Kwarce Zręczności i Mocy

[Opiekun]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Kwarc powitał niewidomego łowcę blaskiem, którego niestety ten nie mógł dostrzec, ale dodatkowo także bijącym ciepłem, jak gdyby na znak, że zaakceptował on przyniesiony podarek. Niedługo po tym ukazałaby się mu wizja, zdecydowanie odmienna od tych, którymi kwarc raczył pozostałych przybywających. Głos opowiadał wprawdzie dalej o tym, jak istotna zręczność była w życiu smoków i jak wiele za jej sprawą można było osiągnąć w różnych dziedzinach – szczególnie uzdrawianiu i właśnie polowaniu – ale sama wizja nie była... wizualna. Choć samiec mógł pamiętać, jak wygląda świat, nie zawsze mógł być świadomy swojego otoczenia. Maddara była wyjątkowo pomocna, podobnie również jak kompan. Mimo to, należało pamiętać, że nie zawsze można było polegać na podobnych czynnikach. Czasem był tylko smok i jego zmysły, gdy źródło zawodziło, a wsparcia nie było w pobliżu. Łowca, choć niewidomy, musiał być jednak równie sprawny, co pozostali, aby z powodzeniem upolować zwierzynę łowną. Wizja więc wywołała w nim dziwne uczucie, jak gdyby się poruszał. Szedł przed siebie, łapiąc wszystkie zapachy, aż wreszcie wybrał jeden. Musiał wtedy wykazać się ogromną koncentracją, otoczenie rozpoznając na podstawie dźwięków oraz... drżeniu gleby. Jeśli dostatecznie mocno skupił się na nim, mógł niemalże poczuć przeszkody nieopodal. To umożliwiło mu skradanie się, omijanie szeleszczących krzewów, prędkie pokonywanie różnorakich barier – a przynajmniej na tyle, na ile fizycznie był w stanie. Wkrótce wizja urwała się, czyniąc samca zwinniejszym i odrobinę pewniejszym siebie w poruszaniu się. Droga przed nim była wyboista i trudna, wiele samodoskonalenia się go jeszcze czekało. Polowanie niewidomych smoków było wyjątkowo trudne, ale nie niemożliwe. A Zrządzenie Losu był w tym coraz lepszy.

Zrządzenie Losu
– 28/4 mięsa [z pożywienia].
+ Zręczność III.

[Duma Dymu]

Zawitała do kwarców po raz kolejny – tym razem jako pełnoprawna łowczyni Ziemi. Nie spodziewała się dotrzeć do tego punktu... A jednak.
Zaczynała czuć się nawet swojsko. Nawiązała znajomości. To było... coś. Szczególnie dla smoka takiego jak ona, nieposiadającego do tej pory żadnych przyjaznych relacji. Nie licząc rodziny, z którą została rozdzielona... niezwykle dawno.
– Dla silniejszego... źródła – wymruczała do kwarcu, marszcząc przy tym brwi. Źródło, tak to się nazywało. Jakimś sposobem użyła poprawnego słowa.
Położyła przed kamieniem garść kamieni.

// koral, granat, onyks, 2x malachit, perła na Moc II

[Wyśnione Szczęście]

Kiedy wychodziła ze świątyni po odwiedzinach u dziadka, zatrzymała się na moment. Kątem oka dostrzegła znaną jej z ceremonii smoczycę, która podeszła do jakiegoś kamyczka na ziemi. Zwoje pamięci Bealyn falowały, gdy ta próbowała sobie przypomnieć coś z opowieści mamy.

Aż w końcu kliknęło! To ten magiczny warsztat Boga Zimy! Tutaj mama poznała Fokę, zanim został wygnany razem z innymi duszkami! Czy coś takiego...

Pogrzebała w torbie i wyliczyła, że było ją stać na jakiś zakup. Zasadniczo nie czuła potrzeby wzmacniania się, ale uznała to za niezły pretekst do potencjalnego spotkania z tym duszkiem. Może po takim czasie od wygnania wszystko wróciło do normy, a ten tu przesiadywał?

Podchodząc bliżej kwarcu poczekała aż Dym odejdzie. Dopiero gdy została sam na sam ze swoimi myślami i opiekunem tego miejsca, wyłożyła zapłatę.
– Serwus! Czy Foka dalej tu zagląda? – zainteresowała się, szukając spojrzeniem jakiegoś znaku, że tak było. – Mama mi o nim opowiadała. Jak pływał z nią po rafie i znalazł białego krokodyla – westchnęła cicho. – Em, poproszę o wzmocnienie źródła magicznego, o ile to nie kłopot – w końcu złożyła zamówienie, patrząc ze smutkiem jak jej kieszonkowe od Erlyn znikają.

// bursztynzmieniam ze szmaragdu, nie wiem kiedy ogarną powiadomienia, 2x ametyst, turkus, 2x nefryt, diament za Moc 3

[Mistrz Gry]

O dziwo odpowiedź nie nadeszła wcale tak późno, nie był to jednak ten konkretny duszek na którego Okopcona liczyła.
– Tutaj? – na kwarcu mocy przysiadła Kuna, zaś pod jej łapkami, po gładkiej powierzchni kamienia, rozniosła się delikatna siateczka szronu. Duszek zreflektował się szybko, unosząc jedną nieco wyżej, zaś szron zaczął skraplać się stopniowo.
– Tu swoją karę odbębnia Katamu. – cichy śmieszek rozniósł się w jej uszkach, podobnie jak poprzednie słowa. Poruszył puszystym ogonem, przeskakując na kolejny kwarc.
– Tego fajtłapę prędzej znajdziesz gdzieś bliżej granicy. – wyglądało na to, że już zbierał się do odejścia, coś go jednak tknęło. Popatrzył na nią, miesząc spojrzeniem od stóp po czubek łba.
– Córka Erlyn. Ciekawe... – mruknał bardziej do siebie, niżeli do niej. Po tym zeskoczył na ziemię i znikł w cieniu pobliskich zarośli.

Okopcona Łuska

[Malachitowa Noc]

Sea wróciła do Świątyni, drepcząc znaną ścieżką, a jednak wydającą się w dalszym ciągu obcą. To miejsce nieco ją przytłaczało swoją tajemniczością, może dlatego, że jeszcze nie zupełnie pojęła znaczenia Bogów i Duszków. poznała na razie tylko kilka imion, chociaż w jej sercu kiełkowała chęć, aby wybrać się pod jeden z posągów... Tylko czy się na to odważy?
Teraz zaś weszła do wnęki, w której znajdowały się dwa kwarce. Pamiętała, jak dotknęła jedno, a to zabolało. Dlatego wiedziała, że powinna powstrzymać swoją ciekawość.
Dostrzegła jakąś smoczycę i... kunę?
Zastrzygła uszami, podchodząc do drugiego z kwarców, obca samica zdawała się chcęc zyskać trochę... mocy? Dalej nie była pewna, jak to nazwać, ale pamiętała to uczucie.
Zerknęła na swój kwarc, kołysząc trochę nerwowo ogonem. Wygrała wczorajszej nocy trochę mięsa, miała też kamyki... Nie wiedziała, dlaczego tak zależało jej na tym akurat kwarcu – okłamywała się, że to po to, aby sprawniej polować. Taaak, jasne.
Kiedy przylewitowały za nią cztery truchła żubrów [16/4 mięsa], z torby wyciągnęła jeszcze trzy połyskliwe kamienie, które obracała chwilę w palcach.
Westchnęła w końcu, kładąc je koło mięsa w równej linii: perła, koral i ametyst.
– Proszę, pokaż mi, jak być bardziej zwinną, aby wznosić się pośród nieboskłonu; aby bezszelestnie podchodzić zwierzynę – aby kiedyś móc sprawniej leczyć. Tego ostatniego jednak nie wypowiedziała na głos, wpatrując się z determinacją w kryształ.

/ Zręczność 3: 16/4 mięsa, koral, ametyst, perła

[Opiekun]

Łowczyni była oszczędna w swojej prośbie czy słowach, i taki też trening otrzymała. O ile w ten sposób można nazwać kilkanaście wizji tkania zaklęć w bliżej nieokreślonym celu. W jej przypadku mogły być to próby nałożenia kamuflażu lub po prostu uderzenia celu po udanym skradaniu. Kamienie zniknęły, a ona poczuła, że od dziś jej twory będą stabilniejsze.

Kiedy do warsztatu zawitała kolejna osoba, nikogo już tu nie było. Zanim kwarc zdążył zareagować na jej prośbę, pojawił się ktoś jeszcze. Katamu spanikował na widok tego gałgana, który już wcześniej majstrował przy kwarcach – nawet jeżeli nieświadomie. Wyskoczył z szarego kłębka dymu, nie przejmując się wspomnieniem swojego imienia, a tym, że siateczka szronu zaczęła osiadać na tworze Kaltarela.
– Idź sobie, sio! – wymachiwał eterycznymi rękoma na wszystkie strony, przyjmując nieokreślony dwunożny kształt pozbawiony czegokolwiek poza szarymi konturami i wypełnieniem.

Kuna sobie poszedł, a duszek cicho odetchnął. Oczyścił kwarc z resztek zimna, sprawdził też jego stan. I omal serca nie wypluł przez usta, gdy po odwróceniu się zastał tę samą smoczycę co wcześniej. Speszył się.
– Aradaia już tu nie ma, jestem tylko ja. Proszę, nie ściągaj tu znajomych mamy, duszki usłyszą cię wszędzie, nie tylko tutaj – wymamrotał nerwowo, spalił buraka i zniknął.

Wybiło go to z pantałyku, ale warsztat zaczął po chwili działać normalnie. Obie smoczyce zostały pozbawione zapłaty i poczęstowane paroma wizjami tkania magii. Seaynah widziała się nie tylko na polowaniu, ale także nakładającą opatrunki, choć nigdy tego nie robiła. Nie zapamiętała samej procedury, jedynie jej fakt. Bealyn miała nieco inną wizję, gdzie jej maddara przydała się do wszechstronnych rzeczy, zupełnie jak była uczona do tej pory. Jedynie lepiej, mocniej, skuteczniej.

Duma Dymu
– koral, granat, onyks, 2x malachit, perła za Moc 2
+ Moc 3

Okopcona Łuska
– bursztyn, 2x ametyst, turkus, 2x nefryt, diament
+ Moc 3

Miłosierna Łuska
– 16/4 mięsa, koral, ametyst, perła
+ Zręczność 3

[Mistrz Gry]

Niewiele po tym, jak duszek znikł, Katamu usłyszało jeszcze cichy głosik.
~ Nie ja, naraziłem na śmierć kilka smoków. ~ wkradła się w niego drobna drwina.
~ Skup się lepiej na misie, a nie na mnie.~ po tym zapadła by cisza.

Opiekun

[Niebanalnie Kuszący]

Tu z kolei przyszedł z Gwiazdorem, czarnym łabędziem swojego taty.
– I tu ponoć można podnieść swoją umiejętność władania maddarą. Z tymi łapami ciężko się szyje... a pomyśl ile pięknych rzeczy mógłbym zrobić.
wytłumaczył stworzeniu i machnął łapą by mięso wleciało za nimi do warsztatu. Skierował lewitujące steki, udka i inne podroby ku kwarcowi. Wysypał to wszystko na ziemię, a na koniec położył na górze stokrotkę. Trochę lepiej chociaż nadal obrzydliwie.
– Chciałbym zwiększyć swoją moc. Proszę.
znów przymknął ślepia nie wiedząc czego się spodziewać.

• / 28/4 mięsa za moc 3

[Światła Północy]

Posępne zrządzenie losu, o przewrotnym humorze, najwidoczniej zaplanowało sobie, ze zaraz za Rajskim Kolcem wzniósł się cień Świateł Północy. Czarodziej strzygnął uchem, przystając nieopodal ucznia, który w nietypowo kulturalny dla smoków sposób postanowił sięgnąć po wiedzę jednego z ważniejszych kwarców.

– Czerp ze snu pełnymi garściami. Może opowiesz mi o nim, jak już się przebudzisz, co, Yami?

Uśmiechnął się półgębkiem, wyjątkowo czarująco, do swojego ucznia, ku któremu puścił oczko. Przebywanie z Gryką... sprawiało, że stawał się nieco miększy wobec młodych smoków. I nawet nie musiał tego planować, a wychodziło to z niego naturalnie.

Sam złożył trzy białe, wyjątkowo pulchne lisy oraz kilka równie jasnych zajęcy pod kryształem Zręczności. Nie wypowiadał jednak na głos swojej prośby. Nie był tu pierwszy raz i wiedział, że wystarczy ta niema sugestia oraz ruch, aby pilnujący okolicy, zawsze milczący i z pozoru nieobecny Katamu zajął się procesem.

→ 24/4 mięsa za zręczność 2.
Rajski Kolec.

[Opiekun]

Rajski nie miał jedynego tylko towarzysza, ale to najwyraźniej w niczym nie przeszkadzało kwarcom Mocy i Zręczności. Udekorowane mięso zaowocowałoby wzmocnieniem wewnętrznego źródła adepta, tuż po tym, jak błysk oślepił wszystkich obecnych, pozwalając zapłacie zniknąć. Różnorakie ćwiczenia i wykłady pozwoliłyby Rajskiemu posiąść dostateczną wiedzę, by od teraz być w stanie znacznie bardziej wykorzystywać potencjał drzemiącej w nim maddary. Nie była to łatwa sztuka, i choć było jeszcze sporo drogi przed nim, to z pewnością był dobry krok.

Starsze smoki nie gościły w warsztacie tak często, jak te młode, żądne wiedzy, którą chłonęły jak morskie gąbki żyjące gdzieś na dnie mórz i rozległych oceanów. Mimo wszystko wychodziły z założenia, że smok uczy się całe życie – podobnego zdania musiał być Światła Północy, który przybył do kwarców, by podnieść możliwości fizyczne swojego ciała. Zręczność dłoni jego łap, a także ogólna gibkość jego sylwetki zwiększyłyby się na życzenie, w akompaniamencie wykładu o trenowaniu swej zręczności i pracowaniu nad zwinnością. Gdy wizja dobiegła końca, a zapłata zniknęła, czarodziej mógł poczuć się sprawniejszy, aniżeli jeszcze chwilę wcześniej, przed wizytą.

Rajski Kolec
– 28/4 mięsa.
+ Moc III.

Światła Północy
– 24/4 mięsa.
+ Zręczność II.

[Okowy Przeszłości]

Któregoś dnia, Bealyn dokładnie wytłumaczyła jej jak działają kwarce przy świątyni. Rozmowa ta była długa, bo ciężko było jej pojąć, jak miało by to działać. Bardzo wiele rzeczy, opierało się tutaj na tajemniczych mocach, z jednej strony były one intrygujące, z drugiej nieco przerażająca.
Zniesienie mięsa zajęło jej bardzo wiele czasu, do tego zastanawiało ją, kto tak właściwie to wszystko zabierze i gdzie. W końcu jednak sapiąc już nieco, usiadła naprzeciwko kwarcu, zapłatę mając obok siebie.
– Cześć? – rozejrzała się naokoło.
– Chciała bym lepiej używać maddary. – poprosiła ładnie.

//52/4 mięsa za moc II i III

[Opiekun]

Prośba samicy była wystarczająca, nawet jeżeli sama wywerna sprawiała wrażenie skonfundowanej. Błysk narastał stopniowo, a wreszcie mogła posłyszeć o tym, w jaki sposób trenować własną maddarę i lepiej nauczyć się operować swoim źródłem. Wyjaśnione zostały jej aspekty tworzenia tworów i to, jak znaczący wpływ ma na nie ilość przelewanej maddary – a także jaki wpływ ma na nią, na jej skupienie, na powodzenie tworzenia danej konstrukcji. Te bardziej skomplikowane wymagały oczywiście większego skupienia, więc tworzenie ich nie było najłatwiejszym zadaniem. Wreszcie pojęła to wszystko, a kiedy wizja urwała się, Othela czuła, że jest znacznie silniejsza magicznie, aniżeli do tej pory. Jej magiczne możliwości zwiększyły się, pozwalając jej teraz na więcej.

Othela
– 52/4 mięsa;
+ Moc II, III.

[Okowy Przeszłości]

Ostatnia wizyta tutaj, była dość dziwna. Przynajmniej dla kogoś, kto oswajał się dopiero z tak wieloma rzeczami, których wcześniej nie zasmakował. Wiedząc jednak jak to wszystko działa i czego się spodziewał, przybyła na miejsce nieco pewniejsza siebie. Znowu zniesienie mięsa zajęło jej najwięcej czasu, miała przynajmniej zajęcia na czas, gdy Bealyn nie było. Chociaż coraz częściej, zadawała sobie pytanie z czego ona odda morskiemu?
Ułożyła wszystko w miarę stabilny stosik i zatrzymała przed kwarcem.
– Potrzebuje być zwinniejsza. Proszę. – no i czekała.

//52/4 mięsa za zręczność 2 i 3

[Opiekun]

Wywerna pojawiła się po raz kolejny, tym razem stając przed kwarcem odpowiedzialnym za wzmacnianie smoczej zręczności. Czekał on cierpliwie, aż naznosi odpowiednią zapłatę, a gdy jej trud dobiegł końca i zajęła miejsce naprzeciw świecącego kamienia, jej umysł prędko zajęła kolejna, znajoma już wizja. Teraz, z głosem przemawiającym gdzieś w tle, mogła potrenować zwinność i usłyszeć, w jaki sposób nadać gibkości swojemu ciału wraz z upływem czasu. Choć Otheli ciężej było poruszać się po ziemi, musiała postawić na zwiększenie swojej zwinności, która wyjątkowo przydawała się w różnych aspektach życia. Było to nie tylko omijanie licznych, trudnych do pokonania przeszkód, ale także charakterystyczny, zwinny bieg, który pozwalał wykorzystywać elementy otoczenia dla pomocy czy ostrożne przeplatanie gałązek z użyciem chwytnych palców skrzydeł. Gdy wizja dobiegła końca, samica mogła poczuć, że od tej pory zaczęła być zdecydowanie bardziej zręczna.

Othela
– 52/4 mięsa;
+ Zręczność II, III.

[Biały Mak]

Przybyła do pustego już miejsca i wybrała odpowiedni kwarc. Miała na pęczki wypchaną torbę. Nic nie mogło pójść nie tak, prawda? Była tu pierwszy raz, ale to chyba nic nie szkodzi? Wpatrzyła się w kwarc jakby miało to coś dać, po czym wyłożyła kamienie szlachetne. Przed kwarcem pojawił się malachit, dwa nefryty, perła, szafir, turkus i topaz. Miała nadzieję, że to wystarczy. Nie wiedziała czy ma się pomodlić do tych Duchów z Dzikiej Puszczy, ale uznała, że nie zaszkodzi spróbować by odpalić kwarc.
– Drogi... ee, duchu tego miejsca. Ofiaruję ci... moje kosztowności. W zamian uczyń moje ciało lżejszym i bardziej gibkim, by zwierzyna nie uciekała przede mną w lasach, a szycie, ran i nie tylko, było prostsze. – I tak zakończyła swoją małą modlitewną wymianę.

//Malachit, 2x nefryt, perła, szafir, turkus, topaz – Zręczność 3

[Opiekun]

Kwarc odpowiedział smoczycy charakterystycznym dla tych kamieni blaskiem. Tymczasowo ją on oślepił, zaś jej samej została zesłana wizja. Głos zaczął tłumaczyć jej, jaka była istota wszechstronnej cechy, jaką była zręczność. Przydawała się ona nie tylko wtedy, gdy należało polować, ale także do przygotowywania opatrunków w odpowiedni sposób czy różnorakich pomniejszych prac manualnych, takich jak szycie. Kolejno wysłuchała przykładów, jak tę zręczność należy trenować, by utrzymać dobrą kondycję i sprawić, że polowanie i pozostałe czynności wymagające na przykład zwinności smoczych palców, nie będą sprawiały żadnych trudności. Finalnie jej ciało zostałoby uczynione znacznie bardziej zwinnym i zręcznym, aniżeli było do tej pory. Gdy otworzyła oczy, spostrzegła, że wszystkie skarby zniknęły.

Biały Mak
– malachit, 2x nefryt, perła, szafir, turkus, topaz;
+ Zręczność III.