Diamentowe źródełko

[Jeździec Apokalipsy]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Kiara wymknęła się z groty dosyć wcześnie. Czując, że powinna zabrać się za jakąś naukę, udało się jej znaleźć smoka, który takową by jej zaoferował. Zwał się Tygrysi Kolec i pochodził ze stada Wody.
Samiczka przysiadła przy brzegu, wpatrując się w wodę z wielkim zaciekawieniem. Czy pływanie było trudne? Zaraz się okaże..
Przekrzywiła łepek w bok, zauważając swoje odbicie w tafli wody. Uśmiechnęła się lekko i trąciła je łapą, a cały obraz się rozmazał, tworząc skomplikowane kształty. Samiczka obróciła się, szukając wzrokiem smoka. Niestety jeszcze go nie było.. miała więc czas.
Woda nie była zimna. Jej temperatura była w sam raz..
Chyba już nie mogła się doczekać, kiedy wskoczy do wody.
Słońce dosyć szybko nagrzewało jej ciemne łuski. Małej w każdej chwili mogłoby być za gorąco. A do cienia nie chciało jej się iść, skoro zaraz musiała by z niego wychodzić i wskakiwać do wody.
Cóż.. potrenuje wytrzymałość!

[Słodki Kolec]

Zobaczyłem siedząca nad wodą zaliczkę. Rozglądała sie wokoło chyba mnie szukała. Nagle przestała i patrzyła sie w wode. Ja cichutko zakradłem się od tyłu. Tak cicho, że mnie nie usłyszała. Gdy patrzyła ona w wode to stanąłem nad nią tak aby zobaczyła moje odbicie i powiedziałem głośno "BUU" i czekałem na jej reakcje.

[Jeździec Apokalipsy]

Mała podskoczyła aż z przerażenia, omal nie wpadając do wody, gdyby nie zaparła się łapami. Obróciła się i spojrzała na niego z oburzeniem, jednak w jej oczach widać było radosną nutę.
– To Ty jesteś Tygrys? – Rzuciła, bacznie go obserwując. Tak, chyba jej nauczyciel był taki młody i miał takie śmieszne ubarwienie..
Ale dosyć o tym. Chciała nauczyć się pływać!

[Słodki Kolec]

Popatrzyłem na nią spod maski. Wyglądało na to że się nie gniewa.
–Tak jam jest Tygrysi Kolec a Kiara? Tak? Nyu? – zapytałem wąchając ja – I mieszkasz w leśnym Azylu? Mam racje? Nyu?
Narzekając na odpowiedz wskoczyłem do wody. Była ona miła, chłodna i orzeźwiająca. Popatrzyłem na pisklaka z zabawnymi iskrami w oczach. Machnąłem ogonem tak, że fala wody poleciała prosto na samiczkę.
–Nie stój tak tylko wchodź siostrzyczko do wody. Nyu! – posłałem jej miły uśmiech

[Jeździec Apokalipsy]

Samiczka uśmiechnęła się delikatnie i pokiwała łepkiem na boki, na znak, że to jej imię. Kiedy ją powąchał zmrużyła ślepia. A po co kogoś się wącha?
– Mieszkam.. mieszkam.. tam gdzie Słowo! – Stwierdziła, licząc iż udaje się jej odpowiednio odpowiedzieć na pytanie.
Widząc jak wskakuje do wody, też zamierzała to zrobić chociaż troszkę się tego obawiała. Nie zauważyła nawet, że została ochlapana!
Naburmuszona spojrzała na niego spode łba, otrzepując się.
Ale czekaj. Czyżby nazwał ją siostrzyczką? Zaskoczona spojrzała na niego znacząco, ale nie odzywała się. Weszła do wody niepewnie, oswajając się z chłodną cieczą. Było to dziwne uczucie.. ale nie było nie przyjemne!
Podeszła do samczyka szorując łapami o piasek znajdujący się pod wodą. Przez chwilę miała ochotę go ochlapać, jednak zrezygnowała z tego pomysłu. W końcu był jej nauczycielem!

[Słodki Kolec]

Z nazwanie jej siostrzyczką popatrzyła na mnie ze zdziwieniem, a się zaśmiałem.
–Jestem twoim bratem, przeszywanym. Ale ojcu przy ojcu nie mów do mnie bracie. Wyrzekł się mnie. Nyu. – posłałem jej ciepły uśmiech – Chcesz bym cie nauczył pływać? Dobra zaczynamy od podstaw – oplotłem swój ogon wokół jej tułowia. Poszedłem do miejsca gdzie ona nie dotykała podłoża, a ja mogłem normalnie stać.
–Teraz masz machać łapkami tak jakbyś biegała. Jeśli nie umiesz biegac to łapka łapkę układasz o tak. Nyu. – okazuje moja łapkę ułożoną tak aby zgarniaka wadę . – Spróbuj zgarniać jak najwięcej wody. Nyu

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara spojrzała na niego jeszcze bardziej zdziwiona.
– Jesteś moim bratem? Przeszywanym? Wyrzekł? Czemu! – Była zaskoczona. Z początku myślała, że samiec po prostu sobie z niej żartuje. Szybko się jednak okazało, że tego nie robił. Westchnęła z rezygnowaniem, jak to.. przecież myślała, że ma tylko dwóch braci. Dlaczego nie są razem w stadzie?
Odwzajemniła ciepły uśmiech i pokiwała twierdząco łbem. To prawda, chce się nauczyć pływać. Widząc, jak jego ogon oplata się wokół jej tułowia i prowadzi na głęboką wodę, nieco się przestraszyła. W końcu mogła się utopić, gdyby ją puścił!
Nie potrafiła biegać, więc zaczęła machać łapami tak, aby zgarniać jak najwięcej wody.
– Tak to ma wyglądać? – Zapytała, demonstrując swój mini pokaz pseudo pływania. Jakby nie patrzeć jego ogon wciąż ją utrzymywał.

[Słodki Kolec]

Patrzyłem uważnie jak machała łapkami w wodzie.
–Dobrze ci idzie siostrzyczko. Teraz spróbuj przepłynąć do tamtego głazu. Nyu. – pokazałem go łapą – Pamiętaj głowa nad wodą i się nie utop. Bo będzie mi ciebie szkoda. Nyu. – odwinąłem ogon z jej tułowia i płynąłem razem z nią

[Jeździec Apokalipsy]

Nie odpowiedział na jej pytania. Tak jakby wcale ich nie zadała. Nie zareagowała na to jednak jakoś znacząco. Jedynie przez chwilę można było dostrzec jej skrzywienie na pyszczku.
Smok był dziwny. Trochę się go bała. To tak jakby rozmawiała ze swoim mordercą.
Gdy tylko ją puścił zaczęła energicznie machać łapami, co spowodowało szybkie zużycie całych sił. Kiara wywaliła jęzor, trzymając wysoko łeb.
Jej serce biło bardzo szybko, a łapy stawały się coraz cięższe, ciągnące ku dołowi. Nie była pewna, czy da radę to wszystko zrobić.
Kiedy podpłynęła na kamienia, spojrzała na samca. Zmęczyła się.. była chyba zbyt przestraszona.

[Słodki Kolec]

Popatrzyłem na nią. Wyglądała jakby się czegoś bała. Przytuliłem ją mocno.
–Nie bój się siostrzyczko. Ja nic ci nie zrobię. Nyu. – powiedziałem z uśmiechem na pysku. –Jeśli chcesz to mogę ci odpowiedzieć na twoje pytania, ale po nauce. Teraz spróbuj podpłynąć tam gdzie ostatnio staliśmy i tm zawrócić. Aby to zrobić musisz wygiąć ciało w łuk w stronę w którą chcesz skręci. Wszystko jasne? Nyu? – zapytałem i lekko przechyliłem łepek w bok

[Jeździec Apokalipsy]

Kiedy ją przytulił pierwsze co to poczuła wodę, która zaczęła jej ściekać po łebku. Uśmiechnęła się do niego delikatnie, machając uporczywie łapami, aby nie stracić kontroli. Czyli powie jej wszystko, gdy już skończą naukę.. to naprawdę dobre wieści. Samiczka zamierzała teraz skręcić. Wygięła ciałko w prawo, zgarniając wodę pod siebie. Dzięki temu udało się jej skręcić w obranym kierunku.
Przepłynęła całą prostą ponownie, starając się trzymać w miarę dobre tempo. Starała się jak tylko mogła, aby wszystko było dobrze.
Nie spieszyła się jednak na koniec. Ponownie przechyliła ciało, ale tym razem w lewo. Po wszystkim spojrzała znacząco na Tygrysiego, uśmiechając się nikle.
To było mączące!

[Słodki Kolec]

Dobrze jej szli wyglądała na zmęczoną. No cóż ja muszę jaj jeszcze troche po męczyć
–Dobrze zostały ci jeszcze dwa zadania. Pierwsze to jest ósemka., a drugie to slalom. Zacznijmy od ósemki. Nyu – pokazałem samiczce jak wygląda ósemka – A jak to wykonasz to proszę zrób slalom miedzy tamtymi głazami. Jak skończysz to będzie fajrant. Nyu! – posłałem jej słodziutki uśmiech i czekałem na wykonanie zadań

[Jeździec Apokalipsy]

A więc to nie był jeszcze koniec? Kiara wywaliła jęzor, machając powoli łapkami. Szło jej coraz lepiej.. na pewno da radę! Skinęła łebkiem, a więc zacznie od ósemki. Zaczęła płynąć po przekątnej, aby po chwili wygiąć ciałko w prawo i zrobić coś w rodzaju półkola, następnie zaczęła płynąć na ukos robiąc kolejne półkole.
Łapami cały czas zgarniała wodę pod siebie, pilnowała swojej pozycji, a głowa cały czas była uniesiona ku górze. Gdy udało się jej wykonać pierwsze polecenie, zabrała się za drugie.
Tym razem miała do przepłynięcia slalom z głazów. Chyba nie było to nic trudnego.. ponownie zaczęła płynąć, machając energicznie łapami.
Przy omijaniu kamieni cały czas uważnie przechylała się na boki. Raz w lewo, raz w prawo.. i tak do końca. Nie było to trudne zadanie, ponieważ nabrała już lekkiej wprawy. Gdy tylko skończyła, spojrzała na Tygrysiego z wielkim uśmiechem.
– Udało się! – Wykrzyknęła, wypinając dumnie pierś i unosząc się delikatnie nad wodą. Nie kryła jednak zmęczenia.. mimo to dobrze było nauczyć się czegoś nowego.

[Słodki Kolec]

Na moim pysku zawitał uśmiech.
–Dobrze ci poszło siostrzyczko. Nyu. – polizałem ją po głowie i wziąłem na barana – Więc chcesz o mnie wiedzieć? Nyu?
Wyszedłem na brzeg i położyłem ją pod drzewkiem
–Czekam na pytania. Nyu.

/raport pływanie I

[Jeździec Apokalipsy]

Uśmiechnęła się dumnie, wychodząc z wody razem z samcem. Spojrzała na niego znacząco i puściła mu oczko. Gdy ją polizał i wziął na barana, zaśmiała się wesoło.
– Dlaczego tata się Ciebie wyrzekł? I czemu nie jesteśmy razem w jednym stadzie? Dlaczego wszystko jest takie dziwne? – Westchnęła ciężko, spuszczając łeb na jego szyi. Przyjrzała się jego masce.
– I po co Ci ta maska? – Mruknęła, patrząc na niego uważnie. Nie potrafiła go jeszcze nazwać bratem.. jakoś.. dziwnie się czuła. Może dlatego, że poznała go w takich okolicznościach.
– A umiesz biegać? Ja nie umiem.. trudne to jest? – Zapytała, rozkładając delikatnie skrzydła.

[Słodki Kolec]

Niezła katarynka z mojej malej siostrzyczki
–Troche wolniej siostrzyczko. Czemu mnie sie wyrzekł ojciec? Poprostu poszedłem do wody. Gdzie poszli też moi przyjaciele jak i widziałem w tym stadzie przyszłość. – wygodniej się ułożyłem – Ja nie wiem czemu wszystko jest takie dziwne. A jesli chodzi o maskę to... – ścigałem maskę z pyska ukazując moją brzydką mordę. Cała poparzona, było widać kość. Jednym słowem fuj. – Tylko mi tu nie rzygaj. – założyłem maskę na pysk – Biegać umiem. Jest łatwe i podobne do pływania. Chcesz jeszcze o czymś wiedzieć?

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara słuchała go uważnie. A więc wyrzekł się jej dlatego ponieważ.. odszedł do wody? Czy dziwiła się decyzji Świtu? O dziwo nie, ale zachowała to dla siebie.
Kiedy ściągnął maskę z ciekawością wpatrywała się w liczne rany na jego pysku. Nie poruszyło ją to. Lubiła patrzeć na krew.. na rany..
Pomachała łbem na boki i westchnęła lekko, spoglądając na niego z nieskrywalną ciekawością. A może jeszcze w czymś by jej pomógł?
– Nauczysz mnie latać? – Rzuciła wesoło, patrząc na niego z błyskiem w jasnych ślepiach.

[Słodki Kolec]

Zaśmiałem się
–Jesteś kolejnym pisklakiem, który chce się u mnie uczyć. Aż tak dobry jestem w tym czy co. Wiesz naucze cię. – posłałem jej miły uśmiech i poczochrałem ja po główce. –Stan w lekkim rozkroku, ugnij łapki w kolanach i ustaw głowę i ogon w mini prostej. Następnie rozłóż skrzydła i zacznij nimi machać. One muszą sie do tego przyzwyczaić – powiedziałem i czekałem na wykonanie.

[Jeździec Apokalipsy]

Samiczka zachichotała lekko. To dobrze, że tak wiele piskląt chce się uczyć właśnie od Tygrysa. Był specyficznym smokiem, ale nauczycielem dobrym.
Słysząc polecenie, od razu zabrała się za zadanie.
Stanęła w lekkim rozkroku i ugięła nieco kolana, powoli zaczęła machać skrzydłami, z czasem wykonując ćwiczenie coraz szybciej. Czuła, jak łapy odrywają się lekko od podłoża. Serce samiczki zabiło dosyć szybko.
Trochę się tego bała.. jedyne loty jakie przeżyła to na grzbiecie Słowa. Było to cudowne, ale jak to się mówi, strach ma wielkie oczy.
Kiara zaczęła coraz mocniej poruszać skrzydłami. Uderzenia wzmagały w górę kurz i piasek. Odchrząknęła lekko i spojrzała na smoka, czekając na dalsze polecenia.

[Słodki Kolec]

Popatrzyłem na poczynania smaczki. Wzbiłem się w powietrzę i odleciałem od nie na 5 skrzydeł
–Teraz przylec do mnie. – rozkazałem i czekałem na nią – Pamiętaj aby skrzydłami zawierać jak najwięcej powietrza. Masz je zagarniać pod siebie .

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara uśmiechnęła się delikatnie, czując delikatne odrywanie się od podłoża. Odruchowo przechyliła się nieco w przód, aby lepiej się jej leciało. Po kilku machnięciach skrzydeł, znalazła się tuż przy smoku. Spojrzała na niego z delikatnym uśmiechem. Podczas lotu powietrze rzecz jasna zgarniała pod siebie. Starała się ile mogła, aby wyszło jej to normalnie. Przechyliła łeb w bok, czując się coraz lepiej.
Jakby nie patrzeć latanie sprawiało jej przyjemność. Dzięki temu nie musiała biegać z miejsca na miejsce. Wystarczyło kilka uderzeń skrzydeł i już znajdowała się w górze. To naprawdę wiele ułatwi, pozostało więc jej się tylko cieszyć.