Mała plaża

[Powściągliwa Łuska]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Lyra spojrzała tylko podejrzliwie na wodę. No cóż, nie wygląda zbyt groźnie, to można wchodzić, prawda? Widząc reakcję Etny i to jak zaczęła dookoła skakać lekko się przestraszyła. Ale jak sama Etna rzekła, było to spowodowane jakimiś żyjątkami. Cóż, skoro jej siostra dalej żyje to nie jest to jakieś zabójcze. Weszła więc do wody na taką głębokość jaką chciała Rek.
– Nie jest źle, mogło być gorzej. Trochę spowalnia ruchy, ale da radę się do tego przyzwyczaić.

[Alia]

Weszlam do wody, powoli by nie płoszyć żyjątek, zdjęłam z ogona Etny szczupaka, lekko się usmiechajac do siostry, przez myśl mi przeszło czy w ogóle pamiętają to ciepło z okresu gdy były w jaju, ale nad tym zastanowie się w czasie wolnym, o ile taki znajde. No nic, weszlam nieco głębiej niż siostry bo byłam wyższa.

– jest całkiem nieźle... Trochę chłodno ale da się wytrzymać..

[Milknący Szept]

Etna weszła do wody, jednak pyszczkiem w stronę głębi, bo jakże mogło być inaczej? Wtedy zaczęła się miotać, najpewniej domagając się uwagi. Czy Krwawa była zbyt zajęta? Samiczki jedna po drugiej weszły do rozgrzanej wody, a Misterna podeszła do Etny, torem swojej drogi odgradzając pozostałe młode od głębszej części jeziora. Valeria zsunęła z ogona siostrzyczki niewielkie, zielone coś, co zapewne było Etnową pułapką na ten dzień.
Szieścioksieżycowego pisklęcia Rek na łapy nie mogła wziąć, więc usiadła przed Etną, położyła jej jedną łapę na barku, drugą na łebku i pogłaskała ją uspokajająco. – Ryby nie pływają tak blisko brzegu. Spójrz, musiałaby brzuchem wadzić o piasek, a tego bardzo nie lubią. Nie lubią też hałasu ani jak woda mętnieje, dlatego dawno ich nie ma już w tej części jeziora. Dlatego każda z was może czuć się bezpiecznie. Może jakiś wodorost osiadł na piasku? Już dawno go nie ma. Przejdź się, pomyśl co czujesz, gdy brodzisz przez wodę. – Poprosiła Etnę.
– Valeria, przejdź bliżej Lily i Lyry, część jeziora jest ogrzana, Etna jest po prostu blisko tej granicy, dlatego jest ci chłodno. – Powiedziała najstarszej z samiczek, stając za Etną, by od boku mieć wgląd na wszystkie pisklęta gdy tylko Valeria zajmie swoje miejsce. Nie spodziewała się odpowiedzi po Lily, nie czekała na nią. Za to zauważyła, że reszta z sióstr mówiła głównie o odczuwanym komforcie. – Tak, woda jest gęsta i spiesząc się ciężko utrzymać równowagę. Ale jest coś, co bardzo was teraz też interesuje. Woda was wypycha. Nie z jeziora. Ale do góry. Rozłóżcie swoje skrzydła, odejdźcie od brzegu. Zauważycie, że zawiśniecie na powierzchni wody. Nie spinajcie swoich ogonów, a zauważycie, że również one kładą się na wodzie, co w pływaniu jest bardzo istotne. Jest wszak waszym sterem, podobnie jak gdy biegniecie czy latacie, jak część z was przekonała się dziś rano. – Opowiedziała samiczkom, prosząc je o kolejną rzecz. Miała nadzieję, że każda z nich jest na równi zainteresowana dzisiejszym dniem.
– Gdy już stracicie grunt, zachowajcie spokój. Woda jest waszym przyjacielem. Nie pozwoli wam zagłębić się, jeśli tego nie zechcecie. Za to postarajcie się poruszać łapkami. Tak, jak podczas truchtu, naprzemiennie. Ale wykonujcie bardziej koliste ruchy. W górę w dół, w przód i w tył. Złączcie palce, poruszajcie nadgarstkami w rytm taktów, by zbierać w nich wodę. Wypychajcie ją za siebie i w dół, unośćcie pyszczki, a zobaczycie jak łatwo jest poruszać się w przód w wodzie, nie wykorzystując wcale dużo siły. Oczywiście im więcej jej włożycie w płynięcie, tym będziecie szybsze. Etna, jeżeli zechcesz, spróbuj wyprzedzić siostrzyczki i pokazać im jak powinien wyglądać smok z tyłu gdy płynie. – Poleciła trzeciej z sióstr miotu Krwawej. Jej energię można spożytkować w dobrym kierunku. Misterna w to wierzyła. Zarazem ta dostała nieco więcej uwagi niż inne samiczki, może ją to uspokoi? Sama Rek weszła głębiej do wody, lecz nie rozkładała skrzydeł. Były zbyt smukłe i długie, więc utrudniłyby jej manewry w wodzie. Zamiast tego zagarniała wodę bardziej w dół by utrzymać głowę swobodnie nad wodą.

//Poprawcie sobie wiek na 6ks w profili, możecie też zerknąć na temat o dojrzewaniu smoka
Następny spodziewany post Rek: 23.01. godzina 16:00-17:00

[Obsydianowa Łuska]

Etna spojrzała się na swoją ciocię lekko zdziwionym wzrokiem. Wiadomo była, że jest jednak osobą, która wolo jednak zawsze być teraz hopla do przodu, ale teraz... Zanurzyła spowrotem swoje małe nóżki w tym jeziorku i spojrzała się na ciocię.
-Mokro. – Odpowiedziała i lekko się przy okazji zaśmiała. Obserwowała spokojnie ciocię oraz ruchy, które prezentowała. To było takie różne, takie dziwne...
–‎Dobrze... No to siup. – I skoczyła delikatnie do toni jeziprka, rozpluskując nieco wodę. Skrzydła przy bokach, łapki jak u pieska. Machała też początkowo ogonem, by utrzymać sobie łepek nad powierzchnią wody. A teraz po prostu zaprzestała jego używania, tylko był na wodzie dosyć sztywno. Jej ruchy z początku były dosyć chaotyczne, dopóki nie zauważyła podobieństwq do biegania. Teraz to przypominało coś w stylu pospiesznego truchtu. Zagarniała wodę do dołu, by potem wypchnąć ją do tyłu.

[Powściągliwa Łuska]

Tak jak ich nauczycielka chciała, Lyra rozłożyła skrzydła by położył się na wodzie. Potem dalej idąc za instrukcjami samiczki zaczęła iść dalej od brzegu. Początkowo lekko się wystraszyła kiedy straciła grunt, ale postanowiła zaufać Rek. Nie spięła też ogona, choć bardzo chciała. Ruszyła kilka razy łapkami uprzednio złączając palce. Zaczęła wykonywać nimi jakieś chaotyczne ruchy, by w końcu znaleźć taki rytm który ją usatysfakcjonuje. Naprzemiennie, lewa przednia prawa tylna poruszała nimi w przód i w tył, by zaraz po nich do akcji wykonując taki sam ruch dołączyła prawa przednia i lewa tylna. I tak oto Lyra jakoś sunęła do przodu. Nie robiła tego szybko, bo bardziej zależało jej na technice niż na wyścigach.

[Wieczna Perła]

Lily póki co nie mogła myśleć. To ciepło ją rozpraszało. To ciepło, ta woda... prawie jak w jej poprzednim domu! Ale tylko brak ciasnoty, no szkoda... tak więc połowicznie słuchała tego co mówiła Rek. Nie chciała więc jako pierwsza, bo w zasadzie mało co wyciągnęła. Patrzyła więc na swoje siostry. Z tego co widziała, to nie jest to trudne. Zrobiła więc tak jak siostry, czyli przeszła na głębszą wodę. Rozłożyła odpowiednio skrzydła, patrzyła co robią inne. Machają łapami, hmmm... może tak jak na bieg? Wtem oderwała się od brzegu, na początku się przeraziła, ale rozluźniła ogon i poczęła machać naprzemiennie łapami. Hm, całkiem łatwo szło, aż za łatwo. Przepłynęła tak pewną odległość i uniosła głowę wysoko, bo inne też tak zrobiły. Spojrzała więc na Rek, czekając na dalsze polecenia.

[Alia]

Idąc za przykładem sióstr rozłożyłam skrzydła i weszłam głębiej dochodząc do Lyry i Lily. Łapkami machałam na przemian pamiętają były to ruch złączonymi palcami w W górę w dół, w przód i w tył trzymając ogon luźno Jakoś sunęłam, nie odzywałam się do sióstr, po części by ich nie rozpraszać ale też dlatego że czułam się zupełnie inna. Wolałam więc trzymać się nieco dalej by mogły spokojnie się uczyć. nie panikowałam gdy straciłam grunt. W sumie chyba nigdy nie panikowałam. Łepek starałam się trzymać wysoko. Przyznam że troche usypiałam ale zaraz sie wybudzałam.

[Milknący Szept]

Pierwsza wypłynęła Etna. Starała się być pewna siebie i wesoła. To dobrze. Jednak zwiodła ją fałszywa analogia pomiędzy biegiem a pływaniem. I praktycznie od razu zaczęła się nieco podtapiać, dopóki nie wyrównała ruchów łap. Nie mogła się jednak poczuć na wodzie zbyt stabilnie. Ruchy wody zalewały jej ogon i zad i chociaż płynęła prosto, miała mały wpływ na otaczającą ją przestrzeń.
– Etna, rozluźnij ogon. Pozwól mu się położyć na wodzie. W innym wypadku nie będziesz miała sterowności. – Wyjaśniła spokojnym tonem. Pozostałe samiczki takiego problemu nie uświadczyły i mogły cieszyć się kontrolowanym dryfowaniem. Nie były zaznajomione z wodą i pierwsze spotkania mogły wywołać różne odczucia. Takie jak brak kontroli. Ale to przyjdzie z czasem. Rek w to wierzyła. Jej zadaniem było przekazanie podstaw. Valeria zaś wydawała się zupełnie rozkojarzona. Rek to nie zadowalało... Woda bywała niebezpieczna. Valeria była tu z tego powodu co inne samiczki, ale woda zdawała się ją nudzić... Rek musiała ją rozbudzić.
– Etna, Lyra, Valeria, unieście głowy wyżej. Jezioro jest spokojne, ale gdy zechcecie kąpać się w rzece lub morzu, zauważycie fale, które przecinać będziecie swoimi torsami. Jak widzicie, Etna jak ja płynie bez rozłożonych skrzydeł, ale wymaga wzmożonej czujności. Nawet jeśli zechce przestać płynąć do przodu, wciąż będzie musiała wiosłować łapkami albo rozłożyć skrzydła. Przejdziemy do tego niedługo. Na razie jednak zapoznajmy się z określaniem swojego kierunku w wodzie. – Zaczęła, wyprzedzając niewielkie samiczki. Wygięła ciało w łagodny łuk, żeby przepłynąć od pierwszej do czwartej z sióstr, czy raczej za, gdzie zrobiła ciasną woltę by popłynąć w kierunku, w którym płynęły siostry. W ciągu tego całego czasu mogły dostrzec jak unosi głowę, że jej szyja też delikatnie wygina się, by mogła patrzyć oczami w stronę miejsca docelowego swojego zakrętu. Również jej łapy stały się nieco mniej widoczne. To ciało Rek pod wodą się nieco przechyliło, co widoczne było podczas ciaśniejszych zakrętów podczas właśnie biegu.
– Pozwólcie swojemu ogonkowi mknąć za wami. Wygnijcie go tylko tak, jak jesteście gotowi wygiąć ciało. Nie obawiajcie się też zagarniać wody łapkami w drugą stronę niż skręcacie. Takie wychylenie pomoże wam zrobić nieco ciaśniejszy łuk. Za pierwszym razem najbardziej pilnować tego musi Etna. Dzięki skrzydłom łatwo jest zrobić szerszy łuk, jednak nieco ogranicza płynięcie po ciasnych kołach. Ich złożenie pomoże wykonać ciasny łuk, ale tylko wtedy, gdy czujemy się w wodzie pewnie. Spróbujcie, na raz. W najlepszym wypadku popłyniecie kolejno, jak gąski. Ja popłynę obok was. – Zatrzymała się, zgodnie z wcześniejszym założeniem, wachlując łapkami w dół by wzmocnić wodną wyporność. – Zakręt w wodzie podobny jest do tego na ziemi. I jak na ziemi, by wyjść z łuku, musicie wyrównać swoje ciało. Wspomagające może być też wiosłowanie wewnętrznymi łapkami odrobinę słabiej, czy też krócej niż zewnętrznymi. Popłyńcie w lewo, żeby mnie wyminąć. – Poprosiła ostatecznie, przyglądając się całej czwórce. Była z nich największa i dzięki temu płynęła dużo szybciej niż one. Mogła to wykorzystać by je wyprzedzić i przepłynąć przed nimi jak teraz.

[Powściągliwa Łuska]

Idąc za rozkazami Rek uniosła główkę wyżej. Potem też obserwowała ją jak uczy ich skręcania. Pływanie nie wydawało się trudne, zwłaszcza jeśli wcześniej przerobiło się pływanie. Popłynęła jeszcze chwilkę do przodu by nabrać rozpędu i potem bez składania skrzydeł zaczęła skręcać. Zgodnie z instrukcjami Rek wpierw wygięła szuję w lewą stronę, by zaraz potem zrobić to samo ze swym ciałkiem, na końcu skręcając ogonem. Przechyliła ciało w stronę w którą chce skręcić energiczniej machając zewnętrznymi łapkami, a wolniej tymi wewnętrznymi by móc zatoczyć koło. Po dosyć łagodnym skręcie, bo w końcu z rozłożonymi skrzydłami zaczęła prostować swe ciało. Przez całą drogę główkę miała w górze, a jej ogon swobodnie a nią płynął.

[Wieczna Perła]

Lily widząc skręcanie, pomyślała, że trochę się to różni od biegania, aczkolwiek wydaje się łatwiejsze, no i była raczej mniejsza szansa na błąd. Tak więc, zaraz po Lyrze, zaczęła płynąć przed siebie, wyginając ciało razem z ogonem w łuk, żeby skręcić w lewo, wtedy też zmieniła pracę łap. Skróciła pracę wewnętrznych części. Wtedy też patrzyła się tam, gdzie ma ostatecznie dokonać skrętu. Kiedy już jej się udało, wyprostowała swoje ciało.

[Obsydianowa Łuska]

Etna powoli obserwowała, co i jak. Zauważyła także, że najprawdopodobniej przez przypadek jej ogon był strasznie spięty, a przez to zachowywał się jak kłoda wrzucona do rzeki. Ale także zauważyła fakt, iż płynąc za siostrami jest nieco mniejszy opór niż mogło się to zdawać. Już jednak po chwili oprzytomniała, lecz była na końcu, co nie do końca się jej podobało, ale co poradzisz? Zaczęła płynąć zgodnie z instrukcjami Rek i, o dziwo, nie było aż tak źle, ba, było o wiele lepiej,, a przede wszystkim mniej się męczyła. Głowa wysoko, nogi zagarniające w dół i w tył. Zakręt wykonała zgodnie z zaleceniami cioci, czyli lewe łapki na pocxątku pracowały wolniej, a potem ta tendencja zmieniła się i to prawe pracowały wolniej, lecz nieznacznie. Uważała jednak, by zachować odpowiedni dystans od końcówki ogona Lily, a przy okazji przy skręcie lekko się przechylała w celu zachowania równowagi. Łapki natomiast zagarnały wodę w przeciwną stronę, do której chciała płynąć, czyli w tym wypadku zagarniała w prawo. Oczyeiście uważała, jak tylko mogła, ale wiadomo, nie od razu z jajka się coś wykluło.

[Milknący Szept]

Moje kolejne odpisy będą determinować odpisy Waszej trójki. Valeria nadrobi za tydzień gdy będzie miała na to czas. Dość się naczekaliście.

Każde z piskląt popełniało mniejsze lub większe błędy, ale w efekcie każde z nich płynęło w bok z wyjątkiem Valerii, która najwyraźniej potrzebowała na razie przyglądnąć się siostrom. Była najstarsza, więc się o nią nie martwiła. – Wypróbuj zakręt gdy poczujesz się gotowa. – Poprosiła ją tylko, zważając na to, że niewielka Valeria nie płynie zbyt szybko by chwila przerwy pozwoliła jej wypłynąć z ogrzewanego stanowiska nauki.
Obserwowała je, aż do momentu gdy płynęły jedna za drugą. Czas na kolejny etap. Rek uznała, że samiczki powinny czuć się w wodzie już dość pewnie.
– Teraz spróbujcie złożyć skrzydła. Spokojny ruchem, aby nie wzburzyć wody wokół was i nie zaburzyć rytmu płynięcia. Pamiętajcie by zgarniać wodę teraz nieco bardziej pod siebie. Etna, ty zaś je rozłóż. Zobaczysz, że skupiając się bardziej na cofaniu łapek niż zanurzaniu, będziesz mogła przyspieszyć. Wypróbujcie to. – Poprosiła samiczki, ponawiając uważną obserwację.

[Powściągliwa Łuska]

Lyra jako iż chciała nauczyć się pływać musiała posłuchać poleceń nauczycielki, logiczne, nie? Zaczęła machać łapkami na przemian, raz lewa przednia i prawa tylna, potem prawa przednia i lewa tylna i znowu. Zagarniała nimi wodę pod siebie i po pewnym czasie powoli, delikatnie złożyła swoje skrzydła. Miała nadzieję że nagle nie utonie, czy nie zapadnie się do wody. Ze skrzydłami czułą się lepiej, ale skoro Etna dawała radę i nie tonęła, to Lyra też powinna sobie poradzić. Zresztą samiczka miała taką nadzieję...

[Wieczna Perła]

Lily również złożyła skrzydła, biorąc przykład z siostry. Teraz, starała się utrzymać równowagę na wodzie ze złożonymi skrzydłami. Oczywiście, skrzydła składała powoli i ostrożniej, aby tego nie zawalić. Zaczęła też zgarniać bardziej wodę pod siebie tak, aby nie zaburzyć rytmu.

[Obsydianowa Łuska]

Etna była jednak lekko zdziwiona prośbą cioci. Ale jak to, jak ona czuje się już pewnie. Ale nic to, nie będzie kłócić się z osobą, która może ją zjeść na dwa... Rozłożyła skrzydła, tak jak prosiła ciocia i teraz bardziej odpychała się swoimi nóżkami nie do dożu, ale do tyłu, co uważała za swoisty idiotyzm, ale... Faktycznie, czuła się zdecydowanie pewniej oraz płynęła szybciej. Lecz jej skrzydła działały inaczej niż w powietrzu. Tutaj ją wyrażnie hamowały, jakby coś było dowiązane do jej ogonka.

[Milknący Szept]

– Etna, postaraj się delikatnie unieść ramię skrzydła, by przecinało napięcie wody, ale nie zanurzało się głęboko. Powierzchnia twojego skrzydła pozwoli ci łatwiej się utrzymać na wodzie i będziesz mogła skupić się tylko na tym. – Poinformowała uczennicę i uśmiechnęła się. Każda z nich starała się jak potrafiła. Dobrze było to widzieć. – Lily, postaraj się znaleźć kompromis pomiędzy zagarnianiem wody w dół i w tył, dzięki temu znajdziesz też optymalną prędkość. Lyra, ten sam problem, tylko odwrotnie. Zwolnij, spokojnie, zagarniaj wodę nieco bardziej w dół, a ta wypchnie cię w górę i poczujesz się stabilniej. – Na szczęście każda miała podniesiony łepek i nie było z tym problemów. Obserwowała uważnie Lyrę, ponieważ zmiana w jej pływaniu powinna nastąpić jak najszybciej.
Po chwili zwolniła i zaczęła unosić się w miejscu. – Teraz spróbujcie zawrócić w stronę brzegu, wymińcie mnie, jeżeli znajdę się wam na drodze. Pamiętajcie o najbardziej istotnych rzeczach. O tempie i ruchach łap, o ułożeniu ciała, o obserwacji trasy, którą płyniecie, o skrzydłach. Im bardziej przylegają do ciała tym mniej oporu sprawią. Zapanujcie nad tym gdzie płyniecie, już to robiłyście, więc ufam, że teraz zrobicie to jeszcze pewniej i płynniej niż za pierwszym razem. – Uśmiechnęła się, ciepłym, nieco radosnym tonem zwracając się do samiczek. Obserwowała je czujnie, wciąż ogrzewając wodę. Męczyła się bardzo, ale jej koncentracja pozostawała na wysokim poziomie.

Po swoim poście możecie składać raporty. Ale powinien być dość wysokiej jakości. Zwróćcie uwagę na pozycję ciała Waszych postaci i na podejmowane czynności. Już to pisaliście, wiem, ale po to jest ta kolejka byście wszystko mogli sobie sami podsumować. Długość posta w tym wypadku powinna być zależna od ilości opisywanych drobiazgów. I jeśli zawrzecie ich dużo i parę myśli postaci na temat tego co się dzieje, co zauważyły i tak dalej, to to będzie jak najbardziej wystarczyć na raport. Gdybyście nie byli pewni, czy Wasz post jest wystarczający, napiszcie PW zamiast raportu, to spróbuję podpowiedzieć nad czym możecie popracować. ^^ Powodzenia.
P.S. Kopiujecie wszystkie posty wszystkich uczących się do Waszego ostatniego (jeśli np. Etna napisze pierwszy, nie musi czekać na odpis Lily i Lyry). Nie kopiujecie moich białych dopisków i dopisków po //, jeśli tu takie są.

[Powściągliwa Łuska]

I pora zaczynać... Najpierw z rozłożonymi skrzydłami. Rozpięła je na całą ich szerokość, promienie słońca przenikające przez błonę jej skrzydeł zabarwiły wodę dookoła niej na piękny złocisty kolor. Położyła je na wodzie, by na niej leżały nie zatapiając się. Najlepiej kiedy końcówki byłyby lekko zanurzone, a reszta normalnie na wodzie leżała. I zaczęła również machać swymi łapkami. Machała nimi naprzemiennie, raz lewa przednia i prawa tylna, potem na odwrót, czyli prawa przednia i lewa tylna. Zagarniała nimi wodę trochę na bok trochę pod siebie. Płynęła tak przed siebie, z wysoko uniesioną głową, kiedy uznała że czas schować skrzydła, skręcała już kiedy miała je rozłożone, teraz pora na pływanie ze złożonymi. Kiedy to uczyniła, zaczęła zgarniać wodę łapkami pod siebie coby unosić się jakoś nad wodę i jeszcze płynąć przed siebie. Łepek cały czas trzymała nad głową, a ogon wesoło za nią podążał niczym małe kaczątko za swoją mamusią unosząc się na wodzie. Wygięła swoją główkę w stronę brzegu. Zaraz za nią powędrowała reszta ciała, a łapki zmieniły nieco ustawienie. Częściej machała tymi wewnętrznymi, rzadziej natomiast tymi zewnętrznymi. Nie robiła też już lewa przednia, prawa tylna, lecz dwie lewe i dwie prawe. Zaraz po tułowiu przyszłą kolej na ogon, który podążał za powoli prostującym się już ciele samiczki. Teraz kiedy już skręciła, zaczęła płynąć przed siebie zgarniając wodę łapkami pod siebie. Ponownie wróciła do rytmu sprzed zakrętu to jest lewa przednia, prawa tylna i zmiana.

[Wieczna Perła]

Lily też zaczęła płynąć w stronę brzegu. Złożyła skrzydła, aby móc ostro zawrócić. Wtedy też machała odpowiednio swymi kończynami, to jest naprzemiennie, z czego krócej machała wewnętrznymi., wygięła ciało w łuk i patrzyła się w miejsce docelowe. Następnie, kiedy była skierowana w stronę brzegu, wyprostowała ciało i rozłożyła skrzydła, wróciła do równego, płynnego machania, już wyprostowana, a nie wygięta. Oczywiście, ogon cały czas luźno dryfował, a głowa była odpowiednio wysoko. Starała się bardziej odganiać wodę w tył, sądząc że wtedy będzie lepiej. Ogólnie całe te nauki wydawały jej się nieco trudniejsze, od biegania, ale mimo to nie chciała wychodzić z wody, bo była tak ciepła... mogłaby zostać tu na dłużej, ale wolała przyjść tutaj o innej porze, aby sobie popływać. No nic, czas to kończyć. Kiedy znalazła się przy brzegu, poczłapała chwilę, aż była zanurzona po pas w wodzie, aby odwrócić się w stronę Rek i zobaczyć, jak pójdzie reszcie.

[Obsydianowa Łuska]

No to co, jak wszyscy skaczą, to dlaczego być akurat tym gorszym, co? Etna wiedziała, że jej technika nadal często nie powala, a sama też popełnia wiele błędów, jednak hej, przecież każdy się kiedyś uczył i nigdy nie powstał ani nie urodził się taki smok, co by umiał wszystko od początku. Ale do brzegu, do brzegu. A, no tak. Spojrzała się w stronę lądu, gdzie płynęły już jej siostry, ale coś jej się nie zgadzało. A no tak, skrzydła. Najpierw popłynęła powoli i spokojnie, z wyprostowanym łepkiem nad powierzchnią lustra, podobnie jak jej ciaą. Zaczęła machać nóżkqmi posuwając się do przodu. Potem, gdy się rozpędziła, złożyła skrzydła i delikatnie giąc ciało skręciła za swoimi siostrami, oczywiście nie zapominając, że te od wewnętrzej machały nieco wolniej. Podpłynęła do brzegu i wyszła z wody na tyle, by woda była po kostki... Po czym się otrzepała jak pies i kilka razy prychnęła, wyrzucajłc wodę z nozdrzy.
-Takie bieganie... Tylko nie masz podłoża. – Skomentowała pływanie.

[Alia]

Zdałam sobie sprawę że się gdzieś zacięłam... A może przysnęłam ze zmęczenia? Siostry już kończyły a mi było daleko do końca. No cóż trudno co się stało to się nie odstanie. "Dobra Valeria skup się chociaż teraz, potem odpoczniesz... A nie jednak nie." pomyślałam. Spojrzałam na Rek dobrze że chociaż słuchałam. No dobrze spróbujmy.
Uniosłam głowę nieco wyżej, jak kazała. Zaczęłam skręcać. Najpierw wygięłam szyję w lewą stronę, zaraz potem swoje ciało, na koniec ogon. Przechyliłam nieznacznie ciało w stronę w którą chcę skręcić – tak by nie stracić równowagi – energiczniej machając łapkami po prawej stronie ciała, a wolniej tymi po lewej stronie, powoli zatoczyłam koło spokojnie oddychając, nie powiem lekki stres był i trochę wstyd, że tak późno kończę naukę. Ale no cóż chyba niezbyt miałam na to wpływ.

[Milknący Szept]

– Dobrze, Valerio. Obserwowałaś swoje siostry, więc wiesz pewnie co robić dalej. Złóż skrzydła i spróbuj zatoczyć koło na wodzie. Jeśli się przyłożysz, myślę że pływanie w przyszłości nie zrobi ci problemów. – Rek uśmiechnęła się, odprowadzając młodsze samiczki wzrokiem na brzeg. Popłynęła za Valerią, by móc ją w razie czego asekurować. Miała nadzieję, że da sobie radę. W końcu została nieco w tyle. Miss miała nadzieję, że samiczka nie jest chora i to nie przez samopoczucie tylko obserwację została w tyle.