Warsztat

[Żarłoczna Łuska]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Jej wargi uformowały się w zaskoczone kółeczko, kiedy mama zaczęła wyliczać co raz to nudniejsze rzeczy. Co gorsza, takie niejadalne.

Patrzyła na wskazywane kwarce, przekrzywiając głowę. Wsunęła sobie szpony między zęby, wydłubując z niej resztki po jakiejś polnej myszy, którą zjadła po drodze.
– A który to kwarc, który da dużo jedzenia? – zapytała, bardziej zainteresowana nagrodą fizyczną niż jakimś tam treningiem.

[Czarci Pomiot]

Salwowała się głośnym westchnięciem, ale zdaje się, że nie uratowało ją to od kolejnych, głupich pytań własnego pomiota. Dlaczego to ona tutaj była, a nie Kuglarz? Ta zawsze miała jakoś odrobinę więcej cierpliwości od starej, jęczącej Czart.
– Te, które Ci wymieniłam, ale z terminem dostarczenia jedzenia w przyszłości na twoim polowaniu. – Na wypadek kolejnych pytań wlepiła poirytowane spojrzenie w Ywen. Jeszcze chwila, a złapie ją za kark i sama dotaszczy przed te kwarce.

Ywen

[Barwy Ziemi]

Ugh! Ależ to wszystko było ciężkie! Tyle mieli tych wszystkich pakunków, że nawet pomoc dwóch kompanów zdawała się niewystarczająca, dlatego Barwy przestał dziwić się Tance, że ta poprosiła go o wsparcie młodych w dotarciu do Kwarców! Siły miał wszak niemało, a tak był obładowany mięsem, że chyba i tak uginał się pod jego ciężarem! Zaśmiał się więc w drodze, po czym sapnął udawanie, robiąc przy tym minę godną staruszka, jakby istotnie zaczęło go już od tego wszystkiego łamać w krzyżu! W ten sposób żartował sobie z wnukami podczas drogi do Świątyni, a kiedy wreszcie całą, naprawdę liczną gromadą udało się im dotrzeć na miejsce, to Barwy ponownie porozdzielał podarowane wnukom prezenty, żeby te miały po równo wszystkiego i mogły sobie bez przeszkód powybierać jakiej pomocy pragnęły od duszków.
– No to jesteśmy na miejscu, kochani! – wskazał im łapą wszystkie kwarce, po czym z mrugnięciem oka się przeciągnął, jakby kontynuował rozpoczęte w drodze żarty – Może i te kamienie wyglądają niepozornie, ale są naprawdę magiczne! Posiadają tak ogromną wiedzę i moc, że raz dwa pomogą Wam w treningu! Tamte wspomogą Wasze ciała w nabywaniu zręczności, a tamte pokażą Wam jak budować formę godną wojownika! Są też takie wpływające na spostrzegawczość i siłę Waszych źródeł! – z uśmiechem kontynuował oprowadzanie, wskazując Cielo, Tagigo i Nimib wszystkie kwarce, które uważał za dla nich najważniejsze. Choć oczywiście nie sugerował im wyboru, bo i decyzję powinni podjąć sami! – To co? Wiecie już, które kwarce podobają się Wam najbardziej? W razie czego z Coohrą i Tiishą pomożemy Wam przenieść mięso! – zapewnił wnuki wesoło, a kompani burknęli coś w odpowiedzi, kiedy Barwy z ciekawością przekrzywił łeb, żeby obserwować decyzje młodych.

Rozwichrzony Kolec Rwąca Łuska Uśmiechnięta Łuska