Warsztat

[Tonacje Deszczu]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

//Post fabularny, nic nie wykupuję.

Pokazywała Kasmeerowi tereny ziemi, ciekawe zakątki, a w wielkim finale zabrała go do Warsztatu. Opowiedziała wszystko od A do Z w kwestii tego, w jaki sposób działają wyrastające z gleby kwarce, co powinien zrobić, kiedy przy nich przystanie oraz czego może się spodziewać.
– Wystarczy intencja, nie musisz się kajać, klękać, padać na pysk, modlić, ani prosić. To prosta transakcja – surowce za wiedzę oraz doświadczenie, gdzie surowce są pozyskiwane naszym wysiłkiem.

Zobaczyła również, że nie są tu sami. Spojrzała na młodego adepta. Mmmmh. Pachniał Mgłami. Rzadko spotykała tamtejsze smoki – były jakieś takie enigmatyczne. Przyglądała mu się przez chwilę, spojrzeniem sunąc po całej długości ciała, ale nie chciała wyjść na nieuprzejmą, w związku z czym gdyby na nią spojrzał, kiwnęłaby mu łbem z przyjaznym uśmiechem.

Odwróciła się z powrotem do Kasmeera.
– Proszę, weź to. Tu jest siła oraz wytrzymałość. Połóż zapłatę przed nim i lepiej stań stabilnie, albo usiądź.


    szafir, tanzanit, agat, nefryt, ametyst, onyks, koral, jadeit, 2x jaspis, 36/4 mięsa, 60/4 roślin przekazane Kasmeerowi.

[Manifestacja Mrozu]

-Ano... prawda... było... ciekawie! -musiał brać głębokie oddechy z każdym wypowiadanym słowem, przez co trochę trwało, nim wypowiedział każde ze zdań.
-Bardzo... ciekawe... doświadczenie... -po kilku głębszych oddechach jego płuca uspokoiły się, a prędkość wymowy wróciła do normy.
-Pierwszy raz zdarzyło mi się coś takiego. Ale też pierwszy raz spotkałem przy kwarcach innego smoka. Zawsze łączą nauki smoków, które przybyły do nich w tym samym celu? -zapytał zaciekawiony.
-Mnie też miło Ciebie poznać, Khamsinie! -rzucił w jego stronę przyjaznym, ciepłym uśmiechem.

// Rytm Słońca

[Rytm Słońca]

– Huff... Nie mam pojęcia. Rzadko widuję kogokolwiek, gdy tu przychodzę, a jeśli już, to zwykle inni podchodzą do innych kryształów i są skupieni tylko na sobie. – odpowiedział ciekawie ubarwionemu samczykowi. Chwilę jeszcze poleżał, po czym wstał z ziemi i rozciągnął się trochę jak kot, badając wzrokiem aparycję włochatego.
– Ty z Ziemi jesteś, czy mam rację. Nie mieliśmy się jeszcze wcześniej okazji widzieć chyba. – zagaił dalej, zgadując po zapachu. Spróbował jakoś może zainicjować dalszą część rozmowy, ale czy w ten sposób mu to wyjdzie?

Manifestacja Mrozu

[Manifestacja Mrozu]

-Ano tak, z Ziemi. Ty zgaduję, że ze Słońca? -przed wskazaniem stada zaciągnął nieco zapachu przez nozdrza.
-Było mi dane poznać już kilka osóbek z waszego stada i bardzooo przyjemnie się z nimi rozmawiało! Poznałem Inkluzje Ametrynu, Ślad Chmur i Blady Mrok. Dużo się od nich dowiedziałem w kwestii czarów, jak i polowań. -pochwalił się niedawno nabytymi znajomościami.

// Rytm Słońca

[Rytm Słońca]

– Tak, masz dobrego nosa. Znam dwa... i pół z tych smoków bardzo dobrze. Bladego trochę mniej, ale dobry z niego smok. Inkluzje byli moimi uczniami, a Czajka to mój bardzo dobry, uroczy przyjaciel. – Stwierdził, poprawiając swoją obrożę na szyi brązową łapką. Czasoprzestrzeń tu zawarta nie pozwalała mu jeszcze w tym momencie nazwać go partnerem! A szkoda. Może i się nie uśmiechał, bo zbytnio nie mógł, ale za to machał za sobą ogonem zupełnie, jakby przed chwilą w cale się nie wysilał.
– Pytanie, czy wracasz teraz do Ziemi. Jak chcesz, możemy się chwilę razem przejść i podychać razem po tym treningu, heh. – Stwierdził, właśnie biorąc znów głębszy wdech. Po takim wyczerpaniu lot raczej dla niego odpadał... A tym bardziej dla bezskrzydłego samca. A razem zawsze było raźniej, prawda?

Manifestacja Mrozu

[Manifestacja Mrozu]

-Inkluzje... byli? -przekręcił głowę w zastanowieniu. -Przecież to samica. -dodał.
-A chętnie bym się przeszedł, chętnie. Zwłaszcza, że akurat planowałem wybrać się na łowy, nad morze. Zgaduję, że powinno to być po drodze. -posłał delikatny uśmiech w stronę samca. Zdziwił się jednak nieco, nikt wcześniej nie proponował mu spaceru. Zaczął się więc zastanawiać, o czym to można by pogawędzić w drodze.

// Rytm Słońca

[Rytm Słońca]

Ciekawe, że syn i córka zdawali się rzadko przedstawiać innych we dwójkę. Choć z drugiej strony mogło to być nawet i oczywiste z uwagi na obawę o to, w jaki sposób zareagowałaby ta druga osoba.
– Mhm. To dwie dusze w jednym ciele. Nieśmiały samiec Xeri i wybuchowa samica Daenjær. – wyjaśnił bez chwili zawahania. To były jego małe, słodkie szbursty. – O, nad morze to tym bardziej po drodze. Tylko pamiętaj, by uważać przy Wyspie Kła. – dodał jeszcze, ale czy samiec wiedział w ogóle dlaczego o tym powinien pamiętać?

Manifestacja Mrozu

[Feniks pośród Chmur]

Przybyła do świątyni z najstarszą ze swych córek dzwigajac w łapach mięso. Było tego bardzo dużo i nieźle się przy tym namęczyła, ale spełniła swój obowiązek i była z siebie zadowolona. Wskazała Hyralii gdzie ma iść, a sama zaczekała aż ta uwinie się ze swoimi sprawami.

Onyksowa Łuska

[Płowobrody]

Po ceremonii zaczepił młodą, aby się z nim udała do jednej z jego kryjówek, gdzie trzymał... cóż, tona mięsa to chyba niedopowiedzenie. Nie mogli lecieć, więc całą drogę ciągnęli z pomocą Durgriny mnóstwo tego, co ten cały warsztat uznawał za stosowne w ramach zapłaty.

Nie wiedział, czy obawiała się ingerencji ojca, ale obiecał jej, że w razie czego dosadnie każe mu spierdalać, gdyby się napatoczył.

Kiedy dotarli na miejsce, przysiadł, aby zamaskować zmęczenie. Oblizał pysk z resztek krwi przymrożonego piżmowoła, po czym wskazał brodą na kwarce.
– Wiesz jak to działa? – zapytał, przechylając głowę. Może ktoś wcześniej jej to wyjaśnił.

// przekazuję 80/4 mięsa dla Venhedis

[Triada Herezji]

__
__Na pewno nie spodziewała się dalszej... Uprzejmości ze strony samca. Mimo, że zdawał się działać w pełni altruistycznie, Ven zastanawiała się, czy aby na pewno mogło to być prawdą. Mimo, że nie miała jeszcze w życiu bezpośredniej styczności z oszustwem, czy wykorzystaniem, tak rozumiała te pojęcia. A swego rodzaju nieufność najwyraźniej po prostu odziedziczyła, o ile było to realne.

__Targanie tak absurdalnej ilości mięsa zdecydowanie było jej dotychczasowym najcięższym wysiłkiem. Rosła szybko, gwałtownie wręcz, ale nadal miała przed sobą horrendalnie daleką drogę do faktycznie znaczącej siły. Musiała więc znacząco nadwyrężyć swoje niewyćwiczone jeszcze mięśnie, a po dotarciu do celu nie wytrzymała, wzdychając ciężko i pocierając palcami czoło.
– Nie znam szczegółów. – odpowiedziała nieco charcząco, potrząsając łbem. – Wiem tylko, że kwarce wymagają zapłaty, ale w jaki sposób się im ją daje?
Spojrzała na Posępnego ciemnymi ślepiami, starając się nie więcej nie wzdychać, woląc zdusić w sobie zadyszkę.

• ━━━━━━━━━━
  :: Blady Mrok ::

[Płowobrody]

Podrapał się pod nozdrzami, gdy chłód mrozu zaczął drażnić miejsce przekłucia kolczykiem.
– Podchodzisz do jednego z nich i w myślach lub na głos prosisz o konkretną rzecz, obok mając zapłatę. Odliczyłem ci tu na... – urwał, marszcząc lekko brwi – jakieś trzy treningi. Mówiłaś o drodze wojownika, więc siła i wytrzymałość będą najlepsze. Percepcja za to pomoże ci w dalszych łowach. – Wyjaśniając, wskazywał łapą kolejno na kwarce, z których kiedyś widział, jak korzystali inni. Sam został tu zaciągnięty przez Nell do jakiegoś eksperymentu i nie zamierzał tego powtarzać.

Ah, właśnie, pewnie wypadało Ven uprzedzić...
– Może być to nieprzyjemne doświadczenie. To, co dla mnie będzie zaledwie mrugnięciem oka, gdy obserwuję z boku, dla ciebie może wydawać się całym dniem żywej tortury. Efekty jednak są natychmiastowe – dodał jeszcze.

[Triada Herezji]

__
__Zamyśliła się na moment, ważąc nową wiedzę. Generalnie zamysł wydawał się banalnie prosty – a i oczywistym było, że nie zamierzała odmawiać, skoro samiec po prostu oferował jej zyskanie na sile za darmo. Zastanawiała się, czy zażąda jakiejś zapłaty od niej w przyszłości, a jeżeli tak, to jakiej. A jeżeli nie... Cóż, może faktycznie uwierzy w autentyczność bezinteresowności u niektórych jednostek.
– ... Jeżeli usłyszą także moje żądanie w myślach, to oznacza, że są w stanie usłyszeć każdą inną moją myśl, czy tylko tę ku nim ukierunkowaną? – zapytała po chwili, nieco nieufnie podchodząc do tematu. Co jak co, ale magiczne kamienie nie musiały znać jej poglądów. Nie wiedziała, czy Strażnik nie potrafił ich jakoś potem... Odsłuchać. Był Prorokiem, czyli podobno kimś specjalnym. Całkiem możliwe, że posiadał unikatowe zdolności, o których nie mówił. Sama na jego miejscu by się do takich nie przyznawała.

__Słysząc o perspektywie załamania czasu i spędzenia fikcyjnego, całego cyklu dnia na niemożliwych do przewidzenia scenariuszach bólowych podniosła lekko łuki brwiowe.
– Oh. Cudownie. – mruknęła z cieniem grymasu na pysku. Nie zamierzała jednak rezygnować; za dużo miała do zyskania na tle prawie znikomych strat. Co najwyżej trochę pokrzyczy. W myślach. Nie chciała, by Nihilon patrzył, jak pokazuje, że ją wszystko boli.

• ━━━━━━━━━━
  :: Blady Mrok ::

[Płowobrody]

Wzruszył bezwiednie ramionami na jej pytanie.
– Pojęcia nie mam – przyznał. – Ale skoro moich tajemnic nikt nie wygdakał, a uwierz mi, mam swoje za uszami, to raczej ktoś taki młody jak ty nie powinien się niczym martwić. – Nie żeby jego grzeszki go uwierały. W żadnym stopniu nie odczuwał wstydu tym, czym się kiedyś pałał. Czym czasem nadal się pała, gdy mu się akurat zachce wyjść poza granice Wolnych.

Roztopił nieco śniegu wokół, aby się wygodnie ułożyć na ziemi. Skrzyżował przednie łapy, posyłając młodej skwaszony uśmiech.
– Mnie 'godzinami' dziobała chmara ptaków. Hm, a może to były inne zwierzęta? – zastanowił się na chwilę w głos. – Tak czy owak, nic przyjemnego, ale nadrabiasz tym księżyce treningów, więc ostatecznie... się opłaca. Wyrobisz sobie kondycję, mięśnie i zmysły w kilka oddechów. Trochę bólu to raczej mała cena. – Był pragmatykiem, więc nawet jeżeli tutejsze doznania mu nie odpowiadały, akceptował ich skuteczność. Na szczęście sam nie potrzebował większej ilości wizyt, bo ta jedna była testowa. Eynell była ciekawa, czy takie staruchy też mogą się czegoś nauczyć w warsztacie. Najwidoczniej mogą.

[Triada Herezji]

__
__Jego odpowiedź na pewno nie ukoiła jej nerwów, ale z drugiej strony, decyzję i tak podjęła. Najwyżej Strażnik dowie się jej najskrytszych sekretów od magicznego kwarcu. Mała cena za to, by mieć większą siłę mięśni i w razie czego móc dać Ojcu w pysk, gdy przekroczy jakąś granicę, której nie powinien.

__Wysłuchała jego przeżyć z kwarcami z kamiennym wyrazem pyska. No, prawie kamiennym, bo chwilami widać było cień jakiejś niespecjalnie pozytywnej emocji przelatującej przez wzorzysty pysk. Zerknęła na kwarce, skinęła lekko głową w zamyśleniu, po czym westchnęła i znowu skierowała wzrok na Posępnego.
– Będąc wojownikiem tego bólu i tak będę miała w życiu znacznie więcej. – podsumowała, po czym zaczęła dzielić gigantyczną stertę mięsa na trzy. Z czego dwie trzymała bliżej siebie, niemalże jako jedną, bowiem kwarce odpowiadające za siłę i wytrzymałość zdawały się być praktycznie tuż obok siebie. To haracz dla percepcji wymagał pójścia nieco w inną stronę.

__Na chwilę przerwała sortowanie, podnosząc lekko głowę i spoglądając łowcy prosto w ślepia z niezwykłą powagą.
– ... Jeżeli przypadkiem zemdleję, to zostaje między nami. – mruknęła, mając nadzieję, że do tego nie dojdzie, i wróciła do dalszego dzielenia mięsiwa.

• ━━━━━━━━━━
  :: Blady Mrok ::

[Płowobrody]

Ze szczątkowych informacji jakie na jej temat posiadał, nietrudno było zgadnąć, co może być powodem jej zaniepokojenia.
– Nic ci nie będzie – zapewnił niskim, nieco miększym głosem niż dotychczas. – Gdyby miało być, smoki nie przychodziłyby tutaj, niezależnie od ceny. – Słaby z niego pocieszyciel, lecz podobno liczą się chęci, nawet minimalne.

Kiwnął łbem na jej podsumowanie. Im prędzej nauczy się znosić ból, tym lepiej dla niej i jej kariery jako wojownika. Czy może powinien ją uświadomić, że życie nie jest usłane różami, a przegrywają nawet najsilniejsi, nierzadko z potencjalnie o wiele słabszymi przeciwnikami?

Wzniósł brwi, kiedy poprosiła go o dyskrecję tego typu. Przechylił głowę nieco na bok, po czym puścił jej zaledwie oczko w ramach odpowiedzi.

... chociaż nie, po paru oddechach, zanim jeszcze skończyła rozdzielać mięso na odpowiednie zapłaty dla konkretnych kwarców, Nihilon dorzucił parę groszy, bo nie byłby sobą, gdyby tego nie zrobił.
– Nawet cię stąd zabiorę tak, by nikt nie widział. Ruch tutaj bywa... niespodziewany – zapewniwszy ją o tym rozejrzał się wymownie. Zapachów było wokół mnóstwo. Część z powodu podróżnych, niektóre tych modlących się wewnątrz świątyni, a jeszcze inne bezpośrednio przylegały do warsztatu.

[Triada Herezji]

__
__Pozostało jej tylko zaakceptować obecny stan rzeczy. Zresztą, może kwarce wcale nie czytały wszystkich myśli, a tylko te, które były związane z ich naturą. To, że Nihilon nie znał odpowiedzi nie oznaczało przecież, że z pewnością była to ta gorsza wersja.

__Odłożyła na jedną ze stert solidny kawał jeleniego udźca, gdy samiec odezwał się znowu. Oh. No tak, to, że teraz byli tutaj sami wcale nie oznaczało, że tak na pewno pozostanie. Rzeczywiście, nie trzeba było długo się skupiać na otoczeniu by wyczuć fanaberię różnych zapachów. Niektóre nawet mogły nie być smocze – całkiem możliwe, że gady przychodziły tutaj także w towarzystwie swoich zwierzęcych towarzyszy.
Skinęła mu więc lekko głową, chociaż nie była do końca pewna, czy chciałaby być niesiona na czyimś grzbiecie. Nie była już pisklęciem, dla którego rozrywką były wędrówki na ojcowskich barkach. Z dwojga złego jednak wolałaby, by ktoś w dużej mierze nadal dla niej obcy przeniósł ją w cichsze miejsce, niż by jej pierwszym wrażeniem na gromadzie obcych wędrowców było bycie nieprzytomną.

__Skończyła więc segregację mięsa, co zajęło jej trochę czasu, by na pewno zapłata była odpowiednio wymierzona, po czym zaczęła zaciągać ją do kwarców.

[Płatki na Wietrze]

Kairakiemu na starość się nudzi. Ewidentnie. No bo w końcu jaki normalny smok chciałby tachać tak olbrzymie ilości mięsa? No właśnie. Jeszcze wykorzystał do tego swoje pisklęta i kompana, a pewnie i tak nie byli w stanie zabrać tego na jeden raz. A, no i trochę kamieni również wzięli, one także zalegały w grocie, przynajmniej się na coś przydadzą.

Osobiście nie bardzo przepadał za Kwarcami, wolał żeby wszyscy dochodzili do wszystkiego sami, ale też jednocześnie chciał dla swoich piskląt jak najlepiej. A czy można to okazać lepiej, jak nie inwestując w ich rozwój tak chorych ilości mięsa? No właśnie. Stąd dylemat. No nic, zobaczy jakie będą ich wrażenie po tym wszystkim.

Po drodze na miejsce oczywiście opowiedział Sei i Noriko o co chodzi z Kwarcami, że za mięso i kamienie mają im one pomóc w ich rozwoju i tak dalej i tak dalej. Wyjaśnił im także który Kwarc za co odpowiada i żeby podeszli do tego, co ich interesuje. Mieli wszak duży budżet, aż 100/4 mięsa oraz 1x opal, 2x bursztyn, 2x malachit, 3x akwamaryn, tygrysie oko, 3x topaz, erytryn, magnezyt, 4x rubin.

// 88/4 mięsa dla Noriko
// 12/4 mięsa oraz 1x opal, 2x bursztyn, 2x malachit, 3x akwamaryn, tygrysie oko, 3x topaz, erytryn, magnezyt, 4x rubin dla Seisei

Seisei
Noriko

[Czarci Pomiot]

Owoce jej wielkosiężycowej pracy w końcu będą mieć jakieś namacalne efekty, choćby pod postacią Ywen z nieco prostszym wejściem na ścieżkę adepta. Jakimś cudem jej dziecku udało się już zgromadzić właśne zapasy... albo nakraść czyjeś – nie wiedziała, jak do tego doszło. Koszty więc nie przyprawiły ją o szczególnie poważny ból głowy. Świtem jakiegoś bardziej sprzyjającego w czas dnia, pomogła jej dotaszczyć i jej zbiory, i swoją własną zapomogę, gdzieś na skraj zgromadzenia kwarców.
– Wystarczy, że rozłożysz mięso przed którymś z tych kwarców. – Okrężnym ruchem łapy wskazała na cały zbiór kamieni, po kolei nakreślając jej za jakie dziedziny odpowiadają. – Postaraj się nie zeżreć wszystkiego.

Ywen

// 80/4 mięsa dla Ywen.

[Żarłoczna Łuska]

Jak tylko padły ostatnie słowa, Ywen wypluła kawałek mięsa, który dyskretnie zdążyła wyskubać z tego stosu, który zaciągała tutaj z mamą. Zrobiła przy tym wielce niezadowoloną minę. Pawia jeść nie wolno, kolegów nie wolno, pieniędzy nie wolno... to co wolno?!
– A który mam wybrać? – zapytała, przekrzywiając głowę. Nie potrafiła czytać, więc te wszystkie znaczki wyglądały jej całkowicie obco. – No i nie lepiej zjeść, zamiast oddać komuś tego tyle?

[Czarci Pomiot]

Nic nie wolno! Wywróciła ślepiami, spoglądając, jak kawałek mięsa z powrotem ląduje na glebie i rzuciła błagalne spojrzenie w stronę chmur. Zapewne prosiłaby bogów o litość nad jej umęczoną duszą, ale przecież to oni sprowadzili na nią tego małego demona.
Oczywiście, że miała dziecko analfabetę, bo i sama przez większą część życia czytać nie potrafiła. Można więc powiedzieć, że Ywen miała to we krwi!
– Tam jest Kwarc Siły i Wytrzymałości. – Wskazała łapą w stronę jednego i za chwilę skierowała go na kolejnego. – A tam Kwarc Percepcji. – Zjeść, sreść, zaraz jej zabierze to mięso i nie będzie ani żarcia, ani kwarców. – Oba powinny Ci pomóc przy polowaniach na drapieżniki. Także zasuwaj – i tak tego nie przejesz.

Ywen

[Żarłoczna Łuska]

Jej wargi uformowały się w zaskoczone kółeczko, kiedy mama zaczęła wyliczać co raz to nudniejsze rzeczy. Co gorsza, takie niejadalne.

Patrzyła na wskazywane kwarce, przekrzywiając głowę. Wsunęła sobie szpony między zęby, wydłubując z niej resztki po jakiejś polnej myszy, którą zjadła po drodze.
– A który to kwarc, który da dużo jedzenia? – zapytała, bardziej zainteresowana nagrodą fizyczną niż jakimś tam treningiem.