Posąg Sennah

[Biały Mak]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Zabawiała małą harpię, kiedy dostała informację. Że co? Kto? Wiedziała kto, chyba. Jeden z tych przeklętych duchów Stad. Mącących spokój kiedy nie trzeba i wymieniających swoje usługi na bogactwa, które mogłyby zostać wykorzystane na inne sposoby. Nie mogła powiedzieć by nie byli użyteczni, ale historia jaką znała, głównie ta z fochem Lahae, sprawiała że nie miała zaufania do bogów. Pokręciła głową. Kryształy z tytułów mogły się jednak przydać, dlatego wyleciała z groty. Udało się jej doścignąć lądujących, dzięki czemu wiedziała już kogo spodziewać się w świątyni, w której była, notabene, pierwszy raz.
Poszła za zapachem przyjaciela, Piastunki i współrangowej. Weszła do środka powoli i nieufnie przyglądając się posągom. Trudno było nie wyczuć w tym miejscu jakiegoś rodzaju Mocy. Nie maddary, ale pierwotnej Mocy, która wierzących zapewne wprawiała w bogobojność, a która wzmagała uczucie nieufności w Erkal'Zirrze.
Rozluźniła się nieco gdy dostrzegła Tiishoyra.
– Witajcie. Jak się nazywa ta... bogini? – zapytała. Nie znała ich z wyglądu ani rozłożenia posągów wewnątrz Świątyni. Trudno jej jednak było tytułować bogiem kogoś poza Absthiniusem. Jedynego wszechmocnego. "Bogowie" tego regionu, nie ważne jaką mieli moc, zapewne byli ledwie okruszkami Istoty absolutnej.

[Szczurzy Pan]

Przypełznął jako ostatni... naturalnie.
Zupełnie nie wiedział dlaczego został wezwany. Tematyka kryształów była mu jeszcze obca, wiedział jedynie tyle ile zdążyła mu opowiedzieć któregoś razu Mahvran. Co go mocno zdziwiło to był fakt, że wiadomość mentalna... go nie bolała. Nie sprawiała dyskomfortu – zupełnie, jakby była częścią jego myśli, ale potrafił wskazać, że nie są jego.
Miał podejrzenie, że to ta sama smoczyca u której był po błogosławieństwo, a która w jakiś sposób zastąpiła proroka. Może rzeczywiście to ktoś nowy na tym stanowisku?
Wpełzł z zawahaniem pod pomnik, liżąc miłą wilgoć osiadającą na jego języku. Przywitał się ze swoimi współstadnymi oszczędnym skinieniem łba i przeniósł uwagę na tą, która go wezwała.

[Sennah]

Mgliści zebrali się dosyć szybko pod piedestałem Lata, czując dość przyjemną atmosferę wokół. Część była zdziwiona, część nie wiedziała, po co tu jest…
– Jestem pod wrażeniem, że jednak przyszliście – jej głos rozbrzmiał krótko po tym, jak zjawił się Poławiacz – W ostatnich księżycach poczyniliście znaczące postępy w swoim rozwoju i należą wam się tytuły, nie będę więc przedłużać – rzuciła, chcąc mieć to z głowy i po swojej stronie i po stronie Mglistych.

– Zamszony Borze, choć jesteś w sędziwym wieku, nie umarł w Tobie duch poszukiwacza. Nadaję Ci tytuł Odkrywcy. Możesz spodziewać się mniejszej zapłaty następnym razem, ale tylko wtedy – zwróciła się najpierw do Starszego – Ten sam tytuł pragnę przyznać też Białemu Makowi, choć może powinnam się zastanowić, skoro nawet nie wiesz do kogo chodzisz po błogosławieństwo przed swoimi wyprawami… – głos nie brzmiał, jak gdyby miał z tym jakiś problem, nawet brzmiał na lekko rozbawiony – Tak samo jak u Boru, następna Twoja podróż będzie okupiona mniejszą ceną – dorzuciła, czyli… tytuł chyba jednak przyznany! Ale to jeszcze nie koniec przyznawania

– Poławiaczu Szczurów, za Twoje imponujące zbiory mięsa przyznaję Ci tytuł Kolekcjonera. I Twoje osiągnięcia również uhonorowane są kryształem, którego moc może uratować Ci życie, gdyby ciało, chciało odmówić posłuszeństwa – brzdęk! Przed Poławiaczem pojawił się kryształ, który należał od dzisiaj do niego! Ale skąd on się pojawił…

– Malachitowej Nocy za jej wybitne osiągnięcia uzdrowicielskie przyznaję tytuł Znachora, oby tak dalej – głos Sennah wydawał się być miękki i nawet miły? – Dodatkowo Twoja gorliwość w poznawaniu świata zasługuje na tytuł Włóczykija, dzięki któremu kolejne wyprawy będą trochę mniej kosztowne. A za Twoje podejście do zwierząt, i to jak efektownie poradziłaś sobie z zawiązaniem więzi kilkukrotnie nadaję Ci tytuł Wiążącego – uch, kolejna, co to miała kilka tytułów naraz.

– Ostra Jazdo, Ty również odznaczałaś się dużą chęcią poznania świata. Tobie również nadaję tytuł Włóczykija, tak samo Wiążącego, ponieważ Twoje podejście do zwierząt nie jest gorsze od podejścia Twojej siostry – po tym zrobiła krótką pauzę… to wszystko? – Nie zapominałaś, jednak o kształceniu młodych w tym czasie, za to chcę Ci przyznać tytuł Przewodnika. Mam nadzieję, że kolejne nauki będą również owocne – a, jednak coś dodała na koniec. Ciepło, jak i promienie słońca, które przedarły się tutaj jakimś sposobem (najpewniej boskim) zaczęły jednak powoli słabnąć po ostatnich słowach Sennah…

– To tyle, możecie się rozejść – a po tych słowach Lato po prostu przestała być odczuwalna ze swoją obecnością pod pomnikiem.

–

Malachitowa Noc
+ Kryształ Włóczykija

Ostra Jazda
+ Kryształ Włóczykija

Poławiacz Szczurów
+ Kryształ Kolekcjonera

[Sennah]

Choć zima powoli wkraczała na tereny, goszcząc się jak w rodzinnym domu, nie szczędząc tym samym nawet świątyni, dzisiaj w miejscu przy posagu Sennah znów rozeszło się przyjemne ciepło i światło. Wejście tutaj teraz będzie przyjemnym doświadczeniem a samo zaproszenie w postaci obrazu, również powinno być bardzo sympatyczne
— Kolejne księżyce ciężkiej pracy nie pozostały niezauważone. Zapraszam was po odebranie tytułów — rzuciła w myślach wybranych smoków. Całkiem było przyjemne dla niej to ich nagradzanie.

___

Wyśnione Szczęście Pasterz Ziemi Jadowity Jeż Obejmujący Obłoki Trefna Topola – macie czas do 1 grudnia na zebranie się, potem rozdam tytuły i następna szansa będzie w styczniu.

[Trefna Topola]

• To było niecodzienne dostać od samej bogini zaproszenie, którego oczywiście nie odmówiła! Od razu zebrała się bowiem bez skrzydeł podróż do świątyni.. no, była trochę długa. Gdy już dotarła, bardzo pięknie ukłoniła się przed piedestałem bogini, choć nie widziała jej nigdzie a potem siadła, odpoczywała i.. czekała. Zaproszenie było dla kilku smoków, ciekawe kto jeszcze się zjawi?

[Pasterz Kóz]

No skoro bogini wzywa to nie wypada odmówić. Pasterz przyleciał na wezwanie i wszedł do świątyni powoli. Chyba był pierwszy, hm. A nie, jednak jest Topola No nic, skierował swoje kroki pod posąg Sennah, aby tam oczekiwać na tytuł. Oczywiście ukłonił się przed kamienną podobizną.
– Mam nadzieję, że wszystko u Ciebie w porządku, pani Sennah – przywitał ją, a potem dopiero skierował się do Topoli. – Dobrze Cię widzieć Czuwaliczko – uśmiechnął się do niej.

[Cisza po Lawinie]

O, znowu? Chyba była na stałej liście mentalkowej bogini Lata. Jeszcze lecąc ku Dzikiej Puszczy, zrównała lot z Astralem. Bebzon i stare lata obciążały go w powietrzu.
– Serwus! Widzę, że dziś zjadłeś dodatkową porcję frytek! – zakrzyczała przez świst wiatru, szczerząc się do niego wesoło.

Śnieżnobiały puch wylądował przed wejściem do świątyni. Przepuściła przywódcę przodem – chyba pobyt w Ode Solen wpoił jej odrobinę manier. Powitała też Topolę, machając do niej skrzydłem, a potem dygnęła po smoczemu przed posągiem Sennah.

Pasterz Ziemi

[Barwy Ziemi]

Gdyby nie wpojony szacunek do bogów, to najpewniej wcale by go tu nie było. Zamiast tego pędziłby już gdzieś na złamanie karku, na ślepo próbując dogonić matkę. Znaleźć ją i wydrzeć od niej odpowiedzi na pytania, które kłębiły mu się we łbie. Był... podjudzony. Z całych sił próbował nie popaść w marazm, dlatego wzmagał w sobie gniew, by wiedzieć... by pamiętać, co ma do powiedzenia uciekinierce. Powtarzał sobie w myślach jedne i te same słowa, choć i tak nie potrafił znaleźć tych odpowiednich. Marzył po prostu o tym, by wydarzenia ostatniego dnia nie miały miejsca. Chciał otworzyć oczy i zobaczyć, że matka wróciła by opiekować się maluchem. Ale nie. Brat dalej skrzeczał przy jego boku, a jemu serce się krajało, bo wiedział że jego dzieciństwo nie będzie takie, jakby mu tego życzył. Całe szczęście, że dużo spał i nie musiał oglądać jego miny. Ta bowiem była zacięta i wykrzywiona. Bez cienia dawniej zdobiącego pysk uśmiechu. Pojawiwszy się więc pod pomnikiem, stanął za wszystkimi i wbił ślepia w wyrzeźbiony ołtarz, jakby krzyczał desperacko – Gdzie ona jest? Wskaż mi do niej drogę! Wiedział przy tym, że wołanie pozostanie bez odpowiedzi. Nie po to bogini go tutaj wezwała. Musiał więc czekać. Czekać cierpliwie. By potem znów wybiec ze świątyni i szukać... i szukać. Do skutku.

[Jadowity Jeż]

Plecy go bolały, ale najwyższy czas było odebrać jakieś zasługi.. co mógł dostać tak naprawdę? Nie wiedział, z resztą, wszystko mu jedno. Jakaś boginka? Może lepiej, nie będzie musiał patrzeć na ryj Strażnika, a to już coś.
Podniósł się i bardzo niechętnie, acz ruchem jednostajnie opóźniono – przyspieszonym z różną częstotliwością, zawlókł zwłoki do świątyni. Nie przepadał za bogami, ani tym miejscem. Na gębę łowcy wlazł grymas średniego zadowolenia.
Na miejscu spotkał Objętego, szukającego dziury w całym, a to znaczy, gapiącym się intensywnie na posąg.
Przysiadł obok niego, robiąc chwile to samo.. aż mu się w deklu zakręciło od tego zezowania.
– Młody, co się tak gapisz w ten posąg? Wylezie coś z niego, czy coś? Chyba bogini nie jest z tego zrobiona, pojawi się za tym, czy wyjdzie z pod.. – zaczął ględzik co Objętego, badając teren dookoła. Nic podejrzanego się nie rzuciło mu w paczadła.

Obejmujący Obłoki

[Sennah]

Sennah nie dawała innych gestów, czy też znaków swojej obecności oprócz przyjemnego ciepła oraz światła. Gdy przywołane smoki zebrały się przy jej pomniku, poczekała, aż wszyscy przywitają się ze sobą i dopiero wtedy przemówiła.
— Nie ustajecie w rozwoju Ziemiści, choć dziś mamy również kogoś ze Słońca — Lato miała dzisiaj dość… zadowolony ton. Być może dlatego, że przyszło kilka znanych jej dobrze pysków? — I to od Słońca zaczniemy. Trefna Topolo, od przybycia tutaj nieustannie pomagasz innym i nikomu nie odmawiasz pomocy. Za Twój trud chciałabym nadać Ci tytuł Znachora oraz Szamana. Z tym drugim wiąże się ciekawa właściwość, gdy braknie Ci pewnych ziół możesz przyjść z nim do warsztatu i o nie poprosić. — Gdy skończyła mówić, przed Uzdrowicielką rozległ się krótki brzdęk oraz pojawił kryształ — Obejmujący Obłoki, natomiast Ciebie chciałabym dzisiaj nagrodzić za niezwykły zapał do nauki i rozwoju. Twoja chęć samodoskonalenia nie została niezauważona, nadaje Ci, więc tytuł Pojętnego Ucznia — tu znów rozległ się brzdęk, a przed Młodziakiem pojawił kryształ — wraz z kryształem, dzięki któremu odkryjesz swój potencjał szybciej. Jadowity Jeżu… — Sennah zrobiła tu pewną pauzę, ciężko było jednak wyczuć dlaczego. Może miała coś do tego imienia? A może po prostu zastanawiała się co powiedzieć? — za Twoją chęć dzielenia się swoim bogactwem i zbiorami, chciałabym nadać Ci tytuł Szczodrobliwego, wraz z kryształem — tu rozległ się kolejny brzdęk, a przed Starszym pojawił się również kryształ — który podwoi Twoje zbiory. Szczodrość się opłaca, co również będzie mogła poczuć na sobie Wyśnione Szczęście, która również nie zawahała się przed dzieleniem się tym, co ma. Tobie również nadaje tytuł Szczodrobliwego — tu, jednak brzdęku nie było… a co to, Ziemista nie dostanie kryształu? —… to jednak nie wszystko. W czasie swoich zbiorów zebrałaś niemałą kolekcję, godną podziwu. Chciałabym przyznać Ci tytuł Kolekcjonera, a wraz z nim dziś, wędrują do Ciebie, aż dwa kryształy — i o! Spodziewany brzdęk nastąpił, a przed Wyśnioną pojawiły się dwa kryształy, elegancko związane ze sobą rzemykiem — Szczodrobliwego działa tak samo jak ten Jeża, a kolekcjonera, może kiedyś Ci bardzo pomóc w niebezpiecznej sytuacji — Lato wydawała się być jakaś taka pogodniejsza przy ostatnim zdaniu, skierowanym ku Ziemistej. Nastąpiła dłuższa cisza, ale jeszcze nie kazała im się rozejść. Nie zapomniała o kimś?
— Niebo, Astralny Kolcu, Gwieździsty Poranku, Pasterzu Kóz, Pasterzu Ziemi – smoki wielu imion i tytułów, dziś chciałabym nagrodzić Cię kolejnym — tu zebrani mogli usłyszeć, że Lato brzmi nawet na trochę rozbawioną? — Za Twoje wiele księżyców pracy jako Uzdrowiciel, gdzie nie wahałeś się podjąć bardzo poważnych ran i wyratowałeś wiele smoków od śmierci, chciałabym dać Ci tytuł Wysłannika Ery cala. Tym samym przy następnych leczeniach będziesz mógł kierować się… swego rodzaju intuicją, która pomoże przewidzieć Ci, w jaki sposób poradzić sobie z daną raną. Gratulacje — bogini z jakiegoś powodu nie powiedziała nic o korzystaniu z mocy, być może przewidywała, że zgodnie z dotychczasowym życiem Pasterza raczej… nie zatrzyma się na Uzdrowicielskiej drodze? Ciężko stwierdzić — To wszystko na dzisiaj, możecie się rozejść — rzuciła i nagle poczucie jej obecności zniknęło.

-

Wyśnione Szczęście
+ Kryształ Kolekcjonera
+ Kryształ Szczodrobliwego

Pasterz Ziemi
+ Wysłannik Erycala* (wpisać do innych bonusów w KP z *)

Jadowity Jeż
+ Kryształ Szczodrobliwego

Obejmujący Obłoki
+ Kryształ Pojętnego ucznia

Trefna Topola
+ Kryształ Szamana

[Cisza po Lawinie]

// posty zjadło xD

Smoczyca zmartwiła się niezapowiedzianą nieobecnością Siderusa. Mieli przecież o świcie polować, tak jak co drugi dzień. Nie mogła się z nim też skontaktować, co dodatkowo ją zaniepokoiło.

Przyleciawszy do świątyni skierowała się pod posąg patronki wędrowców. Skłoniła się jej.
– Witaj, Sennah. Czy wczoraj lub dziś zjawił się na placu Side—Pielgrzym Światła? Nie mogę się z nim skontaktować, a mieliśmy razem zapolować – zapytała, wyjaśniając jednocześnie swoje rozterki. Przestąpiła nerwowo z łapy na łapę.

[Sennah]

Gdy Bealyn pojawiła się na placu i zapytała o swojego zaginionego znajomego, poczuła ciepło na grzbiecie choć nie zauważyła charakterystycznej dla Sennah poświaty słonecznej. I pierwsze co usłyszała to ciężkie westchnięcie.
— Tak, stawił się tej nocy z dwoma Mglistymi samicami. Ale sprawy potoczyły się dość.. zawrotnie — ton Lata był zmęczony. Kolejny Ziemisty, który wpakował się w niepotrzebne kłopoty! No w sumie u Mglistych to też nie był pierwszy raz…. – Jeżeli chcesz go szukać, udaj się na północ i szukaj klifu.

[Cisza po Lawinie]

No nie mógł jej uprzedzić? Poszłaby wtedy sama na polowanie i—

Zaraz, jak to "potoczyły się zawrotnie"? I skąd tam smoki Mgieł? Czy to jemu coś groziło z ich łap? Pomasowała się po skroniach.
– Znajdziemy go, dziękuję – pożegnała się z boginką i wybiegła na plac.

W drodze jeszcze posłała mentalną wiadomość do Pasterza.
~ Nie zgadniesz co się stało... – wyjaśniła mu wszystko, czyli prawie nic, a potem oczekiwała go na zewnątrz. /zt

[Sennah]

Kolejny dzień zapowiadał się okropnie mroźny i nawet mróz dotknął świątynię, którą miejscami od środka pokrywał delikatny szron. Pod posągiem Sennah jednak nastało światło, które go stopiło, tworząc okrąg. Idealny do posadzenia tam żadu bez obawy o odmrożenie.
W umysłach wybranych Mglistych zagościła ta wizja i nie tylko.
— Zapraszam po odebranie tytułów — rzuciła w informacyjnym tonie, wiedząc że Mgła gdy przychodzi, woli od razu przejść do konkretów.

–

Czas na zebranie się: do 8 grudnia. Następna okazja będzie w styczniu

[Malachitowa Noc]

Sea od kilku dni nie opuszczała własnej jaskini, skupiona na opiece nad małym piskleciem oraz lizaniem ran. Nie mogła patrzeć na swoje dłonie. W prawej brakowało małego i serdecznego palca, zaś w lewej serdecznego i kciuka. O stopach wolała nie myśleć. Czasem, kiedy się przebudzala z koszmarów, dotykała bezwiednie gardła, które szpeciła podłożona, pozioma blizna, czując ból nieistniejących palców czy końca ogona.
Czasem płakała bezgłośnie, wtulajac się w małe pisklę u swego boku, przerażona przyszłością jego i swoją. Chyba dopiero teraz rozumiała własnego ojca i matkę.
Kiedy dostała wezwanie od Sennah, niemal spanikowała. Nie wiedziała, co robić, zabierać pisklę czy nie... Był taki mróz... Ale stwierdziła, że nie zostawi go samego, nie mogła, nawet pod opieką samych kompanów. Więc opatulila pisklę skórami, usadziła na swoim karku między kryształami, a za nią ruszyli jej kompani. Zimno, zimno... Szła, czy też kuśtykała, unosząc łeb, próbując zachować odrobinę godności, stanęła przed wejściem do świątyni. Odetchnęła, chyba najbardziej bojąc się stanąć pyskiem w pysk z innym smokiem. Dotarła do posągu Sennah, cicho tłumacząc Eshayah, co to za miejsce.
Skłoniła delikatnie głowę przed posągiem, w myślach dziękując Sennah za... Pomoc w zachowaniu życia.

Eshayah Sennah

[Sięgający do Nieba]

Prawie przespał to wezwanie. Prawie. Wykazał szczątkowe zdziwienie, że takim zebraniem nie zajął się Strażnik – czyżby udał się na emeryturę lub czymś podpadł swoim ulubieńcom?
Przyleciał na miejsce, gdzie zastał Sea. Z początku skinął jej głową i przeniósł spojrzenie na wytopiony okrąg szronu, ale nagle jakby dotarło do niego na co patrzył.
– Co Ci się stało? Kto Ci to zrobił? – spytał uzdrowicielkę mrużąc oczy. Najbardziej była widoczna blizna szpecąca jej gardło, ale poszarpany koniec ogona też wyglądał paskudnie. Kiedy? Jak?

Malachitowa Noc

[Słodkie Wspomnienie]

Na wezwanie przybyła też i Gerna. Niemal spóźniona, ale gustownie próbowała ratować sytuację niewzruszonym wyrazem pyska. Może nikt nie zauważy. Skinęła łbem innym smokom Mgły, na razie się nie odzywając i nie decydując się na nic więcej.

[Feniks pośród Chmur]

Hekate przybyła niedługo po ojcu, wiedząc że ma kryształ do odebrania. Otworzyła szeroko oczy na widok stanu w jakim znajdowała się druga uzdrowicielka, ale nie krzyknęła z zaskoczenia. Ostatnimi czasy... Mnóstwo smoków tak wyglądało. No, może nie aż tak źle, ale wielu miało blizny lub im czegoś brakowało, tak jak skrzydła Gernie, więc nie było to aż tak szokujące. Bardziej dziwiło ją dlaczego to spotkało uzdrowicielkę, oni przecież chyba nie walczą?
Widząc że ojciec już rozmawia ze smoczycą, Hekate przycupnęła sobie gdzieś z boku, posyłając Malachit pocieszające spojrzenia, choć nie wiedziała, czy one będą chociaż trochę widoczne. Pozbawione źrenic oczy nie sprzyjały tego typu sprawom.

[Malachitowa Noc]

Zmęczenie, nieodłączna część mnie od kilku dni, musiała przesłonić mój umysł grubą tkaniną, bo kiedy wędrowałam ku Świątyni, zupełnie nie pomyślałam o tym, że... spotkam tu swoich współstadnych.
W planach miałam wszak odwlekając tą chwilę, możliwie jak najszybciej uzyskując cenę za usunięcie swojej hańby i ceny, jaką musiałabym za nią zapłacić.
Wstyd, to dominowało w moim sercu, tuż obok strachu zacieśniającego się wokół mnie, niczym szpony drapieżnej harpii. Oszpecona byłam świadectwem własnej porażki i naiwności, tą iskrą ufności, że słowem da się załatwić wszystko...
Wpatrywałam się nieruchomym wzrokiem w posąg bogini, otulając mackami Maddary zawiniątko ze skór na swym grzbiecie.
Nie byłam pewna ile czasu musiało minąć, gdy nagle dotarł do mnie głos, nawet nie zarejestrowałam echa kroków, zapachu, tylko głos.
Drgnęłam, uderzając ogonem na boki, uszy przylgnęły do czaszki, a wargi podwinęły się, ukazując rzędy zębisk.
Dałam się zaskoczyć, a jednocześnie poczułam się, jakby ktoś wylał na mnie kulę lodowatej wody.
Rzuciłam spojrzeniem na boki, spłoszona, a włos zjeżył się na moim karku. Bogowie, tylko nie to... jeżeli stracę jeszcze pracę swojego życia...
Przełknęłam nieco konwulsyjnie ślinę, stopniowo, chociaż nie bez trudu, rozluźniając się. Pozwoliłam, aby grzywa częściowo spłynęła na mój pysk, chociaż szyja wyprostowała się.
Poruszyłam nozdrzami, otwierając pysk, aby odpowiedzieć, gdy tknęło mnie, że już tego nie zrobię. Oblizałam więc wargi jagodowym jęzorem, robiąc miejsce samcowi, zaś Stribogia przesunęła się bliżej, kładąc łapę na moim udzie. Tak, tak. Spokojnie.
~ Wyruszyliśmy za szczelinę, natykając się na opuszczoną, jak się wydawało, wioskę, gdzie zaatakował nas dziki smok...padliśmy podczas ucieczki... Znalazły nas smoki Ziemi, które zmartwiły się nieobecnością ich wojownika. ~przez chwilę mało brakowało, a wyjawiłabym, że to ludzie nas osaczyli, gdy Gafa padła od ciosu czarnego. Nie chciałam tego zdradzać, nie powiedziałam o tym Gheinie... Wiedziałam, że wtedy po prostu ruszyłaby w tym stanie, szukając zemsty i najprawdopodobniej zginęłaby, próbując.
Kiedyś... kiedy dojdzie do siebie, powiem jej, na pewno...
Sciągnęłam nieco łopatki, patrząc w ślepia Horusa z determinacją.
~Dalej jestem w stanie leczyć, w końcu dojdę do siebie ~dodałam dobitnie, akcentując słowa.

Sięgający Nieba

[Sięgający do Nieba]

Smoki Ziemi? A co one tam robiły? Jakim cudem zauważyły zniknięcie swojego wojownika w momencie, gdy do Horusa nie doszły żadne słuchy, że ktoś z Mglistych zniknął? Być może rodzina Aohy prowadziła poszukiwania na własną łapę, uznawszy że sobie poradzi. Mimo wszystko odczuł niezadowolenie, że coś tak ważnego zostało przez niego niezauważone.
A jednak nie mógł dzień w dzień sprawdzać obecności w swym stadzie. Było ich zbyt wielu.
– "My." Twoja siostra, ojciec lub matka znajdują się w takim samym bądź podobnym stanie, czy miałaś na myśli ów wojownika Ziemi? – Jeśli w Mgłach były kolejne okaleczone smoki, chciał o tym wiedzieć. Zauważył, że nie wszyscy proszą o uleczenie swych obrażeń w świątyni. Gerna wciąż nie miała skrzydła, być może uznawszy, iż nie będzie nadwyrężała skarbca, tak samo Solaris wydawał się wciąż męczyć ze skutkami rozprutego niegdyś brzucha.
A skoro o starszej mowa – odnotował jej obecność i skinął jej łbem w teście przywitania, lecz po chwili znów zwrócił się ku Seaynah.
– Gdybyśmy nie znajdowali się w środku inwazji, wolałbym zrobić z tym dzikim smokiem porządek, ale teraz... poszukiwania mogłyby długo zająć, a łowcy atakują coraz częściej. Nie wiadomo kiedy, gdzie i w jakiej sile znów uderzą. Gdzie dokładnie doszło do tego zdarzenia? Ostrzegę resztę stada, żeby unikali tamtego miejsca, lepiej żeby wiedzieli gdzie i czego się wystrzegać – skrzywił się na myśl o kolejnym problemie. Uznał, że dziki smok nie mógł mieć zbyt wiele wspólnego z łowcami, więc to było zdarzenie niezwiązane z inwazją, przypominające, że wciąż istnieją inne zagrożenia. Tak jakby było ich za mało.
– W to nie wątpię. Jeśli będziesz potrzebowała pomocy przy zbieraniu kamieni, stanowiących wymaganą przez Erycala zapłatę za wyleczenie Twoich ran, daj mi znać.

Malachitowa Noc

[Sennah]

Kiedy smoki przestały ze sobą rozmawiać, Sennah, jak gdyby dała im czas na rozwiązanie między sobą spraw. Gdy na samym początku Malachitowa pokłoniła się przed nią lekko, miała wrażenie, że poczuła ciepło na lewym barku, jak gdyby… klepnięcie?
Nieważne jednak.
– Witajcie. Miło mi was gościć w tak licznym gronie. Może zaczniemy od starszych? Słodkie Wspomnienie – zwróciła się najpierw do Starszej – W swoim życiu miałaś bardzo wiele dróg. Jedną z nich było polowanie, gdzie swoim oddaniem by wykarmić stado zasłużyłaś na tytuły Myśliwego oraz Tropiciela – i brzdęk! Przed łapami Starszej pojawił się kryształ – Z tym drugim wiąże się ciekawa rzecz, dzięki której możesz przez jakiś czas natrafiać na grubsze egzemplarze zwierzyny. Twoja Uzdrowicielska ścieżka również nie umknęła uwadze bogów, sumienność i pieczołowitość, z jaką zbierałaś zioła zasługuje na tytuł Zielarza. I kryształ – kolejny pojawił się tuż obok, jednak bez tak głośnego brzdęku, jak ten pierwszy – Z nim zioła będą dawały bardziej obfity plon. Nie zapominajmy o tym, że w tym wszystkim, nie bałaś się poszerzać swoich horyzontów poza stadami. Nadaje Ci, więc tytuł Włóczykija. Z nim, kolejne podróże będą trochę mniej kosztowne. Jesteś w swoim stadzie też na tyle długo i na tyle mu się przysłużyłaś by otrzymać tytuł Serca Stada. Teraz o każdym zagrożeniu swojego pobratymcy będziesz wiedzieć… Tak samo jak Sięgający Nieba – tu bogini zrobiła sobie małą przerwę, może zaschło jej w gardle od tego mówienia? – Gratulacje z objęcia przywództwa nad Mgłami. Przysłużyłeś się swojemu stadu na tyle, iż Tobie również nadaję tytuł Serca Stada, które może Ci się przydać w przyszłości… – czy w jakiś sposób odnosiła się do jego wcześniejszej rozmowy z Malachitową? Ciężko było stwierdzić…
– Przejdźmy teraz do młodszej części zebranych. Tytuł Zielarza należy się również Malachitowej Nocy, która w ostatnich księżycach również przyłożyła się do swoich zbiorów – brzdęk! Przed Seaynach pojawił się kryształ – Wspięłaś się na wyżyny możliwości swojej profesji to też chciałabym nadać Ci tytuł Ideału wraz z kryształem, który swoim działaniem może Ci kiedyś uratować życie w sytuacji… ryzyka – brzdęk! I kolejny. Czy to już koniec? – Twoje dalekie podróże te lepsze i gorsze również zasługują na tytuł, dokładnie chcę nadać Ci tytuł Obieżyświata. Przejdź się do miejsca wymian, z tym tytułem możesz wiele tam zyskać. A podsumowując Twoje osiągnięcia… których masz bardzo dużo – Sennah wydawała się lekko zaśmiać przy wypowiedzeniu tego. I o! Przed Malachitową pojawił się kolejny kryształ! – Nadaję Ci również tytuł Doświadczonego. Z tym kryształem możesz zwiedzać miejsca niedostosowane do Twojej rasy, choć proszę rób to z rozwagą – zabrzmiała lekko pouczająco, a może to tylko takie wrażenie?
– Pieśń Feniksa również nie bała się wybierać w dalekie podróże, więc jej również nadaję tytuł Włóczykija, mam nadzieję, że będziesz chodzić na więcej przygód – głos Lata i tu brzmiał bardzo przyjaźnie… ale hm, czy to koniec?
– Wygląda na to, że nikt więcej do nas nie zawita. Możecie się, więc rozejść – i z tym słowem, obecność Bogini po prostu w mgnieniu oka wyparowała z tego miejsca.

–

Słodkie Wspomnienie
+ Kryształ Tropiciela
+ Kryształ Zielarza
+ Kryształ Włóczykija

Sięgający Nieba
+ Kryształ Mentora

Pieśń Feniksa
+ Kryształ Włóczykija

Malachitowa Noc
+ Kryształ Zielarza
+ Kryształ Obieżyświata
+ Kryształ Doświadczonego
+ Kryształ Ideału