Prastare Drzewo

[Kreatywny Kolec]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Nurt rozglądał się dookoła, przyglądał się liściom w górze a może by je namalować? Wyglądają pięknie kiedy tak światło słońca przedzierało się przez nie. Dodatkowo były to brzozy które bardzo lubił, samiec tak myślał i marzył az tutaj usłyszał jak młodzik ucieka. Chyba myślał że jest w niebezpieczeństwie ale on nawet lubił pisklaki, tyle że jakoś nie miał zbyt dużej cierpliwości do nich
– A ty dokąd się wybierać co? Ty chyba spać a może ja Cię obudzić?

[Dzwonna Łuska]

Koral w momencie odezwania się Kreatywnego, ponownie zastygła w bezruchu. Zauważył mnie! Za późno! Teraz już wszystko na nic! Przysiadła na ziemię, po czym wypościła szybko powietrze z płuc, a uszki położyła po sobie. Niech się dzieje co chce! I tak wszystko jest już skończone! Sprawę jedynie polepszało to, że samiec nie wydawał się agresywny, lecz nigdy nic nie wiadomo! Kiwnęła takująco główką, nie wiedziała jak w takiej sytuacji się zachować – Powitać się, uciekać? Czy może.. To wszytko jest zbyt skomplikowane!

[Kreatywny Kolec]

Nieśmiała? Tchórzliwa? Samiec przypatrywał się jej z zamieszaniem w oczach, nigdy nie miał styczności z pisklakiem aż tak długo. Może ta tutaj jest po prostu strachliwa i tyle. To jakim cudem młody smok w ogóle jest w stanie przeżyć? On jako pisklak był ostrożny ale nie uciekał od smoka który stał w miejscu i nic nie robił. Nurt postanowił jakoś namówić mlodzika do rozmowy
– Może Ty mieć pomysł co ja mam namalować hm? Ja szukać pomysłu ale na razie nie mieć pomysłu

[Dzwonna Łuska]

Uff! Nic mi nie zrobił! Co prawda od początku była taka możliwość że jest przyjazny, ale.. Po tych całych strasznych historiach wolała trzymać się na baczność! A szczególnie przy dziwnych smokach pachnących siarką, spotkanych w ciemnym strasznym miejscu! Zatrząsła uszkami na pytanie samca, dopiero teraz zauważyła jego dziwną mowę, nareszcie zrozumiała dziwną mowę! Po tych wszystkich łamańcach językowych, używanych przez inne smoki było to naprawdę fajną odskocznią. Nieświadomie się uśmiechnęła, malować? Nigdy nie malowała, a na pewno się na tym nie znała! Po chwili kiwnęła przecząco pyszczkiem, nawet gdyby chciała nie mogłaby udzielić Kreatywnemu sensownej odpowiedzi.

[Kreatywny Kolec]

Nie udało się jej zachęcić do mówienia o ile dobrze ocenił że to samiczka, miała takie typowe cechy samic (nie, nie chodzi o jej narządy płciowe) Uderzył ogonem o ziemię ale niezbyt mocno, zaczął nim lekko ruszać na prawo i lewo zastanawiając się co by tu dalej powiedzieć. No tak! Podstawowe pytanie i którym zapomniał
– Jak Ty się zwać? Ja mieć na imię Nurt albo Kreatywny Kolec
Samiec nie lubił nierozmownych smoków, lubił dzielić się wiadomościami i co mu tam jeszcze wpadło do głowy. Może pisklaki nie lubią mówić? Nurt wpadł na jeszcze jeden pomysł
– Czy Ty chcieć pomalować? Ja Ci chętnie pokazać jak zrobić kolor z darów natury i gdzie najlepiej malować

[Dzwonna Łuska]

// Jesteś dziwny!

– Ko-Koral.. – Wyszeptała, po czym nerwowo przycisnęła pyszczek do futerka. Może to źle że Kreatywny dowiedział się o jej imieniu? Zamyśliła się, jednak następne pytanie wyrwały ją z tego stanu. Nigdy nie malowała, więc skąd miała wiedzieć czy chciałaby spróbować? Lecz.. Czemu by nie? Kiwnęła nieśmiało takująco główką, wydawał się miły.. Jednak nadal miała się na baczność.

[Kreatywny Kolec]

//No co Ty :"D

Eh jakiś ciężki przypadek z tego pisklaka, nadal zastanawiał się jak Koral jest w stanu przeżyć będąc takim strachliwym smokiem! Samiec czuł się poniekąd zobowiązany aby popchnąć do przodu tego pisklaka
-Ale Ty musieć iść ze mną bo potrzebne jest jakiś owoc i kora drzewa najlepiej brzoza. Czy Ty wiedziec jak wyglądać brzoza? To takie drzewo co mieć białą korę więc Ty się za nią rozglądać dobrze?
Nurt ruszył do przodu rozglądając się za owocami lub jakimiś dorodnymi, dużymi liśćmi oraz mchem i kałużą ogólnie wodą. W najgorszym wypadku weźmie się żywicę ale woda i tak jest potrzebna! Obejrzał się czy Koral za nim ruszyła czy nie a jak nie to zachęcił ją
– Żwawo Koral, Ty nie możesz tak wszystkieo się bać. Ja i ty musieć korzystać z życia pamiętaj o tym

[Dzwonna Łuska]

Kiwnęła główką, oczywiście że wiedziała jak wygląda brzoza! Przez chwilę jeszcze siedziała na swoim miejscu jednak wstała błyskawicznie na cztery łapki, kiedy Kreatywny się odezwał. Ja też się korzystam z życia, tylko inaczej!: Pomyślała rozglądając się za składnikami, najpierw skupiła się na korze, szybko zlokalizowała drzewo po czym podeszła do niego chwytając odstający kawałek pazurkami. Wyrwanie nie było problemem, a szczególnie dla poł-północnych ostrych szponów! Odstawiła składnik tam gdzie wcześniej siedziała, aby następnie poszukać owoców. Niestety z nimi było gorzej, dreptała bez ładu i składu po okolicy aby po chwili się poddać i postanowić wrócić na swoje miejsce.

[Mistrz Gry.]

Nagle z ziemi wystrzeliły korzenie, które błyskawicznie oplotły łapki Koral przygważdżając ją do ziemi. Zacisnęły się boleśnie, ale nie na tyle mocno by zrobić pisklęciu krzywdę.
~ Jak śmiesz! ~ Lekko piskliwy głos przeszył okolicę. ~ Pisklę bezwstydnie obdzierające biedne drzewo z kory! Kto Cię tego nauczył, co?
Przed dwójką smoków pojawiła się najprawdziwsza Alayela – duszek opiekujący się naturą.

[Kreatywny Kolec]

Widząc jak ta zrywa korę z drzewa chciał zareagować, zapomniał jej powiedzieć że ma nie obdzierać rośliny ale już trudno. Zawsze zbiera się opadłą korę, Nurt twierdził że taka kora nadaje dodatkowych odcieni kolorowi. Widział to na własne oczy jak to coś co jest na wewnętrznej stronie opadła koty zmienia lekko kolor. Odwrócił się do przodu w poszukiwaniu barwników ale je zawsze ciężko się szuka. Podskoczył w górę niczym kot słysząc piskliwy głosik, kiedy ujrzał że Koral coś oplątało i pojawił się jakiś nieznany mu twór (właścicielka głosu) Samiec od razu podbiegł do małej smoczycy i zaczął ciągnąć zębami za pnącza a jak te nie chciały puścić, łypnął groźnie spode łba na nieznaną istotę
– Kim Ty być co!? Ty nie mieć prawa jej więzić, to ja zapomnieć jej powiedzie że kory nie zrywać a zebrać opadłą....Ty ją puścić, ja się teraz zdenerwować! Nie wolno krzywdzić piskląt za brak wiedzy!!!
Wypuścił dym ze swoich nozdrzy, jedyną jego bronią są pazury i kły no i też ogień ale nie wiedział czy coś to da na takim dziwnym stworzeniu które uwiezilo małą Koral.

[Dzwonna Łuska]

Dopiero po chwili zorientowała się w sytuacji, oczy powiększyły się u niej dwukrotnie a pyszczek zacisną z bólu. Szybko przeniosła wzrok na Alayelę, gdy Kreatywny próbował zedrzeć korzenie. Ah! Nie powinnam ruszać tego drzewa! – Pomyślała zaciskając pazurki.

– N-Nik-kt.. – Wypowiedziała szybko, stojąc na granicy płaczu.

– Pr.. P-Przepra-s-szam.. – Tym razem nie wytrzymała, przez co pojedyncze łezki popłynęły po jej policzku. W co ja nas wpakowałam! A co jeśli ona skrzywdzi też jego, przeze mnie? Jak zwykle musiałam coś popsuć! Raz podpalenie, a innym razem rozzłoszczenie duszka! Przymknęła powieki, tego było za dużo..

[Mistrz Gry.]

~ Smoki! ~ Prychnęła istotka. ~ Kiedyś wiedziały, że o naturę trzeba dbać. A teraz co? Niszczą krzewy, zrywają owoce. I jeszcze drzewo obdzierać będą, marnując korę!
Duszek coraz bardziej się nakręcał, racząc smoki swoją tyradą. A gdy Kreatywny Kolec zaczął gryźć pnącze, poczuł na głowie uderzenie kamienia. Niedużego, więc nawet siniaka po sobie nie pozostawi, ale z pewnością bolesne!
~ A ty co? Przyznajesz się do winy i jeszcze śmiesz krzyczeć! Poza tym, to nie świeżo wyklute pisklę. Jeszcze tego nie wie? ~ Prychnęła boginka z niesmakiem.

[Dzwonna Łuska]

Tego było stanowczo za dużo! Koral przybrała najpoważniejszą minę na jaką pozwalał jej pyzaty pyszczek po czym wytarła łezki o ramiona, niech sobie nie myśli że jej krzyki coś na to poradzą!

– N-Nie.. – Starała się jąkanie ograniczyć do minimum, a słowa wypowiadać bez żadnych emocji. Tak aby atmosfera się obniżyła, wiedziała że duszek gniewa się nie bez powodu, lecz to było przesadą!

– Ale t-te-r-raz już w-wie-em.. – Nadal próbowała zachować ton, brat robił podobnie kiedy on ją uspokajał! Na nią to działało, ale czy podziała na coś co nie jest nią? I tak wyglądało że jest w beznadziejnej sytuacji, więc czemu by nie spróbować?

[Kreatywny Kolec]

Smok uderzył nerwowo i też ze złości ogonem w ziemię, syknął na ducha i powiedział – Ty mieć problem bo smoki zrywać owoce!? A ty nie pomyśleć że niektóre smoki wolą jeść owoce? Owoce być darem natury dla W S Z Y S T K I C H. Skoro Ty mieć taki problem znaczy że tak samo wydzierać się i traktować chociażby sarny które też drzeć korę zębami lub niedźwiedzie które szukać w nich larw...albo ptaki. Wiele stworzeń tak robić i skoro ty nas się tak czepiać to świadczyć to o tobie bardzo źle! Ty się wstydzić!
Zaczekał na to co powie Koral, przez tego dziwnego stwora cała jego praca nad zniwelowaniem nieśmiałości samiczki poszła w las. Dosłownie.

[Mistrz Gry.]

Widząc skruchę maleńkiej samiczki boginka nieco ucichła. Nabrała jeszcze powietrza, jakby chciała dalej krzyczeć, ale nie wydobyła z siebie dźwięku. Złość powoli z niej ulatywała.
I wtedy Kreatywny Kolec ponownie rozpalił ogień. Smokom wydawało się, że wokół postaci Alayeli strzelały iskry wściekłości.
~ Sarny, niedźwiedzie i ptaki szukają pożywienia. A ty, bezczelny smoku? Zamierzałeś zjeść tą korę? ~ Głos duszka aż drżał ze złości. ~ Pożałujesz!
Istotka spojrzała raz jeszcze na pisklę, a korzenie puściły łapki Koral. Najwidoczniej boginka uwierzyła w przeprosiny małej. Prychnęła głośno i zniknęła.
I zdawałoby się, że to koniec burzliwej przygody, gdyby nie trzask który rozległ się niedaleko Kreatywnego Kolca. Krzewy nieopodal zaszeleściły i z cienia wyłonił się wielki, bury basior. Zeźlony duszek najwidoczniej zwabił prosto na Adepta wilka.
Drapieżnik obnażył kły, spoglądając prosto na smoka Ognia. A Koral jakby nie widział. Basior ugiął łapy i skoczył do Kreatywnego, by wylądować przy jego prawym boku. Kłapną szczękami, celując zębami w jego skrzydło.

[Kreatywny Kolec]

Och co za głupia istota! Nurt naprawdę lubił korzystać z tego co oferuje mu natura, ciekawe dlaczego tutaj pod barierą....chwila moment!!! Zgniła mówiła coś że tutaj wszyscy mają problem jeżeli chodzi o malowanie. Nim dziwny głosik znikł on wymamrotał
– Wodna smoczyca mieć rację. Wy widzieć problem w malowaniu... Ale kiedyś wy to docenić nudne szaraki...
Kiedy to coś znikło samiec westchnął przeciągle i rozluźnił się, złość w nim szybko przychodziła i mijała. Chciał sprawdzić co z małą Koral i na szczęście z zewnątrz nic jej nie było, jednak tyle udało mu do ocenić. Usłyszał warczenie i zobaczył jak staje przed nim wilk. Od razu odezwał się do samiczki
– Koral Ty musieć uciekać! Ty biegnij do stada Woda tam być bezpieczna. Szybko!
Miał nadzieję że samiczka go posłucha. Według logiki Nurta ten wilk przyszedł tutaj przez przypadek i po prostu uznał samca za zagrożenie. On nie wierzył przesadnie w magię i inne nadprzyrodzone moce. Jednak nie lubił niepotrzebnie zabijać zwierząt nie mówiąc już o walce której nienawidził. Nurt zabijał szybko ale TYLKO I WYŁĄCZNIE kiedy był głodny, ewentualnie jak ktoś był głodny i nie mógł polować. Chciał więc tylko lekko zranić wilka aby go bardziej odstraszyć. Przyjął bojową pozycję rozstawiając szeroko łapy, uginajac je w stawach aby lepiej mu było odskoczyć. Ogon i szyja w prostej lini, rogami nie miał jak niestety chronić szyi ale miał na niej niezwykle długie i ostre kolce. Skrzydła do ciała a pazury rozcapierzone, kiedy wilk wykonał skok on spróbował wykonać zręczny odskok w lewo aby wykonać unik. Chciał skoczyć na ogon lub dwa od wilka, oddalić się od niego. Kiedy robił unik zwracał też uwagę na podłoże przecież są w lesie gdzie roi się od korzeni i kamieni, wybrał więc do lądowania miejsce pozbawione przeszkód.

[Dzwonna Łuska]

Uśmiechnęła się do Kreatywnego gdy Duszek zniknął, jednak razem z uśmiechem przyłyneły długo tłamszone łezki które teraz strumieniami spływały po jej policzkach. Uważała że kłótnia z Alayelą nie była najlepszym pomysłem, ale to że chciał pomóc narażając swoje życie dla dopiero poznanego pisklaka z innego stada całkowicie zmieniało sytuację! Chciała do niego podbiec i mu podziękować, lecz gdy zauważyła wilka cofnęła się o kilka kroków zmieniając wraz pyska z powrotem na pełen strachu i zaskoczenia. Sparaliżowana strachem chwilę stała w bezruchu, jednak po słowach samca natychmiast się ocknęła po czym błyskawicznie odsuwając sie zdala od pola walki. Nie wiedziała co zrobić, uciekać? Pomóc? Zawołać kogoś? Dlaczego to się dzieje? Zszokowana całą sytuacją stała jedynie na czterech łapach gotowa do odskoku, czemu ja to zerwalam?!

[Mistrz Gry.]

Wilk w dalszym ciągu zupełnie ignorował Koral, nie zerkając nań nawet gdy się poruszyła. Wszystko wskazywało na to, że drapieżnik był karą boginki dla Adepta.
Basior poruszał się wyjątkowo szybko i błyskawicznie znalazł się w miejscu, w którym przed chwilą był Ognisty. Ale Kreatywny wykonał perfekcyjny unik i bez problemu wydostał się poza zasięg kłów przeciwnika. I teraz była jego kolej na atak.

[Kreatywny Kolec]

Na szczęście udało mu się dobrze odskoczyć, od razu odwrócił się w stronę wilka i syknął niezadowolony w jego stronę. Nurt w życiu by nie przypuszczał że to coś wezwało wilka, nadal jego mózg na to nie wpadł więc uważał ciągle za zbieg okoliczności całą akcję. Skierował się się jego stronę, wilk jest szybki ale Kreatywny ma coś równie szybkiego. Na początku początku aby zmylić wilka zrobił bardzo krótki doskok do przodu który miał nawet niecałe pół ogona długości. Chciał w ten sposób wywołać zmianę położenia wilka i jak się to udało to złapał powietrze i wypuścił je z pyska, uciskając gruczoł w gardle który spowodował powstanie strumienia lecącego ognia, kierującego się w stronę tułowia basiora.

[Mistrz Gry.]

Atak Kreatywnego był słaby. Może zbytnio się pośpieszył, a może po prostu nie miał szczęścia. Płomień, który opuścił jego pysk był wątły, a silny wiatr szalejący po okolicy nie pomagał mu dodrzeć do celu.
A jednak dotknął wilka, który nawet nie drgnął z miejsca. Zagapił się? Może myślał już o następnym ataku i za późno podjął decyzję o odskoku. Ogień z sykiem wypalił część jego futra na grzbiecie i poparzył skórę. Nie była to poważna rana, ale na pewno bolesna.
Wilk odsłonił kły i z donośnym warkotem rzucił się do Adepta. Po jego ruchach widać było, że zamierza znaleźć się przy lewym barku Kreatywnego. Jeśli mu się to uda, szybkim ruchem szczęk spróbuje rozszarpać mięso na szyi smoka.

Wilk – 1x Rana lekka

[Kreatywny Kolec]

To że zranił wilka wcale nie dało mu satysfakcji, te zwierzęta były naprawdę piękne a on go jeszcze przysmażył. Może powinien inaczej zaatakować? Dosyć rozmyślania, teraz musiał wykonać szybki unik ale zdecydował się na kontratak. Ryzykuje raną ale trudno, tak więc kiedy wilk zaczął kierować się w jego stronę, samiec przygotował się szybko. Nadal zachowywał pozycję odpowiednią do walki, zaczekał kiedy wilk był jakiś niecały ogon od niego...Wtedy przeniósł ciężar ciała na przednie łapy a tylnymi wybił się tak aby zrobić obrót o 180 stopni i spróbował sztywnym ogonem przywalić przeciwnikowi. Zachował równowagę aby nie upaść i jeżeli mu się udało od razu odwrócił się w stronę wilka.