Samotna Sosna

[Krwiożerczy Obłęd]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Po chwili, cienisty skończył ziać, w końcu, żaden smok nie ma przecież nieskończonej ilości w płuc, ale co nieco musiał skomentować. Jak zwykle, zresztą. – Jeśli wykonujesz taki smok, to pamiętaj, aby był on długi. Takie smoki maja to do siebie, że jednak część twojego pyska – zawsze jest to łeb – jest ustawiona bliżej ataku, więc bardziej nastawiona na jakiś cios. Płomienie zawsze wyzwalają gorąco, nieznośne gorące, które może znacznie utrudnić lądowanie. Lub też i sam sus. Do tego należy dorzucić jeszcze zabłąkane płomienie, które mogą Cię poparzyć. – to był jeden wykład, drugi nastąpił po kilku/kilkunastu sekundach. Trzeba było zaczerpnąć powietrza. – Dla smoka bazującego na zręczności, w przypadku takiego ataku, najlepszym sposobem jest odturlanie się. Ewentualnie, długi odskok na bok. Dla siłowego? Wzbicie się w powietrze.
Po tych słowach ponownie zaatakował. Wystartował w kierunku życiowego (?), mimo, że ten stał po skosie do niego, z jednym celem. Zadania mu rany szarpanej. Planował wbić się w szyję smoka – kłami – przerywając mu tętnicę szyję. Cóż, aby ten atak wyszedł mu jak najlepiej, musiał lekko odskoczyć na bok.

[Jaskiniowy Kolec]

Tak, pamiętał o tym. W końcu, gdyby nie zrobił porządnego susa na skos to oberwałby ogniem i pewnie teraz Krwiożerczy wołałby Uzdrowiciela. Niemniej resztę wysłuchał lekko kiwając łbem, iż rozumie. Sumienny nie turlał się przede wszystkim dlatego, iż bał się właśnie o za słaby przewrót. Wydawało się mu, że lepiej zrobić skok po skosie. Wiadomość o tym, że smok bazujący na sile, będzie odlatywał przy takim ataku, była jak najbardziej przydatna. Teraz jednak nadszedł czas na następny atak.
Sumienny znał już takie ataki i wiedział jak się przed nimi bronić. Znów oparł swoją obronę na zręczności i po prostu zgiął łapy od strony ataku, i odbił się jak najszybciej, aby zwiększyć odległość pomiędzy nim, a nauczycielem. Krwiożerczy wciąż ukazywał mu jak bardzo był szybki i mijał większość ataków dzięki szczęściu w większej mierze. Wciąż jednak była to dobra obrona. Odskoki, turlania się... Zawsze było warto próbować.

[Krwiożerczy Obłęd]

A pomyśleć, że kiedyś był o niebo lepszy w obronie niż ataku? I może to mu pozostało? Bo pomysłów na ataki zręcznościowe, a przynajmniej te na ziemi, już większość wykorzystał, więc ... siła? No niech będzie. Tym razem postanowił staranować swojego przeciwnika, obniżając lekko łeb i ustawiając go tak, że jego rogi i kolce bez problemu miały się wbić w pierś smoka. Czyli, po prostu, były elementem prowadzącym. Jak szarżujący żubr. I mimo, że bazował na sile, starał się być szybki. Bardzo szybki.

[Jaskiniowy Kolec]

Sumienny był gotowy. Szczególnie teraz, gdy przeciwnik atakował bazując na swojej sile. Adept dokładnie sprawdził położenie swoich tylnych łap, aby znaleźć dobry środek ciężkości i dobre zaparcie się. Wtedy wyskoczył z przednich łap, pozostawiając tylne na ziemi, aby zapierały się mocno. Nawet pazury miał w ziemi, aby dodatkowo wyhamować przeciwnika.
Przednie łapy Sumiennego zręcznym ruchem złapały szarżującego Krwiożerczego i stawiły opór, aby nie pozwolić smokowi na ten atak. Ich siła była równa, a więc chwila siłowania się była długa, ale wszystko sprzyjało młodemu smokowi. Oczywiście łapy wbite w ziemię cofnęły się wraz z oboma smokami. W końcu jednak szarża została zatrzymana.

[Krwiożerczy Obłęd]

Walka w zwarciu miała to do siebie, że bardzo łatwo dało się przejść z obrony do ataku i odwrotnie. Choć w tym przypadku, tylko to on był stroną atakującą. Dlatego też, nie czekał ze swoim atakiem. Zaczął zbierać potrzebne powietrze, dzięki któremu potem, w połączeniu z gazem, mógł zionąć. Po zebraniu ów substancji, i jednej i drugiej, uniósł pysk, kierując go na pysk smoka. To miało być splunięcie. Krótkie i wąskie. Celował w prawe ślepio Sumiennego.

[Jaskiniowy Kolec]

Sumienny jednak zacisnął łapy na rogach Krwiożerczego i siłą spowodował, aby ją uniósł. Ponadto ugiął jeszcze tylne łapy nieco, aby jego bark znalazł się pod pyskiem przeciwnika. Potem tylne łapy się wyprostowały i adept uderzył barkiem pod pyskiem Krwiożerczego, ale na tym nie koniec, aby zakończyć ich walkę w zwarciu, Młody przekręcił łeb, który trzymał na prawo i bardzo mocno go odepchnął, tak aby dać sobie czas na odskok w tył. Pierwszy raz chyba zdarzyło mu się użyć takiego, a nie innego ruchu podczas walki. Był sam z siebie dumny, ale wcale jakoś nie okazywał tego. Nadal był spokojny i skupiony.

[Krwiożerczy Obłęd]

No, i to był jakiś pomysł. Co prawda ryzykowny, i niekoniecznie nastawiony na to, z czym się smok urodził lub też nabył podczas szkolenia, ale bynajmniej skuteczny. Ale to na pewno nie był koniec, bo nie minęło dużo czasu a cienisty znowu atakował. Doskoczył znowu do przeciwnika. Tym razem jednak zamierzał "przydzwonić" Sumiennemu w szczękę, oczywiście łapą – prawą, przednią – chcąc ją złamać. Lub też zmiażdżyć. Głównie bazował na zręczności, ale nieco swojej siły w ów atak również włożył. Zwłaszcza, że nie był żadną chudziną, która by nawet z muchą sobie nie poradziła.

[Jaskiniowy Kolec]

Ataki na łeb z tak krótkim zasięgiem, są łatwe do uniknięcia dla długiej szyi smoka. Nie było co się niepotrzebnie wyginać. Szyja się wygięła w prawo unikając natychmiastowego zagrożenia, a potem dopiero smok przesunął się w prawo, aby nie ryzykować też utratę swojej równowagi. Normalnie adept by odskoczył trochę dalej, aby mieć czas zastanowić się nad swoim atakiem, ale w tej chwili walka odbywała się jednostronnie. Zmniejszona odległość od smoków pomagała jaki i przeszkadzała. Ta nauka jednak warta była ryzyka, jakie za sobą niosło.
Nie czekało go nic lepszego niż ta nauka. W końcu lepiej jest unikać ataków bez odnoszenia ran, niż mieć tylko nadzieję, iż się powiedzie... Gdyby jednak był kaleką to pewnie Krwiożerczy zabiły go na miejscu.

[Krwiożerczy Obłęd]

Jego łapa przecięła powietrze na wysokości szczęki Sumiennego, ale to bynajmniej nie by koniec. – Nieźle – i nim zdążył powiedzieć coś jeszcze – w zasadzie nastąpiło to równocześnie z położeniem kończyny na podłoże- a w kierunku wyciągniętej szyi adepta zmierzała paszcza Krwiożerczego. Ah, grzech nie skorzystać. Wystarczyło tylko lekko przekręcił łeb w ów kierunku, no i go wyciągnąć do przodu. Jak wąż. Oczywiście, o otwarciu szczęki nie można było zapomnieć.

[Jaskiniowy Kolec]

Adept mimo wszystko stał już w stabilnej pozycji, zanim nadszedł atak. Może gdyby Cienisty nie tracił czasu na słowo, udałoby się ugryźć...
Sumienny tym razem pokazał swojemu nauczycielowi, że nie zamierza ignorować siły swoich łap i zacisnął łapę na tyle ile mógł i mocno od dołu(sierpowym) przywalił w dolną szczękę Krwiożerczego, aby ta się zamknęła, a po chwil również ugiął łapy, aby pysk znów minął jego skórę.
Co dalej? Wyczekał, aż przeciwnik cofnie łeb i zaatakuje ponownie... Gdyby ich walka polegała na ataku, przez pewien moment miałby czystą sytuację uderzenia w ramię Krwiożerczego. Niemniej jednak nie o to w tym chodziło w końcu.

[Krwiożerczy Obłęd]

No, przynajmniej jeden uczeń, który wykorzystuje zarówno i obronę siłową i obronę zręcznościową. A nie tylko, odskok, odskok, odskok ... Naprawdę Sumienny był rzadkim przypadkiem. Na szczęście, lub nie szczęście, jego cale ciało składało się z podwójnych warstwę łusek – zwykłe i te płytowe – więc uderzenie Kolca nie spowodowało, że cienisty jakoś szczególnie (mroczki przed ślepiami, mocny ból, zerwane zawiasy szczęki, i tak dalej i tak dalej) nie odczuł ów ataku. Co prawda, coś tam poczuł, bo z jego trzewi wydobyło się warknięcie, a jego ślepia momentalnie się zwęziły, i stały się takie jakby ... bardziej bitewne – głównie chodziło o błyski – ale to było by na tyle. Jego wytrzymałość na ból również swoje zrobiła. – Odtruwanie się, przypadnięcie do ziemi, odskok, odchylenie się – o obronach siłowych jednak nie wspomniał. Bo i po co? Każdy myślący by na to wpadł. Albo blok – ogonem, na przykład, albo sparowanie.
Lekko odskoczył na bok, w końcu, znajdował się do w dogodnej sytuacji (wcześniej celował w szyję, więc do brzucha nie miał daleko) wyciągając przed siebie odpowiednią łapę, którę także bardziej wysunął do przodu Zamierzał nią mocno rozharatać brzuch smoka. Zamiast trzymając ją normalnie, wewnętrzna stroną do dołu, błyskawicznie ją obrócił. CIęcie miało iść na całej lini brzucha. Cóż, pazury – zakrzywione, ostre – miał do tego odpowiednie, więc ...

[Jaskiniowy Kolec]

Sumiennemu nie chodziło o zadanie bólu, ale o skuteczną obronę. W końcu była to nauka obrony. Nie chodziło tu o zranienie... Ale miło byłby usłyszeć myśli Krwistego. Z pewnością Adept Życia poczułby się choć trochę bardziej doceniony... No ale mniejsza o jego samopoczucie.
Teraz jednak czas był też użyć odskoku, którego tak nie za bardzo lubił Krwiożerczy.
Sumienny ugiął przednie łapy i uskoczył w tył, zarazem już zwiększając znacznie dystans.
Co za dużo to nie zdrowo. Czas teraz znów poćwiczyć uniki zręcznościowe. W końcu to one wcześniej trochę mniej sprawnie udawały się Sumiennemu.

[Krwiożerczy Obłęd]

Ok. Czas teraz zabrać się za coś trudniejsze. Za obronę w powietrzu – W górę – warknął, posyłając w kierunku samca niezbyt szeroki i niezbyt długi strumień ognia. Przed ogniem, jak już wspominał, można bronić się na wiele sposobów, dlatego też dodał coś od siebie. W końcu, Sumienny mógł wybrać inaczej, czyż nie? Nie celował – konkretnie – w żadną część samca. Po prostu posłał atak przed siebie. Był nieco większy od Sumiennego, dlatego też ... mógł mu przypalić grzbiet, może czaszkę?

[Jaskiniowy Kolec]

Sumienny więc użył swoich skrzydeł, ponieważ widocznie tego właśnie oczekiwał po nim Krwiożerczy Obłęd. Posłuchał polecenia zanim w ogóle smok zaatakował. W czasie wypluwania strumienia, Sumienny już raz machnął skrzydłami, odbijając się od ziemi, po skoku w górę. Drugie uderzenie skrzydłami i schowanie pod siebie łap spowodowało, że już był poza zasięgiem ognistego podmuchu. Jedne co poczuł to chwilowe ciepło pod nim.
Następnie trzecie i czwarte uderzenie skrzydłami. Sumienny był już ogon nad ziemią...
Co dalej? Zaraz się okaże.
Tego jeszcze Sumienny nie próbował... Walka w powietrzu? Tym bardziej, obrona? Może być ciekawie. Zaraz się jednak miał o tym przekonać.

[Krwiożerczy Obłęd]

Chwile potem, oczywiście kiedy zamknął swój pysk, błyskawicznie wzbił się w powietrze. Jeszcze nie był na wysokości Sumiennego, a już zaczął się do niego zbliżać. Machał tymi i skrzydłami i machał, nie dając po sobie poznać gdzie zaatakuje. Dopiero przy adepcie, przechyli się na bok, składając momentalnie jedno skrzydło. Ów przechylenie spowodowało, że wszystkie jego łapy znalazły się naprzeciwko samca. Jednak, to tymi najbliższymi – i przednimi i tylnymi – zamierzał wykonać cięcie. Zręcznościowe. Nie za głębokie, ale jednak bolesne. No i długie.

[Jaskiniowy Kolec]

Sumienny oczekiwał ataku nie sprowadzającego się do walki wręcz, więc nie trudno było przewidzieć, że zaraz po doleceniu Krwiożerczego, ten zaatakuje. Na gryzienie nie był dostatecznie blisko, a więc chciał go zahaczyć łapami. Sumienny złożył oba skrzydła i schylił głowę w dół, co spowodowało natychmiastowy spadek o ćwierć ogona w dół. Wygiął również ciało w łuk co spowodowało odchylenie się, czyli tak na prawdę spadał pod skosem.Kiedy był pewny minięcia ataku przeciwnika, szybko rozłożył skrzydła i ponownie zaczął nimi trzepać, unosząc się na większą wysokość.
Oczywiście obracał się w powietrzu, aby ciągle mieć swojego przeciwnika przed sobą i widzieć jego kolejne działania.

[Krwiożerczy Obłęd]

Krwiożerczy od jednego ataku zawsze płynnie przechodził w drugi. I tak też było tym razem. Znowu ruszył w kierunku Sumiennego, równo i energicznie machając skrzydła, a tuż przed nim wykonał przewrót do przodu. Ów ruch spowodował, że w kierunku Kolca – nim wogóle cienisty powrócił do pionu – poleciał jego ogon. Najeżony ogon. Uderzenie takim ogonem mogło być bardzo bolesne. Na pewno celował w przednią część ciała samca, ale w którą konkretnie? To tylko ... góry ... wiedzą.

[Jaskiniowy Kolec]

Byleby dalej od najeżonego ogona. Sumienny mógłby spróbować zablokować go w powietrzu, gdyby nie był tak niebezpieczny. Znacznie lepszą opcją było wykonanie mocnego łuku w prawo i machnięcie skrzydłami. Wykonał to jak najbardziej zręcznie.
Potem ustabilizował swój lot. Minusem takiego ataku było to, że przez chwilę smok tracił orientację i Sumienny wykorzystałby tą lukę, gdyby chodziło o atak.
Obrona to nie tylko w końcu unikanie ataków. To jest również wyszukanie luk przy atakach swojego przeciwnika...

[Krwiożerczy Obłęd]

Wzbił się nieco wyżej, i jeszcze wyżej, ustawiając się tak, aby Sumienny znalazł się pod nim. Chwilę potem, pochylił się w dół, składając momentalnie skrzydła. Początkowo wyglądało to tak, jakby cienisty zamierzał staranować adeptka. Staranować, ale także i mocno pokiereszować, gdyż iż ponieważ, wystawił przed siebie przednie łapy. Jednak, będąc może z pół ogona od przeciwnika, może i nieco więcej, wykonał pewny manewr, który wyniósł go na prawą stronę. Jego prawą stronę. Do tego wykorzystał skrzydła, rzec jasna. Przelatując wzdłuż boku Kolca, wystawił odpowiednią łapę, chcąc nią doprowadzić do utraty zdolności. Cięcie miało iść tuż przy samej nasadzie. Nerwy, mięśnie, tkanki – to wszystko miało zostać rozerwane przez pazury smoka.
//Spróbuj raporcik z IV poziomu ^^

[Jaskiniowy Kolec]

//"Wzbił się nieco wyżej, i jeszcze wyżej, ustawiając się tak, aby Sumienny znalazł się nad nim. "– W00t? xD //

Sumienny tym razem pozostał w miejscu. Bez sensu było unikać każdego ataku w ten sam sposób. Trzeba próbować nowych rzeczy. Sumienny jednak wiedział, że nie ma zaparcia w powietrzu i w jego obronie przede wszystkim główną rolę będą grały skrzydła i lewa przednia łapa.
Kiedy tylko Krwiożerczy wykonał swój manewr, Adept zaczął napinać mięśnie lewej łapy, aby ta wystrzeliła w odpowiednim momencie w górę, aby zbić łapę swojego nauczyciela z możliwości rozcięcia go przez całą długość ciała. Łapa trafiła dokładnie tam, gdzie chciał Młody, a mianowicie pod łapą Krwiożerczego, co miało spowodować uniesienie jej wyżej. Poza tym oczywiście skrzydło lewe mocniej złapało powietrza w błony i jedno, mocne uderzenie starczyło, aby ciało się obróciło pod nieco większym kątem, a nie stało na prost lecącego przeciwnika.

[Krwiożerczy Obłęd]

// Ale się czepiasz xD Nad, pod ... a co to za różnica?! xD
Edit. Poprawiłam xD

Tym razem nie atakował – tylko machał rytmicznie skrzydłami, góra-dół, góra-dół – bo ... coś innego zmierzało w kierunku Sumiennego. To były 3 ogniste kule. nie za małe i nie za duże, wycelowane w kilka słabych, smoczych punktów. Pierwsza zmierzała w pierś smoka. Druga, w odstępie kilku sekundowym, w brzuch, a trzecia – także z pewnym opóźnieniem – w skrzydło.
Wszystkie kule posiadały system naprowadzający. Jeden manewr obronny na pewno nie zdałby tu egzaminu, bo – czy to się życiowemu podoba, czy też i nie – i tak twory cienistego, miały trafić w wyżej wymieniony punkt. Bez względu na to, czy Sumienny wzbije się w powietrze czy zapikuje w dół. Kule i tak miały za nim podążyć, oczywiście, o ile samiec nie wybierze inaczej. Inaczej, czyli zastosuje na każdą kulę odpowiedni ruch.