Grota pod Skałą

[Despotyczny Ferwor]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

+18
Mułek słysząc przyjemny skowyt samicy, co oczywiście w jego mniemaniu znaczyło, że daje jakoś radę, zaczął głośniej mruczeć, aby dodać jeszcze bardziej namiętnej atmosfery. Jego język natomiast zaczął wchodził jeszcze głębiej coraz intensywniej wodząc w jej wnętrzu. Co prawda wielkość jej zada trochę go przytłaczała, jak same gabaryty samicy, bo najczęściej uprawiał seks z mniejszymi przedstawicielami płci samiczej, jednak jak widać taki malec jak on był wstanie poradzić sobie z nią. W dodatku jej wnętrze było miękkie i wilgotne co wyraźnie czuł swoim językiem. Uwielbiał przez to całą tą czynność, dlatego ostatnie pchnięcia były bardzo namiętne i silne. Nie na tyle, żeby przebić seks, jednak wciąż mogło to wywołać wrażenie na samicy, która to robiła to pierwszy raz...
Wyjął swój język z jej pochwy, oblizując się z satysfakcją wymalowaną na pysku, po czym zaczął oceniać sytuacje. Mógł teraz przejść do właściwej rzeczy, jednak chciał wnieść tutaj więcej uczuć. Chciał wpatrywać się w jej oczy podczas tego, dlatego też przeszedł na jej prawą stronę pośladka i lekko pchnął go językiem.
– Mogłabyś położyć się na plecy~ – Rzekł ponętnie, masując przy okazji pochwę swoimi palcami

[Wola Przeznaczenia]

+18

Samiec najwidoczniej słysząc dźwięki jakie to zaczęła wydawać, energiczniej przyłożył się do tego co właśnie wyczyniał. Wyrywając z pyska Nesali coraz to nowe westchnięcia i ciche skomlenia do których prawdopodobnie nie przyzna się ona przez najbliższy księżyc. Łapy drżały kiedy starała się nie ruszać z miejsca choć nie zawsze potrafiła powstrzymać się od lekkiego wierzgnięcia. Kiedy zaczął silniej działać językiem w jej wnętrzu zacisnęła szczękę choć nadal z jej pyska wydostał się dosyć głośny jęk. Zareagowała cichym warknięciem kiedy ten narząd samca opuścił jej wnętrze, pozostawiając po sobie, niekomfortowe uczucie pustki. Na jego prośbę jednak ucichła i oblizując delikatnie swój pysk obróciła się na grzbiet, rozprostowując ogon który teraz już luźno tkwił na ziemi. Zawędrowała nim między łapy Mułka, końcówką delikatnie klepiąc po zadzie w akompaniamencie miękkiego warknięcia. Miało to go trochę pośpieszyć, nie polubiła tego uczucia pustki jakie pozostawił.

[Despotyczny Ferwor]

+18
Mułek uśmiechnął się do niech, kiedy ta położyła się na swoim grzbiecie i kolejny raz pisnął, kiedy ta go klepnęła. Co ona miała do jego zadu?!
Nie zważając na tą niedogodność, mułek teraz mógł dobrze ocenić ciało samicy. Kształtne oraz masywne... wręcz uwodzące. Jaskrawe umaszczenie działało niczym przyciągający błysk kamienia szlachetnego, spowitego w różowiutkiej czerwieni. Podchodząc do niej bliżej, polizał jeszcze lekko jej pochwę, aby zaraz potem usadowić swoje przednie łapy i pysk za jej łapami, które prawdopodobnie sterczały w górze. Jego przyrodzenie znalazło się wtedy centralnie nad jej pochwą, a sam Mułek wciąż nieśpiesznie do tego pochodził. Powoli obniżył swoje biodro tak, że czubek jego penisa opierał się na pochwie samicy. Kilka razy próbnie otarł go o powierzchnie jej warg, a by następnie powoli, ale stanowczo wejść w nią. Główka rozchyliła wargi sromowe, rozszerzając jej wnętrze. Przy wykonywaniu tego Mułek przeciągle zawarczał, wpatrując się nie przerwanie w jej oczy. Naciskał coraz bardziej, a jego przyrodzenie wchodziło coraz głębiej. Gdy penis znalazł się już na całej długości w samicy, ten wyjął go do połowy i z powrotem wsunął go w Nesale. Czynność tą powtarzał, aż do momentu osiągnięcia swoistego rytmu. Mułek był pochłonięty rozkoszami i błogością jaką teraz odczuwał, jednak najbardziej martwiła go reakcja samicy.... czy nie zawiedzie jej?

[Wola Przeznaczenia]

+18

Na jej pysku pojawił się zadziorny uśmieszek kiedy tylko pisk wyrwał się z gardła samca, w reakcji na klapsa jakiego mu zadała. To była bardzo dobra reakcja którą zresztą polubiła i nie zamierzała z niej rezygnować. Warknęła miękko kiedy nadal odkładał w czasie to do czego miało tu dojść. W momencie kiedy już ustawił się nad nią uniosła łapy w jego kierunku, łapiąc go nimi by zbliżył się bardziej. Przyciągnięcie go do siebie zostało jednak odłożone w czasie bo w końcu wszedł w nią, wywołując wydostanie się z jej pyska głośnego jęku a także odchylenia głowy do tyłu, bardziej w kierunku podłoża. Czuła się o wiele pełniejsza niż kiedy samiec bawił się tam językiem, było jednak w tym uczuciu wypełnienia coś uspokajającego a jednocześnie podsycającego uczucie pożądania. Kiedy tylko zdołała, również spojrzała w jego oczy, dosyć spokojna choć w jej oczach widać było pewne iskierki a także zadowolenie z tego co się dzieje. W końcu też złapała go lekko łapami, nie ograniczając jego ruchów, pomogła też sobie by unieść łeb w kierunku szyi Mułka. Zaczęła składać na niej krótkie liźnięcia które zaraz potem zastępowała lekkimi podgryzieniami. Mrucząc przy tym i wzdychając podczas każdego ruchu jaki wykonywał.

[Despotyczny Ferwor]

+18 :33333333

Liźnięcia oraz następujące po nich podgryzienia jego szyi sprawiły, że Mułek poczuł się jeszcze pewniej, zupełnie tak, jakby to robił z własną partnerkom. I... tak się czuł. Czuł się, jakby znali się już przez jakiś czas, oraz zanurzali się w tych głębinach rozkoszy już któryś raz... i może nie ostatni.
Mułek momentalnie przyśpieszył swoje tępo, wyciągając teraz całe swoje przyrodzenie, aby zakończyć to szybkim uderzeniem. Ten sposób powinien o wiele bardziej zadowolić go i Nesale.
Namiętnie polizał ją po jej czole, nie przerywając swoich ruchów. Lizania nie uniknął także jej pysk, którego to również zaczął lizać. Doszło do tego, że próbował nawet wcisnąć swój jęzor do jej paszczy i jeżeli mu na to pozwoliła, ten zaczął bawić się z jej językiem, całując się z nią w ten sposób. Może i musiał się przy tym nagimnastykować, jednak i tak było tego warte.
= Jesteś świetna.... = Przesłał jej pod wpływem chwili i tego całego podekscytowania

[Wola Przeznaczenia]

+18

Zmianę tempa przyjęła z głośnym pomrukiem, lekko uderzając końcówką ogona o podłoże. Starała się jak najbardziej ułatwiać samcowi wykonywanie ruchów, choć aktualnie mało mogła na to poradzić. Jedyne co mogłaby zrobić to raczej z pomocą ogona i lekkich klapsów lekko go rozpraszać. Co zresztą nie omieszkała nie zrobić, ciekawa jego reakcji na to, w czasie tego co wyczyniał. Rozumiała te liźnięcia jednak próba wsadzenia jej języka do pyska była dziwna, z zaciekawieniem na temat tego jak miałoby to działać, uchyliła pysk by ten mógł tam wsunąć język. Było to nadal dziwne, ale dosyć miłe więc po krótkiej chwili kiedy to tylko jęzor mułka poruszał się w jej pysku, sama zaczęła poruszać swoim. Zahaczając o ten jego, popychając i próbując owinąć. Było to naprawdę ciekawe uczucie które wraz z ruchami samca składało się na naprawdę przyjemnie spędzony czas. Pazurami łap zaczęła lekko jeździć po jego łuskach, nie przebijając ich a raczej zarysowując je, pod wpływem emocji.

[Despotyczny Ferwor]

+18

Dla samego Mułka używanie w ten sposób języka było dziwne, jednak lubił eksperymentować w tej kwestii, dlatego też pokusił się o taki czyn i... było lepiej niż się spodziewał. Wzajemne całowanie sprawiało, że ta chwila stała się jeszcze bardziej rozkoszna i utwierdziło go to w przekonaniu, że Przeznaczeniu w pewien sposób podoba się jego osoba. Nie musiała wcale kłaść się na plecy, nie musiała także pozwalać na jego małe eksperymenty. Jeżeli chodziłoby o zwykłe zadowolenie samego siebie, to nie byłoby tego... Nie byłoby również tych klapsów którymi ona co chwile go raczyła i które wybijały go z jego rytmu. On tutaj starał się jakoś utrzymać tępo, a znienacka dostaje klapsa, który oczywiście wywoływał głośny i piskliwy krzyk. Trudno było opanować się pod wpływem tych wszystkich emocji, zwłaszcza jak ktoś traktuje twój zad niczym jedne wielkie bębenki. Poczuł również mały ból, którym raczyła go Nesala rysując jego plamiste łuski swoimi ostrymi pazurami. O tyle, żebrze, że jeszcze nie wbijała swoich szponów, bo by tutaj szweckiej gorączki dostał, gdyby miały brać w tym udział jeszcze klapsy. Chcąc tego ostatniego jakoś uniknąć i zważając na to, że czuł, że zbliża się już do finału, Mułek nagle przyśpieszył tępa, wchodząc i wychodząc z niej najszybciej jak tylko potrafił. Było to bardzo męczące, jednak dawało swoje efekty. Czuł coraz większe napięcie w swoim przyrodzeniu, które potęgowało się z każdym uderzeniem.
Głośno zaryczał, wkładając w ostatnie finalne uderzenie tyle siły ile miał w swoich biodrach i zaraz potem wypełnił wnętrze Woli swoim nasieniem. Położył się na jej brzuchu, głośno mrucząc i wtulając się w jej ciało. Przyrodzenie wciąż tkwiło w jej pochwie, jednak teraz nie poruszał nim nawet minimalnie. Leżąc dochodził do siebie... zbyt wiele emocji jak na niego. Lekko podniósł swój łeb, aby móc wpatrywać się w jej piękny pysk i czekając na jakąkolwiek reakcje z jej strony.

[Wola Przeznaczenia]

+18

Słyszenie tych pisków oraz obserwowanie jak zwykły klaps wybija samca z rytmu było niesamowitym przedstawieniem. Przyśpieszenie tempa jednak zrujnowały jej plany na dalsze oglądanie tej miłej reakcji Mułka. Nie narzekała jednak, czując gromadzące się w podbrzuszu podniecenie, wzrastające z każdym następnym ruchem samca. Oderwała od niego łapy, zaciskając je w pięście a ogonem głośno i mocno uderzając o twarde podłoże. W momencie gdy on ryczał, w reakcji na osiągnięcie szczytu, Nesala zacisnęła szczękę w ciszy samej również w końcu znajdując ujście dla podniecenia. Kiedy wodnik położył się na niej uśmiechnęła się lekko, liżąc go leniwie po bokach pyska, oczy nadal miała lekko przymknięte choć łapami już lekko tuliła do siebie ciało samca. Skrzydła które dotychczas były złożone, rozłożyły się trochę gdy jej mięśnie rozluźniły się.
-Było wspaniale- Zwróciła się do niego z lekkim uśmiechem na pysku oraz ogonem który oplótł się dookoła tego który należał do niego.

[Despotyczny Ferwor]

+18

Mułek jeszcze głośniej zamruczał na słowa Nesali, oraz wtulił się w nią jeszcze mocniej. Chciał rozkoszować się jej obecnością, bo nie był też pewien, kiedy ich drogi się rozejdą. chociaż czy tak musiało rzeczywiście być?
– Co teraz kochana? – Rzekł podnosząc lekko swój pysk oraz odwzajemiając liźnięcia samicy. Nie był pewny co teraz ma robić, bo jak na razie dobrze wykonał to, na co prawdopodobnie Wola liczyła. Również i postanowił wyciągnąć swoje przyrodzenie, które to z wolna wyciągnął z jej wnętrza, kładąc następnie na jej brzuchu. Był zmęczony, jednak wciąż był wstanie zrobić to jeszcze raz, o ile ona zechcę się jeszcze trochę ,,pobawić''.
– Byłaś niesamowita... – skomplementował trochę nie śmiale, powoli wstając z powrotem na swoje łapy, o ile plaguska wcześniej nie postanowiła inaczej. Skierował swój wzrok na wykonaną przez siebie robotę, myśląc co dalej ma z tym wszystkim począć.

[Wola Przeznaczenia]

+18

Kochana? Podobało jej się to, tata czasem nazywał ojca "Kochanym". Tak mówili do siebie partnerzy prawda? Jeśli nimi zostali to ona nie miała żadnego problemu z tym. Lubiła uważać innych za swoich oraz dosyć słabo znosiła dzielenie się czymkolwiek z innymi.
-Mój- Warknęła nagle kiedy już z niej wyszedł i zaczął wstawać. Gwałtownym ruchem, obróciła ich ciała podkładając samcowi pod łeb skrzydło które jednak zaraz zabrała kiedy skończyła to co chciała. Mianowicie chodziło o ułożenie mniejszego samca na podłożu, z głową zawieszoną nad jego gardłem, na którym czuł jej oddech oraz lekkie liźnięcia na tej wrażliwej na zranienia, części jego ciała. Lekko nawet nacisnęła na niego kłami jednak zaraz zabrała je wracając do krótkich liźnięć. Skrzydła miała rozłożone na tyle by ich nadgarstki z kolcami oparły się o podłoże. Samiec miał aktualnie naprawdę ograniczone pole do działania, praktycznie uwięziony pod większą samicą która to lekko ocierała się o niego.

[Despotyczny Ferwor]

+18

Całkowita i nagła zmiana pozycji przez samice, lekko przestraszyło bagiennego samca, który to nie był pewny, czy czegoś złego nie zrobił. Czuł jej ciepły oddech, który to był przerywany przez krótkie liźnięcia. Zadrżał, kiedy poczuł jak jej szczęki lekko zaciskają się na jego szyi, jednak zaraz się uspokoił. Ufał jej i wiedział, że ta nie chce mu zrobić żadnej krzywdy, bo dawno by to zresztą zrobiła, gdyby chciała. Rozluźnił się, oddając się całkowicie woli samicy, która to mogła z nim zrobić co się jej żywnie podoba. Dodatkowo ocieranie się jej ciała znowu go podnieciło, co i sama samica mogła poczuć, czując jego przyrodzenie dotykające jej brzucha. Mułek sam nie chciał być dłużny i sam zaczął lizać samice w jej czubek pyska, mrucząc przy tym przeciągle. Słychać było też słodkie pomruki, zupełnie jakby był wielkich plamistym kotem. Swoimi łapami objął samice, jednak tak, aby nie krępować jej ruchów.
– Kocham cię. – Wypalił czując istny żar w swoim wnętrzu. Może nie myślał nad tym co mówi, przez zielsko, jednak to uczucie w jego sercu nie mógł pomylić z żadnym innym.

[Wola Przeznaczenia]

+18

Zamruczała gardłowo, z zadowoleniem kiedy samiec się jej poddał. Dobrze, bardzo dobrze. Grzeczny i spokojny, wręcz idealny by go posiadać czyż nie? Była zadowolona z tego jak się zachowywał, zupełnie jakby całkowicie był jej choć nie udało jej się go zbytnio oznaczyć. Rysy na łuskach nie były wystarczającym czynnikiem by się do niego nie zbliżali. Kiedy powiedział że ją kocha, ona tylko liznęła go w pysk, nie odpowiadając na to wyznanie. Znali się krótko, za krótko żeby mówić o tak głębokim uczuciu. Niech dadzą sobie trochę czasu na jego rozwinięcie. Czując, że samiec ponownie jest podniecony otarła się pyskiem o spód pyska Mułka, starając się naprzeć na niego w taki sposób by jego przyrodzenie ponownie wsunęło się w jej pochwę. Przesuwała się to do przodu to do tyłu by ten dostał się tam.

[Despotyczny Ferwor]

+18

Prawdą było, że Mułek zbytnio pośpieszył się z tym wyznaniem, jednak pierwszy raz był w takiej sytuacji, gdzie to samica nie dość, że z własnej woli się nim zainteresowała to jeszcze kierowała nim jak jakąś lalką. Zresztą to ostatnie niesamowicie mu się podobało. Lubił być przez nią zdominowany, to samo w somie wywoływało u niego silne podniecienie. Pewne kiedyś się na tym przejedzie, jeden teraz nie miało to dla niego większego znaczenia.
Czując jak samica próbuję wepchnąć z powrotem jego pensia do swej dziurki, ten starał się jakoś pomóc, manewrujac swoim biodrami i... Samicy się w końcu udało. Mułek wydusił z siebie cichy pomruk, kiedy to poczuł, że znowu jest w jej wnętrzu. Miękka i wilgotna pochwa już samym swym dotykiem sprawiała samcowi niemałą rozkosz. Złapał on Nesale za łapy, aby mieć jakieś podparcie i zaraz całkowicie oddał się przyjemniej pracy Woli.

[Wola Przeznaczenia]

+18

Przygryzła delikatnie ciało samca w miejscu rozpoczęcia się łba. Nie chciała schylać się jeszcze bardziej tylko po to by jakoś go lekko ugryźć w wrażliwsze miejsce. Zamiast tego wolała skupić się na czymś o wiele przyjemniejszym, zwłaszcza że w końcu udało się by przyrodzenie samca znowu trafiło w jej środek. Owinęła swój ogon dookoła ogonu samca, zaciskając go by nie mógł nim ruszyć. Zaparła się łapami starając się dosyć szybko poruszać nad samcem. Próbowała naśladować ruchy jakie on wykonywał wcześniej jednak bardziej przypominało to bujanie się w przód i w tył, tak szybko jak była wstanie, pilnując by samiec nie opuścił jej pochwy.

[Despotyczny Ferwor]

+18

Zdominowany i jakby nie patrzeć gwałcony Mułek nie miał za dużego pola do popisu, ponieważ był dosłownie przygwożdżony przez napaloną Nesale. Ich pierwszy raz był dość męczący, więc mimo wszystko cieszył się, że może po prostu leżeć. Samica miała niezłą werwę i jego przyrodzenie musiało pracować z nią bez chociażby małego wytchnienia. Jego łapy uginały się wraz z uderzeniami plaguski, co też lekko przesuwało go do przodu. Nie znacznie i nie było obawy, że przez przypadek penis wyjdzie z jej pochwy, co skończyłoby się zapewne nieciekawie zważając na to, jak zareagowała, po tym jak on sam wyjął go z jej środka. Wysoki poziom doznać i emocji troszeczkę go dezorientowała w całej tej sytuacji. Chciał też jakoś podziałać, lecz nie miał jak, dlatego musiał od biedy zadowolić się czymś innym. Nie mógł dać jej klapsa, bo nie mógł poruszać ogonem, dlatego musiało to być coś innego.... więc przystanął na zwykłe podgryzanie jej szyi zupełnie tak, jak ona robiła to z jego. Wydawał wtedy miłe pomruki, dodatkowo językiem oślinił jej całą szyje. Ciekawe jak ona na to zareaguje.

[Wola Przeznaczenia]

+18

Samica odchyliła delikatnie łeb zadowolona z tego że Ferwor zaczął trochę się udzielać. To podgryzanie było miłe a ślina i tak w końcu wyTa cała męcząca zabawa trochę trwała nim Nesala osiągnęła swój szczyt, przyśpieszając nieco ruchy swoich bioder. Pazurami przejechała po podłożu dosyć mocno, tworząc w skale delikatne wgłębienia i rysy. Odczekała parę momentów za nim uwolniła spod siebie samca, układają się niedaleko ogniska do którego dołożyła ostatnią kupkę liści. Przeciągnęła się, dopiero teraz zauważając że Syma się ulotniła. Wzruszyła barkami patrząc na Mułka z zadziornym uśmieszkiem choć była nieco zmęczona. Nie dawała po sobie tego jednak poznać.
-Może się napijemy?– Spytała wskazując jednoznacznie na beczułkę z trunkiem.

[Despotyczny Ferwor]

Wraz z osiągnięciem szczytu przez Nesale, Mułka spotkała identyczna reakcja, ponownie napełniając wnętrze samicy swoim nasieniem. Podczas tego wyprostował swój łeb, kładąc go na ziemie. Leżał tak nieruchomo, ciężko oddychając racząc okolice okolicznymi pomrukami.
Gdy samica już z niego zeszła, ten jeszcze leżał, próbując jakoś dojść do siebie. Czuł się wyczerpany i trochę zmieszany tym wszystkim co się tutaj zadziało. Powoli podniósł swój łeb, aby móc spojrzeć na leżącą Nesale, która to się do niego uśmiechała....
Po jej słowach, Despoty wstał, oczywiście w dość ślimaczym tępię i dodatkowo lekko się chwiał, kiedy już ustał na swoje łapy. Zaczął podchodzić do samicy, lekko utykając, ponieważ lekko bolały go jego biodra. Musiał sobie je nadwyrężyć.... czy coś.
Usiadł zaraz obok samicy, niepewnie wpatrując się w jej oczy. Nie wiedział jak ma o tym wszystkim myśleć i nie wiedział jak ma się zachowywać... było to skomplikowane i zarazem nowe...
– Um... jasne. – Rzekł lekko ściszonym głosem, sięgając po jeden z kubków, który to powoli napełnił jego wyśmienitym winem. Zaczerpnął z niego troszeczkę winna, aby móc rozkoszować się jego smakiem. Po tym spojrzał na swoje barki, na których widniały widoczne szramy na plamistych łuskach.
– Pewnie będą pytali się o to skąd wzięły się te szramy... – Nie był zły o to, a jego ton wskazywał, że nawet... podobały mu się te blizny. – Nie wiem... ciężko mi jakoś przyswoić to wszystko. – Wtulił się w jej bok, kładąc swój łeb na jej szyi. – J-a... przepraszam, że powiedziałem ci, że cię kocham, ale.... ale mam problemy z utrzymywaniem swoich emocji, które to podpowiadają mi różne rzeczy...

[Wola Przeznaczenia]

Ona także upiła łyk z jednego naczynia uśmiechając się delikatnie. To było dla niej nowe doznanie ale nie sądziła że będzie ono takie miłe. Mimo wszystko że nie znała tego samca zbyt długo to nie żałowała. Był może mały ale wydawał się ciekawym obiektem jej zainteresowania choć żałowała, że Syma opuściła ich w tej grocie. Zabawa z nią mogłaby być naprawdę ciekawa. Nie rozumiała czemu martwił się o te szramy, przecież nie powinny być one niczym specjalnym. Możliwe jednak że jego stado jest na tyle namolne że mogłoby się nimi zainteresować. Nie jej kłopot, to on będzie musiał sobie z tym radzić, ona nic na to nie pomoże.
-To było dziwne i wolałabym żeby się to więcej nie powtórzyło. Jedna noc to za krótko jak na takie deklaracje- Prychnęła z rozbawieniem. Oczywiście nie miała na celu obrażenia swojego samca jednak po prostu szczerze chciała skomentować to kompletnie irracjonalne dla niej zachowanie które przejawiał ten samiec.

[Despotyczny Ferwor]

– Rozumiem i nie powtórzę tego. – Rzekł zdezorientowany, biorąc następny łyk wina. Nie wiedział co ma dalej robić, bo był kompletnie upośledzony w takich rzeczach i wolałby, żeby ktoś przejmował w tym stery. Relacje towarzyskie były wciąż dla niego zagadką, dlatego ciężko było mu się zaklimatyzować w nowej sytuacji. Kolejna porcja wina spowodowała, że lekko zaczął kołysać się na boki.
– Mogę poznać twoje pierwsze imię? – Zagił szukając jakiegoś tematu do rozmowy, przy okazji zastanawiając się jak utrzymać na sobie uwagę samicy. A może... przydało by się im niego ruchu? Dlatego lekko dosunął się od niej, przechodząc trochę za jej zad. Lekko się rozciągnął, aby ukryć swoje zamiary i... szybko klepnął ją swoim ogonem w jej zad! Zupełnie tak, jak ona robiła to z jego zadem i czym prędzej zaczął uciekać.
– Spróbuj mnie złapać! – Zagaił figlarnie... ah... alkohol potrafił działać cuda.

[Żałobna Pieśń]

Kto by pomyślał, że... Ha'ara spełni swoją malutką fantazję. Znalazła tą grotę gdy wracała z areny i jakoś tak... Pogoniła Basiora by zacząć czynić przygotowania. Zniosła trochę miękkiego mchu i skór układając je w kształt małego okręgu... Akurat na dwa leżące smoki. Wokół "łoża" rozłożyła kilka świecących lampek, które wyprosiła u Burdiga. Kolejny element wystroju hmm... Kawał materiału, który otrzymała od ludzi rozwiesiła w wejściu. Materiał ten był bladoszkarłatny lekko prześwitujący. Idealnie wyglądał jako zaproszenie. Co jeszcze? Młoda samiczka usiadła drapiąc się po głowie. Ah! Wyciągnęła z torby kilkanaście małych miseczek. Do kilku wsypała przeróżne owoce od truskawek na brzoskwiniach kończąc. Emm... Butelki! W jednej był sok z gotowanych owoców. Dziadek nazywał to kompo... czymś. W każdym razie było bardzo dobre. W drugim dzbanuszku natomiast Ha'ara trzymała miód pitny. Taki mały ludzki wynalazek, który podpijała z ludzką adeptką gdy wszyscy spali. Jeszcze tylko ostatnie szlify ułożoną gdzieniegdzie lawendą i... gotowe! Przynajmniej ich gniazdko.
Teraz czas by i Ha'ara się przygotowała. Wodą z uzdrowicielskiego bukłaku przemyła łapę i pyszczek. Sama pachniała lawendą od długiej porannej kąpieli. Jej grzywa natomiast do tej pory spięta w ludzki kok została wypuszczona z okowów i rozczesana maddarowym grzebieniem. Samiczka również wymyła wszystkie kolczyki i owinęła spieralną bransoletę wyglądającą na złotą wokół ogona. Kolejne części biżuterii wylądowały na nadgarstku i kostkach samicy. Wyglądające na srebrne bransoletki dość cienkie jak na metal z jakiego są zrobione wylądowały na łapach samicy, a kółeczka na każdej z nich przełożone zostały przez środkowy palec odpowiedniej łapy. Ha'arze aż było gorąco od tych emocji. Zwłaszcza, że ledwie kilka dni temu miała okazję złożyć pierwsze jaja. Basior nie wyglądał na zbyt szczęśliwego ale trudno prawda? W każdym razie Ha'ara zapaliła fajkę by choć trochę mniej się stresować. Z kolejnymi buszkami na jej dłoni powstawał typowy dla niej środek komunikacji na spore odległości- maddarowy gołąb o bielutkich piórach i czarnym dziobie. Ha'ara tchnęła w niego swój głos z jedną prostą wiadomością.
~ Bliźniacze Skały słodziutka.~ Wyszeptała tworu do ucha przy okazji wokół lewej tylnej łapy oplatając wcześniej przygotowany kosmyk różowego włosia. Puściła gołębia by poleciał w stronę terenów Wody i ułożona na miękkich skórach zwyczajnie czekała najwyżej co jakiś czas wychodząc na kolejnego fajeczka od Basiora. Dawno stres jej tak nie zjadał.

[Pasja Uczuć]

Niecały księżyc wcześniej
~ Nie wiem, gdzie jesteś, nie wiem, co robisz. Gdybyś jednak chciała się spotkać raz jeszcze... Będę za księżyc czekać na terenach wspólnych, niedaleko granicy i źródła Tyralu. ~ spróbowała wysłać mentalną wiadomość do konkretnej smoczycy. Będzie wiedziała, kto woła. Gdyby tylko wiadomość dotarła. Stojąc przy granicy z Plagą – nie mogła być tego pewna. Jednak miała nadzieję. Po skończonym patrolu wolnym krokiem wracała do obozu, myśląc. Zastanawiała się mocno nad sobą, nad tym uczuciem, które ostatnio uderzyło jej do głowy. Nie wiedziała, czego chce, czego oczekuje, ani co zrobi, gdy znów spotka Ha'arę. Dlaczego właściwie tak bardzo by chciała się z nią zobaczyć ponownie? Nie do końca rozumiała. Pamiętała ostatnie spotkanie, miękkie futerko, słodki zapach i bardzo przyjemny dla ucha głosik. Ale to nie było przecież wszystko. Liczy się wnętrze! Ale nie mięsko i podroby, a to, kim się jest. Coś jak maddarowe źródło, ale ciut mniej schowane, widoczne przez to, jacy jesteśmy. Co Paqui wiedziała o tej samiczce? Szczerze, to bardzo niewiele. Ale czy to problem? Może właśnie tego chciała od tego spotkania – lepszego poznania uzdrowicielki. Chciała by dowiedzieć się, co lubi, jak żyje, czego pragnie od swojej przyszłości. Ale czy sama Paqui znała odpowiedzi na te wszystkie pytania w stosunku do siebie?
Droga do obozu była bardzo długa, szczególnie, gdy szło się aż tak wolno. Drzewna jednak nigdzie się nie spieszyła. Chciała dokładnie przemyśleć to, co chce robić dalej, a także – może w końcu odpowiedzieć na pytania. Co lubi Paqui? Dopiero zaczęła, a to już było bardzo trudne. Lubiła grotę, zawsze pełną jej rodziny, którą to kochała z wzajemnością. Nawet często niechętna do innych Kwiat była dla niej bardzo miła w swoim milczeniu. Lubiła zabawy i harce. Nie było zbyt wielu skorych do igraszek piskląt, gdy się wykluła. Byli co prawda kompani, ale uciekająca w powietrzu sowa nie była na pewno idealnym partnerem do zabaw. Choć miała już parę księżyców – była pełna dziecięcego wigoru, energii, nawet jeśli wydawała się aż nazbyt spokojna. Gaj już dobrze wiedział, jak bardzo potrafi dać w kość, gdy chce coś osiągnąć. Lubiła patrzeć na wodę... Te wszystkie rybeńki i drobne stworzoka – od dawna ją ciekawiły. Co innego substancja, w której żyły, ta od zawsze była najzacieklejszym wrogiem młodej łowczyni. Mokre łuski były niemal sennym koszmarem, budzącym ją nagle w czasie nocnego deszczu. Gdy była kiedyś z Pyzatym w morzu. Nie było tak źle, gdy się już przyzwyczaiła, ale potem to topienie... Wolała nie moczyć się znowu. Co jeszcze lubi? Emocje na polowaniach, to było oczywiste! Choć smoka nie chciała by skrzywdzić – miała w sobie coś po mamci Jelitko. Uwielbiała ciepłą krew, rozrywane mięso, skóry. Lubiła, gdy widziała, jak życie jej przyszłych prób kulinarnych ucieka nacięciami, jakie pozostawiła przez swoje szpony. Lubiła motyle, kolorowe kwiaty i wszystko to, co prezentowało sobą różnorodne barwy. Jej ulubionym zjawiskiem była tęcza. Nie była co prawda bardzo częsta, ale gdy się już pojawiała – Paqui zawsze patrzyła w niebo, zastanawiając się, gdzie sięgają jej końce. I czy w ogóle gdzieś się kończy.
Jak żyje? To wydawało się o wiele prostsze. Jest łowcą, więc niemal każdy dzień spędza na kolejnych poszukiwaniach tropów, owoców i wszystkiego, co mogło by zapewnić sytość rodzinie. A w grocie? Obecnie głównie sypia i uczy się przygotowywać coraz to lepsze posiłki ze zdobytego mięsa. Chciała by mieć więcej czasu, by spędzić go z rodziną... Może po kolejnym polowaniu, gdy zapasy będą wystarczające, powinna zrobić kilka dni przerwy i zwołać wszystkich na jakieś wspólne gry i zabawy? To było by piękne! Może Ha'ara by znała jakieś popularne w jej stronach rozrywki, które mogły by zainteresować całe stado Wody? Paqui szczerze liczyła, że uda im się spotkać w umówionym miejscu – więc ma już przynajmniej jedną rzecz, od jakiej może zacząć dyskusję! Sukces!
A czego oczekuje od dalszego życia? Tego, czego nigdy nie brakowało jej do tej pory. Szczęścia, radości, pogody ducha, mnóstwa miłych smoków dookoła i odrobiny spokoju, gdy zapada zmrok. Ale to takie proste... Tylko po co coś więcej? Od jakiegoś czasu czuła lekki niedosyt, jakby coś się w niej zmieniło. Wyrosła, nieco wydoroślała – lecz nadal pozostawała tym samym, radosnym pisklakiem, który wyluł się na jednej z ceremonii w czasie pory Białych Ziem. Nauczyła się już wiele, wiele rzeczy poznała, ale nigdy niczego jej nie brakowało. A teraz... Chciała mieć się do kogo przytulić bardziej, niż kiedykolwiek wcześniej. I nie do mamy, czy siostry. One też były bardzo kochane i milutkie. Jednak podobnie jak Szyszka miała Fena, tak i ona – chciała by mieć kogoś swojego.
Zatopiona w przemyśleniach aż po czubki uszu nawet nie zauważyła, kiedy znalazła się w obozie. Nadal jednak nie wiedziała, co teraz. Miała w sumie cały księżyc, aby się przygotować.
___________________
Gdy magiczny gołąb wyruszył w poszukiwaniu drzewnej smoczycy, ta wraz z Gajem byli we Wspólnej Grocie. Mantikora odpoczywała pod niższą częścią sklepienia, wylegując się na miękkich futrach poległych niedawno żubrów. Duży "kotek" był nieco zmęczony po ostatnim polowaniu, a szczególnie – tym ciągłym, bezowocnym poszukiwaniem kamieni szlachetnych. Gdyby tylko wiedziała, jak nauczyć go śledzenia zwierzyny – mógłby być taki przydatny! Nadal był, ale... Nudził się. Aż nazbyt często, gdy znalazł czyjś trop, ale nie mógł sam za nim podążyć. Może ktoś jej kiedyś pomoże z nauką?
Tymczasem sama Pasja była bardzo zajęta. Termin wezwania, który sama ustaliła, zbliżał się nieubłaganie, a to, co przygotowywała nadal nie było idealne! Neira była bardzo pomocna, gdy Paqui ją o to prosiła. Kawałki świeżego mięsa nie były równo posiekane, daleko im było do kostek, które chciała uzyskać. Zgarnięte z magazynu owoce nie były obrane idealnie. Albo ścinała zbyt wiele, albo zostawały fragmenty skórki, albo powierzchnia kolejnych kawałków nie była równa. Nawet z orzeszkami miała problem, nie potrafiąc jeszcze do końca zdrapywać tej brązowej, często gorzkiej osłonki. Bardzo się starała, ale nawet pomoc maddary nie wystarczyła. Powinna więcej ćwiczyć, powinna bardziej się starać... Ale wychodziło, jak zawsze. Czy to przez to, że zaczynała już się stresować, jak to będzie i czy w ogóle przyjdzie? Najwyżej spróbuje zawołać raz jeszcze i poczeka na granicy, może tym razem by się jej udało wysłać odpowiednio wiadomość. Na szczęście już najważniejsze rzeczy były gotowe. I tylko czekały na odpowiedni dzień.
Magiczny biały gołąb ostatecznie zatrzepotał skrzydełkami nad Grotą wspólną, zauważając pogrążoną w pracy Pasję. Nadal próbowała równo odbierać słodkie, soczyste gruszki tak, by za te kilka wschodów umiała już wszystko, co trzeba. Wzdrygnęła się wręcz, gdy ptak znalazł się w polu jej widzenia. Aż upuściła w połowie obraną gruszkę na ziemię. Ta poturlała się aż pod łapy mantikory. Gaj, jako mięsożerne zwierzę, nawet się nią nie przejął.
Pasja zauważyła znajomy kosmyk różowego futra w szponach gołębia. Zamrugała w zdziwieniu i wyciągnęła ku niemu prawą łapę wtedy też otrzymała od niego wiadomość. Ten głos...
– Maaaamooo! Gdzie są Bliźniacze Skały?! – zerwała się błyskawicznie z miejsca, ściskając w łapie miękkie futerko. Wydarła się na całą Grotę, ale i najbliższe okolice. Nigdy wcześniej nie była taka głośna.
Tereny Wspólne... Czy wiadomość jednak dotarła? Pasja była przekonana, że nie minął jeszcze cały księżyc i zostało jeszcze kilka wschodów. Jednak – wzywała już teraz. Co robić?! Spokojnie, kilka głębszych wdechów. Paqui jest w końcu łowcą – może chce tylko coś zjeść? Zabrała przygotowaną wcześniej, już niemal pełną torbę z legowiska. Miała tam swoje małe "robótki łapne", przygotowane wcześniej. One także nie były całkiem idealne, ale – to musiało wystarczyć. Włożyła do środka to, co udało jej się przygotować wcześniej i było wystarczająco dobre – obrane orzechy i owoce, ale i trochę mięsa, gdyby rzeczywiście – to głód wołał łowczynię. Chociaż, skoro wołała "słodziutka"... Może jednak na prawdę miała ochotę na jakieś owoce. Jakie to było trudne! Nigdy wcześniej się aż tak nie przejmowała, a tym razem – nawet nie do końca wiedziała, dlaczego tak jest. Może powinna poprosić Szyszkę o radę? Jest starsza, na pewno musiała kiedyś radzić sobie z podobnymi odczuciami. Ale nie miała już czasu na to. Może dzięki przesyłaniu maddarą tego, co będzie się działo w czasie tej małej przygody do całej jej rodziny... Ktoś pomoże jej podjąć decyzję, co powinna zrobić, gdy stres sprawi, że zmieni się w posąg.
Zabrała torbę i przewiesiła ją sobie przez ramię. Chciała być tam jak najszybciej, więc ruszyła, najpierw moment biegiem, by po chwili rozłożyć skrzydełka i wbić się w powietrze. Machała żwawo, starając się nabrać prędkości. Łapki podwinęła i trzymała blisko siebie. Uniesiony ogon poruszał się na wietrze, pomagając utrzymać równowagę. Praktycznie cała długość terenów Wody, nie licząc morskiej części – tak długą drogę musiała przelecieć. Starała się oddychać spokojnie, ale mimo to – serduszko próbowało wyskoczyć jej z piersi. Uderzało mocno, szybciej niż zwykle. Krew buzowała w żyłach, a mięśnie spinały się nadmiernie. Już blisko, jeszcze chwilę...
To już tutaj. Bliźniacze skały. Tajemnicze miejsce, w dużej części porośnięte lasem. Paqui zaczęła zataczać koła nad tym miejscem, trzepocząc skrzydłami, powoli obliżając lot. Wypatrzyła lekkie przerzedzenie w jednym miejscu gęstwiny. Celowała właśnie w tamto miejsce, próbując unikać bliskiego kontaktu z drzewami. Lubiła swoje łaciate błony, nie chciała więc ich potargać. A potencjalne otarcia łusek... Wyliże się. Uważając bardzo na swoje ruchy, coraz to bardziej obniżała lot, by ostatecznie dość twardo wylądować między drzewami. Czuła jak dreszcz przeszedł przez jej ciało. Była blisko, choć nie wiedziała jeszcze, gdzie teraz powinna się udać. Miała wciąż jednak... Ten kawałek różowego futerka, który jeszcze przed wyruszeniem przyczepiła do torby. Chwyciła go pomiędzy swoje długie, łuskowate palce i zbliżyła do nosa. Wciągnęła kilka razy powietrze, chcąc jak najlepiej zapamiętać ten słodki zapach. Następnie zaczęła węszyć w okolicy. Czuła ten sam zapach! Było niczym na polowaniu, tylko tym razem jej "ofiarą" nie miała być zwierzyna, a urocza Plagijka. Ugięła łapki, złożyła skrzydełka, uniosła ogonek.. Przyjęła pozę idealną do śledzenia, po czym ruszyła dalej, podążając za zapachem, błądząc pomiędzy drzewami.
Czy to tu? Czy to już? Gdy las nieco ustąpił, lecz nadal zacieniał okolicę – jej oczom ukazał się bladoszkarłatny materiał, przykrywający... Coś. Część skały, a być może nawet wejście do jakiejś groty? Węsząc uważnie, zapach prowadził ją właśnie w tamtą stronę.