Błękitna Rzeczka

[Niebieski Kolec]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Uśmiechnąłem się w duchu na słowa Zmiany. Przez ułamek sekundy w głowie miałem jakąś dziwną myśl o przyszłości mojej i jej, ale od razu odgoniłem te myśli jak najdalej od siebie. ~ Widzisz... W moim wypadku to nie jest takie łatwe. Za każdym razem gdy staram się odgonić te zwidy i koszmary wracają one ze zdwojoną siłą...~ Powiedziałem i utkwiłem chwilę w zastanowieniu. ~ Już niedługo na naszych terenach zawita śnieg... To będą drugie śniegi jakie w życiu zobaczę... Mam tylko nadzieję, że już wtedy uzyskam dorosłą rangę.~ Powiedziałem "rysując" szponem po ziemi przeróżne wzory.

[Echo Odwetu]

Czy czarodziejka mogła powiedzieć, że ona czasami myślała o tym samym? Nie. Nie myślała, jej umysł zaprzątało coś zupełnie innego. Wolała zagłębić się w obowiązkach, niż w świecie uczuć. Odrobinę one przerażały smoczycę, chociaż nigdy by się do tego nie przyznała.
– Hmm... a czego one dotyczą? Może będę mogła pomóc... – Zmiana rzadko kiedy bezinteresownie oferowała pomoc. Już jakiś czas temu zaprzestała nauczania Cienistych i smoków Życia za darmo, po prostu jej się to nie opłacało. Przede wszystkim myślała o tym by Ogień był silny. Chociaż czasami robiła wyjątki, dla piskląt. Mogłaby pewnie też zrobić parę dla przyjaciół, gdyby jakiś miała, takich, którzy mogliby się czegokolwiek od niej nauczyć.
– Widziałeś już zimę? Jaka ona jest? – zaciekawiła się smoczyca, unosząc wyżej łeb.

[Niebieski Kolec]

Popatrzyłem na Zmianę smutnym wzrokiem. Miałem teraz kolejne sprawy na głowie, które były mniej przyjemne niż chociażby woda... Jednak ciekawość nie dawała mi spokoju. ~ Nie wiem czy powinienem to mówić, ale ostatnio przed wejściem do mojej groty wyczułem bardzo ostry zapach twojego stada i nie wiem co o tym sądzić.~ Powiedziałem do niej z lekkim wyrzutem. Może w końcu uda mi się rozwiązać tą zagadkę.

[Echo Odwetu]

Zmiana cofnęła łeb, jakby ktoś chlusnął jej wodą w pysk – innymi słowy była to bardzo gwałtowna reakcja pozbawiona pozytywnych emocji. Nie, żaden Ognisty nie przekroczyłby granicy z Życiem, ani tym bardziej nie wszedłby do innego obozu. Po prostu w to nie wierzyła, koniec kropka.
– Nikt kogo znam nie byłby na tyle głupi aby wejść do czyjegoś obozu i zostawić po sobie ślady. – Warknęła ostro, strosząc pióra. Była urażona, a jakże. Oburzona właściwie, czy Zapomniany sugerował, że ona albo ktoś z jej rodziny, znajomych naruszył granicę? To przecież niedorzeczne! – Może to był jakiś dawny Ognisty? Ktoś kto teraz należy do Życia, ale był na przykład na terenach Ognia przed tym jak przyszedł do ciebie?

[Niebieski Kolec]

Rozumiałem oburzenie Zmiany, przecież miała do tego prawo. To były tylko moje domysły, ale mój nos mnie nie oszukuje, a w Życiu nie ma nikogo kto był w ogniu. ~ Właśnie dlatego ta cała sprawa mi śmierdzi. Żaden smok nie jest na tyle głupi by pałętać się po terenach innego stada.~ Może nie byłem jakimś detektywem, ale nawet półmózgowi by coś tu nie pasowało. Ja natomiast utkwiłem w głębokim zastanowieniu.

[Echo Odwetu]

– Chyba, że ktoś chciał aby znaleziono te ślady. W Ogniu odkryliśmy obecność kogoś z Życia... ktoś chyba próbuje sprowokować obie strony... ale kto by na tym skorzystał? Musiałby to być ktoś z Ognia i Życia, ale nikt kogo znam by nie zrobił nic takiego... chociaż nie znam wszystkich. Czerwony Kolec, Turkusowa Łuska... wydają mi się trochę dziwni, ale nic poza tym. – Mruknęła uspokajając się. Nie podobała jej się ta cała sytuacja, zupełnie jak wyjęta z opowieści o intrydze. – A w Życiu jest ktoś, kto mógłby na tym skorzystać? Na konflikcie między stadami?

[Niebieski Kolec]

Chyba w końcu Zmiana zrozumiała jak myślę. Osobiście o sytuacji wiem tyle ile wywąchałem, a śmierdzi ona tak, że smok bez nosa by ją wyczuł. Zacząłem nerwowo poruszać ogonem. ~ Jest jeden kandydat, a mianowicie Słowo Prawdy. Kiedyś był bardziej pyskaty i myślę, że to cisza przed burzą. Jest też trzecia strona konfliktu...~ Powiedziałem i nagle mnie oświęciło. Miałem w głowie coś co zapadło mi w pamięci po jednym ze spotkani z Ateralem. ~ Są na naszych terenach od dawna, a zdawałoby się, że są nieszkodliwi. Pamiętam jak kiedyś był atak vywern na obóz Cienia. Wiesz o co mi chodzi?~ Czyżbym rozumował dobrze. Na pierwszy rzut oka mogę być szalony, ale pod tą powłoką kryje się inteligencja.

[Echo Odwetu]

Trzecia strona konfliktu? Cień? Co Cień zyskałby przez konflikt między Życiem, a Ogniem? Jedno ze stad urosłoby w siłę, a wtedy trzecie, najmłodsze stado nie miałoby żadnych szans. Atak wyvern... czyżby Zapomnianemu chodziło o coś innego, niż smoki?
– Mówisz o elfach? Co by z tego miały? Wymieniają z nami kamienie, mięso i owoce, mają ochronę przed Równinnymi, własny azyl i teren, dzielą się z nami informacjami... – to wszystko wydawało się być nielogiczne. Wojna tego typu wprowadziłaby zamęt...

[Niebieski Kolec]

Mało wiedziałem o elfach, a w zasadzie to nic jednak, z każdym słowem zdawało mi się to bardziej logiczne. Jednak nie wymyśliłem żadnego powodu dla, którego elfy miałyby wywołać wojne. ~ Wychodzi na to, że po wojnie każde stado będzie w jakiś sposób osłabione. A powód wbrew pozorom też jest, chociaż to tylko mój domysł. Bo co jeśli elfy mają za barierą armię i tylko czekają by nas zaatakować, a ci tutaj to tylko zwiad. Wtedy mogliby zająć cały ten teren i mieć ochronę przed równinnymi dla większości ich stad lub stada.~ Powiedziałem coraz bardziej myśląc o tym, że w moich słowach może być ziarenko prawdy.

[Echo Odwetu]

– No może nie każde, to, które wygra mogłoby zyskać na terenach lub skarbach... – mruknęła próbując połączyć fakty. Nie, dalej nie widziała powodu, dla którego miałby ktoś robić taką aferę. Co jak co, ale wchodzenie do obozu innego stada to coś poważnego, podobnie kradzież ziół. Szczególnie, gdy ktoś próbuje podobnych rzeczy w Ogniu, który znany jest z temperamentu.
Pomysł Zapomnianego poniekąd miał sens... ale skąd zapach Życia i Ognia? Nie mogliby tego podrobić, staraliby się wzbudzić zaufanie... chyba.
– No nie wiem... zostawiliby inne ślady, zapach nie należałby do żadnego ze stad. – Nie była przekonana, rozmawiała parę razy z elfami, wymieniała się informacjami. Nie wydawały się nastawione na wojne, nawet jeśli Vasile nie należał do przyjaznych typów, a zdystansowanych.

[Niebieski Kolec]

~ Ale odniesiecie rany tak jak my... A atakowanie rannego nie jest trudne.~ Powiedziałem coraz bardziej utwardzając się w swoim przekonaniu. Czy mój tok myślenia był prawidłowy... Ja tak myślałem. ~ Tak jakoś myślę, że zapach może być najłatwiejszy do odtworzenia. Jakoś trudno mi wyobrazić sobie elfa robiącego smocze odciski łap, lub zostawiającego futro. Powiedziałem lekko się uśmiechając. Moja teoria zdawała się być coraz bardziej prawdziwa, a przynajmniej dla mnie.

[Echo Odwetu]

Zmiana uwierzyłaby samcowi i pewnie myślałaby jak on, ale miała raczej pozytywne wspomnienia związane z elfami. Nie widziała w nich zagrożenie, widziała jak używają magii do kamuflażu. Mogliby spokojnie zabić wszystkich we śnie, ponosząc minimalne lub zerowe straty, a tak ryzykowali przejrzenie swojego planu.
– Elfy używają magii, idzie im to bardzo dobrze. Nie wiem czy byłabym w stanie zakamuflować całą siebie jak oni. Co prawda trudniej ukryć smoka niż elfa, ale jednak... – samica ułożyła się na ziemi, zwijając w swego rodzaju kłębek. Towarzyszył temu niezbyt zadowolony odgłos, sugerujący iż samica zaczyna wierzyć w wersję Zapomnianego.

[Niebieski Kolec]

Nie wiedziałem dlaczego, ale położyłem się obok Zmiany. Jej towarzystwo było pokrzepiające. ~ Przepraszam... Nie chcę ci psuć zdania o elfach. Sam niedługo będę musiał odwiedzić ich obozowisko.~ Powiedziałem uśmiechając się w jej stronę. ~ Chciałaś wiedzieć jak wygląda zima? Wszystko pokrywa śnieg czyli taki biały puch, który jest zimny mokry i przyjemny w dotyku.~ Powiedziałem jeszcze szerzej się uśmiechając.

[Echo Odwetu]

– Lepiej opierać się na swoich doświadczeniach... ale nie wydaje mi się, żeby mieli z tym coś wspólnego. Może ten, kto stoi za atakami wyvern i pułapkami... nie wiem, poddaje sie. – Ułożyła pysk na ziemi, wypuszczając głośno powietrze. Wolała skupić myśli na czymś innym, czymś przyjemnym. Może magii? Nie musiała nawet, bo wyszedł ponownie temat zimy, który zaciekawił smoczycę. Podniosła szybko łeb, otwierając szerzej ślepia. Uśmiechnęła się z politowaniem. Wiedziała, czym jest śnieg, chodziło jej raczej o to, jak wygląda życie.
– Wiem, co to śnieg. Chodziło mi o to, jak się wszystko zmienia. Jak toczy się wtedy życie. Szybciej, wolniej, senniej, energiczniej...

[Niebieski Kolec]

Temat śniegu też był miły. Ogólnie jej towarzystwo było miłe. Nie wiem dlaczego... może to uroki dorosłości. Nie wiem... Czuje się jakoś dziwnie, ale to chyba nie czas na pogaduchy samemu ze sobą. ~ Nie wiem czy dobrze pamiętam. Wyklułem się podczas zimy i nie pamiętam z niej wiele. Wtedy wszystko staje się wolniejsze.~ Powiedziałem nieśmiało przesuwając się w jej stronę...

[Echo Odwetu]

Cóż, czarodziejka nie mogła powiedzieć, że nie lubiła towarzystwa samca. Był jednym z niewielu, przy których była całkowicie rozluźniona. Pewnie gdyby nie to, że nie myślała o takich aspektach dorosłości na poważnie, pewnie by dostrzegła urok sytuacji. Wolała skupić się na płynących z wiekiem obowiązkach, przynajmniej na razie. Uczucia... odrobinę ją przerażały. Nie wiedziała wtedy jak zareagować, a takich momentów nie lubiła.
– Znam złe aspekty zimy... są jakieś dobre? – spytała jakby nie zauważając przybliżenia się Zapomnianego. Właśnie był ten moment, gdy nie miała pojęcia jak się zachować.

[Niebieski Kolec]

Nie było trudno dostrzec zmieszania widocznego na pysku Zmiany jednak ja skwitowałem to tylko łobuzerskim uśmiechem. Dla mnie zima nie miała zbyt wielu dobrych stron. ~ No nie wiem... może wtedy twoje futerko w końcu będzie przydatne i chyba każdy lubi bawić się w śniegu.~ Powiedziałem znów się do niej uśmiechając tak szeroko, że widoczne było moje białe wnętrze pyska. Jednak w moim wypadku zima wiąże się też z złymi wspomnieniami, których skutki odczuwam do teraz.

[Echo Odwetu]

– W końcu? – głos samicy był odrobinę wyższy niż powinien. Podniosła wyżej pysk, mrużąc oczy. Nie wzięła tego do siebie, robiła raczej sobie żarty z samca. Tylko on prawdopodobnie nie wiedział, że to żarty. – Że niby moje futro jest bezużyteczne? Przynajmniej jest mi cały czas ciepło, i takie futro i pióra są milsze niż łuski w dotyku. – Prychnęła trochę teatralnie, odwracając pysk, zupełnie jakby się obraziła. Improwizowała ilekroć sytuacja ją przerastała, zazwyczaj wychodziło z tego improwizowania coś dziwnego.

[Niebieski Kolec]

Na moim pysku znów zawidniał łobuzerski uśmiech. Dokuczanie jej było równie fajne co siedzenie obok. Jej nieśmiałość ujrzał by nawet ślepy więc przysunąłem się jeszcze o jakaś łuskę bliżej. Apropo łuski... Zrobiłem coś co każdy smok uznałby za głupie, jednak ja brałem to całkiem na poważnie, a mianowicie przesunąłem swój ogon bliżej łba i jednym ruchem wyrwałem jedną jaskrawo- zieloną łuskę i położyłem ją obok łap smoczycy. ~ To dla ciebie byś pamiętała o naszej przyjaźni i by wojna nas nie poróżniła.~ Powiedziałem trochę tak oficjalnie, ale po chwili znów uśmiechałem się do smoczycy.

[Echo Odwetu]

// łap? Ona ma tylko tylne łapy. xd

Gdy Zapomniany wyrwał sobie łuskę samica otworzyła szerzej ślepia, mrugając szybko. To na pewno nie było coś, co zrobiłby każdy smok. Zmiana nigdy nie wyrwałaby sobie pióra czy futra, to było bezsensowne. Nielogiczne. Raczej nie zapomni szybko samca, byli przyjaciółmi. Mimo wszystko uśmiechnęła się. Liczył się gest i chęci, prawda?
– Hmm... dziękuję. Ale i bez tego bym cię pamiętała, nie jestem stara, pamięć mam dobrą. – Ironia, to on był starszy.

[Niebieski Kolec]

Słowa Zmiany mnie rozbawiły. Może to było dziwne, ale dla mnie ważne. Czułem ból, ale dla mnie nie był on ważny. Ta smoczyca była moją przyjaciółką... a może nawet podświadomie kimś więcej. ~ Wiem, że nie jesteś stara... Dla mnie to po prostu dużo znaczy.~ Powiedziałem lekko się uśmiechając i ruszając ją palcem w nos.