Miejsce wymian

[Diamentowe Serce]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Minęło już trochę czasu od jej ostatniej wizyty w świątyni. Miejsce to było szczególnie ważne. Szczególnie dla łowców, którzy nie radzili sobie z trudem wykarmienia stada. Serce miała już dość doświadczenia, aby stawać się powoli "wypłacalną", ale to i tak było niebezpieczne obciążenie dla świeżo upieczonej łowczyni. Toteż, żeby nadrabiać, musiała zgłosić się po małą pomoc do Duszków. Mieli tu swoją małą salkę i ciężki głaz pełniący rolę blatu.
Wężowa samiczka podeszła po cichu do ołtarzyka i położyła na nim turkus, który ówcześnie wyciągnęła ze swojej łowieckiej torby zawieszonej na szyi. Popatrzyła na kamień i wycofała się ciut do tyłu. Patrzyła na kamień jak zaczarowana. To zjawisko nigdy się jej nie znudzi.

// turkus za 4/4 mięsa poproszę

[Zgubna Słodycz]

Zgubna dołączyła zaraz do Mory. Usiadła przy niej grzecznie, skinęła łbem i wyjęła cytryn. Położyła go przed sobą i poprosiła grzecznie o owoce, które bardzo by się jej teraz przydały. Spojrzała wyczekująco przed siebie, licząc, że duszki spełnią jej prośbę i dostanie parę słodkich smakołyków.

//cytryn za 4/4/ owoców

[Narrator]

Dwie Ogniste smoczyce stanęły przy ołtarzu wymian gotowe zapłacić kamieniem za porcję pożywienie. Ich błyskotki zniknęły w okamgnieniu. Co takiego je zastąpiło? Świeżo złowione ryby dla Diamentowego Serca, a konkretnie tłuściutkie karpie. Zaćmieniu Słońca duszki sprawiły małego psikusa, ale jakże mogły się temu oprzeć? W końcu góra cytryn za jeden cytryn brzmiała jak najlepszy układ świata!
No, miłe panie obsłużone – kto przyjdzie następny? Może by tak znowu Axarus?

Diamentowe Serce:
– turkus
+ 4/4 mięsa (karpie)

Zaćmienie Słońca:
– cytryn
+ 4/4 owoców (cytryny)

[Mackonur]

Tego to się nie spodziewał. Jeszcze zimno się zrobiło! Brrr, aż zaczął się trząść i dygotać, jakby coś mu po grzbiecie przeszło. Gdzieś tam w starych wierzeniach było, że jeżeli nagle pojawia się mróz, to znaczy, że gdzieś obok są duchy! No... w końcu to one dokonują wszystkich transakcji w tym miejscu! Ciekawsza jednak była ta lewitująca laurka! Od kiedy one potrafią latać? To chyba dobrze, duchy myślą! Axarus jednak trochę się wystraszył, jego tabliczki raczej nigdy tego nie robiły! Przytulił do siebie swojego olbrzymiego kraba, który z kolei patrzył na to całe zjawisko, jak wół na malowaną grotę. Jego czarne oczka świeciły tysiącem gwiazd, a on sam był bardzo zainteresowany tym, co tutaj się działo! Bulgotał i okazyjnie szczypał powietrze, za pomocą swoich olbrzymich szczypców. O CHOLERA, coś pękło! Axarus aż nie mógł złapać oddechu, cóż to takiego? Jakieś dziwne rzeczy zaczęły się dziać! Laurka zniknęła, a Mackonur zamknął oczy, otworzył je, ale tabliczki nadal nie było! To jakaś... sztuczka! Ale to chyba dobrze, duszkom się spodobało! Zaciekawił go natomiast ten szary kamyk, wyglądał na bardzo specjalny! Czy to dla niego?
~ Aaaale łaaadny! To dla mnie? Dziękuję! Będę go zawsze nosił przy swoim sercu, w torbie oczywiście! Ciesze się, że spodobała wam się moja laurka, mama zawsze mówiła, że ładnie rysuję po ziemi! – Przekazał mentalnie, a jego wiadomość miała się rozejść po całym pomieszczeniu, tak, by usłyszały go duszki! Przez chwilę oglądał ten tajemniczy kamyk, nawet chciał go polizać, ale tak chyba nie wypada! Ostatecznie znalazł się w torbie, tuż obok kraba Ctouklissa.
~ Jaaakaa wieeelka ośmiornica! Nigdy takiej nie widziałem, to prawdziwy gigant! Dziękuję, dziękuję, nakarmię nią swoich przyjaciół! – Chwycił w łapy ośmiornicę i już szykował się do wyjścia, ale na wszelki wypadek został jeszcze chwilę. Może duszkowie będą chcieli coś jeszcze mu powiedzieć? Kamyk na pewno zachowa, będzie pamiątką tego pięknego dnia!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Wyliczył sobie dokładnie ilość czasu, która musi minąć, zanim będzie mógł przyjść ponownie wymienić jedzenie. No, prawie dokładnie! Machnął się gdzieś tam w obliczeniach o jeden dzień. Ostatnim razem duszki były dla niego bardzo hojne, dały mu OLBRZYMIĄ ośmiornicę, nigdy nie widział takiego giganta! Axarus przybył więc po bardzo podobne zamówienie, tym razem jednak wystarczy mu nawet taka malutka ośmiorniczka! Bardzo miło było ostatnim razem, kiedy to duszki przyjęły od niego laurkę. Niestety, skończyły mu się zapasy kamieni szlachetnych, dlatego musiał zastawić w Skarbcu Wody, swój nefryt, ale kiedyś po niego wróci, przyda mu się do odzyskania wzroku! Mackonur zawsze brał ze sobą do Świątyni jakieś zwierzę, tym razem był to... Ćwiercz! Zamknięty był w jego worku, gdzie cykał dosyć głośno! Miał jednak zapasy powietrza, bo Axarus oczywiście zrobił w worku dziurki, no i trochę świeżych roślin na samym dole! Ćwierczowi przyda się malutki spacerek w torbie.
~ Dzień dobry, duszkowie. Chciałem poprosić o świeżą ośmiornicę, tak jak zawsze, bardzo byłbym wdzięczny, zbieram mięso dla swojego stada. Cieszę się, że ostatnim razem podobała się wam laurka. – Był bardzo spokojny, co do Axarusa nie było podobne. Może na zewnątrz wyglądał, jakby nic się nie stało, ale w środku męczyło go coś, a raczej nie była to zwykła choroba. Mackonur położył na płaskim kamieniu jeden nefryt, a następnie odsunął się trochę i wyczekiwał pojawienia się ośmiornicy.
~ Chciałem tylko powiedzieć jeszcze, że doceniam bardzo waszą pracę. – Dorzucił na sam koniec. Ciekawe, czy duszki były już przygotowane na jego przybycie. Może musiały znaleźć sobie jakieś łowisko ośmiornic, żeby móc je tutaj przywoływać?

//Jaspis za 4/4 mięsa ośmiornicy

[Diamentowe Serce]

Mora przybyła do Świątyni w dość nietypowej sprawie. Fioletowa smoczyca wybrała dość późną porę na odwiedziny Duszków, bo ostatnio miała mało czasu wolnego. Długie, wężowe ciało płynnie przemknęło pod snopami światła od magicznych pochodni. Poruszała się cicho i niepewnie. Jak zwykle. Była czujna i ostrożna, mimo, że nie pierwszy raz miała styczność z boskimi mocami. Raz wystarczył, aby całkowicie stracić zaufanie dla tych nieobliczalnych mocy.
Stanęła przed dużym głazem i wyciągnęła ze swojej podróżniczej torby jeden kamień szlachetny. Był to niedawno znaleziony nefryt. Całkiem spory. I wart na pewno więcej niż standardowa porcja mięsa, ale gotowa była oddać go za ważną przysługę.
Ułożyła błyszczący kamień na ołtarzu i schyliła łeb cicho szepcząc:
– Poproszę o mięso rekina – wyszeptała. Czy to wystarczy? To się miało okazać.


// 1x nefryt za 4/4 mięsa rekiniego poproszę

[Narrator]

Kamień pozyskany przez Axarusa przypominał zwyczajny wulkaniczny odłamek, choć gdy odwrócił go w łapie parę razy, dostrzegł iż na jednym z nierównych boków, głęboko na ćwierć łuski, została wypalona jakaś runa. Nie pasowała wyglądem do niczego co znałby ze smoczego pisma, chociaż przeglądanie się jej, ani nawet lizanie nie wywoływało żadnego efektu. Sam kamień był podejrzanie zimny, jakby przed chwilą wyciągnięto go spod śniegu, ale poza tym to wszystko. W świątyni oczekiwała go cisza, jakby nic podejrzanego nie miało miejsca.
Kolejnego razu niestety nie otrzymał od tajemniczej siły żadnej podpowiedzi, choć wymianę zrealizowano tak, jakby sobie tego życzył, zastępując kamień całkiem świeżą ośmiornicą.

W innych wypadkach bywało i tak, że choć smok położył na ołtarzu swoją zapłatę, duchy wywoływały niepewność względem tego, czy ktoś zamierza ją przyjąć. Oczywiście nie zdarzyło się jeszcze, by niewywołująca kontrowersji prośba spotkała niewerbalną odmowę, ale kto wie, czy Diament nie miała przetrzeć w tym zakresie nowego szlaku.
Ostatecznie jednak doczekała się. Ołtarz rozbłysł światłem, a na miejscu zmaterializował się oczekiwany rekin. Nikt nie zapytał do czego był jej potrzebny, poza domniemanymi doznaniami smakowymi, więc zapewne wolniejsza reakcja wynikała z niemożliwych do odgadnięcia duchowych perypetii, niż samej prośby.

Diamentowe Serce
+ 4/4 mięsa (rekin)
– nefryt

Axarus
+ 4/4 mięsa (ośmiornica)
– jaspis
+ tajemniczy kamień

[Pasterz Kóz]

Rzadko kiedy bywał w takim miejscu... Właściwie to był tutaj raz, kiedy potrzebował alg jako ofiarę, ale to stare dzieje. Teraz przyszedł w innym celu, w końcu dostał podczas ostatniej ceremonii kryształ, który pozwalał mu wymieniać rzeczy. Znaczy, poszerzał możliwość wymian, o. Dlatego z błogosławieństwem Uzdrowicieli Ziemi, zabrał ze sobą trochę ziół, żeby zamienić je na inne, bardziej potrzebne. Uczciwa wymiana. Sam Astral w ten sposób wspomoże w pewnym sensie stado.
Podszedł zatem do płaskiego kamienia, położył na nim sporo morszczynu pęcherzykowatego, a raczej jego plechy, obok zaś położył kryształ obieżyświata. Oby mu go tylko nie zabrali. Odsunął się tylko nieco do tyłu, po czym przemówił.
~ Proszę Was duszki o zamianę tychże ziół w babkę lancetowatą ~ powiedział niepewnym głosem, w końcu nie wiedział czy powinien dodać coś jeszcze. Nawet poprosił ładnie!

//10x morszczyn pęcherzykowaty z Zielnika Ziemi za 10x babka lancetowata do Zielnika Ziemi

[Mackonur]

Stał się stałym klientem w Miejscu Wymian! Czy duszki już spodziewały się go co dwa księżyce i czekały ze świeżą ośmiornicą? Tym razem musiał niestety zawieść moce, które rządziły tym miejscem w Świątyni! Wymarzył sobie tak ze... dwa żółwie morskie? Nie samymi ośmiornicami smok żyje. Axarus zgromadził już istną górę mięsa, owoców i ślimaków, ale potrzebował więcej, znacznie więcej. Miał plany... wielkie plany! Wszedł do komnaty razem ze swoją wilczycą, Teigan. Jakoś tak razem raźniej, stając wspólnie przeciwko ciemności. Kompanka zostawała z tyłu i czekała na moment, w którym kamień zniknie, a pojawi się jakieś martwe zwierzę! To było takie ekscytujące, chciała dokładnie widzieć wszystko.
~ Czeeeeść! – Przywitał się z innym smokiem, który akurat również wymieniał się na coś. Kiedyś już go chyba Axarus widział nawet! No, ale przywitanie z głowy, czas skupić się na tym, po co tu przyszedł! Mackonur wyciągnął z torby... tygrysie oko, a następnie umieścił je na piedestale, po czym odsunął się nieco.
~ Macie może w ofercie żółwie morskie? Dawno ich nie jadłem! Ośmiornica będzie następnym razem, ale coś mnie wzięło na te morskie stworzenia ze skorupą! – Rzucił do duchów, które władały tym miejscem w Świątyni. Może i tym razem będą miały dla niego jakąś niespodziankę? To takie miłe, dobre i wspaniałomyślne istoty! Zdecydowanie bogowie za mało im płacą za taką pracę, o ile w ogóle im płacą!
~ Pamiętacie ten kamyk, który dałyście mi ostatnio? Mam go przy sobie cały czas, patrzcie! Zrobiłem sobie z niego amulet! Myślę, że przynosi mi szczęście. – Zademonstrował niewidzialnym duszkom swój amulet, który związał za pomocą sznurka z trawy i zawiesił na swojej szyi. Delikatnie uniósł go do góry, był trochę ciężki, ale na pewno magiczny! Do tego ta fajna runa na nim, ciekawiło go bardzo, co ona mogła znaczyć.

//Tygrysie oko za 4/4 mięsa (jeżeli dałoby radę, to żółwi morskich!)

[Narrator]

Uprzejmość smoków nie została wprawdzie werbalnie odwzajemniona, ale każdy z nich otrzymał wymianę, której oczekiwał. Najpierw ołtarz rozświetlił się pod ziołami, niewidocznie zmieniając ich gatunek, a potem podmieniając na mięso, wyłożony przez Wodnego kamień szlachetny. Poranek miał w warsztacie nieco więcej możliwości, ale tak jak reszta, musiał cierpliwie czekać na wsparcie sił wyższych.
Kamień związany przez Axarusa wydawał się nie mieć żadnych właściwości, poza nadzwyczajnym chłodem i to nie zmieniło się również dzisiaj, nawet gdy zaprezentował go zawieszonego na szyi. Być może brakowało jakiegoś składnika do jego aktywacji, ale jeszcze nie natknął się na odpowiednią wskazówkę.

Zielnik Ziemi
Gwieździsty Poranek (kryształ obieżyświata)
– 10x morszczyn pęcherzykowaty
+ 10x babka lancetowata

Axarus
– tygrysie oko
+ 4/4 mięsa (żółwia morskiego)

[Diamentowe Serce]

Przybyła do świątyni po raz kolejny. Od razu skierowała się ku właściwemu stołowi. Pomimo pojawieniu się kilku nowych łowców brak mięsa w ich składzikach zaczął się odbijać na coraz większej liczbie głodnych. Chyba będzie musiała o tym kiedyś porozmawiać z Aquenem, albo Zorzą.
Położyła na kamiennym blacie turkus i zażyczyła sobie dziczyznę w zamian.

// turkus za 4/4 mięsa dzika

[Pasterz Kóz]

Ponowne przybycie, ponowna wymiana, ponowny handel. W łapie ściskał kryształ obieżyświata, gdy kładł zioła z Zielnika Stada na płaskim kamieniu.
~ Hej duszki, tym razem lulek czarny bym poprosił ~ rzucił krótko, bo i nie liczył na większą interakcję.


//10x ostróżeczka polna z Zielnika Ziemi za 10x lulek czarny do Zielnika Ziemi

[Narrator]

Tym razem duszki nie decydowały się wystawiać smoków na próbę i gdy tylko Gwieździsty przekroczył próg świątyni, zarówno on, jak i Diamentowa otrzymali stosowną odpowiedź. Blade światło otoczyło wyłożone materiały, zamieniając ich formę na konkretne zioła albo dzicze mięso. Oboje działali bardziej w interesie stada niż własnym, co być może sprzyjało ich interesom, bo byli w tym miejscu bardzo rozpoznwalni.

Gwieździsty Poranek (Zielnik Ziemi)
– 10x ostróżeczka polna
+ 10x lulek czarny

Diamentowe Serce
– turkus
+ 4/4 mięsa (dzika)

[Mackonur]

I dwa księżyce powinny minąć... teraz! Axarus dokładnie sobie wszystko odmierzył, trzeba było być dokładnym! Nie chciałby, żeby doszło do sytuacji w której przychodzi do Świątyni, a tu nic! Wziął ze sobą kamień szlachetny, swojego wilka i wyruszył do komnaty wymian, gdzie szybko się znalazł. Pędził na złamanie karku, tak mu się spieszyło. Jego tajna kryjówka na mięso w Przystani powoli już się zapełnia i przestaje być taka tajna, ale co tam! Wkroczył do Świątyni z przytupem, a za nim biały wilk.
~ Czeeeść, Duszki! Wiecie... widziałem kiedyś taką ośmiornicę, o zobaczcie. – Wyciągnął z torby drewnianą tabliczkę, na której dosyć narysowane było owe stworzenie, ale o dosyć unikalnym wyglądzie! Było pokryte kółkami. pełno kółek. To naprawdę niezwykła ośmiornica, jedyna w swoim rodzaju.
~ Widzicie? W takich kółkach, no i żółta była cała, a kółka niebieskie! Macie może coś takiego w ofercie? Nieco małe były, więc chyba będzie ich trochę potrzeba, ale bardzo byłoby fajnie, gdybyście takie znalazły! O, proszę, to zapłata! – Zostawił drewnianą tabliczkę tak dla poglądu, następnie postawił przed piedestałem bursztyn, po czym cofnął się trochę i dał duszkom działać. Razem z Teigan przyglądali się ołtarzykowi. Wilczyca nie chciała mu uwierzyć, że widział żółtą ośmiornicę z kółkami, a to było naprawdę!

Bursztyn za 4/4 mięsa ośmiornicy (żółtej z kółkami niebieskimi, ale Axarusa ucieszy też zwykła!)

[Fenomenalna Flądra]

Kiedyś często odwiedzała to miejsce. I nie powinno być w tym nic dziwnego, w końcu można tu było dostać sporo mięcha za jakąś małą błyskotkę, których leżało pełno na ziemi, tu jedna, tam druga. Dwie obok siebie. Bogowie, a mięso to nie leży tak wszędzie. Nawet jeśli ostatnie znalezisko Hydry może mówić inaczej, to był tylko jeden wyjątek! Zazwyczaj trzeba je tropić, skakać, zabijać. A po drodze trop może zniknąć, albo odejdzie dwa kroki za daleko i nagle nie wiadomo gdzie był. Dziwne, ale tak jest!
A skoro błyskotek miała pełno to jedną taką przyniosła właśnie wymienić. Położyła na ołtarzu granat znaleziony na ostatnim polowaniu.
– Mogeee-ee- poprosić o Homara? – Wybrała cokolwiek z listy rybnego menu, którego jeszcze nie próbowała. Podobnież Homary były dobre, choć sama nie wiedziała nawet jak wyglądały. Słyszała o nich niejednokrotnie podczas wizyt u matki. Wszystkim niby smakują, więc sama musi też kiedyś spróbować!

// granat za 4/4 homara(4 homary?)

[Pasterz Kóz]

Poranek przyszedł w nieco innym czasie niż reszta, żeby uniknąć interakcji albo rozmowy z matką w takim miejscu. Nie czas na to, tutaj robiło się interesy. Astral zaś miał interes. Stanął przed płaskim kamieniem, po czym położył na nim kamień szlachetny, konkretniej perłę.
– Jeśli mógłbym prosić... O arbuza. Taki duży, zielony owoc z zewnątrz, a czerwony w środku. Niech może będzie nieco większy niż zazwyczaj. Proszę? – uśmiechnął się ładnie do... No do tego kamienia.

//perła za 4/4 owoców (arbuz)

[Narrator]

Przedziwne były te zamówienia Axarusa. Kto wie, może to właśnie jego oferta tak skonsternowała duszki, że przez dłuższy czas milczały kompletnie. Musiały najpierw te ośmiorniczki znaleźć albo wymyślić jak zgrabnie odmówić mu ich przyznania. Ale eh, szkoda byłoby takiego przyjaznego gadzika odprawiać z niczym, prawda? Jeśli jego życzeniem było zabić się przy następnym posiłku, chyba nie do nich należał werdykt!
– Oh... eeee... to nie najzdrowsze do jedzenia, wiesz? – odezwał się ktoś, nim cokolwiek wydarzyło się przy ołtarzu. Zmartwiony głos zagłuszony został przez inny, nim zdołał dodać coś jeszcze – Wszystko jest trochę niezdrowe, jak się nie myśli o odpowiednich porcjach! – Ten był bardziej pewny siebie, niemal obscenicznie, ale to być może miało szansę lepiej trafić do specyficznego charakteru klienta.
– Ja tylko mówię – wtrącił znowu pierwszy – ... że jak to zjesz, to może ci się coś stać. Ja nie wiem, no raczej byś tego nie chciał, zwłaszcza że... – Kamienny blat rozświetlił się nagle, a wyłożony na ołtarzu kamień przemienił się w stos drobnych naznaczonych kółeczkami ośmiorniczek. Były martwe, więc ich wzorki nie mogły być aż tak intensywne jak przy żywych osobnikach, lecz nadal dało się je wyróżnić.
– Takie pyszności można jeść tylko raz w życiu, nie ma co się oszczędzać – zaśmiał się ten głośniejszy duszek i z tym zdaniem oba byty zamilkły. Co Axarus sobie postanowi, to już jego sprawa.

Ziemista dawno już nieobecna na terenach świątyni, została przywitana łagodną bryzą, jakby specjalnie powstałą na cześć jej osoby i nabiegającą sztucznie wprost od ołtarza. Najwyraźniej jakiś inny duszek miał dziś dobry humor.
Jej wymiana przebiegła oczywiście tak jak zwykle, kamienny blat utonął w jasności, by po chwili ujawnić homary – ułożone równiutko jeden na drugim.

Ostatnim gościem w tej kolejce był bardzo znajomy duchom Poranek. Prosił o owoc nadzwyczajnie duży i choć być może dałoby się taki skombinować, po przeszukiwaniu świata wzdłuż i wszerz specjalnie dla Axarusa, duszki mogły nie mieć już takiej ochoty, by spełniać każdą prośbę co do jednego. Oczywiście arbuz dostał, ale nie jeden, a DWA. Jeśli chciał go dać na jakiś konkurs, żeby się pochwalić, jakie to rozmiary można wyżebrać od duszków to niestety nie tym razem!

Axarus
– bursztyn
+ 4/4 zabójczo trującego mięsa (Hapalochlaena)

Morska Bryza
– granat
+ 4/4 mięsa (homar)

Gwieździsty Poranek
– perła
+ 4/4 owoców (arbuz)

[Mackonur]

Duszki przemówiły, to prawdziwa rzadkość! Axarus tak początkowo jednym uchem wpuszczał ich uwagi, a drugim wypuszczał. Niezdrowe? A co na tym świecie było zdrowe? Mackonur zauważył, że wszystko co jest dobre, to jednocześnie musi być niezdrowe. On był takim okazem zdrowia, że takie rzeczy mu raczej nie grożą! Oczywiście nie miał absolutnie zielonego pojęcia, że zażyczył sobie najbardziej trującej ośmiornicy świata, do tego takiej... niemożliwej do przygotowania! Takie rozdymki chociażby można było pozbawić trucizny i z całym powodzeniem zjeść, czego nie można było powiedzieć o żółtej ośmiornicy. No co? Axarus zobaczył, ładne takie mu się wydawało, to na pewno nie może być trujące! Wszystko, co trujące na tym świecie, było brzydkie. No bo taki jest przekaz natury: "Nie jedz mnie, jestem trująca!", to wszystkie zwierzęta wiedzą, żeby się do tego czegoś nie zbliżać, a ta tutaj? Prześliczna! Mackonur dotknął ją pazurem i zbliżył się do niej niebezpiecznie blisko, po czym się oblizał.
~ Musisz być wyjątkowa! Mmm, na pewno będzie przepyszna. Zwłaszcza, że co, bo nie dosłyszałem? Czemu nie chciałbym jej jeść? Zobaczcie jaka ładna, żółciutka! Widzisz Teigan? Mówiłem ci, że widziałem żółtą ośmiornicę z kółkami, a ty mi nie wierzyłaś! Ja to szanuje tych, co nie zobaczyli, a uwierzyli! – Rzucił przekazem tak po tym terenie ogólnie, żeby duszki też słyszały. Już chciał zjeść te ośmiorniczki, nawet ich nie przeżuwając, ale... lepiej je przygotować, przypiec, doprawić ziołami, które znalazł gdzieś za Przystanią!
~ Czemu raz w życiu? Że niby takie rzadkie? No na pewno są rzadkie! Raz w życiu tylko taką ośmiornicę widziałem, Teigan mi nie wierzyła, to już sam zacząłem wątpić, że istnieją, a tu proszę... jak żywe! Znaczy... jak martwe, bo nie żyją! – Tak właściwie, to wydawały mu się trochę większe wtedy w wodzie, no ale przynajmniej były prawdziwe! Teigan się to strasznie nie podobało, aż zawyła w ostrzeżeniu! Miała jakiś... wilczy zmysł do takich rzeczy! Axarus na ten moment pozostał w Świątyni, bo może duszki jeszcze będą chciały pogadać, druga taka okazja mogła się nie zdarzyć, może o to im chodziło?

[Pasja Uczuć]

Pasja już od dawna nie była w świątyni. Najpierw poświęcała się polowaniom, potem przysypiała, odpływała, a teraz znów, musiała odrobić swoją dłuższą przerwę od łowów. Nie było to jednak łatwe. Zwierzyna, która normalnie dałaby smoczycy mięsa, którym by mogła wykarmić swoją rodzinę i przyjaciół, teraz zmieniały się w kamienie szlachetne. Z jednym z takich kamieni, który był jeszcze nie tak dawno temu reniferem, przybyła do świątyni.
– Paqu nie jest pewna do końca, jak to działa... Potrzebuje jedzonka dla smoków. Cokolwiek, z czego by mogła zlobić im coś smacznego. – przemówiła niepewnie, zbliżając się po raz pierwszy do skały, na której miała odprawić się cała magia i... położyła po prostu tam swój kamyczek.

/ wymiana tygrysiego oka na jedzenie (dowolne)

[Narrator]

Czasami sam fakt, że smoki pokroju Axarusa dożywały dorosłości był jednym z najbardziej realistycznych dowodów na boską łaskę. Jeśli do tej pory samiec nie miał okazji napchać sobie pyska jakimiś trującymi grzybami albo mięsem mantykory, właśnie stał przed pierwszym, naprawdę poważnym wyborem w życiu.
W międzyczasie, do środka weszła Wodna i wyłożyła na ołtarzu swoją oplatę. Jej duszki odpowiedziały jako pierwszej, Axarusa zostawiając na pastwę rozmyślań. Kamień który położyła rozświetlił się słabo, ale nie tak drażniąco jak to miało miejsce przy błogosławieństwach, a następnie przeobraził się tajemniczo w mieso z dzika.
Cisza w związku z ośmiornicą trwała zaś jeszcze chwilę dłużej, aż w końcu jakiś nerwowy głos postanowił przestrzec zielonego prosto w pysk.
– Jedz, jeśli chcesz umrzeć – Kto wie, może duszki zaczęły stresować się transakcją, biorąc pod uwagę jak krzywo mogli patrzyć się na nią przyszli klienci. Bierzesz towar i uciekasz, a nie!

Pasja Uczuć
– tygrysie oko
+ 4/4 mięsa (dzik)

[Mackonur]

Słowa duszków były doprawdy niepokojące: "Jedz, jeśli chcesz umrzeć". Czysto teoretycznie patrząc dajmy na to na wodę, to dosłownie wszystkie smoki, które kiedyś w życiu ją piły – umrą w końcu! Nie było ani jednego przypadku, w którym przebieg byłby inny. Czy to oznaczało, że woda była śmiertelnie trująca? No jeśli tak się na to spojrzy, to tak! Sama ta informacja być może nie zaalarmowałaby wystarczająco Axarusa, ale w połączeniu z poprzednimi reakcjami duszków... zaczął łączyć kropki w głowie. Wbrew wszelkim pozorom, pod tą całą warstwą szaleństwa Mackonura, krył się umysł ostry jak, jak kolce rozdymki! Tylko potrzebował rozbudzenia, a może nawet kilkukrotnego zapukania do niego. Jedzenie od którego się umrze, posiłek spożywany raz w życiu, zjedzenie ośmiornic równa się temu, że jedzącemu coś się stanie, do tego niezdrowe... o cholera! To jest TRUJĄCE mięso!
~ Yyy, bo ja nie wiedziałem, że ona jest trująca! Pływałem tak sobie i patrzę, a tam ŻÓŁTE stworzenie, takie z kółkami! No śliczne takie, czemu miałoby być śmiertelnie niebezpieczne? Ja, ja, ja chcę je wymienić na coś jadalnego, albo na kamień z powrotem! – Po chwili odpowiedział duszkom, ale już sam wiedział, że to nie przyjdzie, może tutaj nie ma zwrotów? Trzeba było zagrać duszkom na uczuciach, o ile je oczywiście miały, jako no, duchy!
~ Ja mam chorą wilczycę! Baaardzo chorą, to dla niej miało być. Zatrułaby się jeszcze, to się jej nie polepszy raczej potem. Teigan zawsze marzyła o takim cudownym posiłku, spełnijcie jej marzenia, znajdźcie nam coś jadalnego! – Teigan, tak jak ją uczył tego Mackonur, zaczęła przechadzać się po świątynnej komnacie, piszcząc cichutko, można było powiedzieć, że nawet skamlając. Szła z jedną łapą podniesioną do góry, jakby była chora.
~ Ooo, patrzcie, je się da jeszcze pewnie wrzucić do wody! O, patrzcie, one żyją! Nie no dobra, nie żyją, no ale coś da się z tym zrobić na pewno. – Sprawdził stan podarowanych mu ośmiornic i niestety... były martwe, to się chyba nie kwalifikowało do zwrotu, no ale duszki mogły mu powiedzieć o tym, że to trujące, tak przed zabraniem kamyka! Teoretycznie Mackonur mógł użyć tego do jakichś pułapek, no ale marne to użycie raczej!

[Pasterz Kóz]

//Inny czas

Przybył kolejny raz, taszcząc ze sobą zioła. Bez zbędnych ceregieli, położył miętę na płaskim kamieniu
– Babkę lancetowatą poproszę! – zawołał w pustą przestrzeń, czekając zrobi się magiczne trzask prask i zioła zmienią swój wygląd wraz z gatunkiem. Przynajmniej tyle mógł zrobić dla stada.

//10x mięta z Zielnika Ziemi za 10x babka lancetowata do Zielnika Ziemi