Diamentowy Strumień

[Jeździec Apokalipsy]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Kiara spojrzała uważnie na samca i pokiwała łbem. A więc teraz miała rozpocząć praktykę? To świetnie. Już nie mogła się doczekać.
Rozstawiła lekko łapy, nieco opuszczając ciało, ale uważała, żeby nie szorować nim o podłoże. Opuściła nieco łeb, a ogon położyła na plecach, tak jak robi to samczyk. Uśmiechnęła się delikatnie, kiwając łbem, że rozumiała i już wszystko wie. Teraz trochę się poskrada..
Ciekawa jednak była, jakie to uczucie kiedy skrada się do jakiegoś zwierzęcia. Niebawem sama będzie mogła wyruszyć na polowanie, a to z pewnością nowe doświadczenie. Chciała więc być jak najlepiej przygotowana, aby nie musiała zbytnio cierpieć za swoje niedouczenie w tej dziedzinie. d

[Lenifiell]

/: przepraszam musiałem odpocząć od treningów.

Pokiwał łbem jednak uważnie go słuchała i poszło jej ustawienie się do skradania od razu. – Dobrze teraz, ważna rzecz, musisz iść tak by nie nadepnąć na jakąkolwiek rzecz jaka może wydać odgłos, lecz musisz też uważasz na gałęzie i liście. Jeśli czymkolwiek zaszeleścisz płoszysz zwierzynę. Kolejna rzecz, to wiatr, uważaj skąd wieje, bo jeśli dmie z za ciebie w stronę zwierzyny łatwo cię wyczuje. Kontroluj oddech, oddychaj płytko i miarodajnie. A teraz spróbuj się do mnie zakraść, zobaczymy jak ci pójdzie. – Odskoczył od niej na kilka ogonów odległości i zamknął oczy, nasłuchiwał i wąchał.

[Jeździec Apokalipsy]

// nie się nie stało. (;

Kiara pokiwała lekko łbem, po czym skupiła się na zadaniu. Na początku sprawdziła kierunek wiatru i ustawiła się tak, aby ten nie niósł jej zapachu. Następnie postąpiła krok do przodu, kątem oka sprawdzając podłoże. Uważała na wszelkie kamienie czy gałązki, a wzrok skupiła na jakimś martwym punkcie przed sobą. Była pewna siebie i wiedziała czego chce. Teraz musiała dać z siebie wszystko, aby nie popełnić żadnego błędu. Zmrużyła ślepia, powoli oddychając i stawiając łapy ostrożnie na ziemi. Pilnowała swojej pozycji i całego otoczenia. Nie robiła żadnych gwałtownych ruchów. Była ostrożna, ale nie powolna. Po prostu starała się jak najmocniej, liczyła więc, że Duch nie będzie miał żadnych zastrzeżeń.

[Lenifiell]

Podchodziła, uważała gdzie stawia łapy, zbliżała się do Łowcy powoli lecz wystarczająco szybko by nie musieć nadepnąć na coś co by chrupnęło i nie zaalarmowało Łowcy. Lecz w pewnym momencie zapomniała o liściach i je dotknęła, zaszumiały, a łowca otworzył oczy. – To nic, spróbuj jeszcze raz, teraz patrz gdzie idziesz i pod łapy i na wysokość swojego łebka, pamiętaj tez o obraniu pozycji, będzie ci dużo prościej. Jeszcze raz. – Uśmiechnął się.

[Jeździec Apokalipsy]

Samiczka odwzajemniła lekko uśmiech po czym skupiła się raz jeszcze. Rozstawiła lekko łapy, nieco opuszczając ciało, ale uważała, żeby nie szorować nim o podłoże. Opuściła nieco łeb, a ogon położyła na plecach. Sprawdziła kierunek wiatru i ustawiła się tak, aby nie niósł jej zapachu.
Uważała na wszelkie przeszkody, które mogłyby je przeszkodzić. Wzrok czasem podążał pod łapy, czasem naprzeciw siebie. Była pewna siebie i wiedziała czego chce. Teraz musiała dać z siebie wszystko, aby nie popełnić żadnego błędu. Nie chciała ponownie podchodzić do skradania. Zmrużyła ślepia, powoli oddychając i stawiając łapy ostrożnie na ziemi. Pilnowała swojej pozycji i całego otoczenia. Nie robiła żadnych gwałtownych ruchów. Uważała jak tylko mogła, starając się nie zahaczyć o nic ciałem. Jak jej teraz poszło?

[Lenifiell]

Powoli naprawdę bardzo uważnie podchodziła do smoka, nie nadepnęła na nic nie zaszeleściła, nic nie zrobiła co mogło by zaalarmować smoka. Po chwili kiedy stała obok niego i odchrząknęła lekko by zwrócić jego uwagę. Była na takiej odległości że mogła nań skoczyć bez problemu. Duch otwórz oczy i uśmiechnął się. – Dobrze ci poszło naprawdę dobrze ci poszło. Przed tobą już tylko wykorzystywanie tej umiejętności na polowaniach i będę za Ciebie trzymać kciuki. Myślę że sobie poradzisz na tychże polowaniach, jesteś pojętnym uczniem. – Uśmiechnął się. – Trening skradania możesz uznać za zakończony.

//:Raport skradanie I, mam nadzieję ze przejdzie, nie miałem już pomysłu jeśli ci to wyszło w praktyce co by jeszcze wrzucić w ten trening.

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara była naprawdę zdumiona tym, że wszystko udało się jej zrobić bezbłędnie. Odetchnęła, gdy usłyszała, że to koniec. Zamierzała jeszcze poprosić o coś Ducha, aby mieć pewność, że jej przyszłe polowanie będzie udane.
– Bardzo Ci dziękuję Duchu, aczkolwiek.. wyjaśniłbyś mi technikę śledzenia? – Zapytała z nikłym uśmiechem licząc, że smok nie zareaguje negatywnie na jej prośbę. W sumie i tak długo już ją uczył, ale Kiara i tak nie mogła się do nikogo innego zwrócić. Jeszcze nie znała tyle smoków, a stado Cienia było dosyć.. specyficzne.

[Lenifiell]

Uśmiechnął się leciutko kiedy Kiara poprosiła o kolejny trening. – Dobrze wytłumaczę ci technikę śledzenia, ale najpierw proszę opowiedz mi czym według Ciebie jest śledzenie i jak z niego można korzystać. Potem wytłumaczę ci jak można śledzić, na koniec spróbujesz coś wytropić. Myślę że ci się uda. – Czekał na odpowiedź swojej uczennicy.

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara uśmiechnęła się delikatnie i skinęła mu w podzięce łbem. Następnie zmrużyła ślepia, przekrzywiając lekko łeb w bok. Czym jest śledzenie?
– Śledzenie jest najważniejsze w całym polowaniu. Dzięki niemu możemy podążać za śladami, które zostawią nam zwierzęta. Nie jest to nic trudnego. Wystarczy być po prostu skupionym, wytężyć wzrok, słuch, a także węch. Zwierzęta zawsze pozostawiają nam jakieś ślady, dzięki którym możemy za nimi podążyć. Nie trzeba tutaj pozycji, choć lepiej jest zachowywać się cicho i spokojnie, aby nie spłoszyć potencjalnej ofiary. Myślę właśnie, że to jest śledzenie. Podążanie za tropami. – Zakończyła z nikłym uśmiechem, uważnie obserwując wodnistego samca.

[Lenifiell]

Słuchał wyraźnie zadowolony. odpowiedziała jak prawdziwa mistrzyni. Wiedział już że będzie dobrym tropicielem. – Bardzo dobrze. Jako ze widzę ze orientujesz się czym to jest może spróbujesz coś wytropić? Pamiętaj o wietrze on także może przynieść zapach a wtedy musisz wiedzieć skąd dmie. Pamiętaj ze tropem może byś wszystko, ślady futra odchody, zadrapania na korze odciski zapach dźwięk wydawany przez zwierzęta. chrupnięcie gałązki. – Oczekiwał teraz aż zacznie tropić i poszukiwać śladów, przygotował ich kilka w pobliżu więc miała co znaleźć.

[Jeździec Apokalipsy]

Dobrze było widzieć uśmiech na pysku nauczyciela. Wzruszyła lekko barkami i pokręciła łbem na boki i zabrała się za zadanie. Nie chciała być łowcą, ale pragnęła zrobić wszystko, aby polowanie przeszło bez zbędnych komplikacji.
Skupiona zatrzymała się, uważnie rozglądając. Następnie zaczęła mocniej oddychać, aby móc wyłapać jakąś woń w powietrzu. Nastroszyła uszy, aby lepiej słyszeć i wytężyła wzrok, aby lepiej wszystko widzieć. Teraz była skupiona. Zaczęła iść przed siebie, wcielając się w rolę tropiciela. Szukała wszelkich śladów, które mogłaby jej ułatwić zadanie. Cóż, zobaczymy jak jej pójdzie.
Oczywiście łapy stawiała ostrożnie. Nie chciała przecież zadeptać jakiegoś tropu, którego mogłaby przypadkiem nie zauważyć.

[Lenifiell]

Szła dłuższy czas zważała na to by nie postawić gdzieś łapy na tropie, lecz żadnego nie mogła znaleźć. Czyżby o czymś zapomniała? A może po prostu nie miała szczęścia? Brnęła dalej i rozglądała się za śladami. – Pamiętaj o węchu on też jest ważny. – Zauważył nauczyciel. Troszkę jej to utrudnił, iż pierwszym możliwym śladem był właśnie zapach.

[Jeździec Apokalipsy]

Przecież smoczycya węszyła! Oddychała mocno, starając wyłapać się jakieś interesujące wonie. Jak widać to nie wystarczyło, gdyż samiec ją upomniał. Spoważniała i skinęła krótko łbem, z powrotem zaczynając śledzić.
Obserwowała, nasłuchiwała i węszyła. Co prawda nie było to jakieś imponujące zajęcie. Bycie łowcą musi być naprawdę żmudne.. ale cóż. Każdy ma swoje powołania, których Kiara do końca nie potrafiła zrozumieć. Ale wracając, w pewnym momencie zmieniła kierunek, idąc teraz na zachód. Przecież nie będzie szła cały czas prosto.. lepiej będzie skupić się na otoczeniu, w którym teraz się znajdowała.
Przecież w końcu musi coś poczuć..
Zamknęła na moment ślepia, skupiając się na oddechu. Nie chciała przecież sapać na cały las. Po prostu robiła to ze spokojem, starając się wyczuć jakąś woń zwierzyny. Otworzyła ślepia i ponowiła swój czujny marsz, nie zapominając o obserwacji, nasłuchiwaniu i węchu.

[Lenifiell]

Tym razem poszło jej dużo lepiej i po jakimś czasie czujnego kroczenia przez las znalazła ślady, były to ślady zajęczych łapek i lekka woń odchodów z oddali, teraz wystarczyło podążyć za nimi aby znaleźć zwierze które je zostawiło. Elen nie odzywał się, ale był uśmiechnięty, teraz kiedy znalazła ślady musiała za nimi podążyć i to była ostatnia część treningu przed nią. Ślady podążały przez chwile na zachód a potem skręcały na północ odbijając od strumienia, w wysokie trawy.

[Jeździec Apokalipsy]

Śledzenie musiało się udać. To był jej plan.. dzięki niemu w końcu rozpocznie swoje polowanie. Zmrużyła ślepia, dostrzegając odciski łapek. Jak się domyśliła, należały one do zająca. Małego futrzaka, który przypominał Nixluna. Potem poczuła odchody tegoż zwierzaka. Oczywiście podążyła za tropami, nie tracąc swojej czujności. Szła ostrożnie, starając się utrzymywać woń i jej nie zgubić. Liczyło się to, aby zakończyć zadanie. Cały czas podążała za śladami, które prowadziły na zachód, a potem na północ. Była naprawdę zadowolona ze swojej pracy, ponieważ udało się jej znaleźć te ślady. W sumie nie było to nic trudnego, ale jakiś tam sukces jest. Będzie musiała się przyzwyczaić, ponieważ polowanie było tuż przed nią. Bardziej jednak czekała na moment, w którym stanie na arenie i zawalczy ze swoim pierwszym przeciwnikiem. Ale nie mogła się rozkojarzyć, przecież miała zadanie do wykonania. Tak więc uważnie się rozglądała i poszukiwała innych śladów, jeśli takowe by znalazła. Oby nie trwało to w nieskończoność.

[Lenifiell]

Szybko dotarła po śladach do swojego celu, małego szarego zająca, pożerającego marchewkę w wysokiej trawie, po chwili zniknął rozpływając się w powietrzu. – Brawo, udało ci się wykonać zadanie, myślę że powinnaś jeszcze potrenować śledzenie, ale to już sama, poznałaś podstawy i umiesz podążać za śladami.

//: Raport śledzenie

[Ujmujący Kolec]

Ujmujący odwiedził okolice bliźniaczych skał, ciągnąc za sobą dosyć dużą porcję mięcha. Nareszcie mógł zjeść coś swojego, a nie zaciągać się u łowców. Zasiadł sobie tuż obok strumienia, oddychając głęboko i patrząc jeszcze przez chwilę na swój posiłek, z nutką zamyślenia. Ale nie trwało to długo, smoka trawił głód. Zabrał się wiec do jedzenia, pilnując, by nie za bardzo zabrudzić sobie futra. Jadł nieśpiesznie, w końcu nie gonił go czas.
Nie do końca jadalne resztki zostawił przy strumieniu, natomiast w samej wodzie odbył sobie łapy i pysk. A potem sobie poszedł, ot tak.

[Wirtuoz Iluzji]

Przyszedł do nowego miejsca, tak krażąc sobie po okolicy. Trochę był już głodny, dawno nie jadł. Przydałoby się coś zjeść. Np. jakieś owoce. Ich jeszcze nie jadł. Ciekawe jak smakują. Usiadł, bijąc ogonem o ziemię. Jeeeść! Oby ktoś się znalazł. Przwrócił się na plecy, czuwając. Jak ktoś przyjdzie to usłyszy. Westchnął lekko, rozmyślając o dwóch sprawach. Ale nie bedzie o nich mówić. Leżał sobie, przymykając oczy, łaskotany wiatrem. Przyjemnie.

[Zbierający Kolec]

Odpoczywszy w swojej jaskini, Adept wyruszył na poszukiwania miejsca do treningu. Z lotu ptaka przyglądał się okolicy szukając polany. Miejsce w którym nie ma drzew. Po drodze minął parę smoków ale nie zwrócił na nie większej uwagi. W końcu znalazł polanę, ba nawet i rzeka się znalazła! Wylądował i zaryczał na czuja w jedną ze stron, chociaż miał nadzieję, że Oddech go usłyszy. Nie ma zamiaru używać magii aby w jakikolwiek sposób przesłać jej wiadomość.

[Oddech Pustyni]

//fu fu, znowu zapomniałam xD

Dziwnie się czuła kiedy wołano ją rykiem, ale to zapewne dlatego, że sama niezbyt przepadała za tym sposobem. Ryczeć niby potrafiła, ale nigdy tego nie robiła, z sobie tylko znanych powodów. Trochę jej to zajęło, ale w końcu przybyła na miejsce i wylądowała jakiś ogon od Adepta.
–Nie ma potrzeby, żeby się ocs-ociągać prawda?– zaczęła, od razu przysiadając na zadnich łapach –Tematyka którą chcesz podszkolić. Co już wiesz na ten temat, gdybyś m-miał wymienić wszystko co najf-najważniejsze?– Adept dobrze radził sobie z tradycyjnymi ćwiczeniami, więc Ognistą ciekawiło, czy w pojedynku również czymś się popisze. Oczywiście wiele wynikało też z wiedzy, więc pierw musiał pochwalić się tym co już w życiu doświadczył.

[Zbierający Kolec]

//ok ok ;)
Pokiwał łbem na pierwsze słowa Mistrzyni, po czym powiedział co chce dzisiaj zrobić – Chcę się nauczyć bronić. No więc tak, nazwa mówi sama za siebie. Aby się obronić głównie wykonuje się odskoki, unikiem może być też nagłe przypadnięcie do ziemi ale najlepiej chyba po prostu oddalić się od zasięgu ataku przeciwnika. Można też stosować sparowanie, zbić z toru lotu na przykład łapę. Sparować można rogami, ogonem albo łapą... Znaczy się tak myślę. Nie wiem czy przy okazji kontratak też nie wlicza się w obronę...– No tak, to tyle co wiedział na temat obrony. Spojrzał wyczekująco na nauczycielkę.