Grota za wodospadem

[Ślepa Sprawiedliwość]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

– Nie mów tak. – Przytuliła się do Agnara. – Widziałeś jak oni walczyli. Żadnemu smokowi by się nie udało z nimi wygrać, nawet najlepszemu wojownikowi. Poza tym zaatakowali nas znienacka. – Tym bardziej więc nie powinni wygrać tamtej walki. I tak cudem udało się dwójce uciec. – Uratowałeś przecież Mrok. Gdyby nie ty to ona też by została okrutnie okaleczona, albo gorzej.. – Wolała o tym nie myśleć. Pewnie nie potrzebne byłyby im dwa smoki więc jednego z nich by zabili na miejscu.
– ... – W jakim sensie woń ognia zniknie? O co chodziło? – CO? – Otworzyła szeroko oczy, słuchając tego co mówił. Dosłownie opadła jej szczęka. Rozumiała jeszcze wydziedziczanie samca, ale nie spodziewała się, że to zajdzie aż tak daleko. Wzięła głęboki wdech i nadęła policzki gdy usłyszała jaki był "powód" decyzji przywódczyni. Nazwanie Sekcji zdenerwowaną w tamtym momencie byłoby mocnym niedopowiedzeniem. Fuknęła, wypuszczając przez nos chmurę kwasowej mgły. – Jeden moich ojców otrzymał rangę dopiero w wieku ponad sześćdziesięciu księżyców, drugi ma jeszcze więcej i dalej się szkoli. W Stadzie Ziemi nie widzimy powodu, żeby usuwać kogoś ze stada, tylko dlatego, że nauki zajmują mu dłużej niż innym – ujmując to najłagodniej. – Jeśli taka jest decyzja Przywódczyni Ognia, to niech tak będzie. Teraz powinieneś się postarać dołączyć do innego stada. – Wiadomo oczywiście do jakiego. – Jeśli rzeczywiście Żagiew uznała że już nie jesteś smoka, to nie obowiązują cię już żadne jej kolejne wyroki, tak długo jak znajdziesz nowe stado. Jeśli natomiast tylko przepędziła cię z ziem Ognia.. to w takim razie dalej jesteś Ognistym, a więc nikt nie ma prawa cię zabić. Nie wiem co dokładnie powiedziała, ale w takim razie dałaby chyba jakiś warunek powrotu, prawda? Póki co zostań w Świątyni. Tylko bezbożnik zdecydowałby się zaatakować tam innego smoka więc o ile nie masz wrogów wśród Plagi to powinieneś być bezpieczny. Poza tym.. – przejechała łapą po czerwonej grzywie, siadając obok. – Powinieneś porozmawiać z Rozkwitem, Przywódcą Ziemi. Będziesz potrzebował jedzenia, a Tereny Wspólne są dość jałowe. – To co ustali z przywódcą to inna sprawa. Ważne żeby teraz nie leżał i nie użalał się nad sobą, tylko coś zrobił. Inaczej umrze...

[Agnar]

Agnara nie zdziwiła reakcja Mirri. Wiedział ze się o niego troszczyła i chciała dla niego jak najlepiej ale musiał zrozumieć jedną rzecz.
– Mirri ja nie mogę zmienić stada. Zostałem wygnany z Ognia i nie jestem już ognistym ale nadal mam tam rodzinę. W tym momencie faktycznie jesteś mi najbliższą rodziną ale nie mogę dołączyć do innego stada. został bym wtedy zdrajca a tego nie chcę. Oczywiście z chęcią spotkam się z twoim przywódcą i porozmawiam z nim na temat terenów. Ale do innego stada nie dołączę.
Agnar położył głowę bliżej łap partnerki wtulając się w nie. bardzo lubił jej dotyk, zawsze go uspokajał. No poza wiadomymi momentami gdy działał nieco inaczej.
– W Pladze nie mam wrogów a nawet kilka nauczycieli z tamtąd mam nie mówiąc już że trochę rodzeństwa też tam się podobno znajduje. Ale nigdy nie wiadomo. Każdy smok może mnie zabić bezkarnie i nikt go nie może powstrzymać. Takie prawo. Nawet w świątyni nie jestem bezpieczny. Ale przynajmniej jeśli przeżyje będę silniejszy. A jeśli będę chciał wrócić to muszę przemyśleć swoje zachowanie. Ale sam nie wiem.
Głową mocniej wtulił się w partnerkę przesuwając ją do jej piersi by słyszeć jej serce. Przymkął nawet oczy. Chciał być po prostu przy niej jak najdłużej.

[Ślepa Sprawiedliwość]

– Ech.. – położyła głowę na ziemi, sama nie wiedząc jak rozwiązać ten problem. Nie mógł iść do innego stada, nie mógł wrócić do własnego. To co miał niby zrobić? Chyba nie będzie do końca (krótkiego w takim wypadku) życia samotnikiem. Objęła partnera skrzydłem, przysuwając się do niego i wtulając w jego futro. – Jakoś sobie poradzisz.. wiesz, jak będziesz potrzebować pomocy, to zawsze przyjdę, jeśli tylko będę mogła. Nie zostawię cię całkiem samego. – Mówiąc to polizała go po stronie pyska, na której nie miał opaski. – A teraz może się prześpij, bo jesteś wyczerpany tym wszystkim. – Jej też się chciało spać, po tych wszystkich emocjach. – Będę przy tobie.. Nikt cię nie skrzywdzi.. – Dodała już szeptem i położyła swój pysk obok pyska partnera, zamykając oczy.
Tak bardzo się stęskniła za jego ciepłem.

Dodano: 2021-08-07, 15:31[/i] ]
// następnego dnia

Obudziła się wcześniej od Agnara, który wciąż spał jak zabity po wyczerpujących wydarzeniach poprzedniego dnia. Trochę jej było przykro jak tak na niego patrzyła. Biedaczysko, tyle złego mu wyrządzili. Dlatego postanowiła zrobić mu niespodziankę. Przygotowała w misce trochę specjalnych ziół zalanych wodą i zagotowanych, by wyciągnąć ich "lecznicze" właściwości, dodała też do tego jedną szyszkę chmielu, żeby nie wybudził się od razu, a jeszcze trochę pospał. Przechyliła łeb partnera i jak to robiła z nieprzytomnymi, wlała mu ostrożnie połowę wywaru do pyska, po czym położyła ostrożnie jego łeb z powrotem na ziemi. Sama wypiła drugą połowę wywaru, odstawiła pustą miskę na ziemię, po czym zabrała się do przygotowywania przepysznej warzywnej zupki, której przepis podpatrzyła od łowców.

// około pół godziny później

Uff.. Przetarła głowę łapą, zmęczona mieszaniem zupy w misce. Teraz wystarczyło chwilkę poczekać, aż wystygnie. W przeciwieństwie do jej samej, bo nie mogła już znieść ostatniego etapu gotowania, czując przepyszne zapachy, ciepło miski w łapach i trawę łaskoczącą jej łuski. Położyła pachnącą zupkę przed pyskiem Agnara, liżąc go ciepłym językiem po czubku pyska. – Agnar.. przygotowałam coś pysznego.. – powiedziała, dysząc lekko, wpatrując się w swojego partnera i chłonąc jego zapach, wygląd i ciepło. Nawet nie wiedziała jak jej go brakowało. Albo to przez te zioła... znowu trochę za mocne jej wyszło.

[Agnar]

Pierwszy raz od dawna Agnar spał spokojnie. Jeszczę gdy partnerka była w pobliżu nie miał na vo narzekać. Cudowny zapach ziuł i ciepły pocałunek Mirri sprawiły że obudził się z uśmiechem. Gdy już to zrobił powąchał wywar.
-mmmm dzieńdobry a co to za dobre wywary? Znów coś ciekawego czy na pobódkę?
Zapytał uśmiechając się do niej i wstając odwzajemnił pocałunek.

[Ślepa Sprawiedliwość]

– N-nie.. to zwykła.. pyszna zupka.. na pobudkę – wymruczała, kładąc się obok partnera i skubiąc jego czerwone futerko grzywy. Zwykła warzywna zupa. Miała nadzieję, że niczego nie sknociła i będzie smakowało. Tak.. smak... Ciekawymi rzeczami już go napoiła, gdy był nieprzytomny. Otarła się łbem o jego grzbiet, wyciągając się na ziemi.
– S-smakuje..? – dodała, oblizując pysk. Cz-czemu jeszcze nie zadziałało? Może podczas snu zioła się wolniej rozchodzą. Ach, ledwo była w stanie wytrzymać. Czuła każdy jeden włosek futra Agnara, ocierający się o jej łuski.

[Agnar]

Agnar po raz kolejny powąchał wywar i uśmiechnął się. Z tym uśmiechem spojrzał na Mirri.
-zbyt dobrze cię znam by się na to nabrać, a teraz mów czemu po prostu mnie o to nie poprosisz? Widzę jak cię nosi prawda?
Mówiąc to delikatnie pokładzie bok jej szyji wierzchiem łapy. Oj tak wiedział do czego zmierza. Nawet jemu przez to zaczęło się robić trochę gorąco. Ale widocznie Mirri tak właśnie na niego działała.

[Ślepa Sprawiedliwość]

– P-proszę.. – powiedziała, drżąc i podnosząc jedną wargę w uśmiechu, pokazując kły.
– To jest na p-prawdę.. zwykła z-zupa.. s-specjalny ci dałam jak spałeś.. ż-żebyśmy nie musieli cz-czekać... I tak byś się z-zgodzi~mmm.. – mruknęła i zmrużyła oczy, czując jak delikatne włoski wierzchu jego łapy przejechały po boku jej szyi. Potem rozwarła szeroko ślepia i wpatrzyła się w oczy Agnara, kładąc mocno łapy na jego barkach. Z pomocą maddary z siłą dwóch smoków, przekręciła go na grzbiet, kładąc swoje przednie łapy na jego i siadając na miękkim łaskoczącym futrze jego brzucha. Twarde pnącza wyrosły z ziemi oplatając cztery łapy samca, rozchylając ja na boki i przyszpilając do ziemi. Jedne z nich strzeliło jak z bicza w powietrzu nim skończyło oplatać łapę, zostawiając na policzku Sekcji czerwoną kreskę, z której powoli sączyła się krew.
– Mam już dość cz-czekania.. – wyszeptała mu do ucha, oblizując kły. Z jej pyska zaczęła ściekać ślina i krew, kapiąc na szyję samotnika. Nawet nie zwróciła uwagi na swoją ranę. Teraz całe jej skupienie zwrócone było w stronę leżącego pod nią samca.
– Nie wiem k-kiedy.. dostaniesz w-w końcu tą rangę.. może n-nigdy.. – powiedziała, dysząc mocno i szczerząc w uśmiechu ociekające śliną kły. – Ale d-dobrze wiesz.. jak ś-się umówiliśmy.. – dodała, przejeżdżając delikatnie ostrymi pazurami po jego odkrytej szyi. Wystarczyło tylko mocniej szarpnąć.. był cały jej. Jej ogon przejechał delikatnie po dolnych partiach partnera, a powietrze przepełnione było zapachem smoczycy. Zniżyła znowu łeb do jego ucha, aż mógł usłyszeć jej głośne dyszenie i skapujące na kamień krople.
– Dlatego p-powiedz ładnie.. jak na cerem-monii.. że jesteś g-gotowy.. – wyszeptała, a jej ciepły język przejechał po skroni Agnara. – To ty mnie bł-.. poproś ł-ładnie... Też cię zbyt d-dobrze znam.. i wiem że t-tego chcesz... – Przybliżyła mokry pysk do ucha samca, aż dotknęła go nosem.
– N-nie każ mi czekać..

[Agnar]

Był zaskoczony tym co właśnie jego partnerka zrobiła. Jednak mimowolnie zaczął czuć ciepło w środku. Czy to był ten wywar którym go napoiła? Nie wiedział ale było to przyjemne uczucie.
– Łoł nie wiedziałem że jesteś tak niecierpliwa, wystarczyło powiedzieć nie muszę być wiązany.
Wychylił się i polizał jej kufę. Gdy wywar wchodził coraz mocniej Agnar czół że jego przyrodzenie rośnie. Czyli to był jednak ten dzień. Pierwszy raz będzie z samicą tak naprawdę. Że też musiał zostać wygnany by tego doświadczyć.

[Ślepa Sprawiedliwość]

– H-ha ha hhh – zaśmiała się cicho i podniosła łeb uśmiechając się kątem pyska. Potem podniosła się powoli z brzucha Agnara i, trzęsąc się lekko, przeszła krok do przodu. – K-każdy by by był niecierpliwy p-po tak długim czasssie – mówiąc to przeszła powoli nad łbem partnera, a kolejne magiczne pnącze przytrzymało go za szyję, żeby nie był wstanie dosięgnąć mokrego wonnego skarbu. Gdy skręciła okrążając Agnara po jego prawym boku, pnącze na szyi również znikło.
– N-nie podoba ci się wiązanie? J-jest takie wiesz.. w-wyglądasz gorąco.. tak p-przyciśnięty do ziemi. – Otarła przednią łapą pysk ze śliny, która wzbierała się na sam widok jego boskiego ciała.. i pozycji. Podeszła aż do końcówki jego ogona i zawróciła krocząc powoli w stronę jego krocza.
– J-jak będziesz chciał ż-żebym zabrała pnącza.. to powiedz "S-sekcjo, proszę przestań, w-wystarczy!" – Uśmiechnęła się i oblizała pysk, kładąc się na miękkim futrzanym ogonie. Jej łeb spoczął tuż obok pulsującego gwoździa programu, którego delikatnie polizała i powąchała. Potem podniosła lekko łeb i popatrzyła się Agnarowi w oczy, zza jego członka.
– T-to jak będzie..? D-dalej m-mnie nie poprosiłeś.. A ja n-nie chcę tak ł-łamać przysięgi.. bez p-prośby... – Dmuchnęła gorącym powietrzem z nozdrzy w delikatne futerko podbrzusza. Póki co pnącza dalej trzymały samca przy ziemi. Nie było powodu z nich rezygnować. Jeszcze...

[Agnar]

Agnar musiał przyznać że mimo iż było to wszystko trochę dziwne to nadal go to podniecało. I wyglądało że tym razem nie była to zasługa wywaru.
– Sekcjo... Pokaż na co cię stać.
Powiedział z cichym pomrukiem. Chciał by ta noc w której oboje w końcu stracą naprawdę dziewictwo była niezapomniana. To miał być huragan emocji i Agnar był na niego gotowy. A delikatne muskanie jego penisa sprawiło że on zaczął szukać czubkiem ogona jej atutu między łapami.
– Mam nadzieje że czekałaś z swoim dziewictwem tylko na mnie hmm?
Uśmiechnął się zalotnie. Och jak chciał to już zrobić, ale niestety nie od niego to zależało.

[Ślepa Sprawiedliwość]

Dobrze, już niech będzie. Słowa Agnara jej wystarczyły, bo wiedziała że w głębi duszy tego pragnął, tak samo jak ona. – Mmm.. dobrze. Ty jesteś pierwszy i jedyny, mój. Obiecuję ci to na boskie ciało Uessasa – zamruczała i zachichotała. Uśmiechnęła się szczerze i otrząsnęła nieco z tamtej dziwnej chuci, która nią zawładnęła. Przechodząc nisko nad brzuchem partnera, pozwoliła żeby jego męstwo ocierało się wzdłuż jej szyi i spodu, aż dotarło do czulszych miejsc. – Przepraszam, jeśli cię wystraszyłam.. – powiedziała cicho wtulając się w miękkie futro na szyi Agnara, uginając też tylne łapy by członek wszedł nieco do jej wnętrza. To było coś innego, czego jeszcze nigdy nie czuła, a żadna maddara nie potrafiła odtworzyć nieznanego, prawdziwego. Pozwoliła zanurzyć się w uczuciu, ocierając się o ścianki o zgrubienia. Jedne miejsca lepsze, inne mniej czułe, lecz mimo to cała kaskada emocji zalewała jej umysł. Czy wpłynął na to ten wywar? Na pewno, ale jednak nigdy samej nie udało jej się odtworzyć czegoś podobnego. Podniosła delikatnie łeb, widząc że przypadkiem zaśliniła mu szyję, jak odpłynęła na moment. Teraz się troszkę przyzwyczaiła i przygotowywała do zejścia głębiej w swoich "przysiadach", czy raczej zmyślnych ruchach tylnymi łapami i zadem. Ogona zapomniałą przycisnąć do ziemi i łaskotał ją dodatkowo. Uśmiechnęła się szczerząc kły. – I jak.. doznnania..? – Mruknęła, zwalniając uścisk pnączy na jego przednich łapach. Te na tylnych wystarczyły, by przytrzymać go na ziemi. Pragnęła więcej jego dotyku, niż w samych dolnych rejonach, dlatego poskubała futerko na jego szyi. Przednie łapy w końcu były jej potrzebne do podtrzymania swojego ciężaru. Jeszcze..

[Agnar]

Tak samo jak ona była tylko dla niego tak samo Agnar nie miał zamiaru mieć innej partnerki niż Mirri. Szczególnie że właśnie miała nastać chwila na którą tak czekali. Agnar tak samo jak ona nie wiedział czego się spodziewać. Kilka razy ulżył sobie ręką lecz gdy Mirri nabiła się na jego prącie... To było zupełnie coś innego. Była taka ciepła w środku i taka ciasna że aż otworzył nieco paszcze z rozkoszy. Czuł partnerkę jak nigdy dotąd. Na razie powoli ale pewnie zanurzał się coraz głębiej w samiczce która nie dawała mu nawet chwili wytchnienia.
– Jesteś... mmmm taka ciepła.
Nie chciał w tym momencie już z niej wychodzić, nigdy. Chciał zostać i korzystać z jej boskiego ciała. Gdy poczuł luz na przednich łapach od razu skierował je na pierś partnerki. Delikatnie gładził jej łuski od szyi którą lekko pociągnął do siebie by ją polizać aż do brzucha gdzie powoli łapą schodził niżej. Dawał się ponieść instynktowi i chciał sprawić Mirri jeszcze więcej przyjemności niż tylko jego pulsujące prącie które było tylko w połowie zanurzone w niej. Czuł jak by coś blokowało go przed dalszą penetracją.
– A ty... Jak się czujesz?

[Ślepa Sprawiedliwość]

– Uff.. – bogowie, jego łapy na jej szyi, ciepłe liźnięcia na całym jej spodzie i jeszcze jego samczość poruszająca się w jej wnętrzu. Kaskada doznań z powrotem powróciła, a Sekcja niemal wbiła pazury w skałę jaskini, by podtrzymać się na drętwiejących od euforii łapach i kontynuować pionowe ruchy tylną częścią tułowia. – Mmmczuję się w.. wspaniale. N- nie chceeah.. kończyć.. nigdy. – Wypowiedź przerywana kolejnymi ciężkimi oddechami, połączonymi z rytmicznymi pchnięciami.. a raczej nadzianiami? Nadziewaniami? Ugh.. byłoby łatwiej gdyby to ona była samcem, a on samicą. Wtedy to.. ugh.. on by stękał.. a nie ona.. chyba...
– Ty też.. jesteś ciepły – wymruczała buszując pyskiem w bujnej czerwonej grzywie, kłując ząbkami wierzch szyi partnera, gdy ten wygiął się by sięgnąć jej niższych rejonów. A gdyby tak...

Łup!

– Mphhh.. – Przytłumiony dźwięk dobył się z pyska zaciśniętego na szyi, a mała strużka krwi z szyi dodała sierści głębszego szkarłatu. Jej zad leżał w całości na ziemi.. a raczej na Agnarze, w pełni stykając się łuskami i sierścią z ich podbrzuszy. – Ch-cholera.. – smoczyca położyła przednie łapy na klatce piersiowej samca, by znowu położyć go na ziemi, próbując pozbierać myśli. Siedziała tak przez kilka uderzeń serca nieruchomo, dysząc ciężko, z pulsującym członkiem otoczonym przez nią w pełni, aż do podstawy. – J-j.. jesteś.. duży.. – jęknęła, bojąc się ruszyć, czując każde uderzenie serca partnera i każde drgnięcie obcego ciała, ściśle przylegającego i rozpychającego jej wewnętrzne czułe tkanki. Dopiero teraz dotarła do niej różnica w ich rozmiarach. Agnar nie był może smokiem olbrzymim, ale jednak, był większy od smukłej bagienno-morskiej, co też przekładało się na różnice w rozmiarach tych bardziej intymnych części ciała. Dodatkowa niewielka opuchlizna wywołana przez wywary wcale nie pomagała.

Dodano: 2021-09-12, 12:43[/i] ]
Jak się potoczyło ich spotkanie tamtego dnia, można tylko się domyślać. Agnar umarł jakiś czas później, wyznając ostatni raz swą miłość uzdrowicielki i otrzymując też taką samą odpowiedź. Nigdy więcej nie dane było im się już spotkać, jednak konsekwencje tego dnia, towarzyszyły Sekcji przez jeszcze wiele księżyców.

[Gwar Traw]

Odkąd kompani mamy nie byli jego stałym cieniem, Erja czuł się nieco swobodnie. Nadal ukrywał fakt, że odzyskał głos. Z jakiegoś powodu odczuwał dziwną potrzebę wyciszenia się. To, co wtedy ujrzał, nie było wcale przyjemnym doznaniem. Dodajcie do tego dziwne sny, kiedy już udało mu się zasnąć, i voila.

Gwałtownie zatrzymał się podczas swojego bezcelowego spaceru, kiedy coś zakuło go w piersi. Zmrużył lekko oczy, zdziwiony. Zauważył wejście do groty za wodospadem, co go zaintrygowało. Wsunął się do środka, w miarę szybko, byle nie poczuć jak zimny welon opada na jego bezskrzydły grzbiet.

Erja nigdy tu nie był. Więc czemu miał wrażenie, że nie widzi tego miejsca po raz pierwszy? Kłucie w piersi stawało się nieznośne, jak gdyby ktoś ściskał go za serce, by pozbawić go resztek krwi. Ale przecież był tu sam, prawda?

// Zgubna Słodycz

[Zgubna Słodycz]

Po co starsza samica miałaby wracać na tereny wspólne? Dobre pytanie. Nie miała bliskich, ani znajomych, którzy mogliby ją tu ujrzeć, ale od kiedy się przebudziła, wolała czasami po prostu wyjść w teren, gdzie nie groziłoby jej nic, ani nikt by jej nie zaczepił.
Jej skrzydła poniosły ją do groty na terenach wspólnych. Wylądowała przed grotą i przesunęła spojrzeniem po grocie. Znała to miejsce, ale odsuwała przykre wspomnienia z nią związane.
Dostrzegła za to małego smoka. Znaczy, nie był na tyle mały, aby sobie nie poradził, ale zdecydowanie był zbyt mały, aby krążyć po tych terenach samotnie. Zapach Ziemi niósł się, zanim, więc Zorza przystanęła na moment. Z ziemią nic ją nie łączyło, ale jednak był to maluch i lepiej, aby nie miał zbyt wielu, groźnych przygód.
– Witaj, maluszku. Wszystko w porządku? – Zagaiła na tyle głośno, aby mógł ją usłyszeć z wnętrza jamy. Jeśli chciał, mogli pomówić.

[Gwar Traw]

Wszedł nieco głębiej jaskini, nadal nie mogąc się wyzbyć znajomego wrażenia. Mama i tata nie puszczali go samego na tereny wspólne, a nawet jeżeli – niezbyt go one przyciągały. Ziemia miała wystarczająco terenów, by się nie nudził.

Przesunął spojrzeniem po spłaszczonym kawałku skały. Nie wyczuwał tu żadnych zapachów, jednak nos sam z siebie próbował wziąć mimowolny wdech. Nic z tego. Zero woni. Wyciągnął łapę, żeby przesunąć po ów 'legowisku', kiedy za jego plecami rozbrzmiał dziwnie znajomy głos. I to nie raz.

Aqen...

Uh?

Naucz mnie.

Ścisnął powieki kiedy naszła go nieprzyjemna fala chwilowego bólu. Ucisk przechodził z lewej skroni w prawą, niczym wydmuchiwane powietrze. Wzdrygnął się. Przez uderzenie serca widział coś dziwnego. Pomarańcz, czerń, biel, błękit i...róż?

– Aqen? – powtórzył sam do siebie, smakując osobliwe słowo. Nie znał go. Może to imię?

Ściągnął brwi ku sobie w zamyśleniu, ale dopiero kiedy ponownie usłyszał czyiś oddech to przypomniał sobie, że nie był tu sam. Obrócił się powoli, zadzierając pysk. Źrenice mu się momentalnie rozszerzyły, jak gdyby zobaczył ducha. Biel, błękit, róż. Erja jednak, mimo młodego wieku, zastanawiająco szybko się nauczył maskować sporo uczuć. Nie chciał sprawiać innym przykrości, więc uczył się stopniowo być bardziej, hm, stonowany.

– Tak, w porządku – odpowiedział, choć bez przekonania. Zlustrował ją od góry do dołu, znowu walcząc sam ze sobą. Aż w końcu... – Przepraszam, ale...czy my się znamy? – zadał dość głupie pytanie bo nie, nie znali się, doskonale to wiedział.

[Zgubna Słodycz]

Samica obserwowała maluszka, który wyglądał na całkiem zrelaksowanego, co mogło być zaskakujące. Dzieci miały jednak różne podejście do życia. Niektóre panikowały, inne się bały, a inne zdawały się nie być świadome zagrożeń.
Wspomniane imię było dziwne, bo przecież o Aqenie Zorza nie rozmawiała praktycznie od dłuższego czasu. Z drugiej strony, Zorza nie była osobą, która wypytywałaby tak od razu o takie rzeczy. Przechyliła jednak łeb.
– Nie przypominam sobie. Ja jestem Zgubna Słodycz, a Ty? Jestem z Ognia. – Zagaiła maluszka.

[Gwar Traw]

Zgubna Słodycz. Próbował sobie przypomnieć skąd zna to imię, bo brzmiało znajomo, a jednak nie umiał tego przypisać jednoznacznie do niczego konkretnego. Przetarł łapą lewą część pyska, jak gdyby miał do czynienia z największą zagadką tej Ery.
– Erja. Z Ziemi. – Wybąkał i pomasował się po obu skroniach. – Kim jest Aqen? Rude futro, czarne pasy i rogi, blizna na pysku... – próbował sobie przypomnieć coś jeszcze, ale jak na złość większość snów i wspomnień pochodziła z widoku pierwszej osoby. Nieliczne zawierały odbicie w wodzie.

[Zgubna Słodycz]

Samica przycupnęła na ziemi i pokiwała łbem na jego imię. Maluszek pachniał Ziemią, więc nie kłamał. Zadane pytanie zaś było...nietypowe. Zorza nie wiedziała pozornie, co ma odpowiedzieć. Z jednej strony mogła zacząć się produkować, ale z drugiej strony czy był sens? Może słyszał o nim na lekcji historii, a Ognisty zapach przypomniał o opowieściach.
– Aqen to imię jednego z przywódców Ognia. Mogłeś o nim słyszeć podczas nauki, bo długo panował w Ogniu jako Trzask Płomieni. Wyglądał tak, jak go opisałeś. Futrzany samiec z ciemniejszą grzywą. – Samica przywołała jego obraz z pamięci. Nieco rozmyty pysk pojawił się niedaleko Erji, aby mógł na niego spojrzeć. – Uczą was w Ziemi o smokach Ognia? – Zapytała, zainteresowana potencjalnym źródłem wiedzy.

[Gwar Traw]

Trzask Płomieni. To było imię, którego nie kojarzył. Przez moment jego głowę przeszła kolejna fala bólu i migotanie obrazów oraz dźwięków, które były niczym puzzle. Przymknął ślepia. Powinien się udać do Mirri po kolejne zioła nasenne, tak czuł.

Kiedy zadała mu to pytanie znieruchomiał i się namyślał. Instynkt nakazywał mu kłamać, jednak ciekawość robiła swoje. Nie znał nikogo ze Stada Ognia. Pogoń wychowywała go dość hermetycznie, pierwszy raz spotykał kogoś z innego stada, nie licząc Cit.
– ... nie – wydukał, przełykając ślinę. – Miewam dziwne...dziwne sny. Na jawie i nie. Czasem są bardzo wyraźne, jakbym brał w nich udział. Jakby, jakby to były wspomnienia. – Skrzywił się z pełną świadomością tego, jak źle to brzmi.

[Jadowita Opoka]

Jadowita myślała nad czymś, myśli te były jednak tak gwałtowne jakby znajdowała się w sercu huraganu który ją otaczał. Mimo tego była spokojna, nie dawała po sobie poznać natury swoich myśli, mimo że bardzo martwiła się przyszłością. Jeśli chodzi o miejsce w którym udało jej się zaznać odrobinę spokoju, wleciała tu a bardziej odpowiednim słowem byłoby wpadnięcie gdyż podczas lotu niezbyt zwracała uwagę na swoją okolice. Spowodowało to że zahaczyła lekko lewym skrzydłem o konar jakiegoś drzewa i na dłuższy moment straciła możliwość stabilnego lotu. Przed wodospadem próbowała jakoś to naprawić jednak skończyło się przebiciem przez tafle spadającej zimnej wody i uderzenie w posadzkę jaskini przy tym lekko się obijając. Na początku nie wiedziała gdzie się znajdowała jednak nie przeszkadzało jej to, wodospad idealnie chronił przed zimnym wiatrem który mógłby spowodować nieprzyjemne dreszcze w połączeniu z jej mokrym futrem. Zdecydowała się zwinąć swoje długie ciało w głębi jaskini pod ścianą, okrywając to co zdołała skrzydłami między którymi ułożyła także swój łeb. Wyglądała jakby spała, oczy miała zamknięte a jej oddech był spokojny i miarowy choć była to tylko ułuda...