Zamszona grota

[Porcelanowy Kolec]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Słysząc o goblinie zaskoczona spojrzała w stronę groty z której wyszła. Niestety mimo swojego wieku nie było dane chodzić na polowania przez brak wiedzy na temat walki. Gdybym nie to że inni mają istoty im towarzyszące nawet by nie wiedziała za bardzo co jest czym i jaki ma zapach ale goblin? Nie umiała sobie przypomnieć czy jakiekolwiek kiedy kolwiek widziała. Po kilku oddechach spojrzała na samca jak by szukając odpowiedzi nie zadając jeszcze żadnego pytania. Może usiłowała się zebrać w sobie by przyznać się do rzeczy dla siebie wstydliwej.
– Em... Nie wiem jak wygląda goblin...
Powiedziała z lekko przygaszonym entuzjazmem i spuszczonym łbem. Wstydziła się tego. Po chwili podniosła głowę by zobaczyć wyraz pyska rozmówcy.
– Nigdy też nie byłam na polowaniu... Nawet walczyć nie potrafię...
Dodała być może licząc na dozę litości albo srogiego potraktowania. Niby się nie użalała nad sobą ale są rzeczy które pozostały z jej poprzedniego "ja".
Nieśmiertelne Pragnienia

[Nieśmiertelne Pragnienia]

Obserwował ją nieprzerwanie, nie przejmując tym, że mogło to smoczyce jakkolwiek peszyć, czy wadzić. Po jej słowach zapadła chwila ciszy, trwająca ledwie kilka oddechów. Prychnął niespodziewanie krótkim śmiechem. Jeszcze raz przyjrzał. Mówiła serio?
Od razu zaczął się też zastanawiać, ile księżyców mogła mieć na karku. Podlotkiem z pewnością nie była.
– Jaja sobie robisz? – Zeskoczył zgrabnie z kamienia. Księżyce swoje miał, ale zwinności nie stracił i oby trwało to jak najdłużej.
– Kuma! – Zawołał, obracając łeb w stronę wejścia i czekając, aż ten wygrzebie się ze środka i pośle mu naburmuszono spojrzenie.
– Tak wygląda goblin. Nie wiem gdzie ty się chowałaś, skoro nie znasz takich stworzeń. – Przyznał, zamiatając kitą na końcu ogona po śniegu.

Porcelanowy Kolec

[Porcelanowy Kolec]

Patrzyła na niego oczekując reakcji, a kiedy nastąpiła to praktycznie tego się spodziewała. Mimo wszystko to nie miała zamiaru mu być dłużna za dogryzki ale z odpowiedzią poczekała aż przyczłapie owy kompan starszego samca.
– Jaja to mogę znieść jak ci się wypnę co najwyżej ale na to przydało by się lepiej poznać.
Powiedziała to troszkę zawadiacko aczkolwiek nie było w tym ani grama braku szacunku do samca. Po wypowiedzi obróciła łeb w stronę zawołanej istoty. Przyglądała mu się bacznie jak by samą obserwacją chciała mieć na jego temat wszystkie informacje, następnie kiedy ten był już blisko wyciągnęła do goblina łapę.
– Nie mam pojęcia o waszych zwyczajach Kuma ale mimo to miło cię poznać.
Mówiąc to uśmiechnęła się do goblina ale mimo to obserwowała kątem oka zachowanie drugiego smoka. Kiedy się przywitała spojrzała na samca by dać odpowiedź na ostatnie zdanie jakie ten wypowiedział.
-Chowałam się w jednej z jaskiń w wulkanie przy gejzerach. Niestety smoczy sen nawiedzał mnie często a to spowodowało ubytki w wiedzy. Aktualnie poszukuje nauczycieli. Ty wyglądasz na takiego co się by do nich przyłożył i nie omieszkał by przyłożyć przy tym mi bym miała pełną świadomość że nikt się nie zawaha w walce.
A teraz zobaczmy czy połechtanie ego zadziała.
Nieśmiertelne Pragnienia

[Nieśmiertelne Pragnienia]

Gdyby mógł, najpewniej podniósłby brwi nieco wyżej. Kąciki pyska uniosły się nieznacznie w górę i o ile ona mogła zobaczyć jedynie to, tak delikatna kpina kryła się za tą drobną zmianą w mimice pyska.
– Śmiało... – Nie sądził, by był to typ który na złość jemu udowodni, że potrafi i skończy rzeczywiście z wypiętym tyłkiem. A nawet jeśli...
Zignorował Kumę i zanim jakkolwiek zaczęła mówić do goblina, pokonał spokojnie dzielący ich dystans. Ze względu na różnice w wielkości, pochylił nieznacznie łeb do jej prawego ucha. Dzieliło ich obecnie nie więcej, niż trzy grubości łuski, więc ciepły oddech rozlał się po kolorowych łuskach.
– Nie biorę byle czego... – Niech sobie myśli co chce. Nawet w pałacu elfka dbała o pewne standardy w tym co oferować.
Po tym po prostu ruszył dalej.

Porcelanowy Kolec

[Porcelanowy Kolec]

Odpowiedź niemal zaraz po swoim żarcie była wręcz pewna. Widoczny uśmiech nie mal nie do rozgryzienia gdyż mogło znaczyć to tak wiele i nic za razem. Kiedy się przysunął miała wrażenie, że zaraz stopi śnieg wokół siebie i jego zarazem tylko słowa...były obelgą czy chęcią zirytowania? A może sprawdzeniem jak bardzo jest zdeterminowana na poczynania czym by nie były. Kiedy przechodził i chciał odejść delikatnie ale mimo to dalej odczuwalnie za kosmyk włosów na jego ogonie. Skoro chce złośliwości będzie je miał.
– Żarty chyba słabo rozumiesz. Tak więc co z tym nauczaniem?
Intrygujący starszy samiec a fakt tego że jest taki a nie inny ciągnie ową samice jeszcze bardziej do niego. Nie można nazwać tego brakiem szacunku do siebie.Może to ciekawość albo uczucie którego jeszcze nie było dane jej poznać.
Nieśmiertelne Pragnienia

[Nieśmiertelne Pragnienia]

Trafił na smoka, z mentalnością pisklęcia? No to wygląda, sądząc po tym co właśnie zrobiła.
Ogon spiął się nieznacznie bardziej, włosie napięło nieprzyjemnie. Zwolnił, ale tylko na chwilę. Szarpnął kitą na prawo, nie przejmując się tym, że mogła uderzyć ją po kufie.
– Poszukaj sobie do tego wojownika, czy tam piastuna. – Nie prowadził nauk, raz zrobił wyjątek dla córki i okazał się to czas zmarnowany, bo ta poszła niewiele później w cholerę. Zerknął jeszcze na Kumę, który ruszył się z miejsca jak tylko zrozumiał o co chodziło.

[Porcelanowy Kolec]

– Pewnie zaraz stwierdzisz że masz ciekawsze rzeczy do roboty ale stwierdzam że od łowcy z doświadczeniem więcej mogę wynieść. Chyba że mam uznać to za strach...
Mówiąc to niby przymknęła oczy i rozłożyła łapy zastanawiając się co zrobi. Jak zasłużyć sobie na cień uwagi od takiego samca.
-Jeśli faktycznie nie jest to strach to bądź tak dobry i powiedz co mam zrobić byś mnie uczył? Święty spokój tylko po nauce jeśli o to chodzi. Po za tym nie jestem sama w stadzie i ci których wymieniłeś są zajęci swoimi podopiecznymi.
Czy pociągnięcie za ogon było dziecinne? Owszem. Czy tego żałowała? Oczywiście, że nie. Czy jeśli będzie ją dalej ignorował żuci w niego śniegiem? To się okaże.

[Nieśmiertelne Pragnienia]

Jakby czytała mu w myślach, a mimo wyciągania jak najbardziej słusznych przypuszczeń, brnęła w to dalej. Ba, próbowała obrócić przeciwko niemu, starą jak świat śpiewkę ze strachem. Na co chciała mu tym wjechać?
– A żebyś wiedziała, że znajdzie się coś ciekawszego. – Przytaknął, bo i tyle zdążył wtrącić, zanim rozpaplała się jeszcze bardziej.
– No widzisz, bo i należy to do ich obowiązków. Ja odpowiadam za to, byście nie zdechli z głodu, gdy reszta łowców nawali. – Nie parał się mordobiciem na arenach i truciem tyłka uzdrowicielowi gdy któreś zaryje pyskiem w ziemi. Gdybanie o strachu puścił w niebyt.

Porcelanowy Kolec

[Porcelanowy Kolec]

"Zbyt gburowaty by nie być złośliwym ale i zbyt atrakcyjny by dać mu po prostu odejść bez korzyści dla siebie. Czy to bycie egoistką?"
Takie myśli miała stosunkowo młoda samica. Zwłaszcza że haczyk ze strachem kontynuował interakcję mimo że nie było odzewu na niego bezpośrednio. Uśmiechnęła się do siebie. Na jej pysk pojawił się delikatny uśmiech o którym sama nie wiedziała. Uśmiech ni to lubieżny, ni to triumfalny choć by go zobaczyć to samiec musiał by spojrzeć w pełni na swą rozmówczynię.
– Widzisz? Jak mi pomożesz to szybciej będę chodzić na polowania, a ty dzięki temu będziesz miał więcej czasu na własne rekreacje i błogie leżakowanie. Co innego ma robić czarodziej kiedy nie chcę mu się iść na arenę? Już lepiej wesprzeć stadne zapasy. Czyż nie? Przysługa za przysługę. Nie daj się "prosić".
Nazwanie tego prośbą było nazywane bardzo pieszczotliwie. Bardziej dogadywanie sobie nawzajem i oczekiwanie aż starszy w końcu będzie miał dość i ustąpi obdarzając samicę nauką dla własnego świętego spokoju.
Nieśmiertelne Pragnienia

[Nieśmiertelne Pragnienia]

Zatrzymał się, zanim jednak jakkolwiek spojrzał na adeptkę, skinął pyskiem na Kumę. Ten bez słowa poszedł dalej, z zamiarem powrotu do ich groty. Obrócił się do niej frontem, bez znamion najmniejszego uśmiechu, czy innej oznaki sympatii. Tutaj powoli nawet o chłodną neutralność zaczynało być ciężko i nawet jeśli wywalone miał w to, co sobie o nim myślą, był niemal pewien, że Rytm zacznie prawić mu morały o dobrych relacjach ze stadem.
– Dobre mi sobie, gdyby któreś z walczących je zasilili, to by wam korona z łba spadła. – Popatrzył naokoło, między skałami, a linią drzew zdawało się dostatecznie wiele miejsca.
– Ale przestaniesz mi po tym truć dupę. – Postawił swój warunek, zaś wszelkie próby negocjacji zamierzał uznać za odmowę.

Porcelanowy Kolec

[Porcelanowy Kolec]

Trzeba było przyznać że niewiele jej potrzeba było do szczęścia i słysząc swego rodzaju zgodę od razu rozpromieniała mimo że przytyk dla walczących uznała za swego rodzaju wyzwanie.
– Tak przestane ci truć dupę...
Przyznała nie chętnie z uświadomieniem sobie że musi to wykorzystać jak najlepiej. Niestety nie chciała wyjść z tego tylko o jednym "ciastku" jakim była nauka, jak już mieć to cały słoik albo co najmniej dwa. Siedziała grzecznie by wiedzieć od czego zaczną.
Nieśmiertelne Pragnienia

[Nieśmiertelne Pragnienia]

Wygrzebał z torby rzemień, by sprawnym ruchem związać nim białe pasma grzywy. Jedynie by mu przeszkadzały, a gdyby mu jeszcze zaczęła je przypadkiem wyrywać, trafiłby go szlak. Torbę zdjął i odłożył na mniejszym kamieniu przy wejściu do groty, co by nie zamokła mu od śniegu.
– Wygodną postawę znajdziesz sobie bez problemu, tego uczy się pisklęta. – Zaczął od niechcenia, samemu rozstawiając nieco szerzej łapy i pozwalając ogonowi zakołysać się niewiele nad ziemią. Skrzydeł nie miał, uważał wręcz, że tylko by mu wadziły podczas polowań.
– Jeśli chcesz kogoś zabić lub okaleczyć, atakujesz po łbie, szyi, pachach, pachwinach oraz podbrzuszu. Czyli wszędzie tam, gdzie znajdziesz ważne organy lub tętnice nie są chronione grubą łuską, czy futrem, a znajdują się niewiele pod skóra.– Warunków aren nauczy się z praktyki.
– Atakuj, włóż w to chociaż trochę pomyślunku i kreatywności, zamiast lecieć na mnie od frontu z rozdziawionym pyskiem. – No i czekał.

Porcelanowy Kolec

[Porcelanowy Kolec]

Słysząc stwierdzenie odnośnie ataku powstała z miejsca i ustawiła się odpowiednio. Łapy rozstawiła szerzej zaś ogon był nad ziemią machając naturalnie. Błony wzdłuż kręgosłupa samicy zawibrowały z ekscytacji po czym zostały złożone by nie były dodatkowym elementem na który trzeba będzie uważać by nie zostać za niego złapanym. Płetwa która zdobi ogon samicy także się złożyła tworząc coś na wzór miecza. Mając być kreatywną nie chciała atakować łapami czy też pyskiem. Chciała zaatakować go ogonem ubierając to w szczyptę gracji. Tylko szczyptę gdyż morskie stworzenia najpiękniej poruszają się w wodzie jednak nie chciała się poddawać i mimo iż nie znała jego preferencji to liczyła, że uda jej się go uwieźć ale trzeba najpierw skupić się na walce by nie uznał jej za skończonego debila za którego już ją ma w jakimś stopniu zapewne, a przynajmniej takie ma przypuszczenia.

Wracając do samej walki wiedziała że jako iż walczy z wiekowym samcem ze zwinnością kota nie może go bagatelizować i powinna podejść do tej walki jak do realnego zagrożenia. Przeanalizowała na szybko rzuconą informacje by znaleźć miejsce w które mogła by zaatakować i wybrała prawą stronę zada samca. Trajektoria biegu którą ustaliła w głowie początkowo miała iść od lewej ale po przemyśleniu ciało ukierunkowała na bieg w prawą stronę i w tą też chciała pobiec. Gdy udało jej się dotrzec do wybranego przez siebie celu chciała wykonać gwałtowny obrót by swoim ciałem by całą siłą uderzyć ogonem na płasko w wybrany pół dupek samca. Jednak chęci nie zawsze idą w parze z efektem końcowym.
Nieśmiertelne Pragnienia

[Nieśmiertelne Pragnienia]

Najchętniej wróciłby do siebie lub powlekł od razu na polowanie, chociaż zapasy miał już dostatecznie duże. Nawet goblin zdołał się ostatnio spisać i zaopatrzyć ich w kamienie szlachetne.
A jednak stał na swoim miejscu, obserwując smoczyce. Nawet nie udawał, że był z niego jakikolwiek wojownik, o czym zresztą wiedziała. Walczył tyle co na północy, tutaj drapieżniki mordując głównie z cichego podejścia. Nie znaczyło to jednak, że będzie obchodził się z nią jak z jajkiem i tak całkiem nic nie pokaże. Spełni swój warunek i ona będzie musiała spełnić swój – tak oto zyska święty spokój.
Gdy ruszyła się z miejsca, spiął mocniej łapy, pozostając na ugiętych. Końcówka ogona strzeliła o śnieg. Śledził spojrzeniem wedle toru poruszania, wyczekując moment dla siebie. Gdy zaczęła obrót, rozlokował ciężar ciała na tylnych łapach, zad osadzając nieco niżej. Poruszył ogonem z boku na bok, tak by jego środkową częścią uderzyć w przednie łapy Pawia. Podcięta, przy pędzie miała stracić równowagę, a co za tym idzie przerwać cały atak.
– Bez równowagi nic nie zdziałasz. – Mruknał odchodząc o dwa kroki dalej, ponownie odwracając do niej frontem.
– Jeszcze raz. – No i czekał.

Porcelanowy Kolec

[Porcelanowy Kolec]

Fuknęła nie zadowolona że nie pozwolił jej się klepnąć w zad no ale cóż mogła zrobić? Przecież go nie zmusi. Wstała otrzepując się stanęła jak wcześniej szukając innej możliwości ataku. Po kilku uderzeniach serca wpadła na pomysł by na niego zaszarżować. Może i nie miała rogów ale wbić się barkiem mogła. Jak zaplanowała tak chciała wdrążyć to w życie. Odpowiednia postawa po czym bieg w stronę samca. Miał być to atak frontalnym więc w normalnej walce by doszło do uszkodzenia ale nie chciała staruszkowi zrobić krzywdy. Samica miała wbiec w samca z całą siłą jaką była w stanie wykrzesać z takiego rozbiegu po czym wbić się w barkiem w siedzącego samca chcąc go wytrącić z aktualnej pozycji.
Nieśmiertelne Pragnienia

[Nieśmiertelne Pragnienia]

Wraz z jej niezadowoleniem i obwieszczaniem go dla otoczenia, na jego pysku pojawił się drobny uśmieszek. Przez chwile zastanawiał się, czy jest z tych co wraz ze wzrostem irytacji, czy też złości, zacznie popełniać coraz więcej błędów. Mogła go zaskoczyć i zachować się wręcz odwrotnie, co w sumie skróciłoby samą naukę.
– Ruszaj się, nie mam całego dnia...– Mruknął, zamierzając sprawdzić swoje gdybania. Bonusem będzie jej foch i odejście, szastając płetwiastym ogonem na boki. Same plusy.
Nie wyglądała na atakującego z konkretnym celem. Nie zeszła na którąś ze stron. Nie był to równy bieg z prostym zamiarem, a chaotyczne szukanie okazji. Pozostając na ugiętych łapach, zamiótł ogonem po śniegu. Czekał na dogodny moment, a gdy była dostatecznie blisko, odskoczył całym ciałem na swoje lewo, nie był to jednak koniec. Sam skok był krótki, nie zabrałby go tak całkiem poza zasięg ataku. Tak jak wylądował, tak na nowo spiął łapy, całe ciało odchylając na prawo. To właśnie w te stronę, wraz z dwoma krokami do przodu nawrócił. Swoim prawym barkiem zamierzał trafić ją na wysokości żeber. Odepchnięcie, może nawet przewrócenie na ziemię było jego celem.

Gdy już całość się rozegrała, przechylił rogaty łeb.
– Zamiast się tak miotać, ustal sobie we łbie cel zanim zaatakujesz, może wtedy pójdzie Ci lepiej. Jeszcze raz. – Był stary, ale nie kruchy.

Porcelanowy Kolec

[Nieme Przekleństwo]

// Inny czas

Cielsko wężowego leniwie dociągnęło się do Zamszonej Groty, przecierając delikatnie zarośnięty już szlak. Wiedział, że smok, z którym pragnął się spotkać, był znacznie większej postury od niego, więc ze zwykłej chęci okazania jakiegoś szacunku, Hektyczny sprzątnął wejście jaskini, aby w razie potrzeby gigant mógł bez problemu przez nie przejść. Resztą się nie przejmował. Miejsce to było w końcu na tyle przestronne, aby pomieścić z trzy, a nawet i cztery smoki.
On sam natomiast wspiął się na jeden z płaskich kamieni i wygodnie się na nim rozsiadł, otaczając swoje ciało długim ogonem. Jego ciało w końcu osiągnęło swój pełny rozmiar, więc i zwinięcie się w zbitą kulkę było już dla niego znacznie trudniejsze, ale nadal nie niemożliwe.
Westchnął ciężko, myśląc nad swoją decyzją jeszcze raz. Chciał spotkać się z obojgiem proroków, ale sam na sam. Chciał lepiej ich poznać, zrozumieć co sobą reprezentują i dlaczego zostali wybrani przez swoje bóstwa. Czuł w głębi serca, że potrzebował godnego przewodnika po Świątyni. Sam zdołał już nauczyć się tyle, ile mógł w pojedynkę. Prorocy jednak powinny być najczystszym źródłem wiedzy na temat bogów, jaki istnieje w świecie śmiertelników, czyż nie? Pytanie tylko, czy aby na pewno zobaczy z którymkolwiek z nich smoka, który mógłby być dla niego dobrym przykładem.
Cóż, najwyżej postara się zignorować ich egzystencję podczas wizyt w Świątyni.
W końcu wężowy zebrał w sobie odwagę i wysłał mentalny impuls prosto do jednego z Proroków, licząc na to, iż ten być może zdecyduje się wkrótce go spotkać.
— Proroku, Osądzie Gwiazd. Jeśli pragniesz, spotkaj mnie w Zamszonej Grocie. Będę czekał, aż słońce nie skryje się za horyzontem. Pragnę z tobą porozmawiać. — jego monotoniczny głos wdarł się do głowy Fioletowookiego, a wraz z wiadomością, Hektyczny wysłał również i przedstawienie wspomnianej przez niego lokacji, tak na wszelki wypadek, aby ten wiedział gdzie go szukać.

Osąd Gwiazd

[Osąd Gwiazd]

~ Moja przyjemność. ~ Przyjazny ton odpowiedział smoku Mgieł. ~ Przybędę wkrótce.

Siderus znał większość jaskiń na terenach Słońca, Ziemi i Wspólnych, stąd nie trudno mu było trafić w miejsce wskazane przez Hektycznego.

Olbrzym wszedł do groty krokiem pewnym, zaprawionym w górskiej wspinaczce po skałach. Bystry wzrok Siderusa prędko dostrzegł zwiniętego wężowego smoka, bowiem górski był stworzeniem nocy i ciemności nie były dla niego przeszkodą.

Usiadł spokojnie i skinął łbem w ramach powitania.

– Bogowie z tobą, Hektyczny Kolcu! – Jego niski głos przypominał rumor górskich skał, aczkolwiek posiadał wyrazisty, przyjazny ton. – Nieprzyjemnie wieje na zewnątrz. Cieszę się, że możemy porozmawiać w schronieniu.

Gdyby nie porywisty wiatr, to pewnie przeleciałby na miejsce znacznie szybciej. Owszem, był wprawionym lotnikiem, ale nawet jako prorok, nie był w stanie przezwyciężyć sił natury.

Hektyczny Kolec

[Nieme Przekleństwo]

Czekał spokojnie na przybycie proroka, będąc niczym żywy posąg. Sama mentalna odpowiedź wystarczyła, aby delikatnie uspokoić jego nerwy. Nie miał w końcu powodów, aby nie zaufać jego słowom.
Jego wzrok momentalnie wbił się w wejście do groty, kiedy tylko nieznajomy dźwięk z zewnątrz dotarł do jego uszu. Niedługo po tym, jego oczom ukazał się wyczekiwany smok. Teraz gdy stali tak we dwójkę, do Hektycznego dotarła prawdziwa różnica wielkości między nim, a Siderusem. Pomimo tego nie poczuł z jego strony żadnego zagrożenia. Teraz był on ważną postacią na Wolnych, a każdy jego nieobliczalny ruch mógł być okropny w skutkach. Tym samym stał się zdaniem wężowego pewnego rodzaju kotem, który nie chciał wysuwać swoich pazurów. Póki on nie zrobi mu krzywdy, Prorok również nie miał prawa położyć na nim swoich szponów.
Zresztą, dlaczego od razu podchodził do tego w tak negatywny sposób? Nie przyszedł przecież tutaj się z nim bić, wręcz przeciwnie.
Skinął delikatnie łbem w jego kierunku, wsłuchując się w jego słowa.
— Witaj. Podzielam twe spostrzeżenie. — stwierdził krótko, niemalże nie ruszając się ze swojego miejsca.
Młodzieniec nie miał ochoty na aktualnie bezcelowe rozmowy na temat pogody. Na to przyjdzie jeszcze czas, o ile w ogóle znajdzie jakąkolwiek nić porozumienia między nim a Osądem.
Wężowy przeanalizował całe ciało proroka, jakby chcąc odczytać zdradliwą mowę ciała. Na razie nie zauważył niczego niepokojącego, może prócz pozytywnego nastawienia Siderusa. Spodziewał się, iż ten będzie trochę bardziej… niechętny, do rozmowy ze smokiem Mgieł.
— Pozwól, że przejdę do sedna. Szanuje nasz czas i nie chcę go marnować na póki co mało znaczące tematy. Szanowny pan zresztą widocznie zna już skądś moją godność. — zaczął, kontynuując równie monotonnym i niemalże bezzmiennym tonem.
— Proroku Kammanora. To przed twoim patronem złożyłem przysięgę, iż swe życie spędzę na poznawaniu bóstw naszego panteonu nie jako ślepy wierny, lecz jako poszukujący wiedzy myśliciel. Odpowiedź od pana Siły otrzymałem, za co jestem mu wielce wdzięczny. — wytłumaczył, chociaż z tej wypowiedzi trudno było cokolwiek zrozumieć. Może ten po prostu się przechwalał, a może próbował coś w ten sposób prorokowi przekazać.
Po dosłownie sekundzie ciszy, jego pysk ponownie się otworzył, a oczy delikatnie zmrużyły, wpatrując się w ślepia swojego rozmówcy, jak gdyby właśnie coś na nim testował.
— Fakt ten sprawia, iż powinienem widzieć pana jako swojego sprzymierzeńca, czyż nie? — zapytał, dając czas prorokowi na odpowiedź.

Osąd Gwiazd

[Osąd Gwiazd]

Istota przysięgi, złożonej Kammanorowi, zaimponowała prorokowi, czego nie ukrywał. Z jego pyska wydobył się długi pomruk aprobaty.

– W rzeczy samej. – Osąd skinął łbem w odpowiedzi. – Ci, którzy okazują bogom lojalność i szacunek, mogą liczyć na ich przychylność.

Często działało to też w drugą stronę. Brakiem szacunku wobec boga, smok mógł narazić się na nieprzyjemne konsekwencje. Brak lojalności natomiast karany był znacznie surowiej – szczególnie, gdy zakrawał o otwartą zdradę.

Hektyczny Kolec

[Nieme Przekleństwo]

Na pysku Hektycznego, pojawił się delikatny uśmiech. Czyżby odpowiedź mu zaimponowała? A może zwyczajnie rozbawiła?
— Nie pytam na przychylność boską, lecz o przychylność pańską, proroku. — stwierdził krótko, chociaż widocznie jego wypowiedź nie skończyła się jedynie na tym.
Jego cielsko zaczęło powoli rozplątywać się, pozwalając adeptowi wstać.
— Pan został wybrany na proroka przez boga, którego zdania żaden prawdziwy wierny kwestionować nie powinien. Takich smoków jest jednak mało na terenach Wolnych Stad, a ja z pewnością do nich nie należę. — kontynuował, chcąc podzielić się w ten sposób swoimi spostrzeżeniami.
Nie potrafił wyobrazić sobie, jak bardzo ktoś musiałby być oddany bogom, aby bez chwili zastanowienia zaufać ich wysłańcowi. Nawet jeśli wiara Hektycznego była mocna, to nie był w stanie ot tak, bez wcześniejszego poznania zaufać smokowi, który właśnie przed nim stał.
— Niech więc mi pan opowie. Skąd miałoby u mnie pojawić się uczucie zaufania w stosunku do pana? Przed ceremonią nigdy nie widziałem pana na oczy. Ten pogląd zapewne podziela większość smoków w moim wieku, z którymi się jeszcze nie spotkaliście. —

Osąd Gwiazd