Kwarce Magii Ataku i Magii Obrony

[Kaltarel]

MAGIA ATAKU

Ciepły poranek pełen szumu wody, czarna sylwetka samca, zwieszającego rogaty łeb ku ziemi odbijała się w drżącej kałuży. Wąski, górski strumyk ściekał po skalnej wyrwie, obmywając łapy perłowobiałej samiczki.

~ Pierwotnym przeznaczeniem magii zawsze było niesienie śmierci. Zanim jeszcze nauczyliśmy się mówić, wszystko zaczynało się od myśli. Znalazłaś już źródło, a teraz zabij tą mysz, Pokrzyku. ~

Ciemna wiązka magii, jak dym należący do ciała cienia, chaotyczna i skłębiona, rozprysła się w powietrzu, wsiąkła w wodę, brudząc ją na moment. Śmierć od jednej myśli?

~

Pełne skupienia, złote ślepka zaszły czernią, dwubarwny adept drżał, wstrząsany od środka wspomnieniem. Dziki ryk źródła przejmował kontrolę nad umysłem, materializując obawy. Piękny daniel stanął na środku Jaskini, wyciągając w górę długą szyję... aby zawyć z bólu. Jego gardło otwarło się, jakby niewidzialne szczęki wyrwały kawałek. Krew chlusnęła na ziemię, a czarne ślepia zaszły łzami.

– Życie smoka jest pełne krwi. Nie możesz bać się jej, ani śmierci, która czasem wraz z nią nadchodzi. Nie musisz też jej lubić. Ale jeśli chcesz być dobrym łowcą, musisz się z nią liczyć. Wiesz już jak działa magia, a teraz nauczę cię jak zadawać nią ból. Czasem smocze mięśnie zawodzą, ale maddara nie. Może ci się zdarzyć, że napotkasz na polowaniu drapieżnika, który będzie niewrażliwy na smocze szpony. Zacznijmy więc.

Czarny grot igły przebijał czarną pierzastą szyję, przykuwając kruka do drzewa. Pękała z trzaskiem ostatnia ze zdrowych łap wojownika Ziemi. Bezlitosne bicze po raz czwarty oplatały się wokół jego nadgarstków, szarpiąc w przeciwną stronę od zgięcia. Chochlik dusił się kłębem dymu, rozdzierającego mu krtań. Skóra krwawym płatem odchodziła od mięśnia, zrywana przez półprawdziwe szpony. Iluzoryczny wąż chwiał się wraz z hipnotycznymi ruchami łap, wijąc się, zaciskając długie kły w szyi, jad przeżerał tkanki, śmiertelnie niebezpieczny, pomimo istnienia na skraju rzeczywistości. Gnijąca skóra szarzała w oczach, podobnie jak pysk goblina, duszącego się w bańce pełnej wody, otaczającej brzydki, niesymetryczny pysk.
Kalejdoskop wspomnień, widzianych oczyma duszy białołuskiej, niczym posąg tkającej czar, wyginającej smukłe łapy w znaki. Spokój ducha, brak strachu, bezgraniczne zaufanie w potęgę swojego źródła nie pozwalały jej na uchylenie się przed ciosem.
Dziesiątki zwierząt padające od jej czarów, ginące od rojów igieł czyniących maleńkie, ale liczone w tysiącach uszkodzenia, od obręczy przepoławiających im gardła, od niczyich szczęk.

Karminowołuskie pisklę patrzyło na nią nieufnie, żądając odpowiedzi. To jest we mnie? Nie może być. Mam pazury i ogień, ale temu czemuś nie ufam.

– Twoje twory mogą być silniejsze niż największy wojownik, szybsze niż mysz polna i mogą zabijać z precyzją pająka tkającego sieć. Mogą zastąpić zmysły i mięśnie, nawet struny głosowe, pomóc ci w locie czy staniu się niewidocznym. Musisz tylko umieć ją okiełznać i sobie podporządkować.

Deszcz igieł sypał się na delikatny łepek, ale on nie wzdrygnął się. Odpowiedział ogniem, powstałym z powietrza. Gorące płomienie lizały jej brzuch, wokół gęsto było od maddary, jej drgania wślizgiwały się po łuski.

Już rozumiem.

Półprzezroczyste powieki przysłoniły jarzącą się biel oczu na moment, a lodowaty oddech opuścił nos. Przed jej pyskiem materializował się twór, doskonały, jednoznaczny, skoncentrowany na celu. Sięgając po magię w walce, należy przyznać się przed samym sobą, do czego się jej używa.

MAGIA OBRONY

Maddarę można wykorzystać na wiele sposobów, a jednym z nich jest obrona siebie lub innych.
Podczas polowania lub walki musisz zachować czujność. Obserwuj uważnie przeciwnika i swoje otoczenie. Bądź wrażliwy na wszelkie drgania obcej maddary wokół Ciebie. Tylko wtedy zdążysz w porę zareagować na czyhające niebezpieczeństwo.
Najprostszą i uniwersalną formą ochrony jest stworzenie zwykłej tarczy, która powstanie pomiędzy Tobą, a zagrożeniem. Niezwykle ważne są jej właściwości – powinna być wytrzymała i odporna na zmierzający w Twoją stronę atak. Musisz również dokładnie określić jej kształt, wymiary i obszar ciała, jaki twór ma chronić. Za duża tarcza będzie stratą maddary, za mała z kolei okaże się nieskuteczna.
Jeśli przeciwnik walczy fizycznie, możesz spróbować uniemożliwić mu atak, nie pozwalając, aby zbliżył się do Ciebie. Aby to osiągnąć, stwórz przeszkodę na jego drodze. Zamknij pysk, który chce zionąć ogniem lub Cię ugryźć. Spraw, aby przeciwnik się potknął lub nie był w stanie ruszyć z miejsca.
Kiedy jednak grozi Ci magiczny atak, którego cech nie znasz, spróbuj rozproszyć przeciwnika, tak, aby nie był w stanie go uformować. Wytrąć go z równowagi. Oślep nagłym rozbłyskiem światła. Rzuć maddarowym piaskiem w ślepia i nozdrza. Połaskotaj właśnie stworzonym piórkiem. Nie pozwól mu się skupić, a będziesz bezpieczny.
I ostatnia wskazówka. Pamiętaj, że Twoja obrona nie powinna ranić przeciwnika. Poprawnie stworzona może ochronić Cię przed raną i dać wystarczająco dużo czasu, aby zaatakować. Łączenie ataku i obrony w jednym tworze (zwane twardym blokiem) jest trudne, bywa niebezpieczne i wymaga sporego doświadczenia.

[Nierozważny Duch]

Reth nie często odwiedzał miejsce przechowywania kwarców, które podobno miały przekazywać wiedzę czy też umiejętności. Było to dla niego nieco podejrzane, ale i tak zamierzał spróbować. Przyniósł ze sobą kamienie i mięso, gdyż za te usługę wymagano opłaty, a on i tak nie miał za dużo pożytku z błyskotek, a jedzenie mógł zawsze upolować.
Duch ułożył swoją kolekcje przed kwarcem: topaz, tygrysie oko, cytryn i naszyjnik z bursztynem, który znalazł na jednej z wypraw zwiadowczych. Obok kamieni położył też kupkę mięsa, mając nadzieje, że to wystarczy, aby zostać obsłużonym przez te mistyczną siłę. Pozostało mu jedynie czekać na efekt.

/topaz, tygrysie oko, cytryn, bursztyn (srebrnym naszyjniku) i 8/4 mięsa za Magię ataku na III

[Opiekun]

Świeże Kwarce nie musiały czekać długo by zyskać pierwszych wizytorów. Temu wyglądał doprawdy okazale. Może dlatego, że smoczyca, która go tworzyła, przyczyniła się w pewien sposób do powstania samego Warsztatu? Kto wie. Pewnie Kaltarel.
Ognisty Czarodziej złożył ofiarę przed kryształem. Wpatrywał się w niego szkarłatnymi ślepiami, nie podejrzewając wcale, że zaraz zostanie oślepiony jak jego nieszczęsny brat. Na szczęście mniej trwale.
Białe światło zalało pysk Nierozważnego Ducha. Przez jego umysł przepłynęły urywki obrazów i dźwięków. Głos nieznajomego smoka i uczucia, które zdecydowanie nie należały do Ducha. A wraz z nimi płynęła wiedza, która zdawała się budzić maddarę drzemiącą w żyłach.
Blask zgasł, zostawiając Czarodzieja z mroczkami w oczach i nową, tak pożądaną przezeń, wiedzą. Teraz ataki maddarą nie skrywały już przed nim żadnych tajemnic.

//– 8/4 mięsa, topaz, tygrysie oko, cytryn, bursztyn
Nierozważny Duch – Raport z Magii Ataku III.

[Infamia Nieumarłych]

Podczas gdy ekimma zajmowała się kwarcem obrony, opustoszałym i zimnym, żywiołak ognia w postaci czarnofutrego wilka przywitał się po cichu z kwarcem, który miał nauczyć go bardziej efektywnego tworzenia magicznych ataków. Stanął więc przed konkretnym kwarcem, kładąc u jego stóp diament i turkus, po czym zamarł niemalże w idealnym bezruchu, wlepiając upiorny wzrok białych, świecących oczu w swój cel. Niech da to, czego on potrzebuje.

[Opiekun]

Ach! Kolejny Kwarc miał dostąpić zaszczytu bycia odwiedzonym przez część Niezawodnej Bywalczyni. Ognisty basior nie zapomniał o powitaniu pełnym szacunku, co jeszcze bardziej zachęciło Kwarc do pracy. Rozgrzał się jasnym ogniem, wypełniając się białym światłem. Nie raziło ono żywiołaka.
Biała kuleczka oderwała się od jasności w Kwarcu i poszybowała, lekka niczym puszek, do łba żywiołaka. Opadła miękko między jego jasne ślepia.
Maddara i żywioł zahuczały dziko w jego żyłach, napełniając Ulfhedinna ogniem. Moc dosłownie skakała mu po skórze, pokazując swoją nieprzewidywalność i chaotyczność, niosąc ze sobą wiedzę, jak użyć jej do skrzywdzenia innej istoty. Nie towarzyszył temu smoczy głos, jedynie samo uczucie.
Agonia mieszała się z przyjemnością. Płonęła mocno i krótko. Zgasła.
Basior czuł się nieco oszołomiony. Dobrze, że ekimma była niedaleko, by dopilnować jego powrotu na ziemie Plagi.

// – turkus, diament
Raport z Magii Ataku II.

[Infamia Nieumarłych]

Zaledwie dwa wschody słońca po wizycie Ulfhedinna ten sam kwarc został powitany przez Mahvran. Wywerna dobrze znała drogę do tego miejsca i nie przyszła, rzecz jasna, z pustymi łapami. A raczej z pustym pyskiem – bowiem to właśnie w nim delikatnie trzymała skórzane zawiniątko, które ostrożnie położyła przed magicznym kamieniem, odsłaniając gwiazdom tej nocy sześć lśniących kamieni szlachetnych. Uśmiechnęła się lekko, można by rzec, że w ramach powitania, gdyż gdzieś w głębi duszy odnosiła wrażenie, że kwarce miały jakiś swój... Poziom świadomości. Tak czy inaczej, czekała. Nie sądziła, by doznanie jakie na nią czekało było przyjemne, ale cóż. Mała cena za potęgę.

[Opiekun]

Kryształy zadzwoniły cicho. Odbite światło Srebrnej Twarzy wyraźniej odbiło się od fasetek. Pojawiła się! Stała Bywalczyni...
Wybrany przez Plagijkę Kwarc rozogniał białym płomieniem. Jarzący blask zalał czarne ślepia, podobnie jak wcześniej powodując ból. Nerwy krzyknęły wysoko i boleśnie. Wizja świata zniknęła.
A maddara, i tak niestabilna, wydawała się pochłaniać ciało Infamii Nieumarłych. Czarodziejka czuła jak energia rośnie w jej żyłach, a przez umysł przeletują tysiące pomysłów jak korzystać z tej siły w niszczycielski sposób. Jednocześnie słyszała – a może doświadczała – głosy dwóch smoków. Jeden znała. Samiczy. Jej Zastępczyni po raz kolejny okazywała się bardziej doświadczona, pierwsza, wyróżniona, lepiej wyćwiczona...
Ale teraz Infamia Nieumarłych jej dorównywała. Przynajmniej pod jednym względem – czuła, że Kwarc przekazał jej całą swoją wiedzę. I po raz kolejny łaskawie zabrał jej ofiarę.

// – rubin, akwamaryn, jaspis, szafir, tygrysie oko, turkus
Raport z Magii Ataku III.

[Klepiąca Łuska]

Krzywy, zgniły uśmiech na siłę pojawił się na wykrzywionej twarzy Cykuty, jaka skręciła się w niechęci. Pochyliła się nad nimi. To zwykłe formalności, nic personalnego; zaśmiała się sama do siebie, a drżąca łapa położyła po cztery sztuki kamieni przed każdym z kwarców. Następnie usiadła i ona, spoglądając raz na jeden, raz na drugi, w gębie mieląc uspokajające zielsko.

// – akwamaryn, bursztyn, diament, jaspis, szafir x2, szmaragd, turkus na MA/MO2

[Opiekun]

Żaden smok jeszcze nie był na tyle... Odważny? głupi? nieświadomy? by spróbować przyjąć na siebie moc dwóch Kwarców jednocześnie. A może była to kwestia tego, że Cykuta nie pochodziła stąd i nikt jeszcze nie uraczył ją opowieścią o tym, jak dokładnie działają Kwarce.
Światło rozbłysło ostro w obu kryształach, oślepiając samicę. W jej łbie nastąpił harmider, maddara zawrzała w żyłach. Głosy dwóch Czarodziejek zbiły się w bełkot. Ciśnienie napierało na uszy Cykuty. Zacisnęła szczęki tak mocno, że czuła wręcz ścieranie się kłów...
Po jednym uderzeniu serca, wszystko stało się znośne. Głosy zwolniły, zaczęły płynąć w harmonii, uzupełniając swoje przekazy. Raz jedna, raz druga Czarodziejka przekazywała Cykucie część swoich filozofii i wspomnień. Przed oczami smoczycy pojawiały się kolejno czary – sama musiała je naśladować lub odpierać, tworząc rozmaite kolce, bariery, kule, zasłony... Wszystko coraz szybciej i szybciej. A jednak walka, której towarzyszyły dwa głosy, była angażująca. Mogłaby trwać i trwać...
Skończyła się zbyt szybko. Cykuta miała mroczki w ślepiach. Jej kamienie zniknęły, kryształy gasły. Czuła się zmęczona i niesamowicie senna, ale bogatsza o całe to chaotyczne doświadczenie.

//– 2x szafir, akwamaryn, bursztyn, diament, jaspis, szmaragd, turkus
Raport z MO II i MA II.

[Infamia Nieumarłych]

Po odwiedzeniu kwarcu oferującego wytrzymałość żywiołak odwiedził kolejne dwa, leżące tuż obok siebie i każdemu z nich podarował dwie błyskotki, na które łącznie składał się szafir, cytryn, nefryt oraz ametyst. W przeciwieństwie do Mahvran nie czuł żalu, gdy musiał rozstawać się z czymś błyszczącym. Był raczej znużony, chcąc jak najszybciej opuścić to miejsce. Za dużo było w okolicy smoków i śladów ich bytności, a za tymi istotami wyjątkowo... Nie przepadał.

[Opiekun]

Morkvarg był posłuszny swojej wiedźmie – cóż, w końcu zdecydował się dzielić z nią umysł. Spotkanie z Kwarcem Wytrzymałości mocno go zmęczyło, jednak równocześnie dało mu siłę by dokończyć swoje szkolenie.
Pierw zapalił się jeden kryształ, potem drugi. Oba poczęstowały żywiołaka drobnymi kulkami swojego światła. Moc żywiołaka rozgorzała, próbując przetworzyć na raz wszystkie nowe polecenia. Spod łap wilka wyskoczyły pnącza, które zaraz się schowały. Znów czuł ból, jednak tym razem był on trochę lżejszy. A może to nowo zdobyta wytrzymałość go łagodziła?
Kwarce zgasły. Morkvarg spełnił swoje zadanie i mógł teraz wracać do Stałej Bywalczyni.

//– szafir, ametyst, cytryn i nefryt
Raport z MA i MO II.

[Sosnowy Pocisk]

Gdy tylko była zdolna do lotu, wrzuciła ostatnio znalezione kamienie szlachetne do torby i wzbiła się w powietrze, kierując się w stronę świątyni. Cieszyła się tym wyjątkowym uczuciem wiatru znowu otulającego jej pióra i futro... oj, brakowało jej tego. Bardzo.
Wylądowała przed świątynią i skierowała swe kroki do miejsca, gdzie znajdował się stworzony z jej pomocą kwarc, chociaż tym razem nie on był jej celem. Opłatę za zwiększenie umiejętności postawiła tuż obok – przed kwarcem magii ataku.


//3x koral, diament, jaspis, szmaragd za MA III, kryształ Pojętnego Ucznia

[Opiekun]

Kwarc rozjarzył się ostrym blaskiem, oślepiając Czarodziejkę. Przez jej umysł przewineły się strzępy obrazów i odczuć należące ongiś do Kuszenia Diabła. Jednocześnie Sosnowy Pocisk poczułą, jak wokół niej pojawiają się wrogowie. Cała chmara, w różnych kształtach. Cienie, demony, kelpie... I musiała sobie z nimi poradzić.
Tworzyła tak za atakiem, mogąc polegać jedynie na słuchu i węchu. Musiała być na tyle szybka, by powalić stwory zanim udało się im jej dosięgnąć, co wymagało skupienia. Maddara buzowała w jej ciele i tworzyła najrozmaitsze ataki. Co jakis czas do uszu Wodnej dochodził samiczy, spokojny głos udzielający instrukcji lub mający dla niej parę rad.
Walka była długa, a Sosnowy Pocisk też czuła, że nie udało się jej uniknąć ran. Mimo to stała nadal na łapach, kiedy ostatni z jej przeciwników padł. Usłyszała jeszcze tylko mruknięcie aprobaty i...
Znów siedziała przed gasnącym Kwarcem. Bez ran, ale obolała i wyczerpana. Teraz nie mogłaby wyczarować nawet płomyczka – jej maddara potrzebowała snu by się zregenerować. Ale jedno było pewne – została mistrzynią magii ataku.

// – 3x koral, diament, jaspis, szmaragd
Raport z MA III.

[Gasnący Wiciokrzew]

Zjawiła się w świątynii. Uzdrowicielka udoskonalona do granic, jakie nakładane były przez smoczy świat i siły znane już tylko nam. A nawet ciutkę dalej niż przeciętnie. Czego więcej mogła chcieć? Szczupła, ale zwarta postać bagiennej pokręciła się chwilę, aż zjawiła pod kwarcem... Magii Ataku. No i proszę. Dziewanna sięgnęła do zielarskiej torby i wyciągnęła z niej cztery kamienie, każdy jak nie od pary, innego koloru i położyła przed magiczną skałką. Pora przekuć umiejętność manipulowania impulsem do przeradzania go w broń. Przyda się na misji i przyda się z wyzbyciem piętna "tylko Uzdrowicielki". I aby pokazać Tłustemu, że także potrafi się wywiązać z umowy! Światłości, nadejdź.

// malachit, cytryn, turkus, onyks, za MA II

[Opiekun]

Światłość nadeszła. Blask zalał ciemnofioletowe, prawie czarne ślepia. Przez umysł zaczęły się nagle przesuwać obrazy – jasnołuskiej smoczycy i jej mistrza. Urywki głosów i uczuć.
A potem Przywódczyni Ziemi przyszło zetrzeć się trzema przeciwnikami. Nacierały na nią kopyta i pazury, ciała i cienie. Uzdrowicielka była na tyle szybka, że dawała radę odpierać ataki i się rewanżować, tworząc kule, pociski, kolce i pnącza. A jeśli okazjonalnie udało się jej dotknąć ciała przeciwnika i pomieszać mu we wnętrznościach... Cóż. To był jej trening.
Walka była zażarta, a Lepka Ziemia nie uniknęła zebrania paru ciosów. Ostatecznie jednak przeciwnicy legli pod jej łapami, świat znów zniknął...
By pojawić się po chwili, znów transportując ją do Warsztatu. Jej ofiara zniknęła, tak samo jak rany. Teraz będzie mogła pokazać reszcie, że nie jest "tylko" Uzdrowicielką.

// – malachit, cytryn, turkus, onyks
Raport z MA II.

[Wyzwolony Rozrabiaka]

Wyzwolony przyszedł do świątyni, idąc w stronę kwarcu. Przy jego łapach pełzła jego kompanka, Terraria, która spisywała się tak dobrze, że łowca postanowił ją wynagrodzić. Smok, już raz korzystał z kwarców, ale to był pierwszy raz dla żywiołaka. Dlatego łowca był z nią, by jej pomóc. Rozrabiaka stanął przy kwarcu i wystawił łapę tuż nad niego. Wąż wpełznął po ciele drzewnego i opadł na kryształ, by zaczerpnąć z niego mocy. Będąc niepodatna na ataki fizyczne, przyda jej się możliwość dobrego atakowania, by pomagać właścicielowi w walkach. Gdy nabrała już wprawy w używaniu magią, Rozrabiaka postawił przy ołtarzu dwa kamienie szlachetne jako zapłatę i pozwolił kobrze wejść na jego łapę. Wyszli ze świątyni, zadowoleni z polepszenia ich możliwości na polowaniach.

//opal i agat za MA II dla Terrari

[Opiekun]

Kwarcowi nie podobało się zachowanie Rozrabiaki ani jego kompanki. Kto to widział – nie płacić z góry? I co to za dotykanie kryształu? Doprawdy, kto to widział!
Kwarc wypuścił z siebie dwa świetliki, które osiadły na ślepiach węża. Ból, który przeszył Terrarię był odczuwalny i dla Ziemnego. Magia wzmacniała żywiołaka, lecz nie był to bezbolesny proces jak u smoków. Płomienie energii krążyły po ciele kompanki, lecz na szczęście, agonia trwała tylko chwilę.
Kamienie niespostrzeżenie zniknęły. Terraria czuła różnicę w swojej magii, więc mimo bólu i zmęczenia, wizyta nie poszła na marne.

// – opal, agat
Terraria: Raport z MA II.

[Dar Tdary]

Przylazł i on... kto by pomyślał, że jeszcze kiedyś będzie musiał się czegoś uczyć. Sen jednak robił swoje, a skoro nie mógł już leczyć. Okrutny los który zakazuje umiejętności które tak kochał i pielęgnował przez całe życie. Spojrzał na swoje łapy i postąpił do przodu. Nie będzie byle kim... co to, to nie. Smoki nadal mają się z nim liczyć. Położył sześć kamieni szlachetnych przed kryształem Magii smoków walczących.
– Napełnij mnie zrozumieniem dla tej sztuki.
rzucił obserwując kwarc.

// 2x rubin, 2x diament, 2x ametyst za MA 3

[Opiekun]

Nie było jeszcze smoka, który w tym wieku zdecydowałby się odwiedzić Warsztat. To się chwaliło Ziemnemu! Mógłby co prawda grzeczniej się przywitać, ale i tak jego maniery były lepsze niż niektórych smoków.
Białe światło oślepiło Dar Tdary. Otoczyli go wrogowie – zaprawione w boju stwory, które niewrażliwe były na ataki zadane szponem czy kłem. Dawny Uzdrowiciel czuł, jak maddara w jego żyłach się rozgrzewa. Posyłał atak za atakiem, nie dając się dotknąć. Głos Kuszenia Diabła co jakiś czas korygował jego czary i udzielał wskazówek, jak lepiej skonstruować twór czy skoncentrować energię. Niewiele trzeba było Ziemnemu, który był tak wprawiony w tkaniu maddary. Szybko cienie poznikały w obłokach dymu, żywiołaki wyparowały, jednorożce padły, demony zginęły z rykiem. Ziemny nie był nietknięty – sam czuł bolesne nacięcia i siniaki.
To jednak zniknęło, kiedy blask Kwarcu zgasł a Starszy znów siedział w Warsztacie. Jego ofiara zniknęła. Teraz jego umiejętności były na równi z najbardziej wprawionymi Czarodziejami.

// – 2x rubin, 2x diament, 2x ametyst
Raport z MA III.

[Mgliste Wody]

Ilun przybył do kwarcu, którego sam nie bardzo potrzebował. Jednak jego kompanka to zupełnie inny świat. Nie znał się na magii ataku, jego partnerka natomiast była mistrzynią tej dziedziny, ale nie chciał jej truć tego pięknego tyłeczka tak błahą sprawą. Banyu zafalowała między jego łapami, odczytując jego myśli, a sam samiec lekko się zaśmiał. No dobrze, nie błahą, ale nie pilną. Poza tym, ostatnio w ich składziku stadnym było tak dużo kamyków, że Banyu mogła skorzystać z tego zapasu, by się poduczyć. Po dotarciu na miejsce, Ilun położył odpowiednią zapłatę dla kompanki, a ona sama z ciekawością podpłynęła do kwarcu z ciekawością na niego patrząc.

//tygrysie oko, bursztyn na MA II dla Banyu