Podziemna Jaskinia

[Popiół Przeszłości]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Opiekun popatrzył na młodą zmartwiony nie mógł tego tak zostawić, młoda była zmęczona więc samczyk wziął ją na grzbiet i wyszedł z jaskini. "Valeria... nie ważne jest co się wydarzyło, ważne jest co zrobisz dalej. Trzeba walczyć dla tych których kochamy, dla tych których możemy uratować." Przypilnował by córka była tak ułożona by nie spadła. Zaczął biec, pięknie to wyglądało, wbiegł niedaleko w pole pełne dmuchawców, piękne małe puszki pofrunęły w górę. Dobiegł do zakończenia płycizny i skoczył. Wszystko było widać bardzo dokładnie, Valeria mogła zauważyć bieg, skok tak silny i pewny. Skrzydła się rozłożyły, jedno machnięcie i już tak wysoko, szybowali...

[Alia]

Odwróciłam pysk zamyślona, wiedziałam że ojciec chce dobrze jednak zupełnie nie miałam humoru na takie rzeczy.

– Nie byłam nawet w stanie rozbić głupiego jaja...

Ukryłam pysk w łapach, myśląc co robić, dlaczego byłam taka słaba, dlaczego nie umiem się utrzymać na własnych łapach. Wprawdzie chodze w miarę normalnie ala cały czas drżę. Pamięć mam dobrą ale nie można być pewnym wszystkiego. Jednak tego że to ojciec pomógł mi się wykluć jestem pewna. Wszędzie rozpoznałabym ten błysk szponów. Wiedziałam że dla tego smoka chce walczyć. Spojrzałam na widok z góry, chciałam sobie coś udowodnić.

– Postaw mnie... Proszę, chce spróbować jeszcze raz.

[Popiół Przeszłości]

Adept wylądował, zrobił z skrzydła taką mini zjeżdżalnie po której małe ciałko spokojnie zjechało na miękką trawę. Nic nie mówił tylko obserwował, może nie był dobrym ojcem, ale starał się tak bardzo mocno. Tak bardzo mu zależało, tak bardzo nie chciał nikogo zawieść. Może nie umiał inaczej, a może nie nadaje się na opiekuna? Może jest za młody i za mało wie o tym. Kiedyś będzie musiał zmierzyć się z swoimi lękami ślepia w ślepia. Ktoś kto się nie boi jest głupcem, bo to pozwala smokowi na odwagę, na odkrywanie swojej drogi. Na jego pysku widać było niepewność...

[Alia]

– Tato, w porządku? – zapytałam z troską, patrząc na niego.

Podeszłam do niego kładąc swoją łapę na jego, chciałam go wesprzeć. Usiadłam sobie obok opierając się o jego masywną, czarną łapę. Ocierałam się pyskiem, w końcu się przytuliłam. Chciałam go wesprzeć ale nie wiedziałam do końca jak. Kochałam go ale czulam się taka bezsilna. Znowu. Ale musiałam coś zrobić, cokolwiek. Tylko co.

[Popiół Przeszłości]

Młody rodzic wytrącony z zamyśleń popatrzył na córke która akórat ocierała się o łapę czarnego. Może poczuła tą niepewność, uczucia Nocnego nie mogły przecież dotykać wszystkich obok. Więc cicho westchnął i z uśmiechem stwierdził fakty. "Wszystko gra tak jak trzeba. Wiesz, że przy tobie jestem najszczęśliwszym smokiem na świecie. Jestes moją kochaną kruszynka i nic nigdy tego nie zmieni." Zniżył pysk do jej poziomu by liznąć delikatnie jej pyszczek i bok. Kiedy to zrobił lekko otarł się brzegiem łba o białe futerko. Bardzo ją kochał, była jego ostoją i największym skarbem. Nie wyobrażał sobie, że kiedyś mogłoby jej zabraknąć w jego życiu. Sam wiedział, że musi walczyć by móc być zawsze obok.

[Alia]

– Wiem tato. Ja przy tobie też jestem bardzo szczęśliwa. Kocham cię ponad życie... Chodź poćwiczymy jeszcze, muszę w końcu nadrobić braki. Potem się pościgamy okey?

Wiedziałam jak lubi się ze mną bawić, uśmiechnęłam się do niego ciepło. Okrążyłam go, pobiegłam przed siebie jak mi mówił i... Potknęłam się. Przed okółkowa lam przez polanę i wylądowałam na grzbiecie śmiejąc się. Spojrzała w stronę ojca i usiadłam czekając na niego.

– Widziałeś? Pobiegłam!!!

[Popiół Przeszłości]

Samczyk podniusł pisklaka pyskiem. Teź cieszył się z sukcesu córki. Ostrzegł ją cicho i nadal popychał by trenowała. "Było idealnie, tylko pamiętaj nie możesz się rozpraszać. Powtarzaj sobie to co ci powiedziałem. Może spróbujemy razem?" Stanął obok przygotowując się do startu oczywiście dla niego to będzie bardziej spacer, specjalnie chciał aby młoda go przegoniła. Ogon lekko się podniusł tak samo jak pysk, dumnie, cicho, a jego wzrok był bardzo skupiony, chciał dać idealny przyklad młodej.

[Alia]

– Pewnie – odparłam gotowa do biegu.

Spojrzałam przed siebie, wyobraziłam sobie że od tego biegu zależy życie moje i bliskich. Napiełam mięśnie na łapach. Powiedziałam do ojca by mnie złapał i pobiegłam. Prawa przednia, lewa tylnia, lewa przednia i prawa tylna... Dobrze mała – pochwaliłam sama siebie. Przyśpieszyłam czując się na siłach. Pierwszy raz czułam że nie jestem słaba. Byłam taka szczęśliwa i dumna z siebie. Biegałam tak długo pilnując czy ojciec jest w pobliżu. Nie chciałam go stracić z oczu.

[Popiół Przeszłości]

Ojciec był ciągle taki dumnym biegł tak blisko. Już chyba bliżej się nie dało, pomyślał jak sam pierwszy raz biegł. Musiał mieć na prawdę dużo determinacji, chociaż pamiętał jakby to było wczoraj jak Krwisty Kolec kiedyś znany jako Grzmot ścigał się z nim i co ważniejsze dał mu wygrać. Teraz jego kolej, w tym wyścigu niby upozorował upadek. No i młoda wygrała, to wyglądało tak realistycznie, że sam Nocny poczuł lekki ból w okolicy prawego skrzydła o które się potknął. Młoda wygrała, a nauczyciel leży. No nieźle... co jeszcze się wydarzy? Cichym mruknięciem pochwalił córkę i dał jeszcze parę istotnych wskazówek. "Bardzo dobrze, jesteś szybka, nawet ja nie nadążyłem." Zachichotał jak malutki pisklak burczącym gardłowym głosem i dodał. "Teraz nie powtarzaj sobie już reguły, patrz przed siebie i spróbuj skręcić biegnąc, pamiętaj aby przed skrętem lekko zwolnić. Widziałaś to u mnie już parę razy więc nie powinnaś mieć problemu" Samczyk syknął, chciał się podnieść, ale i tym razem coś nie wyszło. Był cały i zdrowy tylko trochę się poobijał...

[Alia]

– Dobrze, nic ci nie jest? – spytałam z troską.

Pobiegłam kawałek przed siebie, nieco zwolniłam tak jak dużo razy widziałam to u niego i skręciłam, lekko się poślizgnęłam ale szybko odzyskałam równowagę i biegałam wokół ojca. Wiedziałam że udawał i dał mi wygrać. Jednak nie dałam tego po sobie poznać. Okrążyłam go kilka razy w jedną i drugą stronę i stanęłam zdyszana obok niego. Spojrzałam na skrzydło, coś mi tu nie grało, na ogół od razu wstawal... Martwiłam się.

[Popiół Przeszłości]

Szczęśliwy rodziciel jeszcze trochę poleżał. Może musiał trochę odsapnąć, ostatnio miał tyle na grzbiecie, szkolił każdego kto tylko zechciał i sam jeszcze pobierał nauki. Przewrócił się na grzbiet, dotknął pyskiem jej białego ciałka. Lekko się uśmiechnął, wziął ją na swój brzuch i ją liznął. Pogłaskał jej pyszczek jednym z szponków, nauka szła tak szybko i łatwo. Młoda nie była do końca jego, ale czarny samiec kochał je jakby sam wynosił te jajo. To by było obłędem, tak by niektórzy powiedzieli, ale ten smok był wyjątkowy. Bogowie dali mu ślepia by obserwował, nos by węszył, czucie by dotykał, smak by smakował i słuch by wysłuchiwał. Tylko w jednym celu... by rozwijać w sobie i innych cel życia. Sens istnienia, nadzieje przetrwania... Miłość tak szeroko pojętą, tak znikomą w tych czasach. O dziwo sam nigdy jej nie doświadczył za młodziaka, nauczył się poprzez idee. Honor, oddanie, poświęcenie, lojalność i ta właśnie miłość były priorytetami by pomagać innym. W jego ślepiach widać było zmęczenie, ale pomimo tego adept zaraz się podniósł. Padał by wstać i wstawał by paść... Oby wystarczyło mu sił by nieść te brzemię dalej, by dojść do wiecznego domu. Z swoją wielką wymarzoną rodziną. Jeżeli chodziło o nauki to koniec, w bieganiu nie było nic trudnego, już po wszystkim. Nauczyciel i uczeń jak jedność, już na zawsze.

/// Raport Bieganie I

[Alia]

Jak trochę odpoczęliśmy z ojcem to wyciągnęłam się i na powrót usiadłam obok niego, za niedługo będę miała czwarty księżyc a tu tyle nadrabiania. Nie było na co czekać. Musiałam chociaż połowę nadrobić w tym księżycu. Spojrzałam na ojca czy wszystko w porządku i rozprostowałam nogi okrążając go powoli.

– To co tato? Uczymy się skakać? – spytałam spokojnie, stojąc przed nim dumnie.

[Popiół Przeszłości]

Pysk nauczyciela lekko się zamknął i pokazał się na nim lekki uśmieszek. Kiwnął znacząco łbem, życie jest za krótkie by wiecznie leżeć. Odpoczynek był ważny, ale o wiele ważniejsze dla starszego smoka były idee, powinność, obowiązki... Uczenie tak zdolnej smoczycy to sama przyjemność. Tym bardziej jeżeli to własne dziecko, jedyne i najukochańsze. Słyszał pogłoski że został znowu ojcem, ale to może tylko zwykłe plotki. Nie było czym się przejmować, musiał przyzwyczaić się do roli ojca. Zdawałoby się to proste, ale to taka wielka odpowiedzialność, czuwał nad swoją malutką kuleczką by nawet nie otarła się o trawę. Może był nadopiekuńczy, ale na pewno nikt mu nie powie że za mało okazywał swoją miłość do dzieci. To najgorsze, kiedy własne pociechy wykrzykują, że czują się niechciane. To coś strasznego.... nigdy w życiu...nie znowu...nie. Po tej małej refleksji odpowiedział opanowanym tonem. "Widzę, że masz już w umyśle cały plan nauczania. Oczywiście zaraz ci wszystko wyjaśnię." No skakać nie będzie, bo skończyło by się rozwaleniem jaskini i łbem adepta poza tym dziwnym, ciemnym terenem. Jednym słowem byłoby śmiesznie i boleśnie. A bez medyka ziemi lepiej nie ryzykować. Jeszcze coś się zawali... nie ma mowy. Malutka mogła spokojnie biegać i skakać, jej małe ciałko nie miało nawet szans by dotknąć górnej części jaskini. Z ciemnego pyska rodzica wyszły wolne, dokładnie wyrecytowane słowa. "W tym też nie ma nic skomplikowanego. Tak jak stoisz, zginasz łapy i się wybijasz. Najmocniej jak umiesz, pamiętać trzeba tylko o równowadze. Wszystkie łapki muszą się wyprostować w tym samym czasie. Pysk trochę wyżej, ogon wyprostowany, jakbyś zboczyła w powietrze będziesz mogła sobie pomóc nim z powrotem wrócić to upragnionej pozy. Pozostało nam tylko lądowanie, po prostu lądujesz tak jak stoisz do tej samej pozycji. Tu też trzeba pamiętać o pierwszej zasadzie, z jedną zmianą. Wszystko jest na odwrót, łapki lekko zginają się, dotykają ziemi, a potem się prostują. To łatwe jak listek na wodzie... Spróbuj do mnie skoczyć. Prosto w skrzydełka ojca" Aby być przekonującym wyciągnął do niej szponki całkowicie rozłożone, to było słodkie, jakby zapraszał ją by się przytuliła. Większej motywacji chyba nie było dla tak małego pisklaczka.

[Alia]

Kiwnęłam łebkiem. No dobrze przecież to nie może być trudne. Ogon wyprostowany, pysk wysoko, okey. Zgięłam i wyprostowałam łapki ale nie tak równo jak powinnam. W efekcie zaryłam pyszczkiem w ziemi. Bolało. Jednak nie tak bardzo jak myślałam. No cóż trening czyni mistrza. Wstałam otrzepując się z kurzu, cofnęłam się kawałek i powtórzyłam wszystko jeszcze raz. I znów wyprostowałam łapki nierówno a mój pyszczek znów znalazł się w ziemi. Eh... No to jeszcze raz. Do skutku.

[Popiół Przeszłości]

Kiedy się na to patrzyło robiło się smutno. Ale wszystko da się ułatwić, mianowicie maddara to bardzo przydatna umiejętność. Wystarczyło, że samczyk zamknął ślepia i po chwilce młoda już padała na mięciutką gąbeczkę. Te mięciutkie coś było wszędzie. Ale byłaby zabawa, skakać i się ganiać po takim czymś. Miłe w dotyku, lekko żółte jak promienia rannego słoneczka. Teraz Nocny mógł na to patrzeć, na pewni niedługo córka zrobi krok do przodu. Najważniejsze że się starała i była uparta. Dokładnie jak jej ojciec, nie ważne jak ale do celu. Z ciemnego łba wyszło jeszcze parę rad. "Już prawie, prawie. Wyobraź sobie że skaczesz przez kamyczki, twoim celem jest znaleźć się po drugiej stronie... Powtarzaj sobie główne zasady, na pewno się uda." Ogon w gotowości osłaniał ścianki jaskini, nie ma nawet szparki by się gdzie kolwiek wywalić czy uderzyć. Bezpieczeństwo na pierwszym miejscu.

[Alia]

– Nie jesteś nadopiekuńczy? To chyba nic złego jak się przewróce. I tak mam już ułożony plan nauk muszę przecież tyle nadrobić.

Faktycznie fajnie by było się po tym ganiać. Ale nie teraz. Pysk trochę wyżej, wyprostowałam ogon, zgięłam łapki. Wyprostowałam wszystkie na raz. Zachowałam równowagę i nawet nie zboczyłam. No dobrze połowa za mną. Teraz trzeba wylądować. Zgięłam łapki a gdy dotknęłam ziemi wyprostowałam delikatnie. Ale to nie był mój cel. Miałam wskoczyć czarnemu samcowi w skrzydła. Skończyłam parę raz, już miałam wykonać ostatni skok, już byłam w powietrzu i... Rozpłaszczyłam się na jego masywnej czarnej piersi i spadłam na ziemie. Hmmm... Coś zdecydowanie mi nie wyszło. Zdecydowanie zboczyłam gdzieś. No dobrze... Skoczyłam raz jeszcze, pomagałam sobie ogonem gdy zbaczałam i w końcu udało mi się dotrzeć w skrzydła ojca wtulajac się w nie.

[Popiół Przeszłości]

To pierwsze rzeczywiście nie wyszło. Ale ta druga próba była już całkiem udana. Nocny złapał skaczącą uczennice i ją przytulił do siebie. Ciesząc się zaczął ją lizać, od ogona aż do białego końca pyszczka. A wszystko tak łaskotało, przynajmniej młoda była czysta. Chyba matka tak go nie lizała jak on, widać było zapał i ten lekki uśmiech. Skrzydła objęły puchatą samiczkę w całości. Ogon drżał zadowolony, chwalił ją i chwalił. Pierwszy skok jego dziecka, chyba nigdy nie myślał że dożyje takiej chwili. Wyszeptał jeszcze jedno."Kocham cię bardzo mocno, ale popracuj jeszcze nad płynnością ruchów. Dynamika, czyli przepływ powietrza przez ciało. Oddech musi być spokojny, a skrzydła muszą być mocno zamknięte i przyciśnięte do ciała... Po tym wszystkim myślę że przeskoczysz każdą skałę..." Czarny zanucił melodie z serca, spokojną. Tak jakoś mu przyszło na myśl, wyobraził sobie gwiazdy. Miękka gąbeczka zniknęła, a nad ich łbami znowu pojawiły się małe świetliki. Jak gwiazdki tylko dla Valerii, piękne robaczki, wspaniałe światełka, takie ciepłe.

[Alia]

Spojrzałam na świetliki, potem na tatę. Wysłuchałam go uważnie i wtulona chwilę odpoczywałam, wsłuchana w melodię szybko zasnęłam. Kolejną już noc miałam koszmary. Śniło mi się że jakiś smok dopada moje biedne, małe, bezbronne siostry, a ja nic nie mogę zrobić. Zerwałam się ze snu krzycząc "Lyra" czyli imię jednej z sióstr. Zdyszana rozglądnęłam się, zorientowałam się że jestem w jaskini z ojcem, a to co widziałam to tylko sen. Odetchnęłam z ulgą mimo że nadal drżałam.
Nie, Valeria uspokój się – pomyślałam karcąc się – Nic im nie jest. A jeśli ktoś lub coś naprawdę je dopadło – odezwał się drugi glos w mojej głowie – musisz być gotowa na wszystko. Musisz wziąć się porządnie za naukę. Nawet jeżeli twoje małe białe ciałko ma paść. – mowiłam sobie dalej. Ale jeśli padniesz to nigdy ich nie zobaczysz – od powiedziałam sama sobie.
Przypomniałam sobie jak malutka Lyra się do mnie tuliła, byłam wtedy taka szczęśliwa, myślałam że mam przy sobie cały smoczy świat. Tak bardzo ją kochałam, dwie pozostałe też ale Lyra była dla mnie wyjątkowa.
Zeszłam na ziemie dalej ćwiczyć, uspokoiłam oddech, złożyłam skrzydła i trenowałam póki nie doszłam do perfekcji. Nie mogłam pozwolić sobie w przyszłości nawet na jeden mały błąd.. Gdybym taki popełniła... Chyba okryłabym się wstydem nie mówiąc już o tym ilu bym zawiodła... Ojca, matkę, siostry jeszcze mnie dobrze nie kojarzą ale jak podróżna i usłuszą o nieudolnej starszej siostrze... Nie, nie pozwole by sie za mnie wstydzili.
Od kiedy wstałam nic nie liczyło się poza treningiem. Chciałam być najlepsza, chciałam być silna. Zrobić wszystko by jak najlepiej chronić moje trzy kochane siostrzyczki.

[Popiół Przeszłości]

Adept posłuchał, pomerdał zdziwiony pyskiem. Czy on dobrze usłyszał? Lyra... a to rzecz czy imię? A może nazwa jakiegoś nowego miejsca lub zaklęcie maddary? Na początku czarny próbował rozkodować ten dziwny wyraz w umyśle, ale nic mu nie przychodziło na myśl. Nigdy nie słyszał tak dziwacznej kupki sylab. Ale miał zagwozdkę, w końcu już utonął w rozmyślaniach. Jak już zobaczył, że młoda poradziła sobie z pokonaniem koszmary spojrzał na nią i zbliżył pysk. Powąchał białe futerko córki, niczym innym nie pachniało tylko jej ognistym stadem. To w tym wieku ma się już adoratorów? To się pomału nie mieściło w psychice, przecież to skandal. Samiec zbulwersowany zmierzył córkę wzrokiem chcąc jakich kolwiek wyjaśnień. Jak mogła mu o tym nie powiedzieć. Przecież to takie istotne i chciałby wiedzieć o wszystkim co przeżywa jego młoda następczyni. Ogon już niespokojnie uderzał o kamienną posadzkę. Szponki zacisnęły się nerwowo, jak mógł przegapić tak ważny szczegół. A może coś zrobił nie tak? Czyżby zaniedbał ostatnio swoje obowiązki, już robił wszystko co tylko można. I chyba to ciągle za mało, ślepia widocznie się uspokoiły, westchnął ciężko. Co się stało to już się nie odstanie, a jako dobry ojciec musiał z nią to obgadać. Lubił rozmawiać, ale chyba nie na takie pytania. Zmartwił się o jej bezpieczeństwo, wyrzucał sobie że Valeria powinna z nim mieszkać. Przynajmniej wiedziałby że jest bezpieczna. Tu już nawet nie chodziło o zaufanie do Krwistej, Nocny był pewien i dałby sobie łapy odciąć, że młoda nigdy by w jego obecności nawet o kamień by się nie skaleczyła. Po tej dziwnej kontemplacji wybił z siebie wreszcie trochę słów. "Valeria...kochanie...czemu mi nie powiedziałaś?" Starał się być wyrozumiały, ale czuł ból i złość. "Przecież...ja...chcę ci tylko pomóc, wiem że mnie długo nie ma, ale nie wiem...czy mógłbym zrobić dla ciebie coś jeszcze...." Czuł się związany, zniewolony przez własne zasady które wyraźnie mówiły, że nie można nikomu przekroczyć granicy stad. Gryzł się tym tak bardzo, nie chciało mu się płakać, ale było mu tak bardzo przykro. Obwiniał się, że tak mało czasu razem spędzają, chciałby być przy niej zawsze i wszędzie. Tutaj nauki musiały poczekać, to na prawdę istotna sprawa...

[Alia]

– Co? A... Nie po prostu... Miałam dziwny sen... Chyba jeszcze się nie dobudziłam... Nic się nie dzieje – odparłam widząc jego zachowanie. Po chwili doszło do mnie że i siostry to jakiś mój chory wymysł. W końcu jestem jedynaczką – Nie wiem co pomyślałeś Ale mówie ci o wszystkim, nic nie ukrywam.

Zamyśliłam się po tym. Może to znak że nie będę sama? A może ostrzeżenie? A może to miało mnie zmotywować do nauki? Nie wiem ale działało nader skutecznie.

[Popiół Przeszłości]

Ciemny smok zmierzył pisklaka jeszcze raz wzrokie. Ta wyobraźnia... Ciągle płata figle i to jak widać nie tylko jemu. Chciał być pewny więc utwierdził młodą w słusznym przekonaniu. "Bez względu co by się stało zawsze będziesz moją najukochańszą córką. Nigdy nie będe kochać nikogo i niczego tak bardzo jak ciebie. Nic nie będzie ważniejsze... " Przytulił młodą i wrócił do nauki. "Umiesz prawie już wszystko, zrób jak prosiłem wcześniej, a uznam że jesteś gotowa na ostateczny test" Nocny pogłaskał delikatnie pyszczek młodej ognistej, to piękny dzień. Miał tylko nadzieję, że zawsze będą tak blisko siebie. Potrzebował tego tak bardzo mocno...