Stara brzoza

[Cichy Potok]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pokiwał ze zrozumieniem głową. Elendrajis tak szybko dorastał...Posłał mu smutny uśmiech i skinął głową. Dobrze że syn nie lubował się w cierpieniu nawet kogoś, kogo zamierzał zjeść. – Aby więc zwierzęta jak najmniej cierpiały, musisz być szybki...niczym wiatr. – powiedział z namysłem. Potem ślepia Leśnego błysnęły dziwnie, jakby w gniewie. – Jaka wyverna?! – ba! Leśny uniósł głos! Chyba niebezpieczeństwo, w jakim był niegdyś Elen wstrząsnęło samcem. W końcu dopiero co się dowiedział o takiej sytuacji, kiedy malec mówi o tym tak...spokojnie. Jak? Nie wiedział. Zaraz potem odetchnął i kaszlnął lekko. Skinął potem głową. – Tak, aczkolwiek walka...cóż, powiedzmy że zadawanie bólu komukolwiek nie jest w mojej intencji. Ale jeśli będzie trzeba, stanę nie z jednym do walki po to, aby uchronić bliskich, taka jest rola obrońcy stada, jakim jest Czarodziej. – powiedział znów tym swoim naturalnie cichym i spokojnym głosem. Potem miedziany przymknął ślepia, jakby zastanawiając się nad odpowiedzią na pytanie syna. – Walka ma ścisłe zasady. Smok wyzywając innego smoka ustala wraz z nim warunki. Gdy oba smoki zgodzą się na nie pierwszy ruch zazwyczaj przysługuje wyzwanemu i to on atakuje, ten co wyzwał się zaś broni. Po przelaniu krwi, bądź nie następuje zamiana i ten smok, który się bronił, atakuje. A ten, który atakował, broni się. Walki nie zawsze jednak muszą być krwawe. Mogą być na dotknięcia, unieruchomienia... – wzruszył barkami. Istniały różne sposoby, aby nie sprawiać sobie wzajemnie ran, które były teraz niepotrzebne. Na wzmiankę o wyvernie Leśny znów się skrzywil, a mimo to skinął głową. – Tak, to dość podobne do nas stworzenia, albo raczej do smoków wywernowych. Jednak one są groźniejsze...ich ugryzienia są jadowite, a ich ataki silne i nieprzewidywalne. – powiedział powoli, lekko grobowym głosem. Wciąż miał przed oczami truchło syna...nie, przecież jest tu..żyje.

[Lenifiell]

Maluch słuchał ojca jak ten tłumaczył mu zasady walki. Gdy zobaczył minę ojca trochę posmutniał, dopiero teraz zorientował się o czym powiedział i przypomniał Sobie wszystko kolejny raz, krzyk siostry, to jak wyverna uderzyła w jego brata, jak jego ścigała. Po policzkach zaczęły mu spływać łzy – Przepraszam tato. Kolejny raz sobie wszystko przypomniałem – powiedział ze smutkiem. Przytulił się do ojca, łzy ciekły mu po policzkach. obrócił się do niego plecami i wskazał łapka na nie – Widzisz te trzy ciągnące się odbarwienia? – powiedział ze smutkiem w głosie, ojcu ukazały się czy ciągnące się na dwie długości pazura jaśniejsze odbarwienia. – W tamtym miejscu drasnęła mnie wyverna kiedy chciała mnie złapać. – maluch zastanawiał się nad tym czy chce ojcu opowiedzieć wszystko, nie chciał sam opowiadać liczył że ojciec go do tego zachęci, może jak opowie o tym komuś w środku przestanie go to tak rozdzierać. – Tato czyli smok nie może zabić smoka tak? A może są jakieś wyjątki kiedy to ta zasada nie obowiązuje – maluch chciał wiedzieć kiedy będzie mu groziło niebezpieczeństwo.

[Cichy Potok]

Otulił syna skrzydłami i lekko gładził go po plecach, czekając aż ten się uspokoi. Nie były potrzebne słowa. – No już...teraz jesteś już bezpieczny. – powiedział cicho, wręcz szeptem. Potem Leśny przyjrzał się uważnie bliznom, a z jego nozdrzy dobył się dym. Chyba po raz pierwszy od momentu nauki ataku fizycznego. Gdyby dorwał tę wyvernę...ale niestety, wątpił, że spotka kiedykolwiek tego osobnika. Skinął krótko głową w odpowiedzi, że widzi te blizny, które towarzyszyć będą już Elendrajisowi już do końca życia. Zaraz potem padło kolejne pytanie i Leśny chwilę się zastanowił. – Smocze Prawa mówią jasno, że póki smok nie ukończy 8 księżyca, a zostanie zabite przez innego smoka, ten smok zostaje automatycznie skazany na śmierć. Po ukończenia tego księżyca w Smoczych Prawach nie ma zasady zabraniającej zabijania innego smoka. Mimo wszystko jest to przyjęte po prostu jako czyn niedopuszczalny, jednak możliwy. Niektóre smoki wykorzystują to, że nie ma prawa na zabijanie, a inne...szanują życie innego smoka. – powiedział z lekkim roztargnieniem. W zasadzie to w każdym momencie mogli sobie podrzynać gardła, jeśli zdarzyłby się taki kaprys, ale wtedy Wolne Stada niczym nie różniłyby się od Równinnych.

[Lenifiell]

Pisklak w kojącym uścisku ojca poczuł się bezpiecznie i zaczął dochodzić do siebie, był bardzo smutny. W głowie dźwięczał krzyk jego siostry, ale maluch już o tym nie myślał. – A czy jest duzo smoków które zabiły jakiegoś innego? Tato a czy ktoś w naszym stadzie kogoś zabił?– maluch liczył na przecząca odpowiedź, ale chciał znać prawdę, liczył na to ze nigdy nie będzie musiał zabić innego smoka. – A co jeśli jakiś smok będzie nas próbował zabić? Czy wtedy wolno nam się bronić do śmierci przeciwnika? – maluch chciał poznać odpowiedź która go nurtowała już dłuższa chwile. Wiedział ze odpowiedzi na te pytania na pewno nie będą proste, ani nie usatysfakcjonują malucha. Lecz która odpowiedź miała by go satysfakcjonować, to że wolno mu zabijać w obronie koniecznej, czy może to że nie wolno, żadna z tych odpowiedzi by go nie ucieszyła, a trzeciego wyjścia nie było.

[Cichy Potok]

Leśny spojrzał teraz na syna z konsternacją. Jak na takie pisklę Elendrajis interesował się dość dorosłymi tematami. Ale to dobrze. Będzie wiedział co mu wolno, a czego nie. Jednak i Leśny nie był wszechwiedzący i wzruszył barkami w odpowiedzi na pierwsze pytanie. – Nie słyszałem o tym, ale to nie jest wykluczone, że kiedyś ktoś przez przypadek zadał poważną ranę smokowi, w wyniku której stracił życie. Czasami Uzdrowiciel traci pacjenta...to naturalne. Smok walczący wie, że pomimo ustalonych reguł coś może pójść nie tak i po prostu ktoś straci coś...czy to kończynę, być może zdrowie...a nawet życie. – oznajmił spokojnie. – Ale nie, nie słyszałem jeszcze o przypadku zabójstwa z premedytacją...jednak jeśli takie zdarzenie miało miejsce twoim prawem jest się bronić, nawet...jeśli ta obrona przyjmuje zabicie przeciwnika. – powiedział z namysłem. Tak on by postąpił. Albo unieruchomił smoka, ale wtedy istniało zagrożenie, że się oswobodzi i ucieknie, albo co gorsze znów będzie chciał kogoś zabić.

[Lenifiell]

Maluch zastanawiał się o co jeszcze mógł by zapytać, ale nie miał już żadnego pomysłu. Liczył na to że może ojciec chciałby pisklakowi coś opowiedzieć o świecie. – Tato mówiłem ci że chciałbym zostać Łowca prawda? Ale jako Łowca chciał bym polować przy użyciu magii. Chciał bym umieć czarować tak jak wy – wyszczerzył ząbki.

[Cichy Potok]

Leśny chwilę zastanawiał się nad tym, co powiedział Elen. Skinął głową, by po chwili posłać lekki uśmiech synowi. -Tak, mówiłeś i przyda się Głosowi zapewne pomoc w zapełnieniu składzika stada. – odpowiedział cicho, ale z rozbawieniem. Po chwili jednak z gardzieli samca wydobyło się lekkie sapnięcie, a w jego oczach zrozumienie. Skinął ponownie głową. – To wybrałeś sobie bardzo trudną drogę. Kamuflaż przy użyciu magii jest naturalny, nawet łowcy się nim posługują. Przy skradaniu mógłbyś użyć poduszek z maddary wyciszających twoje kroki...jednak nie wiem, czy i tak głównym czynnikiem nie pozostanie tutaj twoja zręczność w unikaniu przeszkód i sprawnym podejściu do zwierzyny. A śledzenie? Sondy są wyczerpujące, nawet ja nie posługuję się nimi, jeśli czas nie nagli. Czy na pewno chcesz podążyć tak trudną drogą? – zapytał syna. W jego głosie nie było potępienia, czy nagany. Był tylko zainteresowany tym, czy Elendrajis jest świadomy trudów, jakie go napotkają, jeśli zechce być łowcą bazującym na maddarze.

[Lenifiell]

– Tak tato rozumiem trudności, zręczność także chciałbym trenować, wiem że i ona jest bardzo przydatna i że będzie mi potrzebna, ale z magii chciałbym korzystać tylko w trakcie tworzenia kamuflażu i w momencie kiedy będę starał się upolować zwierze. Wiem tato że nie będzie to łatwa droga, ale chciałbym tak jak wasza trójka czyli moi rodzice bazować na magii. Maluch był pewny Swoich zamiarów wiedział że nie będzie to łatwe, ale taka chciał obrać drogę. Liczył na to że ojciec będzie starał się go szkolić razem z tym Głosem o którym tylko słyszał już kilka razy.

[Cichy Potok]

Leśny pokiwał lekko głową, po czym przechylił łeb na bok, jakby w zamyśleniu. Czy to się uda? Powinno. Jeśli tylko Elendrajis przyłoży się odpowiednio do nauk. Na pytanie syna skinął krótko głową na potwierdzenie. – Oczywiście, że będę cię uczył. – powiedział z rozbawieniem, po czym zmrużył ślepia. – Dobrze, wymień mi proszę rasy smoków, jakie możesz spotkać na tych ziemiach i opisz je krotko. – polecił synowi, bo w końcu trzeba skubnąć jeszcze trochę tej wiedzy.

[Lenifiell]

Maluch przez chwilę zastanawiał się nad odpowiedzią i nad zebraniem w jedna wypowiedź wszystkich jego myśli. – A więc tak są smoki zwyczajne czyli takie jak ty tato, następne to smoki powietrzne które są drobniejsze od reszty i lubią latać, są smoki wodne które czują się dobrze w wodzie, są smoki drzewne które kochają wszystko co zielone, kolejne to górskie urodzeni wspinacze. Mamy też smoki bagienne które nie wiem czym się różnią od reszty, smoki północne pierzaste, smoki jaskiniowe kochające życie w jaskiniach, pustynne to nie muszę tłumaczyć – uśmiechnął się maluch. Amandracull jest smokiem bezskrzydłym, kolejne to wywernowe – skrzywił się z niesmakiem.

[Cichy Potok]

Skinął krótko głową. – Dobrze, a ty jakim smokiem jesteś? Wiesz? – zapytał z lekkim przechyleniem głowy. – No i opisz mi wygląd takiego smoka zwyczajnego i górskiego. Czym się różnią od pozostałych ras? – zapytał znów. Gdy syn odpowie, nieco rozwinie opowieść o innych rasach.

[Lenifiell]

Maluch spojrzał na ojca potem na Siebie – Na pewno jestem w połowie smokiem zwyczajnym jak ty tato, w drugiej połowie myślę ze jestem powietrznym bo jestem drobniejszy niż inne smoki. Smoki zwyczajne najczęściej są brązowe bezowe bądź zielone, zieją ogniem i są przodkami innych smoków, nie wyróżniają się niczym. Smoki górskiego maja twarde łuski, mogą mieć kilka kolorów, mają wiele wyrostków na skrzydłach mają dwa palce które pomagają im przy wspinaczce. – Powiedział maluch i się uśmiechnął do ojca.

[Cichy Potok]

Leśny skinął krótko głową. – Zgadza się, a wiec jesteś smokiem skrajnym, bo łączysz cechy dwóch ras. – tutaj Leśnego chyba olśniło. W końcu on sam też był zwyczajny....a Bezkresna...Bezkresna była w połowie powietrzną! Elendrajis wyglądał bardzo podobnie do Kwiecistej i ten znajomy zapach, gdy po raz pierwszy się spotkali...Czy to możliwe? Ale jak wytłumaczyć więc wspomnienia malucha? Samiec zmarszczył pysk w konsternacji, jednak stwierdził, że porozmawia z tym później ze swoimi partnerkami. Zaraz potem skinął znów głową mając nadzieję, że wszystkie te mimiki Elendrajis odbierze po prostu jako zamyślenie. – Hmm...górskie nie są tylko porośnięte kolcami na skrzydłach, ale i na całym ciele. I z reguły przyjmują szarawe odcienie, aby jak najbardziej upodobnić się do skał. ale to tylko odgórne wyobrażenie, napotkane przez Ciebie smoki mogą się znacznie różnić barwą łusek od opisanych przez innego smoka. – naprostował, po czym skinął krótko głową. – Dobrze, to by było już wszystko. – oznajmił z lekkim uśmiechem.

//Wiedza II

[Lenifiell]

Pisklak przytulił tatusia, będąc mu bardzo wdzięczny za pomoc, a także za nauczenie tylu ważnych rzeczy. Pisklak wiedział że był wychowywany na początku przez inne smoki, ale smoczyca która go znalazła była jego prawdziwą matką, tak czół, ale czemu ta cała historia tak się potoczyła nie miał najmniejszego pojęcia. – Dziękuję tatusiu, kocham cię – przytulił się do niego, wiedział ze będzie mógł na niego liczyć jeśli coś się stanie.

[Cichy Potok]

Pogłaskał znów pogłaskał syna i spojrzał w kierunku terenów Wody. – Chodź. Wracajmy do domu. – dom...tak...pięknie to brzmiało, gdy wiedział, że to jego prawdziwy dom. Nie ten, gdzie wszyscy bacznie się obserwują...szeptają sobie za plecami. Nie, to była Woda, ich prawdziwy dom.

[Lenifiell]

Jakiś czas później pisklak siedział pod brzozą i rozmyślał nad ostatnimi wydarzeniami, wspominał też spotkanie z ojcem tutaj. Było mu przyjemnie, wreszcie mógł się chociaż troszkę wyciszyć. Oparł główkę o brzozę i zamknął oczy. Ciekaw był co go spotka w przyszłości.

[Zabójczy Umysł]

No zjawilam sie i ja. Czy przypadkowo, czy moze i nie to juz nie mnie oceniac. Chociaz jakby patrzec na caloksztalt moich dokonan to jakos tak wyszlo, ze moja obecnosc w roznych miejscach zawsze byla dyktowana jakims naukom. I chyba i w tym przypadk bedzie podobnie. Zauwazywszy pisklaka podeszlam do niego
– Dobry, jak mniemam to Ty mnie wyzwales wiec przejdziemy do sedna sprawy. Czy byles kiedykolwiek swiadkiem uzycia maddary w twojej obecnosci? Czy ktos Ci tlumaczyl czym jest i jak nalezy sie z nia obchodzic?
Jesli pisklak by uwazny zauwazylby niezbyt wyrazne skinienie glowa z mojej strony. No co¿ Kultura musi byc.

[Lenifiell]

Maluch przywitał się ze smoczycą – Jestem Elendrajis a ty? -zapytał z zaciekawieniem, widział już tą smoczycę kilka razy na spotkaniach, ale nigdy z nią nie rozmawiał. Zastanowił się nad odpowiedzią, uważał że był świadkiem. – Kiedy mama mnie trenowała skakać wyczarowywała nam przeszkody, więc chyba to jest to. Nie rozumiem czym jest ta Maddara, ale chyba to jest magia, prawda? – powiedział pisklak i czekał czy na to co opowie mu na temat maddary jego nowa nauczycielka której imienia nie znał.

[Zabójczy Umysł]

Mnie Elendrajis nie zna? No mnie? Wogóle jak można mnie nie znać przecież mnie powinni znać wszyscy. A już na pewno WSZYSCY w Życiu! Eh. Najwidoczniej nie wszystko jest takie jakie by się chciało aby było. – Zabójczy Umysł – krótko i konkretnie. Bez rang, bez powiązań rodzinnych – takie właśnie było moje przedstawienie sie. – Co zaś do maddary to ... jest to wewnętrzna siła dzięki której można tworzyć iluzje. Ale w zależności od tego jak to sobie ty wyobrazisz, twoje iluzje mogą mieć najrozmaitsze właściwości, a dzięki temu posłużą i do bronienia się, jak i do atakowania innych. Gdy chcesz coś wyczarować musisz dokładnie zawrzeć w swoim wyobrażeniu jak najwięcej detali, nawet takich, które wydają ci się na początku mało ważne. Kształt, długość, szerokość, wysokość, kolor, faktura, temperatura ... – ah. Długo by wymieniać ale czas nagli. Konkrety, mili państwo, konkrety. – Spróbuj wyobrazić sobie teraz kulę ognia. Niemniej jednak oprócz samej wizualizacji musisz także określić miejsce pojawienia się – czy ma to być blisko czy daleko ode mnie tj. ile ogonów, szponów, łusek – a także wybrać jakiś punkt na mym ciele aby twoja kula w nie uderzyła ...
Ostatnie zdanie to takie masło maślane ale cóż.

[Lenifiell]

– Miło mi poznać Twoje imię – uśmiechnął się maluch. Pisklak ją już widział,a le imię tez było miło poznać. Przysłuchiwał się opisowi Maddary, czym jest i jak ją stworzyć i już wtedy wiedział że polubi używanie jej. Starał się zapamiętywać wszystko, detale są najważniejsze przy tworzeniu iluzji, dobrze rozumiem. Huh nie było to zbyt proste by już teraz mógł stworzyć poprawną iluzję. pisklak wyobraził sobie kulę na trzy szpony, w której krążył ciekły ogień, była bardzo gorąca, przypominała w większym stopniu słońce bo także świeciła. Miała być ona na wysokości jego głowy, czyli tułowia smoczycy, przybierała barwy od żółtej po czerwona przez pomarańczową. Wyobraził ją Sobie, ale czy się pojawi, czy pisklak wie jak przelać w nią Maddare? Tego i innych rzeczy dowiem się już za chwilę.


//: przerwa na reklamę xD

[Zabójczy Umysł]

//Staraj się, proszę, dokładnie określaćrozmiary tworu. 3 szpony nic mi jednak nie mówią.
Czy chodzi tu o szerokość, wysokości, długości? No i ogień ma takie fajne płomyczki. Efekty specjalne też powinny być zawarte w wyobrażeniu – trzaski, syki etc xDDD

Nooooo ... to teraz sprawdzimy czy Elendrajis poprawnie wykonał swoje zadanie. – No to teraz dodaj do tego swojego wyobrażenia maddary. A dokładnie, musisz zaczerpnąć odpowiednią ilość maddary, którą następnie przelewasz w swój obraz. Gdzie ją znajdziesz? Po prostu w sobie. Musisz sięgnąć w głąb siebie a jak poczujesz/zobaczysz coś dziwnego – coś świecącego, coś ciepłego, niektórzy widzą też jakieś kształty – będzie oznaczało to, że właśnie znalazłeś swoją wewnętrzną moc. – hm. Czy coś jeszcze pasowało by dodać? Raczej nie. – W międzyczasie, zanim dodasz maddary, nakaż swojemu tworowi w coś – czyli konkretnie mnie – uderzyć. Zobaczysz co się stanie. A to czy ona będzie startować z miejsca czy wyobrazisz ją sobie w locie już będzie zależeć od Ciebie. – dodałam z lekkim wzruszeniem barków. Na koniec cofnęłam się o kilka kroków do tyłu.