Parujące Źródło

[Światokrążca]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Żer uśmiechnął się jeszcze szerzej.
– A gdzieś ty mi tu znalazł zamarznięte jezioro o tej porze, młody?– rozbawiony odpowiedział Piastunowi, ewidentnie akcentując słowo "młody". Och czyżby, ostatnia pora Białej Ziemi pod Barierą była księżyce przed narodzeniem Burka? Możliwe.
Kto by pomyślał, że ktoś będzie próbował mącić największemu mąciwodzie Wolnych Stad. Ale wyjątkowo łatwo dało się wyczytać z pyska Trzęsienia, że świetnie się bawi w czasie tej rozmowy.

[Ruda Ciocia]

Prawie kłapnął z niezadowolenia. A to Ci checa, tak go za słówka łapał! Mógł nie podawać pierwszego, lepszego miejsca jakie przyjdzie mu do głowy.. Z drugiej strony czy to właśnie nie tam poznali się z Morien?
Zaś na przytyk z "Młodym".. Uśmiechnął się drapieżnie.
– To było kilkanaście księżyców temu, Staruszku.. Poza tym czemu akurat uważasz mnie za aż tak Młodego, hm? Czyżbyś już szykował się do zakopania w mokrym piasku po wsze czasy? – dopytał z rozbawieniem, dalej ciągnąc swoje kłamstewko a mimika nie dała poznać czy Rudzielec kłamie czy może robi sobie zwykłe jajca.
Chociaż.. Jakby na to nie patrzeć towarzystwo obu samców bardzo mu sprzyjało.. Trzęsienie był nawet zabawny no a Kheldar.. To Kheldar. Tu było wiele kwestii w których się dogadywali. Szkoda że samczyk nie wiedział że między Przywódcami sytuacja nie ma się tak pozytywnie.

[Światokrążca]

Czy Czeluść już nie został raz nazwany przez wtedy zegrzybiałego tylko w sercu Dara "Mistrzem łapania za słówka"? Czy Strażnik nie krztusił się kwasem gdy młody morski odbijał jego argumenty? Czy Burdig nie miał właśnie zaszczytu by stać przed smokiem, który przegadał samego Kerrigana?
– Oh skądże, będziecie się ze mną użerać przez wieeeele księżyców. Nie słyszałeś, że w Ziemi smoki żyją wyjątkowo długo? Bah, moja partnerka ma z sto dwadzieścia księżyców. – mrugnął do Burka. Żer mógł mieć trochę odmienną perspektywę niż inne smoki na niektóre sprawy. Podniósł łeb i podparł się łapą. – Wieeeec kilkanaście księżyców temu, w zamarzniętym jeziorze, kiedy słońce prażyło mocniej niż teraz, samica, którą poznałem ledwie trzy księżyce temu poprosiła cię o moją łuske hmmm? Cóż nie dostaniesz jej póki nie powiesz mi prawdy. – cmoknął rozbawiony do Piastuna. Rozbawione spojrzenie powędrowało na Szyderce. Morski przechylił lekko łeb.
– A skoro już o Grabieży wspomniałem, poznałem tą samice na wojnie, na którą wyzwałem Ogień. Wygraliśmy – uśmiechnął się zadowolony, po czym jego spojrzenie spojrzenie spoważniało. – Bo nie wiem czy słyszałeś ale Woda jest w stanie... beznadziejnym. A co ironiczne, z strzępek informacji, które udało mi się zebrać, wymordowali siebie nawzajem. – westchnął i wzruszył barkami – Życie pisze zabawne historie. – skomentował krótko.
A cóż jeśli chodzi o relacje Przywódców, Kheldar był dla Żeru swego rodzaju zagadką. Z jednej strony niby tak oczywisty samiec a z drugiej nie do końca go umiał zrozumieć. Ale to przecież może się zmienić.

[Ruda Ciocia]

Na pierwsze jego słowa uśmiechnął się szeroko, wymownie powiódł ślepiami na Kheldara.. I podrapał się po mordzie, chociaż jego pysk bezgłośnie układał zdanie pod tytułem "Też lubię staruchy" a potem oblizał pysk w rozbawieniu. Mógłby mentalnie ale nie chciał używać maddary przy Tatuśku bo jeszcze wyczuje i będzie problem. Chociaż pewnie już i tak domyślił się że Burek leci sobie w jaja i kura ma pióra. Sam Przywódca Ziemi też nie dał sobie wmówić kłamstewka i – O zgrozo – Spotkał się z Morien na ringu! Co już całkiem obaliło jego plan. Westchnął ciężko, kiedy został przyparty ze swoimi zeznaniami do muru. Nie umiał kłamać a mimo to dalej w to brnął. A cholera jasna.
– No weźżee.. Nie mogę powiedzieć bo niespodziankę zepsujeeeeEeee.. – zajęczał, jakoby był ranną sarną, wprowadzając kolejną ze swoich taktyk w życie. Nie była to ostatnia, trochę tego w łapach miał.. Ale nie wszystko na raz.
Chociaż ejże. Co to za sytuacje z wodą? Teatralność chwili nabrała trochę powagi i Burek podniósł brew.. Wymordowali się? Woda w stanie beznadziejnym? OLABOGA TE WSZYSTKIE PISKLAKI!! Wzrok powędrował na Szydercę a w oczach Piastuna mógł on wyczytać tę lawinę uczuć, która skierowana była do tych biednych istotek w tym stadzie.. I od razu sugerowała że jeżeli Burek spotka jakieś pisklę Wody teraz to capnie i porwie do Plagi bo nikt na jego warcie cierpieć nie będzie! Chrzanić zasady!

[Światokrążca]

Żer posłał Burdigowi wymowne, kpiące spojrzenie po czy sięgnął ku swojej piersi i wyrwał z niej drobniutką czarną łuske. Trzymając ją w szponach przyglądał jej się drapieżnymi jadowotymi ślepiami, równocześnie pozostawiając ją prawie pod nos Piastuna ale idealnie tak by nie mógł sięgnąć.
Po czym... otworzył pysk, wrzucił tam łuskę, przegryzł i połknął. Przechylił łeb.
– Upsss... – stwierdził jedynie z ironicznym uśmieszkiem.

[Ruda Ciocia]

Szczerze był zdziwiony że Przywódca jednak ugiął się pod naporem natrętnych namów.. Z drugiej strony jego uśmieszek nie zdradzał nic dobrego, co potwierdziło się gdy tylko Piastun wyciągnął łapę.. By zaraz ją cofnąć energicznie. Ha, wiedział że to tak się skończy? Czy się zdenerwował? Zasmucił? Zniechęcił? Nie. To go tylko nakręciło.
Wypuścił głośno powietrze a kolczyk w nosie zadźwięczał.. Zaś na pysku wymalował się drapieżny uśmiech.
– Oh nie przejmuj się.. Nie tak łatwo mnie zniechęcić. – obniżył tonacje głosu i zmrużył lekko ślepia, przybliżając łeb prawie pod sam nos Ziemistego. Cofnął go jednak, dźwigając się z miejsca, odchrząknął.. I zaczął przestawienie.

~ Miłość jest buntowniczym ptakiem
Którego nikt nie może oswoić
I na próżno go wołamy
On nas odrzuca!

Nic tego nie uczyni, groźby czy modlitwy
Jeden mówi dobrze, reszta się zamyka
I jest inny, którego ja wolę
On nie mówi czegoś tam, ale on mnie prosi!

Z gardła piastuna wydobył się wręcz operowy śpiew – Wysoki, świszczący w uszach aż po sam umysł. Chochlik przechadzał się kokieteryjnym krokiem, który maskował chód wilczego zabójcy a śpiew.. Śpiew przybierał na sile z każdym kolejnym wersem. I chyba w tym był sęk.

Miłość, miłość, miłość, miłość
Bo miłość jak buntownicze dziecię:
Ani jej ufaj, ani wierz,
Gdy gardzisz, kocham cię nad życie,
Lecz gdy pokocham, to się strzeż!
Jeśli mnie nie kochasz
Jeśli mnie nie kochasz ja cię kocham
Ale jeśli ja cię kocham, ja cię kocham
Pilnuję cię!!~

Piastun dawał z siebie wszystko, jeżeli chodzi o popis wokalnego wycia do księżyca i wydawało się że pary w płucach ma jeszcze na drugie tyle. Tak poniekąd było – Szyderca szczególnie wiedział, że Burdig potrafi wykonywać wokalne popisy na najwyższych tonacjach przez ładne pół dnia, nie męcząc się w żadnym wypadku. A ta aria była zarezerwowana specjalnie dla Trzęsienia. Specjalnie.. Dla łuski Trzęsienia. Jeżeli samce chcą sobie porozmawiać to albo Ziemny da łuskę albo któreś z nich musi Chochlika uciszyć. Bo nie przestanie.


//tak to Habanera.

[Uśmiech Szydercy]

Kheldar zachichotał gardłowo, szczerząc kły w złośliwym rozbawieniu, kiedy Żer zeżarł własną łuskę. Czy to podpadało pod kanibalizm? Ciekawe, czy smakował rybami. Zerknął na Burdiga, ciekaw, co ten teraz zrobi.
Widząc, jak ten bierze wdech i rozchyla pysk, cofnął się aż zapobiegawczo. Sapnął cicho, wypuszczając przez nozdrza czarny dym i przewrócił ślepiami. Doskonale wiedział, jak bardzo jego wspaniały samczyk lubił śpiewać. Sam... też to lubił, choć nie zdradził się z tym, więc rudzielec jeszcze nie miał pojęcia, że mogą robić arię na dwa głosy.
– Hrrnn, uwielbiam gdy robi użytek ze swojego gardła... – mruknął do Żeru gardłowo, oblizując pysk.

[Freira]

Ciągłe uczucie odosobnienia nie pomagało mi zebrać myśli. Chciałam znaleźć miejsce gdzie będę mogła sobie spokojnie odpocząć od wszystkiego. Ostatnio pobolewało mnie skrzydło więc szłam pieszo rozglądajac się do okoła. Miejsce to z pewnością wygladało by lepiej ciepłą porą. Teraz wyglądało nieco mrocznie... smutno.
Przysiadłam przy większym kamieniu i ułożyłam się tak by opserwować całą okolicę.
Cisza spokój... wszystko tak jak być powinno.
~Nie ukryjesz się na dlugo głupia jaszczurko~
Zasyczał głos w jej glowie,ale teraz nie czas na przejmowanie sie urojeniem. Teraz był czas na odpoczynek.

[Szara Rzeczywistość]

Łowca na dziś miał zdecydowanie dość łowów. Był juz zziębnięy i sfrustrowany ilością drapiezników w lasach swoego stada. Starał się je omijać, ale ciągle na nie natrafiał przez co jego dzisiejsze łowy były skromne.
Teraz cały umorusany w błocie od ostatniego kamulazu szedł w stornę jedynego miejsca w którym mógł odnaleźć ciepłą wodę bez używania maddary.
Nie rozglądał się, raczej patrzył pod łapy. Od razu wszedł do wody, która nagle udeżyła go ciepłem, aż zamrowiło mu łapy. Cudownie.
Burek nie był chętny na kompielie, dlatego usiadł na brzegu i pilnował zakrwawionego tobołku w którym była jakaś ryba.
'Ktoś tu jest'
Oznajmił pokazując swoimi ślepiami pewną samicę, która była niealeko.
Z perspektywy samicy z plagi, Godny wszedł do ciepłych źródeł i nagle spojrzał w jej stronę.
–Witaj. Wybacz, że Ci przeszkadzam
Oznajmił krótko, a następnie zamoczył leb, żeby obmyć się z błota. Chwilę to potrwało.
–Tylko się domyję i zostawię Cie w spokoju
Dodał siadając w ciepłym źródle. Czuł, że samiczka była z Plagi, dlatego tez spodziewał się raczej jej dużego dystansu do samca z Ziemi. Szczególnie, ze Plaga wraz z Ziemią nie były już sojusznikami... ale chyba jeszcze nie każdy o tym wiedział.

[Freira]

Szelest stukot i plusk. To uslyszalam zanim totalnie mnie zatkało.
Minusowe temperatury. Pizga najgorszym złem całego wszechświata a jakiś smok wlazł właśnie do wody i nie zamarzł na miejscu!?
Zaciekawiło mnie jeszcze jeden aspekt. Jego łuski, są tak głęboko błękitne jak niebo...
~Nie przypatruj sie tak głupia! To dziwne!~
Syknął głos w jej głowie. Przewróciłam oczami i odwróciłam łeb w inną stronę. Może przybysz sobie nienrzyczy być oglądany kto to wie.
– w-wiesz.. wcale mi n-nie przeszkadzasz. J-ja przyszłam tu żeby t-troche odpocząć. – wydukałam zażenowana samą sobą.
~po co się odzywasz jak gadać nie potrafisz wroni móżdzku~ znowu syk w głowie i poczułam się niezręcznie. Co jak smok pomyśli sobie ze jest jakaś upośledzenia bo sie jąka?
Lepiej juz nie mówić, nie robic z siebie idiotki.
A może jednak?
– H-hej mam na i-imię Freira i-i jestem n-nowa na terenach s-stad... a-a ty?

[Szara Rzeczywistość]

Zamarzł? Woda parowała, był widać, iż jest ciepła. Stąd też przybycie samego smoka, który widział doskonale o tym, iż woda jest zwyczajnie ciepła. Niemniej wyjście z wody mogło okazać się problemem, ale tym będzie martwił się w chwili samego wyjścia. Na razie postanowił dać odpocząć mięśniom po wysiłku.
W końcu odezwała się i samica. Godny nie oceniał jej wypowiedzi, gdyż znał gorsze przypadłości, niż zwykłe jąkanie się.
–To dobre miejsce na odpoczynek. Tym bardziej jeśli siedzi się w wodzie. Ciepłej wodzie-Odparł z lekkim uśmiechem kładąc się na boku z cichym jęknięciem. Teraz z wody wystawała mu tylko długa szyja. Wyglądał jak potwór z głębin, który wyłonił się z jeziora, żeby porozmawiać z samiczką, która była nico młodsza od niego.
Samica nie znała tego miejsca i świadczyło to o czymś o czym po chwili zdał sobie sprawę.
Kolejny przybysz zza bariery, chociaż jeśli miałby czelność się wypowiedzieć to wolał takie samice, niż samców na terenach wolnych stad... Cóż poradzić jeśli powoli budziły się w nim żądze, których nie potrafił jeszcze do końca zrozumieć... Każdy ma swoje demony, prawda?
–A ja jestem Godny Uczynek. Możesz też mówić do mnie Godzien, jeśli tak wolisz.
Dodał z przyjemnym uśmiechem, który nie był tylko przyklejony do pyska jak to miało miejsce u większości smoków plagi. Hojny nie zamierzał ukrywać swoich uczuć przed istotami, które czyniły podobnie. Otwierał się na innych kiedy i inni to czynili. Poza tym nie zamierzał nawet oceniać młodej samicy pod względem jej jąkania się. Mułek był zdecydowanie gorszy z tym swoim dwujaźniowym mysleniem.
–Jestem stąd. Od wyklucia. Prędzej czy później jednak sprawdzę co takiego kryje się za terenami mojego stada.

[Freira]

Rozgadaby, życzliwy i wesoły... no takie opcje mogły spowodować u mnie tylko jedno zachowanie.
Wstałam i uśmiechnęłam się tak szeroko jak tylko potrafiłam. Otrzepałam się ze sniegu i ruszylam w syrone brzegu.
–m-mowisz że jest ciepła tak?– zamoczyłam łapę i miał rację woda nagrzała szybciutko moje łuski. Przyjemnie...
Wyciągnęłam lape i juz miałam wpakowac sie do wody kiedy postawiłam mokrą łape na zimnej ziemi. Niech to diabli!
Pisnęłam zaskoczona i podskoczyłam jak przestraszony żbik. Zamachałam łapą i dokładnie ją obejrzałam. – Na wszystkie gwiazdy niebios!– krzyknęłam – Boli jak by było kłute a nie ma ran! Co to za magia? Jakieś czary muszą to być- przejęta rozluznilam sie na tyle ze blokada jezykowa opadła i nie zajaknęłam sie ani slowem. Bulam zdiwiona ze cos takiego mi sie przytrafiło ale mama kiedys mowiła... nagrzane łuski nim ostygną nie schładzac bardzo kwałtownie bo moze sie zrobic krwiaczek i bardzo to boli.
Ze ja głupia zapomniałam.

[Szara Rzeczywistość]

Godny obserwował samicę z lekko przymrużonymi ślepiami. Zeszła w końcu i stanęła przy brzegu. Burek w tym czasie się rozciągnął i powoli odszedł odnaleźć jakieś ukryte od śniegu miejsce.
'Nie budź mnie jak nie będziesz chciał iść polować. Ja potrzebuję snu' oznajmił myślowo kotołak i po prostu odszedł z brzegu, gdyż samica nawet nie zwróciła na niego uwagi. To nawet lepiej dla niego. Był zbyt zmęczony na pozowanie.
–Jest ciepła przy brzegu, a gorąca tutaj na środku. To zależy jaką temperaturę lubisz, albo jak bardzo zziębłaś.
Pozostawał niewzruszony do czasu, aż samica nie pisnęła. Wtedy nagle jego błony na łbie się podniosły, a ślepia szerzej otworzyły... Nawet źrenica nagle stała się pionowa. Łowca, który był gotowy na wszystko...
Chwilę później atmosfera opadła, gdy zrozumiał co się stało. Wszystko wracało do normy. No i oczywiście zauważył brak zająknięcia się.
–Zawsze możesz maddarą ogrzać powierzchnię kiedy wychodzisz. Wtedy nie poczujesz bólu. Na razie jednak polecam się w niej ogrzać.
Powiedział spokojnie i ziewnął. Poczekał, aż wejdzie do wody.
–Ciekawi mnie jak tu trafiłaś... Gdzie Twoja rodzina?

[Freira]

Uśmiechnęłam się zmieszana. No tak.. przeciez sama potrafiłam czarowac. Ale ze mnie głuptas. Wpakowałam sie do wody i im dalej tym czułam przyjemniejsze ciepło. Przypomniało mi to rodzinną postynie i to jak z młodszą siostrą szukałyśmy w piasku skarabeuszy.
To były czasy hah... matka zawsze sie z nas smiała. "Ugryzą was w ogon jak bedziecie sie tego najmnien spodziewać!" Zartowała po czym złośliwie ale z miłością nakrywała bloniastym skrzydłem zdyszanego i prawie ugotowanwgo żywcem ojca ktory w proteście przed kolejną dawką ciepła szybko i chałaśliwie bił skrzydłami o gorące powietrze. Kolory odziedziczyłam po niej... ojciec był czystej krwi północnym smokiem... ale wspominał kiedys o tych stadach... chyba ze jego ojciec kiedys stąd odszedł. Nie pamiętam za dobrze.
Na pytanie o rodzine zesztywniałam. – j-ja m-mam teraz n-nową rodzine... j-ja nie mogę m-myśleć o starej rodzinie. Ja teraz n-naleze do rodziny P-p-plagi... ja tu trafiłam.... n-nie wiem n-nawet j-jak. Po prostu p-przyszłam – odwrociłam wzrok zeby smok nienwidział tesknoty w jej oczach ktora wróciła po wspomnieniu rodziny..
Wpakowałam się tuż obok Godnego i chlupnęłam lekko skrzydłami. Zalśniły na opalowo a grzywa falowala na wodzie. – -t-teraz mam nową mamę- powiedziałam cicho ale z wyraźnym szczesciem i nadzieją w głosie. –A twoja rodzina? Ty jesteś ze stada Ziemi tak? Nie slyszalam o innych stadach.

[Szara Rzeczywistość]

Pod tym względem jego życie było nudne. Ojciec był uzdrowicielem, który nie dbał zbytnio o umiejętności Godnego, ale z drugiej strony wymagał jak najszybszej rangi dorosłej no i wykopał go ze swojego leża jak miał dziesięć księżyców wraz z bratem, który zapadł w śpiączkę smoczą. Ah rodzina...
Poza tym to nie wszystko co przeżył przez swoje życie. Uwidocznił to dopiero w momencie w którym samica już była w wodzie. Uniósł przednią, lewą łapę i przeczesał pysk ciepłą wodą. Samica mogła zauważyć, że jego lewa łapa jest poznaczona blizną- pionowymi pasami po pazurach od barku aż po nadgarstek. Nieco różowa skóra była mocno widoczna przy błękitnych odcieniach łusek samca.
–Czemu nie możesz? Chcesz porzucić przeszłość dzięki której w ogóle powstałaś i... żyłaś?-Godny nieco nie rozumiał tego podejścia. Wszystko kształtowało smoczy charakter. Przeszłość, nawet zła, była potrzebna chociażby dla lepszej przyszłości.
–Jak uważasz, Freiro...– Przytaknął jej lekko nie zamierzając drążyć tematu jej rodziny dalej, skoro sytuacja była tak trochę krucha-Tak, jestem smokiem ze stada Ziemi. Niemniej moja rodzina... Jest wszędzie. W stadzie Ziemi mam ojca i brata. , w ogniu mam siostrę, w wodzie mam też dwie siostry i syna... siostry z ognia. Matkę miałem z Wody, ale już nie żyje. Nadążasz?-Zaśmiał się krótko i zamknął ślepia znów zaczynając delektować się ciepłem.
–Mam po prostu sporą rodzinę z historią, którą warto opowiadać pisklętom... No ale teraz mniejsza o to. Te gorące źródła są lepsze od nawet zaparzonych ziół do picia. Może opowiesz mi jeszcze coś o sobie? Jak Ci się żyło przed tym jak tu trafiłaś?

[Freira]

Duża rodzina to musi być koszmar. Zwłaszcza że rozsiana po innych stadach czyli troche tak jak by należały do innych rodzin.
Swoją drogą jak sie pyta o mnie to czy mógł by byc zainteresowany moją smoczą osobą? Tylko pytanie po co... należał do innej rodziny przecież. Może chciał zostać moim przyjacielem.
Tak czy siak postanowilam mu o sobie opowiedzieć.
–No jeżeli chcesz wiedzieć więcej o mnie to...Musze ci powiedzieć ze nie jestem byle jakim głupim pisklakiem. Umiem polować sama o siebie zadbać umiem sie bić i bronić. Sama dawałam sobie radę przez cztery księżyce! I to zupełnie sama. Jednak z czasem trafiłam tutaj i Mgła mnie przygarnęła. Mam już 12 księżycy i chcę zostać Łowcą!
Myślę ze jak na mnie i tak dużo opowiedziałam prawie nikt sie mną nie interesował wiec to było dla mnie nowe... takie opowiadanie o sobie.

[Szara Rzeczywistość]

Każda gałąź ma dwa końce, a prawda leżała po środku.
Nie stanowiła problemu duża rodzina jeśli ktoś takową szukał. Dla samego Godnego więzy rodzinne były znacznie większym wyznacznikiem, niż stado. Może to też dlatego własnie został łowcą? Nie zmierzał walczyć o cokolwiek ze smokami, które były mu bliskie.
Czy pytanie o jej rodzinę było dziwne? On po prostu chciał znać jej stanowisko w tej sprawie. Czemuż miałaby nie kochać swojej poprzedniej rodziny?
Jej wypowiedź zabrzmiała jakby poczuła się urażona tym pytaniem, dlatego samiec znów rozchylił ślepia i patrząc na nią odparł łagodnie
–Nie zamierzałem kwestionować Twoich umiejętności i jeśli tak się poczułaś to wybacz mi. Chciałem po prostu poznać Twoją historię, gdyż nie jesteś pierwszym smokiem, którego poznałem zza granicy. Nigdy nie byłem za upadłą barierą i próbuje wyrobić sobie zdanie na jej temat po prostu.
Czuł potrzebę wyjaśnienia nawet jeśli samica nie postrzegała jego słów jako obraźliwe. Był zwyczajne zaciekawiony... A przyjazne podejście po prostu leżało w naturze samca. Inna kwestia, że większość smoków raczej nieufnie podchodziła do otwartości Godnego.
–Mówisz, że łowcą chcesz zostać. Hm. Wydaje mi się, że faktycznie w stadzie Plagi są oni potrzebni na gwałt... w sumie nie poznałem żadnego łowcy do tej pory, który byłby z ich terenów. Czy na pewno umiesz wszystko, żeby wspomagać ich swoimi umiejętnościami?
Samiec lekko się uśmiechnął nie próbując jej zasugerować czegokolwiek, a jedynie w późniejszej chwili zamierzał zapytać wprost...
–Może Ci pomóc? Sam jestem łowcą i mam nieco doświadczenia w polowaniach na tych terenach

[Freira]

Słuchałam smoka jednak moje myśli uciekały ciagle gdzieś w bok. On sam wyglądał dość dziwnie nigdy nie widziałam smoka o takiej łusce.
Był intrygujacy.
~Słuchaj co do ciebie mowi ty tępa pało, Pyta sie czy ci pomóc~
Otrząsnelam się i spojrzałam mu w oczy. No cóż slyszalam co mowił ale jednak moje mysli krążyły wokół wszystkiego co działo sie ostatnio w moim życiu.
-To bardzo miłe ze chcesz mi pomóc. Przydała by mi sie pomoc owszem przy kamuflażu... nie do konca wiem co mam zrobić zeby byc mało widoczna dla zwierzyny. Moje łuski są dobrze widoczne przez ich lsnienie i ofiara czesto mi ucieka... dlatego czesto byłam głodna – Cóż tu zmyslac i mówić ze wszystko umiem jak nie umiem. Zycie jest ciężkie ale warto korzystać z tego co dają a nauka czy pomoc w niej jest duuuuuużym tym czymś co daje i trzeba to wykorzystać

[Szara Rzeczywistość]

Godny... był sobą o prostu. Jego łuski, jego blizna, jego brak sierści... To normalne, nie ma się z czym obnosić.
Chociaż samica faktycznie mogła nie widzieć wcześniej tak skrajnego smoka jak on... Morsko-górski. Dwa zupełnie różne światy połączone długą domieszką ciała wężowego smoka z której to rasy własnie miał defekt.
–No... W takim razie posłuchaj uważnie. Kamuflaż to nie tylko ukrycie się przed wzrokiem zwierzyny. To również ukrycie swojego zapachu. Odowiedni kamuflaż jest w stanie sprawić, że zwieerzyna przejdzie obok Ciebie i pójdzie dalej. Możesz ją tworzyć na dwa sposoby. Używając tego co masz w pobliżu, albo używając maddary, gdzie sam raczej preferuje bardziej polegać na tym co mam pod łapą. Chociaż nie jest to proste... Na przykład... jak ukryjesz się na pustyni, hm? Pamiętaj, że mówimy tu o kamuflażu pozwalającym Ci na poruszanie się, a nie zakpoywanie w ziemi.
Przerwał na chwilę i złapał się zabliznioną łapą za gardziej w chwili konsternacji.
–Kamuflaż możesz też użyc do zakrywania pułapek, żeby jakieś zwierze w nie wlazło. Jak ukryjesz wykopany dół w lesie?
Zamilkł i czekał na odpowiedź samicy.

[Freira]

Słuchałam z szeroko otwartymi oczami. Ukryć zapach? Pułapki? Cooooo
–N-no myślę ze jak jest dziura w ziemi i jak ma tam wpaść coś większego to myślę że... wziąść długie i cienkie gałązki ułożyć je nie za gęsto i przykryć liśćmi i korą?– w głowie ten pomysł wyglądał nieco lepiej... jak go przedstawiłam wydał się głupi.
– chyba że stworze za pomocą maddary iluzje ze nad dołem jest normalne runo leśne a najlepiej chyba z jakimś smakowitym konskiem dla zwierzaka zeby chętniej podeszlo.– podrapałam się po glowie mokrą łapką. Ah myslenie kreatywne, to jest to dzięki czemu przetrwałam tyle czasu jako małe piskle samo w lesie. Ale czy to wystarczy dla mojego nauczyciela?
Wcześniej padło jeszcze zapytanie o pustynie... widziałam jak robiła to mama wiec znałam odpowiedz.
–Na pustyni są dwie opcje żeby schować sie przed drapieżniakami.uh... w sensie dwie opcje złożone takich prostych jak szybowanie czy własnie zakopywanie sie to tego nie liczę.
Możemy znaleźć kaktuś i rozgnieść go wysmarować tą lepką i cuchnącą jak na mój gust breją każdą łuskę po czym wytażac sie w pisaku. Kleisty bezbarwny sok sprawi ze puasek sie przyklei i odklei tylko wtedy jak dokładnie sie wymyje całe ciałko noi oczywiście odmoczy. Ale nie polecała bym bo mama często miała odparzenia w wielu miejscach. A następnym sposobem jest proste zaczarowanie łusek żeby zamiast lsnić jak opal wyglądały jak piasek. Mama potrafiła nawrt magicznie zrobić siebie przeźroczystą.

[Szara Rzeczywistość]

Godny słuchał jej wywodu czasami tylko kiwając z aprobatą łbem. Niemniej z własnego doświadczenia musiał nieco dopowiedzieć.
–Jeśli zastawiasz pułapki to lepiej nie zostawiaj na niej jedzenia. Stracisz je tylko niepotrzebnie, a nie dość, że jakieś ptaszysko może to zjeść to może przy okazji zniszczyć pułapkę. Poza tym czym ziejesz? Po co masz szukać kaktusów, które na naszych pustyniach raczej to rzadkość... Odrobina lodu zgnieciona z piachem i wcierasz w ciało. Kwestia tylko tego, żeby pluć nim dosłownie odrobinę, która szybko się rozpuści. Taki kamuflaż nie jest jakoś świetnie wytrzymały, ale wystarczy na podkradnięcie się do zdobyczy... a o takich właśnie mówimy. Szybując... Mimo wszystko nie ukrywasz się, a liczysz na to, iż istota Cie nie zauważy, albo zrobi to nieco za późno...
Przerwał na chwilę i zanurzył całą szyję w wodzie mrucząc przy tym przez chwilę. Było mu tak przyjemnie ciepło...
–Całość zawsze można dokładnie spłukać maddarą. W końcu nawet wodę z suchego powietrza można wytworzyć. byleby nie była zbyt zimna
Dodał krótko i jeszcze raz przez chwilę cieszył się zwykłym ciepłem wody. W końcu podniósł łeb odsłaniając szyję, która wzbiła parę w powietrze i jeszcze przez pewien czas unosiła się przy jego łusce.
–No dobrze. To w takim razie wyjdź spokojnie na brzeg i pokaż mi jak uważasz, że powinien wyglądać kamuflaż... Tutaj. Przy lesie i wodzie. Tylko pamiętaj z tym osuszeniem się, zanim wyciągniesz łapę na mróz– Z uśmiechem zaczął obserwować jej poczynania, gdy sam nie musiał nic robić.