Białe drzewko

[Oddech Pustyni]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Piaskowa zamyśliła się na dłuższą chwilkę. Szarołuski zadał jej kolejne pytanie ale młoda chciała zastanowić się jeszcze przez chwilę nad poprzednim zagadnieniem. Musiał być jeszcze jakiś sposób aby pewniej określić jaki trop będzie najlepszy. –A co do śladów. Na odciskach powinien pozostać jescz-jeszcze zapach prawda? W ten sposób można sprawdzić czy jest świeży i jeśli nie, pokierować się zapachem. W końcu wiatr mógł go przywiać ale wtedy można by po prostu sprawdzić z której strony i tam podążyć.– Powiedziała a w jej martwych z wyrazu ślepiach zabłysła iskra podekscytowania. Uwielbiała takie nauki oparte na gdybaniu chociaż nie dało się ukryć, że wolałaby po prostu wszystko wiedzieć. Teraz kolej na jej następne wyznaczone przez nauczyciela zadanie. Ale w jakim sensie pokazać? Chodziło mu o postawę czy też w którym kierunku będzie zwracać łeb? Musiała pomyśleć o wszystkim. Samica uniosła głowę i zaczęła węszyć początkowo jak najwyżej a potem obniżyła ją i niuchała na poziomie swojego kręgosłupa. –Staram się wyszukać jakiś zapach, cokolwiek świeżego, jakiekolwiek zwierzę– Nie złapała teraz żadnego zapachu oprócz smoków z różnych stad ale to nie szkodzi, bo po prostu chciała zademonstrować to co miała robić. Potem zaczęła bacznie rozglądać się za śladami. Nie było ich wiele ponieważ większość z nich zasypana była śniegiem, co zaś świadczyło, że ostatni bywalec w tym miejscu był dosyć dawno. Na wszelki wypadek przyjrzała się powierzchni śniegu jeszcze raz, sprawdzając czy w jakimś miejscu nie jest może naruszona przez jakiś mały ślad albo coś co znajduje się pod spodem. Potem zwróciła uwagę na korę drzewka, czy nie jest zadrapana, czy nie ma nic w pobliżu niej. –Co konkretnie mogę pokazać?– Odezwała się nagle. Wiedziała, że jej towarzysz niewiele o ile cokolwiek widział więc pojęcie "pokazać" wydało jej się szczególnie abstrakcyjne. Chyba, że nauczyciel chciał aby Piaskowa tu i teraz coś znalazła. Co jednak mogły wnieść jej obserwacje?

[Niebieski Kolec]

Uśmiechnąłem się lekko słysząc odpowiedź adeptki i sam przez chwilę zastanowiłem się nad tym zagadnieniem. ~ Wiesz zdań jest tyle co smoków i każde po części jest prawidłowe. Mogę?~ Powiedziałem i podszedłem do źródła głosu Piaskowej by sprawdzić jej pozycję. Łapą delikatnie przejechałem po jej ciele od nosa, przez kręgosłup do ogona ustawiając ją tak jak smok jest podczas skradania. ~ Tak powinno być ci łatwiej.~ Powiedziałem z lekkim uśmiechem.

[Oddech Pustyni]

Samiec podszedł do młodej. Piaskowa uginała się pod jego łapą aż w końcu ustawiła się odpowiednio. Nogi lekko rozstawione, zapewniające dobrą stabilność, ogon uniesiony, skrzydła przyległe do ciała. W sumie było to podobne, o ile nie takie same, do ustawienia które przybierało się podczas biegu. No ale co teraz? Czy nauczyciel poleci jej szukać jakichś śladów tutaj, na polanie? –Mam szukać tropu?– Zapytała. Może było to oczywiste, a może nie. Tak czy siak samiczka wolała się upewnić, w końcu Zapomniany mógł zechcieć zmienić miejsce jej poszukiwań. W końcu nie spodziewała się, że przybierając tą czy inną pozycję zobaczy więcej niż wcześniej.

[Niebieski Kolec]

Lekki uśmiech zagościł na moim pysku gdy samica zadała to... dziwne pytanie. A czy to nie było oczywiste... Sam gdy pomogłem przybrać jej pozycję odsunąłem się lekko. ~ Tak. Chyba, że chcesz uczyć się do jutra.~ Zażartowałem i zacząłem czekać, aż Piaskowa zacznie szukać tropów.

[Oddech Pustyni]

Młoda stojąc w odpowiedniej już pozycji zaczęła węszyć tak jak poprzednio. Po chwili ruszyła przed siebie i wytężając wszystkie zmysły, obeszła drzewko po raz pierwszy i po raz drugi. Zwracała uwagę na korę drzewa, na to czy śnieg nie był podejrzanie nierówny w niektórych miejscach, zdradzając obecność norki, na to czy gdzieś nie ma odchodów, zadrapań, sierści, pazurów czy czegokolwiek co świadczyłoby o obecności zwierzęcia. Potem uniosła łeb wyżej. Gałęzie również czujnie zbadała mając nadzieję, że tam coś znajdzie. Ruszyła nieco dalej, nasłuchując czy może kawałek od drzewa nie znajdzie czegoś przydatnego. Wytężyła ślepia na dalsze drzewa i powoli zaczęła kroczyć ku nim. Chyba, że wcześniej znalazła coś o czym mogła powiadomić nauczyciela.

[Niebieski Kolec]

Oczekiwałem w ciszy, aż młoda coś znajdzie, lub nie... to zależy tylko od jej zaangażowania i też trochę od szczęścia. Po kilkunastu minutach postanowiłem przerwać naukę. ~ Jeżeli nic nie znajdziesz to naukę uznaj za skończoną. Co dalej?~ Powiedziałem już z szczerym uśmiechem czekając, aż ognista wróci i zdecyduje co dalej.
// Jak chcesz możemy zrobić jeszcze kamuflaż. :)

[Oddech Pustyni]

Jakkolwiekby się nie starała nic nie rzucało jej się w oczy. Może miała pecha do doboru terytorium na naukę, albo po prostu nie była jeszcze zbytnio wypraktykowana w szukaniu tropów. No cóż, znała już pozycję oraz sporo teorii więc kiedy będzie ćwiczyć sama, raczej nie sprawi jej to większego problemu. Taką przynajmniej miała nadzieję. Porozglądała się jeszcze chwilę w nadziei, że coś znajdzie ale zupełnie nic nie wskazywało na niedawną obecność jakiegoś zwierzęcia. Wszędzie tylko smoczy zapach i ślady.
Lekki smutek zakwitł w myśli samiczki ale zanim zaczęła się nad tym rozwodzić głos towarzysza przerwał ciszę. –Myślę, że dawno nic tędy nie przechodziło– Odpowiedziała spokojnie a w jej głosie niemożliwe było dosłyszenie jakiejkolwiek negatywnej emocji. Też ciekawiło ją co będzie dalej.
–Ah... nie wiem, czy to tyle w kwestii śledzenia?– Zapytała po czym usiadła tam gdzie stała, lekko bokiem do nauczyciela.

//Jeżeli nie masz nic przeciwko. A z tego mam już złożyć raport? (śpiecham się bo polowanie xD)

[Niebieski Kolec]

Czekałem nadal powoli myśląc, że młoda smoczyca po prostu sobie poszła jednak dźwięk kroków, a także jej zapach zaprzeczył moim przemyśleniom. Zamiotłem kilka razy ogonem po śniegu. Słowa Piaskowej wyrwały mnie z zamyślenia, a ja sam chwilę jeszcze czekałem w głowie układając kolejne zdania. ~ Na polowaniu też zawsze nie będziesz czegoś znajdowała... Co dalej?~ Spytałem z uśmiechem czekając na decyzję młodej...

[Oddech Pustyni]

Ponawiając pytanie zapewne chciał jej dać do zrozumienia, że tylko od niej zależy decyzja. No cóż, musiała nauczyć się w życiu stanowczości ale i umiejętności podejmowania wyborów. Głupio jej było pytać samca o kolejną naukę ale skoro nie pożegnał się z nią od razu, pewnie mógł, był gotowy, przekazać jej jeszcze trochę wiedzy którą posiadał. –Hmm... byłoby problemem gdybym zapytała jeszcze o naukę kamuflażu?–

[Niebieski Kolec]

Uśmiechnąłem się lekko słysząc pytanie Piaskowej, na które odpowiedziałem potwierdzającym skinieniem łba. Powoli zacząłem układać sobie w głowie pytania, które zadałem już chyba kilkadziesiąt razy. ~Nie, nie byłoby. Czym jest kamuflaż, jakie są jego typy i co podczas niego można wykorzystać?~ Spytałem z zachęcającym uśmiechem czekając na odpowiedź adeptki.

[Oddech Pustyni]

Zastanowiła się chwilę. Najpierw krótką a potem nieco dłuższą, przenosząc ślepia z jednej swojej łapy na drugą. Czy coś było na nich zapisane? Niestety nie, a nawet jeśli to Piaskowa i tak nie umiałaby tego odczytać. Nie znała odpowiedzi na zadane jej pytanie co z jednej strony nie peszyło jej, bo w końcu nie mogła wiedzieć wszystkiego ale z drugiej nie lubiła zaczynać od zupełnego zera. Do pomocy odleciała pamięcią do dawnych czasów z których to czerpała najwięcej praktycznej wiedzy, a przy okazji niedawno słyszała, że kamuflaż to po prostu odpowiednio dopasowany do otoczenia kolor łusek, a tyle mogło wystarczyć, żeby rozwinąć swoją wypowiedź. –Kamuflaż to specjalna zasłona która utrudnia zwies-zwierzynie lub przeciwnikowi wypatrzenie ukrywającego się smoka. A kamuflaż... może być naturalny i magiczny? W sensie na terenach pustynnych moja łuska byłaby idealnym kamuflażem ale na skalistych gołych terenach mogłabym skorzystać z maa-maddary, żeby stać się niewidoczną– Postanowiła zaimprowizować i w duchu miała nadzieję, że trafiła mniej więcej w typy które Zapomniany miał na myśli. –Kiedy mamy dobry kamuflaż, możemy łatwiej zakraść się do przeciwnika– Dodała na zakończenie.

[Niebieski Kolec]

Na pierwsze dwa pytania odpowiedź usłyszałem, ale co z trzecim? Cóż może nie wie i boi się zapytać o odpowiedź. ~ My łowcy mamy przysłowie, że błoto jest naszym najlepszym przyjacielem. Do niego wszystko się lepi, a do tego maskuje masz zapach. Tworzenie różnokolorowych błon na ciele też jest przydatne. Powiedz mi jak ukryłabyś smoka białego, zielonego, czerwonego i niebieskiego tylko za pomocą otoczenia, czyli bez błota i maddary?~ Wyjaśniłem, a po chwili przerwy spytałem po czym w bezruchu oczekiwałem odpowiedzi.

[Oddech Pustyni]

–Za po mocą otoczenia?– Powtórzyła od razu, jakby bezwiednie. Z każdym następnym pytaniem Zapomnianego miała wrażenie, że jej wiedza maleje. –Otoczenie nie zawsze ss-sprzyja ukrywającemu się smokowi. Wiadomo, że białemu lepiej schować się w śniegu, zielonemu w lasach, czerwonemu nawet przy gałęziach i ziemi, zaś niebieskiemu na th-tle wodnym albo na niebie. Ale zielony albo czerwony smok raczej nie ukryje się kiedy wszędzie wokół będzie biel, a niebieskiemu i białemu trudno będzie się zamaskować w lesie.– Odpowiedziała na podstawie skojarzeń ale szczerze zastanawiała się czy istniał jakiś inny sposób aby ukryć kogoś nawet kiedy terytorium nie było dostosowane do jego koloru łusek.

[Niebieski Kolec]

Z uśmiechem słuchałem odpowiedzi adeptki. Była ona dobra, ale połowa była... zbędna. Trudno, może po prostu źle zrozumiała pytanie... ~ Dobrze. Chodziło mi tylko o pierwszą połowę twoich słów. A więc czego najpierw się uczymy? Kamuflażu tradycyjnego czy magicznego?~ Spytałem z zapałem trzy księżycowego pisklęcia uczącego się biegać.

[Oddech Pustyni]

No cóż, kiedy samiczka już przekonała się do mówienia, lubiła robić tego dużo, więc możliwe, że czasami zdarzało jej się rozpędzić. Samica skinęła więc łbem kiedy dorosły dał jej do zrozumienia, że trochę przesadziła, a potem zaczęła rozmyślać nad jego pytaniem. Było proste ale młoda i przy takich lubiła się czasem zastanowić. –Niech będzie tradycyjny– Odpowiedziała. Była ciekawa jak to będzie wyglądać.

[Niebieski Kolec]

Gdy usłyszałem, który rodzaj Piaskowa wybrała na początek uśmiechnąłem się do siebie. Zawsze lubiłem kamuflaż tradycyjny. Było w nim więcej zabawy. ~ Widzisz gdzieś tu kałuże błota?~ Spytałem doskonale wiedząc gdzie taka się znajduje. W końcu sam ją stworzyłem. Gdy byłem przy niej ostrożnie wszedłem na łokieć głębokości i prawie bez żadnego dźwięku się w nim wytarzałem. Gdy skończyłem podszedłem do sterty liści i gałązek i też prawie bezszelestnie się nimi pokryłem. Załamuflowany w ten sposób stanąłem obok tych liści i z uśmiechem na pysku powiedziałem do adeptki. ~ Teraz ty.~

[Oddech Pustyni]

Miała już styczność z maddarą więc nie zdziwiła się szczególnie, kiedy znikąd obok smoków pojawiła się jakaś ciemna maź i kupka liści. Patrzyła jak samiec podchodzi do bajorka i tarza się w nim aby przylepić do swojego ciała odpowiednią ilość tej lepkiej brązowej cieczy. Potem podszedł do liści i skutecznie nałożył je na swego rodzaju naturalny klej. Piaskowa słysząc jego komendę, w ślad za nim wlazła do błota i wręcz wijąc się w nim jak wąż oblepia całe plecy. Trzymała skrzydła blisko ciała, żeby nic im się nie stało kiedy potem przewalała się z jednego boku na drugi. Jak tylko przestała się tarzać ale leżała wciąż na plecach, rozłożyła błoniaste ramiona i trzepnęła nimi raz o zgromadzoną pod nimi breję. Następnie samica wstała i postawiła dwa kroki w stronę listowia, żeby za chwilę energicznie w nie wskoczyć. Zieleń pokryła jej plecy, szyję i łapy które również miały styczność z błotem. Najwięcej jednak spoczywało na jej skrzydłach, osłaniając zmieszany z beżem brąz. Wstała i spojrzała na nauczyciela. –Liśćmi pokryłam także skrzydła, żeby w razie czego osłonić się i jeszcze bardziej utrudnić zwierzęciu wypatrzenie. W końcu skh-skrzydło ma gładką powierzchnię i bardziej niż smoczy łeb, kojarzy się z otoczeniem– Wytłumaczyła na wszelki wypadek. Ciekawiło ją czy dobrze postąpiła, więc po swojej wypowiedzi zamilkła i nasłuchiwała słów samca. Przez tą chwilę zorientowała się, że starszy przybrał kamuflaż praktycznie bez żadnego hałasu podczas kiedy ona, zrobiła to w zupełnie przeciwny sposób. No cóż...

[Niebieski Kolec]

Gdy do moich uszu dobiegły dźwięki taplania się w błocie mój uśmiech był większy niż kiedykolwiek. Coraz częściej się uśmiechałem w ostatnim czasie, ale to chyba dobrze. Jednak błota nigdy za wiele. Wyobraziłem sobie więc jak mnie i Piaskową oblewa strumień ciepłej wody, który zmył z nas cały brud. ~ Miałaś już styczność z maddarą? Jeśli tak to nauczę cię jeszcze kamuflażu magicznego.~ Powiedziałem z uśmiechem czekając na odpowiedź.

[Oddech Pustyni]

Zapomniany był widocznie w dobrym humorze co nawet Piaskowa, z ograniczoną zdolnością do rozpoznawaniem emocji, potrafiła zauważyć. Uśmiechnęłaby się również, ale, że nie potrafiła, szybko odtrąciła myśl która sugerowała jej żeby to zrobić. Nagle pojawiła się woda o przyjemnej temperaturze, która wyczyściła ją i starszego towarzysza. Czegoż tą maddarą nie dało się zrobić. –Tak, uczyłam się jej trochę. Uczę się jeszcze obrony magią ale podstawy już znam– Odpowiedziała bez chwili wahania. Nie mogła się już doczekać, żeby umieć to wszystko.

[Niebieski Kolec]

A więc od razu możemy przejść do rzeczy. Spojrzałem z uśmiechem na Piaskową. ~ Dobrze. Kamuflaż magiczny to głównie tworzenie na ciele różnych błon, które są koloru otoczenia. Jak wiesz taka błona musi być elastyczna i przepuszczać powietrze byś mogła oddychać. Powinna też przepuszczać zapach z zewnątrz być mogła wyczuć zwierzynę. Spróbuj sama, a jeżeli nie pójdzie ci to zbyt dobrze to zrobimy to wspólnie.~ Powiedziałem zachęcająco. Teraz ona ma inicjatywę.

[Oddech Pustyni]

/wah zapomniałam o nauce, wybacz xD


Piaskowa nie była pewna co miał na myśli jej nauczyciel ale zdecydowała, że nie zaszkodzi zaryzykować. Błony na ciele? Samiczka wyobraziła sobie coś w rodzaju płachty która powstała bezpośrednio na jej grzbiecie a potem rozlała się po bokach i przyssała do łusek. Obiekt był delikatny i rozciągliwy więc nie krępował ruchów ale też nie ochraniał samicy. Był przecież tylko po to, żeby nadać jej osobie inny kolorek. Płachta powstała również na ogonie, skrzydłach, szyi i kończynach samicy, przybierając barwę oraz zapach traw które były wokół. Gorzej było z samym łbem gdyż samica nie do końca wiedziała jak poradzić sobie z tym przepuszczaniem zapachu. A może samcowi chodziło o coś w rodzaju maski? Młoda dorzuciła do swojego wyobrażenia twór który pokrył jej pysk, a nawet rogi, ale miejsce wokół dziurek nosowych, oczu i uszu pozostawił nietknięte. Były to zaledwie niewidoczne prześwity które z daleka bardzo ciężko było wypatrzeć. Maska pokryła nawet zęby z zewnątrz, Piaskowa nie miała warg, więc nic ich nie zasłaniało. W ten sposób uczennica przybrała nowy zielonkawy kolor. Tchnęła maddarę w to wyobrażenie a potem spojrzała na Zapomnianego. Ciekawiło ją czy wszystko zrobiła poprawnie.