Pisklęca równina

[Melodia Ciał]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Słuchał jej i przez moment stał ogłupiały, układajac sobie jej potok słowny w swojej łepetynie, ale w końcu poskładał odpowiedzi na te pytania.
– Wojownik nie uzywa magii w czasie walki, tego używa czarodziej lub tak zwany wojownik magiczny. Na szczęście mag nie może jednocześnie bronić się i atakować co słusznie zauważyłaś. Kiedy czymś w ciebie rzuca, najlepiej robić uniki lub próbować go rozproszyć, na przykłąd skacząc z miejsca na miejsce. Wspomniałaś coś o atakowaniu, kiedy ktoś atakuje ciebie, to się nazywa kontratak. Można to zrobić, ale trzeba się liczyć z tym, że oboje zadacie sobie rany, ty i smok, który cię atakował. No dobrze to pokaż mi jeszcze obronę w praktyce– powiedział po czym uniósł łapę w celu uderzenia jej pięścią w jej lewy bok, oczywiście jeśli by się nie obroniła, nie uderzyłby, ale musiała być gotowa na obronę przed atakiem znienacka.

//Po twoim odpisie raport A i O na I

[Pamięć Barw]

Przez krótki moment myślala jeszcze nad tą maddarą. W sumie to by mogła się właśnie maga jakiegoś zapytać. Może spotkanie z wujkiem, jak się trafi to go spotka... A nie czekaj. Dobra zajdzie do innego. Chyba że... Ciekawe czy pozwolono by jej iść na tereny Wody... Ale teraz mniejsza o to. Nie po to pytała ażeby teraz nie słuchać. Nie ładnie by to było. Spojrzała więc spowrotem na Melodyjnego i wraz z tym dosłyszała pierwszą odpowiedź, więc pozostała uwagą na jego głosie. Więc rozumie, że może tylko jeden czar na raz. Warto zapamiętać i wiedzieć. Kontratak. Ciekawe, ale chyba woli już uniknąć niż narazić i siebie... Czekaj no moment.
W tem dostrzegła jego łapę ku górze i od razu się poderwała. Chcąc odskoczyć, ugięła wszystkie cztery łapy, przy czym uniosła do góry ogon, tak na wysokość zada, by się przez niego nie potknąć i nie wywalić. Odepchnęła się pośpiesznie a przy tym nie za nocno wszystkimi czterema do tyłu. Jako, że łapa ma jednak swoją długość, to chciała się oddalić od niej tak by jej nie sięgła. A najlepsze wydało jej się w tył. Przy lądowaniu trzymała ogon z dala od łap, przy samym lądowaniu przytrzymała łapy ugięte. Będąc już oddalona gdzieś o długości ogona, pochyliła łeb i spojrzała na czerwonego smoka w razie następnego ataku.

[Światłość Wspomnień]

Przywędrowała w to miejsce i w pewnym momencie jednak nie dała rady dreptać. Ból był wystarczająco spory, by sprawiać kłopoty uzdrowicielce. Ułożyła się na trawie, wzdychając ciężko. Nie chciała zawracać głowy, jednak potrzebowała pomocy więc wysłała wiadomość mentalną do Ha'ary, pokazując jej gdzie się znajduje i jaki ma też problem. Chociaż śpieszyć się w żaden sposób nie musiała... Przy okazji chciała chyba sobie odpocząć. Po tym co się działo to chyba nic dziwnego

// Przebłysk Wspomnień – 1x średnia

[Żałobna Pieśń]

Ha'ara zjawiła się na miejscu... W dość specyficzny sposób. Nie przyleciała ani nie przyszła. Przybyła na grzbiecie Havrun, która coraz bardziej lubiła tereny dalsze od tych przybrzeżnych. Co prawda dla tak sporego węża las nie jest zbyt komfortowy dla wędrówek, ale towarzystwo leżącej na jej wężowatym grzbiecie uzdrowicielki dodawało lewiatance otuchy. Urzarę przywitał więc trójkątny pysk starszej kompanki, która gniewnie lustrowała ranną uzdrowicielkę. Ha'ara... W tym czasie odpoczywała. Drzemała sobie lekko zaśliniając błękitne łuski Havrum, która gładząc samiczkę po policzku wybudziła ją ze snu.

Obietnica wpierw rozejrzała się jakby zagubiona choć dokładnie obraz tego miejsca przekazała jej Promyczek, którą dostrzegła dopiero po chwili. Wpierw uśmiechnęła się pogodnie lecz uśmiech ten szybko zastąpił się zmartwieniem. Ojoj... Jej pyszczek nie wyglądał za przyjemnie. Ha'ara po polizaniu policzka swojej kompanki odebrała od niej torbę z ziołami i bukłak z wodą. Havrun oplotła Ha'arę swoim ogonem jakby gotowa do jak najszybszego odwrotu.

Ha'ara wpierw wygrzebała ze swojej torby gałązki macierzanki, które Havrun zgniotła swoimi silnymi ramionami. Tak przygotowany opatrunek ułożyła na poparzeniach po czym dobyła z torby moździerz. Wrzuciła do niego listki ślazu, które roztarła na maź. Kolejne lekarstwo ułożone na poparzeniach powinno wyciągnąć z niego niepotrzebną maddarę. Jak już przy niej jesteśmy... Ha'ara pobudziła maddarę zbierając ją w prawej dłoni i tak przygotowaną łapę przyłożyła do barku samicy wpuszczając swoją maddarę wgłąb jej ciała. Wpierw zajęła się oczyszczaniem rany z brudu, skrzepów i stopionej, martwej tkanki. Pamiętała również by pozbyć się maddary, której nie wyzbył się ślaz. Później pomogła ciału samicy wchłonąć płyn i same bąble nim wypełnione. Gdy to miała z głowy zabrała się za regenerację naruszonej tkanki. Nadała jej odpowiednią elastyczność pamiętając również o ukrwieniu i unerwieniu. Na samym końcu odbudowała nadtopione łuski i skórę na powiekach.
Uśmiechnęła się od samicy odsuwając łapę. To chyba tyle z leczenia prawda?

[Nieustająca Zamieć]

  Przyleciała tu w już naprawdę solidnej porcji lodu. No, powłoki, ale tak lodowatej, że powietrze wokół zamarzało. Po wylądowaniu wręcz buchnęło od niej odłamkami i falą zimna, mrożąc pobliską trawę. Rozejrzała się mocno zdziwiona. No nieźle, do tej pory nie musiała sięgać po taką moc... Felerne temperatury.
  Ale co tu właściwie robiła? Chciała rozruszać Ariena, który przez długi czas niewiele robił. Biedny, nudził się. Ponownie rzuciła okiem po okolicy... dostrzegając patyk! Tak! Nada się! Przyciągnęła go do siebie prostym ruchem maddary, nie wygasając swej powłoki. Przed chwytem zmodyfikowała płaszcz o niemrożenie drewna. Kiedy tyko doleciał do jej łapy, zagwizdała na lisa.
  Arien, jak zwykle podczas lotu, kurczowo trzymał się skóry na grzbiecie samicy, w swojej futrzanej kryjówce. Jak on nie lubił latać! Ten pęd, to ryzyko...ale już się przyzwyczaił do jej agresywnego stylu lotu, a posiadanie pewnika który go utrzyma. niezależnie od sytuacji, sporo pomagał. Kiedy wylądowała zszedł niepewnie, nie oddalając się zbytnio; nie chciał się ugotować... O, gwizdnęła. Wyszedł przed nią i spojrzał się zaciekawiony.
   – Patrz Arienie, patyczek! Nie chciałbyś połapać? – Uszy do góry, ogon w ruch, niska postawa, uśmiech na pyszczku. Tak! chcem! Szczeknął. Neira uśmiechnęła się. Ah, energia do niego wracała! – A zatem... – zamach za głowę... – aport! – Rzut.
  Kompan pomknął czym prędzej, wodząc wzrokiem za patykiem rzuconym w kierunku lasu. Drobne łapki intensywnie przebierały na przemian, wprawiając lisa w adekwatną prędkość. Jak on dawno za niczym nie biegał! Jak ta energia w nim buzowała!

[Strażnik]

Kręcąc się pod wpływem kąta wymachu, patyk przeleciał heeen wysoko nad równiną, wyznaczając niewielkiemu liskowi opartą na zręczności, krótką misję. Ani to trudne, ani w dużej mierze potrzebne, przynajmniej jeśli ktoś nie rozumiał idei zabawy, ale choć prawdopodobieństwo trafienia na taką osobę było niezwykle niskie, cuda zdarzały się czasem w wolnych stadach. Początkowo wystawiając nos spomiędzy drzew, Strażnik dostrzegł jedynie wirujące w powietrzu drewniane ramię, na co podejrzliwie zmrużył ślepia.
O ile nie zamierzał wdawać się w kolejny konflikt z udziałem boskiego patronatu, definitywnie nie był jeszcze dość znieczulony, aby ignorować smoki nieświadomie krzywdzące naturę.
Nim patyk doleciał do ziemi, prorok złapał go w przezroczystą bańkę i uniósł na tyle, żeby wyszedł poza zasięg lisich szczęk. To nie tak, że zamierzał skręcać się na widok każdej ułamanej gałęzi, którą ktoś zamierzał wykorzystać do ozdoby lub zabawiania swojego niewolnika, lecz nie bez powodu podejrzewał, że lekkie traktowanie takich znalezisk mogło iść w parze z samodzielnym niszczeniem roślin.
Utrzymując bańkę ogon nad ziemią, Strażnik ruszył w stronę nieznajomych, przyglądając się im z daleka. Białego lisa miał bliżej, dlatego o ile ssak nie podwinął ogona i nie uciekł, smok stanął mu naprzeciw. Jeśli było inaczej, cóż... Zatrzymał się, w dostojnej, ale na swój sposób wrogiej pozie, z patykiem zawieszonym nad swoim łbem. Nie powiedział nic, choć domyślał się, że patrząc na smoka (i lisa), jakby byli intruzami na jego ziemi, sprowokuje ich do jakiegoś komentarza.

[Nieustająca Zamieć]

  Lis biegł obserwując cały czas oddalający się patyk. Pewnie go nie dogoni, ale spróbuje! Przyspieszał coraz bardziej, dyszał coraz głośniej.... Aż w końcu patyk zatrzymał się w powietrzu! Tak! To jest jego szansa!
  Albo nie. Kiedy tylko dostrzegł wyłaniającego się, brązowego smoka, natychmiast zahamował ryjąc glebę nieco przed sobą. Podkulił ogon, położył uszy i zarządził taktyczny odwrót do futerka Neiry. Pomocy!
  Neira nie tyle co się położyła, co stała spięta, jakby gotowa do biegu, obserwując Ariena. Sama chętnie by się z nim pobawiła, ale wiedziała że z łatwością go wyprzedzi i złapie ten patyk, a to w końcu on miał się tu bawić!
  Chociaż najwidoczniej nie wszyscy to rozumieli. Ona w porównaniu do lisa zdziwiła się tym złapaniem... a potem zauważyła, że sprawcą jest ciemny smok. Czemu tak unosił ten patyk?
   – Haloooooo! Mógłbyś odrzucić ten patyk?! Lisa mi straszysz! – krzyknęła do niego łagodnie, bez krzty złości (co wręcz z niewinnością), akurat kiedy Arien już się chował w jej grzbiecie, otoczony chłodkiem.

[Strażnik]

Samiec nie drgnął gdy do niego krzyknęła, ale też dlatego że nie do końca był pewien reakcji. Nie chciał podchodzić do niej, dopóki nie wykonałaby pierwszego kroku, lecz nie zamierzał też podnosić głosu, żeby dobrze go usłyszała. Czy koniec końców chciało mu się z nią użerać?
Patyk obniżył, ale nie odrzucił, tylko przyjrzał mu się dokładnie, a następnie pokierował w stronę lasu, z którego sam wyszedł. Ta gałąź nie mogła przydać się już żadnemu drzewu, ale dostała przynajmniej szansę, żeby spocząć wśród swoich. Pozbywszy się jej Strażnik ponownie spojrzał na "nieznajomą". Smoczycę skojarzył jako Wodną dopiero po chwili, zwłaszcza że felernie spóźnił się na moment jej mianowania i nie zdołał załapać się na jej imię. Dobrze, że miał Sennah w zanadrzu, bo choć sprawy nie układały się między nimi najlepiej, przynajmniej mógł od niej wyciągnąć podstawowe informacje
~ Nie chcę wdawać się z tobą w żaden konflikt Neiro, ale byłbym wdzięczny gdybyś nie uszkadzała drzew by pozyskać zabawkę dla swojego towarzysza ~ Ale to tylko gałązka uhhhh, ale leżała już na ziemi, to bez różnicy uhhh. Nie trzeba było mieć funkcji proroka, żeby wiedział co mu odpowie, ale jego masochistyczny opór w dowodzeniu własnej racji nie pozwalał mu ruszyć dalej. Odezwał się do smoczycy mentalnie, choć nawet bez chrypki która towarzyszyła jemu zwyczajnemu głosowi brzmiał bardzo szorstko, chociaż nie próbował.

[Nieustająca Zamieć]

  Patrzyła w milczeniu na odlatujący patyk. No ale jak to tak?! Ona go prosi o oddanie, a ten go wyrzuca w las! Czemu? Nie lubił lisów? A może jej? Zmrużyła oczy. Skądś go kojarzyła... Aaaaaa, był w Wodzie! Wygląda na sztywniaka – czyżby więc nie lubił jej podejścia do życia?
  O! Do tego przesłał jej mentalną wiadomość! Jeszcze bardziej spotęgował tym uczucie zdziwienia – ale ona nie uszkodziła żadnych drzew! Sam tu leżał, na ziemi! O tam!
   ~ Ale ja nie zniszczyłam żadnego drzewa! Tam o leżał! ~ W głowie samca rozległ się delikatny głos Neiry, znikając po chwili; pozostało tylko wspomnienie, że coś takiego usłyszał. Wskazała również kawałek ziemi gdzie leżał ów patyk, kiedy wspominała o jego lokalizacji. ~ Masz jakiś inny pomysł na zabawę? Arien chce się wyżyć, a najłatwiej było to zrobić rzucając czymś, za czym by biegał. ~ Przesłała kolejną myśl, która znów rozwiała się niczym wiatr, rozniosła się jak echo...

[Strażnik]

Mentalna odpowiedź była przyjemniejsza w odbiorze niż zwyczajny głos, więc na chwilę zamarł, jakby nie spodziewał się, że samica podchwyci jego metodę. Opanowawszy krótką konsternacje kontynuował z nieco większą szorstkością ~ Nawet jeśli personalnie nie ułamałaś tej gałęzi, wykorzystywanie czyjegoś działania na swoją korzyść jest pochwałą dla niszczenia przyrody ~ Nie wiedział w prawdzie skąd Neira wytrzasnęła tę gałąź, lecz z jej relacji wynikało, że również nie znała genezy oddzielenia jej od reszty ciała, więc oboje mogli jedynie spekulować. Tyle wystarczyło aby wyedukować ją w kwestii istotności otoczenia, nawet jeśli zamierzałaby się nie zgodzić.
~ Masz pełną rangę, więc znasz wszystkie podstawy magii ~ Tyle wynikało także, z utrzymywanej wokół niej bariery mrozu i mentalnego kontaktu, ale nawet nie mając tych informacji, wiedza o randze byłaby w tym momencie wystarczająca ~ Nic nie stoi na przeszkodzie abyś sama stworzyła mu przedmiot, którym rzucisz. Lepiej znasz to stworzenie, więc nie jestem w pozycji by proponować alternatywne aktywności ~ Fakt, że odniosła się do niego po imieniu przywiódł pozytywne skojarzenie, lecz tyle nie wystarczyło aby obalić całą serię negatywów, jakie Strażnik dostrzegał w więzi ~ Nie uważasz jednak, że ze zwierzętami podobnymi do siebie mógłby bawić się lepiej? ~ Bardzo dobrze, prowokowanie innych miał we krwi.

[Nieustająca Zamieć]

  Dobra, zgubiła się. Więc mimo że nie uszkodziła drzewa, to i tak źle zrobiła podnosząc zniszczoną gałąź, którą ktoś inny ułamał, bo wykorzystuje to na swoją korzyść, tak? Czyli jak ktoś napije się z takiej kałuży, to też zrobi źle, bo jej wcześniej nie stworzyła i w ten sposób działa na szkodę przyrody...? No bo, to działa tak samo: nie ty stworzyłaś tę kałużę, ale wykorzystujesz ją do swoich celów – zaspokojenia pragnienia, a kałuża to jednak część przyrody.
   ~ Ale jak to się ze sobą łączy? Leżał, to wzięłam. Czyli picie z kałuży też jest złe, bo wykorzystuję coś co ktoś inny zrobił na swoją korzyść? ~ Przesłała mu pytanie, które ponownie szybko się ulotniło. Nie brzmiała jakby mu wytykała błąd czy jakkolwiek narzekała, co jakby była... szczerze ciekawska czemu tak uważa.
  Dalej nie było lepiej. Co pełna ranga (zdążyła właściwie zapomnieć co to znaczy) ma do podstaw ma.... aaaa, no faktycznie! Nie pomyślała o magii! No, to nie musiał w ogóle nic innego proponować (chociaż i tak powiedział, że nie uważa się za godnego co do tego).
  Już miała mu podziękować i wrócić do zabawy, ale... poruszył inną kwestię. Czy mogłoby mu być lepiej...? Niewykluczone, fakt, ale on sam nie chce. Prawda?
  Lis do tej pory się nie wychylał, słuchając rozmowy... aż do teraz. Hm? No, faktycznie może lepiej by się czuł z innymi lisami, ale z tego co widzieli po drodze, to tutejsze były rude, a on biały, więc pewnie by się nie dogadali... do tego przyzwyczaił się (to bardzo ważne, że użył tego słowa!) do Niery i obecnie nie wyobrażałby sobie życia bez niej...
   ~ Raczej tak, ale nie przeszkadza mu też życie ze mną. Tym bardziej, że te tutaj są inne od niego i no, mogliby się nie dogadać... I jak go znalazłam, to był sam w norze, więc dałam mu mięso i go wzięłam. ~ Przesłała mu dość długą wypowiedź po konsultacji z kompanem, dodając na koniec być może pomocną ciekawostkę.

[Strażnik]

Borze spalony. Czy zamieszkując w wolnych, smoki zaczynały głupieć, czy to miejsce po prostu przyciągało idiotów? Strażnik przymknął ślepia i wypuścił powietrze nosem, żeby uspokoić ewentualne nerwy. Irytowanie się o coś tak niewielkiego także nie byłoby przejawem największej inteligencji, nieprawdaż?
~ Drzewo to istota posiadająca konkretną formę. Gałąź należy do niej, reprezentuje ją. W ten sam sposób nie powinnaś bawić się urwanymi łapami innych smoków albo ich kośćmi ~ Kolejny temat, z którym prawdopodobnie się nie zgodzi. Niemalże sam był sobie wrogiem, formułując argumenty w ten sposób ~ Kałuża to co innego, nie rozumiem jak nawet mogłaś skojarzyć jedno z drugim ~ To oczywiste jak. Była albo głupia albo sobie z niego żartowała, co tylko udowodniła dalszym tłumaczeniem...
~ Nie chcę siłą zwalczać twojej interpretacji więzi, ale skoro już mamy okazję rozmawiać, doceniłbym gdybyś zgodziła się z założeniem, że skoro już okradłaś tego lisa z życia jakie mógłby wieść, spoczywa na tobie szczególna odpowiedzialność aby zapewnić mu godne towarzystwo oraz możliwość na realizację aktywności, które pasują do jego gatunku ~ W międzyczasie Strażnik jak usiadł, tak siedział, nie czując potrzeby aby konfrontować się z Neirą. Nie interesowało go też skąd porwała futrzaka, nawet jeśli fakt iż mógł nie posiadać rodziny działał odrobinę na jej korzyść.

[Nieustająca Zamieć]

  Hm? Gałąź reprezentuje drzewo? Ale w jakim sensie? Że jak ma je proste, to jest to takie proste drzewo, co wiedzie nieskomplikowane życie? No dobra, to zbyt złożone jak na Neirę. Jeszcze raz: Czy jeśli ma je ułamane, to znaczy że samo drzewo jest stare, czyli trzeba je ściąć, bo w końcu ułamane gałęzie je reprezentują... Co? Czy dobrze myślała? A może jednak lepiej uwzględnić ten złożony przykład? I do tego kałuża jest czymś innym? A nie, tu to w sumie racja, jest. A jak mogła skojarzyć? No, mówił o przyrodzie, a kałuża to też część przyrody. Przynajmniej według niej.
   ~ Ale kałuża to też część przyrody, więc dlatego podałam ją jako przykład... a do tego też ma formę, jak drzewo! I woda ją reprezentuje, jak drzewo gałęzie! ~ Ha! Chyba w końcu wykminiła co miał na myśli! ~ Ale co to znaczy, że gałąź reprezentuje drzewo? Że po ich stanie można się dowiedzieć jakie ono jest? A jeśli ma je jakoś przegniłe, co sam odpadają, to można by je ściąć, aby nie cierpiało? Czy gałęzie w ogóle mogą odpaść... I czy żyją? Nie spotkałam mówiących czy ruszających się drzew... ~ Wysyłała mu swoje myśli, nieświadoma że dalej je odbiera. Oczywiście te również milknęły po chwili, zupełnie jakby Neira nie miała na to wpływu...
  Huh. "Okradła z życia"? To to z tego można kogoś okraść? Ale przecież każdy ma tylko jedn.... aaaa, w takim sensie! No, dla niej było to przesadzone, zwyczajnie je zmieniła. Gdyby ukradła, to musiałby jej być przecież posłuszny, byłby od niej zależny, nie miałby własnej woli... oh, czekaj... albo nie, nie do końca czekaj! Dalszym wywodem ciemny samiec jej uświadomił, że w sumie o niego dba, więc nie ma mowy o kradzieży! Nie wiedziała tylko czemu wspominał o czymś tak oczywistym... Chociaż z drugiej strony, tutaj trzeba przed sparingiem precyzować czy ma być do śmierci, czy nie...
   ~ Ale ja go nie okradłam z życia! To zwykła zmiana życia. Tak samo było ze mną, kiedy opuszczałam swoje ziemie. Nikt mnie z niczego nie okradł. I dbanie o kompana nie jest powszechne w tych stronach? ~ Dodała ciekawa, przekrzywiając łepek, mimo że byli od siebie oddaleni. Ah, te nawyki...

[Strażnik]

Sam nie wiedział czy ma ochotę tłumaczyć cokolwiek więcej. Na cholerę miał to robić, jeżeli jedynie antagonizował swoją postać w jej oczach?

Z nudów?

Prędzej z żalu.
~Nie. Kałuża to nie część ożywionej przyrody. Woda nie żyje, spadła z nieba, wpłynęła do dziury w ziemi i dopiero wtedy utworzyła kałużę. Drzewo wyrosło z ziemi, ukorzeniło się w niej, przez dziesiątki księżyców formując swoje ciało w reakcji na zewnętrzne warunki, dając schronienie i pożywienie innym zwierzętom, a także jak każdy inny organizm, pijąc wodę. Zgniłą łapę, której nie da się uleczyć trzeba odciąć, ale przyzwyczajanie się do myśli, że każda rana jest zbyt wielka mogłaby sprawić, iż częściej padałaby decyzja o odcięciu łapy – zamiast jej wyleczeniu. Dlatego, czym częściej ty bawisz się gałęziami, tym większa szansa, że ktoś się tobą zainspiruje i skrzywdzi drzewo, które na krzywdę nie zasługuje ~ Czy to byłoby dość jasne? Wydawała się bardziej naiwna, niż brutalna, więc sądził że w ostateczności mogłaby zaakceptować, że propagowanie krzywdy wobec roślin było po prostu niewłaściwe.

~ Poza tym nie każdy jest świadomy tej kradzieży, zwłaszcza zwierzęta które mają mniejszą świadomość niż smoki ~

Kradzieży?

~ A dbanie o kompana jest... Nie powiedziałbym, że jest powszechne ~ skrzywił się do samego siebie ~ Dlatego póki co nie mam powodu by ufać, że lis nie jest dla ciebie towarzyszem, który służy ci tylko do własnej uciechy i którego nie naraziłabyś na polowaniu dla własnej wygody i korzyści ~ Bo zwykły lis nie biegałby po lesie walcząc z przerośniętymi drapieżnikami, żeby pomóc smokowi. Zwykły lis znalazłby norę w której odnalazłby bezpieczeństwo i tak już żył.

[Nieustająca Zamieć]

  Hm? Jak to nie? I czemu kałuża nie jest żywa, ale drzewo już tak? Oba w gruncie rzeczy są takie same – powstały przez jakieś zdarzenia i długo trwały. Oba też dawały schronienie – jedno małym wodnym zwierzątkom, drugie większym leśnym! O, o, i z obu można coś zabrać! Z drzewa gałąź, z kałuży wodę! Tylko czemu on tego nie zauważył?
  I do tego jakoś tak dziwnie myślał. No łapę da się uleczyć, ale drzewo? Tego nie wiedziała, chociaż skoro wszędzie walały się gałęzie, to znaczy że nie są zbyt trwałe. Do tego, co ma jej chwycenie jakiejś gałęzi do osoby, która ową gałą urwie? Właściwie, czemu miałby urywać, skoro pewnie sporo leży na ziemi?
   ~ Ale kałuża i drzewo są takie same – ba powstały i dają schronienie, obu można coś odebrać. Czemu więc to drzewo jest tym lepszym i niby myśli? I jak moje zabranie gałęzi ma skłonić kogoś do wyrwania takiej, skoro po drodze do drzewa spotka sporo innych? Już prościej mu będzie jakąś podnieść. ~ Odpowiedziała niemal bezszelestnie, ponownie strasznie niewinnie i ciekawsko, jakby nie rozumiała smoka przed nią i chciała się dowiedzieć jak on myśli...
  Ale tym bardziej chciała wiedzieć czemu ma ją za tak tępą!
   ~ O co Ci teraz chodzi? Przecież wiesz dobrze, że chcę go zabawić bo mu się nudzi, nie mi. Po to wzięłam ten patyk, który ty mi zabrałeś, przez co Arien znowu nie ma co robić. I nie mam celu w narażaniu go na walkę nawet z takim wilkiem, przecież on zginie! Zobacz jaki jest malutki i pomyśl trochę! Do tego, on sam poluje, więc od niego zależy na jakie zwierzę się sadzi. Ale wierzę, że jest mądry, nie to co niektórzy! ~ Wysłała mu obrażona wiadomość, która pozostała w głowie wyjątkowo dłużej niż poprzednie. Wkurzył ją, nie ma co!

[Strażnik]

Czy ona... Czy ta... czy ta idiotka...

Ale było coś takiego jak "żywioły", które otaczały wszystkie istoty. Woda, drzewa, góry, trawa.

To nie żywioły.

No to zbiór naturalnych rzeczy, które się kojarzyły. Sarna nie potrafiła przecież określić tego wprost.

Nie spodziewał się, że ssak będzie mu w tym jakąkolwiek pomocą. Nie powinien zresztą w ogóle mu odpowiadać.
~ Drzewo żyje, dlatego cierpi gdy zadaje mu się krzywdę. Tak działa świat. Więdnie gdy ma złe warunki, zrzuca liście, odbudowuje liście, kieruje gałęzie ku słońcu, ugina się, zbiera wodę korzeniami. Jak można nie widzieć różnicy pomiędzy nim, a wodą, skoro jesteś w stanie dostrzec czym różni się twój lis od tego co wypija ~ Borze, dlaczego w ogóle kontynuował? Rozmowa z nią wydawała się tak absurdalnie angażująca przez to, że nie miała krztyny sensu ~ Poza tym ~ dodał nieco lżej, dostrzegając że denerwowanie się na nią byłoby zapewne równie głupie. Kontynuował posługiwanie się surowym tonem, ale więcej w nim było pobłażliwości ~ Wolałbym, żeby smoki wokół mnie miały odpowiednie wartości, więc zdecydowałem zaryzykować wytłumaczenie ci tego, zamiast naiwnie założyć, że wszystkie twoje decyzje są właściwe. Jedne smoki lubią łamać gałęzie, inne brać z nich przykład, nawet jeśli "wygodniej" jest podnieść coś z ziemi. Nie każdy zresztą ma intencje takie same jak ty ~ Czy to ją uspokoi?

[Nieustająca Zamieć]

  Drzewo żyje, bo się rusza przez środowisko? No, kałuża też. Zawieje mocniej i tak trzepie tą taflą. Niezadbana kałuża może być brudna i kwaśno smakować! Ble! Aż się wzdrygnęła na wspomnienie wypicia takiej wody! No, ale wracając – jakoś jej to nie przekonywało. Niby takie drzewo się ruszało, ale niedbale. Niby w złych warunkach więdnie, ale to tak jak skóry czy futro się psują, kiedy się o nie nie dba. Do tego, takie drzewo nie wydaje dźwięków, nie przemieszcza się... jest unieruchomione i milczące! Naprawdę coś co żyje byłoby w stanie tak tkwić w jednym miejscu cały czas, bez zagadania jakiegoś wędrowca? Sama by się prędzej zabiła z nudów! Do tego znowu się oburzyła!
   ~ Bo Arien faktycznie żyje! Rusza się, biega, szczeka, myśli! Dało się mu założyć więź! A czy drzewom się da? To by mnie przekonało, że faktycznie żyją, bo dalej nie widzę tych różnic między kałużami a nimi. No rusza nimi natura kiedy trzeba. Do tego wszystko potrafi się zepsuć w złych warunkach, nie tylko drzewo! Takie skóry też! Chyba że one też żyją, hm? ~ Zgasiła, wedle prywatnej oceny, dyskutanta swą zwiewną myślą, wysłaną do jego umysłu. Jakaż była z siebie dumna! I do tego tylko początek był niewinnym pytaniem, a końcówka świadomym wytknięciem błędu! Wow! Tego to się pewnie nie spodziewa!
  Przekrzywiła łepek w zamyśleniu. Wolał założyć złe intencje, mimo że wiedział iż chce zabawić lisa, tylko dlatego bo... no w sumie czemu? Nie miał żadnych podstaw. Podobnie jak nie ma do zakładania, że innym chciałoby się jakoś mocniej wysilać, byleby coś uszkodzić.
   ~ Dalej nie rozumiem. Przecież wcześniej powiedziałam ci, że chcę zabawić Ariena. Czemu więc mimo tego założyłeś, że chcę źle? Znałeś przecież prawdę ~ Odparła krótko i niewinnie. ~ Do tego, nie sądzę aby innym chciało się dodatkowo wysilać tylko po to, aby ułamać jakąś gałąź.

[Strażnik]

Tym razem Strażnik milczał przez dłuższą chwilę.
Nie. Neira nie była mało domyślna, czy prostoduszna, nie dało się bowiem być tak głupim w nie celowy sposób. Zmrużył ślepia z wrogością, choć prędzej wyglądało to na zmęczenie zmieszane z irytacją i sformułował ostatnią, jak sądził, odpowiedź ~ To co robisz to niechęć do zaangażowania się w czyjś sposób rozumowania. Jeżeli doprawdy dotąd nie pojęłaś co chciałem ci przekazać, najwyraźniej jesteś zbyt dumna, żeby zainteresowała cię argumentacja inna niż twoja własna. Nie będę dłużej zajmował twojego czasu, bo produktywniej spędziłbym go debatując z samym sobą ~ Na co w końcu wstał i powoli zwrócił się w stronę lasu z którego wyszedł.

// zt jeśli nie zatrzymany

[Nieustająca Zamieć]

  Nie pojęła, bo nie tłumaczysz! Ona się pyta o rzeczy jakie mówiłeś, bo znalazła korelacje z innymi, podobnymi rzeczami! Neira chętnie słucha innych i to analizuje; na swój sposób! Przecież zaczęła w ogóle rozważać to, że drzewo może być życiem! Przez ciebie zwyczajnie nie posunęło się to dalej! Sam jesteś sobie winien, o!
  Kiedy jednak poszedł, ta przywołała rzucony na bok przez smoka patyk. Nie chciał jej przekonać, więc zostanie przy swojej racji – łatwiej wziąć niż urywać. Gwizdnęła, wywabiając z grzbietu liska. Pomachała patykiem na zachętę i rzuciła gdzieś w dal. Rzecz jasna nie w stronę w którą odszedł ciemny smok, aby go nie prowokować. Arien od razu pognał na gałęzią.

//zt, chociaż tak po prawdzie koniec fabuły, bo w poście nie opuściła tematu.

[Błysk Przeszłości]

Ah, cieszył się strasznie tym spotkaniem.
Tak dawno nie widział Endrii... A może i ma już inaczej na imię? Może już jest adeptką? To byłoby naprawdę miłe! Ledwo co Zamącony mógł ukryć podekscytowanie, choć... w zasadzie przed kim miałby coś ukrywać? Uśmiechnął się szeroko, siedząc na samym środku równiny i z radością rozglądał się dookoła.

Oh, czy wspomniałem o tym, że Zamącony nie był sam? Oj, nie tym razem! Gdy Błysk szedł, na jego grzbiecie, z resztą jak zwykle, stał na jednej nodze zawinięty w wodną kulkę Irys. Przyjemnie się mu tak podróżowało na smoku, gdy nie leciał. A kiedy Zamącony postanowił usiąść, zgrabny po prostu przeskoczył Błyskowi na środek łba. To znaczy, Błysk lekko go przechylił, aby Irys nie ugniatał mu jego grzebienia. Ale tak, oboje czekali, Błysk siedząc i ostrożnie się rozglądając, a Irys stojąc i balansując na jednej nodze na czubku głowy wojownika.

[Oświecona Łuska]

Czas mijał jej na ciągłych naukach, spaniu, jedzeniu oraz doglądaniu gąsienic mamy. Życie znów stawało się monotonne, a nuda zaczynała jej coraz bardziej doskwierać. Próbowała karmić pana Fergusona kamieniami albo czułymi pomrukami, ale to chyba niezbyt zadziałało sądząc po jego niezmienionym apetycie na liście.
Szła na spotkanie z tatą, z nosem przy ziemi szukając czegoś w rodzaju innych zapachów czy śladów jego taty. Na pewno by je poznała! Z daleka zauważyła jego sylwetkę, na co zareagowała wysokim i radosnym piskiem. Rzuciła się niemalże biegiem w jego stronę, nawet nie zauważając po drodze nieco dziwnie wyglądającego żurawia. No dobra, może tuż przed spotkaniem z Błyskiem raptownie wyhamowała i od razu wyszczerzyła kiełki i syknęła w stronę kawałka mięsa zajmującego miejsce na głowie jej tatusia.