Błękitna Rzeczka

[Niegasnąca Iskra]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Niegasnąca Iskra, odczekała chwilę, a kiedy tylko dostrzegła gest samca, kontynuowała swój wykład: – A teraz, musisz wyobrazić sobie dwa umysły. Mój i swój. Potem, kiedy będziesz je mieć w swoim umyśle, twoim zadaniem będzie połączenie je ze sobą. Za pomocą, dajmy na to linki, z dwiema pętlami. Jedna pętla ma otaczać mój umysł, a druga twój. Sama linka powinna być odporna na rozerwanie bo w przeciwnym razie, przy jakimś najdrobniejszym bodźcu kontakt zostanie urwany – objaśniła spokojnym i wyciszonym głosem. Następnie, znowu wznowiła swoje polecenie. Tym razem ostatnie. – Na koniec, prześlij mi jakieś zdanie ... – i sama przygotowała sie do użycia maddary.

[Melodia Ciał]

Połączyć dwa umysły ? Żaden problem, ale zaraz, co tam ta Iskra mówiła ? A tak, wyobrazić sobie jej i swój umysł.
Młodzik zabrał się za to znów po dłuższej chwili i wedle wskazówek nauczycielki wyobraził sobie swój własny umysł oraz umysł smoczycy, po czym zaczął sobie wyobrażać dwie pętle, które miały owe umysły objąć, a między tymi to pętlami maddary, nie materialnymi rzecz jasna miał zostać przeprowadzony sznurek, tak samo niematerialny jak obie pętle, które swoją drogą miały się powoli zacisnąć na umyśle Niegasnącej i Spalonego. Ta więź nie miała jednak połączyć ich mózgów, ani głów, tylko same umysły.
Następnie Adept wymyślił jakieś zdanie i wyobraził sobie jak przemyka po tej wyimaginowanej linie wprost do umysłu Iskry w normalnym tonie i tempie. Smoczyca miała w swej głowie usłyszeć słowa Ta cała magia robi się coraz bardziej skomplikowana i tyle, młody tchnął maddarę w przekaz i czekał na efekty.

[Niegasnąca Iskra]

Kiedy dostała przekaz, bo dostała, uśmiechnęła się. I odpowiedziała dokładnie w taki sam sposób. Za pomocą telepatii. – Ah, tak tylko Ci się wydaje – jej głos był rozbawiony, jakby adept powiedział coś śmiesznego. – To na przećwiczenie ów umiejętności, prześlij mi teraz jakiś obraz. Obojętnie jaki. Chociaż nie. Niech to będzie miejsce gdzie czujesz się bezpiecznie. – po krótkiej chwili namysłu, zmieniła zdanie. Nie za wiele jest takich nauk, więc SK nie powinien mieć większego problemu z wyborem. – Szczegóły, szczegóły ...
To było bardzo ważne

[Melodia Ciał]

Miejsce gdzie się czuje bezpiecznie ? Cóż obecnie było chyba tylko jedno i była to jego jaskinia na terytorium Cienia, tak więc nie zwlekając Adept skorzystał z linii maddary którą połączył się z Czarodziejką, aby po niej wysłać idealny obraz jego jaskini. Dlatego wyobraził sobie na początek swój dom – skalistą jaskinię z okrągłym wejściem, spowitą w półmroku, we wnętrzu której nie było nic prócz głazów, głazów i jeszcze raz głazów, oraz kilkudziesięciu szkieletów zwierzęcych. Pokazał też smoczycy miejsce w którym zwykł sypiać i nadał temu wszystkiemu odpowiednie barwy, strukturę i wszystko co miało zadecydować o realności przekazu.
Gdy był już gotów wyobraził sobie jak obraz płynie po łączącej ich więzi, aby już za moment dotrzeć do umysłu nauczycielki takim jakim go sobie wyobraził Spalony. Tchnął maddarę w przekaz i czekał co na to Iskra.

[Niegasnąca Iskra]

A Iskra jak to Iskra. Z zaciekawieniem, widocznym na jej pysku, wpatrywała się w obraz, który dostała. Na koniec, po prostu, skinęła z uśmiechem głową. – Z mojej strony to tyle – tym razem użyła zwykłej mowy. Nie telepatycznej. – Teraz, znając iluzje zwierząt a także przesyłanie słów, zdań lub obrazów, możesz sobie doszlifować sam swoje umiejętności
Według niej, to był najlepszy sposób. Bo i tak, cokolwiek by się nie wymyśliło, to i tak to będą iluzję.
//raporcik ^^

[Olśniewający Kolec]

Tym razem samiec postanowił odwiedzić Błękitną Rzeczkę... Olśniewający wiedział, że pomimo swoich nienagannych umiejętności (oraz uroku) nikt nie będzie w stanie mu się przeciwstawić. Oczywiście co mogło się dziać we łbie takiego lalusia? Już od pisklęcia zależało mu tylko na wyglądzie, przez co wiele razy był wyzywany, uznawany za jakieś dziwadło...
Jednak, to były stare czasy i na szczęście, Olśniewający nie czuje się z tym źle. To że po prostu jest lepszy od innych, nie czyni z niego kogoś złego, prawda?
Uśmiechnął się lekko na tę myśl. Idąc tak przez tereny wspólne, zatrzymał się tuż przy wodzie, by móc podziwiać widok Złotej Twarzy.
Nie było mu zimno ani ciepło, w sumie...
Lepiej, żeby świeciło słońce. Wtedy jego łuski mają taki magiczny kolor... ach. Chyba trzeba będzie je wypolerować, to może i było żmudne zajęcie...ale warte takiej ceny! On w przeciwieństwie do innych lubił dobrze wyglądać... ale nie przyszedł tutaj podziwiać krajobraz...

[Zabójczy Umysł]

Czy ja tu byla? W sensie, ze w tym miejscu? Nie, chyba nie. A jesli nawet, to co. Uczac kogos, pobierajac nauke od kogos czy nawet i trenujac, nie jest sie w calym miejscu ale w kawalku. I to dosc ograniczonym. A po nauce nie ma sie juz nawet sil, aby cos zwiedzic. I tak przybylam do tego zakatka, w koncu musialam wiedziec co w trawie piszczy ... yyy ... to znaczy jak wyglada to miejsce, a ze akurat dostalam wezwanie z tego miejsc ... to nawet i dobrze. Upiecze sie dwie pieczenie na jednym ogniu. Sprawdze swoje umiejetnosci oraz co niexo pozwiedzam. No, ale do rzeczy. Zobaczywszy smoka, ktory wygladal tak, jakby na cos czekal, podeszlam do niego. To chyba go mialam uczyc, tak? – Podobno oczekujesz odemnie pomocy, czy tak? – pomoc? Ah, tak mi sie tylko powiedzialo. Nie ma pytania ... a nie! Jednak jest! A niech to, a zreszta. – Czego? W jakiej formi, jesli to sie dzieli na teorie i praktyke? Jak dlugo? – tja ... im wiecej wiem, tym jestem zdrowsza

[Olśniewający Kolec]

Olśniewający widząc brązową smoczycę w odległości kilkunastu ogonów uśmiechnął się do niej delikatnie. Jako Bóg Piękna wręcz olśniewał swoją urodą... Prawda?
Kiedy smoczyca stanęła i wypowiedziała wraz z tym swoje pierwsze słowa, samiec skinął jej delikatnie łbem, uprzednio kłaniając się z szacunkiem.
– Witaj moja piękna Pani. Moglibyśmy najpierw zająć się biegiem? Forma jest mi zupełnie obojętna. – Powiedział do niej z delikatnym uśmiechem, co prawda wiele już potrafił, jednak musiał jak najszybciej się streszczać. Jako jeden z piękniejszych samców musiał zrobić wrażenie na smoczycach, a niezbędne do tego było opanowanie podstawowych umiejętności jak i tych dalszych oraz trudniejszych.
Jako, że będzie ćwiczył bieganie, odpowiednio zaczął rozgrzewać łapy, by już przygotować organizm na coś takiego.

[Zabójczy Umysł]

Nie brozowa, nie brazowa, ale czerwona. CZERWONA. Jak tetnicza krew. Ale cos w desen. Jak wogole mozna bylo pomyslic braz z czerwienia. Nie wiem . Ja tego osobiscie nie wiem. ale widocznie mozna – Ok.ey. Maszerowac, czy tam chodzic chyba umiesz, co nie? – zlustrowalam go od od lap az sam czubek glowy. Z tym, ze, w polowie – na wysokosci jego barkow – musialam zadrzec pysk wyzej. Poza tym, to bylo pytanie retoryczne. -No, bieg jest wlasnie takim szybszym marszem, co prawda, w pewnym etapie, zmienia sie ustawienie lap, ale to To pozniej – mruknelam, przechodzac do wlasciwego ustawienia ciala. No bo kto widzial smoka bez odpowiedniej postawy. Wywalic sie chce czy co? – Skrzydla masz juz zlozone, to je docisnij do Ciala. Ale nie az tak, abys sie niekonfortowo. Tez wogole pomysl, phi! Ogon lekko uniesc nad ziemia, ale wciaz on ma byc nad ziemia. I go lekko napnij, zeby byl sztywniejszy. Ale, jak powiedzialam,lekko. Szyje wydluz do przodu i ja lekko obn iz. Leb ma zrobic to samo. Co jeszcze? Aha. Lapy. Maja byc rozstawione, rownomiernie i delikatnie ugiete ...
No, i to by bylo na tyle. Przynajmniej z teorii, ale za kazdym razem, gdy cos mowilam, a mowilam, albo to wskazywalam lapa lub ogonem, albo pozwolilam sobie na dotyk. Ale na pewno nie delikatny. Lubilam macac inne smoki.Takie cos zostalo mi z czasow pisklecia ...

[Olśniewający Kolec]

// wybacz, moje spojrzenie kierowało się na av. :c

Może niektórzy są daltonistami? Chociaż i tak to by nic nie zmieniło...tak więc Olśniewający skinął delikatnie łbem, wysłuchując słów Winnej. W sumie pozycja była banalna, aż dziwne, że używano jej w teorii, smoki przecież automatycznie się do niej ustawiają, prawda..? No chyba, że najpierw muszą pomyśleć, a dopiero potem to zrobić..z resztą. Nieważne.
Białołuski docisnął do ciała swoje duże, białe i błoniaste skrzydła. Ale nie za mocno. Ogon lekko uniósł nad ziemia, ale był nad nią. I go lekko napiął, żeby był sztywniejszy, jednakże delikatnie. Szyje pokierował do przodu i ją lekko obniżył. Łeb także został ''ustawiony'' tak jak szyja samca. Ostatnie były łapy. Rozstawione, równomiernie i delikatnie ugiął je. Spojrzał teraz na samicę.
– Gotowe. – Mruknął spokojnym głosem, po czym pokręcił łbem na boki w geście zastanowienia, podstawowe umiejętności na nowo musiał opanować, aby coś z niego wyszło...

[Zabójczy Umysł]

//Luz, ale fabularnie musialam sobie pogadac :P Tebn typ tak ma.
Jeszcze raz obrzucilam krytycznie sylwetke samca, tym razem, aby sprawdzic czy poprawnie wykonal zadanie – kurcze, smoczysko sie nie pomylilo w ani jednej kwestii. No i co teraz mialam zrobic¿? Przyczepic sie nie moglam, bo i do czego, wiec coz mialam uczynic? Chyba tylko kontynuowac. No to wio! – To do przodu – zarzadzilam, lekko naburmuszona owym stanem. No jak tak mozna mnie traktowac? No jak? Nie mozna sie wyzyc, nie mozna sobie poprawihumoru. Aaaaa ... – Ogon ma poruszac sie zgodnie z twoim cialem,. W zasadzie, to on sam sie dopasuje do ruchow, ale od czasu do czasu mozesz przywrocic sobie nim ronowage. Jesli Cie zniesie. Skrzydel nie rozkladasz. Reszta, czyli lapy, szyja – i leb sie nie zmienialam – moje slodko-gorzkie tony wzajemnie sie przenikaly. Z jednej strony, nie lubilam teorii, ale z drugiej ..i jest zabawa. – Lapy ida tak jak w zwyklym marszu. Tyle, ze szybciej. I nie patrz pod lapy. Przynajmniej jakos tam ... nienaturalnie. Jakbys tam cos mial ... drogocenna sciezke czys w tym stylu. Niemniej jednak, katem slepia obserwuj co sie dzieje na dole ...
A co! Pobiegam sobie. Przeciez nie bede sie do niego drzec, nie? Pfff ... szykoda mojego wspanialego glosu. Dlatego tez, momentalnie przybralam odpowiednia poze

[Olśniewający Kolec]

Samiec uważnie słuchał słów smoczycy, po czym skinął lekko łbem w geście zrozumienia. A więc wszystko powinno mu pójść całkiem dobrze, prawda? W końcu ruszył z miejsca, powoli truchtając. Ogon poruszał się zgodnie z ciałem, bieganie było prostą umiejętnością, szczególnie taki stary smok, wiedział już wszystko co i jak.
Działało się to automatycznie, bieg był najłatwiejszy. Pisklęta da się zrozumieć, w końcu są małe. Dopiero się uczą, dopiero wchodzą w ten okrutny świat... ale dla siedemnastoletniego Adepta bieg nie powinien sprawiać żadnych trudności, prawda? Pozycja się nie zmieniała, nie rozkładał skrzydeł, czasami przywracał sobie ogonem równowagę, tak na wszelki wypadek. Nie patrzył pod łapy w jakiś dziwny sposób, po prostu robił to dość ''naturalnie'' tak jak wcześniej samica kazała. Nieco przyspieszył, aby mógł truchtać tuż obok Winnej. W końcu wolał usłyszeć dalsze polecenia, niźli cały czas biegać bez celu...

[Zabójczy Umysł]

Jedno tupnięcie, potem drugie, i jeszcze jedno, i jeszcze jedno. A potem, skok. Ale objaśnijmy, bo nie każdy może załapał. Kiedy ognisty ruszył z miejsca, ja czekałam. I liczyłam. To znaczy liczyłam uderzenia serca, wybijając przy tym takt prawą, przednią, łapą. Gdy tylko dobiłam do odpowiedniej liczy, zerwałam się z miejsca, od razu przechodząc do ... skakanego. – Skok – wydarłam się, kłapnąwszy przy tym paszczą. Oczywiście, na to kłapnięcie wpadłam automatycznie, i to w dodatku bez jakiegoś specjalnego wysilenia mózgu. Czzasami drapieżniki tak robią, czyż nie? Zwłaszcza, jak chcą się pobawić ze swoją ofiara. – Odbijasz się mocno z tylnych łap, a przednie maksymalnie wysuwasz do przodu. Dobra, może nie maksymalnie, ale tak, żeby twój na początku kręgosłup był wyciągnięty, a potem, skurczony ...
Sama zaś biegłam sobie czymś podobnym do galopu. Lewa tylna, lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia i ... moment zawieszenia.

[Olśniewający Kolec]

Truchtał sobie przyjemnie, czasami przyspieszając. Gdy jednak usłyszał wrzask Winnej, zaśmiał się lekko. Kłapnięcie szczęką było dosyć...naturalnym odruchem każdego gada..prawda?
Podążając za Winną, ugiął mocniej tylne łapy, na moment zatrzymując się i wybił się z nich jak najmocniej. Dzięki temu wyskoczył dość daleko, wysuwając swoje przednie łapy do przodu, a potem dołączając tylne. Wszystko wydawało się być przecież takie piękne. Uśmiech pojawił się na jego pysku, a serce zabiło jeszcze mocniej niż zwykle. Obrócił się w kierunku Winnej, kiedy lądował.
Sam nawet nie wiedział, czy jego skok był prawidłowy. Zrobił to po prostu instynktownie. Tak jak Łuska przeszedł do galopu, podążając tuż za nią. W sumie nawet sam nie wiedział, czy to co robił...było dobre. Bynajmniej się starał. Zmrużył ślepia, uważnie obserwując smoczycę i nasłuchując, gdyż czekał na kolejne zadania.
Miał przecież tyle do roboty, a dobrze jest połączyć bieg i skok w jedno...dzięki temu szybciej opanuje te umiejętności..

[Zabójczy Umysł]

O nie;nie. Olśniewający zle rozumowal. Ja bym za nim; kilka krok; nie przed. Zresztą; nie ważne. Za mną; przedemna ... A co to za różnica? jak biegamy to biegamy.– Skręt – zastosowałam ten sam manewr co poprzednio. donosny glos i klapniecie paszcza – Ciało w luk; ewentualnie możesz się lekko ustawić pod skosem; ogon na druga strone. Skrzydeł nie ruszasz. W zasadzie; to jest ruch automatyczny. Zaczynasz glowa; a ciało idzie za Toba
też zamierzalam skrecic – w końcu gonilam samca; nie? – tyle; ze zamierzałam zrobić to gwałtownie. I niebezpiecznie ...
/Sorki za ewentualne błędy w pisowni, ze nie pisze ze swojego fona :D

[Olśniewający Kolec]

// luz :3
Olśniewający nie miał żadnych trudności z biegiem, uśmiechnął się delikatnie i przekrzywił łeb z bok. Wiedział wszystko, bieganie nie było przecież trudne. Z resztą to i tak był już koniec, więc biegnąc za, obok, przed Winną Łuską, wygiął ciało w lewo w kształcie lekkiego łuku, ogon powędrował na drugą stronę. Skrzydła cały czas były przyciśnięte do ciała, aczkolwiek nie za mocno. Skręcił w lewo, raz w prawo i tak kilka razy, truchtając, zatrzymał się. To był koniec, wszystko już rozumiał...oczywiście w przyszłości dalej mogą się poganiać, choć samiec wolał zrobić coś innego. Miał teraz trochę pracy, więc przekrzywił łeb w bok. Czym zajmą się teraz?