Wydaje mi się że słabo biegam... – Powiedziała odrobinę ciszej i z lekka nieśmiało.
Przecież trudno jest się przyznać że nie umie się dobrze biegać.Może trochę zbyt mu się narzucała ? Praktycznie dopiero się poznali. Uśmiechnęła się ponownie do Szkarłatnego. Nie przeszkadzało jej to że jest trochę oschły. Każdy smok jest inny i ona to rozumiała bardzo dobrze. Spojrzała się na Szkarłatnego i czekała na jego odpowiedź.

[Szkarłatny Księżyc]

//Musimy w twoich postach łącznie napisać 350 słów. Myślę, że to nie będzie problem. Możemy to rozdzielić na dwa-trzy. Zależy jak Ci wygodniej.

Skinął łbem na jej prośbę, zajmując wygodniejszą pozycję kiedy siedział.
– Przypomnimy sobie najpierw podstawy, a potem zadam Ci ćwiczenie. Pokażę Ci wszystko, a potem ty powtórzysz. Wiem, że już to potrafisz, ale dobrze jest sobie wszystko przypomnieć – wyjaśnił i podniósł jakże ciężki zad z ziemi. Przyjął pozycję do biegu, po krótce przypominając o co chodzi.
– Łapy szerzej, przednia prawa i tylna lewa do przodu. Łeb nieco w dół, ogon do góry. Nie za bardzo, ma Ci być wygodnie. Skrzydła przyciskasz do ciała. Potem ruszasz, przebierając energicznie łapami – powtórzył, ruszając przed siebie i wykonując to, o co przed chwilą ją poprosił. Po chwili się zatrzymał.
– Przebiegnij się jakiś dystans, aby delikatnie się zmęczyć. Może być do tamtego drzewa, zrób tam dwa okrążenia i wróć z powrotem. Pamiętasz jak się skręca? Wyginasz ciało w łuk, do wewnątrz zakrętu. Ogon kierujesz na zewnątrz, aby utrzymać równowagę. Uważaj też, aby nie potknąć się o łapy – poprosił, ponownie siadając i obserwując jej poczynania.

[Zmierzch Gwiazd]

Skinęła łbem po usłyszeniu jego słów. To miłe z jego strony że tak jej pomaga. Naśladując Szkarłatnego, ona również zajęła pozycję do biegu. Rozstawiła lekko łapki ustawiając prawą przednią i lewą tylną do przodu. Opuściła nieco łeb. Ogon trzymała nad ziemią. Ugięła lekko łapki i przycisnęła skrzydła do ciała, żeby jej nie przeszkadzały podczas biegu. Spojrzała na to , jak wykonuje to jej nauczyciel. Spojrzała na wspomniane drzewo i... wystartowała ! Pognała jak strzała, przebierając szybko łapkami. Dystans jaki dzielił ją od drzewa zmniejszał się z każdą chwilą. W końcu do niego dotarła. Teraz czas na te dwa okrążenia ! Zamierzała okrążyć drzewo z prawej strony. Wygięła ciało w łuk. Głowa w lewo, ogon na zewnątrz – w prawo. Okrążyła drzewo i ponownie wyszła na prostą biegnąc w kierunku Szkarłatnego. Przebierała łapkami szybko, ale ostrożnie. Przecież nie chciała się potknąć i wylądować prosto na pyszczku ! Co to, to nie ! Powoli zwolniła tępo. Nie chciała wbiec w starszego Adepta. W końcu zatrzymała się przed nim. Czekała na jego słowa. Nie wiedziała czy dobrze wykonała ćwiczenie czy też w czymś się pomyliła. A może o czymś całkowicie zapomniała lub tego nie wykonała?

[Szkarłatny Księżyc]

Obserwował uważnie Szmaragdową, jak wykonywała zadane przez niego ćwiczenie. Kiedy je skończyła, skinął jej głową.
– Dobrze. Widzę, że się postarałaś – zauważył, kiedy obserwował jej determinację podczas biegu. Wyhamowała odpowiednio, podobnie było z wykonaniem zakrętów dookoła drzewa.
– Czas na kolejne ćwiczenie. Teraz poćwiczysz równowagę w zakrętach. Chodź – podniósł zad i ruszył w stronę najbliższego skupiska drzew. Kiedy dotarli, przystanął na granicy.
– Wykonasz teraz slalom dookoła drzew wzdłuż linii granicy tego lasu. Dzięki temu łatwiej będzie mi Ciebie obserwować. Pamiętaj o podłożu. Drzewa mogą mieć wystające korzenie i czasem będziesz musiała unieść wyżej łapy, aby je ominąć. Podobnie z kamieniami. Jak natrafisz na jakiś większy przeskocz go, nie omijaj. To będzie dla Ciebie dodatkowe zadanie – zaproponował i usiadł jakiś kawałek od miejsca wyznaczonego na ćwiczenie. Zachęcił Szmaragdową gestem łapy.

[Zmierzch Gwiazd]

Poszła za nim tak jak jej polecił. Lekko się zmęczyła pierwszym ćwiczeniem ale nie zwracała na to większej uwagi. Wysłuchała polecenia Szkarłatnego. Jeszcze nigdy nie robiła slalomu. Trzeba spróbować, bo przecież kiedyś musi być ten pierwszy raz ! Ponownie ustawiła się w pozycji do biegu. Łapki ugięte, i lekko rozstawione. Ogon nisko nad ziemią, głowa również. Skrzydła przycisnęła do ciała. I ponownie wystrzeliła jak strzała. Wygięła ciało w łuk. Pierwsze drzewo okrążyła z lewej strony. Ogon ustawiła bardziej na zewnątrz natomiast głowę do wewnątrz. Starała się nie potknąć o korzenie. Dlatego też podnosiła łapki trochę wyżej. Teraz czas na kolejne drzewo. Tym razem musiała je ominąć z prawej strony. Ponownie wygięła ciało w łuk i tym razem głowę przechyliła z lewo nie w prawo tak jak przy poprzednim skręcie. Ogon skierowany na zewnątrz drzewa. Zauważyła większy kamień. Tak jak polecił jej Szkarłatny, nie ominęła go lecz przeskoczyła. Ugięła bardziej łapki i odbiła się od ziemi starając się żeby przeskoczyć kamień a nie wylądować na nim. Udało jej się to ! Kolejne drzewa pokonała podobnie jak poprzednie. Ciało wygięte w łuk, głowa do wewnątrz a ogon do zewnątrz. Gdy już pokonała całą trasę również biegiem wróciła do starszego adepta. Przebierała łapkami szybko. Przy tym ćwiczeniu zmęczyła się o wiele bardziej niż przy poprzednim. Jej oddech był szybszy, rytm serca również. Zatrzymała się i spojrzała na Szkarłatnego kolca. Tym razem również wykonała dobrze ćwiczenie czy coś musi dopracować ?

[Szkarłatny Księżyc]

Obserwował uważnie jej poczynania i pomimo faktu, że już po pierwszym ćwiczeniu młoda się zmęczyła, samiec nie zamierzał jej odpuścić. Wybrał takie zadanie z którym wiedział, że samica sobie poradzi. Będzie to dla niej wysiłek, owszem, ale przecież ćwiczenia tego wymagają. Nie wiedział, czy Szmaragdowa też się tak czuła, ale on zawsze miał satysfakcję, kiedy czuł, że jego mięśnie pracują i że robi postępy. Kiedy skończyła i na niego spojrzała, ten odparł.
– Dobrze. Na tym możemy zakończyć. Potrzebujesz pomocy z czymś jeszcze? – zapytał.

//Raport bieg II;