Liściaste rozstaje

[Arktyczny Kolec]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Rozglądanie dało zerowy rezultat. niczego szczególnego nie wypatrzył. Tak samo w przypadku słuchu jedynie co słyszał to typowe szumy na liściastym rozstaju nic nie wyróżniało się. Wiatr stał nieruchomo, wiec nietrudno było się domyśleć dla Arktycznego, że nic nie znajdzie
Nic, kompletne 0, eh – westchnął Arktyczny, wypuszczając kłęby dziwnej pary z nozdrzy – No, ale na tym polega szukanie i szczerze nie liczyłem, że będzie łatwo.. Trochę dziwne stwierdzenie, bo w polowaniu chodzi o szukanie łatwego łupu, ale Arktyczny to taki co lubi wyzwania, to kręciło od kiedy był małym pisklakiem. By sprostać wyzwaniu musiał szukać dalej i myśleć, gdzie takie zwierzę mogło się skryć.
Na pewno nie na otwartym polu, wiec muszę zajrzeć głębiej w las. – jak postanowił tak zrobił. szedł w stronę lasu i nadal wytężał wszystkie zmysły, rozglądał się, węszył przy ziemi, uważał na każdy krok i nasłuchiwał. Zaczął robić wielki slalom, szukał czegokolwiek jak nie będzie z lewej to z prawej i vice versa. Powoli szedł naprzód swym dziwnym kierunkiem, jak tylko coś wyczuje czy znajdzie nieważne jakim zmysłem zwierzynę, natychmiast ruszy tym tropem jak pies którego wypuścił myśliwy by mu znalazł i wystawił. Wciąż oczywiście uważając by nie zdradzić pozycji zwierza, pamiętając wszystkie uwagi z lekcji skradania. Czy ta jego sposób coś da?

[Jad Duszy]

Arktyczny w dalszym ciągu nic nie zauważył ani nie wyczuł. Jad aż westchnął w duchu, najwyraźniej na darmo dawał Adeptowi wskazówki, skoro on ich nie zauważył.
– Skąd pomysł, ze zwierzyna będzie w tamtym kierunku? – Zapytał, nie ruszając się z miejsca i obserwując oddalającego się smoka. – Może być właśnie w przeciwna stronę, a ty jedynie się od niej oddalasz. narysowałem spirale, nie zauważyłeś? – Zapytał swoim drwiącym głosem. – Najlepszym sposobem jest poruszanie się po spirali, coraz większymi okręgami. prędzej czy później przetniesz ślad, za którym będziesz mógł podążyć. nie ma sensu zmierzanie w jednym kierunku, bo może się okazać, ze zwierzyna ukrywa się po przeciwnej stronie niż ta, która wybrałeś – wyjaśnił. Na normalnym polowaniu sposób Arktycznego był użyteczny, ale w czasie nauki? Jad nie będzie szedł za Adeptem, stwarzając na jego drodze śladów, skoro te ślady już gdzieś tu istniały.

[Arktyczny Kolec]

Wciąż nic, nie mógł wyczuć. Arktyczny zaczął się zastanawiać
Co ja robię źle. – robił wszystko, wąchał obserwował i nasłuchiwał, ale nic nie przykuło jego uwagi. Zwykle był opanowany w emocjach, ale powoli rodziła się frustracja, która cały czas rosła. W końcu coś usłyszał, ale to było jedynie westchnięcie nauczyciela.
Gdzieś muszę zacząć – powiedział, tłumiąc emocje. Wysłuchał powodu, swej teorii o tym, że źle szuka. Drwiący ton jedynie zwiększył zdenerwowanie smoka.
O bo rysował na ziemi, równie dobrze mógłby poruszać wargami, nie wydobywając głosu, taka pomoc – chętnie by to wygraną, ale zachował tę myśl w sobie. Gdyby to powiedział to nie dość, że obraziłby nauczyciela odmawiając mu nauki to by jeszcze obraził przywódcę i konsekwencje byłyby gorsze Nie widział jasno bo się zbytni denerwował. Najlepszym wyjście było zacząć jeszcze raz nauczonym sposobem. Wrócił na swoje początkowe miejsce, przysiadł i wziął parę głębokich wdechów by uspokoić nerwy.
Czystość umysłu przed nierozważną akcją. O to dobre.
Znów nos przy ziemi oczy w trybie obserwacji wszystkiego i słuch wyczulony na wszystko. Jedyna różnica to ruszał się po spirali. Może tym razem mu się uda znaleźć, chyba, że znowu o czymś zapomniał lub nauczyciel narysuje coś na ziemi czego nie zauważy.

[Jad Duszy]

Arktyczny zrobił zaczął krążyć po spirali i rzeczywiście, odniosło to oczekiwany rezultat. Smok zdążył zrobić niemal całe koło, oddalając się od miejsca, w którym zaczął iść przed siebie. Niemal dokładnie w przeciwnym kierunku zauważył na pobliskiej gałęzi kępkę sierści. Było to kilka średnio długich, brązowych włosów. Smok wyczuwał przy tym woń jakiegoś ssaka odżywiającego się roślinnością, o czym świadczył delikatny zapach przeżutych liści i trawy. Na ziemi pod kępką włosów dostrzegł również odcisk łapy, czy raczej nogi zakończonej małymi, parzystymi, ostro zakończonymi raciczkami.
– Masz pomysł, co to może być? – Zapytał Zatruty. Oczywiście smok mógł tropić ślad i odpowiedzieć w tym samym czasie.

[Arktyczny Kolec]

Musiał przyznać, że Zatruty Płomień mądrze prawił, mówiąc o technice w szukaniu jak i stronie w jakiej powinien szukać, po przejściu dosyć dużej spirali w końcu coś dostrzegł. Wystarczył jeden ślad a tu znalazł cała gamę. sierść, odcisk racic, i ślady resztek jedzenia w tym przypadku zielska. Nie można też zapomnieć o zapachu, by podziękował, ale póki co musiał się skupić, póki co znalazł ślady, a nie zwierze. Usłyszał pytanie i wciąż mając pysk przy ziemi i wszystkie zmysły wyczulone rzekł
Sądząc po zapachu, sierści, odcisku... łap, czy raczej racic – dodał poprawiając się – To pewnie jeleń, albo łoś. Ale stawiałbym na to pierwsze sądząc po ostro zakończonych śladach
Po odpowiedzeniu już miał punkt zaczepienia już wiedział CO ma szukać. Tym razem może kierować się węchem, po odpowiednim niuchaniu śladów by zapamiętać zapach. Mógł także kierować się śladami na ziemi czy to opiętnowane kończyny czy też ślady po posiłku zwierzęcia. Kierował się tymi wskazówkami, szedł tam gdzie mocniej wyczuwał zapach i tam gdzie widział ślady. Zachowując ostrożność by nie hałasował, bo być może zwierze jest bliżej niż sądzi.


(Tak BTW, czy jak (i jeśli) upoluje tu zwierze to będzie się liczyć?)

[Jad Duszy]

//Nie. Liczy się tylko to, co upolujesz przy odpisach MG


Arktyczny podążał za tropem. jad nie skomentował, czy odpowiedź smoka jest poprawna. Adept starał się iść za śladem i nie zgubić go, zachowywał się przy tym cicho, a więc nie płoszył ewentualnej ofiary. To wszystko wskazywało na sukces. I rzeczywiście, Arktyczny po chwili zobaczył pasącą się wśród drzew... Sarnę.
– Byleś blisko, jednak jelenie są znacznie większe od saren, podobnie łosie. Odciski racic były niewielkie, za małe na któreś z tych stworzeń – powiedział do Adepta. Iluzja sarny rozwiała się.
– Tyle z podstaw śledzenia. Coś jeszcze? – zapytał. W końcu na samym śledzeniu smok długo nie wyżyje.


//raport

[Arktyczny Kolec]

Po wielu trudach, Arktycznemu w końcu udało się coś zrobić poprawnie. A wystarczyło tylko, mieć nieudane polowanie w trakcie lekcji skradania, podać niepoprawne odpowiedzi w części ustnej, źle robić ćwiczenie stracić na chwile panowanie nad emocjami, wyschnie niemej podpowiedzi i wysłuchać podpowiedzi wychodząc na nieuważnego ucznia. Tyle trzeba było niecierpliwić by w końcu znalazł to czego szukał. Nie tylko chodzi o sarnę, która tropił i która okazała się iluzją. Ale także umiejętności, która zaspokoi jego głód wiedzy i go usamodzielni. Pozostało tylko nauczenie się reszty szczęśliwe padło pytanie
"Coś jeszcze?"
Owszem – powiedział – Przede wszystkim, chce służyć stadu jako wojownik, czyli to wymaga rozwinięciu wielu innych umiejętności w tym zakresie prawda? – postanowił jeszcze przedstawić cel szkolenia o ile poprzedni przywódca ( i opiekun) wiedział to i on także powinien. Podał taką odpowiedź także dlatego, ze sam nie wiedział co powinien w tym zakresie doszkolić Może coś co mnie zaprawi w walce? – dodał.

[Jad Duszy]

Hm, jeśli Arktyczny zamierzał szkolić się na Wojownika, to trafił doskonale. Zatruty mógł mu przekazać wszystko, co sam umiał – na dodatek za darmo, gdyż Adept należał do Stada Ognia. Na dodatek zgodnie z zasadami Arktyczny powinien mieć mistrza, a jedynym Wojownikiem w Stadzie był właśnie Zatruty, co automatycznie robiło z niego owego mistrza, czy jak to się tam zwało.
– W takim razie przerobimy atak i obronę jednocześnie, będzie szybciej i produktywniej – stwierdził, obrzucając sylwetkę Arktycznego uważnym, oceniającym wzrokiem. Cóż, nie było z nim tak źle.
– Powiedz mi, jakie znasz rodzaje ataków i obron. Podziel je na te, które bazują na szybkości oraz na te, które bazują na sile smoka oraz określ, których powinieneś używać, a których unikać ze względu na swoje słabe i mocne strony – powiedział do Adepta. Zobaczmy, jak przyszły Wojownik sobie z tym poradzi – a powinien sobie poradzić, jeśli naprawdę myślał o drodze walki.


//i rozdaj 1 PA, żeby ci nie przepadło:p

[Arktyczny Kolec]

W końcu jakaś lekcja, która na pewno przyda mu się w życiu. W tym wypadku w jego celu życiowym. W dodatku dorobił się kolejnego mistrza (miał jakoś szczęście do tego by trafiał akurat na tych co są lub zostali przywódcami stada). 2-wie lekcje za zamachem?
Czemu nie – pomyślał. Wpierw oczywiście teoria. Pierwsze pytanie nie było proste. Choć nikt nie mówił, że takie będzie. Tu odpowiedzenie zabrało mu nieco czasu, jakby nie patrzeć, pytanie było dosyć złożone. Postanowił odpowiedzieć na każdą część pytania odpowiedzieć po kolei. I jak to zwykle miał odpowiednio sobie je ułożył w głowie, aż będzie mu pasowało.
Są 2 rodzaje ataków i obron. Są Fizyczne czyli kły i pazury w ruch z elementami ziania, ewentualne uniki i bloku w przypadku obrony. 2-gi rodzaj to atak przy użyciu maddary, stworzenie jakieś energii, która zaatakuje wroga, albo stworzenie czegoś w rodzaju tarczy. – wziął oddech i chwile do namysłu nim odpowiedział na następną część – Jeżeli smok jest silny i szybki to powinien atakować i bronic się fizycznie. Choć te przy użyciu magii mogą być skuteczniejsze, ale tu też potrzeba wprawy i szybkości by móc wyprowadzić atak, lub skonstruować obronę. Bym się opierał na atakach fizycznych gdyby moje ciało było zwinne i silne. W tym wypadku magicznych bym musiał unikać, bo mógłbym nie zdążyć z formowaniem madary wedle woli. Choć gdybym skupił się na jednym rodzaju ataku to przeciwnik, mógłby przewidzieć moje ruchy i wtedy mógłbym go zaskoczyć używając magii. Według mnie to trzeba odpowiednio balansować by nie mieć słabych stron
Wyszła póki co najdłuższa i najbardziej wyczerpująca odpowiedź.

[Jad Duszy]

Prychnął lekko.
– Uczysz się tu magii? Nie. to czemu gadasz mi o atakach i obronach magicznych? – zapytał z drwiną w głosie. Kto tu mówił, ze Arktyczny Kolec będzie się uczył magii? Najpierw niech opanuje walkę fizyczna, skoro chce zostać Wojownikiem.
– Odpowiedz jeszcze raz na pytanie, które ci zadałem. Jakie znasz rodzaje ataków i obron, nie magicznych ataków i magicznych obron. podziel wymienione przez siebie rodzaje ataków i obron na te, które bazują na sile i te, które wykorzystują szybkość smoka. których powinieneś unikać, a których używać ze względu na swoje mocne i słabe strony – Po raz kolejny powtórzył pytanie. Najwyraźniej Adept chciał ugryźć zbyt wiele rzeczy na raz, co nie wyszło jego odpowiedzi na dobre. jad nie usłyszał nic, co uznałby za zadowalająca odpowiedź, a od przyszłego Wojownika wymagał jednak nieco więcej niż od innych smoków.

[Arktyczny Kolec]

Może chciałem wyjść poza schemat – powiedział adept na pierwszą wypowiedź, nieco ostrzej i dodał, tym razem spokojniej. – Można by w ten sposób zaskoczyć wroga. Potem odetchnął i i jeszcze raz przeanalizował pytanie. Przypomniał sobie jeszcze raz jak odpowiedział sprawdził czy wszystko się zgadza. Stukał w tym czasie szponami po kamieniu, który leżał. Wzrok miał wpatrzony w nieokreśloną dal. Smok wyglądał na spokojnego, ale to było przeciwieństwo tego co się działo w jego umyśle. Ciężko mu było zinterpretować pytanie było dosyć ogóle. Co za tym szło? Ciężko sformułować odpowiedź, jakby nie patrzeć jeszcze nie był w takiej sytuacji, no może zabawy z rodzeństwem ale kiedy to było i to był pikuś przy prawdziwej walce. W końcu postanowił powiedzieć
To zacznę od obrony. Obrona to uniki ewentualne blok ciałem. Blok bazuje na sile smoka, a uniki na szybkości. – Pierwsza cześć odpowiedzi gotowa, choć nie była to chronologiczna odpowiedź – A ataki, no cięcie szponami, gryzienie i szarpanie kłami i taranowanie swymi rogami. Ewentualnie zianie ogniem czy lodem. W tym wypadku. Ciecia i szarpania to są ataki na prędkość. Rogi to przy której trzeba wykazać się tężyzną fizyczną. – teraz nadszedł czas na ostatnią część wypowiedzi. To chyba zależy od smoka. Jeżeli jest silny to powinien polegać na atakach siłowych i blokach by wyprowadzać potężne kontry. Jak jest szybki to powinien się skupić się na unikach i zadawaniu wielu szybkich ciosów. – powiedział ogólnie jeszcze sam nie wiedział jaki byłby profil jego ataków wolał utrzymać równowagę w tym aspekcie, ale nie powiedział tego jeszcze. Może poruszy ten temat jak będzie wymagało jego odpowiedź na następne pytanie.

[Jad Duszy]

Zmrużył lekko oczy, z rozbawieniem widocznym w ślepiach.
– Wychodzenie poza schemat jest dobre, ale nie wtedy, gdy mieszasz magie ze zwykła walka fizyczną... Ale spokojnie, jeśli chcesz potem przejdziemy do magii – powiedział do Arktycznego. Co prawda niechętnie tej magii uczył, ale czego się nie robi, aby potem mieć z głowy uczenie innych?
– Dobrze. Ponadto uniki to przede wszystkim odchylenia ciała, odskoki i odturlanie. Do obron siłowych zaliczamy nie tylko blokowanie ciosów, ale również parowanie ich, czyli zbijanie atakującej kończyny z jej toru lotu. Przy ataku musisz pamiętać, ze całe twoje ciało jest bronią. Ataki szybkościowe, jak powiedziałeś wymagają zręczności i precyzji, wiec są to przede wszystkim ciecia pazurami i ataki kłami mające na celu rozszarpanie. jednak ataków siłowych jest znacznie więcej. Zaliczamy do nich zianie, taranowanie rogami, ale również silne ugryzienia mające za zadanie zmiażdżenie tkanek i kości lub odgryzienie jakiejś kończyny. Proste wbicie pazurów, jak najgłębiej. Uderzenia i kopnięcia łapami, skrzydłami, ogonem, barkami – uzupełnił odpowiedź Adepta. Skoro chciał zostać Wojownikiem powinien otrzymać lepsze wykształcenie z zakresu walki niż inne smoki.
– Ty powinieneś polegać na sile, nie szybkości... Dobrze, gdzie zaliczysz kontratak? To atak czy obrona i dlaczego? I wymień mi wszystkie czułe miejsca na ciele smoka, jakie znasz – powiedział do Arktycznego Kolca, czekając na jego odpowiedź.

[Arktyczny Kolec]

Mimo słów swego mentora wciąż uważał, że to byłaby niezła sztuczka gdyby w trakcie walki zaskoczyć przeciwnika jakimś magicznym uderzeniem bądź obroną nie do przebicia w normalny sposób. Choć fakt ta lekcja dotyczyła walki i skoro, chce się szkolić w tym kierunku to powinien się skupić na nim.
Wszystko w swoim czasie – dodał do pierwszej wypowiedzi Arktyczny. Potem zamknął usta i otworzył uszy by wysłuchać pełnej odpowiedzi na pytanie. Tu przynajmniej był pewien co mówi, nie jak to było w śledzeniu. Parę faktów nie powiedział lub zapomniał wspomnieć ale i tak lepiej było niż poprzednio. przy okazji dowiedział się, ze zianie należy do ataków siłowych. Albo, ze skrzydła nadają się do uderzeń. Warto to zapamiętać. Zdziwiło go trochę to, że powinien skupić się na sile. Sądził, że powinien mieć równowagę w tym wypadku.
Po co mi silny atak, skoro nie zdążę go wykonać, albo szybki atak, skoro nie będzie miał siły. – ale nie zamierzał dyskutować o tym, nie teraz, bo znów nadeszła pora by on przemówił. Z "kontratakiem" miał drobny problem. By sobie pomoc wyobraził sobie sytuacje, gdzie taki atak przeprowadza. Przemyślał jakich słów użyć. W końcu ułożył je w ten sposób
Kontratak, to jednocześnie obrona i atak. By ja wyprowadzić, trzeba sparować cios przeciwnika. To jak wiemy jest element obrony. Potem w trakcie parowania ciosu wykonuje się swój ruch by zranić przeciwnika, przy którym nie może się obronić. – To była odpowiedź na pierwsze pytanie. Na drugim się nieco zastanawiał. Tu co jakiś czas robił przerwę by po kolei je wymienić
Czule miejsca na ciele smoka to: Przednia cześć szyi. Podbrzusze. Oczy. Skrzydła. – zatrzymał się i pomyślał gdzie jeszcze mógłby zaatakować – Nie do końca zrośnięta rana na smoku – To ostanie, to już jakby miał szczęście, gdyby smok niedawno z kimś walczył i raczej nie fair, ale gdyby od tego zależał zwycięstwo to by się nie zawahał zaatakować. Ta odpowiedź była krótsza, czy słusznie?

[Jad Duszy]

Przekrzywił głowę, dostrzegając wątpliwości w oczach Arktycznego.
– Powinieneś korzystać z siły, bo brakuje ci szybkości. Gdybyś była tak samo szybki, co silny nie miałbyś problemu i mógłbyś korzystać z każdego rodzaju ataku czy obrony. jednak nie jesteś. Jesteś silny i dobrze umięśniony, ale nie szybki. Chcąc wykonać atak czy obronę bazująca na szybkości zapewne nic by ci z tego nie wyszło... natomiast twoje uderzenie mogłoby spokojnie połamać szczękę. Korzystaj ze swoich mocnych stron i unikaj tych słabych – wytłumaczył Adeptowi.
– Co do kontrataku to błąd. To żadna obrona. kontratak polega tylko i wyłącznie na tym, że atakujesz w chwili, w której robi to twój przeciwnik. W kontrataku nie masz najmniejszej szansy, by się obronić. Odnosisz rany, ale jednocześnie masz szanse zadać je przeciwnikowi. Dlatego kontratak to nie obrona, a zwykły atak – sprostował odpowiedź Arktycznego. lepiej było, aby wiedział, gdzie nie powinien popełnić błędu – zwłaszcza gdyby zechciał to zrobić w prawdziwej walce.
– Cała szyja, nie tylko przednia część. przednia owszem, ale również boki, gdzie znajdują się najważniejsze arterie. ponadto nie tylko oczy, a cała głowa, również okolice nosa, bardzo delikatnego. Pachy i pachwiny, stawy i ścięgna. Również ogon, bo trudno go obronić – uzupełnił odpowiedź Adepta.
– Teraz przyjmij pozycję gotowości. Skrzydła przyciśnięte do boków ciała, ogon luźno uniesiony nad ziemię. Łapy rozstawione i lekko ugięte, prawe odrobinę przed lewymi. Głowę opuść, ale tak, by nie odsłaniać karku – polecił Arktycznemu. Zobaczmy, jak pójdzie mu praktyka.

[Arktyczny Kolec]

Czyli, póki co mam się skupić na jednym i pracować nad ulepszeniem swojej mocnej strony – wywnioskował młody, słysząc wypowiedź mistrza. To było logiczne. ucieszyło go w środku, to, że mistrz powiedział, że jest silny i dobrze umięśniony. To jednak, nie rewia mody, tylko szkolenie i natychmiast znów zamienił się w uszy. Wypowiedź o kontrataku go nieco zaskoczyła. Zawsze uważał, że to jedno i drugie. Przynajmniej tak uważał do teraz. Najbardziej zaciekawiło go o słabych punktach smoka. Dokładnie zapamiętał, które to miejsca. Tą informacje wziął głęboko do serca i co ważniejsze w swój umysł. Będzie wiedział gdzie celować i czego ma bronić. Po tym jak wpoił te informacje jak gąbka, przyszedł czas na nieuniknione. Czyli praktykę. W końcu coś co się przyda w tych niepewnych czasach. Natychmiast się ustawił zgodnie z instrukcjami nauczyciela. Skrzydła mocno przyciśnięte, lekko zgiął łapy by móc natychmiast wykonać atak i/lub obronę. przesunął nieco swą prawą łapę do przodu, ogon unisony nad ziemią lekko się kołysał jak waż. Opuścił głowę. Wiedział, że to wszystko by ochronić miejsca o których była mowa. Wyszczerzył kły by wyglądał na groźniejszego niż się pierwotnie wydawało i dodał Zrobione. Jestem gotów – po tym potwierdzeniu znów wrócił do swej bojowej miny.

[Jad Duszy]

Obserwował, jak Arktyczny ustawia swoje ciało w pozycji gotowości. Nie zrobił większych błędów, może poza jednym.
– Pamiętaj, żeby opuszczając głowę nie odsłaniać karku – powiedział do Adepta. To była ta jedna rzecz, o której zapomniał Arktyczny. Dobrze, to przejdą do praktyki, znudziło mu się całe to mówienie.
– Trening przeprowadzimy w formie walki. Ty atakujesz mnie, ja się bronię, atakuję ciebie i tak dalej. Obserwuj, co robię uważnie i najlepiej to zapamiętaj – powiedział do Adepta. odsunął się kilka kroków w tył i sam przyjął pozycje gotowości. Obserwował każdy ruch Arktycznemu, dając mu znać, by zaczynał jako pierwszy.