Diamentowe źródełko

[Pani Wojny]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

. No proszę. Jakie to przewidywalne. Kolejny smok nieprzyjemny na siłę. I bez sensu.
– Podejrzewam że tak. Zwykle to można mówić przy spotkaniach. Lub cześć. Lub dzień dobry. Język od tego nie usycha i nie odpada – wzruszyła ramionami, przyglądając się Dwuznacznej Aluzji z rozbawieniem – Ale bez wątpienia miło cię poznać. Wydajesz się być ciekawą smoczycą.
Kącik jej pyska zadrgał lekko.

[Dwuznaczna Aluzja]

Na słowa nieznajomej uśmiechnęła się krzywo.
– Każdy jest ciekawy na swój sposób... Grunt to potrafić to dostrzec – stwierdziła ochryple, kiwając długim ogonem na boki.
– O ile mnie węch nie myli, pochodzisz z Ognia. Jak brzmi Twoje tutejsze miano? – spytała. Wolała wiedzieć z kim rozmawia. Zawsze lubiła znać imiona swych przyszłych ofiar. Dlaczego powiedziała tutejsze? Nie trudno się domyślić. Tam, skąd pochodziła Ankaa, były inne tradycje... Inny tryb życia. Wszystko było inne. Cienista po prostu nie chciała się pozbywać niektórych nawyków, jakie tam nabyła.

[Pani Wojny]

Zastrzygła uszami.
– Nazywam się Runa Ognia – powiedziała z dziwnym wyrazem pyska – Spędziłam całe moje życie w Ogniu, więc nie dziwię się trafności twojego nosa – uśmiechnęła się krzywo do Dwuznacznej Aluzji – Ale zdradź, co wywabiło cię z waszych ziem na spacer aż po terenach Wspólnych? – uniosła brew w pytającym geście.

[Niebieski Kolec]

Powoli zbliżyłem się do terenów wspólnych, a dokładniej do jednego z zakątków Dzikiej Puszczy. Miałem się tu spotkać z Tehanu, której w zasadzie nie widziałem od tamtego dość smutnego dla nas dnia gdy odeszła. Jednak ja zbytnio się nie zamartwiałem i w ciszy przysiadłem przy jednym z drzew...

[Tejfe]

Hipnotyzująca szczęśliwa wzbiła się w powietrze i popędziła, ku Diamentowemu Źródełku. Była szczęśliwa. Łapała życie garściami i korzystała z niego. Smutek po odejściu ze stada nieco zanikł, choć gdyby sobie o nim przypomniała, uaktywniłby się. Wciąż nie rozmawiałam z Ulotną. I z rodzicami.– pomyślała, przygnębiając się na chwilę, ale tylko na chwilę. Postanowiła, że po spotkaniu z bratem, postara się to naprawić... Teraz jednak czekała ją wizyta z Zapomnianym. Uznała, że się nie gniewa. Tak przynajmniej powiedział podczas jej odejścia. Na dobre i na złe, Tehanu...– Niemalże słyszała jego oddech, a może faktycznie go słyszała? Spojrzała w dół. Jej ślepiom ukazała się sylwetka jej brata, o nietypowym umaszczeniu. Zaczęła pikować. Wylądowała tuż przed nim. –Witaj bracie.– powiedziała, patrząc na jego zachmurzone, ślepia. Nie widział jej. To się jednak może zmienić. Zdjęła łapą , z grzbietu, niedużą czerwonawą gałązkę i podała ją bratu, podsuwając mu pod dłoń. –To koral. Dla Ciebie.– powiedziała cicho, po czym zajęła się myciem rany. Niedużej, ale nieprzyjemnej.

[Niebieski Kolec]

Uśmiechnąłem się w stronę gdzie mniej więcej była Tehanu, do której nie miałem najmniejszego żalu w związku z jej odejściem. Ciekawiło mnie tylko jak ułożyła sobie życie. ~ Cześć siostrzyczko. Co u ciebie?~ Spytałem z uśmiechem jednak to co stało się potem mnie wyruszyło. To szósta kreska na ścianie w mojej grocie. Ostatni element potrzebny do tego bym mógł otworzyć ślepia. Myśląc o tym ze ślepi poleciało mi kilka łez, a ja sam mocno przytuliłem siostrę. ~ To ostatni Tehanu! Dziękuję!~ Powiedziałem nie wiedząc czy mam się śmiać czy płakać, więc robiłem to i to. Miałem ochotę skakać, świętować, bawić się...

[Tejfe]

Na sercu zrobiło jej się jakoś cieplej niż zwykle... Z wdzięcznością wtuliła łeb w szyję samca i zamruczała ze szczęścia. –Proszę. Trochę się nad nim namęczyłam, ale wreszcie go znalazłam. Mam nadzieję, że dzięki niemu znów będziesz mógł widzieć.– powiedziała, odsuwając się nieco od szarego samca. Na jego pytanie, poruszyła nozdrzami. –U mnie, pytasz?– To było oczywiście pytanie retoryczne. –No wiesz... Od czego tu zacząć... Założyłam rodzinę w Ogniu. Mam tam partnera i córkę. Niedługo doczekam się ceremonii... – Nie wiedziała jak brat zareaguje na wieść o powiększeniu się rodziny. Czy będzie zły, szczęśliwy, a może zszokowany? –Opowiadać dalej?

[Niebieski Kolec]

Uśmiechnąłem się szeroko przecierając pysk i z cichym pomrukiem słuchałem słów siostry. Widać dobrze jej się wiedzie. ~ A kim jest ten szczęściaż? Muszę mu urwać głowę.~ Powiedziałem żartem kiwając głową na znak by siostra kontynuowała. Też powoli zaczynałem myśleć o tym by znaleźć sobie partnerkę. Nawet miałem już kandydatkę...

[Tejfe]

Nie gniewał się. Widać było, że jest zadowolony. Samica westchnęła z ulgą. –Urwać głowę? Czy to żart?– Cóż, niewiele osób o tym wiedziało, ale Hipnotyzująca ma dosyć specyficzne poczucie humoru i żarty dobre dla innych, jej nie śmieszą. Natomiast są inne, które mogą ją zadowolić. Haczyk w tym, że to ona zwykle sama je wymyśla... –Pożeracz Księżyca.– powiedział wolno i wyraźnie. W każdej sylabie, w każdej literze, kryla się taka czułość, jakiej nikt jeszcze nie słyszał. –A moja córka to Lewitacja. Niedawno się wykluła.– powiedziała, z równym uczuciem co poprzednie słowa. A skoro miała córkę, miała jajka, to chyba reszty Zapomniany domyśli się sam.

[Niebieski Kolec]

Uśmiechnąłem się do siostry w ironiczny sposób i twierdząco pokiwałem łbem na pierwsze pytanie. Jednak imię jej partnera przywołało u mnie falę wspomnień. W głowie brzmiało mi tylko jedno imię: "Zmiana...". Po chwili jednak otrząsnąłem się z tego dziwnego zamyślenia. ~ Pewnie jest piękna... Po matce. Twojego partnera poznałem... Na wojnie z ogniem.~ Powiedziałem z uśmiechem nie wspominając kto wygrał tą walkę.

[Tejfe]

Zachichotała cichutko, słysząc słowa Zapomnianego. –No wiesz. Nielogiczne by było, żeby była nieładna. Skoro ja jestem taka śliczna.– powiedziała arogancko. Po części był to żart, ale można uznać, że niekoniecznie. Hipnotyzująca naprawdę uważała się za chodzący ideał. Względem wyglądu, oczywiście. –Na wojnie z Ogniem? Walczyłeś z nim?– spytała zaciekawiona. Tylu rzeczy nie wiedziała o swoim partnerze, nawet nie znała go do końca. Ale była to miłość od pierwszego wejrzenia, i ona o tym wiedziała. –A jak tam u Ciebie? Bardzo Ci doskwiera ślepota?– zagadnęła nietaktownie.

[Niebieski Kolec]

Uśmiechnąłem się do siostry. Cóż może miała trochę racji. Ja raczej urodą nie grzeszę. ~ Ja o dzieci martwić się nie muszę. Tak walczyłem z nim i nie wspominam tego miło. Może spotkalibyśmy się kiedyś całą rodziną?~ Powiedziałem i nagle usłyszałem pytanie Tehanu. Przynajmniej nie bała się pytać. ~ Tak jak zawsze tylko słońce mnie nie razi. Ślepota mi nigdy nie doskwierała. To tylko stan przejściowy.~

[Tejfe]

–Urodą nie grzeszysz? Jesteś jedyny w swoim rodzaju! Kto ma tyle kolorów co ty?– pytała, szturchając go lekko w bok. –Cóż... Co do spotkania to i owszem, ale... Nie rozmawiałam jeszcze z rodzicami.– powiedziała, mrużąc jasne ślepia. –Jednak zrobię to w najbliższej przyszłości!– dodała pośpiesznie. Następnie skupiła się na jego krótkiej przemowie dotyczącej jego ślepoty. –Cieszę się, że znosisz to z taką godnością. Mam nadzieję jednak, że mój koral umożliwi Ci odzyskanie wzroku i znów będziesz musiał znosić rażące promienie Złotej Twarzy, a także inne nieprzyjemne widoki.– zażartowała, po czym wskoczyła na brata, przewracając go na lewy bok i łaskocząc go szaleńczo. –I jak sobie teraz poradzisz, kaleko?!– zawołała buńczucznie. Miała nadzieję, że zrozumie, że to zwykłe wygłupy.

[Niebieski Kolec]

Uśmiechnąłem się lekko gdy siostra wspomniała o moim "pięknie". Omal nie wybuchnąłem śmiechem, ale kolejną sprawa była trochę mniej wesoła. ~ Wiesz chyba i tobie i rodzicom brakuje rozmowy. A co do wzroku nie mogę się doczekać, aż słońce zacznie mnie razić.~ Powiedziałem z uśmiechem gdy nagle poczułem, że moje położenie nagle się zmienia. Na pytanie siostry odpowiedziałem szyderczym uśmiechem i wyobraziłem sobie jak na łeb siostry spada kula błota. Miała ją ubrudzić, a jej rozmiar szacowałbym na pół smoczego łba. Tchnąłem maddarę w "atak" i czekałem na efekty.

[Tejfe]

Może i Zapomniany nie był wybitnym czarodziejem, tak samo jak jego młodsza siostra, ale coś tam jeszcze potrafił. Potrafił np. wyczarować kulę błota, która akurat teraz spadła na łeb Tehanu. –Błle!– wykrzyknęła Tehanu, czując na twarzy obrzydliwą, brązową maź. Muszę głupio wyglądać.– pomyślała, lecz nie przejęła się tym bardzo. Zamiast tego zdjęła łapą nadmiar błota z pyska i ubrudziła nim nos brata. A następnie zwiększyła jeszcze bardziej moc swojego łaskotania. Bezlitośnie dręczyła brata. A niech ma za swoje. Choć w sumie to ja zaczęłam.

[Niebieski Kolec]

Po reakcji siostry domyśliłem się, że mój wymyślny plan się powiódł. Zacząłem się śmiać domyślając się jak siostra teraz wygląda. Jednak zaraz siostra przypuściła kolejny atak na mnie. Teraz już nie miałem pomysłu na obronę więc szamotając się próbowałem wydostać się z łaskotek siostry. ~ Nie! Przestań!~ Krzyczałem w przerwach od wymuszonego śmiechu. Oj! Tylko będę widział. Moja zemsta będzie słodka!

[Tejfe]

Nie mogła się powstrzymać i razem z bratem zaczęła się śmiać. Widok jego cierpienia z powodu bezlitosnych łaskotek, rozśmieszył ją do łez. Na jego protestujące okrzyki, uśmiechnęła się tylko zadziornie. Szkoda, że brat nie mógł tego zobaczyć i kontynuowała tortury. Jednak po paru, długich chwilach doszła do wniosku, że już mu starczy. –Jesteś wolny.– Oznajmiła, wstając z brata i strzepując z pyska resztki błota. –Teraz jesteśmy kwita.

[Niebieski Kolec]

Oj nie wiem czy jesteśmy kwita... Ale to może odłoże na później. Teraz muszę zająć się ważniejszą sprawą. ~ Wiesz musimy pogadać... Wiesz czym było stado Wody?~ Spytałem pazurami grzebiąc w ziemi. To był chyba ryzykowny temat. Z uwagi na powagę tematu sam przybrałem kamienną twarz i zacząłem chodzić w kółko.

[Tejfe]

Samica prawie wybuchła śmiechem, ale widząc minę brata, spoważniała. –Oczywiście, że wiem. Ojciec tam był.– pochwaliła się bratu swoją wiedzą, choć w sumie niezbyt wiedziała, czemu brat porusza ten temat. Niemniej była bardzo ciekawa.

//Nie miałam weny i zrobiłam takiego króciutkiego pościka, wybacz.

[Niebieski Kolec]

Słysząc śmiech siostry uśmiechnąłem się lekko jednak musiałem podzielić się z nią swoją decyzją. ~ Wiesz niedługo nie tylko ojciec będzie członkiem naszej rodziny należącym do Wody. Chyba wiesz co mam na myśli...~ Powiedziałem z uśmiechem. Nie wiem jak Tehanu odbierze moją decyzję. Ale i tak by się przecież o tym dowiedziała.

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara wymknęła się z groty dosyć wcześnie. Czując, że powinna zabrać się za jakąś naukę, udało się jej znaleźć smoka, który takową by jej zaoferował. Zwał się Tygrysi Kolec i pochodził ze stada Wody.
Samiczka przysiadła przy brzegu, wpatrując się w wodę z wielkim zaciekawieniem. Czy pływanie było trudne? Zaraz się okaże..
Przekrzywiła łepek w bok, zauważając swoje odbicie w tafli wody. Uśmiechnęła się lekko i trąciła je łapą, a cały obraz się rozmazał, tworząc skomplikowane kształty. Samiczka obróciła się, szukając wzrokiem smoka. Niestety jeszcze go nie było.. miała więc czas.
Woda nie była zimna. Jej temperatura była w sam raz..
Chyba już nie mogła się doczekać, kiedy wskoczy do wody.
Słońce dosyć szybko nagrzewało jej ciemne łuski. Małej w każdej chwili mogłoby być za gorąco. A do cienia nie chciało jej się iść, skoro zaraz musiała by z niego wychodzić i wskakiwać do wody.
Cóż.. potrenuje wytrzymałość!