Kwarce Zręczności i Mocy

[Babie Lato]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pszczela przytuptała do magicznych kwarców, o których się dowiedziała od Matki. Okazuje się, że posiadanie sześciu łap było bardzo wygodne, ponieważ zwyczajnie szła na czterech łapach, a dwoma najbardziej przednimi trzymała woreczek z kryształami, mając łapy uniesione niczym centaur.
Usiadła przed kwarcem zręczności i wysypała przed nim zawartość woreczka.
Kolory w dużych fasetkowych oczach zawirowały w oczekiwaniu.
Zerknęła jeszcze z odrobiną smutku na opal, który dostała na ceremonii... nie chciała go oddawać, był za ładny.
No ale cóż...

// 2x koral, onyks, perła, szafir, opal, nefryt za zręczność 3

[Opiekun]

Czasem trzeba było pożegnać się z czymś bardzo drogocennym by w zamian móc dostać coś o wiele bardziej pomocnego w życiu. W tym przypadku mowa była oczywiście o zwinniejszych łapkach. Kwarc rozjaśnił się nieznacznie, ale nic poza tym się nie działo dopóki samiczka nie wysypała kamieni na ziemię. Kiedy tylko spora kupka minerałów dotknęła piasku... zaraz, jakie "dotknęła"? Kamienie szlachetne nie zdążyły pacną o ziemię. Zatrzymały się szpon nad ziemię i nagle zaczęły odchodzić od swojej właścicielki. Niestety Pszczela Łuska nie zdążyłaby ich teraz złapać nawet jeśliby chciała użyć magii...
Biało-złota zorza wysunęła się z kwarcu i owinęła wokół samiczki Plagi.
Wizja przeniosła ją nad morze. Szum wody, silny wiatr, piasek wszędzie i wrzeszczące mewy.
Skup się na tych okrąglakach. Ułóż jeden na drugim tal by nie spadały.
Głos w głowie samiczki był stanowczy, a wszelki próby oszukiwania były kwitowane... ciszą. Wizja mogła ciągnąć się w nieskończoność, a głos nauczycielki wydawał się być bardzo cierpliwy. Kiedy kamienie zostały ułożone za pomocą łap, Plagijka miała jeszcze zebrać meduzy tak by się nie poparzyć. Zadanie to wymagało dużej zręczności i szybkości. Wizja zakończyła się wtedy kiedy Pszczela Łuska zrobiła to czego chciał głos.

~Pszczela Łuska~
– 2x koral, onyks, perła, szafir, opal, nefryt
+ Zręczność III

[Arachran]

Bardzo ale to bardzo ciężko było odnaleźć to miejsce. Trochę skitrane przed światem a przynajmniej w jego głowie i światopoglądzie. W końcu jednak po wielu okrążeniach, podejściach i niepewnościach odnalazł miejsce o którym wspomniał Unt. Jak to działało? Położył podarunek przed gigantycznym kamieniem, tak jak nakazali i... nie pamiętał. Miał coś powiedzieć?
-kane vem farasaki? um bapu? tu nu yaresam?
Zapytał ni to siebie, ni to przestrzeni. Podszedł do kwarcu i dotknął go skrzydłem – może tak się go aktywuje? Na bogów, mógł dopytać...

// moc 2 za malachit, 3x diament, 2x szafir
//moc 3 za 3x nefryt, 2x koral, malachit i 4/4 owoców

[Opiekun]

Wielu cudzoziemców odwiedzało Kwarce prędzej czy później. Kto nie chciałby ich odwiedzić? Były wspaniałe. I nie trzeba było ich aktywować. Wystarczyło przynieść odpowiednią zapłatę.
Światło zalało ślepia Leśnego Kolca. Wydawało się obudzić maddarę w jego ciele. Żyły zapłonęły od mocy, która zdawała się rosnąć i przelewać, być tak łatwa do złapania jak nigdy wcześniej.
Wielkie zimno zdawało się otoczyć Ognistego. Nie było mu jednak straszne. Buzująca maddara rwała się do utworzenia kolistej osłony wewnątrz której temperatura była odpowiednia. Nie dawała się uderzeniom wiatru i śniegu. Czar był stabilny, podtrzymywany przez grubą nić mocy.
Światło zgasło. Leśny musiał zamrugać by pozbyć się cieni sprzed zdekoncentrowanych ślepi. Nie czuł już tak mocno maddary, uspokoiła się. Ale wiedział, że gdyby teraz po nią sięgnął, z tą samą łatwością dałaby się ukształtować w czar.

// – 2x malachit, 3x diament, 2x szafir, 3x nefryt, 2x koral, 4/4 owoców
Raport z Mocy II i III.

[Obłęd Agonii]

A oto i ponowna wizyta samicy w tych stronach. Tym razem po coś znacznie bardziej nieprzydatnego dla barczystego Wojaka. Czy jednak na pewno? Moc bardzo się przydaje podczas skradania i takie metody też zapragnęła posiąść. Przyszła dzierżąc trochę mięsa, trochę kamieni i położyła je tuż przed kwarcami, oczekując przypływu mocy.

//4/4 mięsa, 4/4 owoców, 4/4 smoczego mięsa, ametyst, jaspis, koral->Moc II

[Opiekun]

Tęczowe iskierki zatańczyły nad kwarcem kiedy samica położyła na ziemi dary. Nie musiała długo czekać. Kiedy iluzoryczne iskry opadały na jej ciało, niewidzialne duchy zabierały to co przyniosła. Czy widziała gdzie? Nie bowiem rozpoczęła się wizja.
Kwarc wybrał bardzo nieprzyjemną dla północnej okolicę – pustynię. Złota twarz prażyła niemiłosiernie i nie wiedzieć czemu Obłęd Agonii czuła suchość w pysku.
No, to nie będzie trudne. Ochroń się przed pogodą. Użyj oczywiście magii, nie łap.
Głos był lekki, melodyjny ale i nieco zniecierpliwiony.
Samica miała więc "łapy" pełne roboty. Musiała za pomocą magii ochłodzić wokół siebie temperaturę i osłonić ciało przed promieniami słońca. Kilka maddarowych tworów na raz, ale miała dość czasu na trening. Po kilku godzinach głos w końcu był zadowolony i wizja się zakończyła.

Obłęd Agonii
+ Moc II
– 4/4 mięsa, 4/4 owoców, 4/4 smoczego mięsa, ametyst, jaspis, koral

[Słodycz Ziemi]

Przybyła do kwarców, lecz to nie ona potrzebowała ich łaski. Niosła na grzbiecie swój słodki ciężarek – małą Kukułkę. Choć pisklę było już na tyle samodzielne, że mogłoby samo przemierzyć drogę do świątyni, Goździk nie mogła się oprzeć chęci porozpieszczania swojej córeczki. Poniekąd w tym celu przyprowadziła ją także do duchowych kamyków. Kukułka wydawała się bardziej zdecydowana niż jej brat co do ścieżki, którą chce obrać, a kim byłaby Cynamonka gdyby nie ułatwiła jej nieco osiągnięcia celu. Im będzie zręczniejsza i lepiej obeznana z maddarą, tym lepiej dla Ziemnych, którzy niedługo zaczną trafiać pod jej łapy.
Opuściła skrzydła, pozwalając małej zjechać na chłodną posadzkę i wręczyła jej cały mieszek kamieni szlachentych. Z przetransportowaniem mięska zamierzała jej jednak pomóc. Taka ilość była większa od pisklęcia.
– Skarbie, to jest właśnie to miejsce, o którym Ci opowiadałam. Możesz teraz poprosić kwarce by nadały zręczności Twoim ruchom oraz pomogły Ci wzmocnić Twoją maddarę, gdy nadejdzie czas posługiwania się nią. Pamiętaj, by odpowiednio je wynagrodzić! – Zwróciła się do córki, wskazując na sakiewkę z kolorowymi kruszcami. Tą sprawę młoda musiała załatwić sama. Goździk mogła wskazać jej drogę do magicznych kamulców ale ostateczna decyzja należała do Kukułki.

[Krucza Łuska.]

Bardzo się ucieszyła na wieść o wycieczce z mamą. Przez ostatnie księżyce spędzała mnóstwo czasu ze swoim ukochanym bratem i zdołała poznać wiele ciekawych smoków, ale w dalszym ciągu to Cynamon lubiła najbardziej, dlatego, korzystając z okazji, objęła łapkami jej szyję i mocno się uczepiła, czerpiąc z podróży samą radość, zwłaszcza że droga do świątyni bynajmniej nie była nudna! Rzeki, jeziorka, lasy, spłoszone stada saren, chmary wróbli. Na całe szczęście okienko pogodowe również im sprzyjało, dzięki czemu mogła wygrzać się w tych ostatnich, ledwie zipiących promieniach słońca.
Kiedy były już na miejscu, zjechała ostrożnie po skrzydle mamy i rozejrzała się wkoło po polanie, skrytej pośród olbrzymich drzew, ale to nie one zwróciły jej uwagę, a kwarce. Kamienie były piękne, czyste i delikatne, zupełnie jakby zawierały w sobie całą mądrość tego świata. Postąpiła kilka kroków do przodu i wyciągnąwszy szyję zobaczyła, że w niektórych załamaniach mogła dostrzec swoje odbicie.
– Co się stanie, kiedy je poproszę? Poczuję to jakoś? – zapytała, przekręciwszy główkę na bok niczym szczenię, a potem, dosłownie po uderzeniu serca, otrzeźwiała.
– B-będzie bolało? – bąknęła cichuteńko pod nosem, ale kiedy została przez mamę uspokojona – bo na pewno została, przecież nie była Porankiem – postanowiła spróbować, a chwilę jej to zajęło, zwłaszcza przeniesienie mięsa. Najpierw położyła przy wskazanym kwarcu część pożywienia oraz nieco kamieni, a potem przy drugim zrobiła to samo z pozostałą ilością, dzieląc wszystko na pół. Cofnęła się o kilka kroków i rozłożyła skrzydełka na bok. Pochyliła się błagalnie w niby-ukłonie, przymknęła oczka i na zaś mocno zacisnęła zęby, w razie gdyby jednak bolało.
~ proszę ~ pomyślała w głębi duszy.


| 8/4 mięsa, granat, onyks, bursztyn, ametyst, turkus => Zręczność III
| 8/4 mięsa, granat, topaz, tygrysie oko, ametyst, turkus => Moc III

[Opiekun]

Kolejny zestresowany smok? Kwarce niezbyt się tym przejęły, były wszakże tylko kamieniami. Leżały sobie na ziemi skrywając wiedzę poprzednich pokoleń. Kiedy opłata wylądowała przed odpowiednimi kamieniami, nagle zaczęło się robić dziwnie. Mięso i minerały zaczęły poruszać się same z siebie i oddalać od smoków. Wyglądało to tak jakby były pchane lub ciągnięte przez niewidzialne siły. Wokół kwarców zaś zatańczyły światełka. Tęczowe iskry wokół kwarcu magii i złoto-biała zorza wokół kwarcu zręczności.
Obie łuny zawirowały po czym pomknęły ku samiczce. Nawet jeśli chciała się cofnąć, odskoczyć czy uciec do mamy, światełka i tak ją dogoniły. Nie bolało, nie szczypało. Kukułka otrzymała za to wizję – zapadła w krótki letarg.
Obudziła się nad wielkim jeziorem.
Usłyszała w głowie dwa głosy. Oba względnie spokojne, jeden należący do samca, drugi do samicy.
Widzisz przed sobą do ludzkie naczynie? Flakon wielkości smoczej pięści. Napełnij go wodą za pomocą swoich łap.
Po czym drugi głos dodał.
Naczynie reprezentuje ciebie, woda maddarę. Wylewając wodę używasz maddarę.
Samiczka zabrała się do pracy, czuła, że musi. Skrupulatne napełnianie fiolek – bo pojawiały się coraz to nowe, wymagało sporej zręczności. Przy okazji słuchała też teorii o maddarze. Czasem miała nawet zabarwić wodę, podgrzać ją czy ochłodzić podczas nalewania.
Trening trwał cały dzień, podczas gdy w rzeczywistości minęła tylko chwila.

Kukułka
– 16/4 mięsa, 2x granat, onyks, bursztyn, 2x ametyst, 2x turkus, topaz, tygrysie oko
+ Zręczność III
+ Moc III

[Światło Głębin]

Nie był to pierwszy raz kiedy Światło Głębin zawitał do warsztatu znajdującego się w świątyni. Trzeba było jednak powiedzieć że minęło sporo czasu od ostatniego razu. Tym razem jednak powód był ten sam. Miał w końcu wystarczająco dobytku by dopracować swoje umiejętności i nie zamierzał tego przegapić. Wiedział czego chciał. Być może przerwie to nie zbyt udane pasmo pojedynków i rzeczywiście pozwoli mu na rzeczywiste sukcesy.
Światło nie marnował wiele czasu. Zbliżył się do kwarcu który obdarzał smoki mocą magiczną i zręcznością. Wyłożył kilka kamieni oraz pewną ilość mięsa i owoców. W całości, powinno to przekładać się równo na wartość dziesięciu kamieni. Nie mniej, nie więcej. Samiec przymknął oczy, wpatrując się w kwarc i czekając na efekty. Zwiększenie siły ataku pomoże mu za równo technikach ofensywnych, jak i defensywnych. Widział raczej same korzyści.

16/4 mięsa, 12/4 owoców, różowy opal, tygrysie oko, topaz
Moc na V

[Opiekun]

Opłata zaczęła przesuwać się samoistnie po ziemi, coraz dalej i dalej od samca. Mógłby przyglądać się wędrówce mięsa, owoców i kamieni ale po co. Tęczowe światełka zatańczyły na kwarcem, a następnie nad samym zainteresowanym. Mieniły się pięknie aż nie opadły bezbolesnym deszczem na pysk czarodzieja. Wizja zaczęła się od wizyty w górach. Wiał silny wiatr niosąc ze sobą zapach deszczu.
Czujesz jak przeszywa cię na wskroś? Niemal jakby miał wydmuchnąć z ciebie maddarę.
Odezwał się tajemniczy głos w głowie Światła Głębin.
Stwórz proszę osłonę przed tym zimnem. Ma być tak potężna na ile będzie cię tylko stać.
Dodał i umilkł. Podczas tworzenia swoich pomysłów czarodziej słyszał rady i wolę głosu. Czasem coś miało być większe, innym razem cieplejsze albo ciekawsze. Zadawanie wydawało się być trywialne jednak jeśli robiło się to czego chciał głos, faktycznie pochłaniało sporo maddary. Okazało się, że nauka polegała na zrozumieniu przepływu i ubytku mocy. Doprowadzenie się na skraj wyczerpania i docenienie magii jaka dawała smokom siły.

Światło Głębin
– 6/4 mięsa, 12/4 owoców, różowy opal, tygrysie oko, topaz
+ Moc V

[Babie Lato]

Abella znów się zjawiła w warsztacie. Z pomocą maddary nosiła całkiem spory tobołek przedmiotów. Trochę szkoda jej było oddawać tak ładne prezenty od Bogini Lata, ale nie byłoby to logiczne by przedkładać jakieś tam kamyczki nad swoje umiejętności.
Stanęła więc przed kwarcem mocy i położyła przed nim zapłatę.

//rodonit, różowy opal, 2x szafir i 12/4 mięsa za moc 3

[Opiekun]

Kwarc jak to kwarc, nawet nie drgnął kiedy kapłanka położyła przed nim zapłatę. Co innego jednak się wydarzyło. Niewidzialne duszki skoczyły na kamienie szlachetne i mięso. Choć Pszczela tego nie widziała to przepychały się w tym kto zabierze co. Cóż. Duszki już chyba tak miały. Przedmioty zaczęły się delikatnie unosić i chybotliwie oddalać.
Kwarc za to błysnął swoim efektowym tęczowym światełkiem. Iskierki pojawiły się znikąd i opadły na lico Pszczelej.
Wizja zaczęła się bardzo szybko. Kapłanka ocknęła się na klifie. Przed nią rozpościerał się widok na morze z jednej strony oraz na zielony las sosnowy z drugiej. Nie była tu jednak na widoków.
Usiądź spokojnie i wsłuchaj się w swoje źródło. Dostrzeż jak krąży po tobie maddara. Aby ją ujarzmić musisz ją przede wszystkim zrozumieć. Kiedy wzięcie zbyt dużej ilości to już przesada, a kiedy konieczność. Czy jesteś w stanie pozbyć się całej swojej maddary? Spróbuj.
Głos w jej głowie był cierpliwy. Na poznanie siebie oraz działania maddary miała cały dzień. Oczywiście dzień w wizji, nie w prawdziwym świecie.

Pszczela Łuska
– rodonit, różowy opal, 2x szafir i 12/4 mięsa
+ Moc III

[Jadowity Jeż]

Mniej więcej wiedział gdzie iść, nauki dały coś, opłaciło się skupienie i wytrwałość. Wlazł do obszernej groty, podlazł do właściwego kwarcu. Wystarczała mu świadomość, że te „magiczne kamienie” wspomogą jego umiejętności walki, lepsze wypruwanie flaków i tak dalej. Mała kuropatwa oczywiście jechała na jego plecach, nażarta jak bąk spała, zakopana w futrze świeżo upieczonego adepta.
Położył dary, które otrzymał od mamy. Musiał przyznać, że kamienie szlachetne byłby całkiem ładne.. dlatego postanowił zapłacić częściowo mięchem.
Coś trzeba by powiedzieć.. ciekawe, czy ten kamień coś odpowie? Zobaczymy.
– Kamieniu, przynoszę Ci te dary, abyś wspomógł u mnie umiejętności sprawnego dekapitowania przeciwników! Abym mógł sprawnie bronić bliskich, stada, i tym podobne.. – starał się ładnie wykoncypować, ale wyszło mu średnio. Trudno, efekt był ważny, zapłata dana, kwarc nie powinien wybrzydzać.

/16/4 mięsa, 2x malachit, jaspis za zręczność na poziom III

[Opiekun]

Dary złożone na ziemi przez młodzika zniknęły kąsek po kąsku, kamień po kamieniu. Szalejowy Kolec nie mógł wiedzieć, kto je zabrał i co z nimi zrobi, ale w jego głowie zaświtało parę nowych pomysłów na temat zabijania swoich wrogów w pięknym stylu. Czy to kwarc je mu podsunął? Najpewniej tak! Dodatkowo młodzik czuł się teraz bardziej gibki i miał więcej kontroli nad ruchami swoich łap.

Szalejowy Kolec:
– 16/4 mięsa, 2x malachit, jaspis
+ zręczność III

[Diamentowe Serce]

Nastał wreszcie ten dzień w którym Mora zdołała wygospodarować trochę czasu dla Fazmy. Smoczyca utrzymała w tajemnicy cel podróży, ale kiedy znaleźli się w środku ogromnej budowli, a otoczenie zaczęły wypełniać mieniące się w świetle wiecznych pochodni ołtarze przed za którymi mieściły się smocze posągi z kamienia, a potem jeszcze bijące tajemniczym blaskiem kryształy, powinien już w główce Fazmy kształtować się zarys pierwszych spostrzeżeń gdzie łowczyni go prowadziła. Fioletowa smoczyca co jakiś czas muskała czubkiem skrzydła lub ogona małego towarzysza. W końcu znaleźli się przed jedynym z kwarców, który odwiedzała dość często.
– To miejsce smoki nazywają warsztatem i przychodzą tutaj, aby składać ofiary za błogosławieństwo kwarców. Każdy z nich charakteryzuje się odmienną mocą. Tą mocą są zdolne się podzielić ze smokiem, który przyniesie stosowną zapłatę w postaci kamieni szlachetnych lub mięsa. Ten tutaj, kwarc, odwiedzałam kilka razy gdy byłam młodsza. Sprawia, że smok staje się szybszy i zwinniejszy. Poniekąd zawdzięczam mu swoją zręczność. Ale nie tylko. Oczywiście sporą większość moich zdolności zawdzięczam sobie i swojej pracy. Na początek warto jednak się trochę wspomóc. Dlatego prosiłam cię żebyś wziął ze sobą swoje kamienie szlachetne. Jeśli chcesz zostać czarodziejem, to możesz tu położyć je, na tym stole, i poprosić na głos, albo cicho w myślach, że chciałbyś, aby twoja moc wzrosła, stała się silniejsza. Zobaczysz co się stanie – uśmiechnęła się zachęcająco do niego.

[Niepozorny Kolec]

Fazma do samego końca nie był w zasadzie pewny gdzie chciała zabrać go Diamentowe Serce, ani jaki był tego cel. Powiedziała mu jednak by zabrał ze sobą trochę tych ładnych kamyczków które zostawił mu Popiół Poległych. Miał ich teraz dość sporo. W każdym razie samczyk pozwolił się wziąć łapy i pozwolić się zabrać lotem (pieszo byłoby o wiele wolniej kicać) do tego tajemniczego miejsca. Po jakiś czasie ukazało się im bardzo dziwne miejsce, nie podobne do większości czego widział na w Stadzie Ognia!
– Gdzie jesteśmy? – Fazma zapytał lekko zdezorientowany, ale także zaciekawiony świątynią. Dwójka wylądowała, kierując się do takich dziwacznych kamieni. Dla Fazmy jak na razie nie miało to zbyt wiele sensu dla małego Fazmy. Do póki przynajmniej nie usłyszał słowa 'warsztat'. Oh. To jest to? Te kwarce? Wyobrażał sobie coś...bardziej imponującego. Zdecydował się jednak nie kwestionować ich możliwości póki nie zobaczy na własne oczy.
Ten kwarc dał Morze zręczność. Jak i mógł dawać moc. Pisklak wiedział oczywiście o istnieniu tej rzeczy zwanej maddarą. Ciężko było nie wiedzieć, jako że smoki używały jej do wielu rzeczy. Na razie był zbyt młody by nawet mieć szanse nią władać. Czy chciał więc być czarodziejem? Nie był pewny. Fazma nie miał jak na razie pojęcia czym chciał być! Nie był tak naprawdę dobry w zbyt wielu rzeczach. Nie był tak naiwny by myśleć że mógł być wojownikiem lub łowcą. Co za łowca czy wojownik przewraca się o własne łapy? Jednak maddara...nie wymagała podobno ani siły ani zwinności.
– Ja...nie wiem czy chcę być czarodziejem. – Fazma przyznał. Do tej pory nie myślał nawet o tym jaką rolę zajmie w stadzie. A prawdopodobnie powinien zacząć nad tym myśleć. Chciał być w czymś dobry. Nie wiedział czy maddara będzie tym, ale jak nie spróbuje, to się nie dowie. Może więc było warto. – Ale chcę zobaczyć czy będę w tym dobry. – Przyznał, wyjmując swoje kamyki. Wyjął i co teraz? Co miał zrobić z nimi. Dotknąć nimi kamień? Położyć?
–Co zrobić? – Zapytał, spoglądając na Morę. Ta szybko jednak rozjaśniła mu tą zagadkę. Czyli po prostu położyć. Wyłożył sześć po kolei, zostawiając jeszcze sobie te które mu się podobały najbardziej. Tamte wykorzysta kiedy indziej. – Chciałbym być dobry z maddary. – Bo nie miał tak naprawdę nic innego w czym mógłby być dobry. Pisklak lekko zamachał małym ogonkiem. Pozostało czekać i zobaczyć co się stanie...

Oddaję: 2x bursztyn, 2x turkus, topaz, jaspis
Kupuję: Moc – 2

[Opiekun]

Młody pisklak został przyprowadzony przed oblicze kwarcu przez opiekunkę ze swojego stada, choć nie miał jeszcze wielu księżyców, mógł z całą pewnością skorzystać z nauki oferowanej przez magiczny kryształ. Zresztą, maddara była nierozłączną częścią życia smoków, a umiejętność władania nią nigdy nie miała pójść na marne…
Gdy Fazma położył zapłatę przed kwarcem, kamienie szlachetne natychmiast zniknęły. Nie zdążył jeszcze nawet zabrać łap ani wrócić do swojej przewodniczki! Szybko też oba smoki oślepił rozbłysk kwarcu, którego promienie rozświetliły całą okolicę. Zanim zgasły, pisklę mogło w swojej głowie usłyszeć obcy, łagodny głos.
Moc jest potrzebna nie tylko czarodziejom — zauważył nieznajomy — ona jest w tobie, musisz tylko zrozumieć, jak uwolnić jej pełny potencjał — poinstruował dalej. W kolejnych krokach, widmowy głos przeprowadził młodego ognistego przez różnorakie ćwiczenia, mające pokazać mu, w jaki sposób dotrzeć do źródeł maddary, w jaki sposób oswoić się z nią i pozyskać moc większą niż przeciętnie.
Kiedy wizja zniknęła, Fazma mógł jeszcze przez jakiś czas czuć pulsowanie mocy w swoim ciele i… bez wątpienia był znacznie lepszy w maddarze, niż zanim przyszedł do warsztatu.

Fazma
– 2x bursztyn;
– 2x turkus;
– topaz;
– jaspis;
+ Moc II

[Gwar Traw]

Tym razem miał prezenty od mamy, czuł się niezwykle rozpieszczony, ale z drugiej strony cieszyło go, że zyskał takie wsparcie rodziny. Ostrożnie wyłożył odliczoną zapłatę przed kwarcem i skłonił się nisko, w myślach prosząc o pomoc z usprawnieniem jego maddary. Miał kłopotliwe źródło, a będzie mu potrzebne jeszcze nie raz do nauk lub innych, bardziej prozaicznych czynności życiowych.


// ametyst, 2x bursztyn, granat, 2x jaspis za Moc II

[Opiekun]

Maddara płynęła w każdym smoku, lecz nie każdy potrafił ją prawidłowo wykorzystać. Erja najwyraźniej nie zamierzał zadowolić się przeciętnością, a kwarc był więcej niż chętny pomóc mu w zdobyciu konkretnych umiejętności... albo po prostu był łasy na zapłatę, którą młodzik mu zaoferował. Kamienie szlachetne zostały zabrane przez duszki niemal od razu, a zanim Ziemny zdążył choćby mrugnąć, oślepiło go jasne światło niosące ze sobą wizję pełną intensywnych ćwiczeń i informacji pomagających mu w okiełznaniu maddary.

Erja
– ametyst;
– 2x bursztyn;
– granat;
– 2x jaspis;
+ Moc II

[Jadowity Jeż]

Walki szły mu ok, ale przecież lepiej się stale doskonalić! Podczas treningów zauważył, że jednak przyda mu się nieco lepsza zwinność, niż posiadał aktualnie. Przyszedł więc do świątyni, w miejsce które już dobrze znał, czyli kwarc zwinności. Położył na nim dary, po czym zastanowił się, co powiedzieć. Co go tak naprawdę motywuje? Chęć obijania ryjów, czy to, co powiedział podczas przysięgi? To drugie to z pewnością, on nie rzucał słów na wiatr, jednak ten pierwszy motyw tlił się.. ale czy to źle? W końcu radość z mordobicia działa motywująco! Można połączyć przyjemne z obowiązkiem, o.
– Witaj, szlachetny kwarcu, składam Ci tutaj te dary, aby zwiększyć moje umiejętności w obijaniu ryjów i obronie stada. – powiedział, po czym wypiął dumnie pierś. Ha, dokładnie to miał na myśli.

/11/4 mięsa, 1/4 warzyw, 12/4 owoców, 2x agat, 2x bursztyn za zręczność V