Podziemna Jaskinia

[Popiół Przeszłości]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Ciemny smok zmierzył pisklaka jeszcze raz wzrokie. Ta wyobraźnia... Ciągle płata figle i to jak widać nie tylko jemu. Chciał być pewny więc utwierdził młodą w słusznym przekonaniu. "Bez względu co by się stało zawsze będziesz moją najukochańszą córką. Nigdy nie będe kochać nikogo i niczego tak bardzo jak ciebie. Nic nie będzie ważniejsze... " Przytulił młodą i wrócił do nauki. "Umiesz prawie już wszystko, zrób jak prosiłem wcześniej, a uznam że jesteś gotowa na ostateczny test" Nocny pogłaskał delikatnie pyszczek młodej ognistej, to piękny dzień. Miał tylko nadzieję, że zawsze będą tak blisko siebie. Potrzebował tego tak bardzo mocno...

[Alia]

Już nic nie odpowiedziałam. Złożyłam mocno skrzydła. Wyprostowałam ogon, podniosłam pysk, zgięłam łapki i skoczyczłam. Nawet nie raz a kilka razy by był pewny że potrafię skakać.

– To pewnie stres. Ja ciebie też bardzo kocham, zostały nam jak na razie dwie lekcje prawda?

Spojrzałam na ojca czekając na odpowiedź o teście i dalszych naukach. Póki co skupiałam się na tym. Nadrobienie zaległości teraz było najważniejsze.

[Popiół Przeszłości]

"Na wszystko będzie czas i pora" Odpowiedział, lekko się uśmiechając. Słodko skakała, chyba już wszystko pojęła. A teraz obiecany test, Nocny rozejrzał się w koło. "Przeskocz jedną z skał przed nami, pamiętając o wszystkim czego cię nauczyłem." Nauczyciel pochwalił młodą za dokonania, sam powiedział jak bardzo ją kocha i zachęcił do pierwszej próby, która jednak do najłatwiejszych nie należała.
///Raport Bieg I

[Alia]

Spojrzałam na jedną ze skał. Potem na ojca. No dobra, niech będzie i tak. Sprawnie przeskoczyłam skałę pamiętając o wszystkim co powiedział mi Ojciec. Potem już w sumie z nudów skakałam przez nieco wyższe skały albo po prostu chodziłam w kółko by czymś się zająć. No bo jeden skok to mało. A ja byłam pełna energii to co mi pozostało. Skakać i biegać.

[Popiół Przeszłości]

Samiec cicho westchnął, popatrzył na starania młodej by ją w końcu zatrzymać. Skrzydła stanęło na jej drodze, lekko się w nie wbiła, a potem ciemne i letnie łapy ją objęły do siebie. Cicho odparł. "Spokojnie jeszcze się w życiu nabiegasz, to jak nauka część dalsza? Teraz nauczymy cię... Hmmm? Może mediacja, to jest bardzo przydatna umiejętność w życiu młodego smoka. To wybór pomiędzy dobrem, a złem. Najczęściej to trudne sprawy, ale myślę że razem znajdziemy na nie odpowiedź. Jest coś co na pewno cię martwi, chyba nie widziałem smoka który niczym by się nie przejmował. Aby nauka była skuteczna rozwiążemy dziś jakiś twój dylemat życiowy. Więc zamieniam się w słuch..." Delikatnie posadził młodą na swoje tylne, silne łapy. Oczywiście leżał na grzbiecie, szpony lekko się zacisnęły na białym futerku, ale to było takie ciepłe, nie chciał przecież zrobić jej krzywdy. To było jak trzymanie łapę za łapę, takie mini wsparcie. Nocny chciał aby córka czuła się przy nim jak najlepiej, a nawet jeśli problem będzie dotyczył właśnie jego to zrobi wszystko by to rozwiązać. Może o czymś nie wiedział? Może młoda zobaczyła jego zmęczenie i roztargnienie...

[Alia]

– Czy ja wiem... Chyba nie mam większych dylematów... Największy to chyba miedzy spaniem a naukami – zaśmiałam się cicho, jakie problemy mógł mieć 6 miesięczny pisklak.

Ułożyłam się wygodniej na jego łapach i Wtuliłam się w szponki, ja w sumie byłam spokojnym smokiem. No może raz mi odbiło ale to raczej zmęczenie, w każdym razie nie miałam poważniejszych problemów. Samce mi jeszcze nie w głowie. Rodzinę miałam zdrową... To chyba naj ważniejsze prawda?

[Popiół Przeszłości]

Adept popatrzył na białą smoczyce, to dobrze że w jej życiu się układało. Nie chciał na nic naciskać więc sam postanowił wymyślić temat mediacji. Po chwili jak się młoda wtuliła lekko ją pogłaskał zadając polecenie do nauk oczywiście. Przy niej mówił nadal twardo, chłodno, ale też dosyć cicho. Przy niej mógł być sobą, a to na prawdę mu pomagało. Mógł być tym kim chce... "Wyobraź sobie mnie i mamę... Pokłóciliśmy się o twoją przyszłość, na przykład ja chciałbym spędzić z tobą dzień dzisiejszy, ale matka twierdzi że miała dziś rozpocząć z tobą naukę. Co byś zrobiła, aby zapewnić mnie i matkę że kłótnia nie ma sensu. Padają coraz gorsze słowa, a klimat coraz bardziej się rozpada. Niedaleko siedzą twoje siostrzyczki patrząc przerażone na sytuacje. Jak przemówić obu dorosłym smokom które kochasz po równo?" Nocny dosyć dobrze znał córkę, w sumie sam chciał wiedzieć po której bardziej jest stronie. A może jest po niczyjej? W sumie przecież nikt nie każe nikomu kochać bardziej jednego rodzica od drugiego. Pomimo tego chciał wiedzieć co odpowie mu córka. Może jej odpowiedzieć i rozwiązanie go zszokuje. Smoki w jej wieku miały szalone pomysły, czasami na prawdę nie wiadomo co im odpowiedzieć. Widzą więcej niż dorośli, bo ich umysły nie są zaśmiecone innymi tak ważnymi sprawami jak na przykład konflikty stadne. Tak czy owak, nie będzie się gniewał, wolałby jednak aby odpowiedź była jak najbardziej przemyślana. W tej nauce przecież właśnie o to chodziło, by uzasadnić swoje stanowisko w problemie. By nikt nie czuł się urażony, wbrew przeciwnie w takich rozmowach nawet czarny smok się uczył. Mediacja to taka szeroka umiejętność... Wpatrzony w swój skarb rozluźnił się czekając.

[Alia]

– Cóż z matką mogę uczyć sie codziennie a ciebie widzę żadko więc pewnie poszłabym z tobą, zresztą matka ma jeszcze inne córki tak? Na pewno by zrozumiała. W końcu ma na głowię młodsze pisklęta, do tego obowiązki zastępcy. Na pewno jest zmęczona więc mogłaby troche odpocząć przynajmniej ode mnie a my mielibyśmy czas dla siebie.

Byłam pewna tego co mówię, mój głos zabrzmiał obco, nie poznałam się, nie myślałam, że mogę być tak poważna... ale to dobrze. To mi się przyda... Spojrzałam na ojca poważnie, może troche dumnie.

[Popiół Przeszłości]

Czarny nauczyciel zmierzył wzrokiem córke. Lepiej za pewnym nie być, bo szybko można to zgasić. "Dobrze skoro tak to co być zrobiła jakby matka się teraz na ciebie rzuciła, powiedziałaby ci prosto... Skoro ojciec jest taki ważny to możesz wybrać się do ziemi i z nim zamieszkać.... Co byś zrobiła?" To były jeszcze proste pytania, ale póki samica nie zrozumie czym jest pokora to poziom będzie się podwyższać.

[Alia]

– Powiedziałabym że ją kocham. Nauki nie trwają długo i czasem potrzebuję przerwy. I chcę wykorzystać ją by zobaczyć się z ojcem. Jeżeli nie jesteś dla niej ważny, spotkałabym się z tobą innego dnia. Poza tym powinna poświęcać więcej czasu siostrom, które muszą przecież uczyć się jeszcze więcej. I więcej potrzebują jej uwagi.

Nie zwątpiłam w siebie ale moja duma... na pewno zelżała. Gdzieś tam byłam z siebie dumna, że już tyle się nauczyłam. ale czeka mnie jeszcze więcej... i to mnie motywowało. jednak przerażało mnie zostanie adeptem. Coraz bardziej mnie to trapiło.

[Popiół Przeszłości]

Bez dalszych przemyśleń poprowadził dalej swoją naukę. "Bardzo interesujące, to wszystko co chciałem usłyszeć. Powiedź kim zostaniesz w roli adepta? Podaj rangę i wytłumacz dlaczego to, a nie coś innego." Zbliżył się do córki, widział w jej oczach że coś nie gra. Pewnie dlatego padło takie pytanie do mediacji. Chciał jak najszybciej rozwiać jej wątpliwości, przecież córka nigdy nie była sama. Nocny zawsze starał się pokazać, że jest dla niej najbliższy sercu. Niestety w jej ślepiach było pewnie inaczej, córki, matka. Gdyby biała się skupiła na słowach adepta na pewno zobaczyłaby troskę i te wielkie przywiązanie. Bycie dla kogoś wszystkim i wszystkimi. Otulił ją skrzydłami, przybił do swojego serca które biło w większej ilości dla niej. Cieszył się że ma tak zaradne dziecko, był dumny z każdego jej gestu, słowa i myśli. Będzie na pewno wspaniałym wzorem dla swoich sióstr i innych maluchów których spotka na swojej drodze. Samiec patrzył jej prosto w ślepia, a każde kłamstwo szybko zostanie odkryte. Nocny był wyjątkowym smokiem, umiał połączyć naukę i pomoc w jedno. Co jak co, ale to przecież też był wybór, uczyła się w ten sposób uzasadniać swoje racje. Szlifowała mediacje w najlepszy sposób na przykładzie swoich problemów...

[Alia]

Słysząc pytanie zlękłam się. Zadrżałam, zwinęłam. Wiedziałam że chce pomóc... Wtuliłam się w niego chwile myśląc... Łowca czy Wojownik... A może piastun, w końcu mało ich w ogniu... Oj Lera po co cie znajdowali... Nie no Nie myśl tak kochasz ich a oni ciebie. Pomyśl chwilke.
Wzięłam głębszy wdech i zamyśliłam się.

– chyba... Chyba będę wojownikiem. Żeby walczyć o to co słuszne. O pokój, może udało by się zebrać smoki i zakończyć wojnę. Przemówić przywódcom do rozsądku że to do niczego nie prowadzi. Że to tylko rozdziela rodziny. Że zamiast walczyć powinniśmy się wspierać...

[Popiół Przeszłości]

Dobry nauczyciel zawsze słucha każdego słowa ucznia. W przypadku Nocnego było to bardzo proste, patrzył jej dalej w ślepia. Wyszeptał tylko że jest z niej bardzo dumny, zgadzał się z nią co do słowa. Czuł wsparcie i sam też chciał je dawać komu tylko się da. Niestety nauka trwała dalej, potem sobie pogadają. Nadszedł czas na ostatnie poruszenie tematu, teraz jak dobrze odpowie to czarny uzna mediacje. Lekko zachrypłym głosem zadał następne zadanie. "Jesteś wojownikiem, siedzisz na granicy. Widzisz młodego smoka który przekracza barierę co robisz? Jest to niewielki pisklak, nie widać by ktoś z nim był. Zbliża się wieczór." Tym razem usiadł, czuł się przy niej jak w swojej własnej jamie. Było tu lekko chłodno i ciemno. W takich okolicznościach spokojnie mógłby żyć, bo nic nie było mu potrzebne poza tą największą miłością.

[Alia]

– Moim obowiązkiem jest chronić słabszych. Wzięłabym go pod swoje skrzydła. Dopilnowała by nic mu się nie stało wzięła do siebie na ile by było trzeba, jeśli byłaby to sierota to zostałabym dla niego rodziną. W końcu tak mały pisklak nie powinien być sam, Co by było gdyby coś go znalazło? A pomoc słabszym nie ma granic. Czy się mylę?

[Popiół Przeszłości]

Adept popatrzył na Valerie. "Nie uważam to za nic złego, ale stado tak. Wiesz... miałem taką sytuację. Powinnaś posiedzieć z młodym póki ktoś go nie odbierze. Ja czekałem całą noc, nie wolno ci go zabrać. Może się to skończyć w najgorszym wypadku wojną stad. Pamiętaj, czasami to co z serca nie jest zgodne z realiami. Nie lubię zasad, ale czasami aby pomóc innym musisz się poświęcić." Sam dobrze o tym wiedział, musiał być rozdzielony od rodziny, dla ich i swojego dobra. Ostatnie wydarzenia z skazaniem brata bardzo go dobiły, widać było w ślepiach ból. Słowa się cięły w końcu się wtulił pyskiem. Był sam, czuł się tak od zawsze, brakowało mu kogoś kto weźmie go pod swoje skrzydła. Wszyscy tak szybko odchodzili, zbyt szybko...
///Mediacja I -Raport

[Dar Tdary]

-przed jaskinią-

Nie wyłaził zbyt często poza tereny stada Ziemi bo jakoś nie odczuwał ku temu potrzeby. Co prawda był ciekawski, ale do zaspokojenia nurtujących go pytań na razie wystarczały pola i lasy rodzinnego stada. Wtykał nosa do dziupli, norek i większych jam... kilka razy spotkał borsuka, lisa i inne stworzenia które były oburzone jego zachowanie. Kto jednak młodemu zabroni! Szedł teraz właśnie podnóżem Bliźniaczych Skał, aż nie zauważył wejścia do ciemnej jaskini. Zamrugał żując jakiś patyk o słodkawym posmaku w pysku. Ciekawe... co też tam mógłby znaleźć. Może jakieś rzadkie gatunki grzybów lub porostów? Nie szczególnie interesowały go żywe stworzenia... martwe nieco bardziej. W takich chociaż można było sobie bezkarnie pogrzebać i sprawdzić z czego są zbudowane i jak działają. Jako młody medyk musiał wiedzieć takie rzeczy! Podszedł powoli do pęknięcia w skale i zmrużył ślepia zaglądając do środka. Nadal żuł sobie swój badyl.

[Masochistyczny Kolec]

Najwyraźniej Yisheng i Hidan mieli coś ze sobą wspólnego, bo on również nie widział potrzeby opuszczania terenów, które graniczyły z jego przytulną grotą. Po co miałby zapuszczać się dalej, na tereny, gdzie pełno było smoków z innych stad? Był tylko jeden powód.... z czystych nudów.
To był właśnie jeden z tych dni. Szarołuski przybłąkał się na tereny wspólne, jednak coś w szczególności zwróciło jego uwagę – otóż pełno śladów małych łapek, prowadzące do każdej dziury, która była w okolicy. Cienisty uniósł łuk brwiowy w górę, a chwilę później uśmiechnął się delikatnie. Ruszył za śladami, z łatwością odnalazł młodego. Wyglądał mu raczej na pisklę, nie na adepta. A co takie małe, bezskrzydłe coś mogło mu zrobić? Pewnie się nawet bronić nie potrafi.
Podszedł więc bliżej, odgradzając Ziemistemu drogę ucieczki. Niestety, nie był przy tym incognito, bo rzucił wielki cień na mniejszego. Uśmiechnął się drapieżnie, chciał się odezwać, jednak nic z tego. Z jego pyska wydarło się jedynie parę niskich dźwięków. Nie był w stanie wydobyć z siebie głosu, a wszystko przez ranę, po której nadal ma pamiątkę, a tą pamiątką była blizna na gardle. Delikatnie się oblizał, zamierzał dać młodemu wybór, albo przyjmie jego nieme nauki, albo posłuży się mu w nieco... inny sposób. Niech no tylko go zauważy.

[Dar Tdary]

Ziewnął przeciągle i zaczął szperać w swojej torbie z dziczej skóry na znaleziska. Gdzie on to miał... tu chyba nikt mu nie będzie przeszkadzał, a bardzo chciał coś wypróbować. Nie zwrócił nawet uwagi na to, że ktoś się do niego podkrada tudzież... spokojnie podchodzi. Samczyk zbyt był pochłonięty poszukiwaniami smoczego ziela jak to sobie nazwał. Wysuszył wcześniej garść na słońcu i teraz miało intensywny zapach. Jest! Wyciągnął woreczek oraz długi drewniany obiekt. Sam wyżłobił go w dębie za pomocą maddary. Uśmiechnął się oglądać toporną fajkę. Teraz tylko nasypać trochę suszonego ziela... ugnieść palcem i można wyczarować płomyk!
Nadal nie czuł, że ktoś się zbliża a przecież nawet jegomość wydał z siebie niski pomruk.
Mały wynalazca wyczarował mały płomyk i zapalił delikatnie ziele. Wsunął toporną fajkę do pyska i pociągnął powietrze poprzez urządzonko.
Zamrugał czując silny aromat. Łzy poszły mu oczami, dym uleciał nosem i bokami pyska.
Na bogów!
Kaszlnął, ale przyjemny chłód w gardle był tego wart. Trochę jakby właśnie miał użyć oddechu! Wokół młodzika narobiło się sporo aromatycznego dymu... coś jakby ktoś zmieszał mięte, jałowiec i chrust.

[Ostatnie Ogniwo]

Przelatywałem nad terenami Bliźniaczych Skał. Pogoda była idealna, słoneczko i chłodny wiaterek cudownie komponowały się na tle błękitnego nieba. Kiedy tak rozkoszowałem się chwilą i rozglądałem po okolicy nie zauważyłem jednej rzeczy, przede mną nagle pojawiła się wystające, ostra skała. Zaryłem w nią i nagle zacząłem tracić wysokość, zamgliło mi się przed oczami. Poczułem tylko zderzenie z ziemią, a moje bezwładne ciało poleciało i lekko uderzyło o ścianę tuż przy wejściu do jaskini.

[Matumaini]

Biała samiczka ze Stada Wody, przelatywała właśnie nad Bliźniaczymi Skałami. Jej oczom nie umknął czerwony kształt, który był coraz bliżej i bliżej... I nagle bum! Samiec uderzył w skałę i zaczął spadać w dół. Nie można było go tak zostawić, więc złotooka zaczęła powoli przygotowywać się do lądowania. Przestała machać skrzydłami, tracąc tym samym wysokość. Nie tak gwałtownie, ale bardzo powoli, delikatnie. Z gracją wylądowała po czym szybko podeszła do samca. Nosił zamach Stada Ognia...
Szturchnęła go łapą – Hej? Nic Ci nie jest? – zapytała swoim łagodnym głosem.

[Ostatnie Ogniwo]

Kiedy się obudziłem, wszystko było przez moment niewyraźne. Echo czyjegoś głosu odbijało mi się w głowie, a przede mną widziałem jak przez mgłę dwie, białe smoczyce. Najwidoczniej mówiły do mnie, czyżby do były siostry? Kto wie. Mrugnąłem kilka razy i nagle przede mną była tylko jedna.
~ Aaaaa, trochę głowa mnie boli, kręci mi się we łbie. Przed chwilą stała tutaj też taka druga smoczyca, taka sama jak ty i potem zniknęła. To jakaś madarowa sztuczka? ~ zapytałem nieznajomej. Kiedy zacząłem już bardziej kontaktować wyczułem u niej woń wody. Dobrze, że na mnie trafiła, kto wie co by mogło się stać gdyby tutaj nie przyleciała.
~ Jestem Grzmot, dzięki za troskę. Nie spodziewałem się, że tak nagle w coś walnę ~ wstałem pomału na ociężałych łapach. Minie chwila nim już dojdę do siebie.