Samotna Skała

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Obserwowałem zachowanie ptaka. Nadal jest nieco sztywny, ale to kwestia wprawy.
-Proponuję, byś potem samodzielnie poćwiczył ten aspekt. Iluzja wyszła dobrze, niemal perfekcyjnie, ale jego ruchy wciąż są nieco sztywne i kwadratowe.– oznajmiłem po chwili ciszy. – Tak właściwie to kwestia wprawy, parę razy stworzysz jeszcze tego kruka, a będzie wyglądał bardziej realnie niż teraz.– zerknąłem na ptaka raz jeszcze, potem na Czarnego Kolca. -Myślę, że możesz spróbować z iluzją na sobie. – zaproponowałem.– Nie twórz czegoś wielkiego, bo po pierwsze twoje umiejętności są jeszcze za słabe, a po drugie szkoda marnować energię. – tłumaczyłem, choć wydaje mi się, że samiec i tak by o tym wiedział. -Aha! Pamiętaj o tym, że nie manipulujesz maddarą w sobie, bo to skończy się źle. Tworzenie iluzji na swoim ciele przebiega tak samo, jak tworzenie tego kruka, wyobrażasz sobie, czerpiesz maddarę i bum. Nie próbuj jednak bawić się maddarą w komórkach skóry, nie zniekształcaj jej i nie kombinuj za bardzo. – zamilkłem. Mam nadzieję, że Kolec nie będzie próbował manipulować maddarą w sobie, bo to na prawdę nie wróży dobrze. Wystarczy jeden zły ruch i maddara zacznie walczyć z nim samym. -Tobie pozostawiam wybór, co stworzysz.

Fakt faktem, kruk wymagał parudziesięciu malutkich poprawek. Nigdy nie będzie w 100% prawdziwy, zwłaszcza że to pierwsza "żywa" iluzja Fenrira. Zgodnie z radą Pięknego, poćwiczy we własnym zakresie. Czarny odwołał iluzję, która rozpłynęła się w powietrzu w postaci czerwonawego dymu.
– Czemu? Istnieje ryzyko permanentnego efektu?
Zapytał. Wolał wiedzieć, czym grozi manipulacja własnym ciałem, tak dla spokojnego snu. Warto znać takie rzeczy, aby nie zabić się podczas szalonych eksperymentów.
Cóż, czas zabrać się do roboty. Czarny postanowił że dorobi sobie róg na głowie. Myślał nad trzecim okiem, czy pierzastym czubem...Ale na chwilę obecną stworzy sam róg. Nic od razu...
Zamiast wyrabiać go od środka, stworzy go "na sobie". Zamknął ponownie oczy i skupił się. Podświadomie widział kształt tego rogu, jego położenie i wielkość. Pomiędzy dwoma głównymi rogami na jego łbie, równie gruby i lżej od nich zakrzywiony, wystając ponad głowę smoka, jak czub kazuara, lecz o wiele dłuższy niż wyżej wspomniana narośl wielkiego ptaka.
Ujrzał źródło...Oko spojrzało na niego...Na łbie zaczął tworzyć się odlew. Wyglądało to tak, jakby nieokreślona ciecz spływała na niewidzialny róg, wypełniając go szczelnie. Z "odlewu" najpierw wyłonił się kształt, następnie kolor i szczegóły, takie jak niewielkie "nacięcia" na wierzchniej stronie, małe rysy i pęknięcia wierzchniej warstwy rogu. Jeżeli ta iluzja mu się powiedzie, dla wypróbowania pokręci łbem, aby upewnić się czy narośl dobrze się "zamocowała".

-Nie, tak się nigdy nie stanie. Ale jeśli próbujesz zniekształcać maddarę wewnątrz siebie zaczyna z tobą walczyć. To może sprawić, w najlepszym wypadku, że nie uda ci się to, co planowałeś, a w najgorszym znaczną utratę energii, czyli utratę przytomności, nie słyszałem o przypadkach śmierci, ale myślę, że to też byłoby możliwe, gdybyś próbował wyczarować coś, nad swoje siły i możliwości.– wyjaśniłem spokojnie. Patrzyłem na Czarnego bacznym wzrokiem nauczyciela. Mam nadzieję, że moje wyjaśnienie było dość jasne, choć, fakt, nigdy nie miałem daru przekazywania swojej wiedzy.
Zerknąłem na wytwór Kolca. Pokiwałem z aprobatą łbem. Z daleka wygląda nieźle.....Podszedłem bliżej samca i pazurem dotknąłem rogu. W dotyku był gąbczasty, jakby pusty w środku.
-Powinieneś go utwardzić.– poleciłem. – Ale tak poza tym, w porządku. – skinąłem łbem. –Napraw tylko ten drobny błąd, a potem powiedz mi jak zabrałbyś się do wyciszania swoich kroków i maskowania zapachu.– rzuciłem lekko przysiadając nieopodal Czarnego.

Widząc, że Piękny chce go dotknąć, cofnął łeb z rezerwą. Nie lubił być dotykany. Niemniej, pozwolił sprawdzić swój wytwór. Jak usłyszał, tak zrobił, "wypełniając" róg substancją, porównując przy okazji z pozostałymi, naturalnymi rogami. Teraz powinno był w porządku, jeśli chodzi o twardość.
– Zastąpiłbym mój zapach zapachem otoczenia. Albo wytworzył barierę pochłaniającą mój zapach i dźwięki.
Odpowiedział sucho.
– Wolę nie walczyć ze swoim źródłem. Ono i tak jest...niestabilne.
Dodał. Oko nie należało do sympatycznych widoków. Serwowało koszmarne obrazy bez większego ładu i składu, dając mu kolejną dawkę makabry do jego i tak już rozległego obłędu...Co by się działo, gdyby zwróciło się przeciw niemu? Wolał nie wiedzieć.

//Wybacz, że tak późno.

-No dobrze. – skinąłem łbem. Pomysł Czarnego jest dobry, więc nie powinien mieć problemów. Na chwilę zamilkłem. Zaczerpnąłem odrobinę swojej maddary, a po chwili wokół nas zaczął unosić się zapach mokrych sosen. Intensywny zapach lasu uderzył w nasze nozdrza. -Spróbuj zamaskować teraz swój zapach.– rozkazałem uśmiechając się lekko.

Czarny wziął głęboki wdech, czerpiąc zapach leśnych sosen...Delektował się nim. Mokre drzewa mają bardzo osobliwą woń...Postanowił spróbować zaadaptować ten zapach do swojego. Tak na dobry początek. Jak nie uda mu się, spróbuje wytworzyć zapachową barierę.
Zamknął oczy i połączył się z Okiem. Chciał pachnieć jak te sosny. Zapach samego Czarnego bowiem to smród trupa oraz siarki. Paskudna kombinacja.
Wyobraził sobie, że otacza się "płaszczem" z tego świeżego, sosnowego drewna... Jakby zapach okalał go jak duch. Czuł, jak "chmurka" otacza go, a niewidzialne macki utrzymują ją tuż przy skórze, delikatnie ocierając się o smoka. Maddara Czarnego miała przyciągnąć ten zapach i trzymać przy jego łuskach, aby stworzyć iluzję polegającą na tym, że to on tak pachnie. Kiedy uznał, że jego dzieło jest gotowe, popatrzył na Pięknego.

– Co ode mnie czujesz?
Zapytał sucho.

Czekałem w spokoju i ciszy aż zapach siarki i no cóż, trzeba to nazwać, rozkładającego się ciała zniknął. Żeby nie mylić zapachu Czarnego, ze swoim, bo w końcu obaj capimy siarką swój zamaskowałem okrywając się maddarą, które nie pozwalała, by mój zapach przedostawał się na zewnątrz.
Wciągnąłem powietrze w nozdrza. Zapach siarki unosił się jeszcze w powietrzu ale nieco słabszy.
-Czuję siarkę.– oznajmiłem. – Jeśli chcesz by maddara niczym tarcza nie przepuszczała twego zapachu na powierzchnię musisz sprawić by była bardziej zbita. Jeśli próbujesz okryć się zapachem, który panuje wokół, pamiętaj, że musi być on nieco intensywniejszy od tego otaczającego, bo inaczej będziesz dalej wyczuwalny.– wyjaśniłem spokojnie, z lekkim uśmiechem na pysku.– Może spróbuj jeszcze raz.– poleciłem. Tym razem wokół nas zaczął unosić się lekki, świeży zapach powietrza tuż po deszczu. Czuć było ozonem, nieco wilgotne powietrze roznosiło świeży zapach, który wdzierał się w nasze nozdrza. Uwielbiam to.

Czarny skupił się znów. Widocznie płaszcz z obcego zapachu nie jest doskonałą osłoną...Będzie musiał uszczelnić powłokę, musi być na tyle silna by nie przepuszczać zapachu...Macki zaś nadal muszą "utrzymać" woń sosen. Przez chwilę Czarnemu zabrakło powietrza, lecz szybko to skorygował, "ustawiając" barierę na dźwięki i zapachy.. Będzie mógł brać wdech i słuchać, lecz z jego strony ni nie wyjdzie, a przynajmniej tak Czarny założył. Dzięki temu powinien być niemy oraz niewyczuwalny...Lub chociaż ledwo słyszalny.
-A teraz?
Zapytał, kiwając pytająco łbem. Jeżeli Piękny go nie usłyszy, a jedynie zobaczy ruchy warg i poczuje jedynie zapach sosen, to znaczy że ten koncept idzie w dobrym kierunku...

-No i teraz jest dobrze.– skwitowałem, gdy w powietrzu nie wyczułem tego specyficznego zapachu towarzyszącego nam, ognistym.
-No to może spróbuj połączyć dwie umiejętności.– zaproponowałem. Wokół nas zaczął unosić się zapach rosy. Mokra trawa pomieszana z soczystym zapachem polnych ziół i kwiatów. – Zamaskuj zapach i spróbuj jednocześnie zamaskować swoją osobę, zmienić coś. Masz pole do popisu.– oznajmiłem machając łapą. Przysiadłem sobie ma ziemi wpatrując się w Czarnego w milczeniu, by go nie dekoncentrować.

– To będzie wyglądało dziwnie...Ostrzegam.
Odpowiedział, jakby sam był nieco wystraszony tym, co sobie wymyślił.
Przeszedł od słów do czynów. Zamknął ślepia, a wielkie Oko spojrzało na niego, przekazując mu energię. Zaczął od łatwiejszej sprawy. Manipulacja materią jest łatwiejsza od jej tworzenia.
Najpierw przyciągnął do siebie za pomocą maddary zapach owej rosy i otoczył się nim. Równocześnie tworzył barierę tuż przy swoich łuskach, aby zablokować zapachy które emituje jego ciało. Pilnował przy tym, aby bariera nie wypuszczała nic, przepuszczając wszystko.
Kiedy to mu się uda, smok przejdzie do maskowania. Postanowił pokryć się.. futrem. Konkretniej, maddara zaczęła oblewać go po całym grzbiecie i karku. Z bezkształtnej masy wyrosły włosy, bardzo długie na karku i krótkie na grzbiecie. Były one miękkie na początku, przechodząc w grube, twarde włosie. Pomiędzy nimi znajdowały się niewielkie kolce, przypominające błony w swej strukturze oraz mające możliwość zmiany swej geometrii. Wyglądał przez to dosyć...Groteskowo. Przynajmniej dla niego. Futrzaste smoki są dla niego takim dziwnym zjawiskiem, iż samo ich istnienie jest dla Fenrira jednym wielkim dowcipem.

//Możesz spróbować złożyć raport.

-Zobaczymy....– mruknąłem czekając na to, co sobie Czarny wymyślił.
Stałem wpatrując się w niego z zaciekawieniem. Najpierw utraciłem jego zapach, to znaczy w powietrzu unosił się słaby swąd siarki, ale nie był on tak mocny, jakby to był, gdyby nie zamaskował swego zapachu.
Gdy Czarny skończył wyglądał jakby ktoś nieumiejętnie okleił go futrem. Nie mogłem powstrzymać śmiechu.
-Coś ci jednak nie wyszło. – patrzyłem na niego badawczo. – Z tej strony masz więcej futra....– zacząłem obchodzić go wokół sprawdzając wszystko. Prawa strona rzeczywiście była bardziej owłosiona niż lewa. -Musisz być bardziej skupiony. Nie bądź chaotyczny. Sukcesywnie dodawaj każdą kolejną warstwę. – powiedziałem już poważniejąc i znów stając przed nim. -Może spróbuj jeszcze raz. – zachęciłem. Tym razem w powietrzu unosił się zapach mokrego futra. Nieco zatęchły, wilgotny smrodek, jakby jakiś zwierzak za długo siedział w wodzi, albo nie miał się wysuszyć. – Jeśli ci się uda, skończymy naukę.

//Wybacz obsuwę...

Przekrzywił łeb, po czym spojrzał na swój abstrakcyjny twór.
– Mówiłem, że będzie to dziwne.
Skupił się na dodawaniu warstw futra, od tego "wewnętrznego" po bujne kłaki na wierzchu. Wszystkiego po równo, aby nie było zbyt ubogo, ani zbyt dużo... Cóż, powinno zadziałać. Po tej czynności, wzmocnił barierę zapachową, aby zniwelować odór siarki. Może pachnieć mokrym futrem, niech tam będzie. Ale najważniejszym będzie, że nie będzie pachniał...Cóż. Sobą.

-Jak uważasz.– wzruszyłem barkami. W końcu to jego wyobraźnia, skoro tak chce się przedstawić.
Zerknąłem na poprawioną postać. Teraz wyglądała o niebo lepiej.– No i koniec. Myślę, że chyba sobie poradzisz w swoim fachu. Ale proponuję, żebyś trochę poćwiczył samodzielnie. – uśmiechnąłem się lekko.
-W czymś jeszcze mogę ci pomóc?– zapytałem po chwili namysłu.

Otrząsnął się ze swojego "okrycia", jak przemoknięty pies, co zaowocowało tym, że jego futro rozpłynęło się w oparach ciemnoczerwonego dymu. Zapach Czarnego powrócił do nozdrzy Krzyku, oznajmiając iż skończył czarować.
-Chciałbym poprawić swój atak. Znam podstawy. Chcę więcej.
Powiedział twardo, jasno pokazując, czego potrzebuje. Jego poza nie zmieniła się ani trochę, tak samo jak spojrzenie. Tak samo zimne i pozbawione...Właściwie wszystkiego.

-Hmmm atak powiadasz? – zmarszczyłem nos w zastanowieniu. Właściwie czemu nie? Coś tam potrafię, więc chyba mogę go jeszcze trochę pomęczyć. W końcu to nie zajmie nie wiadomo ile czasu.
Po krótkim namyśle, a co za tym idzie i milczeniu zerknąłem w ślepia Czarnego Kolca. -Niech będzie. Pokaż co potrafisz. – machnąłem łapą. Skora ma już podstawy, to teoria nie jest mu potrzebna. Przygotowałem się do obrony i czekałem na to, co wymyśli Czarny.

-Myślałem że będziemy rozważać o taktyce.
Powiedział, uśmiechając się chytrze. Jak to w jego wykonaniu bywa, było to nader...Niepokojące. Tym bardziej, że był to bardzo chytry i wredny uśmieszek.
Smok nagle rzucił się ku swojemu nauczycielowi, bardzo szybko zawierając pozycję do ataku. Celował przede wszystkim w gardziel oraz głowę jako punkt witalny. Rozwarł przy tym łapy, by przypadkiem go nie zabić. Szpony Kolca urosły od ostatniego czasu. Były teraz długimi i ostrymi sierpami. Raz wbite i wyrwane, zostawiają paskudne i głębokie szarpane rany. A jako, że Krzyk jest użyteczny, nie zabije go...Bo od kogo ma później się uczyć? Owszem, mistrzowska trójca z Jadem i Nieśmiertelną była ciekawym konceptem, niemniej, nie należy uszczuplać stada.
Wracając do ataku:
Najpierw uderzył lewą łapą, jakby testował obronę. Był wszak odrobinę zwinniejszy od Krzyku. Chciał go najpierw wytrącić z równowagi, wyeksponować słabe punkty jego obrony. Poza tym, lewa łapa była tą słabszą, trzymał ją bowiem z przodu. Po tym uderzył prawą, jako tą silniejszą, celując również w wyżej wspomniane gardło i łeb.
Przy obu ruchach trzymał 3 łapy na ziemi w celu utrzymania balansu w razie kontrataku, a także aby nie zabić się o własne łapy.

Nim zdążyłem odpowiedzieć Czarnemu, ten już zaatakował. Nie pozostawało mi więc nic innego jak się bronić. Prawdę mówiąc miałem ochotę na obronę magiczną, no bo przecież w walce fizycznej nie jestem tak dobry jak w magicznej, ale powstrzymałem się.
Zablokowałem jego atak lewą łapą wystawiając swoją kończynę do przodu. Spiąłem mięśnie i przyjąłem ten atak na siebie. Nie było tak źle. Gdy zaatakował prawą, nie miałem wyjścia, jak tylko cofnąć się w tył. Zwinnie odskoczyłem w tył, by zaraz potem paść na ziemię i doturlać się od Czarnego.
Ten to sobie znalazł zabawę! Będzie mnie męczyć! Oj, jak ja nie lubię walki fizycznej.
-Jeśli chcesz, możemy bawić się w teorię, choć chyba bardziej przyda ci się praktyka, nie sądzisz? – odparłem podnosząc się z ziemi i przygotowując do kolejnej obony.

Jak tylko Piękny odskoczył, Czarny rzucił się naprzód, by skrócić dystans. Krótkim susem doskoczył, i stanął przed swoim "sparing-partnerem" nos w nos.
-Gdyby to było tak proste...Powiedz mi coś, co powinienem wiedzieć.
Powiedział, i natychmiast podniósł się uderzył prawą łapą w łeb smoka. O ile trafi, rzecz jasna. nie sztuką jest machać łapami i gryźć. Sztuką jest właśnie trafić. I tego chce się nauczyć. Atakować efektywnie. Liczył, że Piękny coś o tym wie...No chyba, że nie będzie użyteczny. Wtedy mogą się pojawić problemy.

Drgnąłem lekko, gdy znalazł się przy mnie. Tej reakcji chyba nigdy się nie pozbędę, ale chyba nie można mnie za to winić, prawda? Może stąd bierze się też moja niechęć do walki fizycznej.....Ah, ci Równinni, chyba nigdy nie zapomnę o tamtym dniu. Skrzywiłem się lekko. Roztargniony spojrzałem na Czarnego. Coś co może mu się przydać? Niech pomyślę....
Ej! Żeby pomyśleć, muszę mieć chwilę spokoju, a on mnie tu atakuje! Zamachnął się na mój nieszczęsny łeb, jakby to była kukła z trocin. No dobra, może trochę przeginam, ale co tam. Szybko padłem na ziemię unikając ciosu. Leżałem u stup Czarnego, a gdy jego łapa trafiła w próżnię wstałem spokojnie.
-To, że najlepiej atakować miejsca najczulsze, takie jak krtań, tętnice, zapewne wiesz. Atak w oczy jest skuteczny, podobnie jak atak w nos. To z podstaw.– zamilkłem na moment przypominając sobie swoją pierwszą lekcję ataku- Jeśli bazujesz na zręczności stosuj ataki oparte na precyzji i szybkości. Wiesz jakie to? – spojrzałem na niego i nie czekając na to aż się odezwie sam sobie odpowiedziałem- przede wszystkim ugryzienia, cięcia pazurami. Z kolei jeśli bazujesz na sile trzymaj się takich ataków, które mogą połamać kości, a więc wszelkie uderzenia ogonem, łapami, kopanie, nawet zianie ogniem możesz tu włączyć, ewentualnie miażdżenie za pomocą szczęki, ale to jest kwestia dyskusyjna. – kolejna krótka przerwa. -To na czym bazujesz, na sile czy zręczności? – zapytałem Czarnego wpatrując się w niego twardym wzrokiem. O! Chyba mam fajne pytanie! -Powiedz mi, czy wiesz jakie smoki nie powinny używać szarży na inne?– pytanie banalne, ale skoro Czarny chce teorii to dostanie ją w pełnej krasie.

Jak tylko Piękny się uspokoił, to paradoksalnie zatrzymało Czarnego który chciał już zaatakować go szczękami, gdy leżał na ziemi. Smok na szczęście zatrzymał się wtedy, gdy tylko otworzył paszczę. Nie pochylił się w dół, by sięgnąć ku szyi.
– Jestem odrobinę szybszy. Więc raczej na szybkości.
Odparł swoim monotonnym i pozbawionym emocji głosem, we łbie zastanawiając się jaki obrać kierunek. Szybkość, czy może dewastujące uderzenia? A może...oba?
– Szarża jest nieefektywna, kiedy smok jest lekki. Działa tylko wtedy, kiedy mięso jest mniejsze.
Odparł, samemu nie zdając sobie sprawy, że właśnie zastąpił słowo "przeciwnik", "mięsem".
-Jesteś magiem. Chciałbym wiedzieć, jak skutecznie walczyć z magami bez pomocy Maddary.
Powiedział, znajdując temat przewodni treningu. Taktyka na magów...pytanie, czy mag zdradzi, jak ukręcić na niego bat?

-Schowaj ząbki kochanieńki.– zażartowałem patrząc na pozę w jakiej zastygł Czarny.
-Tylko nie mięso, proszę... twój przeciwnik też jest istotą żywą, jakieś uczucia ma, więc trochę szacunku by się przydało, nawet jeśli chcesz go zabić. – mój ton głosu zrobił się ostrzejszy. Co prawda mówiłem cicho i spokojnie, ale na tyle dobitnie, by Czarny wiedział, że powinien się hamować, przynajmniej przy mnie.
-Hmmm w walce z Czarodziejem jest taki problem, że on zawsze użyje maddary.– stwierdziłem. Przez chwilę wahałem się czy mówić mu, czy nie o sposobie, jakiego już na własnej skórze kilka razy doświadczyłem. W końcu jednak zdecydowałem się, że udzielę mu tej informacji, zanotowałem sobie jednak, żeby z nim nigdy nie walczyć.– Paru Wojowników, z którymi walczyłem stosowało coś w rodzaju rozproszenia. To znaczy, kiedy ja atakowałem, oni robili to samo wybijając mnie z rytmu. Tym samym zwiększało się prawdopodobieństwo, że mój czar się nie uda. Jednak przy samym ataku, kiedy Czarodziej stoi i czeka na ruch Wojownika, nie ma skutecznej metody. Po prostu albo obrona magiczna wyjdzie, albo nie.– uśmiechnąłem się kwaśno. Ta luka w magii jest niewielka i właściwie można ją jakoś przeskoczyć, jednak czasami daje się we znaki. Westchnąłem przypominając sobie walkę z Uśmieszkiem. Użył takiej taktyki, ale wtedy byłem słaby, teraz nie dałbym się tak wrobić.
-No właśnie, jeszcze jedno! Im Czarodziej zdolniejszy, im większą wiedzę posiada, tym trudniej będzie Ci go przechytrzyć.

Smoki Wolnych Stad

Samotna Skała

Chcesz dołączyć do gry?

Rejestracja

Logowanie

Kto jest online

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu