Komnaty z posągami

[Błysk Przeszłości]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Gdzie jest Krwawy?
Zgubił go ze ślepi w trakcie lotu z powodu niesprzyjającego wiatru i musiał nawet na chwilę wylądować, aby odsapnąć. Widział jednak, w którą stronę leci. Połączenie Krwawego ze Świątynią niestety kojarzyło mu się tylko w jeden sposób.
Pierwszym miejscem do sprawdzenia było oczywiście miejsce poprzedniej tragedii szukanego wojownika. Zamącony żwawym krokiem skierował się właśnie w stronę pomnika Nenyi mając nadzieję, że nie zobaczy go tam już martwego, czy coś... po tym smoku można się wszystkiego spodziewać.
Szukał swoim wzrokiem go w milczeniu, gdyż nie chciał zakłócać świątynnej ciszy.

[Berius]

Ale krwawy wcale nie był przy pomniku Nenyi. Zamącony mógł go zobaczyć ja wylatuje z komnaty gdzie mieścił się piedestał Viliara. Wojownik wyglądał o niebo lepiej niż w momencie opuszczania groty wspólnej acz jednak nie uśmiechał się tak jak dawniej. Powolnym szybowaniem zmierzał w stronę wyjścia. Bez problemu zauważył ziemskiego samca. Mimo wszystko nie pokusił się o rozpoczęcie rozmowy wylądował tylko obok niego i nie przestając zmierzać do wyjścia zaczął mówić.
-Cieszę się że wróciłeś cały i zdrowy a mrokiem się nie martw niedługo się go pozbędziemy. Miłego wieczoru.
Po tych słowach przytaknął mu krótko i skierował się kulawo do wyjścia. Nie wiedział po co dokładnie samiec przyszedł do świątyni ale uznał że był to powód związany z modlitwą i jak w jego przypadku z wyciszeniem więc nie chciał mu przeszkadzać.

[Błysk Przeszłości]

Widząc pomarańczowołuskiego niepokój zniknął z pyska Malstroma, a i nawet zamienił się w delikatny uśmiech.
– Oh, Krwawy, nawet nie wiesz, jak się cieszę, że cię widzę. – rzekł z wyraźnie słyszalną ulgą w głosie – Bałem się, że znowu będziesz próbował... no wiesz... Ale na pewno wszystko w porządku? Świat zachował się wobec ciebie jak dupek, dopiero teraz byłem tego naocznym świadkiem. – Szybko zagadał i zaczął iść przy Krwawym, po stronie, gdzie brakowało mu łapy. W razie czego będzie mógł go dzięki temu asekurować i złapać, jak się przez przypadek przewróci. Zamącony myślał, że Beri przez swoją panikarską naturę będzie w znacznie gorszym stanie emocjonalnym niż teraz... ale dlaczego on dalej myślał, że będzie w stanie pokonać Mrok, skoro przed chwilą nie dali rady? I po co to robić, skoro bardzo wyraźnie było widać, że Mrok od samego początku nie był sobą?
Dotrzymując kroku wojownikowi, morski samiec zmienił swój ton głosu na delikatniejszy. Może teraz w samotności będzie w stanie wytłumaczyć Krwawemu, o co dokładnie chodzi z tym niecodziennym stworzeniem.
– Krwawy, proszę... zostawcie Mrok w spokoju... On nie jest taki, jak myślisz. On sam nie wie czym był, jak powstał i dlaczego robił to, co robił... Ale już nad tym panuje. On szuka siebie. Tak, jak ja przez większość życia, tak jak i... Ty, z mojej perspektywy. Postaw się na jego miejscu, co byś czuł, gdybyś nim był? – spróbował to zrobić w taki sposób licząc na to, że koniec końców mądry starszy wojownik przystanie na moment i przemyśli tą sprawę.

[Berius]

Na słowa swojego przyjaciela zatrzymał się. Wiedział już że ta rozmowa nie będzie przyjemna dla żadnego z nich. Westchnął krótko i zaczął mówić bez odwracania się.
-Posłuchaj, Mrok zabił wiele smoków. Musi zginąć żeby to już więcej się nie powtórzyło. Zresztą z kąt możesz mieć pewność że mówi prawdę. Czy jak by powybijał całą ziemię a potem powiedział że nie był sobą to też byś mu uwierzył? jedno słowo nie zmyje jego win tak jak moje słowa nie zmyły moich.
Nastała chwila ciszy w której Krwawy bił się z myślami w końcu warknął i gwałtownie odwrócił się do samca.
-No dobra niech ci będzie. spróbuje znaleźć sposób by... Nie uśmiercić go. Co nie oznacza że nie zostanie unicestwiony. Jeśli jednak nie będzie innego sposobu to zostanie zabity. Od ciebie oczekuje że nie będziesz się w to mieszał. Nie chcę by twoja pewność co do intencji Mroku cię zabiła.

[Błysk Przeszłości]

Mętny był już przyzwyczajony do tego, że ważniejsze osoby nie muszą się patrzeć na niego, by coś do niego mówić. Jego osoba nie jest warta nawet ułamku sekundy uwagi ślepi wyższych rozmówców. Dlatego bez zwracania na to uwagi, wciąż wpatrywał się w pysk Krwawego mimo małej ignorancji z jego strony.
– Ja raz Tobie wybaczyłem błędy i tego nie żałuję. Poprawiłeś się. Jesteś lepszym smokiem. Dlatego po prostu chciałbym, abyś błędy wybaczył raz i Ty. – rzekł spokojnie, po czym aż zatrzymał się, z neutralnym pyskiem, lecz delikatnie podkulonym ogonem, wraz z usłyszeniem warknięcia ze strony starszego wojownika.
– A ja nie chcę stracić tak miłego przyjaciela przez oślepienie chęcią zemsty. Już straciłeś przez to łapę... Ale dziękuję, że chociaż się nad tym zastanowisz, Płomienny.

[Berius]

Krwawy odetchnął i usiadł na ziemi. Przez chwilę się nad czymś zastanawiał a potem spojrzał na sklepienie świątyni. Następnie znów spojrzał na Zamąconego.
-Mętny posłuchaj ja się po prostu boję. Boję się o was wszystkich. Mrok to nie jest jakiś drapieżnik to istota dorównająca boskiej. Jeśli cokolwiek się stanie komukolwiek z smoków ziemi nigdy sobie tego nie wybaczę. Tu chodzi o wasze bezpieczeństwo. Bez wyjątków.
Po dłuższej przerwie przetarł pysk łapą i spojrzał na wyjście z świątyni.
-Nie będę ryzykował waszego bezpieczeństwa by zobaczyć co się stanie jak przyprowadzicie mrok z powrotem na te ziemi.

[Błysk Przeszłości]

Siedział cały czas w bezruchu, jak pomnik wpatrując się w Krwawego i go wysłuchując do końca. Zabrał potem głos, nadal wyrażając swoje lekkie zamartwianie się niedaleką przyszłością przyjacielskiego wojownika.
– Chodzi mi też o to, że jego nie da się zabić. Sam mi powiedział, że nawet Viliar nic mu nie zrobi, a co dopiero Ty? Ehh... Po prostu uważaj na siebie, dobrze? Chcę tylko Cię uświadomić, że porywasz się ze szponem na Złotą Twarz. Martwy się do niczego nie przydasz, a kolejną próbą ataku na Niego możesz go moim zdaniem tylko rozzłościć i nastawić przeciwko Wolnym, ryzykując właśnie nasze bezpieczeństwo. – Wytłumaczył swoje stanowisko na spokojnie i minimalnie przesunął ogon po posadzce.
– No chyba, że masz jakąś "tajną broń", o której jeszcze nie słyszałem. Ale wciąż... I tak się pewnie nie dogadamy co do zdań o tej sprawie, więc... cóż. Pozostaje mi Ci tylko życzyć powodzenia i tego, żebyś wrócił z taką samą ilością kończyn, gdziekolwiek nie idziesz. – Obniżył na chwilę wzrok z jego pyska na brakującą łapę – Albo z jedną więcej. Trzymaj się. – No właśnie, a kto wie, może jeszcze Beri zaprzyjaźni się jakimś cudem z Mrokiem, a ten mu stworzy nową łapę tak, jak Błyskowi załatał jego dziury? W końc z tego, co Malstrom pamiętał, Mrok miał jedną dodatkową.
Nie zatrzymywał już Beriego. Widział, że patrzy się w stronę wyjścia, więc spokojnie czekał na to, co się wydarzy. Nie chciał opuszczać jeszcze tego miejsca, bo... może miło byłoby się jeszcze przy okazji pomodlić.

[Berius]

Nie da się zabić. Prawda ale czy na pewno trzeba go zabić? Krwawy miał w zanadrzu plan B tylko czy był on na tyle dobry żeby stać się planem A? Może nie teraz ale gdy Zamącony wspomniał o tajnej broni Krwawy wyprostował się momentalnie.
-Nie mam tajnej broni ale...
W tym momencie wstał i skierował się do wyjścia odwracając głowę w połowie.
-Wiem co może nią być i chyba dam radę to znaleźć. Widzimy się niedługo przyjacielu do zobaczenia.
Uśmiechnął się do wojownika, ukłonił się i wyleciał na zewnątrz.

[Błysk Przeszłości]

– Ehh... No dobrze... Do zobaczenia. Oby zobaczenia – westchnął ulegle i odprowadził pomarańczowołuskiego wzrokiem do wyjścia. Następnie spokojnym krokiem udał się wgłąb świątyni, w ciszy rozglądając się wokół po pomnikach. Przede wszystkim w ciszy. Teraz jej potrzebował najbardziej.

//zt

[Pamięć Barw]

– Agree! – rozniósł się głos przed komnatą. Nie chciała krzyczeć w świątyni, ale sam szept raczej nie pomoże w przywołaniu tego jej kurczaka. Więc mówiła po prostu głośniej, a echo niosące się korytarzami i tak robiły swoję.
Niedługo po zawołaniu, przeszła do komnaty ze skupieniem i lekkim zmartwieniem rozglądając się po pomieszczeniu. Szczerze mówiąc, to zaczynała żałować, że go od tak puściła samego. Po lasach to jasne, w końcu te tereny zna. A tu? W świątyni jest chyba pierwszy raz! Nie, na pewno pierwszy, bo pierwszy raz sama go zabrała, a raczej nie bywał tu samodzielnie.
– Agree. No weź, choć tu! – spróbowała jeszcze raz w tym pomieszczeniu i przy braku odpowiedzi, siadła na kamień musząc się nie tyle co zastanowić, a też trochę uspokoić.
I jak ja się mam zająć pisklakiem, skoro nawet kurczakiem nie potrafi...
Zerknęła wyżej z przygnębioną miną na posągi.
– A może wy macie pomysł, gdzie poszedł? – zwróciła się w sumie nie koniecznie wyczekując reakcji.

[Mackonur]

Przyszedł do Świątyni razem ze swoją nieodłączną kompanią! Ctouklissowi bardzo spodobała się forma przemieszania się na grzbiecie Axarusa, podpatrzył to u jednej, białej samiczki, która również hodowała kraby! Kompan usadowiony był więc w wygodnym miejscu, z którego obserwował świat. Teigan oczywiście szła gdzieś za Mackonurem i pilnowała, by temu przypadkiem nic się nie stało, albo żeby on sam nie narobił kłopotów! Była chcąc czy nie chcąc... odpowiedzialna za niego! Celem wizyty w Świątyni była oczywiście modlitwa do patronów Axarusa: Uessasa i Thahara! Oh, nie byli jednak sami w komnacie z posągami. Teigan trzepnęła Mackonura łapką, a ten zauważył będącego tutaj smoka, a raczej smoczycę! I coś mówiła o Agree... agree... agreście? Zgubiła go? Axarus też czasami gubił swoje jedzenie, żaden z tego wstyd! CHWILA! Czy ona właśnie się ich zapytała o zdanie w tej kwestii? Przecież nawet do niej nie podeszli i się nie przedstawiali! To musi być jakieś... medium! Prawda była taka, że samica po prostu mówiła do posągów, ale oni o tym nie wiedzieli!
~ My? Zgubiłaś agrest, no nie? Pomogę ci go znaleźć! On rośnie na takich krzaczkach w lesie! Biały puch już schodzi powoli z ziemi, to też agrest powinien być gotowy do wyrwania! – Zaoferował samiczce swoją, a raczej ich pomoc! Znał się na tropieniu owoców, tak właściwie, o wiele łatwiej je znaleźć niż na przykład zwierzęta! Niby te drugie są o wiele większe, ale takie krzaczki i drzewka nigdzie nie uciekają!
~ Znam DWÓCH najlepszych tropicieli na świecie! Jeden to nawet nazywa się TROPICIEL! Myślisz, że tak się urodził i go nazwali tym imieniem i dlatego został tropicielem, czy może przybrał takie miano, bo był świetny w swym fachu? Zawsze się nad zastanawiałem! – Pochwalił się swoimi znajomościami, ale być może nie były one potrzebne! Z nosem przy ziemi zaczął węszyć i szukać śladów agrestu, owoce tak po prostu nie znikają sobie od tak!
~ Teigan, Ctoukliss... szukajcie agrestu! – Polecił swoim kompanom, Krab Ctoukliss skoczył z grzbietu Mackonura i zaczął swoim boko-krokiem przemierzać świat w poszukiwaniu zaginionego obiadu Pogodnej. Teigan chyba rozumiała o co chodziło w tej całej sytuacji, więc rozglądała się nie za owocami, a za jakimś stworzeniem, które mogło być w okolicy! To ona była MÓZGIEM tej kompanii, musiała myśleć!

[Pamięć Barw]

No dobra, to może jeszcze raz. Gdzie już szukała? Przy kwarcach była, przy kaplicy...a z resztą. Przecież to żywe i ruchliwe, to się przemieszcza. Ale, że nie przyszedł przywołany to było nie fajne. Faktycznie miewał nie raz swoje humorki, ale dzisiaj chyba nic takiego mu nie zrobiła? A może właśnie nie ma go już w świątyni?
Poderwała się na łapy i obruciła.
– A mówiłam mu..o? – mamrotała, lecz ucichła, kiedy jakiś nieznajomy przyszedł do niej i zaczął mówić coś o agreście. Ta słuchała go z niezrozumienirm na pysku, choć wraz ze słowami zaczynała jarzyć o co (chyba) mu chodzi.
Smok wydawał się być trochę dziwny, ale w sumie był też miły chcąc jej pomóc. Tylko, że źle zrozumiał cel jej poszukiwania. Choć nawet zabawnie pomylił imię z owocem, to teraz nie zbyt miała ochotę na żarciki. Wolała wcześniej znaleźć tego jej kurczaka.
– Naprawdę dziękuję, że chcesz mi pomóc.. – z lekkim uśmiechem podążyła za jego rozchodzącą się kompanią, a potem spowrotem na mackowatego towarzysza co najwyżej miał swój sposób tropienia jedzenia. – ale nie szukam agrestu, tylko Agree. To mój kompan, kokatrys i gdzieś odszedł. – w sumie to sama mu pozwoliła, ale nie myślała, że pójdzie i przepadnie. – A może widziałeś takiego ognistych odcieni koguta? – wpatrzyła się przez chwilę w zapewne coś z morskiego, ale w krótkce obruciła głowę sunąc poraz kolejny wzrokiem po pomieszczeniu. W sumie już wcześniej zbadała sprawę, ale teraz z całą pewnością może stwierdzić, że go tu nie ma. Jednak był, zważywszy na jego zapach.

[Mackonur]

Cóż za zwrot akcji! To nie owoce, to kokatrys! To nieco zmieniało postać rzeczy, magiczne kury tropi się o wiele ciężej, niż jakieś rośliny! Mackonur wysłuchał krótkiego opisu Agree. Czerwony kogut... Darmozjad? Czy on był w sumie takiego koloru? Axarus już nie pamiętał, tak dawno go nie widział! Może smoczyca szuka właśnie Darmozjada? To kompletnie w złym miejscu zatem! On pewnie jest gdzieś daleko, po stronie terenów Wody! Dla Mackonura niestety absolutnie wszystkie kokatrysy wyglądały tak samo i każdy z nich był Darmozjadem! Chociaż ostatnie polowanie dało mu trochę do myślenia, jakiś wściekły kogut rzucił się wtedy na jego wilczycę.
~ Darmozjad? To kokatrys Rucze! Tak, wiem gdzie on jest! W grocie Bagiennej, a tak właściwie Wędrujących Fal, znasz Gawędę i inne Fale, co nie? Na pewno znasz! To takie bardzo wojownicze samice, tylko uważaj, jedna jest bardzo groźna! – Podsumował swoje myśli, chociaż w ten sposób raczej nie pomógł Pogodnej! Chociaż, może istniała możliwość, że to ich wspólny kokatrys? Na przykład jeden księżyc był w Wodzie, a drugi w Ziemi, taki neutralny kogut!
~ Chociaż... CHWILA! Ostatnio sobie byłem na polowaniu, no nie? Z Sasanką! I tak sobie idziemy i naglę patrzę, a tu... Darmozjad! Rzucił się na Teigan z tęsknoty i chciał się z nią przywitać chyba, no ale łapę jej zadrapał! To wtedy Sasanka zrobiła takie magiczne: "Szu-szu-szu!", no i ja też broniłem swojej wilczycy! I on nawet był taki czer... – Ugryzł się w język, a przecież to nie miało nawet sensu, bo nie potrafił mówić! Mackonur zaczął panikować i obgryzać swoje pazury. Co jeśli tamten kokatrys to był Agree? NIE! To by oznaczało, że zabili bezbronnego, niewinnego kokatrysa!
~ Żółty, tak, definitywnie był żółty, a nie czerwony! Czyli to nie był Agree, nie ma opcji! Aaaale... mam pewien pomysł. Nooooosieeee Szyyyyyszkiiiiii! – Zawołał i zagwizdał, a do komnaty z posągami wbiegł rozpędzony, gigantyczny nos Sosnowego Pocisku! Odbijał się od ziemi, przyjmując właśnie taki sposób poruszania, trochę jak żaba! ~ Musimy znaleźć Agree, on trochę wygląda jak Darmozjad, tylko że nie! Szukaj, szukaj, szukaj! Dostaniesz nagrodę! – Nos po usłyszeniu komendy i potencjalnej nagrody, rzucił się na ziemię i zaczął niuchać. Niemal wciągał ziemię w Świątyni, przeszukiwał każdy fragment tego miejsca i... chyba coś znalazł! Tak szybko jak wbiegł, tak szybko wybiegł z Komnaty. Musiał znaleźć jakiś trop, to był bardzo mądry Nos Szyszki!
~ Chyba coś znalazł! Aleeeee... to mógł być jeszcze inny kokatrys, albo pobiegł do groty Rucze! Jesteś pewna, że Agree to nie Darmozjad? Tak? Dobra, to szukamy też tutaj! Ctoukliss, Teigan, chodźcie! – Krab zeskoczył z Axarusa i zaczął przeszukiwać komnatę, tak samo Teigan i Mackonury! Wszyscy węszyli w poszukiwaniu Agree, zaglądali za posągi, we wszystkie zakamarki tej komnaty! Jeżeli Agree tutaj jest, to oni go znajdą!

[Pamięć Barw]

Skierowała niego ślepia i bezgłośnie wypuściła powietrze, jakby ze zmęczenia. Po prawdzie to już chwilę temu by jej tu nie było, bo w końcu Agree, chce go znaleźć. Jednak grzeczność nie pozwala jej tak o sobie odejść. Tym bardziej, że zadeklarował pomoc, to trochę głupio by jej było... Tak więc z nieciekawym wyrazem pyska, ale go słuchała, być może dla odpowiedzi.
– Nie! Znaczy się. Znam jedną z Fal... ale to na pewno nie Darmozjad! – może i jej kokatrys lubi niektóre osoby, ale szczerze wątpi w posiadanie innej pani. Toć on prawie zawsze z nią jest. No i z pewnością by o tym wiedziała. Obiło jej się jego nagłe pobudzenie, ale wraz jak słuchała, to w sumie już wiedziała , że nic pożytecznego nie usłyszy.
– Ale on dopiero dzisiaj mi gdzieś poszedł. Więc na pewno to nie on was atakował. No i on jest taki czerwono żółty, nie jest tylko żółty. – próbowała wytłumaczyć sytuację i jakoś po jego okrzyku, który po części zignorowała, ale już tego co przywołał to nie. Czy to właśnie jakiś nos zjawił się na przywołanie?
– Jaką nagrodę może otrzymać nos? – rzekła w małym zdziwieniu, obserwując jak owy nos pracuje. O! Gdzieś idzie! Obruciła się za nim w sumie już chcąc za tym podążyć. Jakoś to coś wydawało jej się sprytniejsze niż ten mackosmok. No a mimo to, obróciła się do niego kiedy rzekł.
W odpowiedzi spojrzała na niego pewniej.
– No raczej, że pewna. – i tak patrzyła za nim, i w sumie spostrzegła, że tylko traci czas. Ciekawe czy Agree też zaczął mnie szukać... A może wrócił tam do ołtarzu! – Agree tutaj nie ma. Pewnie jest w innej komnacie. Tylko pójdę i sprawdzę! Zaraz wrócę do was, bo może jeszcze tu przyjść! – rzekła w końcu i w sumie trochę się śpieszyła, co w sumie było dostrzegalne po tym, że chwila potem i jej nie było w komnacie.
Ruszyła za tamtym nosem oraz trochę za swoim też.

[Mackonur]

Kompania poszukiwawcza była PRAWIE pewna, że nie ma tutaj Agree! Przeszukali każdy kąt tej komnaty, nie było piór, nie było zapachu! W tym czasie kilka rzeczy się wyjaśniło: Agree definitywnie nie był Darmozjadem, ani tamtym nieszczęsnym kokatrysem, na którego trafili na polowaniu! Kompan zaginął też tego samego dnia, dużo nowych informacji!
~ Oooo, kogo tam znasz? Fale też są w Ziemi, a może jakąś Wodną widziałaś? – Rzucił najpierw zaintrygowany poprzednimi słowami Pogodnej, a skoro miał już to pytanie z głowy... mógł wrócić do ŚLEDZTWA!
~ Wszystko nabiera sensu, wszystko! Teigan? Przeszukaj inne komnaty, te, których my nie sprawdzamy! Ctoukliss? Zostań na straży! Jak Agree tutaj przyjdzie, to daj nam znać! Mądryyy kraaab! – Wydał polecenia swoim kompanom, gdzie też podział się ten niesforny Nos Szyszki? Teigan pobiegła przeszukiwać inne pomieszczenia w Świątyni, krab został na miejscu. No bo co jeśli Agree tutaj wróci, a oni będą go szukać w innym miejscu? Później kokatrys pójdzie do pomieszczenia, w którym to byli przed chwilą, a oni wrócą do komnaty z posągami? To byłoby bardzo możliwe! Axarus biegł za Nosem Szyszki, to samo robiła też Pogodna! Nosek odbijał się od ziemi, jednocześnie niuchając i szukając nowych śladów!
~ NOSIE SZYSZKI! Co tam masz? Mamy iść tam? No już dobrze, dobrze! – Kompan prowadził ich do komnaty niedaleko tej z posągami, chwilę trzeba było przejść, ale nie był to kawał drogi!
~ O patrz, to jest nagroda dla niego! Łap, Nosie Szyszki, łap! Iiii... szukaj dalej! – Odpowiedział na poprzednie pytanie Pogodnej, a następnie wyciągnął z torby kawałek ususzonego kraba, po czym rzucił go swojemu kompanowi. Nos Szyszki wciągnął go swoim nosem, a następnie skakał z radości i niuchał w podekscytowaniu!
~ Ja w ogóle zgubiłem kiedyś swoją wilczycę! Wiesz gdzie była? Daleko za barierą! Poszliśmy w czwórkę ją odnaleźć, nawet Strażnik był z nami! No i nawet driady spotkaliśmy, one nas skierowały w pewne miejsce! Tam była taka fajna smoczyca, Alma, no i ona się zajmowała Teigan, a Teigan zajmowała się nią! Ale... jestem pewien, że Agree jest gdzieś w pobliżu, wiec nie masz się co martwić! – Opowiedział Pogodnej prawdziwą historię z życia wziętą, a następnie wziął się za przeszukiwanie komnaty, tą, którą wskazał im Nos Szyszki. Co jakiś czas wołał "Agreee! Agreee!". Bardzo przejął się zaginięciem Kokatrysa, nawet jeśli tylko polazł gdzieś na chwilę! Bardzo zżyty był ze swoimi kompanami, Teigan nawet stracił na sporo księżyców, co zresztą przed chwilą Ziemnej opowiedział! Nic tak nie boli, jak utrata kompana. To jakby się straciło... część siebie!

[Pamięć Barw]

Praktycznie to nie wiele wie czym są tę owe Fale. W każdym razie nie więcej niż to, że to jakaś brygada smoczyc chyba zza bariery czy jakoś tak... No nie interesowało ją to szczególnie no, ale faktycznie jedną osóbkę się jej poznało.
– Nie. Ona jest z Ziemi. Znam Honi. Teraz jako Gasnący Wiciokrzew, ale mówiła coś o Falach kiedyś... – Odparła zastanawiając się wówczas i nad miejscem przesiadywania Agree. No i praktycznie już ruszyła za tym swoim tropem, ale a tu zaraz dyrygent kompani się odezwał, a zaraz potem do niej dołączył.
To czyli jednak idziemy razem. Stwierdziła czując małe zmęczenie, choć nie określiła przez co. Może już cały dzień się jej odezwał. W każdym razie i tak wyraziła zadowolenie na pysku, bo jednak trzeba przyznać, że więcej ślepi to i szybciej się znajdzie jej kurczaka, no i jednak wdzięczność za taki złapał z jego strony dalej łapał ją za duszyczkę.
– Oh! A więc to on je. – rzekła lekko zafascynowana, acz w gruncie zaciekawiona sprawą Noska. Patrzyła na niego trochę z weselszym uśmiechem na jego radość. Coś jej to przypomniało, ale nim się na tym zdarzyła skupić uderzyło w nią ponownie poszukiwanie Agree. W końcu trzeba go znaleźć, a ten Nos Szyszki może dobrze prowadzić.
A tu wówczas historyjka zabrzmiała obok niej i zerkała na opowiadającego.
– A jakoś coś sprawia, że i tak się martwię. – odparła choć udało jej się uśmiechnąć nawet miło do niego. – Cieszę się, że odnalazłeś Teigan. Też musiałeś się o nią martwić. – aż przypomniał jej się Echo. Powiedział, że rozwiązał raz więź. Heh. I teraz w sumie rozumie jak mógł się czuć.
Spojrzała jeszcze raz do jakiej komnaty prowadził ich Nosek i pokierowała się za nim. Jak się okazało trafnie myślała by wrócić do ołtarza, bo faktycznie Nosek doprowadził ich do Agree. Łaził po Grocie Cudów w sumie jakby czegoś szukając, ale przestał widząc jakieś smoki oraz stworzenia w progu jakie możliwie ostatnio mijał. Rozpoznając w jednym z gadzin swojego opiekuna zapiał zadowolony i pomknął do nich.
– O! Znalazłeś go! – uradowała się patrząc po pół morskim i chwilę potem na kokatrysa. Sidła widząc jak do nich biegnie, przednimi łapami jakby zamierzając złapać go w uścisku. A tu nie. Pierzasty stanął przed nią wyprostowany i syknął strojąc ząbki. Co ciekawe ten syk pełen oburzenia kierowany był na nią. No bo jak to mogła go tak samego zostawić! Myślał, że go zostawiła! Ale i tak po tym się wtulił. Na co ta tylko z lekkim śmiechem pogładziła jego piórka.
– Przykro mi, ale to ty gdzieś polazłeś. – rzuciła mu i spojrzała z pogodnym uśmiechem na mackowatego. Szturchnęła go prawym skrzydłem w bok.
– Naprawdę dziękuję Ci za pomoc. – zwróciła się do niego zaraz po zaczepce.

[Mackonur]

Oh, czyli Fale też są w Ziemi? Niemożliwe! Może też w Ogniu i Pladze? Może każde stado miało swoje Wędrujące Fale? On kiedyś założy swoje stado wędrujących samców... STADO WĘDRUJĄCYCH TAJFUNÓW! Tak, brzmiało bardzo samczo! Tylko nie będą podróżowali po świecie, tylko tak tutaj, po sąsiedzku! Axarus nie chciałby przecież nikogo zostawiać, ma tutaj swoją rodzinę, przyjaciół, no i zwierzęta! Tak sobie pomyślał, Teigan by się pewnie zdenerwowała na ten pomysł Wędrujących Tajfunów!
~ Ooo, muszę się kiedyś spotkać z nią, jak okazja będzie oczywiście! – Rzucił, po czym oboje ruszyli za Nosem Szyszki. Kompan Mackonura był WYŚMIENITYM tropicielem, dlatego bardzo szybko udało mu się znaleźć Agree! Axarus prawie zapiszczał, widząc kokatrysa, a powstrzymywało go tylko to, że nie miał głosu! Jaaaki łaadny, taki czerwono-żółty! Takie mądre stworzenia z tych wężo-kogutów, tylko mało zdecydowane! Czy są wężami, czy może kogutami? Z drugiej strony... Axarus na pierwszy rzut oka był pół smokiem, pół ośmiornicą, więc też był niezdecydowany!
~ AGREE! TY ŻYJESZ! – Wykrzyknął do kokatrysa bardzo cichutko. To było szczęśliwe zakończenie całej tej historii! To jednak sprawiło, że do głowy Mackonura wpadł genialny wręcz pomysł, ale to dopiero za chwilę! Do tego pojawił się drugi pomysł: gdyby tak zorganizować zlot kokatrysów? Na ten moment Axarus znał tylko dwa, ale to i tak dużo! No i jeszcze ten martwy z polowania, ale on to by grobową atmosferę wprowadzał w to spotkanie!
~ Teeeeigaaaan, Ctoukliiiis, chodźcie, znaleźliśmy Agree! – Zawołał swoich kompanów, a ci w mgnieniu oka zjawili się przy swoim Mackonurze, Agree mógłby się od nich uczyć! Teigan stanęła przy Axarusie. Ctoukliss podbiegł do kokatrysa i zaczął mierzyć go wzrokiem, cóż to za cudowne stworzenie, a nawet dwa!
~ Nie ma sprawy! Dzięki temu wpadłem na... CUDOWNY POMYSŁ! Co powiesz na zabawę w chowanego? Ale tym razem bez Agree! Ctoukliss mógłby się gdzieś schować, albo Teigan i moglibyśmy ich szukać, będziesz fajnie, zobaczysz! – Zaproponował z uśmiechem na pysku, a jego jasnoniebieskie oczy mówiły: "Proszę, proszę, proszę!".

[Pamięć Barw]

Agree trochę się cofnął i popatrzył na zielonego smoka zainteresowany jego tu byciem. Przekręcił nieco łepek jakby oceniająco, ale jak narazie wydał mu się w porządku. Szczególnie, że pomógł jego smokowi go znaleźć. Do przestania patrzenia na niego przyczyń się krab co tu podszedł. Spojrzał na skorupiaka i zrobił w sumie to samo co on. Także zaczął mierzyć go wzrokiem.
W międzyczasie Zirka wstała spowrotem na cztery łapy i spojrzała na pół morskiego nawet zaciekawiona co też wymyślił. I w sumie nawet zachichotała widząc jak patrzył.
– Jak mówisz, że będzie fajnie. Czemu nie! Ale Agree też się może bawicy! Może szukać skoro jego kolej na chowanie minęła. – stwierdziła wesoło majtając ogonem na boki. – Nos Szyszki też się bawi? – zapytała ciekawa i nawet popatrzyła za tą kichawą.

[Mackonur]

Zgodziła się, zgodziła! Axarus skoczył z radości, Nos Szyszki też! Oby Strażnik się nie obraził, że tu tak wszyscy ganiają po Świątyni, ale to jest przecież IDEALNE miejsce na zabawę w chowanego! Tyle różnych komnat, zakątków... ogólnie bardzo przestrzenne miejsce. Oczywiście to kompani będą się ukrywać, bo są o wiele mniejsi! Z Teigan co prawda był kawał wilka, ale nadal mogła się gdzieś wcisnąć!
~ Dobra, to teraz obróćmy się, zamknijmy oczy i poczekajmy chwilę! Nos Szyszki też będzie się bawił, zobacz jak się cieszy! – Rzucił, po czym podrapał Nosek za nosem, on to uwielbiał! – Policzmy tak do... trzydziestu, dajmy im szansę! – Powiedział z wielkim podekscytowaniem, następnie zamknął oczy i zaczął liczyć. Nie pomylił się ani razu! Kompani w tym czasie schowali się bardzo ładnie, Ctouklissa na początku trochę zdradzało bulgotanie, ale po chwili nastała już cisza! Teigan była w tym chyba najlepsza, nie było nawet słychać jej kroków! Dobrze wiedziała, że to może ją zdradzić i wskazać poszukiwaczom kierunek w którym się udała, a to już baaardzo dużo!
~ I... TRZYDZIEŚCI! Szuuuuukamy! – Rzucił, mając nadzieję, że Pogodna i Agree nie podglądali w tym czasie, on sam był bardzo honorowy! Rozważał wzięcie swojej starej przepaski na oczy, ale była jeszcze cała zakrwawiona!
~ Mogą być wszędzie, Teigan wyśmienicie się kryje, Ctoukliss ma trochę gorzej z tym, ale za to jest mniejszy, więc mógł się gdzieś wcisnąć! – Oznajmił Pogodnej, po czym rozpoczął poszukiwania. Kompani mogli być WSZĘDZIE.
Tuż przed nimi znajdowała się komnata z bardzo podejrzanym nosem, który schował się za kilka razy mniejszym kamykiem, licząc na tym, że nikt go nie znajdzie! Zmienił swój kolor na... szary, tak jak ten głaz! Axarus nawet nie miał pojęcia, że on tak potrafi! Wyglądał jak Nos Babci Szyszki. Kompan był dumny ze swojej kryjówki, ale jednocześnie nie był świadomy tego, że jest na widoku! Chociaż może akurat nikt go nie zauważy? Innych ukrywających się na ten moment nie było widać!

[Pamięć Barw]

Zaśmiała się rozweselona radością towarzysza. Czuła się jakby zgodziła się pobawić z dzieckiem, ale w sumie było to fajne uczucie. Zakołowała radośnie ogonem i z ciekawości spojrzała na kurczaka przy krabie, jak widać wciąż zainteresowany gapieniem się na niego. Też se znalazł! Ha!
Zerknęła na Nosek i uśmiechnęła się widząc jak się cieszy.
– No rzeczywiście. Hehe! No niech będzie, dajmy im tą szansę. – wyszczerzyła się pogodnie spoglądając na morskiego, a widząc jak już zamyka oczy także je zamknęła.
Wysłuchała się w jego liczenje, no i trochę w otoczenie, bo jednak ktoś tam stukał o kamień w komnacie. Przysunęła ogon bliżej swojego kompana a zaraz też objęła go łapami czując jak się wiercił. – Ty też masz mieć zamknięte oczy. [/color] – powiedziała doń cicho zakrywając mu je łapą. Wówczas już stukanie ucichło.
Otworzyła oczy na znak i wstała na łapy, bo sobie siadła wcześniej, więc Agree też mógł się już rozejrzeć.
– Hah! Ogólnie mogli się gdzieś wcisnąć. – odparła pogodnie przenosząc na krótki czas spojrzenie na niego, a potem odwracając, by zacząć szukać. Narazie zaczęła mały obchód w komnacie w której obecnie byli. No i jak narazie szary nosek nie wpadł jej w ślepia. W końcu zapamiętała brązowy, to szary by nawet nie wpadł jej do głowy!
Agree za to z kogucim wyciem wyruszył z komnaty szukać kraba. Słyszał jakby gdzieś sobje szedł, więc prawdopodobnie jest w innej komnacie! Ruszył więc do tej na przeciwko, by tam się rozejrzeć.

[Mackonur]

Rozglądał się na wszystkie strony, zaglądał w każde miejsce. Oddalił się troszeczkę od Pogodnej, ale to tak tylko troszkę! Teigan nie było widać, tak samo z Ctouklissem! Mackonur coś czuł, że najłatwiej będzie z Nosem Szyszki, ale nie miał pojęcia, gdzie on mógł być! Może wspiął się na posąg któregoś z bogów i imitował jego nos? To byłaby idealna kryjówka! No bo skąd na przykład Axarus mógłby wiedzieć, czy taki Erycal miał gigantyczny nochal, czy nie! Poszukiwania zaprowadziły Mackonura do komnaty obok, gdzie oczywiście zaczął rozglądać się bardzo dokładnie. Jakiś posąg, trochę ładnie rzeźbionych kamieni, Szary Nos Szyszki, nic ciekawego! W końcu jego kompan był brązowy, to musiał być chowaniec-nos kogoś innego, one ostatnia są bardzo popularne! Chwila... chwila moment! Axarus podszedł bliżej i przyjrzał się futru tego osobnika, to był on, to był NOS SZYSZKI. Rozpoznałby go na końcu świata!
~ Nosie Szyszki, to ty potrafisz zmieniać KOLOR!? Masz wrodzony talent, zawsze w ciebie wierzyłem! No chodź do mnie, Nosku, chodź, niech cię przytulę, ty urwisie ty! – Rzucił do swojego kompana, który podbiegł do niego za pomocą skoko-kroków, po czym oboje się przytulili! Nosek zmienił kolor na brązowy, taki naturalny! To był wyborny kamuflaż, gdyby tylko kompan schował się za nieco większym kamykiem, to na pewno nikt by go nie znalazł.
~ Heeeej! Eeee... jak ty się w ogóle nazywasz? Nie zapytałem z tego wszystkiego! Znalazłem Nos Szyszki, wracamy do ciebie! Ja jestem Axarus tak w ogóle, nie wiem, czy mówiłem! – Wysłał wiadomość mentalną do Pogodnej, a przynajmniej tak by ją nazwał, gdyby wiedział, że się tak nazywa! Potem ruszył do miejsca, w którym była ostatnio, oby teraz oboje się nie zgubili! Nos Szyszki grzecznie hopsał za swoim właścicielem.
Tymczasem Agree znalazł się wyjątkowo blisko kraba Ctouklissa! Ten co prawda nie był w tej komnacie, którą wybrał kokatrys, ale zza ściany dobiegało jakieś głośne bulgotanie! Takie: "Glglblglblglbl!", przez chwilę, po czym ucichło. Krab prawdopodobnie nie mógł się powstrzymać przed wydawaniem tych odgłosów, co zdradziło jego pozycję. Definitywnie był w komnacie z boku tej, w której znajdował się Agree. Jeżeli kokatrys udałby się tam, to trafiłby... do jakiegoś pomieszczenia z posągiem w środku, zapewne to któryś z bogów. Ctoukliss znajdował się na szczycie owego posągu, udający krabi "placek". Skurczył się tak bardzo, jak tylko potrafił, oczywiście w dół! Zdradzała go troszkę blado-żółta barwa, no i oczywiście tamten głośny odgłos. Czy Agree odnajdzie olbrzymiego kraba? I jak on się tam tak właściwie wdrapał?