Przybył do posągu boga łowów bo skoro ciągle na łowach siedział to uznał iż było to odpowiednie miejsce dla niego. Poza tym ostatnio renoma Mglistych jako tych niewierzących... jakoś bardzo skusiła go do pojawienia się w świątyni na przekór innym. Przed posągiem położył grube futro żubra i odchrząknął.
– Nie wiem od czego zacząć bo nikt nigdy mnie nie uczył rozmowy z bóstwami. Mmh. Jesteś opiekunem łowów więc zacznijmy od tego, że mam cholernego pecha do dużej zwierzyny. Gdybyś mógł coś z tym zrobić byłbym wielce zobowiązany. Nie byłbym taki pożądliwy gdyby nie fakt, że mam od wielu księżyców całe stado na swoim karku. A jak się domyślasz smoki żrą jak to smoki, dużo.
Zrobił pauzę. Czy powinien aż tak bezpośrednio rozmawiać z bóstwem? Pochylił lekko łeb i potarł łapą kark.
– Może źle zacząłem. Ta skóra jest z nie licznych polowań kiedy już udało mi się trafić na coś większego. Jest dla ciebie chociaż ty pewnie masz co tylko zechcesz. Domyślam się, że mógłbym wytrenować się lepiej, ale jak miałbym sprawić, że będę częściej wpadał na grubego zwierza?
Wstał i zaczął chodzić przed posągiem nie mogąc usiedzieć w miejscu.
– Nudzi mnie ciągłe polowanie na bezbronne zwierzęta Thaharze. Nie po to ćwiczyłem się w walce by gonić tylko za sarnami i żubrami, a tylko tego ode mnie oczekują. To frustrujące. To znów to samo co było z matką. Robię coś bo to słuszne i tak trzeba.
Wziął kamyk i rzucił nim gdzieś w głąb świątyni z irytacją. Jakby mówienie trochę mu pomogło?
– Chcę polować na dzikiego zwierza. Raz udało mi się dopaść chimerę. Potężne i piękne zwierzę. Takie które zaniepokojone mogłoby mnie zgładzić. Proszę daj mi siłę, cierpliwość i szczęście bym mógł zapolować na coś godnego doświadczonego łowcy. Mimo iż nie mam nawet kryształu stworzonego z twoim błogosławieństwem... dzięki swojemu stadu...
Warknął ostatnie pod nosem bo po tylu samotnych wyprawach i wykarmieniu wielu smoków przez wiele księżyców czuł się jak doświadczony łowca. Czuł frustrację i zmęczenie, ale faktycznie mówienie... pomogło.
- Thahar
