Smoki Wolnych Stad

  Smocze rasy  
W świecie smoków można się zetknąć z dziesięcioma czystymi rasami tego gatunku (oraz ich licznymi mieszankami), a każda ma swoje plusy oraz swoje minusy. Poniższa lista została uszeregowana wedle zwiększającej się wielkości smoka, a każdy gatunek ma podany swój średni wzrost. Wielkość smoka nie ma znaczącego wpływu na jego zalety czy wady, ponieważ te różnice nie są znaczące.

  » Porównanie wielkości smoczych ras: [klik]

Istnieje także opcja modyfikacji utartych schematów wyglądu przedstawiciela smoczego rodzaju. Więcej informacji na ten temat znaleźć można na dole posta.

Jeżeli zaś interesuje Cię gra obecnie najmniej spotykanym gatunkiem, prowadzimy spis aktywnych postaci z podziałem na ich rasy; można go znaleźć tutaj.

Dziedziczenie ras
Pisklę urodzone w Wolnych Stadach dziedziczy jedną część rasy po biologicznych rodzicach. Odbywa się na następujących zasadach:

• – jedna z ras musi być odziedziczona bezpośrednio po rodzicu,
  .
  – druga rasa może zostać odziedziczona po drugim rodzicu lub po dziadkach od strony drugiego rodzica,
  .
  – postaci przybywające z zewnątrz (czyli takie nieposiadające biologicznych rodziców na forum) mogą w Karcie Postaci (pole "Historia") wpisać rasę jednego z rodziców, która będzie dostępna do dziedziczenia dla potencjalnych dzieci.

Uwaga: Jeżeli dziadek podczas swojego życia zmienił rasę (np. wykorzystując nagrodę z loterii), dziedziczyć można jedynie aktualną rasę.

Sylwetki
Wyróżniamy trzy sylwetki ciała, które występują w smoczym świecie. Większość ras wywodzi się od pierwotnej rasy i zachowuje jej proporcje, jednakże smoczy gatunek na przestrzeni wielu księżyców rozwijał się, a niektóre osobniki zostały między pokoleniami zmuszone do zaadaptowania się do konkretnych warunków. Inne odstępstwa były warunkowane krzyżowaniem się poszczególnych ras lub stale utrzymującymi się mutacjami.  

---

 

• SMOK SKRAJNY

Jest mieszanką smoków dwóch innych ras. Od swoich rodziców przejmuje zarówno mocne, jak i słabe strony konkretnych ras, tak więc np. mieszanka północnego i wywernowego może nie mieć przednich łap i być bardzo wrażliwa na upały.

• SMOK WĘŻOWY

Bardzo charakterystyczny gatunek smoka. Ma karłowate łapy (dwie pary), które ledwo umożliwiają mu poruszanie się po lądzie. Jego korpus za to jest niezwykle długi, a imponującej masy ogon często przeszkadza im w podkradaniu się do zdobyczy. Przez inne gatunki smoków często porównywane są do węży, i rzeczywiście, niektóre smoki wężowe zaadaptowały sposób zabijania czy walki polegający na stopniowym zaciskaniu długiego, giętkiego ciała wokół ofiary. Są przykute do ziemi ze względu na brak skrzydeł. Doskonale jednak pływają. Ciało tego gatunku pokryte jest drobną, przylegającą łuską, przybierającą różnorakie jaskrawe barwy. Nie posiadają kolców ani kostnych wyrostków, ale często, pomimo braku krwi smoków północnych, mogą poszczycić się niemalże lwią grzywą twardszą w dotyku niż zwykłe futro. Cechą charakterystyczną tej rasy są giętkie wąsy wyrastające znad nozdrzy oraz poroże podobne do jeleniego, przyozdabiające łeb.

• SMOK PODZIEMNY

Jest jednem z najmniejszych smoczych gatunków. Ma wydłużony, przysadzisty kształt ciała, a jego giętkie i gładkie łuski pozwalają mu przeciskać się przez ciasne przestrzenie. Ma dwie pary silnych łap, których dłonie potrafią przyczepiać się do płaskich powierzchni, umożliwiając wspinaczkę po ścianach pod nawet najbardziej niemożliwymi kątami. Zwykle nie mają skrzydeł i nie umieją latać, choć u niektórych osobników przednie łapy przypominają skarłowaciałe wywernowe skrzydła, nie nadające się do lotu. Wśród innych resztkowe skrzydła (bez błon i bez większości palców) służą jako trzecia para łap do wspinaczki. Kolor ich łusek jest bliski odcieniom szarości, od czerni do bieli, z delikatnym odcieniem dowolnej barwy. To jednolite umaszczenie często kontrastują jaskrawe połacie i pasy łusek świecących w ciemności dzięki bioluminescencji. Cechą charakterystyczną tej rasy jest wyjątkowo częste występowanie mutacji. Typowy smok podziemny będzie miał co najmniej jedną mutację. Rzadziej – parę lub nawet kilka mutacji.

• SMOK DRZEWNY

Smoki o lekko wydłużonym, smukłym ciele. Posiada zazwyczaj krótkie, ale zgrabne łapy z niezwykle chwytnymi palcami oraz długi i cienki ogon, którym może chwytać się gałęzi zupełnie jak opos. Jego skrzydła są raczej cienkie, opływowe, zakończone pojedynczymi-podwójnymi palcami umożliwiającymi chwytanie się drzew, a także poruszanie się między ich pniami. Jego łuski prawie nigdy nie przylegają ciasno do ciała i w dotyku do złudzenia przypominają korę drzew. Częste ubarwienia to różne odcienie zieleni, beżu, brązu, spiżu, złote, szare lub czarne, ponadto miewa plamy na ciele ułatwiające kamuflaż w lesie. Bardzo często smok tego gatunku obdarzony jest ogromną ciekawością do świata roślin.

• SMOK BAGIENNY

Jest dość przysadzistym gatunkiem, brak mu smukłości smoków morskich. Sprawia przez to wrażenie ciężkiego i niezbyt zwinnego, ale bardzo często jest to jedynie iluzja. Jego ciało pokrywa gęsta, dość gładka łuska, zawsze ciasno przylegająca do ciała. Kolory, jakimi najczęściej może się poszczycić, to brąz, ciemna zieleń, czerń, granat, czasem szarość czy jadowita żółć. Skrzydła są średniej wielkości, nie czynią z niego asa przestworzy, ale są satysfakcjonująco funkcjonalne. Dobrze pływa i z łatwością porusza się po bagnistych, grząskich terenach – w dużej mierze ułatwia mu to szczątkowa błona pławna rozpięta między palcami łap. Nie miewa kolców czy innych kostnych wyrostków na grzbiecie, ale niemal zawsze posiada skórzaste grzebienie, pomagające mu w pływaniu.

• SMOK RAJSKI

Jest drobnej postury, a na ciele wyrastają mu różnokolorowe piórka, zupełnie jak u ptaków – choć z daleka mogą dawać wrażenie sierści. Istnieją też osobniki, które mają na łapach twardą skórę nieporośniętą piórami. W przeciwieństwie do swoich północnych kuzynów, smok rajski może mieć na ciele szczątkowe elementy łusek, a jego palce często przypominają bardziej szpony gryfów, niźli smoków. Skrzydła są zawsze pierzaste, nigdy błoniaste. Pysk często miewa twardą końcówkę przypominającą dziób, jednak nadal są to łuski – nadal posiada zęby tak jak inne smoki.

• SMOK MORSKI

Jego ciało jest przystosowane do życia w słonej wodzie morskiej, umożliwiając mu przebywanie pod wodą długie księżyce bez konieczności wychodzenia na ląd. Istotnie, nie przepada za stałym lądem, ale jak wszystkie inne smocze gatunki może tam wieść całkiem przyjemne życie. Ciało ma zazwyczaj bardzo opływowy kształt. Pokrywa je łuska o gładkiej fakturze, ściśle przylegająca do skóry. Między palcami wszystkich łap wykształciła się błona pławna. Skrzydła są najczęściej nieduże, a większość morskich smoków nie znosi latania, zamiast tego swoje niewielkie skrzydła wykorzystując jako dodatkowy podwodny napęd. Ciało nie jest przyozdobione zbyt wieloma rogami czy kolcami, zamiast tego często można jednak zaobserwować osobniki z grzebieniem wzdłuż grzbietu. Może mieć przeróżne ubarwienie, niektóre z nich są błękitne, niebieskoszare lub szare by łatwiej kamuflować się pod wodą, ale są też takie, których barwy wręcz odstraszają jak kolory toksycznych żab. Niektóre nawet nieznacznie świecą jak ryby w głębinach. Jest to jedyny gatunek skrzydlatego smoka, który nie zieje, ale też jedyny, który swobodnie oddycha zarówno na lądzie, jak i pod wodą. Kiedy płynie pod wodą, w miejscu gruczołów w głębi pyska posiada otwory, które odprowadzają wodę do skrzeli. Po pobraniu tlenu woda jest odprowadzana pasywnie otworami z tyłu pyska na zewnątrz. Kiedy smok przebywa na powietrzu, otwory zewnętrzne z tyłu pyska są szczelnie zamknięte, zapobiegając utracie wilgoci czy przesuszeniu skrzeli.

• SMOK PÓŁNOCNY

Jedyny gatunek smoka, którego całe ciało porasta gęsta, izolująca sierść, a łusek nie uświadczy się nawet na końcówce ogona. Smoki północne z reguły są niskie chociaż masywne, a ich kształtom brakuje smukłości. Najeżone futro może go znacząco powiększyć wizualnie. Posiada stosunkowo krótkie łapy o mocnych szponach i wyjątkowo grube opuszki, które umożliwiają sprawne poruszanie się nawet po najostrzejszych kamieniach. Ma skrzydła pierzaste zbudowane z twardych długich lotek lub błoniaste o grubych nieczułych błonach czasem pokrytych ciepłym puszkiem. Na łbie, grzbiecie i ogonie często ma futrzastą grzywę lub pióropusz. Lecz smoki północne, w przeciwieństwie do swoich rajskich pobratymców, nigdy nie są całkowicie pokryte piórami. Maści są wszelakie, chociaż najczęściej zdarza się jasne, zimowe ubarwienie kontrastowane z ciemnymi wzorami.

• SMOK WYWERNOWY

Jeden z najbardziej charakterystycznych smoczych gatunków. Ma tylko jedną parę łap, tylnych, która jest bardzo dobrze umięśniona. Dzięki niej może skakać na imponujące odległości, a wzbicie się w powietrze nie jest dla niego problemem. Należy się jednakże wystrzegać jego kopnięć! Skrzydła są bardzo duże i silne, o wyjątkowo dobrze unerwionej błonie – przystosowanej do wyczuwania najmniejszych zmian w prądach powietrznych. Niestety, przez to jest podatna na zranienia, dlatego smoki te zwykle unikają gęstych lasów i innych miejsc, które mogłyby je uszkodzić. Skrzydła pełnią też rolę utraconych przednich kończyn. Ponadto zaopatrzone są w palce, najczęściej dwa, którymi może chwytać się skał i wspinać. Oczywiście może też ranić nimi przeciwnika, czy chociażby wspierać na nich swoje ciało, kiedy stąpa po ziemi. Łuski są mocne, twarde, odporne na zadrapania. Umaszczenie najczęściej jest stonowane, bogate w szarości czy brązy, choć zdarzają się osobniki o łuskach w kolorze jaskrawej czerwieni. Jeszcze rzadsze są osobniki pokryte pierzem, przypominające do złudzenia masywne ptaki.

• SMOK PIERWOTNY

Jest najbardziej typowym gatunkiem smoka. Nie posiada żadnych szczególnych zdolności, ale też nie ma jakiś szczególnych wad. Ma zawsze cztery łapy, parę proporcjonalnie dużych skrzydeł. Mocne łuski w najróżniejszych kolorach i odcieniach. Miewa wyrostki kostne/rogowe lub kolce na grzbiecie. Przodek wszystkich podgatunków, które istnieją dziś. Niestety sam smok pierwotny jest obecnie bardzo rzadki – czasem można stwierdzić, że jest wręcz na skraju wymarcia.

• SMOK PUSTYNNY

Jest smukłym gatunkiem smoka o wydłużonym ciele i długich, szczupłych łapach. Lekko spłaszczone palce u łap umożliwiają mu sprawne poruszanie się nawet po sypkiej powierzchni piaszczystych wydm. Jego łuski są mocne, umożliwiające mu zatrzymywanie większej ilości wody w organizmie. Rzadko przybiera ciemne barwy, najczęściej jest biały lub piaskowy, co chroni go przed przegrzaniem w promieniach bezlitosnego, pustynnego słońca. Zazwyczaj nie posiada błoniastych grzebieni ani kolców, ale za to ma bardzo duże skrzydła pomagające mu w chłodzeniu organizmu. Często wśród pustynnych pojawiają się osobniki z grubym skórzanym kołnierzem wokół szyi, podobnym do niektórych jaszczurek. Jest bardzo zwinny i szybki.

• SMOK GÓRSKI

Jest dość sporym gatunkiem smoka zamieszkującym niesprzyjające wszelkiemu życiu szczyty górskie. Jego masywne cielsko pokryte jest twardą łuską odporną na zranienie przez ostre skały i uodparniającą go na niskie temperatury. Ubarwienie jego łusek może być doprawdy przeróżne, od kolorów stonowanych po krzykliwe, często przeplatane jaskrawymi wzorami, opalizującymi w półmroku. Ma liczne wyrostki kostne i kolce, przez co sprawia wrażenie najeżonej kolcami skały. U niektórych osobników czasem wręcz wyglądają jak kryształy wyrastające ze smoka. Ma dwie pary masywnych łap i parę mocnych skrzydeł o grubej błonie. Doskonale czuje się w ciemności i ze wszystkich gatunków ma zdecydowanie najlepszy słuch. W czasie dnia czy upałów potrafi godzinami spać w swojej jaskini, by wyjść dopiero nocą na polowanie.

Modyfikacje standardowego wyglądu  
Gigantyzm i karłowatość
W obrębie danej rasy normalna jest zmienność wzrostu około 6 centymetrów w górę i w dół, chociaż zdarzają się też osobniki dużo niższe, zachowujące pełnię zdrowia. Dla smoków czystych wężowych minimalny wzrost to 1,3m, zaś dla pozostałych ras 1,4m. W przypadku ekstremalnych różnic (smoki najmniejszych ras są na nie najbardziej podatne) mówimy o gigantyzmie i karłowatości.
Zarówno karłowatość, jak i gigantyzm wiążą się z wrodzonym kalectwem.

➜ karłowatość I stopnia

• 1,2 – 1,3 m w kłębie/wężowe 1,1 – 1,25 m) ; +1 ST do siły, +2 ST do wytrzymałości, płodność od 30 księżyca

➜ karłowatość II stopnia

• 1 – 1,19 m w kłębie / wężowe 0,9 – 1,09 m ; +2 ST do siły, +2 ST do wytrzymałości, maksymalny poziom atrybutu to 4, płodność od 35 księżyca

➜ gigantyzm

• Jeśli wystarczy miejsca w profilu, w polu rasy należy wpisać "olbrzymi " np. olbrzymi morski. W przeciwnym wypadku należy umieścić tą informacje w podpisie.
  
  dodatkowe 30 cm dla przeciętnego wzrostu rasy, maksymalnie może osiągnąć 2 m w kłębie ; do sytości potrzeba 5/4 pożywienia

Nietypowe elementy aparycji
Typowy smok posiada dwie pary łap, jedną parę skrzydeł, jeden ogon i głowę. Istnieją także rasy naturalnie posiadające inną budowę ciała, takie jak wywerny (brak przedniej pary łap), wężowe (brak skrzydeł, wydłużone ciało), ale w przyrodzie zdarzają się też nieprzewidywalne mutacje. Jeżeli marzy ci się, by twój smok miał cztery skrzydła, sześć łap i dwa ogony, to wystarczy skonsultować się z Administracją wraz z chwilą opublikowania swojej Karty Postaci.

Tak długo jak modyfikacje smoczej sylwetki nie doprowadzą do natychmiastowej śmierci, możesz ją dowolnie zmieniać, ale pamiętaj – nie obejdzie się bez konsekwencji! Dodatkowe kończyny zwiększają zapotrzebowanie energetyczne organizmu, a brakujące uniemożliwiają wykonywanie pewnych czynności. Do tego niektóre połączenia kalectw mogą skutkować większymi karami niż ich suma! (Szczególnie to dotyczy nadmiernej ilości kończyn.) Im wygląd bardziej odbiega od wyglądu standardowego smoka, tym cięższe będzie kalectwo, dlatego warto dobrze przemyśleć chęć grania taką postacią. Jeśli kalectwo zaproponowane przez Administratora ci nie odpowiada, możesz bez przeszkód zmienić wygląd swojej postaci tak by zmniejszyć konsekwencje modyfikacji wyglądu, bądź też wrócić do typowej smoczej morfologii.
Pamiętaj! To nie nietypowy wygląd decyduje o tym jak oryginalna będzie twoja postać, a raczej jej charakter, wybory i twój styl gry! Najciekawsze postaci na naszym forum były typowymi przedstawicielami swojego gatunku, ale wyróżniały się zawsze podczas gry.

Przykładowe mutacje i związane z nimi konsekwencje:
– dodatkowa para skrzydeł: +1/4 pożywienia do sytości
– dodatkowa para łap: +1/4 pożywienia do sytości
– dwa ogony: w zależności od miejsca rozdziału ogonów, od braku komplikacji aż po zwiększenie ilości wymaganego na sytość pożywienia
– elementy pozarasowe (np. grzywa u smoka górskiego): możliwe częstsze występowanie grzybicy
– dodatkowa para ślepi: możliwe częstsze bóle głowy i migreny
(Uwaga! Gałka oczna na czole skutkuje śmiercią postaci przy narodzinach)

Przykładowe kalectwa wrodzone:
– brak skrzydeł: niezdolność do lotu
– brak jednej pary łap: +2 ST do akcji fizycznych na ziemi (nie dotyczy wywern)
– brak dwóch par łap: niezdolność do biegu, +4 ST do akcji fizycznych na ziemi
– bliźniaki syjamskie: każda z głów jest osobną postacią, muszą być prowadzone przez dwóch użytkowników na różnych kontach.
– całkowity brak łusek, futra i piór: +1 ST do obrony, możliwe poparzenia skóry w okresie letnim
– międzypłciowość lub inne mutacje: bezpłodność
– wrodzona ślepota: +2 ST do umiejętności fizycznych, magicznych
– smoki bez kończyn posiadają od 60 do 90 cm w kłębie
... i inne.
Miej na uwadze, że kalectwa wynikające z opisu Wyglądu postaci, w przeciwieństwie do kalectw nabytych w czasie gry, nie są uleczalne!
  Ciekawostki  
Poniższe dane mają na celu wyłącznie pobudzenie ciekawości i wyobraźni graczy i ułatwienie im wcielanie się w rolę smoka. W większości wypadków konsekwencje mechaniczne nie będą wyciągane, aczkolwiek bardzo mile widziane jest przestrzeganie poniższych informacji w swoich opisach fabularnych!

Jak szybkie są smoki?
W tempie marszu smok nie męczy się prawie w ogóle i może przejść wiele kilometrów bez odpoczynku. Smocza wersja kłusu pozwala pokonać średnie dystanse nim wystawiona zostanie na próbę indywidualna wytrzymałość. Tempo to jest zbyt wolne by dogonić szybką zwierzynę łowną, ale smoki polegające na tej technice zwyczajnie biegną tak długo, aż ich ofiara się zmęczy i sama zwolni, co pozwala im dogonić potencjalną zwierzynę. Pełny bieg również służy do gonitwy lub ucieczki, a jego rodzaj zależy od obranej techniki: można polegać na sile (taranując potencjalne przeszkody) lub zręczności (wymijanie przeszkód oraz sprint).
Smoki wężowe i wywernowe ze względu na swoją anatomię są wolniejsze zarówno w kłusie, jak i sprincie.

Prędkość w locie zależy od rozmiaru smoka, umiejętności, stanu zdrowia czy pogody. Są raczej długodystansowcami, choć nie jest im obce sprintowanie w powietrzu, zwłaszcza rasom przystosowanym do niebios (np. wywernom).

Dlaczego smoki latają?
Smoki mają trzy rzeczy, poza skrzydłami, które im to umożliwiają:
I) worki powietrzne (oddychanie na wysokości i dodatkowy podaż tlenu w czasie pracy skrzydłami),
II) kości pneumatyczne (wszystkie kości poza kościami miednicznymi są puste w środku – miednica to jedyne krwiotwórcze miejsce i dlatego smoki są tak wrażliwe na utratę krwi),
III) maddara (tego, co zwykłe stworzenia nie byłyby w stanie osiągnąć siłą swych mięśni, smoki osiągają instynktownie za pomocą maddary, która wspomaga skrzydła, dodatkowo obniża masę ciała smoka w czasie lotu i dostarcza niezbędnych zwyżek energii).

Czym oddychają morskie? Jak wygląda mechanizm oddychania w czasie chodzenia, latania, pływania, czy chodzenia po wysokich partiach gór?
We wszystkich tradycyjnych sposobach podróżowania smoki oddychają płucami. W czasie latania dodatkowy tlen zapewniają worki powietrzne, które siłą mięśni piersiowych są napełniane i opróżniane wraz z ruchami skrzydeł.
W przypadku smoków morskich, oddychanie pod wodą jest możliwe dzięki obecności skrzeli, które otwierają się z tyłu łba, za kościami policzkowymi, pod wpływem wody.
Smoki górskie mają znacznie wydajniejsze płuca niż pozostałe gatunki, i dlatego pomimo swoich dużych rozmiarów są w stanie chodzić po górach w rzadkim powietrzu.
Smoki wężowe są naturalnie pozbawione skrzydeł i nie mają worków powietrznych.
Smoki, które urodziły się bez skrzydeł lub straciły je bardzo wcześnie zwykle są cięższe od swoich skrzydlatych pobratyńców i mają znacząco mniejsze worki powietrzne.

Pijalność wody
Wszystkie smoki muszą pić wodę słodką, która następnie usuwana jest wraz z moczem lub parując z powierzchni ciała. Łuski czy futro zapobiegają parowaniu wody, ale każde grzebienie, błony pławne, czy chociaż pozbawione łusek spody łap mogą być regionami ciała tracącymi wodę. Woda morska jest pobierana przez smoki morskie, ale nie w formie napoju do żołądka, tylko raczej wchłaniana podczas oddychania, kiedy przemywa ich skrzela. Dzięki temu smoki morskie nie muszą praktycznie w ogóle pić w tradycyjny sposób (chyba, że nie pływają za często).