Miejsce wymian

[Administrator]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

/Nie martw się, jak widzisz nikt tu nie pisze że wychodzi z tematu niestety i tak ;) Zawsze uznaję że jest bardziej pusto niż pełno.

Szafir zadrgał, jakby trącony od tyłu przez czyjąś niewidzialną łapę. A potem z głosnym chrzęstem rozpadł się na niebiesko-szary pył, który następnie został zwiany z ołtarza w nicość przez widmowy wiatr. Przez chwilę Biel mogła tylko patrzeć na to zjawisko ogłupiała. W końcu... Gdzie pojawiło się mięso? Czy gdziekolwiek?
Ale po jednym uderzeniu serca do nozdrzy Uzdrowicielki napłynął kuszący zapach. Otóż po stronie przeciwnej od miejsca, w które pył szafirowy został zwiany, leżała sterta świeżego, krwistego mięsa jelenia.

Biel Feniksa
– szafir
+ 4/4 mięsa

[Bursztynowa Łuska]

Bursztynowa Łuska nie odwiedzała często takich miejsc, lecz czemu nie ? W końcu nie miała najwyraźniej żadnego innego wyboru. Ruszyła w stronę miejsca gdzie teoretycznie miało stać się coś czego nawet ona... Mogła w tej całej sytuacji chcieć. Mięsa.
Dostała by je i kontynuowała by swoje nauki, więc spróbować zawsze można, przecież jej tu nic nie zabije. Chyba. Pewna być nie mogła.
Znajdując się przed ołtarzem ułożyła na nim jeden nefryt. Tylko by jej tu nic nie oszukało.

[Administrator]

Nefryt rozjarzył się początkowo słabym, ale rosnącym na intensywności światłem. Biel oblała cały ołtarz na krótką chwilę, oslepiając obecną w tym miejscu Bursztynową Łuskę. Kiedy Adeptka była w stanie ponownie spojrzeć na ołtarz, dostrzegła, iż w miejscu jej nefrytu na kamiennej powierzchni spoczywa apetycznie pachnący kawał mięsa. Na tyle duży, że młoda Ognista z pewnością napełni cały brzuch.

Bursztynowa Łuska
– nefryt
+ 4/4 mięsa

[Wieczna Perła]

Znowu tu przybyła, w wiadomym celu. Tym razem dźwigała tygrysie oko. Jak zwykle towarzyszył jej Fio, jak i pod niedawna też Adira. Położyła kamień na miejscu, patrząc się przed siebie. Dwa ptaki zaś miały oglądać się w inne strony, najlepiej tak, aby cała trójka widziała cały teren wokół siebie. No, jeżeli było to możliwe... Czemu? Z ciekawości, co się wtedy stanie, gdzie pojawi się mięso i czy się w ogóle pojawi.

[Mistrz Gry.]

Nie minęło dużo czasu, a tygrysie oko zaczęło wydzielać słabe światło, które nasiliło się wraz z następnymi uderzeniami serca. W którymś momencie żadne z trójki kompanów nie mogło już patrzeć na kamień. Jedno mrugnięcie ślepi i oto na ołtarzu leżały cztery ciała dobrze znanych ptaków – kuropatw! Ciekawe, skąd się brały te zwierzęta? Czy bogowie albo duszki chwytali je za gardła dla smoków w zamian za kamień szlachetny, czy może to sam klejnot transformował w coś bliźniaczo podobnego do mięsa?... Smoki pewnie nigdy nie poznają prawdy, skoro nikt nie potrafił patrzeć na tak rażąco jasne światło.

– tygrysie oko
+ 4/4 mięsa

[Pchła Szachrajka]

Młoda błękitna smoczyca przydreptała po raz pierwszy w swoim życiu do Świątyni niosąc w pysku swój jedyny skarb, czyli koral. Przypadkiem kiedyś usłyszała, że można tu było pozyskać jedzenie, oddając w ofierze kamienie szlachetne, przybyła więc przetestować tę plotkę. A że była aspirującym łowcą... Każde jedzenie się przyda.
Ignorując wszystkie ślady odwiedzających to miejsce smoków i wszystkich innych, którzy mogli tu się przypałętać, młoda położyła na Ołtarzu swój obśliniony wedle najlepszych tradycji Osobliwej Łuski koral, cofnęła się parę kroków i obserwowała, wyczekując zmian.

[Mistrz Gry.]

Adeptka Wody stawiła się pod ołtarzem, gotowa wymienić swój jedyny koral na świeżą porcję pożywienia. Różowy kamień od razu kojarzył się z morzem – czy to nie idealna zapłata za rybkę albo dwie?... Ofiara zalśniła oślepiającym blaskiem, zmuszając Psotną do przymknięcia ślepi. A potem tam, gdzie leżał koral, w nieokreślony sposób znalazła się wrona, kaczka, sroka i puchacz. Hm. Czyli można śmiało uznać, że Syreni Śpiew nie wchodził w skład tajemniczych opiekunów tego miejsca. Jednego podejrzanego mniej!

– koral
+ 4/4 mięsa

[Pchła Szachrajka]

Psotna Łuska uśmiechnęła się do swoich pierzastych zdobyczy. Nawet ciekawie pachniały – jeszcze nigdy nie miała okazji wąchać z bliska piór – więc kto wie jak będą smakować. Ale tak czy inaczej, to jedzenie nie było dla Psotnej, o nie. Ona jadła niedawno!
No, ale nieważne.
Zabrała ptaki z ołtarza i ze zdobyczami zwisającymi za ogony z pyska podreptała swobodnym krokiem w stronę terenów Wody.

[Dzika Gwiazda]

W końcu do miejsca wymian przybyła i ona – powiedzieć że polowania szły jej źle to nie powiedzieć nic, szły jej wręcz tragicznie. Musiała więc posiłkować się nadprzyrodzoną mocą. Była nawet ciekawa czy proces zamiany kamieni w mięso jakoś się zmienił odkąd w świątyni urzędowały duszki. Położyła na ołtarzu tygrysie oko i odsunęła się kawałek, z przyzwyczajenia przymrużając żółte ślepia.

//tygrysie oko za 4/4 mięska c:

[Dziadke]

Przybył na miejsce wymian, o którym do tej pory jedynie słyszał z różnych opowieści innych smoków. Temat traktował z przymrużeniem oka, aż pewnego dnia doszedł do wniosku, że skoro tak zaufał swoim morskim duszkom, to czemu nie dać chociaż raz szansy bóstwom Wolnych Stad? Wszak, niezależnie od tego co personalnie wyznawał, i tak znajdował się pod opieką tych drugich...
Z uczuciem lęku oraz konsternacji przekroczył próg świątyni aby stanąć przed niewielkim ołtarzykiem, na którym złożył błyszczący bursztyn. Jako, iż z bóstwami jakimikolwiek zwykł prowadzić rozmowę na głos, przemówił.
– Gadzik by chciał rybke.– po czym zganił się błyskawicznie i poprawił -Gadzik by poprosił rybke... jeśli bożke można tak prosić. A jak nie można, to... to jedzenie gadzik by prosił. Po prostu.

[Szabla Kniei]

 Szabla weszła do świątyni razem z jednym z adeptów Ziemi. Położyła na ołtarzu swój ostatni rubin i kiwnęła głową na powitanie Zarannej. Obie miały gorsze czasy na polowaniu, co? A mięso schodziło tak szybko.
 – Dorzuć coś od siebie, młody. – Zachęciła Kalejdoskopowego gestem łapy. – Jeden kamień szlachetny i krótka modlitwa. To że bogowie milczą, nie znaczy, że cię nie wysłuchają. Poproś ich o pomoc.
 Szabla przymknęła ślepia i podziękowała nieśmiertelnym za ich wsparcie. Czy kiedy uniesie powieki, ujrzy przed sobą kawał soczystego mięsa? Miejmy nadzieję, że tak, bo inaczej wygłupiłaby się przed Kalejdoskopowym. Jej nozdrza nie wychwytywały jeszcze żadnego zapachu, a do uszu nie docierały podejrzane dźwięki. Smoczyca musiała cierpliwie czekać na błogosławieństwo razem z trójką innych smoków.

[Mistrz Gry.]

Trzy kamienie szlachetne zostały złożone na ołtarzu wymian. Świątynię na moment wypełnił złoty blask, a kiedy smocze ślepia na nowo przyzwyczaiły się do mroku, Zaranna Iskra znalazła na kamieniu kilka zwojów świeżego zielska. Ciekawe, czy jej klienci jedli już kiedyś algi?
Syreni Śpiew utracił swój wspaniały bursztyn, ale w zamian za to bogowie (lub inne istoty) obdarowały go porządną porcją rybki: szprotką, śledziem i tłuściutkim karpiem. Pachniały tak, jakby ktoś dopiero co wyciągnął je z wody.
Tymczasem Szabla Kniei zamiast rubinu odkryła na ołtarzu skupisko małży i ślimaków. Czy te smakołyki okażą się warte wydłubywania mięsa z twardych skorup?

Zaranna:
– tygrysie oko
+ 4/4 "owoców"

Syreni:
– bursztyn
+ 4/4 mięsa

Szabla:
– rubin
+ 4/4 mięsa

[Ścigający Barwy]

Huh, świątynia. Miejsce przepełnione mistycyzmem i zewsząd wylewającą się Mocą. Przywódczyni zaprowadziła go do tego miejsca, by pokazać jak wyglądają modlitwy... czy raczej chciała by on się pomodlił. Od mamy mało słyszał o Bogach, tyle co by wiedzieć i zgodnie z rodzinną tradycją, nie był przekonany do ich istnienia.
Po słowach Szabli, Galnir ruszył do ołtarza gdzie położył jaspis. Zrobiwszy to, wrócił do boku łowczyni i zamknął swoje ślepia. Wiatr swoim szumem dodawał tajemniczości niewypowiedzianej na głos prośbie. Gdy skończy, nie otwierał oczu, nie chciał ich otworzyć i dalej widzieć leżących tam kamieni... Mimo swojego podejścia, jednak miał nadzieję, że to nie oszustwo.

[Administrator]

Utracony zawitał do Świątyni. Choć bogowie najwyraźniej odeszli, mistyczna zamiana kamieni w jedzenie pozostawała możliwa. Przynajmniej tyle im pozostało. Czy najwyżsi umarli? Nie miał pojęcia, na dodatek to raczej wychodziło poza jego ekspertyzę. Trudno było mu powiedzieć nawet, czy byłby w jakiejkolwiek żałobie po nich. W końcu byli mu praktycznie obcy, jednak chciał by postrzegali stado Cienia dobrze. Podszedł do ołtarza, po czym położył na nim rubin, który ze sobą przyniósł.
– Poprosiłbym o trochę mięsa. Mam rodzinę do nakarmienia – no co? Rodziną mogą być straumatyzowany piastun, wyluzowany wojownik oraz sokół, którym opiekują się jak włsną córką.

//Rubin za mięso.

[Administrator]

Nie musieliście długo czekać na efekty. Rubin i jaspis rozbłysły jasnym, wewnętrznym światłem, potęgującym się do momentu, kiedy ani Kalejdoskopowy Kolec ani Utracona Niewinność nie dali rady na nie patrzeć. Kiedy blask przygasł, okazało się, iż na kamiennym ołtarzu zamiast kamieni szlachetnych leżą zapasy świeżutkiego, apetycznego miejsca. A gdzieś zza ołtarza dobiegło was echo oddalającego się, nieco drwiącego śmiechu...


Kalejdoskopowy Kolec
– jaspis
+ 4/4 mięsa

Utracona Niewinność
– rubin
+ 4/4 mięsa

[Administrator]

Do Świątyni weszła Osobliwość, tuptając na swych krótkich nogach, mimo wieku nadal nieproporcjonalnych do ciała. Najwyraźniej pisane jej było być smoczym munchkinem. Podreptała do ołtarza, lewitując na niego bursztyn, jednak zanim to zrobiła przyjrzała się lepiej pomieszczeniu. Aż zionęło od niego pradawną magią. Jednak w kompleksie światynnym było czuć pustkę. Szósty zmysł podpowiadał jej, że coś jest nie tak. Gdzie są bogowie? Czy umarli?
Nawet się nie poznali.
– Poproszę trochę owoców – powiedziała smutno, czując że to miejsce zdawało się powoli wymierać. Bo kto będzie tu przychodził, jeśli bogowie odejdą?

//bursztyn za owoce.

[Mistrz Gry.]

Bursztyn Osobliwości przepadł w nagłym rozbłysku światła.
Chciało by się owoców, chciało. A co się dostało od opiekunów ołtarza wymian?... Kilka zwojów alg tak świeżych, że aż ociekających słoną wodą. Opcja jak najbardziej wegetariańska, ale pozbawiona słodyczy i ogólnej przyjemności płynącej z jedzenia owoców.
Nowa czarodziejka usłyszała stłumione parsknięcie śmiechem, które zdawało się docierać ze wszystkich kierunków na raz. Psotny duszek czy zupełnie inna istota? A kto go tam wie. Najważniejsze, że figiel nie polegał na wymianie kamienia szlachetnego na suche gałęzie czy garść piachu.

– bursztyn
+ 4/4 "owoców"

[Wieczna Perła]

  Znowu pojawiła się w świątyni, z ametystem w łapach. Wiele czasu minęło od jej poprzedniej wizyty, a przynajmniej więcej, niż planowała. Miała tak naprawdę tylko ten skromny kamień, perły nie zamierzała oddawać. Położyła go tam gdzie zwykle, odsunęła się i wraz z kompanami czekała na magię. Tym razem nie próbowała przechytrzyć tego co zamienia kamienie na mięso, uznając to za bezcelowe.

//Ametyst na 4/4 mięsa plys.

[Administrator]

Dla mistycznej mocy zamieniającej jednen tajemniczy przedmiot na drugi rodzaj darowanego kamienia szlachetnego najwyraźniej żadnego znaczenia nie miał, bo niepozorny ametyst został potraktowany tak samo jak wszystkie wcześniejsze. Zadygotał złowrogo, rozbłysł jasnym białym światłem, które niemalże oślepiło Uzdrowicielkę Ognia, Biel Feniksa. Po czym zniknął bez najmniejszego śladu. A w jego miejscu pojawiła się sterta świeżutkiego, jeszcze pachnącego i parującego żubrzego mięska. Przepyszna smocza uczta!

Biel Feniksa:
– ametyst
+ 4/4 mięsa

[Skryta Łuska]

Nie pamiętała, by kiedyś już odwiedziła to miejsce. Ciężko było stwierdzić, jakie ma podejście do tej mistycznej części rzeczywistości... Prawdopodobnie zbyt była skupiona na swoim przetrwaniu by zwracać uwagę na trudniej uchwytne sprawy. Z tego powodu była dość sceptycznie nastawiona do tej całej wymiany kamienia na mięso. Trzeba było jednak spróbować... Miała tylko nadzieję, że tego kamienia nie straci całkowicie i nie wróci z niczym.
Położyła granat w wyznaczone miejsce, po czym odruchowo cofnęła się i w napięciu czekała na to, co nastąpi. Głód zaczynał coraz mocniej dawać się we znaki, a musiała jeszcze upewnić się, że dla Harrusha również starczy pożywienia.

//granat na 4/4 mięsa

[Administrator]

Na szczęście brak wiary czy zdrowy sceptycyzm nie stanowiły żadnej przeszkody w prawidłowym funkcjonowaniu tego mistycznego ołtarza. Bowiem lśniący granat, bez dłuższego oczekiwania czy dodatkowych efektów zwyczajnie zniknął z kamieni ołtarza, a na jego miejscu pojawiła się okazała i krwista sterta żubrzego mięsa, które pachniało niezwykle apetycznie. Tak swieżego mięsa to próżno byłoby nawet szukać na polowaniach... niemalże. Smacznego!

– granat
+ 4/4 mięsa