Fauna Światowa
Egzotyczne gatunki
- Administrator
- Smoków Wolnych Stad
-
- Posty: 20719
- Rejestracja: 30 paź 2022, 23:51
Fauna Światowa
Fauna poza Wolnymi Stadami
• zwierzyna łowna • drapieżniki •
Świat jest przeogromny, a w nim żyje wiele istot, które nie zagrzały na stałe miejsca w Wolnych Stadach – albo nie było tu dla nich odpowiednich warunków, albo zwyczajnie nie odpowiadało im na tyle środowisko. Zwierzynę łowną i drapieżniki z tej kategorii nazywamy egzotycznymi i nie są łatwo dostępne. O tym jak można je znaleźć/oswoić, poczytasz w temacie kompanów, choć niektóre z nich są nieoswajalnymi potworami.
Na liście znajdują się tylko stworzenia fantasy – nadal możliwe jest spotkanie np. niedźwiedzia polarnego czy lwa; w razie wątpliwości zapraszamy do kontaktu z Administracją.
Zwierzęta na liście oznaczone kolorem błękitnym są z wodnego środowiska i nie mogą wychodzić na ląd.
Licznik słów: 119
| Link: | |
| BBcode: | |
| Ukryj linki do postu |
[ ■ CHAŁKA | ■ KRUCZKE | ■ WAŻKA ]
Jeżeli potrzebujesz pomocy, rady lub zauważyłeś jakieś
nieprawidłowości – sprawdź do kogo najlepiej się zwrócić!
Czasami lawina uzależniona jest od pojedynczego płatka śniegu.
Czasami kamyk zyskuje szansę odkrycia, co mogłoby się stać, gdyby tylko odbił się w innym kierunku.
Jeżeli potrzebujesz pomocy, rady lub zauważyłeś jakieś
nieprawidłowości – sprawdź do kogo najlepiej się zwrócić!
Czasami lawina uzależniona jest od pojedynczego płatka śniegu.
Czasami kamyk zyskuje szansę odkrycia, co mogłoby się stać, gdyby tylko odbił się w innym kierunku.
- Administrator
- Smoków Wolnych Stad
-
- Posty: 20719
- Rejestracja: 30 paź 2022, 23:51
Fauna Światowa
Opisy zwierzyny łownej ::
Błyskacz
Przypominające mieszankę dziobaka oraz kolczatki zwierzę o dłuższych od nich kończynach, przystosowanych do zwinnego poruszania się po lądzie, ale nie tylko. O ile całe ciało błyskacza pokryte jest hydrofobicznym futrem ciemnej barwy, tak jego dłonie oraz stopy są nagie, o cienkiej skórze i szerokich palcach, które połączone są błoną umożliwiającą sprawne pływanie. W przeciwieństwie do dziobaków, nie posiadają bobrowych ogonów, a normalne i stosunkowo krótkie, jak u gronostajów. Pyski tych zwierząt są tak samo nagie. Pozornie przypominają płaski dziób, ale nim nie są, zaś pomiędzy futrem ich głów, skierowane ku karkowi rosną drobne kolce.
Błyskacze są silnie magiczne, jak na swoje małe ciałka. Posiadają dwa żołądki – jeden do spożywania posiłków, a drugi do magazynowania znalezisk. Nazwa tych zwierząt nie wzięła się znikąd, bowiem są jak sroki. Wszystko to, co się mieni, musi wpaść w ich łapki. Niektórzy twierdzą, że kosztowności są w stanie wywęszyć, a następnie połknąć, aby uciec z pakunkiem do swego podwodnego legowiska, gdzie gromadzą wszystkie skarby.
Chimery
Zwane również hybrydami, są stworzeniami powstałymi wskutek krzyżowania się różnych gatunków – najczęściej za sprawą ingerencji duszków, bądź miejsc w których wpływ magii potrafi czynić rzeczy niewytłumaczalne. Są różnych kształtów, różnych rozmiarów oraz siły – od proporcji polnej myszy do tej, która dorównuje, a niekiedy nawet przerasta smoki. Niektóre chimery są bardziej pierwotne od innych, niemożliwe do oswojenia. Natknąć się można na osobniki zarówno władające magią, jak i kompletnie jej pozbawione. Te mieszanki, które spotyka się często, a ich cechy ustabilizowały się na przestrzeni wieludziesięciu księżyców, noszą swoje własne nazwy, jak Amemait, Gryf, czy Myszolotka.
Dodo
Duży gołębi nielot, zazwyczaj występujący na tropikalnych wyspach. Jest dość masywny, osiąga czasem nawet metr wysokości. Ma zakrzywiony, masywny dziób zakończony hakiem. Jego skrzydła nie nadają się do lotu, są zbyt małe. Upierzenie zazwyczaj jest matowe: brązowe, szare, przydymione; pozbawione kolorów.
Kirin
W wierzeniach prostych chłopów pojawienie się Kirina jest dobrym znakiem, mówiącym o harmonii danego miejsca i uczciwości istot go zamieszkujących. Zwierzęta te mają sylwetkę konia oraz łeb podobny do smoczego, o ostrych kłach, długich wąsach i dwóch jelenich rogach. Niekiedy zdarzają się osobniki z trzecim rogiem pośrodku czoła, długim i strzelistym. Ich ciała okrywają lśniące rybie łuski, a długie nogi uzbrojone są w ostre racice. Ogon smukły, zwieńczony kitą – włosie Kirinów jest w wielu miejscach drogocenne, zwłaszcza te z grzywy, o ile występuje. Występują w wielu różnych odmianach barwnych i, podobnie jak jednorożce, nie atakują pierwsze. Są z natury spokojne i, co ciekawe, dzięki swej magii poruszają się kilka łusek nad ziemią, najczęściej podczas galopu. Korzystają przede wszystkim z czarów związanych z żywiołami – ogniem, wodą, powietrzem, ziemią.
Mamut
Włochate trąbowce zamieszkujące rozległ obszary dalekiej północy, gdzie śnieg nigdy nie topnieje. Są niemal dwukrotnie większe od przeciętnego smoka. Wędrują w dużych grupach, którym przewodzi zwykle jeden samiec. Próba ataku na któregokolwiek z członków stada wiąże się raczej z natychmiastową śmiercią. Jeden cios silną trąbą lub kłami wystarczy, aby przebić dorosłego smoka na wylot. Kły tych zwierząt są niezwykle cenne i wielu dwunogów oddałoby za nie majątek.
Myszolot
Nie mniejsze niż polna mysz i nie większe niż szczur chimery, będące połączeniem gryzonia oraz ptaka. Na pierwszy rzut oka przypominają tego drugiego, z tą różnicą, że bardzo często mają cztery łapki oraz parę sterczących uszu – rzadziej zaś długi ogon. Są w całości upierzone, o wielu, praktycznie nieograniczonych kolorystycznie paletach, a niziołki oraz gnomy zwykły nazywać je, z niewiadomych przyczyn, leśnymi wróżkami.
Myszolotki są silnie magicznymi istotami. Ich magia nie należy do najsilniejszych, ale jest jedną z bardziej precyzyjnych i rozwiniętych, dzięki czemu istoty te mogą za jej pomocą przemawiać. Są bardzo inteligentne i emocjonalne. Przywiązują się do miejsc oraz smoków, często osobiście wybierając sobie gada na właściciela. Myszolotka bowiem nigdy nie złączy się więzią z byle kim!
Nie są agresywnymi stworzeniami, ale nieproszonym na swoich terytoriach gościom potrafią zajść za skórę wieloma kreatywnymi psikusami.
Wolpertinger
Chimery będące połączeniem leśnych zwierząt – zająca, sarny, sowy oraz żbika. Na pierwszy rzut oka przypominają tego pierwszego. Mają jego rozmiary, głowę, tułów, cztery łapki oraz ogonem, po sarnie ostało im się koźle poroże, po sowach umożliwiające lot skrzydła, a po żbikach drapieżne spojrzenie, pazury oraz wystające z pyska kły.
Wolpertingery są zwierzętami magicznymi. Dzięki płynącej w ich żyłach magii potrafią – podobnie jak smoki – latać oraz czarować. Żywią się zarówno roślinnością, jak i mięsem, choć polują bardzo rzadko, jako że z natury są spokojnymi i raczej płochliwymi zwierzętami.
Spotyka się osobniki o skrzydłach innego ptactwa oraz porożu innych płoszaków. Niektóre mają również pierzaste ogony, lecz są to przypadki sporadyczne i najczęściej powstałe wskutek poważniejszych mutacji.
Błyskacz
Przypominające mieszankę dziobaka oraz kolczatki zwierzę o dłuższych od nich kończynach, przystosowanych do zwinnego poruszania się po lądzie, ale nie tylko. O ile całe ciało błyskacza pokryte jest hydrofobicznym futrem ciemnej barwy, tak jego dłonie oraz stopy są nagie, o cienkiej skórze i szerokich palcach, które połączone są błoną umożliwiającą sprawne pływanie. W przeciwieństwie do dziobaków, nie posiadają bobrowych ogonów, a normalne i stosunkowo krótkie, jak u gronostajów. Pyski tych zwierząt są tak samo nagie. Pozornie przypominają płaski dziób, ale nim nie są, zaś pomiędzy futrem ich głów, skierowane ku karkowi rosną drobne kolce.
Błyskacze są silnie magiczne, jak na swoje małe ciałka. Posiadają dwa żołądki – jeden do spożywania posiłków, a drugi do magazynowania znalezisk. Nazwa tych zwierząt nie wzięła się znikąd, bowiem są jak sroki. Wszystko to, co się mieni, musi wpaść w ich łapki. Niektórzy twierdzą, że kosztowności są w stanie wywęszyć, a następnie połknąć, aby uciec z pakunkiem do swego podwodnego legowiska, gdzie gromadzą wszystkie skarby.
- Dieta: wszystkożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami.
Typ: 2
Mięso: 1/4
PA do rozdania: 7
Sposób walki: Nie atakują jako pierwsze. W pierwszej swojej turze ataku próbują uciec i smok może je gonić, w kolejnych atakują przy pomocy magii.
Statystyki: S: 1| W: 1| Z: 3| M: 2| P: 2
Inne: może przebywać w głębinach. Może używać magii.
Chimery
Zwane również hybrydami, są stworzeniami powstałymi wskutek krzyżowania się różnych gatunków – najczęściej za sprawą ingerencji duszków, bądź miejsc w których wpływ magii potrafi czynić rzeczy niewytłumaczalne. Są różnych kształtów, różnych rozmiarów oraz siły – od proporcji polnej myszy do tej, która dorównuje, a niekiedy nawet przerasta smoki. Niektóre chimery są bardziej pierwotne od innych, niemożliwe do oswojenia. Natknąć się można na osobniki zarówno władające magią, jak i kompletnie jej pozbawione. Te mieszanki, które spotyka się często, a ich cechy ustabilizowały się na przestrzeni wieludziesięciu księżyców, noszą swoje własne nazwy, jak Amemait, Gryf, czy Myszolotka.
- Dieta: Różna w zależności od osobnika
Występowanie: Poza wolnymi stadami
Typ: Różny w zależności od osobnika
Mięso: Różne w zależności od osobnika
PA do rozdania: Różne w zależności od osobnika
Sposób walki: Różny w zależności od osobnika
Statystyki: Różne w zależności od osobnika
Inne: Różne w zależności od osobnika
Dodo
Duży gołębi nielot, zazwyczaj występujący na tropikalnych wyspach. Jest dość masywny, osiąga czasem nawet metr wysokości. Ma zakrzywiony, masywny dziób zakończony hakiem. Jego skrzydła nie nadają się do lotu, są zbyt małe. Upierzenie zazwyczaj jest matowe: brązowe, szare, przydymione; pozbawione kolorów.
- Dieta: roślinożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, tropikalne wyspy
Typ: 1
Mięso: 1/4
PA do rozdania: 6 + dodatkowy poziom Percepcji.
Kirin
W wierzeniach prostych chłopów pojawienie się Kirina jest dobrym znakiem, mówiącym o harmonii danego miejsca i uczciwości istot go zamieszkujących. Zwierzęta te mają sylwetkę konia oraz łeb podobny do smoczego, o ostrych kłach, długich wąsach i dwóch jelenich rogach. Niekiedy zdarzają się osobniki z trzecim rogiem pośrodku czoła, długim i strzelistym. Ich ciała okrywają lśniące rybie łuski, a długie nogi uzbrojone są w ostre racice. Ogon smukły, zwieńczony kitą – włosie Kirinów jest w wielu miejscach drogocenne, zwłaszcza te z grzywy, o ile występuje. Występują w wielu różnych odmianach barwnych i, podobnie jak jednorożce, nie atakują pierwsze. Są z natury spokojne i, co ciekawe, dzięki swej magii poruszają się kilka łusek nad ziemią, najczęściej podczas galopu. Korzystają przede wszystkim z czarów związanych z żywiołami – ogniem, wodą, powietrzem, ziemią.
- Dieta: roślinożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami.
Typ: 3
Mięso: 3/4
PA do rozdania: 8
Sposób walki: Nie atakuje jako pierwszy. Posługuje się przede wszystkim swoją silną magią, bazując na tym żywiole, z którym czują się najbardziej związane.
Statystyki: S: 5 |W: 3 |Z: 2 |M: 5 |P: 1
Inne: Mie atakuje jako pierwszy. Może używać magii. W czasie biegu naturalnie używa swojej magii by unosić się kilka łusek nad ziemią, ale nie może latać
Mamut
Włochate trąbowce zamieszkujące rozległ obszary dalekiej północy, gdzie śnieg nigdy nie topnieje. Są niemal dwukrotnie większe od przeciętnego smoka. Wędrują w dużych grupach, którym przewodzi zwykle jeden samiec. Próba ataku na któregokolwiek z członków stada wiąże się raczej z natychmiastową śmiercią. Jeden cios silną trąbą lub kłami wystarczy, aby przebić dorosłego smoka na wylot. Kły tych zwierząt są niezwykle cenne i wielu dwunogów oddałoby za nie majątek.
- Dieta: roślinożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, daleko na północy.
Typ: Nieoswajalny.
Mięso: 40/4
PA do rozdania: Nieoswajalny.
Myszolot
Nie mniejsze niż polna mysz i nie większe niż szczur chimery, będące połączeniem gryzonia oraz ptaka. Na pierwszy rzut oka przypominają tego drugiego, z tą różnicą, że bardzo często mają cztery łapki oraz parę sterczących uszu – rzadziej zaś długi ogon. Są w całości upierzone, o wielu, praktycznie nieograniczonych kolorystycznie paletach, a niziołki oraz gnomy zwykły nazywać je, z niewiadomych przyczyn, leśnymi wróżkami.
Myszolotki są silnie magicznymi istotami. Ich magia nie należy do najsilniejszych, ale jest jedną z bardziej precyzyjnych i rozwiniętych, dzięki czemu istoty te mogą za jej pomocą przemawiać. Są bardzo inteligentne i emocjonalne. Przywiązują się do miejsc oraz smoków, często osobiście wybierając sobie gada na właściciela. Myszolotka bowiem nigdy nie złączy się więzią z byle kim!
Nie są agresywnymi stworzeniami, ale nieproszonym na swoich terytoriach gościom potrafią zajść za skórę wieloma kreatywnymi psikusami.
- Dieta: wszystkożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, w lasach na południu.
Typ: 1
Mięso: 0/4 (za małe, by stanowiły posiłek)
PA do rozdania: 7
Sposób walki: Posługują się magią.
Statystyki: S: 1 |W: 2 |Z: 2 |M: 2 |P: 2
Inne: Może mówić przy pomocy maddary po nauczeniu się magii precyzyjnej i Aparycji 2; może latać; nie może pływać.
Wolpertinger
Chimery będące połączeniem leśnych zwierząt – zająca, sarny, sowy oraz żbika. Na pierwszy rzut oka przypominają tego pierwszego. Mają jego rozmiary, głowę, tułów, cztery łapki oraz ogonem, po sarnie ostało im się koźle poroże, po sowach umożliwiające lot skrzydła, a po żbikach drapieżne spojrzenie, pazury oraz wystające z pyska kły.
Wolpertingery są zwierzętami magicznymi. Dzięki płynącej w ich żyłach magii potrafią – podobnie jak smoki – latać oraz czarować. Żywią się zarówno roślinnością, jak i mięsem, choć polują bardzo rzadko, jako że z natury są spokojnymi i raczej płochliwymi zwierzętami.
Spotyka się osobniki o skrzydłach innego ptactwa oraz porożu innych płoszaków. Niektóre mają również pierzaste ogony, lecz są to przypadki sporadyczne i najczęściej powstałe wskutek poważniejszych mutacji.
- Dieta: wszystkożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami.
Typ: 2
Mięso: 1/4
PA do rozdania: 7
Sposób walki: Od razu ratują się ucieczką. Jeśli się nie uda, walczą przy pomocy magii aż do otrzymania rany ciężkiej bądź jej równoważnika, po której ponownie próbują podjąć się ucieczki.
Statystyki: S: 1 |W: 1 |Z: 3 |M: 3 |P: 2
Inne: Mogą latać; Mogą używać magii.
Licznik słów: 1085
| Link: | |
| BBcode: | |
| Ukryj linki do postu |
[ ■ CHAŁKA | ■ KRUCZKE | ■ WAŻKA ]
Jeżeli potrzebujesz pomocy, rady lub zauważyłeś jakieś
nieprawidłowości – sprawdź do kogo najlepiej się zwrócić!
Czasami lawina uzależniona jest od pojedynczego płatka śniegu.
Czasami kamyk zyskuje szansę odkrycia, co mogłoby się stać, gdyby tylko odbił się w innym kierunku.
Jeżeli potrzebujesz pomocy, rady lub zauważyłeś jakieś
nieprawidłowości – sprawdź do kogo najlepiej się zwrócić!
Czasami lawina uzależniona jest od pojedynczego płatka śniegu.
Czasami kamyk zyskuje szansę odkrycia, co mogłoby się stać, gdyby tylko odbił się w innym kierunku.
- Administrator
- Smoków Wolnych Stad
-
- Posty: 20719
- Rejestracja: 30 paź 2022, 23:51
Fauna Światowa
Opisy drapieżników ::
Akhlut
Bestia wielkości smoka, na pierwszy rzut oka wyglądająca niczym lądowa wersja mordercznej orki. Czarno-białe ciało, okryte gładką i niezwykle grubą skórą, jest odporne i dobrze zbudowane, a zarys mięśni widać wyraźnie już z daleka. Mają długie łapy przystosowane do długodystansowego biegu, a grube palce złączone są błoną pławną. Ich stosunkowo mała głowa, o zwykle czerwonych oczach, zdobiona jest parą uszu, grzbiet zazwyczaj jedną, bądź dwiema płetwami, a długi i gruby ogon przypomina syreni.
Akhluty są samotnikami, polującymi zarówno na lądzie, jak i w wodzie. Śmiertelnie niebezpieczne nie tylko ze względu na bycie szczytowym drapieżcą, ale również swą inteligencję - potrafią porozumiewać się telepatycznie i często w ten sposób zwodzą rasy inteligentne, imitując ich mowę.
Barghest
Upiorny ogar o umięśnionym, pozbawionym sierści ciele. Są wielkości mniej-więcej wilka, o podobnej sile szczęk oraz wytrwałości i, podobnie jak one, żyją w większych sforach. Mają długie ogony oraz spiczaste uszy, a szczupłe sylwetki z reguły oscylują w odcieniach skórzanego różu, beżu i szarości. Z ich ciał zawsze wznosi się dym, czasami szary, czasami czarny. Po zmroku natomiast zaczynają jarzyć się niezdrową zielenią, która przywodzi na myśl ogień, jaki widać w ich gorejących paszczach. Nie potrafią jednak ani korzystać z magii, ani nim ziać.
Są bardzo agresywne, prowadzące nocny tryb życia - za dnia skrywają się w jaskiniach, norach, ruinach, czy mauzoleach. Spotkać je można poza wolnymi stadami, na powojennych pobojowiskach oraz cmentarzach, gdzie żywią się padliną oraz wykopują zwłoki. Skowyt Barghesta składa się z kilku nałożonych na siebie głosów, co budzi strach prostych wieśniaków. Legendy mówią, że pojawienie się Barghestów w pobliżu wioski, bądź miasta, jest wynikiem grzechu i występku.
Chimery
Zwane również hybrydami, są stworzeniami powstałymi wskutek krzyżowania się różnych gatunków – najczęściej za sprawą ingerencji duszków, bądź miejsc w których wpływ magii potrafi czynić rzeczy niewytłumaczalne. Są różnych kształtów, różnych rozmiarów oraz siły – od proporcji polnej myszy do tej, która dorównuje, a niekiedy nawet przerasta smoki. Niektóre chimery są bardziej pierwotne od innych, niemożliwe do oswojenia. Natknąć się można na osobniki zarówno władające magią, jak i kompletnie jej pozbawione. Te mieszanki, które spotyka się często, a ich cechy ustabilizowały się na przestrzeni wieludziesięciu księżyców, noszą swoje własne nazwy, jak Amemait, Gryf, czy Myszolotka.
Cień
To po prostu strzępy dymu, które w razie potrzeby mogą przybierać rozpoznawalne przez smoki kształty. Te istoty ukrywają się w cieniu i przemieszczają w nim. Mogą być więc bardzo, bardzo niewielkie jak i ogromne. Zazwyczaj bystry smok może dostrzec w chmurze cienia świecące punkciki, będące jego oczami, mające kolory od krwistej czerwienie po biel.
Krwiopijca
Przypominają przerośnięte, znacznie inteligentniejsze nietoperze o wydłużonej kufie pozbawionej oczu. Pysk uzbrojony jest w hakowate zęby, z czego dłuższe kły umożliwiają im wczepienie się w ofiarę w celu wyssania krwi, którą się żywią. Ciało – mięso – pozostawiają wysuszone na wiór.
Są to latające na swych błoniastych skrzydłach bestie, o długich, uzbrojonych w kolce ogonach i ciałach wielkości wilka, których dość krępy, garbaty tułów okrywa szorstka i gruba szczecina, zawsze jednolitych odcieniach szarości, czerni, beżu bądź brązu. Mają wielkie, spiczaste uszy – w terenie odnajdują się tak, jak nietoperze, przy pomocy echolokacji. Ich charakterystyczne kliknięcia niosą się na dalekie, liczone w kilometrach odległości i służą również komunikacji.
Krwiopijce, jak większość wampirów, prowadzą nocny tryb życia. Żyją w wielkich rojach, zasiedlając najczęściej stare osady, cmentarze, mauzolea, bądź zamczyska. Na czele roju stoi Król bądź Królowa – osobnik większy od smoka, silniejszy i bystrzejszy od swych pobratymców, którego nie można oswoić i zabicie go jest jedyną opcją na pozbycie się roju z okolicy.
Latawiec
Jedna z teorii głosi, że latawce powstają z odłamanego fragmentu duszy smoków które splamiły honor swój lub swojego stada. Ich ciało stanowią gołe szkielety, których smocze kształty dopełnia widmowa poświata. W pustych oczodołach Latawców tlą się białe punkciki przypominające ogniki.
Pająk Olbrzymi
Niektóre przypominające tarantule, inne zaś czarne wdowy. O ciałach gładkich, bądź upstrzonych kolcami imitującymi puch – wszystkie łączy to, że wielkością znajdują się gdzieś między wilkiem, a niedźwiedziem. Prowadzą najczęściej samotniczy tryb życia, gnieżdżąc się w ciemnych zakamarkach starych lasów, bądź jaskiniach, lecz zdarzają się grupy złożone z młodych osobników. Atakują najczęściej wtedy, kiedy zostaną sprowokowane, bądź naruszona zostanie ich sieć.
Ukąszenia niektórych rodzajów Pająków Olbrzymich potrafią doprowadzić do poważnych halucynacji, które dosłownie odcinają smoka od rzeczywistości. Na całe szczęście stan ten nie trwa długo.
Ptak Gromu
Wielkości dorosłego niedźwiedzia, jest szczytowym drapieżnikiem w swoim powietrznym środowisku. Żyje pośród chmur, przy akompaniamencie burz poluje, a śpi w trakcie szybowania. Spotkanie go na lądzie jest nie lada gratką, w związku z czym w oczach wielu istot uchodzi za ledwie bajkę dla dzieci.
Jego ciało jest długie. Posiada jedną większą parę skrzydeł, drugą mniejszą, przy nogach, a trzecią już na grubym, rozwidlającym się ogonie. Ma również parę sterczących uszu oraz orli dziób, a całe jego ciało zdobią grube, elektrostatyczne pióra o złotym odcieniu. Oprószone są mieniącym się pyłem, po którym przebiegają elektryczne wiązki – drapieżnik ten potrafi je kontrolować i ukierunkowywać, tak samo jak i naturalne błyskawice, mimo że nie posługuje się żadną formą magii.
Młode ptaki gromu bardzo często mają odcień srebrzysty, a ich błyskawice są wtedy niebieskawe aż do osiągnięcia dojrzałości.
Sowodźwiedź
Rozpowszechniona poza granicami wolnych stad chimera, będąca połączeniem niedźwiedzia oraz sowy. O wielkim ciele tego pierwszego, z głową tego drugiego – ciało rzeczonego drapieżnika zdobią różne barwy oraz wzory, w zależności od tego, jaki rodzaj dwójki zwierząt w sobie zawierają. Ich ciała w większości okryte są grubą sierścią, za wyjątkiem opierzonych głów, karków oraz łopatek. Lotki będące pozostałością po skrzydłach porastają całą długość przednich łap po stronie łokci. Ciągną się aż do stóp, niekiedy ptasich, choć częściej ssaczych.
Chimery te są dość ciekawskie oraz bardzo kapryśne i zmienne. W jednej chwili mogą sprawiać wrażenie potulnych oraz chętnych do interakcji, a w drugiej przypuszczają już atak. Prowadzą samotniczy tryb życia i niezbyt lubią pływać.
Spaleniec
Spaleńcem może zostać każdy ssak, ptak lub gad, który zginął w pożarze. Smoki nie wiedzą, dlaczego tylko niektóre zwierzęta nimi zostają i co sprawia, że właśnie te zostają wybrane – może kaprys bogów, może wyjątkowa siła charakteru tych istot.
Spotyka się je głównie poza terenami wolnych stad, wśród zgliszczy spalonych lasów oraz wiosek. Tułają się po świecie bez celu, atakując wszystko to, co znajdzie się w pobliżu, burząc ich spokój.
Troll
Wysoki na około dwa ogony, drapieżnik ten jest swego rodzaju legendą. Spotyka się je równie rzadko, co mamuty, najczęściej w najbardziej wyludnionych i zapomnianych partiach gór, gdzie przez większość czasu hibernują w głębokich jaskiniach.
Trolle posturą przypominają krasnoludy o długich ogonach i spiczastych, skierowanych ku plecom uszach. Mają ostre, wystające z paszczy kły, a całe ich ciała, za wyjątkiem gardła, brzucha, pach oraz pachwin, pokrywa zamszona skała, będąca swego rodzaju pancerzem, przez który żadna smocza siła ani maddara się nie przebije.
Są swego rodzaju strażnikami gór. Przebudzają się rzadko i najczęściej nie bez przyczyny. Ich więzi rodzinne są silniejsze nawet od smoczych oraz ludzkich – czują siebie, swoje uczucia oraz dobrostan nawet na dalekie odległości, a w obronie bliskich są niezwykle zaciekli oraz mściwi.
Akhlut
Bestia wielkości smoka, na pierwszy rzut oka wyglądająca niczym lądowa wersja mordercznej orki. Czarno-białe ciało, okryte gładką i niezwykle grubą skórą, jest odporne i dobrze zbudowane, a zarys mięśni widać wyraźnie już z daleka. Mają długie łapy przystosowane do długodystansowego biegu, a grube palce złączone są błoną pławną. Ich stosunkowo mała głowa, o zwykle czerwonych oczach, zdobiona jest parą uszu, grzbiet zazwyczaj jedną, bądź dwiema płetwami, a długi i gruby ogon przypomina syreni.
Akhluty są samotnikami, polującymi zarówno na lądzie, jak i w wodzie. Śmiertelnie niebezpieczne nie tylko ze względu na bycie szczytowym drapieżcą, ale również swą inteligencję - potrafią porozumiewać się telepatycznie i często w ten sposób zwodzą rasy inteligentne, imitując ich mowę.
- Dieta: mięsożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, w okolicach morza zimnej północy.
Typ: Nieoswajalny.
Mięso: 5/4
PA do rozdania: Nieoswajalny.
Sposób walki: Preferuje walkę w zwarciu w wodzie; Na lądzie przygważdża do ziemi masą swojego ciała i gruchocze kości szczękami. Celując w miejsca witalne zawsze obiera czaszkę, lub gardło.
Statystyki: S: 8| W: 4 | Z: 8 |M: 0 |P: 1
Inne: –
Barghest
Upiorny ogar o umięśnionym, pozbawionym sierści ciele. Są wielkości mniej-więcej wilka, o podobnej sile szczęk oraz wytrwałości i, podobnie jak one, żyją w większych sforach. Mają długie ogony oraz spiczaste uszy, a szczupłe sylwetki z reguły oscylują w odcieniach skórzanego różu, beżu i szarości. Z ich ciał zawsze wznosi się dym, czasami szary, czasami czarny. Po zmroku natomiast zaczynają jarzyć się niezdrową zielenią, która przywodzi na myśl ogień, jaki widać w ich gorejących paszczach. Nie potrafią jednak ani korzystać z magii, ani nim ziać.
Są bardzo agresywne, prowadzące nocny tryb życia - za dnia skrywają się w jaskiniach, norach, ruinach, czy mauzoleach. Spotkać je można poza wolnymi stadami, na powojennych pobojowiskach oraz cmentarzach, gdzie żywią się padliną oraz wykopują zwłoki. Skowyt Barghesta składa się z kilku nałożonych na siebie głosów, co budzi strach prostych wieśniaków. Legendy mówią, że pojawienie się Barghestów w pobliżu wioski, bądź miasta, jest wynikiem grzechu i występku.
- Dieta: mięsożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, na pobojowiskach i cmentarzach.
Typ: 2
Mięso: 2/4
PA do rozdania: 7
Sposób walki: Zacięte i nieustępliwe atakują wszystko, co oddycha, nawet kiedy nie są głodne. Na przeciwnika rzucają się całą sforą, rozszarpując.
Statystyki: S: 3 |W: 2 |Z: 3 |M: 0 |P: 1
Inne: Przenoszą choroby skóry (rzut d2 po zakończeniu walki, o ile otrzymało się obrażenia).
Chimery
Zwane również hybrydami, są stworzeniami powstałymi wskutek krzyżowania się różnych gatunków – najczęściej za sprawą ingerencji duszków, bądź miejsc w których wpływ magii potrafi czynić rzeczy niewytłumaczalne. Są różnych kształtów, różnych rozmiarów oraz siły – od proporcji polnej myszy do tej, która dorównuje, a niekiedy nawet przerasta smoki. Niektóre chimery są bardziej pierwotne od innych, niemożliwe do oswojenia. Natknąć się można na osobniki zarówno władające magią, jak i kompletnie jej pozbawione. Te mieszanki, które spotyka się często, a ich cechy ustabilizowały się na przestrzeni wieludziesięciu księżyców, noszą swoje własne nazwy, jak Amemait, Gryf, czy Myszolotka.
- Dieta: różna w zależności od osobnika
Występowanie: Poza wolnymi stadami
Typ: Różny w zależności od osobnika
Mięso: Różne w zależności od osobnika
PA do rozdania: Różne w zależności od osobnika
Sposób walki: Różny w zależności od osobnika
Statystyki: Różne w zależności od osobnika
Inne: Różne w zależności od osobnika
Cień
To po prostu strzępy dymu, które w razie potrzeby mogą przybierać rozpoznawalne przez smoki kształty. Te istoty ukrywają się w cieniu i przemieszczają w nim. Mogą być więc bardzo, bardzo niewielkie jak i ogromne. Zazwyczaj bystry smok może dostrzec w chmurze cienia świecące punkciki, będące jego oczami, mające kolory od krwistej czerwienie po biel.
- Dieta: kamieniożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami
Typ: Nieoswajalny.
Mięso: 0
PA do rozdania: Nieoswajalny.
Sposób walki: Nie mają ciała i wrażliwi są tylko na magiczne ataki. Sami atakują i bronią się tylko magicznie. Stworzone są z magii, dzięki niej poruszają się a nawet przenikają martwe przedmioty. Nie można zabić cienia, można go najwyżej tymczasowo wyczerpać, po czym potrzebuje nieco czasu na regenerację.
Statystyki: S: 0| W: 2| Z: 0| M: 6| P: 1
Inne: może stosować magię. Odporny na ataki fizyczne z wyjątkiem ognia. Może latać i przebywać pod wodą.
Krwiopijca
Przypominają przerośnięte, znacznie inteligentniejsze nietoperze o wydłużonej kufie pozbawionej oczu. Pysk uzbrojony jest w hakowate zęby, z czego dłuższe kły umożliwiają im wczepienie się w ofiarę w celu wyssania krwi, którą się żywią. Ciało – mięso – pozostawiają wysuszone na wiór.
Są to latające na swych błoniastych skrzydłach bestie, o długich, uzbrojonych w kolce ogonach i ciałach wielkości wilka, których dość krępy, garbaty tułów okrywa szorstka i gruba szczecina, zawsze jednolitych odcieniach szarości, czerni, beżu bądź brązu. Mają wielkie, spiczaste uszy – w terenie odnajdują się tak, jak nietoperze, przy pomocy echolokacji. Ich charakterystyczne kliknięcia niosą się na dalekie, liczone w kilometrach odległości i służą również komunikacji.
Krwiopijce, jak większość wampirów, prowadzą nocny tryb życia. Żyją w wielkich rojach, zasiedlając najczęściej stare osady, cmentarze, mauzolea, bądź zamczyska. Na czele roju stoi Król bądź Królowa – osobnik większy od smoka, silniejszy i bystrzejszy od swych pobratymców, którego nie można oswoić i zabicie go jest jedyną opcją na pozbycie się roju z okolicy.
- Dieta: mięsożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, tylko w nocy lub jaskiniach.
Typ: 3
Mięso: Zatrute; 0/4
PA do rozdania: 8
Sposób walki: W grupie dzielą się na role – kiedy jedne osobniki skupiają na sobie uwagę, inne atakują przy pomocy długich kłów i pazurów skrzydeł. Samotnie próbują przeciągać potyczkę, wzywając swoich pobratymców do pomocy.
Statystyki: S: 4 |W: 3 |Z: 4 |M: 0 |P: 1
Inne: Może latać. Nie może pływać. Dziki osobnik, jeśli niepokonany w ciągu 3 tur, wzywa kolejnego do pomocy; nie może szukać kamieni szlachetnych.
Latawiec
Jedna z teorii głosi, że latawce powstają z odłamanego fragmentu duszy smoków które splamiły honor swój lub swojego stada. Ich ciało stanowią gołe szkielety, których smocze kształty dopełnia widmowa poświata. W pustych oczodołach Latawców tlą się białe punkciki przypominające ogniki.
- Dieta: kamieniożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, często przy polach walki i miejscach pochówku.
Typ: 2
Mięso: 0
PA do rozdania: 7
Sposób walki: Z zaskoczenia, atakują kłami i pazurami, często celują w skrzydła.
Statystyki: S: 3| W: 1| Z: 3| M: 0| P: 1
Inne: może latać. Może wędrować po terenach górskich. Może pływać.
Pająk Olbrzymi
Niektóre przypominające tarantule, inne zaś czarne wdowy. O ciałach gładkich, bądź upstrzonych kolcami imitującymi puch – wszystkie łączy to, że wielkością znajdują się gdzieś między wilkiem, a niedźwiedziem. Prowadzą najczęściej samotniczy tryb życia, gnieżdżąc się w ciemnych zakamarkach starych lasów, bądź jaskiniach, lecz zdarzają się grupy złożone z młodych osobników. Atakują najczęściej wtedy, kiedy zostaną sprowokowane, bądź naruszona zostanie ich sieć.
Ukąszenia niektórych rodzajów Pająków Olbrzymich potrafią doprowadzić do poważnych halucynacji, które dosłownie odcinają smoka od rzeczywistości. Na całe szczęście stan ten nie trwa długo.
- Dieta: mięsożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, w północnych lasach.
Typ: 2
Mięso: 2/4
PA do rozdania: 7
Sposób walki: Wierzgają, aby od góry przyszpilić ciało przeciwnika swymi ostrymi odnóżami; wczepione w ciało kąsają.
Statystyki: S: 4 |W: 2 |Z: 1 |M: 0 |P: 1
Inne: Nie może pływać.
Ptak Gromu
Wielkości dorosłego niedźwiedzia, jest szczytowym drapieżnikiem w swoim powietrznym środowisku. Żyje pośród chmur, przy akompaniamencie burz poluje, a śpi w trakcie szybowania. Spotkanie go na lądzie jest nie lada gratką, w związku z czym w oczach wielu istot uchodzi za ledwie bajkę dla dzieci.
Jego ciało jest długie. Posiada jedną większą parę skrzydeł, drugą mniejszą, przy nogach, a trzecią już na grubym, rozwidlającym się ogonie. Ma również parę sterczących uszu oraz orli dziób, a całe jego ciało zdobią grube, elektrostatyczne pióra o złotym odcieniu. Oprószone są mieniącym się pyłem, po którym przebiegają elektryczne wiązki – drapieżnik ten potrafi je kontrolować i ukierunkowywać, tak samo jak i naturalne błyskawice, mimo że nie posługuje się żadną formą magii.
Młode ptaki gromu bardzo często mają odcień srebrzysty, a ich błyskawice są wtedy niebieskawe aż do osiągnięcia dojrzałości.
- Dieta: mięsożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, nad zachodnim morzem.
Typ: 3
Mięso: 4/4
PA do rozdania: 9
Sposób walki: Polegają na swej elektrostatyczności i zdolności kontrolowania piorunów; w zwarciu używają ostrych pazurów oraz dziobu.
Statystyki: S: 6 |W: 4 |Z: 6 |M: 6 |P: 2
Inne: Kontakt fizyczny z ich ciałem prowadzi do porażeń (atakujący fizycznie dostaje ranę lekką).
Sowodźwiedź
Rozpowszechniona poza granicami wolnych stad chimera, będąca połączeniem niedźwiedzia oraz sowy. O wielkim ciele tego pierwszego, z głową tego drugiego – ciało rzeczonego drapieżnika zdobią różne barwy oraz wzory, w zależności od tego, jaki rodzaj dwójki zwierząt w sobie zawierają. Ich ciała w większości okryte są grubą sierścią, za wyjątkiem opierzonych głów, karków oraz łopatek. Lotki będące pozostałością po skrzydłach porastają całą długość przednich łap po stronie łokci. Ciągną się aż do stóp, niekiedy ptasich, choć częściej ssaczych.
Chimery te są dość ciekawskie oraz bardzo kapryśne i zmienne. W jednej chwili mogą sprawiać wrażenie potulnych oraz chętnych do interakcji, a w drugiej przypuszczają już atak. Prowadzą samotniczy tryb życia i niezbyt lubią pływać.
- Dieta: mięsożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami.
Typ: 3
Mięso: 4/4
PA do rozdania: 8
Sposób walki: Polegają na swej sile oraz masie. Atakują głównie przy użyciu masywnych łap.
Statystyki: S: 5 |W: 4 |Z: 1 |M: 0 |P: 2
Inne: Nie lubią wody.
Spaleniec
Spaleńcem może zostać każdy ssak, ptak lub gad, który zginął w pożarze. Smoki nie wiedzą, dlaczego tylko niektóre zwierzęta nimi zostają i co sprawia, że właśnie te zostają wybrane – może kaprys bogów, może wyjątkowa siła charakteru tych istot.
Spotyka się je głównie poza terenami wolnych stad, wśród zgliszczy spalonych lasów oraz wiosek. Tułają się po świecie bez celu, atakując wszystko to, co znajdzie się w pobliżu, burząc ich spokój.
- Dieta: mięsożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, na pogorzeliskach.
Typ: 2
Mięso: 0/4
PA do rozdania: 7
Sposób walki: Zależny od zwierzęcia jakim Spaleniec był za życia.
Statystyki: S: 2| W: 2| Z: 1| M: 0| P: 1
Inne: Niewrażliwe na ogień. Nie może pływać i latać.
Troll
Wysoki na około dwa ogony, drapieżnik ten jest swego rodzaju legendą. Spotyka się je równie rzadko, co mamuty, najczęściej w najbardziej wyludnionych i zapomnianych partiach gór, gdzie przez większość czasu hibernują w głębokich jaskiniach.
Trolle posturą przypominają krasnoludy o długich ogonach i spiczastych, skierowanych ku plecom uszach. Mają ostre, wystające z paszczy kły, a całe ich ciała, za wyjątkiem gardła, brzucha, pach oraz pachwin, pokrywa zamszona skała, będąca swego rodzaju pancerzem, przez który żadna smocza siła ani maddara się nie przebije.
Są swego rodzaju strażnikami gór. Przebudzają się rzadko i najczęściej nie bez przyczyny. Ich więzi rodzinne są silniejsze nawet od smoczych oraz ludzkich – czują siebie, swoje uczucia oraz dobrostan nawet na dalekie odległości, a w obronie bliskich są niezwykle zaciekli oraz mściwi.
- Dieta: mięsożerność
Występowanie: Poza wolnymi stadami, wysoko w górach.
Typ: Nieoswajalny.
Mięso: 8/4
PA do rozdania: –
Sposób walki: Z daleka miota skałami; Z bliska polega na deptaniu tego, co na ziemi i chwytaniu w wielkie dłonie tego, co lata. Głównie miażdży.
Statystyki: S: 9 |W: 5 |Z: 1 |M: 0 |P: 1
Inne: Zranić je można celując tylko w miejsca witalne, za wyjątkiem głowy; Nie mogą pływać. Jeżeli smok zabił lub zranił kogoś z rodziny trolla, cała grupa podąża za nim (jeżeli nie miał błogosławieństwa Sennah), i zaatakuje granicę.
Licznik słów: 1839
| Link: | |
| BBcode: | |
| Ukryj linki do postu |
[ ■ CHAŁKA | ■ KRUCZKE | ■ WAŻKA ]
Jeżeli potrzebujesz pomocy, rady lub zauważyłeś jakieś
nieprawidłowości – sprawdź do kogo najlepiej się zwrócić!
Czasami lawina uzależniona jest od pojedynczego płatka śniegu.
Czasami kamyk zyskuje szansę odkrycia, co mogłoby się stać, gdyby tylko odbił się w innym kierunku.
Jeżeli potrzebujesz pomocy, rady lub zauważyłeś jakieś
nieprawidłowości – sprawdź do kogo najlepiej się zwrócić!
Czasami lawina uzależniona jest od pojedynczego płatka śniegu.
Czasami kamyk zyskuje szansę odkrycia, co mogłoby się stać, gdyby tylko odbił się w innym kierunku.
