Kwarce Skradania i Śledzenia

[Niepozorny Kolec]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Wzmacnianie się z pomocą kwarców stało się w zasadzie standardem dla króliko-smoka. Niepozorny Kolec ponownie znalazł się niedaleko świątyni, kierując się w stronę magicznych kwarców. Tym razem przyniósł tylko trochę mięsa, mając jeden konkretny cel.
Niepozorny Kolec "przykicał" w pobliże kwarcu który odpowiadał za umiejętności potrzebne łowcom. Umiejętność sprawniejszego, cichszego poruszania się będzie przydatna nie tylko na polowaniach. Znaleźć zwierzynę już teoretycznie umiał, gorzej jednak z podejściem do niej.
– Hm...inwestycja powiedzmy... – Powiedział cicho z lekkim uśmiechem, wyjmując mięso i kładąc przed kwarc. Płacił mięsem by zdobyć potencjalnie więcej mięsa. Z pewnością warte swojej ceny. Obserwował kwarc i nasłuchiwał uważnie. Nie był pewny czy odpowiedzialny wymianę zechce się pokazać, ale kto wie...?

8/4 mięsa za Skr I

[Opiekun]

Odpowiedzialny za wymianę z pewnością był gdzieś w pobliżu i słyszał co mówiły smoki, a jednak nie odpowiadał im w żaden sposób, prócz prostego odebrania zapłaty i uaktywnienia kryształu. Tak też się stało i tym razem, gdy ofiara odparowała ze słodkim zapachem skwierczącego mięsa, a jego dym otoczył adepta, pogrążając go w głębokiej kontemplacji. W jego umyśle pojawił się obcy smoczy głos, który metodycznie wytłumaczył mu podstawy techniki skradania. Całość nauki trwała zaledwie kilka chwil, jednak adeptowi wydawało się, jakby trwały bardzo długo. Gdy dym się rozwiał, Niepozorny mógł opuścić warsztat, posiadłszy nową wiedzę.

// – 8/4 mięsa
Niepozorny Kolec – Raport ze Sradania 1.

[Szczurzy Pan]

Ktoś rzucił słowem lub dwoma o miejscu, w którym smoki stają się silniejsze i zdobywają wiedzę na odpowiednią zapłatą. Ignorant taki, jak Zhelre, nie mógł nie skorzystać z tej okazji. Pochwycił swoje kamienie oraz te wypożyczone od stada i ruszył w miejsce, które miało być odpowiedzialne za rozwój smoków.
Nieopodal warsztatu i szeregu kwarców znajdowała się świątynia, która przykuła uwagę morskiego na dłuższą chwilę. Nie spodziewał się tutaj jakiejkolwiek architektury czy sztuki utworzonej smoczymi łapami czy nawet magią. Miał podejrzenie, że był to ludzki twór, podobny do tego, w którym poprzednio sam mieszkał. Ciekawość udusiła węża, więc będzie musiał się tu rozejrzeć.
Ale najpierw te całe kwarce...
Zhelre zatrzymał się przy jednym z nich, odpowiadający za całą wiedzę dotyczącą technik skradania i śledzenia. Dokładnie to, czego łowca potrzebuje. Ze swojej klatki długich zębisk wypuścił przed kwarcem osiem sztuk kamieni, tyle, ile według zasłyszanych plotek było mu potrzebne. Wężowym ruchem odsunął się kilka metrów od miejsca i czekał na... cokolwiek. Głos? Magiczna symulacja szkolenia? Głos samych bogów tłukących mu do głowy teorię i sztucznie wpajających mu praktykę w mięśnie? Strzelił jęzorem, przekrzywił łeb i czekał.

// 2x koral, 2x ametyst, 2x bursztyn, cytryn, malachit za Skradanie 2 i Śledzenie 2

[Opiekun]

Po dłuższej chwili wyczekiwania, nagle coś się zaczęło dziać. Najpierw kamienie zaczęły znikać, jedne po drugim, zasilając kwarce swoją energią. Następnie same kwarce rozbłysły bladym światłem, wypełniając nim cały warsztat i oślepiając znajdującego się w nim smoka. W swoim łbie usłyszał wtedy obce smocze głosy, które tłumaczyły mu dokładnie zaawansowane techniki podążania za tropami i podkradania się do wrogów. Nie była to długa nauka, bo zakończyła się po ułamku uderzenia serca, jednak dla smoka wydawała się ciągnąć bardzo długo. Gdy tylko się zakończyła, kwarce zgasły i powróciły do swojego poprzedniego stanu. Smok natomiast mógł opuścić warsztat, posiadając nowe, poprawione zdolności.

// - 2x koral, 2x ametyst, 2x bursztyn, cytryn, malachit
Szafirowy Kolec – Raporty z Skradania 2 i Śledzenia 2.

[Rozwiane Myśli]

Długie podróże były naprawdę męczące, szczególnie gdy ostatnio trochę sobie zasnął. Nie było zbyt przyjemne obudzić się po takim czasie, ale co on mógł na to poradzić. Cieszył się, że już był na nogach! Niestety był trochę w tyle, dlatego wypytał starsze smoki o drogę do świątyni i wyruszył z Lulkiem(a jeśli nie z nim, to poprosił czyjegoś innego kompana o pomoc) oraz garścią błyszczących kamieni. Na miejscu bolały go łapki, dlatego dał sobie chwilę na złapanie oddechu, po czym jakimś cudem znalazł akurat to, czego potrzebował. Uśmiechnął się odrobinę niepewnie do kwarcu; czuł się trochę dziwnie z perspektywą mówienia do przedmiotu nieożywionego, ale podobno były one inteligentne... albo coś w ten deseń! Położył zawiniątko z kamieniami szlachetnymi i odchrząknął.
– Czeeść... Chciałbym się nauczyć jak śledzić zwierzynę i potem się do niej skradać. Mam nadzieję, że dobrze zapamiętałem ile trzeba przynieść, bo trochę, um, trochę miewam słabą pamięć! Także, uch... może przestanę już mówić i pozwolę ci działać, w razie jakby mówienie ciebie rozpraszało. – Zaśmiał się nerwowo i zamknął wreszcie pysk, czekając aż się zadzieje magia.

diament, ametyst, bursztyn, granat na skradanie i śledzenie I

[Opiekun]

Kamienie przyniesione przed kryształ rozsypały się i rozwiały w powietrzu, napełniając kwarc nową energią. Jego powierzchnia zaczęła jaśnieć coraz mocniej, aż w końcu wybuchła rozbłyskiem oślepiającego światła, otaczającego pisklę nieprzeniknioną, piekącą w oczy bielą. Ilo usłyszał we łbie dwa obce smocze głosy, które poinstruowały go w uczonych się nowych umiejętnościach. Jeden z nich wytłumaczył dokładnie podstawy śledzenia zwierzyny, wraz ze stosownymi przykładami. Drugi natomiast przekazał potrzebną wiedzę i praktykę odnośnie skradania. Gdy nauka dobiegła końca, kryształ zgasł i powrócił do swojego dawnego stanu, a smok mógł powrócić do obozu bogatszy o nową wiedzę.

// – diament, ametyst, granat, bursztyn
Ilo – Raporty ze Skradania 1 i Śledzenia 1.

[Słodycz Ziemi]

Nieco ośmielony po poprzedniej wizycie, od razu bez wahania podszedł do kwarcu skradania. Był zły na siebie po ostatnim polowaniu, kiedy to chcial zaimponować swojej kompance, a... wszystko zepsuła jakąś głupia, sucha gałązka! Przestraszył całe stado mrówkojadów, zmuszając Łowczynię do pogoni za nimi. A tak nie powinno być, miało wyjść wszystko za pierwszym razem... pożyczył więc z jej zapasów osiem królików i wyruszył w podróż do świątyni.
Podszedł do magicznego kamienia, ułożył w równym rządku królicze truchła i usiadł, czekając na efekty. Od teraz będzie sprawnym łowcą – wojownikiem!

// 8/4 mięsa za skradanie II dla Trufli (obrona obniżona do I)

[Opiekun]

Biesowi zdecydowanie nie brakowało odwagi i determinacji. Ba, co więcej, był gotów znieść więcej dyskomfortu by lepiej pracować ze swoją towarzyszką! Taki kompan to prawdziwy skarb. Kwarc przyjął jego zapłatę i błysnął, a Trufla znów poczuł ucisk w skroniach i ostry, nieprzyjemny ból. Wydawało się, że ktoś pakuje mu do łba sprasowane obrazy, dźwięki i instrukcje na temat skradania, które zatłoczyły jego myśli i uwagę. Bies będzie musiał odpocząć i porządnie je posortować, ale jedno było pewne – następnym razem nie pokona go żadna gałązka!

// - 8/4 mięsa
Trufla – Raport ze Skradania II, przy obniżeniu Obrony z II na I.

[Światła Północy]

Wpełznął do dobrze sobie znanej niewielkiej polanki, jaka skrzętnie skryta była wśród pozbawionych już liści drzew. Wyrastające z ziemi białawe kryształy jak zwykle emanowały delikatną, acz wyczuwalną dla obeznanych z magią smoków mocą. Przesunął wzrokiem po każdym z nich i skierował się ku tylko i wyłącznie jednemu.

Przystanął przed nim. Do roboty. Sięgnął lewą dłonią wyżej, ku piersi, z której zerwał tobołek. Był wilgotny, przesiąknięty krwią, o czym świadczył unoszący się wszędzie wkoło metaliczny zapach. Światła rozplątał jeden z dwóch supłów, otwierając w ten sposób do niedawna ściągnięte zwieńczenie sakwy. Przekręcił ją do góry nogami i wyrzucił całość na śnieg, brudząc nieskazitelną biel połacią karmazynowej juchy.

Mruknął tubalnie. Pochylił ciało. Wyciągnął łapsko ku kwarcowi i oparł się o jego nierówną powierzchnię, spojrzenie zmrużonych ślepiów wbijając głęboko w jego krystaliczną powierzchnię, w której mógł przejrzeć swe wykrzywione zwierciadłem lico, w oczekiwaniu na jakąś reakcję.

• ▸▸ 16/4 mięsa za skradanie II

[Opiekun]

Kwarce nie przepadały za bezpośrednim dotykiem powierzchni. Światło rozbłysło więc nagle, jak gdyby odpychająco, zmuszając Światła Północy nie tylko do zmrużenia ślepi, ale także zabrania łapy. Mimo to, za sprawą przyniesionej przez niego zapłaty, kwarc zamierzał udzielić nauki uzdrowicielowi. Mógł więc posłyszeć głos przedstawiający mu rozszerzenie tego, co już wcześniej poznał. Głos instruował go, w jaki sposób należy się skradać tak, by nie zostać zaskoczonym przez żaden z elementów otoczenia. Kolejno sam mógł wypróbować nowopoznanej wiedzy wykonując różnorakie ćwiczenia. Podkradał się więc do wyjątkowo wrażliwej zwierzyny, uczył się chodzić tak, by nie wydawać najmniejszego nawet odgłosu, niezależnie od tego czy był to szelest, czy cięższe stąpnięcie. Finalnie potrafił już skradać się na tyle, by nie stanowiło to dla niego sporego problemu. Zapłata zniknęła, co spostrzegł, gdy otworzył ślepia na nowo wraz z przygaśnięciem kamienia.

Światła Północy
– 16/4 mięsa
+ Skradanie II.

[Wrząca Krew]

Wrząca ponownie zawitała nad kwarce, czując, że powinna nadrobić pewne zaległości. Powietrze było ciężkie od nadchodzącego zagrożenia, nie mogła pozwolić sobie na żadne niedociągnięcia.
Zrzuciła z grzbietu truchła kilku zwierząt, a obok położyła dwa kamienie. Po tym stanęła przed tabliczką, która w niewytłumaczalny dla niej sposób miała przekazać jej wiedzę na temat... skradania.

//8/4 mięsa, jaspis, akwamaryn za Skradanie II

[Rozwiane Myśli]

 Nie był to jego pierwszy raz w tym miejscu, dlatego szybko odnalazł dokładnie te kryształy, których potrzebował. Uśmiechnął się do nich i skinął im głową na przywitanie, ale nie miał energii na otwarcie pyszczka i wyrzucenie chociaż paru słów. Wydarzenia ostatnich księżyców były dość przytłaczające i trudne do przetrawienia. Westchnął cichutko i położył przed oboma kwarcami odpowiednią ilość kamieni, mając nadzieję, że zrozumieją i wybaczą mu to milczenie.

agat, cytryn, 2x opal, perła, onyks, malachit, turkus → skr 2 i śl 2

[Opiekun]

Oba smoki zawitały u kwarcu odpowiadającego za poprawę umiejętności skradania. Gdy położyły przed kamieniem swą zapłatę, ten rozjaśniał stopniowo, zaraz zsyłając ku ich łbom instruujący głos. Prowadził ich on przez tajniki skradania, przedstawiając umiejętność tę z zupełnie innej perspektywy. Pozwalał im on wyobrazić sobie, jak gdyby to oni sami byli zwierzyną, do której należy się zakraść. Wyczuleni na wszystko, a więc świadomi, czego winni unikać, jeżeli chcieli pochwycić najzwinniejszą i najwrażliwszą nawet istotę. Omówione zostały również techniki skradania, a także dodatkowe aspekty, na które warto było zwracać uwagę w trakcie. Następnie przejść mieli praktyczne szkolenie ze zdobytej właśnie wiedzy, opierające się na wykonywaniu rozmaitych zadań powiązanych z rozszerzeniem tejże umiejętności. Mieli więc zakradać się przez gęsty, iglasty zagajnik, który szeleścić miał przy najmniejszym ich nieprzezornym ruchu. Warunki nie były idealne, bowiem igiełki bodły i przeszkadzały, jednakże światełko przed nimi, niezwykle płochliwe, zdawało się ich przyciągać, zmuszając ich do parcia za nim. Parcia... po cichu. Ostrożnie. Instruowani byli przez cały ten czas, a podpowiedzi trwały do momentu, dopóki nie zbliżyli się do światełka i nie trącili go nosem. To świadczyło o tym, że posiedli odpowiednie na ten moment umiejętności. Wizja zniknęła, pozostawiając ich ze ścierpniętymi od uginania stawami, jednakże bogatsi byli w nową wiedzę, szczuplejsi o pozostawione pożywienie oraz kamienie.

Wrząca Krew
– 8/4 mięsa, jaspis, akwamaryn
+ Skradanie II.

Samczyk jednakże zbliżył się jeszcze do drugiego z kwarców, prosząc o naukę śledzenia. I ten kwarc wysłuchał go, oślepiając swym blaskiem i rozpoczynając naukę. Podobnie jak poprzednio wpierw przedstawione mu zostało wszystko w interesujący sposób, właściwie zmuszający do przemyślenia tego samemu. Po tym wiedzieć mógł już, na co konkretnie winien był zwracać uwagę i co potrafić rozpoznać. Teraz jedynie pozostało przedstawić mu słownie w jaki sposób należy do zrobić. Słuchać musiał uważnie, używając przy tym wyobraźni, by nie umknęło mu nic i by był w stanie pojąć schemat działania tejże umiejętności. Schemat bowiem był, gdy potrafił słuchać swych zmysłów. Informacje te były dość trudne do przekazania, toteż praktyka nadeszła prędko. Zadaniem Ilo było wywęszyć trop, rozpoznając każdy z najsubtelniejszych zapachów. Doedukowany, wewnątrz siebie, jeżeli tylko słuchałby swego zmysłu powonienia i podszeptujących mu przeczuć, rozpoznałby je prędko, będąc w stanie ocenić nie tylko gatunek, ale również ilość i stan, w jakim znajdowały się tworzące stadko osobniki. Gdy poćwiczył w ten sposób parokrotnie, dla krótkiego przypomnienia, po trudnym zadaniu, przejść się mógł ścieżką zawierającą ślady kopyt, odciski łap, a także pozostawione kępki futra i złamane gałązki na swej drodze. W ten sposób całkiem sprawnie mógł ocenić na pierwszy rzut oka jakie zwierzę przechadzało się tę samą drogą, a także w jakim kierunku się udało. Po tym mógł być pewien, że potrafi tropić. Wizja zniknęła, podobnie jak zapłata. Ilo był z pewnością jeszcze bardziej wycieńczony po całym tym bieganiu, węszeniu i zerkaniu, jednakże z pewnością nauczył się tego dnia wiele. Kwarc zgasnął.

Opalizująca Łuska
– 2x opal, agat, cytryn, perła, onyks, malachit, turkus
+ Skradanie II, Śledzenie II.

[Serenada Poległych]

Serenada ponownie zawitała w warsztacie, miała teraz środki na udoskonalenie swoich umiejętności i miała zamiar to wykorzystać. Razem z kamieniami szlachetnymi oraz mięsem ruszyła do miejsca które odpowiadały za umiejętności potrzebne zazwyczaj łowcom jednak nie obchodziło ją dzisiaj coś takiego jak skradanie. Śledzenie, to było coś czego potrzebowała, jeśli tylko znajdzie ślady wystarczy że wytropi i zaatakuje, nie musi się kryć.
-Prosiłabym o pomoc w rozwinięciu moich umiejętności tropienia- Rzuciła lekkim tonem, kładąc dary w odpowiednim miejscu po prostu czekając na to czy dary zostaną przyjęte czy też odrzucone.

// 4/4 mięsa i 3x nefryt za Śledzenie 2

[Opiekun]

Kwarc pojaśniał, gdy znalazła się przed nim nie tylko smoczyca, ale również odpowiednia zapłata. Krótko po oślepieniu wojowniczki jej oczom ukazała się wizja jej samej, znajdującej się w tajemniczym, odległym miejscu. Instruujący ją głos, przedstawiający głównie podstawy, przeprowadził ją przez najważniejsze z aspektów, kolejno uzupełniając wiedzę samicy. Usłyszała o tym, w jaki sposób należy rozróżniać ślady, kiedy śledzenie jest najbardziej opłacalne, a także w jaki sposób wywęszyć zwierzynę i ocenić liczebność stadka. Kolejno Serenadzie pozostało rozejrzeć się za tropem, który zdawał się przyciągać ją jak gdyby za sprawą niewidzialnej, cienkiej linki. Gdy znalazła się dostatecznie blisko, szepczący głos podpowiadał jej, za czym winna była się rozglądać. W tenże sposób odnalazła kępki sierści, racice odciśnięte w śniegu, połamane gałązki niewielkich krzewów porastających okolicę... Bardzo ważny był jednak zapach, który wodził ją po wyznaczonej ścieżce, pozwalając jej zmysłom kierować nią samą. Niedługo po tym dołączyły również dźwięki, które wprawiały jej uszy w nieznaczne drżenie od czasu do czasu. Nie zauważyła nawet, gdy wskazówki zniknęły, tropiąc dalej samodzielnie. Gdy w oddali zamajaczyły sylwetki paru cienistych saren, wizja urwała się, a kwarc zgasł. Serenada Poległych była teraz bogatsza nie tylko w wiedzę, ale także umiejętności, do których potrzebny był jej zmysł percepcji – nie tylko poprzez rozglądanie się, ale również węszenie czy nasłuchiwanie. Zapłata zniknęła.

Serenada Poległych
– 4/4 mięsa, 3x nefryt
+ Śledzenie II.

[Opoka Ognia]

Była późna pora, ale tylko wtedy mogła znaleźć czas dla siebie i pozałatwiać kilka spraw w (na poczcie) Świątyni. A miała dosyć pilną sprawę do kwarcu Skradania, toteż bez większej zwłoki i niepotrzebnych ceregieli, podeszła do magicznego kryształu. Wciągnęła z prowizorycznego worka przy swoim prawym boku 6 pereł, które poukładała równo w rządku blisko siebie. Wyrównała je pazurkiem w jednej linii i popatrzyła na bijący energią kwarc i poprosiła w myślach o pomoc w uzyskaniu lepszej sprawności w skradaniu.

// 6 pereł z mojego KP za Skradanie III

[Opiekun]

Kwarc wysłuchał prośby smoczycy, w moment jaśniejąc oślepiającym blaskiem. Wizja była pozbawiona kolorów, ponadto wokół Opoki unosiła się gęsta, mleczna mgła. Wpierw wysłuchała niegłośno niosącego się głosu instruującego ją. Przypomniał on, na co należy zwrócić uwagę, a ponadto jak radzić sobie wtedy, gdy pogoda nie sprzyja poszukiwaniom czy bezszelestnemu poruszaniu się. W oddali rozległ się grzmot, natomiast realistyczna wizja zapewniła Tio odczucie kropel deszczu lądujących na pierzastym okryciu. Zapachy zaczęły stopniowo ulatniać się, toteż samica musiała wyostrzyć wszystkie z pomocnych zmysłów, jednocześnie skupiając się na zachowaniu ciszy. Gdy hałas rozdzierał niebo, zwierzyna była znacznie bardziej wrażliwa na ewentualne niebezpieczeństwo, wypatrując go i zachowując należytą czujność. Szarość utrudniała dostrzeganie odznaczających się kępek futra czy śladów, natomiast deszcz rozpraszał oraz, oczywiście, wymywał zapachy uciekające Opoce sprzed nosa, jednakże to nie to stanowiło utrudnienie. Po czasie dotarła do zwierzyny, dostrzegając cienistą sarnę. Grząskie podłoże stanowiło ryzyko poślizgnięcia się i zaprzepaszczenia szansy na całkiem ciche podejście zwierzęcia, a ponadto pod jej łapami walały się mokre, szeleszczące gałązki. Mimo to głos podpowiadał smoczycy, w jaki sposób należy stawiać łapy i przypominał, by wybierać odpowiednie miejsca na stąpnięcia. W końcu rajska znalazła się dostatecznie blisko, by zaatakować. Sarna podniosła łeb i strzygnęła uszami, po czym uciekła. Jej sylwetka rozmyła się we mgle, podobnie jak sama wizja. Smoczyca czuła się bogatsza w nową wiedzę i doświadczenie, zaś po zapłacie również nie było ani śladu.

Opoka Ognia
– 6x perła
+ Skradanie III.

[Minoderia Mirażu]

• Sytherai przybyła do mistycznej świątyni, o jakiej jedynie posłyszała przelotem. Od czasu do czasu obserwowała odwiedzających, analizując wszystko to, co się działo. To, co mówili również bywało pomocne, a dodatkowo umieszczone tutaj tabliczki instruowały, który kwarc odpowiada za co konkretnie. Udało się bowiem wywnioskować samotniczce, że te w stanie były podnieść smocze umiejętności w zamian za zapłatę. Sięgnęła do skórzanej torby, kiedy stanęła przed jednym z nich i wybrała z niej pęczek jadalnych łodyg roślin, kilka owoców, a także dwa kamienie szlachetne. Tabliczkę z cenami też już poznała. Postanowiła więc spróbować i szepnęła cicho, prosząc o poprawę umiejętności swojego tropienia zwierzyny.
  
  » 8/4 roślin, granat, turkus za Śledzenie II.

[Opiekun]

Kwarc rozbłysnął, gdy samotniczka ułożyła przed nim rośliny i kamienie szlachetne. Słusznie zauważyła, że zapłata nie musiała być jednolita, a zwyczajnie wartość przyniesionych podarków musiała się zgadzać. Niemniej, poprosiła o naukę śledzenia, toteż zaraz w jej łbie rozbrzmiał głos opowiadający jej, w jaki sposób najefektywniej należało tropić. Posłyszała o pozostawionych śladach, a także w jaki sposób je rozpoznawać i interpretować, by być w stanie wywnioskować liczbę tropionych osobników czy to, w jakim znajdowały się stanie. Czy były ranne, a może stado stanowiły matki z młodymi? Może wręcz przeciwnie, na spotkanie wyszedłby silny, rosły samiec, którego upolowanie mogło stanowić większe wyzwanie? Ponadto kluczową sprawą było rozpoznawanie gatunków, nie tylko poprzez odciski ich łap czy racic, ale także niesiony przez nie zapach, pozostawioną sierść, łuski i inne, przydatne ślady. Ważnym przypomnieniem było również to, w jaki sposób należy się ustawić – to jest pod wiatr, by nie ostrzegać zwierzyny własnym zapachem, jednocześnie będąc w stanie podążać za wonią danego zwierzęcia. Gdy Sytherai wysłuchała teorii, zostało przed nią postawione w miarę proste zadanie, które miało sprawdzić praktyczne jej umiejętności. Naturalnie, wypatrywać musiała wszystkich znaków obecności zwierzęcia, a także oszacować liczebność stadka i stan, w jakim znajdowali się jego członkowie. Nie mogła zapomnieć o wietrze, a także o cichym, ale uważnym poruszaniu się, jednocześnie dostatecznie prędkim, by nie zgubić tropu. Musiała również zwracać uwagę na to, by nie zadeptać przypadkiem śladów swoimi własnymi. Gdy próbę tę przeszła pomyślnie, a jej oczom ukazały się dwie łanie – matka z pełnym sił dzieckiem, obraz w jej głowie rozmył się. Kiedy smoczyca mrugnęła parę razy, dostrzegłaby, że kwarc nie świeci już niemal wcale, a jej zapłaty już nie było. Za to ona sama bogatsza była o nową wiedze i umiejętności.

Sytherai
– 8/4 roślin, granat, turkus
+ Śledzenie II.

[Duma Dymu]

Rzekomo istniało coś takiego jak kwarce – i nie dość, że istniało, to jeszcze smoki często się do nich wybierały. Podobno.
Nie chodziło o to, że była jakoś uprzedzona... Chociaż, kogo miała oszukiwać: była. Nie ufała magii, którą tutejsze smoki traktowały jak narzędzie codziennego użytku; nie ufała magicznym bytom, które budziły ją w nocy i pozbawiały jedynych znajomych na pstryknięcie szponów. Jednak na logikę, skoro owe magiczne kwarce były tak popularne, to prawdopodobnie nie szkodziły – a przynajmniej nie w oczywisty sposób. Musiała się tego przekonać na własną skórę i tak jak w normalnych warunkach wolałaby ominąć cały temat szerokim łukiem, tak teraz... była podstawiona pod mur.
Albo to, albo wyrusza w dalszą podróż i na pewną śmierć. Wolała zostać, a żeby zostać, musiała być do czegokolwiek przydatna. I to była najprostsza droga.

Na terenach wspólnych czuła się nieswojo, szczególnie że pierwszym jej przystankiem była "świątynia"; dosyć pompatyczna nazwa dla kilku jaskiń, w jej mniemaniu. Choć może nie powinna oceniać książki po okładce? W końcu jedyne co, to przeczytała spis tutejszych praw – i właśnie to było źródłem jej dyskomfortu. Z jednej strony miała jasne warunki do spełnienia i umowę z przywódcą Ziemi, a z drugiej... czy to wystarczyło, by była członkiem stada wedle tych zasad? Szczerze w to wątpiła. A jeśli miała rację, to każdy smok mógł ją sobie ot tak... zabić.
Smoki nie były szczególnie mordercze, prawda?
Nadal nie wiedziała, ile jest prawdy w ludzkich przesądach.

Znalazła się w każdym razie przed czcigodnymi kwarcami i położyła przed nimi swoje ofiary. Skąd miała tak dużo mięsa? Jak się tutaj znalazło? To były dobre pytania.

//Śledzenie II i Skradanie II za 32/4 mięsa

[Opiekun]

Niedowierzająca intencji kwarców smoczyca przybyła przed oblicze jednego z nich, układając przedeń solidny stos zapłaty. Odpowiedzialny za obie umiejętności, w stanie był wyczytać z myśli smoczycy to, w jakim celu tutaj przybyła. Kwarc rozbłysnął mocnym światłem, oślepiając Świeczkę tymczasowo. Krótko po tym w jej łbie rozległyby się dwa głosy – pierwszy z nich opowiadał o sztuce skradania, czyli bezszelestnego poruszania się w ślad za zwierzyną, za wrogiem, za czymkolwiek innym. O tym, w jaki sposób pozostać niezauważonym oraz nieuchwytnym dla cudzych uszu. Drugi z nich kolei przedstawił tajniki śledzenia, tudzież tropienia, nie tylko z użyciem zmysłu wzroku, szacując liczbę i gatunek osobników za pomocą oczywistych śladów takich jak odciski łap czy kopyt, ale również za pomocą węchu czy słuchu. Smoki, jako drapieżniki z niesamowicie wyostrzonymi zmysłami, zdecydowanie górowały jeśli chodziło o tropienie. Ważne jednak było również parę zasad, jak między innymi poruszanie się wbrew kierunkowi wiatru oraz rozwaga – tak, aby nie zadeptać cennych śladów, zdradzających położenie.
Praktyka nie była specjalnie trudna. Ot, przed Ziemną postawione zostały dwa zadanie, jakimi było w pierwszej kolejności rozpoznanie i odnalezienie zwierzyny. Zapachów było wiele i wszystkie mieszały się ze sobą, jednak wywerna miała wyłapać jeden konkretny, który podpowiadany jej był przez cichy szept. Gdy udało jej się znaleźć kierunek, w jakim udała się samotna, ranna sarna, miała podążyć tym tropem i utrzymać go dzięki widocznym wokół śladom. Kolejno mogła również nasłuchiwać cichego przebierania kopytami czy parsknięć, a także charakterystycznego dla przeżuwaczy odgłosu rwania trawy. Finalnie, gdy jej oczom ukazał się biały osobnik, musiała podkraść się, uważając na wszelkie możliwie generujące szelesty obiekty, takie jak liście, większe kępy traw czy leżące na ziemi patyki. Jako wywerna miała nieco utrudnione zadanie, jednakże nie przeszkodziło jej to w odbyciu nauki. Upewniwszy się, że wiatr nie niesie jej zapachu już wcześniej, kontynuowała skradanie się do nieświadomego zwierzęcia. Gdy znalazła się dostatecznie blisko, by pochwycić sarnę, ta rozsypała się niby miałki piasek, znikając podobnie jak wizja. Zapłata zniknęła, co Świeczka spostrzegła, gdy kwarc zgasł. A ona posiadła nowe, udoskonalone umiejętności.

Świeczka
– 32/4 mięsa
+ Śledzenie II, Skradanie II.