Zagajnik

[Łaknący Przyjemności]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

  Spacer z rodziną był przyjemny. Mimo ciemności to wiedziałem czego szukam. Ostatnio trafiłem na dwa lampiony, teraz chce go złapać. Gdy tylko usłyszałem muzykę i głos tatka. Zaćwierkałem podekscytowany, a olbrzymi uśmiech pojawił się na moim pysku. Wiedziałem, co zaraz nastąpi. Polowanie sporej ilości smoków na te dwa światełka, zaś z siostrami wyścig.

  Gdy tylko tatko dał sygnał do startu, zacząłem pędzić ile sił w łapach, w pewnym momencie wybijając się i z całych sił lecąc stronę różnego lampionu. Ten kolor bardziej mi pasował. Machałem skrzydłami z całych sił, aby móc być pierwszym. Zamierzałem go złapać w łapki i bezpiecznie z nim wylądować. Pokazując fanty reszcie smokom. Czułem, że było ich sporo i nie tylko z naszego stada.

// lot + W

[Powiernik Pieśni]

Yulo w spacerze z rodziną wydawał się zadowolony, chociaż sytuacja w stadzie była... napięta. W każdym razie nie przerzucał na nich swoich zmartwień i humorów z tym związanych, a jednie cieszył się przebywaniem z tymi, których kochał. Może była to jakaś forma stagnacji, ale czy tak na prawdę była zła? Niektóre smoki nawet tyle nie osiągną co on z Ciiriohem.
Z przemyśleń na ten temat wyrwał go partner, który z ekscytacją podchodził do tych dwóch światełek na niebie. Uznał, że chociaż tak się 'rozerwie' i pogna zaraz za Spijającym. Czekał na jego znak, a następnie sam się wybił z ziemi i zaczął jak najszybciej machać skrzydłami, pędząc w stronę lampionów. Zainteresowanie było duże, więc marne szanse na wygraną, ale zabawa jest nadal zabawą, szczególnie jeśli mógł przy tym być przy Ciiriohu... I może wyprzedzi swojego partnera? Byłby nawet zadowolony z takiego obrotu spraw, bo wtedy mógłby sobie przynajmniej zażartować, że sen lepiej działa na siłę, niż zyskiwanie wysokich pozycji w stadzie... Ah... tak, byłoby to podszyte goryczą, ale niezbyt wielką. W każdym razie Gryf, który wyglądał bardziej jak wilk, mocno machał skrzydłami i pędził jak najszybciej. On za cel wybrał inny lampion, Ciirioh wydawał się celować w ten czerowny, a więc nie chciał mu go zabierać nawet jeśli jakoś go wyprzedzi. Chociaż... musieliby mieć dużo szczęścia, aby je pochwycić, a już prawie nierealne było to, aby boje zdobyli lampiony.


/lot + siła/

[Tonacje Deszczu]

Ah, muzyka aż nadto rzucała się w uszy. Tonacje nie mogła nie zakołysać się w powietrzu – doceniała nietypowe brzmienia, kiedy ocieplały mroki nocy i nie przytłaczały jak w gwarnym mieście. Chwila zapomnienia mogła ją kosztować... właściwie to nic, jako że była tu tylko i wyłącznie w formie rozrywki. Zaśmiała się pod nosem na widok tak wielu walczących o dostęp do lampionów smoków i sama postanowiła dołączyć do... cóż. Tańca!

Uderzyła skrzydłami prężniej, jednocześnie czerpiąc z maddary. Planowała pochwycić obydwa tańczące lampiony nie w twór, a w ramiona, by zatoczyć się z nimi wesoło. Po co jej magia? Oh, musiała przecież jakoś ogrzać i wysuszyć powietrze, jakie przemierzała, aby nabrać pędu i lekkości. Gorące podmuchy wiatru formowała przed sobą, dzięki czemu sfera eteru nie była tak gęsta, a jej sylwetka mogła przebijać się przez rozgrzane przestrzenie z pisklęcą łatwością. Przy zimnej i wilgotnej nocy miałaby większe problemy, dlatego tym razem postanowiła podejść do sprawy ze sprytem, coby zbliżyć się do lampionów i móc je ująć.

  Moc + Lot.

[Mistrz Gry]

//Barwy Ziemi, Inkluzje Ametrynu, Powiernik Pieśni i Róża Pustyni:

Wiele smoków postanowiło zapolować na ostatnią parę lampionów, tak olbrzymie widowisko! Te tańczyły w górze razem z magiczną muzyką, która im towarzyszyła. Coraz to kolejne osoby próbowały to magii, to zręczności, czy siły, by móc je złapać. Czasami wyglądało to dosyć zabawnie! Komuś udawało się je zdobyć, by kolejna osoba (nawet nieumyślne!) przez przypadek odebrała jej przedmiot, by i ją ostatecznie spotkało to samo. Pąk Róży wpadł na Xeriego, a Xeri na Kairakiego, ale na szczęście nie ponieśli żadnych obrażeń! Sehnje tymczasem wypowiedziała wojnę bobrom, ale na szczęście tutaj ich nie było. Czuła jednak, że może być ich sporo w okolicach Zimnego Jeziora... czyżby to jakiś spoiler!?

Jednak w końcu dwa smoki pochwyciły lampiony z Wyspy Nowiu – Barwy Ziemi i Inkluzje Ametrynu! W środku znaleźli dwie drewniane maski. Ta należąca do Barw miała motywy jednego z najbardziej spokojnych i pokojowych stworzeń na świecie, kapibary. Natomiast Inkluzje trafiła na taką przypominającą jakąś dziwną odmianę suma, który kolorami odbiegał od tych, które można było spotkać w Wolnych Stadach. Każdy z nich otrzymał także po miksturze, która nie przypominała tych znanych jak do tej pory smokom. Miały symbol nocy i pachniały inaczej, bardzo przyjemnie. [Efekty zdradzę po zakończeniu fabuły z tymi dwoma lampionami!]

Dwa inne smoki jednak znalazły coś jeszcze, gdy tak różnymi siłami próbowały pochwycić latające, papierowe twory, coś z nich wypadło. Powiernik Pieśni i Róża Pustyni tak potrząsali podczas swoich wysiłków lampionami, że spadły z nich dwa przedmioty, akurat w ich łapy. Były to dwa zwoje, zapieczętowane za pomocą niebieskiego jedwabiu, w środku znajdowały się zaproszenia na bal maskowy, który miał odbyć się już niedługo!

//Wszyscy
Jednak reszta smoków jak najbardziej powinna być dalej zdeterminowana! To nie koniec tego wydarzenia, a właściwie dopiero początek. Okazji do zdobycia łupów i zaproszeń będzie tutaj więcej, a pierwsza z nich przyszła chwilę po ich przybyciu. Nagle pojawił się dosyć silny wiatr, można powiedzieć, że niezła zawierucha! Nagle lampiony wyrwały się przez nią z łap smoków, które wcześniej je pochwyciły i poszybowały w dwóch przeciwnych kierunkach.
Pierwszy z nich poleciał do ustronia w zimnym jeziorze, zaś drugi został porwany w okolice skalnej polanki, w rejonie bliźniaczych skał.
– Pomocy... pomocy... nie pozwólcie nas rozdzielić! – Smoki usłyszały zawodzący, smutny głos, ale nie byli pewni, kogo właściwie. Brzmiało jakby pochodził od jednego z lampionów, ale to przecież nie było możliwe, prawda? W każdym razie... potrzebowały waszej asysty! Kto uda się do Zimnego Jeziora, a kto do Bliźniaczych Skał? Czy smokom uda się połączyć z powrotem rozdzielonych, papierowych kochanków? Tego dowiemy się już niedługo!


Pingi:

Pąk Róży, Inkluzje Ametrynu, Wasak, Róża Pustyni, Pieśń Feniksa, Perłowa Łuska, Granatowy Kolec, Opowiastka Kuglarza, Barwy Ziemi, Tanka, Barwna Łuska Łasy Kolec, Powiernik Pieśni, Tonacje Deszczu

[Mistrz Gry]

Lampiony zaprowadziły smoki z powrotem do tej lokacji, dzielni awanturnicy zbadali tajemnice ustronia oraz skalnej polanki, ratując papierowe twory i zyskując kilka bardzo przydatnych nagród!
Na miejscu grała już muzyka , a gdy lampiony ponownie znalazły się razem, zaczęły tańczyć w powietrzu, wirując wokół siebie. Na gości czekały drobne poczęstunki w postaci egzotycznych owoców i warzyw oraz bogate w smaku napoje, niektóre z odrobinką alkoholu!

~ Nim rozejdziemy się, zapraszamy wszystkich do tańca! – Powiedział do nich tajemniczy, męski głos, któremu towarzyszyły sporadyczne ciumknięcia. Cium cium! No, ale wracając, ten tajemniczy byt zmaterializował wszystkim bańki, przypominające takie powstające z mydła. Były dosyć wrażliwe i łatwe do pęknięcia, ale dla ostrożnych to nic trudnego.
~ Wszyscy chętni niech dobierają się w pary i wezmą po jednej bańce! Umieśćcie je między sobą i powoli tańczcie ze sobą! Znajdą się jacyś chętni? – Głos zaproponował, ale ciężko powiedzieć, czy będą za to jakieś nagrody! Możliwe, ale równie dobrze mogło chodzić tylko o dobrą zabawę. Smoki oczywiście będą musiały kombinować z tańcem, ale na pewno komuś się uda przetrwać ze swoją bańką. Tylko trzeba znaleźć drugą osobę do tańca!

Róża Pustyni: + 1 PF, zaproszenie na bal maskowy
Tonacje Deszczu: + 1 PF
Perła Oceanu: + 1 PF


Pingi:

Inkluzje Ametrynu, Pąk Róży, Skowyt Wierchów, Pieśń Feniksa,

Powiernik Pieśni, Łasy Kolec, Barwy Ziemi , Barwna Łuska, Opowiastka Kuglarza, Zbutwiały Kolec, Jedwabista Łuska, Porywczy Kolec

, Tonacje Deszczu, Perła Oceanu, Róża Pustyni

[Barwy Ziemi]

Z szerokim uśmiechem wrócił do Zagajnika, dając się poprowadzić odnalezionemu lampionowi. Nie spodziewał się jednak, że tamtejsza atmosfera aż tak bardzo się zmieni! Wszak nie było ich ledwie kilka chwil, a tu nagle dookoła nich pojawił się wspaniały poczęstunek! Ciirioh zaśmiał się więc wesoło, z zachwytem rozglądając się po przyszykowanym jedzeniu i napojach. Ba! Wręcz wskazał młodym co zabawniejsze kształty egzotycznych owoców, zdecydowanie wcześniej nie znając przynajmniej części z nich! Czyżby to był pewien przedsmak tego, jak będzie wyglądał prawdziwy bal? Och! Barwy musiał przyznać, że bardzo mu się to podobało! Zwłaszcza że w tle grała muzyka, a ponad nimi lawirowały lampiony, pięknie rozświetlając nocne cienie. A kolejna propozycja tajemniczego głosu? Aha! To dopiero był pomysł! Ciirioh w życiu nie tańczył i nie widział nawet nikogo, kto miałby okazję się w tym sprawdzić, ale zdecydowanie nie zamierzał rezygnować z tej zabawy! Nie byłby wszak sobą, gdyby nie podjął się tego zadania! Zachichotał więc wesoło, od razu nachylając się ku partnerowi.
– Nie mam pojęcia jak to powinno wyglądać... ale! – szepnął z radosnym błyskiem w oku, delikatnie trzymając w łapie otrzymaną od duszka bańkę. Obrócił się przy tym przodem do Yulo i z łobuzerskim uśmiechem skłonił się przed nim, z rozbawieniem imitując ludzkie gesty – Uczynisz mi ten zaszczyt i zatańczysz ze mną, kochanie? – zagaił go ciepło, unosząc przy tym na niego podekscytowane spojrzenie. Z wyraźną nadzieją czekał wówczas na potwierdzenie Powiernika!

Wystarczyło więc że je otrzymał, a od razu przysunął się do partnera! Bańkę zbliżył zaś do swojej piersi, uznając że to tam będzie najbezpieczniejsza, kiedy już odnajdą odpowiedni rytm swojego tańca. Wtedy też powoli zaczął kiwać się na boki, próbując wczuć się w towarzyszącą im melodię. Podrygiwał więc w zgodzie z nią, powoli nabierając odwagi! Do tańca dodał bowiem także ugięcia łap i ruchy skrzydeł, by swoje emocje ukazać w całym ciele! Chętnie też oparłby się łbem o czoło Powiernika, ale to dopiero kiedy oboje już się wczują! No i o ile znajdująca się między nimi bańka im na to pozwoli! Barwy starał się bowiem poruszać na tyle ostrożnie i powoli, by przypadkiem nie zrobić jej krzywdy! Pilnował więc też by się im nie wymknęła i nie upadła na ziemię, bo wówczas najpewniej też by pękła, a tego przecież nie chcieli!

Powiernik Pieśni

[Płatki na Wietrze]

Huuuuh, nie spodziewał się znaleźć tego typu rzeczy. Zarówno maska, jak i papier wydały mu się intrygujące, przyjrzy im się później, zwłaszcza, że i tak dookoła działo się mnóstwo innych rzeczy. Jak chociażby to, że lampion znowu gdzieś odleciał. Dziwnego głosu już nawet nie kwestionował, na tych terenach i tak działo się dostatecznie dużo rzeczy, chociażby na przykład – Kai wrócił do życia. To już dostatecznie dziwne, nieprawdaż?

No więc wrócił do Zagajnika za lampionem i, no cóż, muzyka od razu wpadła mu w ucho. A jeszcze ten tekst o tańcu, uhmm… No, potrzebował do tego kogoś, Ciirioh był ewidentnie zajęty, znał jeszcze Xeriego, na którego spojrzał nieśmiało.
– Uhm, chciałbyś może spróbować? – Zaproponował, po podejściu do niego, zerkając to na niego, to na lampiony.

Xeri

[Opowiastka Kuglarza]

Gonitwa trwała dalej i doprowadziła ich wszystkich na powrót tutaj do niewielkiego Zagajnika. Ta wycieczka z synem do prawdy nabierała coraz większej ilości kolorów, to muzyka, to lampiony i finalnie taniec z bańkami. Nigdy nie sądziła że kiedyś zobaczy jeszcze tańce po wybyciu z azylu, a te w smoczej odsłonie zawsze wydawały się jej bardzo pokraczne i zabawne... Nie żeby sama nigdy nie próbowała.
Już gdy tu wracali jej ogon drgał do rytmu, a słysząc zaproszenie tylko spojrzała z uśmiechem na Wasaka. No to zabawa dopiero mogła się zacząć. Delikatnie przesunęła bliżej nich jedną z baniek.
~ Mogę pięknego pana prosić?~ Zachichotała przestępując z łapy na łapę stojąc przed bańką i swoim synem. Jej taniec nie był specjalnie skomplikowany, przestępowała na boki w słyszanym rytmie co jakiś czas robiąc obrót wokół własnej osi wpierw w jedną, a później w drugą stronę. Bawiła się jednak całkiem nieźle.

Zbutwiały Kolec

[Budowniczy Ruin]

Taniec? Bagienny dotąd nawet nie słyszał o czymś takim. Z zaciekawieniem obserwował, jak Ebrill przysuwa im jedną z baniek i zaprasza go do wspólnej zabawy. Wspólne pląsy z mamą brzmiały zachęcająco.
– Z przyjemnością. – Odparł entuzjastycznie i skłonił się nieco.

Wasak dał się poprowadzić, starając się kopiować ruchy Kwitnącej najlepiej jak potrafił. Prosty, powtarzający się schemat tańca szybko mu się udzielił i już wkrótce obydwa smoki tańczyły zgodnie wokoło umieszczonej między nimi bańki, to kołysząc się, to wirując, to oddalając się, by znów się przybliżyć. Wszytko to w rytm spokojnej, tajemniczej melodii lampionów.

Opowiastka Kuglarza

[Łuna Czaroitu]

Xeri przybył na miejsce za resztą prowadzonych przez lampion smoków. Polowanie na te tajemnicze przedmioty nawet go bawiło. Ale to, co zastał w Zagajniku, gdy wrócili już troszkę go przestraszyło. Uh, taniec..? Patrzył po innych smokach, które już zaczęły i cóż… Czy powinien w ogóle próbować ze swoimi niezdarnymi kończynami? Ostrożnie przejął jedną z baniek i przyglądał się jej przez chwilę. To jakaś gra? Hm…
– Oh, em… – Zerknął na Kairakiego, gdy ten się do niego zwrócił, ale zaraz znowu wgapił się w bańkę. – Spróbować mogę… Aleee nie jestem w tym dobry, eheh… – ostrzegł i zaśmiał się trochę cicho i nerwowo. Uh, jak już Pąk go zapytał… Może spróbuje upilnować bańki przed pęknięciem. Wyciągnął przed siebie trzymającą bańkę łapę tak, żeby umieścić ją między smokami. Ehh, no to czas spróbować, żeby chociaż nie stał jak kołek... Jego ogon zaczął kiwać się lekko na boki, próbując wyłapać rytm muzyki. Po chwili zaczął powoli przystępować z łapy na łapę do melodii. Chociaż tyle, że była dosyć spokojna. Uśmiechnął się niezręcznie, a wzrok spuścił na swoje łapy.

Pąk Róży

[Skaza Granatu]

Nie spodziewał się, że po znalezieniu zaproszenia, lampiony zaprowadzą ich z powrotem. Na pewno też nie spodziewał się muzyki, poczęstunku i napojów.
Słysząc o tańcu, przekrzywił delikatnie łeb w ciekawskim wyrazie. Przez chwilę przyglądając się pozostałym smokom, które dobierały się w pary, biorąc pod opiekę bańkę.
Zgarnął jedną z baniek i zbliżył się do matki z krzywym uśmiechem na pysku.
– Nie umiem tańczyć, ale zatańczysz ze mną mamo?
Jeżeli się zgodziła, umieścił bańkę pomiędzy nimi, uznając, że tam będzie najbezpieczniejsza. Jego własne wybryki były przekomiczne. Przestępował z łapy na łapę dość sztywno, kołysał ogonem, bujał łbem, a to krok w tył, a to krok w przód, a przede wszystkim pilnował, by żaden z jego kolców nie zbliżył się nawet do bańki.
Melodia była ciekawa, a on sam nigdy nie tańczył, był przez to absolutnie sztywny na łapach przy każdym kroku, mimo że się poruszał.

Pieśń Feniksa

[Płatki na Wietrze]

Huh, Kairakiemu wydaje się, że już gdzieś miał z Xerim podobne doświadczenie… Albo będzie mieć? Huh, coś mu rzeczywistość szwankuje. Ale, y, to doświadczenie wydaje mu się być już spokojniejsze! No dobra, koniec już ze śmianiem się z czasoprzestrzeni.
– Eh, spokojnie, ja także nie – odpowiedział, również śmiejąc się trochę nerwowo, z cieniem uśmiechu na pysku.

Poczekał aż Xeri upora się z bańką ii.. Zaczął się sam niezręcznie kiwać na boki. Starał się robić to w rytm Xeriego żeby się z nim zsynchronizować. Jednocześnie też zerkał to czasem na niego, to czasem gdzieś w bok, speszony tym że gapił się na drugiego samca. No nic nie poradzi że lubi to robić, uhm… A myślał, że tylko ładne, futerkowe samice go peszą i mu się podobają. No cóż, rozszerza wachlarz swoich zainteresowań, tylko nie jest pewny, czy się z tego cieszy. Zwłaszcza, że to nijak mu nie pomaga. Już i bez tego czuje się skrępowany, onieśmielony i tak dalej. Uhm… Nie żeby mu się to nie podobało, bo czerpie z tego przyjemność, ale i tak! Inne uczucia także są i uhm… I jeszcze to skrępowanie wyglądem Xeriego, ghhh...

Xeri

[Powiernik Pieśni]

Yulo jak zwykle był sceptyczny do magicznego pojawiania się przedmiotów, ale skoro całą reszta nie uważała tego za podejrzane to i on powinien chyba wyluzować. Zresztą do tej pory raczej była to przednia zabawa, więc się to raczej nie zmieni za bardzo. Nagle spostrzegł bańkę w łapie Ciirioha i lekko przekrzywił łeb. Nie był pewny o co chodziło, aż w końcu nie połączył kropek. Oni oboje dobrze śpiewali, ale tańczyć...?
– O... a umiesz?– wątpił, aby musiał potwierdzać coś oczywistego, że będzie towarzyszył Ciiriohowi. Zrobiłby to chociażby bardzo tego nie chciał, bo wydawało mu się to nieco głupie skoro nie umiał, ale reszta też dobierała już się w pary i zaczynali się kiwać. Nie pozostało nic jak spróbować.

Początkowo niepewny co zrobić ugiął nieco łapy i zaczął się kiwać zgodnie z tym co robił Ciirioh, jakby był jego lustrzanym odbiciem. Przy okazji zarzucał też łbem nieco mocniej kiwając łbem nieco w przód i tył. Ta muzyka była dobra, z pewnością znalazłby słowa do niej... i właśnie w ten sposób łatwiej mu było wczuć się w rytm.
~Z każdym krokiem, bliżej Ciebie,
W tańcu nasze uczucia wyrazimy.
Wspólny rytm, jak serce nam bije,
W tańcu miłość, szczęście się rodzi.
Zaśpiewał cicho do niego, bo przecież właśnie na tym się najlepiej znał. Czując już melodię, wreszcie sam zbliżył się do partnera i niezbyt dbał o to czy bańka nie będzie zbyt ciasno między nimi, bo bardziej chodziło mu o to, aby być blisko niego. Między ich szyjami wystarczy jej jednak miejsca, nawet jak Ciirioh położy mu łeb na czole. Sam Yulo dodał też coś od siebie, a mianowicie podnosił łapę przeciwną do ich wychylenia, łapiąc barki partnera, jakby przy wychyleniu starał się przytrzymać.

Barwy Ziemi

[Gadzi Szał]

//ig wolne??

Tora zjawił się w ustalonym z nowym nauczycielem miejscu, żeby potrenować z nim sztukę walkię. Wszędzie leżał śnieg, było chłodno ale okolica ładnie prezentowała się w promieniach wschodzącego słońca. Nie przeszkadzało mu zimno aczkolwiek trochę czuł się... przymulony. Słabo spał ostatniej nocy ale był pewien, że porządny wysiłek fizyczny zaraz go tutaj rozbudzi. Towarzyszyła mu Be'falla która dla odmiany, ulokowała się na jednym z drzew owijając się dokoła niego niczym wąż ... którym w sumie częściowo była.

Pełnia Rozkoszy

[Pełnia Rozkoszy]

Te dwójkę miał już okazję poznać, tym chętniej zgodził się na kolejną naukę. Wojownikiem co prawda nie był, ale był w stanie przekazać adeptowi potrzebne informację, by mógł wykorzystywać je w dalszych starciach.
Przyszedł o czasie, celowo wychodząc na tyle wcześnie, by konieczność pieszej podróży nie zaowocowała spóźnieniem. Nie było z nim Sumadry, która zaszyła się w odmętach morskiej toni.
– Witaj, Jeśli jesteś gotowy możemy od razu zacząć. – Bo i nie chciał trzymać go tu przesadnie długo.

Brązowy Kolec

[Gadzi Szał]

Tora wstał z miejsca kiedy dostrzegł nadciągającego nauczyciela. W głowie pojawiło się pytanie czy Piastun kiedyś miał takiego ucznia jak on? Mimo wszystko informacje po smokach chodzą więc nie miał też zamiaru tutaj wątpić w wiedzę ani umiejętności smoka, który już drugi raz pomaga mu w naukach
– Tak, jestem gotowy....

[Pełnia Rozkoszy]

Jak zawsze odłożył torbę na bok, co by nie przeszkadzała mu przy swobodnym poruszaniu. Miejsca naokoło mieli dostatecznie dużo.
– No to najpierw spróbuj zaatakować, liczę na ciekawe pomysły. – Uśmiechnął się lekko, stając w swobodnej pozycji. łapy rozstawione, do tego lekko ugięte. Ogon bujał się nieznacznie na boki, uniesiony nad ziemią. Tym razem nie wymyślał trudniejszych warunków, stawiając bardziej na precyzyjne ataki i przygotowanie do nich. Właśnie na to będzie zwracał uwagę i podpowiadał co warto zmienić.

Brązowy Kolec

[Gadzi Szał]

Skinął głową tylko i przygotował się.
Tora stał miękko ale pewnie na łapach, ogon gotowy do balansowania, skrzydła przy sobie aby nie zawadzały mu w ruchach. Spiął mięśnie i wybił się z tylnych łap do sprintu, żeby pozbyć się odległości miał między sobą a samcem. A czemu by nie? Zatrzymał się parę łusek przed nim i wyciągnął do przodu lewą przednią łapę. Chciał uderzyć nią w prawy łokieć smoka tak, żeby wbić tam swoje pazury. Normalnie pociągnąłby następnie w swoją stronę aby zadać rozległe, krwawiące rany jednak zamierzał się powstrzymać jeżeli z jakiegoś powodu piastun nie zareagowałby odpowiednio szybko.

Pełnia Rozkoszy

[Pełnia Rozkoszy]

Spokojnie go obserwował, to jak przygotowuje się do samego ataku i już po ruszeniu, szukając elementów zdradzających jego zamiary. Nagłe nabranie prędkości, wymagało od niego równie gwałtownego i energicznego hamowania. Tego z marszu zrobić się nie dało, łapy wymagały spięcia, zaś śliski śnieg wspomagania się pazurami. Zwykle smoki pozasadzały nieco niżej zad, tak by środek ciężkości ciała nie wypchnął ich do przodu.
Przypuszczał atak frontalny, spodziewał się więc, że pochyli łeb lub wyrzuci do przodu którąś z łap. Już wtedy uginał mocniej łapy, gotując się do odskoku. O ile całe ciało obniżyło się, ogon znalazł się wyżej dla pewności, że nie zapląta mu się między łapy. Sam odskok w tył nie był wysoki, za to dostatecznie daleki. Miał zabrać go poza zasięg pazurów. Stabilne lądowanie, wsparta pazurami dla uniknięcia poślizgnięcia.
– Dobrze na rozgrzewkę. Uważaj na balans ciałem, rozpędzasz się na śliskim śniegu, łatwo o upadek. – Napomknął, przestępując z dwa kroki na prawo.
– Jeszcze raz. – Uśmiech nie schodził mu z pyska, gdy na nowo czekał.

Brązowy Kolec

[Gadzi Szał]

Tora faktycznie na ułamek bicia serca stracił równowagę, prawie wywalając się na nieco śliskiej powierzchni. Nie.. nie przemyślał tego, więc na uwagę Piastuna skinął głową że zrozumiał. To może teraz coś, czego chyba nigdy tak naprawdę jeszcze nie używał w prawdziwej walce. Powinien to zmienić swoją drogą, zianie ogniem bywało przydatne. Tora cofnął się krok w tył i obniżył nieco na przednich łapach, wyprostował szyję i wycelował w przednie łapy piastuna. Nabrał powietrza płuca rozszerzając je do granic możliwości, po czym otworzył pysk i aktywował swój płomień wyrzucając strumień ognia w obranym kierunku. Stał pewnie i twardo w ziemi, wręcz wbijając się pazurami w ziemię dla jeszcze lepszej stabilizacji.


Pełnia Rozkoszy

[Pełnia Rozkoszy]

Nie trzeba było być zaprawionym w boju wojownikiem, by rozpoznać przygotowującego się do zionięcia smoka. Mógł tylko domyślać się, co takiego chce mu zgotować Brązowy, z pewnością spotkanie z którąś ze skrajnych temperatur. Nie czekał więc z reakcją, łapy pozostawiając bardziej ugięte, ogon w dalszym ciągu nad ziemią. Zad opadł nieco niżej, na znak przygotowania do energicznego startu i taż też się stało. Zerwał się z miejsca, burząc białą powierzchnię śniegu. Ruszył od frontu, sam łeb odchylając nieco na prawo, by nie trafić nim prosto w pysk adepta. Ostatnie kroki wraz z zachowanym pędem wykonał wraz z obniżeniem całego ciała, zrównując ich na wysokości obojczyków. Chciał trafić lewym barkiem, w środek klatki piersiowej. Samo uderzenie nie miało na celu ranić, a wypchnąć w płuc oddech i zniweczyć próbę zionięcia.
Skrócenie dystansu też im się przyda, bo i walka w zwarciu bywała ciekawsza.

Brązowy Kolec