Spotkanie II

[Jaskiniowy Kolec]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Sumienny przyleciał jak najszybciej mógł. Niestety dość mocno się spóźnił, więc wkroczył na skały wręcz skradając się. Stanął niedaleko ojca i słuchał co mają do powiedzenia.
Usłyszał już skrawek słów ojca i strasznie to go zainteresowało. Obrońca?
Tak poza tym ojciec jakoś strasznie nie wyglądał. Przynajmniej dziś.
-Przepraszam za spóźnienie, ojcze.
Szepnął cicho po wypowiedzi Złudzenia i czekał na dalszy rozwój sytuacji.
Poznał oczywiście Nieśmiertelną, która-choć mała- prezentowała dumny majestat ognia. Nie dało się jej nie lubić. To fakt.

[Ateral]

– Przywódca ma prawo prosić o więź krwi z jedynie jednym smokiem w danym czasie, przy czym ów smok nie może być zmuszany do wiązania się z nim za pomocą gróźb czy szantażu – odpowiedział Ateral, a jego głos zabrzmiał surowiej, zimniej. Na Skałach Pokoju zaszumiał lodowaty wiatr w odpowiedzi na ten ton. – Będziemy wiedzieli. Zaś jeżeli obrońca zginie, przywódca ma prawo prosić o więź z kolejnym smokiem.
Czarne ślepia zaskrzyły się blaskiem gwiazd.
– Pamiętajcie, że nikt nie musi wybierać brata krwi, aby być przywódcą. Jest to jedynie opcja, która powinna zaoferować przywódcy więcej bezpieczeństwa, aby mógł się bardziej skupić na bezpieczeństwie stada, skoro ktoś będzie pilnował jego pleców.

[Cicha Łuska.]

Cicha słuchała w skupieni słów boga. Nic nie mówiła, czasem lepiej siedzieć cicho. Jej grzywa powiewała na wietrze, a błękitne ślepia patrzyły na zebrane smoki. Nie znała wielu z nich. Westchnęła cicho, co było raczej zwyczajnym, ciężkim oddechem. Badała otoczenie. Interesowało ją to, o czym mówił Ateral.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Spojrzał kątem ślepi na Sumiennego. Co on tu robi? Cóż, nieważne. Niech zostanie, nie będzie się z nim teraz sprzeczał. Policzy się z nim w obozie. Po chwili skupił spojrzenie swoich żółtych ślepi na bogu.
– Odbywać się to będzie w świątyni? – zapytał. Skrzydło z pewnością będzie tym, który zapewni sobie takie wsparcie. Nie na darmo Immanor powiedział mu to, co powiedział. Nikt nie powinien dźwigać tego brzemienia samemu. I teraz to zrozumiał. A smok, o którym myślał, to odpowiedzialny i godny zaufania członek Stada.

[Krzyk Honoru]

Wysłuchałem ze spokojem Nieśmiertelny Ogień. To, co powiedziała było dla mnie nowością, dlatego też wsłuchałem się w każde jej słowo. Nie zdążyłem jednak odpowiedzieć Przywódczyni.
Stałem nieruchomo tuż przy niej wpatrując się w boga. Wyglądał przerażająco, ale jeszcze bardziej przerażały mnie jego słowa.
Jak to Przywódca miałby znaleźć sobie "obrońcę" wśród reszty stada? Nieśmiertelny Ogień, najlepsza Czarodziejka Ognia, potężny smok, miałby mieć kogoś, kto miałby jej bronić? To absurd.
Choć z drugiej strony, przecież każdemu może powinąć się łapa. A gdyby tak była ranna na polowaniu albo w walce? Taki obrońca, by się przydał....
No właśnie, pytanie Przywódcy Życia było dość istotne. Co jeśli zginie? Albo nie wywiąże się ze swoich obowiązków?
Siedziałem cicho wpatrując się w Boga Śmierci, a kątem oka cały czas obserwując Nieśmiertelny Ogień.

[Ateral]

– Tak – odpowiedział krótko bóg Śmierci na pytanie Złudzenia Życia.
A potem czarne ślepia spoczęły na Krzyku Honoru.
Na te pytania już odpowiedziano, młody smoku. Cichy, beznamiętny głos rozległ się w umyśle Czarodzieja z Ognia.
A potem bóg przesunął wzrokiem po zebranych tu smokach. Czarne oczy na dłużej spoczęły na Instynkcie Zabójcy.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Skinął powoli łbem. W jego łbie dźwięczały słowa Immanora. Zdawały się być lekarstwem, balsamem na jego poranioną duszę.
– Przywódca nie powinien nieść sam tego ciężaru. Chciałbym skorzystać z waszej oferty. – zwrócił się do Aterala. Liczył na to, że Ciernisty się nie rozmyśli. A jeśli tak, trudno. Choć jeśli chodzi o walkę, to nikomu tak nie ufa. Poznał sposób walki Kwiatu. Już kilka razy stawali bark w bark w starciu z drapieżnikami. No i sam go szkolił. Aż dziwne, że on, jeden z najlepiej wyszkolonych smoków, jakie chodziły po tych terenach wybiera sobie kogoś, kto będzie mu strzegł grzbietu. Ale, z drugiej strony, pozwoli mu to zrzucić z siebie część ciężaru. Łatwiej we dwoje.

[Spojrzenie Mroku]

Młody smok siedział sobie cicho z tyłu obserwując jak zbierają się tu wszyscy przywódcy oraz ważne smoki z każdego stada, nie mówiąc nawet o obecności samego boga będącego mistrzem ceremonii. Smoki Cienia jak na razie siedziały cicho, obserwując tylko samo spotkanie. Antrasmer patrzył się to na Aterala, to na kolejno przemawiające smoki. Po ostatnim słowie boga śmierci zwrócił swoją uwagę na Uśmiech. Jeszcze nic nie powiedział. Może woli poczekać na rozwój sytuacji? Niemniej Ant miał własne przemyślenia. Zrobił krok naprzód stając obok Uśmiechu
-Ateralu. Mam do Ciebie pytanie. Mianowicie: smoki potrafią już zakładać więzi między sobą pozwalające na przesył myśli, uczuć i obrazów. Po co ten dodatek? Przywódca sam może zorganizować sobie gwardzistę który stawi się na wezwanie, tą właśnie drogą. Poza tym załóżmy taką sytuację: przywódca znajduje się w potrzasku bez wyjścia. Nikt nie może mu pomóc, owa boska więź każe przybyć jego gwardziście. Przywódca mu zabrania, wiedząc że nic się już nie da zrobić i nie ma sensu ryzykować sensu jego sługi. I co w takiej sytuacji? Dla gwardzisty to wybór pomiędzy narażeniem życia i co za tym idzie sprzeniewierzeniu się rozkazom, a śmiercią z powodu zignorowania wezwania. Dodatkowe pakty, więzi... niepotrzebnie komplikują sprawę. Twój pomysł jest świetny, lecz smoki już mają w swej mocy by go zrealizować. Wymuszenie lojalności w każdej sytuacji? Przywódca powinien doskonale zdawać sobie sprawę kto się nadaje, a kto nie. A jeśli ma problem z lojalnością w swym stadzie, to po prostu się nie nadaje na swoje stanowisko
Atramentowy zamilkł, po dość długiej przemowie i spojrzał się na Uśmiech, nie wiedząc jak zareaguje. Po chwili spojrzał się z powrotem na boga śmierci, nie wiedząc jak zareaguje na sceptycyzm

[Uśmiech Szydercy.]

A Szyderca siedział, nieco znudzony, i przysłuchiwał się jednym uchem przemawiającym tu smokom. Bardziej bawiło go obdarzanie każdego z nich pełnym szyderstwa i rozbawienia spojrzeniem, niż słuchanie boga. Po co go w ogóle wezwał? Kheldar wyraźnie mu powiedział, że nie jest jednym z jego trzódki. Ale nie komentował, bo Ateral mówił do rzeczy.
Jego pomysł był całkiem interesujący. Ale do przemyślenia. Słuchał pytań i odpowiedzi w milczeniu, choć najciekawszą wypowiedzią poszczycił się Antrasmer. Czarnołuski spojrzał na bratanka z rozbawieniem i wyszczerzył kły w uśmiechu, po czym wbił ślepia w Aterala, ciekaw jego odpowiedzi.
Sam na pewno nie podejmie decyzji teraz. Musi to sobie przemyśleć, w końcu dlaczego miałby ufać jakiejś plugawej magii obcego smoka? Nikt nie pomaga bezinteresownie.
Rozchylił pysk, wypuszczając z niego czarny dym z cichym sapnięciem, nie przestając obserwować Aterala.

[Ateral]

Czarne ślepia spoczęły spokojnie na Atramentowym Kolcu.
– Nie ma czegoś takiego jak więź pomiędzy umysłem smoka a smoka. Smoczy umysł jest zbyt skomplikowany by to umożliwić, podczas gdy umysł zwierzęcia jest na tyle ograniczony, by nie zajmować całej uwagi, którą dysponuje smok – nieznacznie przekrzywił łeb na bok. – To co oferujemy, to nie możliwość wymiany myśli i uczuć. To potrafi każdy nawet odrobinę wprawiony w posługiwaniu się maddary. My oferujemy błogosławieństwo, dzięki któremu smok odpowiedzialny za życie i zdrowie przywódcy będzie wiedział o grożącym mu niebezpieczeństwie nawet jeśli przywódca nie byłby tego świadomy – oczy boga Śmierci błysnęły zimno. – I gdybyś słuchał mojej wypowiedzi, to wiedziałbyś, że jedynie ignorowanie wezwania grozi konsekwencjami dla brata krwi. Jeśli nie zignoruje wezwania, ale wysłucha rozkazu przywódcy zakazującego ingerencję, nic mu nie grozi. Ta więź nie zaistnieje po to, by wymuszać czyjąkolwiek lojalność – wyprostował łeb i z beznamiętnym wyrazem pyska spojrzał na Uśmiech Cienia.

[Ciernisty Kwiat]

Ciernisty obserwował spotkanie w milczeniu. Odwzajemnił jedynie porozumiewawcze spojrzenie Złudzenia. Nie, nie rozmyślił się. Był zdecydowany żeby chronić przywódcę, który sam go niegdyś wyszkolił i pomógł się odnaleźć w stadzie. Jednak nic nie mówił, nie sądził aby jego głos aktualnie mógł coś wnieść do spotkania, więc tylko obserwował i uważnie słuchał tego co mówił bóg śmierci. A więc przywódca może zażądać aby ten nie przylatywał. Zapewne nie tyczyłoby się to także honorowych pojedynków, no chyba że przeciwnik zamierzałby postąpić niehonorowo... Cóż, Tehenbi słuchał dalej.

[Spojrzenie Mroku]

Atramentowy skinął łbem dając sobie chwile na przemyślenie słów boga śmierci, jednocześnie ignorując owo wtrącenie według którego nie słuchał. Nie będzie się przecież wykłócał z bogiem, jak pisklę z rodzicem
-Cóż, rozumiem -odpowiedział młody smok dowiadując się nieco o pomyśle Aterala. Jednak nie jest od tego by formułować jakiekolwiek stanowisko swojego stada. Chciał zadać pytania, których raczej nie miał zamiaru zadać, tylko od razu się zgodzić- Przed czym konkretnie byłby ostrzegany gwardzista przywódcy? Każdym zagrożeniem? Na przykład chorobą czy tylko przed nagłym zagrożeniami? I kto konkretnie będzie zakładał tą więź? Ty, cały panteon czy patron stada? Wybacz mi pytania, lecz to ważna wiedza.
Adept czuł się nieco dziwnie wdając się w taką rozmowę z bogiem na oczach przywódców. Starał się jednak o tym nie myśleć. Trzymał się świadomości, że właśnie po to jest to zebranie: by smoki mogły dowiedzieć się co planują bogowie

[Ateral]

– Przed zagrożeniem, na które Brat Krwi mógłby zareagować – odpowiedział cicho i powoli Ateral. – Powiedz mi. Jakie ma znaczenie który bóg ofiaruje błogosławieństwo, jeśli będzie ono miało taki sam efekt w każdym przypadku? – bóg Śmierci wydawał się być niemal rozbawiony słowami Atramentowego Kolca.
Aczkolwiek jego jasny pysk nie zdradzał żadnych emocji.

[Nieśmiertelna Dusza]

Nieśmiertelna skrzywiła wargi w pełnym sarkazmu uśmieszku. Młody Cienisty przesadzał jej zdaniem, z tym tonem i nieodpowiednimi pytaniami. Gdyby to ona była Przywódcą tego adepta, szybko usadziłaby go na miejscu. Przeniosła spojrzenie na Uśmiech i delikatnie uniosła jedną brew. Następnie chrząknęła i przemówiła, teraz już skupiając całą uwagę na Bogu Śmierci.
– Ateralu.. Wydaje mi się to rozsądnym rozwiązaniem. Jednak nie licząc Krzyk oraz Jad, smoki mojego Stada są ode mnie znacznie młodsze.. – pozwoliła sobie lekkie westchnienie – Na pewno niebawem wyszkolą się, aby być mi pomocne.. Ale taki Brat Krwi zostaje na smocze życie. Co jeśli przyjdzie mi wejść w zimę mojego życia i odejść spokojnie we śnie, gdy przed moim Bratem wciąż będzie wiele lat szczęścia? Czy taka jest cena jego życia związanego z moim? – zmrużyła ślepia i jej ton stał się nieco mniej przyjemny, złowróżbny nawet – Albo jeśli smok taki okaże się słaby lub nieodpowiedni. Czy wiązanie można zerwać inaczej niż śmiercią?

[Ateral]

– Nieśmiertelny Ogniu, Brat Krwi nie może obronić przywódcy przed starością – powiedział cicho Pan Śmierci, patrząc na przywódczynię Ognia połyskliwym spojrzeniem. – Zatem starość przywódcy nie miałaby na niego wpływu. Ale jeśli... jeśli przywódca popełni błąd i wybierze kogoś nieodpowiedniego do braterstwa... – czarne ślepia stwardniały – Trzeba wyborowi poświęcić dużo czasu i być pewnym. Czasem pewnie bezpieczniej będzie nie korzystać z tej opcji.

[Uśmiech Szydercy.]

Szyderca spojrzał z ponurym rozbawieniem na Ognistą smoczycę i jedynie wyszczerzył wzgardliwie kły. Cóż, nie był nadzorcą niewolników. Jego smoki miały pełną wolność, również słowa. Skoro bratanek był ciekaw, miał pytania – mógł je zadać. W końcu po coś go wziął. Śmieszny był ten ogień. To, co powiedziała, było jeszcze durniejsze, niż pytania Antrasmera. Kogo obchodzi, że Ogień to słabiutkie stado? A pomyśleć, że tak się chełpili jeszcze niedawno.
Ziewnął rozdzierająco. Wątpił, by przystał na propozycję Aterala. Parszywa magia, parszywa więź, której nie znał, była mu obca, a zatem jej nie ufał. Poza tym, czy zaufałby komuś na tyle, by powierzyć mu niemalże własne życie?

[Krwiożerczy Obłęd]

To spotkanie zaczynało już go nudzić. Nie żeby spodziewał się jakiś fajerwerków, ale na Immanor'a, który smok zgodził by się na coś takiego? Przecież to było chore. Więzi z kompanami, jako tako mój zaakceptować – w końcu, nie jeden raz miał do czynienia z czyimiś zwierzakami – ale mieszając swoją krew z inną, brudną? Nie. To z pewnością nie dla niego. Chociaż nie? na pewno jakiś smok się znajdzie, który to zrobi. Może ktoś z Ognia, może ktoś z Ziemi? Na pewno Cień by się na to nie zgodził, zwłaszcza, że to nie żaden smok na to wpadł tylko Ci, którzy znajdowali się wyżej od nich. Niemniej jednak, spojrzał na Uśmiech Cienia, posyłając mu porozumiewawcze spojrzenie. Chłodne, i rozbawione, ale jednak.

[Ateral]

Oczy Aterala błysnęły groźnie.
– To, czy skorzystacie z tej opcji, to wyłącznie wasza sprawa. Nie będę wam zabierał więcej czasu – spojrzał na Uśmiech Cienia zimno. – Odpocznijcie, bo najwyraźniej potrzebujecie odpoczynku. Dziękuję za przybycie smoki Wolnych Stad. Wkrótce ponownie się spotkamy – w jego głosie pojawiło się nieco drwiące rozbawienie. – W taki czy inny sposób.
Został na skale, by obserwować odejście smoków. Lodowate spojrzenie czarnych ślepi rejestrowało i zapamiętywało każdy szczegół. I byc może nie było tego widać bo postawie boga, ale Ateral był szczerze ubawiony przebiegiem spotkania. Z jakiegoś powodu te smoki chciały okazywać, że pogardzały tą tradycją z całego serca. Bardzo popisowe, ale jednocześnie bardzo groźne zachowanie. A one mogły o tym nawet nie wiedzieć.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Skrzydło jednak nie zamierzał od razu odchodzić. Kiwnął lekko łbem ku swoim smokom, by na niego zaczekały i podniósł się, aby zbliżyć się do Aterala. Przez chwilę stał naprzeciwko szarołuskiego Boga Śmierci.
– Chciałbym wiedzieć, gdzie przyjść, aby móc wraz z innym smokiem przejść ceremonię krwi. Do groty, w której ty urzędujesz, czy po prostu do świątyni? – zapytał, mrużąc lekko swoje żółte ślepia. Wiedział, kto będzie idealnie pasował do tego zadania. Udowodnił to, nie tylko wygranym pojedynkiem na arenie.