Samotna Sosna

[Krwiożerczy Obłęd]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

// Ale się czepiasz xD Nad, pod ... a co to za różnica?! xD
Edit. Poprawiłam xD

Tym razem nie atakował – tylko machał rytmicznie skrzydłami, góra-dół, góra-dół – bo ... coś innego zmierzało w kierunku Sumiennego. To były 3 ogniste kule. nie za małe i nie za duże, wycelowane w kilka słabych, smoczych punktów. Pierwsza zmierzała w pierś smoka. Druga, w odstępie kilku sekundowym, w brzuch, a trzecia – także z pewnym opóźnieniem – w skrzydło.
Wszystkie kule posiadały system naprowadzający. Jeden manewr obronny na pewno nie zdałby tu egzaminu, bo – czy to się życiowemu podoba, czy też i nie – i tak twory cienistego, miały trafić w wyżej wymieniony punkt. Bez względu na to, czy Sumienny wzbije się w powietrze czy zapikuje w dół. Kule i tak miały za nim podążyć, oczywiście, o ile samiec nie wybierze inaczej. Inaczej, czyli zastosuje na każdą kulę odpowiedni ruch.

[Jaskiniowy Kolec]

Sumienny wisiał w powietrzu oczekując, aż pierwszy pocisk zbliży się do niego. Ruszył powoli, aby dokładnie przed nim wykonać korkociąg, nieco bardziej rozwinięty, niż dookoła własnej osi. Wtedy właśnie pierwsza kula przeleciała pod jego łapami i jedynie wyczuł lekkie bicie jej ciepła. Druga była następna. Sumienny zaczął lecieć w górę jak tylko szybko mógł. W pewnym momencie przestał machać skrzydłami i wygiął ciało w tył, przez co zrobił obrót w powietrzu i pyskiem w dół zaczął spadać. Kula, która leciała do tej pory za nim, po prostu minęła się z nim, kiedy Sumienny wygiął ciało.
Trzecią natomiast nie było tak trudno zmylić. Skrzydło było w ciągłym ruchu, a więc kula ciągle latała jakby się trzęsła. Im bliżej była tym bardziej się wychylała, ale ciągła zmiana jej położenia, sprawiała, że nie mogła zdecydować się jak uderzyć. Kiedy nadszedł odpowiedni czas, Sumienny schwał skrzydła i ominął kulę, wyginając się w przeciwną stronę od ataku. Kiedy już wyminął wszystkie, rozłożył skrzydła i czekał na kolejne magiczne ataki...

[Krwiożerczy Obłęd]

Sumienny nie miał za dużo czasu na odetchnięcie z ulgą, bo już po chwili – wcześniejsze twory cienistego całkowicie znikły – coś zmierzało w jego stronę. I to coś naprawdę wielkiego, bo całe, no dobra ... jednak nie całe, ciało Kolca zostało osnute cieniem. Co to było? Ano wielki głaz. Jak 2-3 smoki ułożone nosami do siebie. Ów twór zmierzał ku grzbietowi samca. Ominięcie go z góry to kiepski pomysł,

[Jaskiniowy Kolec]

Ale to był tylko głaz... W ogóle Adept dziwił się jak Wojownik może przyzwać takie twory. Krzyk Honoru wytłumaczył mu, że nie ma co się porywać na zbyt duże przedmioty, a Sumienny nawet nie mógł wyczarować czegoś większego od smoka...
Mniejsza jednak o to. Sumienny bez problemu po prostu wybił w przód, a następnie płynnie przeniósł się na grzbiet w powietrzu i po chwili znalazł oparcie na spadającym głazie. To była krótka chwila, ale wystarczyła Sumiennemu na odbicie się łapami od głazu i poszybowanie za jego oś. Byli w końcu w powietrzu, a więc taki manewr nie był strasznie ciężko. Sumienny potrzebował jednak swojej zręczności, aby uniknąć takiego wielkiego wytworu maddary.

[Krwiożerczy Obłęd]

On na swoim treningu zamiast kamienia miał meteoryt – i to taki dość gorący. Koniuszek skrzydła sobie przy nim oparzyć – więc pomysł Sumiennego, choć nieco dziwny, był jednak udany. W przypadku cienistego, taka obrona by nie przeszła– Jeśli coś spada z góry, najlepiej jest to minąć dołem. Zamiast zbliżać się do celu, dajesz sobie czas do namysłu, aby wybrać właściwą obronę.
Kamień uderzył w ziemię, wyrzucając w powietrze masę drobnych odłamków, które mogły być nabić kilka, ładnych siniaków. Lub też, jeśli odłamek był dość ostry, przebić łuski i skórę. – Kiedy uporasz się z tym problemem, wyląduj na ziemi – po tych słowach, zapikował w dół, wcześniej jednak odsunął się z dala od kamienny kawałeczków, po czym wylądował. Z lekkim hukiem.

[Jaskiniowy Kolec]

Sumienny nawet nie czekał na słowa Krwiożerczego, tylko już w tym czasie zaczął mijać odłamki. Trwało to tylko chwilę. Ciało adepta kierowało się w stronę wielkiego głazu, ponieważ bezpośrednio nad nim nie było zagrożenia. Kiedy już tam dotarł, mijając trzy kamienie, które niespodziewanie wyleciał w jego stronę, zaczął powoli zniżać lot. Wtedy już całość otoczenia się uspokoiła i Młody mógł spokojnie znaleźć się na ziemi.
Oczywiście zapamiętał to co powiedział do niego Krwiożerczy. Jasna sprawa, że ominąłby głaz w inny sposób, gdyby był gorący. Wybrał taką obronę specjalnie dla tego typu. Było to oczywiście pewne ryzyko, ale nie wierzył, iż w wielkim wytworze jest jeszcze jakaś pułapka...
No ale nieważne. Teraz Sumienny wylądował pomiędzy zgliszczami i czekał...

[Krwiożerczy Obłęd]

I się Sumienny doczekał. W jego stronę, w kierunku żeber, leciała kula kwasu. Nie duża, ale na pewno bardzo żrąca. Ów substancja nie spływała w dół, więc to co sobie wyobraził cienisty wciąż było ... aktywne. Kula nie leciała za szybko, ale też i nie za wolno.
Jemu obrona przed takim tworem niekoniecznie wyszła, ale być może Kolec zareaguje zupełnie inaczej?

[Jaskiniowy Kolec]

//Nie określiłeś położenia i nie podałeś całej budowy kwasu, czy kula się rozpryśnie czy cuś ;< Jak mam dobrze zareagować? xD//

Sumienny zauważył kulę w porę. Pamiętając o właściwościach płynnych substancji, znów wzbił się w górę tak szybko jak tylko mógł. Jeśli tylko uskoczyłby w bok, na pewno kula rozprysłaby się i jej drobinki znalazłyby się na sierści adepta. Ucieczka w górę była dobrym pomysłem z racji tego, iż rozpryskujące się drobiny nie lecą do góry, tylko na boki, a jeśli nawet jakaś zawieruszyłaby się i leciała w górę, podmuch skrzydeł zrzuciłby ją w dół...
Pozostało tylko liczyć na to, iż dobrze wymyślił swoją obronę w tym przypadku...

[Krwiożerczy Obłęd]

//Wiesz, trenując z kimś (a nie ucząc się danej umiejętności) nie trzeba aż tak wszystkiego opisywać – i ja z tego korzystam do woli :mrgreen: :mrgreen: Kwas to kwas. Każdy z MA, chyba, zna właściwości kwasu i skutki jego uderzenia

Chwilę potem, z dołu – w kierunku zadu, nie organów płciowych – leciał kamienny i ostry (czubek) kolec. W porównaniu do poprzedniego tworu, dość szybko. Ale i sama odległość była znacznie większa. 2-3 ogony. Miał się on wbić w ciało smoka, po prostu, rozrywając to i owo.

[Jaskiniowy Kolec]

//No wiesz, wiesz, ale mówię o tym przede wszystkim z powodu tego, iż bez opisywania takich rzeczy, Twój post wychodzi na 3-4 zdania. Mnie uczyli, że długość też ma znaczenie xP//

Czyżby Krwiożerczy zaczynał dawać mu fory? Odległość 2-3 ogonów to chyba pułapka. Sumienny jednak nie wyczuł w pobliżu innego zagrożenia, a więc uniósł się jeszcze trochę w powietrzu i zatoczył okrąg w powietrzu, przez co minął atakujący go kolec.
Warto też dodać, że okrąg nie był pełny, a tylko pół okręgu wykonał nasz adept. Wszystko po to, aby jeszcze nieco zniżyć lot i znaleźć się na ziemi.
W końcu polecenie było jasne, aby kontynuować na podłożu, a nie w ciągłym locie.

[Krwiożerczy Obłęd]

//To zależy od punktu widzenia :P 3 pełne zdania mają być – taki obowiązek xD

Z pół ogona, może nieco więcej – głównie od przodu oraz boków – od Sumiennego z ziemi wystrzeliły pnącza. W ilości ... 8 sztuk. Ich zadaniem nie było owinięcie się wokół przednich łap adepta oraz pyska, a także i skrzydeł – tak jak ma to miejsce przy normalnych atakach ów rośliną – ale błyskawiczne uderzenie wyżej wymienionych części. Jak z pejcza. Obrona przed tym tworem mogła być nieco trudna, gdyż nie uderzały one w jednym tempie. Jedne miały uderzyć wolniej, drugie szybciej ... ale wszystko miały się odbywać licząc w .. hm ... uderzeniach serca. Pnącza nie mogły zadać poważniejszych ran, były czyste, ale porządnego siniaka z pewnością mogły nabić. Niby wyglądały na kruche, ale na pewno musiały być też i twarde. Bardzo twarde.

[Jaskiniowy Kolec]

//Sure xP//
Sumienny z pierwszym pnączem nie miał zbyt dużych problemów. Wystarczyło cofnąć przednią łapę, a pnącze strzeliło i się nieco cofnęło. Wiedząc, że pnącza nie są wysiane kolcami, stanął na nim bez większego strachu, ale dla przezorności wbił w niego pazury.
Następny atak był znacznie bardziej trudniejszy do przewidzenia, ponieważ atak, którego się spodziewał, nadchodził zbyt wolno, aby było to zagrożenie na tą chwilę.
Bardziej szczęściem, niż umiejętnością, zauważył atak na przeciwną łapę, który był już ćwierć ogona od niego. Uniósł łapę, a pazury przeorały chwast, który spróbował ataku. Mało brakowało. Następnym atakiem był wcześniejszy i uskoczenie od niego nie było zbyt ciężkie. Zaraz po nim nadszedł kolejny, tym razem na skrzydło.
Sumienny ugiął łapy od strony ataku wraz z mocnym wygięciem się i ominął pnącze, które strzeliło jedynie po końcówce skrzydeł.
Ile jeszcze?
Wtedy w pysk wystrzeliły dwa pnącza. Następny unik, tym razem przewrót w lewo...
Większość chwastów była już po ataku i cofnęła się nieco, ale nadal zagrożenie istniało. Następne pnącze zaatakowało łapę i zaraz po nim nadszedł atak na skrzydło. Sumienny tym razem odskoczył mocno na skos od atakującego pnącza na skrzydło...
Większość z ataków otarła się o adepta, ale żaden nie trafił bezpośrednio w swój cel...

[Krwiożerczy Obłęd]

Od jednej akcji do drugiej. I to z obu stron. Cienisty tworzył ataki, Sumienny się przed tym bronił.
W pewnej chwili, ziemia pod łapami a także w obrębie pół ogona od samca, może nieco mniej,
zaczęła się zapadać. I to w tempie ekspresowym. Choć nie aż na taką wielką ilość. Dziury były różnej wielkości. Przynajmniej na początek. Jedne wielkości kilkunastu łusek, drugie wielkości łapy adepta ...
Na szczęście, czy raczej nieszczęście, w dziurze – do której miał wpaść samiec – nie było niczego, co by mogło spowodować poważne obrażenia. Zaostrzone pale, płomienie ...

[Jaskiniowy Kolec]

Sumienny jednak i tym razem się wycwanił i mocno wybił się od ziemi, po czym wyciągnął skrzydła i machnął nimi z trzy razy. Kierował ruchy bardziej w przód, przez co jego ciało leciało w tył. Adept wylądował jakiś ogon od zapadającej się ziemi, od razu przyciskając skrzydła do ciała i będąc gotowym na więcej. Nie interesował się tym co się teraz działo w miejscu, w którym wcześniej stał. Był skupiony i szukał od razu następnego zagrożenia ze strony nauczyciela obrony z Cienia.

[Krwiożerczy Obłęd]

I właśnie na to czekał cienisty. Na taką obronę. Czemu? Bo inaczej się, po prostu, nie dało. – Broń się teraz z zamkniętymi ślepiami. Na ziemi – sam cienisty jednak nie atakował. Czekał, aż Sumienny wyląduje na ziemi i zamknie ślepie. Dziura oczywiście się zasklepiła. Tak, jakby jej w ogóle nie było. – Korzystaj ze swoich zmysłów – dodał jeszcze na koniec. Wojownikowi nie przystoi korzystać z magii. To miejsce było dość specyficzne – stało tu tylko jedno drzewo – więc Sumienny nie powinien mieć żadnego problemu z dostosowaniem się do otoczenia.

[Jaskiniowy Kolec]

A więc coś nowego...
Oko miał być podany ciężkiemu ćwiczeniu, jakim było pozbawienie się najważniejszego zmysłu podczas walki...
Dobra, niech będzie...
Wojownik zamknął oczy od razu skupiając się na pozostałych mu zmysłach. Był to przede wszystkim słuch, ale również dotyk, i ten "szósty zmysł" wyczuwania drgań maddary wokół niego. W końcu nie wiadomo czym zaatakuje go jego nauczyciel. Zgotował mu jednak warunki specjalne...
Oko Zmierzchu, bez wzroku. Co za ironia...